aantal stappen: 3.017.320 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 250
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
21-08-2023
De Houtain overgefietst.
Fietsen is altijd 'n beetje 'n avonturentocht, dat heb ik vandaag nog eens ondervonden. Ik ben verschillende keren verkeerd gereden. Een eerste keer op weg naar Visé, er was gewoonweg geen bordje te bespeuren. En eer je in de velden 'n dwarsweg passeert (met mogelijk weer 'n nummerbordje), ben je al enkele kms. ver. Een tweede keer op weg naar 'n terras. Eerst ergens gestopt, maar de mensen rondom mij, waren ook nog aan 't wachten om te bestellen. Daar had ik geen tijd voor. Een volgend terras bood zich aan in Sint-Geertruid. Maar het bordje van het fietsroutenetwerk hing pal aan dat terras. Ik moest achter het lunchroom, rechtsaf. Maar dat had ik natuurlijk niet gezien. Deze jongen fietste gewoon rechtdoor totdat hij het in de smiezen kreeg dat hij verkeerd zat. Na 50 km. had ik behoefte aan 'n pauze en daar had ik meer oog voor, vandaar mijn fout. Nog eens verkeerd gereden juist voor Valkenburg en in Hulsberg.
Nu moeten jullie weten dat in tegenstelling tot Belg. Limburg, de bordjes in onze naburige Nederl. provincie, maar karig zijn opgehangen. Niet aan elke splitsing van wegen hangen bordjes. In Wallonië is het zelfs nog erger, ofwel zijn sommige bordjes gewoon verdwenen of ze hebben er nooit gehangen.
Maar goed, ik heb mijn fietstocht tot 'n goed einde gebracht. De bedoeling was om nog eens over de Houtain te fietsen (de berg heet in feite Chavée Arecht) en vandaar naar Valkenburg te trekken. Vertrekken deed ik te Briegden, langs het Albertkanaal tot Kanne om daar de taalgrens over te steken naar Eben Emael. Je fiets daar 'n stuk langs de Jeker. Die foto van het bouwwerk te Eben-Ezer wil ik jullie niet onthouden. Het is wel geen eigen foto omdat het bouwwerk nu niet te zien is, maar het ligt er wel. Het werd eigenhandig gebouwd door Robert Garcet tussen 1951 en 1965. De man overleed in 2001. Nu is er 'n museum ondergebracht, musée du Silex.
Eens in Bassenge zie je de omgeving veranderen, wat meer heuvels en hellingen. Via Roclange reed ik dan de Chavée Arecht over, 'n helling van slechts 900 meter lang maar met 'n max. stijging van liefts 15%. In het dorp zie je vermoedelijk het mooiste rond punt van de regio. In Visé was het even boterhammentijd om vervolgens via Eijsden en Sint-Geertruid richting Valkenburg te fietsen. Ik kon ze natuurlijk niet allemaal fotograferen, maar mooie huisjes vind je bij de vleet. Het was er weer over de koppen lopen. Maar dat is meestal zo in Valkenburg. Mijn laatste foto maakte ik van 'n kerkje, juist buiten het centrum.
En op het einde, nee, geen pauze in Lanaken centrum wegens de kermis. Eerst eens gaan kijken aan 't Cultuurcafé, maar dat was dicht. Dan maar naar Gellik en daar 'n biertje gedronken op de goede afloop. Moe maar voldaan, nog even dit verslag afwerken en dan met de benen omhoog. 109 km, het is goed geweest.
Met 'n omweg doorheen de velden van Oud-Caberg naar de bakker.
Voor ene keer begin ik eens niet met mijn wandel- of fietskaartje, maar met 'n foto van onze kleinzoon. Ze zijn namelijk 'n aantal dagen met verlof aan de kust geweest. En op een van die dagen wilde Arne, onze kleinzoon, pizza. Maar spijtig genoeg hadden ze geen pizza's op kindermaat, er werd dus geopteerd voor 'n volwassen versie. Maar als je het gezicht van Arne ziet, dan verdenk ik zijn papa - onze schoonzoon - ervan dat hij lachwekkend tegen hem gezegd heeft: "alles opeten hoor"! Uiteindelijk heeft hij toch de helft opgekregen en de rest is in de buik van mama en papa terecht gekomen.
Mijn wandeling begon vandaag al vroeg, rond 8u30. Ik wilde nog eens naar Smeermaas wandelen en terugkomen via de Industrieweg. Zo gezegd, zo gedaan. Mijn 1ste foto met zijn mooie zitringen, maakte ik aan de school achter de kerk. En dan in Smeermaas, de grens over. Wat verderop, 'n foto van de siertuin van een der woningen juist achter de grens. Die woningen vormen zowat 'n eilandje aan de grens tussen de velden. Vervolgens het veld in, oa. langs de kapel en het ijzeren kruis met op de achtergrond, 'n flinke mist.
Eens terug op de Industrieweg in Lanaken, voor het eerst eens die trappen afgedaald. Ik kom er zo dikwijls voorbij, dus vandaag was het zover. Onder de brug door aan de sluis, om tenslotte aan dat verbindingspadje, naar de bakker te wandelen. Zo, 9,7 km. wandelen om 'n brood en wat pistolets te gaan halen, dat kan al tellen.
En het fijnste moest nog komen, iets na het middaguur zijn we met 'n bevriend koppel ergens lekker gaan eten, het is te zeggen, vooral gaan bijpraten. We moesten ons wel per fiets verplaatsen naar 'n naburig dorp, maar het weer was goed en de afstand niet te ver. Het was voor het eerst dat we in dat restaurant kwamen, maar het is absoluut voor herhaling vatbaar.
Veel viel er vandaag niet te fotograferen. Dat krijg je als je gewoon wandelt langs grote wegen. Er is weinig spectaculairs te zien. Mijn wandeling was in feite bedoeld om in 'n fietsenzaak, 'n bus ontvetter te gaan kopen voor mijn fiets en vooral voor de ketting. Nu zou je denken dat dergelijke winkels zo 'n product altijd op voorraad hebben, niet dus, dat wordt teruggaan volgende week. Het wordt besteld.
Ik heb er dus maar 'n sportieve wandeling van gemaakt, eens goed doorstappen. Uitgerekend bleek dit iets meer dan 6 km/uur te zijn geweest. Ik vertrok via de Broekstraat, de Koning Albertlaan om in Tournebride de brug over te steken. Vandaar ging het naar Smeermaas, oa. langs de school, nu nog in vakantiemodus. Terugkeren deed ik via de fietsbrug om in het centrum de kermis van volgend weekend in aanbouw te zien.
Mijn laatste foto maakte ik aan de werkplaats van wijlen kunstenaar en ambassadeur Mathy Engelen. Tot morgen.
Normaal zal ik niet rap vertrekken voor 'n langere fietstocht als het regent bij de start, vandaag toch 'n uitzondering gemaakt. Mijn vrouw en ikzelf hadden elders nog 'n opdracht en dat moest uiteraard gebeuren. Zij was met de bus gegaan, ik zou met de fiets nakomen. Maar natuurlijk, juist toen ik wilde vertrekken, begon het te regenen, niet zo 'n klein beetje maar 'n hele plas. Daar zat ik met mijn goed gedrag. Mijn vrouw 'n berichtje gestuurd dat ik iets later zou vertrekken. En ja, toen het iets minder fel regende, de regenjas aangetrokken en toch maar vertrokken. Omdat de wegen natuurlijk kletsnat waren, mag mijn fiets wederom 'n goede poetsbeurt krijgen.
Maar eenmaal mijn opdracht volbracht, kon ik aan mijn rit beginnen. Het was inmiddels gestopt met miezeren. Enkel in Munsterbilzen heb ik nog wat druppels gevoeld, maar te weinig om die regenjas weer aan te trekken. In Zutendaal ben ik even gestopt aan dat infobord. En zo te zien, kun je daar fijn pauzeren. En vanaf daar ging het gestaag verder de Kempen in. In Hengelhoef 'n foto gemaakt van dat kasteeltje. Goed 60 jaar geleden ben ik daar eens geweest op het huwelijk van mijn inmiddels overleden oudere nicht. En tijdens mijn beroepsloopbaan ben ik er nadien nog eens geweest om 'n seminarie bij te wonen van mijn vakbond.
Wat verderop in Kelchterhoef, is de natuur prachtig om te wandelen. En aan zij die enkel willen genieten van de zuivere lucht, werd ook gedacht. Via Houthalen-Helchteren, bereikte ik wat later Meeuwen. Ook de zon liet zich op dat punt eindelijk zien. Het is daar "Aen de Bullenschool" dat ik na 60 km. fietsen, mijn pauze kon nemen. Er was redelijk wat volk op het terras.
En dan in Opglabbeek kon ik niet voorbij aan dat bord van restaurant Slagmolen. Met zijn 2 Michelinsterren en 18/20 bij Gault&Millau, hoort dit restaurant bij de betere klasse. Het Becoming Menu heb je bvb. voor 205,00 euro/persoon met 'n wijnarrangement van 105,00 euro. Geef mij toch maar de gewone keuken en 'n wat lager uitvallend onkostenbonnetje. Trouwens, met mijn koerskledij aan, zou ik er nog niet eens binnen mogen.
Terugkeren deed ik via de Salamander in Maasmechelen en de cité van Eisden. In het Casino ben ik in 't verleden dikwijls geweest. Tijdens mijn volleybalcarriere speelden we dikwijls tegen Eisden en bij hun thuiswedstrijden, werden wij er altijd getrakteerd op smakelijke boterhammen. De kerk wordt ook al eens de mijnkathedraal van Eisden genoemd.
Mijn laatste foto maakte ik aan de boorden van de Zuid-Willemsvaart in Rekem, een der mooie gebouwen van het oude stadje. Voila, weer 'n stevig verslag van 'n mooie fietstocht. Hiermee zit ik op drie dagen tijd, al aan 207 km.
Dag vriendinnen en vrienden, nu ik dit schrijf is de kleinzoon juist toegekomen. Hij blijft deze nacht logeren. We hebben wel nog moeten zeggen dat hij niet te vroeg zou toekomen, want bompa wilde deze morgen eerst nog wandelen om vervolgens toch nog wat ongestoord in de tuin te kunnen werken. Dat is bij deze gebeurd, rap mijn verslag maken en mij in het kindergeweld storten.
Mijn wandeling was vandaag simpel, langs de Industrieweg en de Tweekronenlegerweg naar de brug van Veldwezelt. De laatste straat verwijst naar de Spaanse successieoorlog in het begin van de 18de eeuw. Onderweg zag ik in de verte de brug van Briegden waarover ik bij mijn terugkeer zou stappen. En er is ook al flink gegraven door het baksteenbedrijf.
Aan de brug heten de Limburgers iedereen welkom. Aan de andere kant terug naar beneden tot waar het Albertkanaal zicht splitst. Links het Albertkanaal, rechts het verbindingskanaal naar de Zuid-Willemsvaart. Via de tunnel en de bloemen aan de sportoase terug naar huis. Het was 'n wandeling die zich sportief mocht noemen, zeker als jullie weten dat ik dat deed tegen 6,12 km/uur. Het zweet was navenant.
Een dagje uit naar De Weverland oftewel de stad Antwerpen, dat stond al 'n tijdje op ons to-do lijstje. Het weer was goed en het voornaamste doel van onze trip was ook al bepaald. We konden dus met ons beiden vertrekken.
Gezien wij afhankelijk zijn van het openbaar vervoer, namen we eerst de bus naar Bilzen om daar de trein te nemen met overstap in Aarschot. Geen klagen over de NMBS, de treinen waren goed op tijd. Omstreeks 11u30 kwamen wij toe in Antwerpen-Centraal, tijd om richting de Meir te wandelen waar wij meestal in The Bistro, gelegen naast het Rubenshuis, gaan eten. Je hebt zo van die vaste plekjes, zelfs in Antwerpen, waar het eten goed is en je blijft er dan ook klant.
En na het eten, 'n kort bezoekje aan de zaak van chocolatier Julius Persoone, zoon van Dominique, wereldberoemd met zijn chocolade.
Het eigenlijke doel van onze citytrip was de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience. Een prachtige locatie met véél oude boeken die maar weinig licht kunnen verdragen. We hebben ons de ogen uitgekeken. Na dat bezoek, nog ene koffiestop op de Groenplaats. Op de Groenplaats ben ik in 'n vorige leven (tussen 1985 en 1989) werkzaam geweest bij de toenmalige Post in het kantoor Antwerpen 1. Nu is er in dat gebouw 'n Albert Hein gevestigd.
En wat doe je verder nog in 'n stad gelijk Antwerpen, .... wat kuieren tussen de toeristen, eens gaan kijken naar de Kathedraal, 'n wandeling naar de Schelde waar 'n waterboot aangemeerd lag, eens gaan kijken naar die aanbouw aan het Steen (linkerzijde), om ten slotte op het gemak terug te keren naar de Middenstatie oftewel het Centraal-Station. Het is mogelijk het best bewaarde oude station van België.
De terugweg verliep even vlot al was er in Bilzen wel 'n bus afgeschaft. Een half uurtje wachten dus, gelukkig konden wij even in 'n zaak 'n fris drankje nuttigen, het was nodig want het was verdorie warm geworden.
Vandaag stond 'n fietstocht op het menu. Mijn route lag klaar en mijn echtgenote had ik gebriefd waarheen ik zou gaan. Dat laatste doe ik altijd, kwestie dat ze weet waar ik zo ongeveer ben. Maar de natte wegen van deze ochtend, hebben mijn vertrek toch even uitgesteld tot 'n uur of tien.
En dan op pad. Eerst tot aan de brug van Briegden om mij via het Albertkanaal door Kanne en naar de sluis van Lanaye te brengen. Wat verderop aan de brug naar Moelingen, zag ik 'n hele zwerm ganzen. De weg naar Val Dieu is gekend, doorheen Moelingen, naar Warsage en dan naar Charneux waar de Abdij van Val Dieu ligt. Ik wilde daar pauzeren, maar omwille van werken, ben ik maar doorgereden.
De volgende gemeente waar ik doorheen fietste, was Aubel. En vanaf dat punt kun je op het fietspad "Ravel 38" naar Plombières fietsen. Onderweg prachtige vergezichten maar ook ... 'n vuile fiets. Omdat dit voormalige kolenspoor grotendeels doorheen de bossen loopt, was er bijna geen zon tot op de weg geraakt. Gevolg: vuile wegen.
Mijn halte heb ik genomen in Hombourg. Ik had er zo 'n voorgevoel dat pauzeren in Teuven (bij Moeder de Gans) wel eens voor problemen kon zorgen. Dus in Hombourg gestopt aan 'n voormalig spoorwegstation. De waard - die uitstekend Nederlands sprak - vertelde mij dat de weg naar Teuven nog altijd opgebroken is (sinds vorig jaar al). In mijn beste Frans heb ik met die mens ene fijne babbel gehad, en .... de appeltaart was lekker. En o ja, bekijk het bord eens goed, vooral de vertaling naar het Nederlands ...!
Het vervolg van mijn rit was er dus eentje met de natte vinger. Plantrekken noemen ze dat. Je komt dan af en toe 'n mooi kasteel tegen, kasteel van Beusdael, op de Rue de Beusdael. Een kuitenbijter van 3,4 km. Nog een kuitenbijter, de Piemert met stevige stijgingspercentages. In totaal toch 800 hoogtemeters vandaag, dat kan tellen.
Op weg naar Maastricht, nog even halt gehouden aan de militaire begraafplaats van Amerikaanse soldaten in Margraten. Ik ben niet binnen geweest, daarvoor was er te weinig tijd. En dan uiteindelijk, het mooiste fietspad van Maastricht. Je weet dat je dan bijna thuis bent maar ook dat je op 'n veilige wijze doorheen de stad rijdt.
En mijn laatste foto, uiteraard mijn vuile fiets. Dat wordt poetsen. Wat morgen brengt, ... dat laat ik nog even in het midden, dat lezen jullie achteraf.
Amaai, het was vandaag geen "zit-op-je-kont-dag". Het begon al vanmorgen toen onze dochter 'n berichtje stuurde of wij mee wilden naar de kindermarkt, voor één keer 'n onderdeel van de gewone wekelijkse markt. Wij mee dus. Terug thuis, 'n vol uur uitgetrokken om mijn gras te maaien en de boorden mooi recht te trimmen. Na het middagmaal, enkele uurtjes zoet geweest om wat planten- en bloemenborders onkruidvrij te maken. Vervolgens kwam onze zoon zich vergewissen of er wat groenten in onze tuin te scoren waren. En uiteraard laat je hem niet gaan zonder ene fijne babbel.
Zo kwam het dat ik pas nà 15u00 aan mijn wandeling kon beginnen. Het was naar en door het bos. Deze keer trok ik het bos in op het einde van de Bremstraat. Het is maar 'n smal pad en af en toe moet je over omgevallen bomen heen stappen. Dat paard trok mijn aandacht omdat het kortbij aan de afsluiting kwam staan. Nieuwsgierig van aard ... ?
In het bos zag ik 'n plant waarvan ik maar weer eens de naam niet kende. Volgens mijn App Obsldentify zou dat de Late Guldenroede moeten zijn. Je ziet deze plant nu overal in 't bos. Vervolgens de grote weg over om langs het rusthuis en het ziekenhuis, terug te keren naar Pietersheim. Daar aan de visvijver 'n jong gezinnetje opgemerkt. En dan naar huis, op tijd terug om nog de tafel te dekken voor het avondmaal.
Dat was het voor vandaag, druk-druk-druk. Dadelijk de benen omhoog en kijken naar Wim Lybaert op de VRT. Morgen, bij hopelijk droog weer, ga ik fietsen.
Eindelijk nog eens 'n relatief mooie dag, zeker na die desastreuze zondag gisteren. Het heeft toen maar één keer geregend, maar wel de hele dag. Ik ben nauwelijks buiten geweest en vandaag voelde dan ook aan als 'n ware opluchting.
Maar vanmorgen was er toch 'n kleine kink in de kabel, de chauffeurs van De Lijn, met stelplaatsen Tongeren en Lanaken, waren in staking gegaan. Het werd zelfs omgeroepen op de radio. En net vandaag wilde ik gaan wandelen vanuit Zutendaal. Het was dus even afwachten of de staking algemeen was of niet. Gelukkig kunnen we dat nu allemaal 'n beetje volgen via 'n App op de gsm. En ja hoor, mijn bus reed wel, meer zelfs, ze was precies op tijd.
In Zutendaal aan de halte 15 Augustusstraat, afgestapt om vervolgens door de wijk Gewaai te wandelen. En dan kom je aan dat mooi gebouw. Vroeger was dat het Oud Kantoor, 'n tolhuis en afspanning (herberg) uit de 1ste helft van de 18de eeuw op de baan Maastricht - Aken. In 1925 werd de woning herbouwd en sinds enkele jaren is de naam van de gevel verdwenen. Het gebouw is nu wel mooi gerestaureerd.
Vanaf dat punt heb ik mijn weg vervolgd via het fietspad naar Gellik. Ook hier zag ik weer vele paarden grazen. En in Gellik centrum, had deze jongen dorst. Een goei tas koffie met likeurtje en 'n frisse Duvel, konden mij zeker bekoren. Op het Kerkplein ook nog 'n foto gemaakt van de spiksplinternieuwe kiosk. Ze is gemaakt op verzoek van de plaatselijke bevolking.
Dag vriendinnen en vrienden, zondagmorgen 8u00, het regent en volgens de buienradar zit er voor de rest van de dag niet veel beterschap in. Hoe graag ik ook naar buiten zou willen trekken, helaas.
Er speelt ook 'n externe oorzaak mee, in de voormiddag moeten we op de kleine passen. Zijn mama en papa willen ongestoord gaan uitkijken voor wat nieuwe spulletjes in huis. En deze namiddag is er koers. Benieuwd of een van onze landgenoten met de hoofdprijs kan gaan pronken.
Het wordt dus 'n rustdag, tenzij ......... het vanmiddag toch nog even zou opklaren, dan lezen jullie het wel achteraf.
Maar om jullie niet in de steek te laten, wil ik jullie toch 'n speciale gemeente voorstellen. Ze ligt niet zo ver van Lanaken en ik kom er per fiets geregeld. Het gaat hier om de gemeente Voeren. Voeren werd in 1963 aangehecht bij het Vlaams Gewest en ondergebracht in de provincie Limburg. Het is 'n gemeente met faciliteiten voor de Franstaligen. De gemeente ligt in het noorden van de provincie Luik maar behoort sinds oudsher tot het groter Limburgstalig gebied. Wij Belgen kennen allemaal de politicus José Happart.
Voeren bestaat uit de dorpen 's Gravenvoeren, Sint-Martens-Voeren, Sint-Pieters-Voeren, Teuven, Remersdaal en Moelingen. Daarnaast zijn er nog heel wat woonkernen met 'n eigen naam zoals Schoppem, De Plank, Sinnich en verschillende anderen.
Waarom fiets ik er graag? Ten eerste, het is 'n zeer mooie streek, er zijn heel wat hellingen en de toerist komt er zeker aan bod. Een aanrader dus om te bezoeken. Om al wat kennis te krijgen van die dorpen, hier 'n selectie van oude postkaarten, veelal nog met de Franstalige benaming. En waarom Franstalig? De kaartjes zijn van het begin van de 20ste eeuw toen de dorpen nog behoorden tot de Franstalige provincie Luik. Nog ene fijne zondag.
Oef, droog terug thuis geraakt. Dat was niet zo vanzelfsprekend, zeker met al die donkere wolken die ik onderweg gezien heb.
Maar eerst "first things first", muilezel van dienst zijn bij het winkelen. Dat moet bij ons allemaal per fiets gebeuren en met die pijnlijke schouder en nek van mijn echtgenote, was het raadzaam mee te gaan om al die zware fietstassen te dragen.
Daarna was er tijd voor 'n fietstocht, een rit met de stadfiets. De vertrekrichting had ik al in mijn hoofd, beginnen in Smeermaas aan de Maas. Daar vind je 'n bord met de verhalen over Hilarion Thans. Wat me ook opviel is dat de Maas 'n stuk hoger staat dan 'n aantal dagen geleden. Het is dan ook 'n regenrivier.
In Herbricht zijn de verstevigingswerken van de dijk, blijkbaar tot 'n goed einde gekomen. Vele tonnen breuksteen werden er aangebracht. En wat verderop in Uikhoven heb ik het lot laten beslissen. Ik zag fietsers aangereden komen die juist van de andere kant van de Maas kwamen. Het bootje lag dus aan Belgische kant en het leek me wel 'n goed idee om naar Ned. Limburg te trekken. De schipper heeft nog 'n ogenblik gewacht maar is uiteindelijk met mij alleen vertrokken, 'n privécruise op de Maas. Tegenwoordig is het ook nog eens gratis.
Aan de overkant even gestopt aan 'n gedenkteken van de grote overstroming van juli 2021 in Meerssen. En natuurlijk zie je aan Nederlandse kant mooie kastelen zoals Meerssenhoven en dat van Borgharen. Ook in Borgharen wordt al melding gemaakt van 'n fietsbrug naar Maastricht. Dat zal voor ons fietsers 'n mooie oplossing zijn, want de brug zal dan te nemen zijn, even de grens over in Smeermaas. We hoeven dus niet meer doorheen Maastricht of over de Noorderbrug te rijden.
Vandaag in Maastricht nog 'n foto gemaakt van 'n mooi terras aan 't Bad. Bij Lumière zit het bij goed weer altijd vol. Aan de oude spoorbrug met zijn torentjes, verlaat je dan Nederland en rij je België binnen via Smeermaas.
En zoals gezegd, het was droog, het bleef droog en het is nog altijd droog (14u00).
Twee vliegen in één klap vandaag, eerst 'n fietstocht en vervolgens enkele uurtjes werken in de tuin totdat ..... - ja, ik moet er geen tekening bijmaken - het omstreeks 15u00 begon te regenen, 'n korte stevige bui. Ik heb er toen maar de brui aangegeven, mij opgefrist en aan mijn fietsverslag begonnen.
Eerst wat boodschappen gedaan vanmorgen (oa. naar de bakker op de markt, apotheek, nieuw grasmachine voor de kin ...) en ná de koffie, zag ik 'n fietstocht wel zitten. Het zou droog blijven, maar de wind was wel spelbreker. Om met de koersfiets op pad te gaan, waaide het te hard. Met de stadsfiets ging dat wel lukken.
Eerst naar Gellik waar ik in de achtergrond 'n bivakkamp zag. Hopelijk hebben ze geen last van de koeien. En dan naar Eigenbilzen waar ik toch even wilde stoppen aan dat mooie huis met zijn bloemenpracht. En dan door het veld naar de kerk van Hees. Op dat punt verder het fietsroutenetwerk gevolgd. Ook 'n foto op het - vermoedelijk - hoogste punt van de gemeente. Maar dan die plassen, niet één keer, niet twéé keer, maar zeker ene keer op zeven ben ik door die plassen moeten fietsen. Uiteraard telkens op het laagste punt. En zonnebloemen genoeg onderweg.
Terugkeren deed ik via die stevige bomenrij tussen Kesselt en Veldwezelt. Aan de brug, rechts af naar het fietspad richting Smeermaas. Ook daar zijn de schaapjes aan 't grazen. In Smeermaas nog even rechts af naar de Zuid-Willemsvaart om via de sluis van Neerharen terug naar huis te fietsen. Ik kon direct aanschuiven aan 'n restjesmenu, doorgaans - en ook nu - altijd héél lekker klaargemaakt.
En of het helemaal droog gebleven is ....? Wat dacht je, ... tussen Eigenbilzen en Mopertingen wat gemiezer maar gelukkig geen natte bedoening.
Je energie kwijt geraken, al moet dat dan maar in de regen.
Links of rechts lees ik al eens dat iemand 'n winterslaap houdt in de zomer. Nu, mij zul je daar niet op betrappen, ik heb niet voor niks mijn blog ondergebracht in de sportieve groep. En ja, ik weet het, het weer is kl ..te (sorry voor het woord), maar binnenblijven ligt toch niet in mijn aard. Een mens moet toch zijn energie kwijt geraken ...!
Ik vertrok met gemiezer en op het einde begon het zelfs te regenen. Het eerste deel van mijn wandeling ging oa. langs de Pastoorslindestraat en de paarden aan de Kewithdreef. Op dat punt ben ik nog eens naar rechts gegaan, de Zavelstraat in om even verder naar links te wandelen, de Kerkstraat. Ik maakte oa. foto's van die mooie kruiwagen, op het Kerkplein en aan de trappen met zicht op de Wijerdijk.
Terugkeren deed ik via de kletsnatte wegen van de Kounterstraat. Aan de Sportoase waren de kinderen toch bezig aan hun voetbaltraining. Tja, als je wil voetballen, dan moet dat in België in alle weersomstandigheden. En dat het geregend heeft (of nog doet), dat zie je aan de Langkeukelbeek. Er zit weer water in de beek. En die vlag ....? Wel, je hebt Belgische of Vlaamse vlaggen, maar ook deze.
Wat deze week nog brengt? Om te fietsen zijn de kansen eerder klein. We zullen wel zien.
Zelden heb ik op 'n paar uur tijd, zoveel mensen gezien als deze voormiddag. Wielertoeristen, dagjesfietsers, joggers en wandelaars, het was precies of iedereen aan 't profiteren was van enkele uren zonneschijn en 'n droog moment. En dat was natuurlijk ook mijn gedacht, effe de fiets op voor 'n kort toerke.
Ver kon ik niet gaan, ik was eerst sous-chef in de keuken met als taak, groenten te snijden die daarna de diepvries in moesten. Het was dus pas na de koffie dat ik kon vertrekken.
Eerst richting de Industrieweg waar ik naar het jaagpad kon langs het Albertkanaal. Daar kwam ik al verschillende grotere groepen wielertoeristen tegen, allemaal met de wind in de rug. In Vroenhoven zag ik vele joggers, langs het kanaal maar ook op de brug, vermoedelijk 'n georganiseerde activiteit.
En 'n mens mag ook al eens geluk hebben, ergens bij het begin van het jaagpad, reed mij 'n viertal voorbij op elektrische fietsen. Het waren vier senioren, zo te zien toch wat jaren jonger dan ikzelf. Ik heb mij - ongevraagd - in hun zog genesteld, ze hadden de juiste snelheid en ik kon met hun meedrijven tot in Kanne waar ik toch enkele foto's wilde maken.
Aan de sluis van Lanaye ben ik linksaf gereden naar Petit Lanaye. Aan die opstelling van witte fietsen kon ik maar moeilijk voorbij zonder foto. Juist daartegenover zag ik iets wat ofwel 'n kapel of kerkje geweest is en nu, zo te zien, 'n privé woning. Aan de voormalige ENCI veel volk gezien die 'n kijkje wilde gaan nemen aan die uitkijkpost. Zelf ben ik er nog niet geweest, het wordt eens tijd dat ik er werk van maak.
Via de Sint-Servaesbrug in Maastricht en de sluis op de Bosscherweg, kwam Smeermaas al rap dichterbij. Kijkende op mijn klok zag ik dat ik nog wat respijt had eer ik aan het middagmaal verwacht werd. Het werd dus nog 'n lus doorheen het bos van Hochter Bampd en doorheen domein Pietersheim.
En geloof het of geloof het niet, tijdens mijn laatste twee kilometers begon het zowaar te druppelen. Ik had dus weer effe geluk dat ik - eer het erger werd - tijdig thuis geraakte.
En deze namiddag ...? De benen omhoog en we maken het met ons twee gezellig.
Zaterdagavond, iets na 18u00. Deze jongen had zijn wandelschoenen al aangetrokken en zich klaar gemaakt voor 'n toerke richting Gellik. Maar gelukkig had ik wat getalmd bij het vertrek, er viel opeens 'n stevige bui. Ik heb dus letterlijk onder ons terras, het einde van de bui afgewacht om te kunnen vertrekken.
Met de donkere wolken richting Maasmechelen, vertrok ik oa. door de Pannestraat waar 'n deel was afgezet voor 'n straatfeest. De Bosstraat links, stond ook vol auto's, daar was 'n privéfeest bezig. De dj liet de hele buurt meegenieten van de opzwepende muziek.
Na de onverharde uitloper van de Bosstraat kwam ik langs Hoeve Kiewit. En via de Kewithdreef met zijn paarden, mooi op 'n rij, keerde ik terug langs de Dorpsstraat in Gellik. En o ja, heel even toch nog mijn paraplu nodig gehad voor 'n klein buitje.
In Lanaken op de Stationsstraat nog 'n laatste foto genomen waar ooit Henri Martin woonde. Hij was burgemeester van onze gemeente van 1944 tem. 1952. Omwille van zijn verdiensten werd 'n straat naar hem genoemd.
Dat was het zo ongeveer. Vanmorgen heb ik gebruik gemaakt van 'n droog moment om wat onkruid te wieden. Ben er toch 'n drietal uur mee bezig geweest. En het kon niet uitblijven, omstreeks 14u00 viel de eerste regen. Dan maar naar de mooie overwinning van Remco gekeken. Tot morgen.
De meeste weersvoorspellers en buienrardars gaven voor vandaag, en vooral deze voormiddag, grote kans op buien. Deze morgen om 7u10 toen ik naar de bakker ging voor brood en pistolets, was het weer nochtans veelbelovend, zon en weinig of geen wind. En jullie kennen mij onderhand wel 'n beetje, als er kans is om te fietsen, dan zal ik die kans niet rap laten liggen. Mijn route lag trouwens al klaar sinds gisterenavond.
En dus werd er gefietst, ondanks die veeleer negatieve weersvoorspellingen. En wat denken jullie, op letterlijk twee druppels na - ik heb ze geteld - is het volledig droog gebleven. Slechte weersvoorspellers of geluk gehad ...?
Mijn fietstocht heb ik voornamelijk afgelegd door de bossen. Dat begon al in Zutendaal. Mooi waren die muurschilderingen onder 'n brug, kort aan de Molenvijvers in Genk. En dan verder noordwaarts via de Abdijhoeve in Kelchterhoef en de brouwerij De Dool in Helchteren. Ergens onderweg, even 'n korte halte om mijn boterhammen op te eten. Een van de vele kapellen onderweg, was het Kapelleke van het Bomen in Peer. Opgetrokken in 1857 en gerestaureerd in 1976, vandaar dat jaartal op de gevel. Ook in Peer, de vele reproducties van 'n schilderij van Pieter Bruegel de Oude langs de wegen die telkens een der opmerkelijke onderdelen van het schilderij in de kijker zet. In dit geval, het boomklimmen.
En als je zo iets moois ziet zoals in Wijshagen - Oudsbergen, dan moet je uiteraard stoppen voor enkele foto's. Die paarden zijn gemaakt met héél veel hoefijzers. Prachtig toch. Mijn pauze nam ik vandaag onder de brug in Tongerlo-Bree langs de Zuid-Willemsvaart. Een koffie met appeltaart en 'n cola voor 8,40 euro. Toevallig zat daar ook 'n ex-collega van het werk op het terras, samen met zijn vrienden. Robert en zijn maten wonen in Veldwezelt.
De terugweg was 'n makkie, gewoon langs het kanaal met oa. 'n zicht op het haventje van Eisden en 'n ingepakte brug tussen Eisden en Maasmechelen. Ik dacht dat inpakkunstenaar Christo al lang overleden was ...? Op mijn laatste foto's was toch 'n dreigend wolkendek te zien, voor ene keer dus maar rechtstreeks naar huis.
Ben blij met mijn rit, 'n stevige afstand, 'n redelijk tempo en met overschot van energie.
Tja, het weer dezer dagen, op verschillende foto's kunnen jullie zien hoe het was vóór mijn wandeling en tijdens mijn wandeling. De wolken liegen niet. En inderdaad, ergens halverwege passeerde weer 'n bui. Gelukkig was ik juist in Pietersheimbos onder de bomen. Ik ben dus nauwelijks nat geworden.
Vandaag begon ik pas laat aan mijn dagelijkse uitstap. We hebben de hele dag op onze kleinzoon moeten passen en het was dus pas ná het avondeten dat ik 'n stapje in de wereld kon zetten.
Ver ben ik niet gegaan, zeker gelet op die dreigende wolken. Gewoon via de Heuvelstraat en de nieuwe wijk, grenzende aan de oude woonkern van Pietersheim. Nu, nieuw is relatief, de wijk is toch al - denk ik toch - 50 jaar oud. Vervolgens langs de burchtruïne, de voorkant en de loopbrug achteraan, om het domein ten slotte te verlaten aan de tunnel in Tournebride.
En toen ik langs het jaagpad aan 't terugkeren was, hoorde ik al de muziek van de Vintage Chroom Meeting op de parking achter het Cultureel Centrum. Ik ben er in de rapte eens gaan kijken. Er waren vele zware motoren tentoongesteld, er was eten en drinken en 'n leuk coverbandje gaf het beste van zichzelf. En de publieke belangstelling was groot, 'n pluim dus voor de organisatoren.
Ik ben er niet lang gebleven, mijn verslagje diende nog gemaakt te worden, morgen vroeg op om naar de bakker te gaan en bij droog weer ga ik daarna fietsen.
Waar wij wonen, zijn we op wandelafstand van zowel het bos als het kanaal. Ik heb dus dagelijks de keuze, en vandaag was dat nog eens 'n toerke doen langs het kanaal.
Eerst kwam ik op de Pastoorslindestraat waar ik 'n woning zag met 'n serie gieters tegen de gevel. Een mooie verzameling. Vervolgens door Op de Puin en de Kounterstraat om dan het jaagpad naar het kanaal te nemen met de iconische brug op de achtergrond.
Kort aan de sluis zag ik 'n boot afgemeerd liggen. Enkele dagen terug lag die er ook al. Nu van kortbij zag ik geen auto op het schip, vermoedelijk is de schipper dringend weggeroepen voor het een of ander. En tussen de bomen door, zijn er ook speciale foto's te maken.
Dat was het zo ongeveer, ik had vanmorgen naar de buienradar gekeken en iets na 11u00 ging het regenen. En inderdaad, ze hadden gelijk. Maar goed dus dat ik op tijd vertrokken ben.
En mijn laatste foto, gisterennamiddag met ons twee, toch 'n gaatje gevonden tussen de buien door om elders iets lekkers te gaan nuttigen. Het werden pancakes met ahornsiroop. Lekker, en dat scheelde toch 'n boterham bij het avondeten.
Het gebeurt niet dikwijls maar vandaag wordt het 'n rustdag. Vanmorgen was ik al nat geworden tijdens mijn korte fietstocht heen en terug naar de bibliotheek en ook de rest van de dag blijft het 'n guur weertje.
Geen erg, we plannen toch in de loop van deze namiddag 'n bezoekje aan de plaatselijke horeca, al moet dat eventueel met de paraplu in de hand. Even de deur uit.
En voor de rest, op de pc kijken wat er zoal in de wereld gebeurt, 'n nieuwe fietstocht voorbereiden en straks vermoedelijk naar de laatste rit in de Tour de France kijken.
Tot voor enkele jaren fietste ik in 'n fijn groepje, maar van dat groepje schiet vandaag niks meer over. Maurice heeft het fietsen definitief vaarwel gezegd, Eric fietst nog, zij het op 'n bescheiden niveau, Peter heeft zijn fiets dit jaar nauwelijks bekeken, Michel fietst wel nog maar meestal met zijn echtgenote, en mijn maat Hubert is zich precies de vraag aan 't stellen: "wat wil ik nog en wat kan ik nog". Ik heb zo 'n vermoeden dat hij tijdens ons fietsverlof, zijn lat wat te hoog gelegd heeft. Nu, geen probleem, ik doe gewoon verder op mijn niveau. Uiteraard hoef ik niks meer te bewijzen, enkel nog te genieten. En rij ik slechts 19,5 km/uur, het zij zo. Vandaag was dat iets meer dan 21 km/uur.
Ik heb dus gefietst en mijn rit is zonder problemen verlopen. Ook dat nieuwe zadel heeft voor geen pijnlijk achterwerk gezorgd. Er zit trouwens 'n soort gel in het zadel en gecombineerd met 'n goede koersbroek, zat dat toch comfortabel.
Ik vertrok via Gellik en Eigenbilzen om in Beverst 'n eerste keer door 'n fietsstraat te peddelen. Dat is altijd plezant omdat de auto's achter je moeten blijven. Aan de Tuibrug in Godsheide, ging ik rechtsaf naar Bokrijk. Daar nog ene keer "door het water" gefietst. Het was nog vroeg in de voormiddag, daarom was het er nog vrij rustig.
En dan naar Zonhoven. Aan 'n brug in die gemeente, toch even halt gehouden om enkele foto's te maken. Enkele jaren terug heb ik dat ook al eens gedaan. Vandaag viel het mij op dat die kunstwerken er nog altijd even mooi en fris uitzien. Van Zonhoven naar Houthalen-Helchteren om vervolgens rechts af te slaan naar Meeuwen-Gruitrode. Daar in Meeuwen wilde ik mijn pauze nemen, maar de Bullenschool was dicht. Geen vlaai dus. Even verderop wel even gestopt aan dat natuurgebied met prachtige vijver. Zoals altijd heb ik mijn boterhammen bij en die smaakten evenzeer.
Van Meeuwen naar Opglabbeek en verder door naar As. Aan de brug naast het oude spoorwegstation, zag ik dat ik vandaag fietser nr. 509 was. Het weer was tot dusver goed en het was 'n feestdag vandaag. Velen hebben dus geprofiteerd om 'n uitstapje te maken. Normaal had ik in Maasmechelen aan de Salamander rechts af moeten slaan, maar er zat nog genoeg jus in de benen voor 'n extra lus. Vandaar dus die 111 km. In Lanaken 'n goei tas koffie gedronken en 'n lekker biertje en terug thuis zijnde, begon het 2 minuten later stevig te regenen. Oef, juist op tijd terug dus, 'n mens mag al eens "chance" hebben.
En dat fietszadel, ... goedgekeurd! Dinsdagavond online besteld, donderdagvoormiddag geleverd door de Post.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Na 50 km. had ik behoefte aan 'n pauze en daar had ik meer oog voor, vandaar mijn fout. Nog eens verkeerd gereden juist voor Valkenburg en in Hulsberg. 
Vertrekken deed ik te Briegden, langs het Albertkanaal tot Kanne om daar de taalgrens over te steken naar Eben Emael. Je fiets daar 'n stuk langs de Jeker. Die foto van het bouwwerk te Eben-Ezer wil ik jullie niet onthouden. Het is wel geen eigen foto omdat het bouwwerk nu niet te zien is, maar het ligt er wel. Het werd eigenhandig gebouwd door Robert Garcet tussen 1951 en 1965. De man overleed in 2001. Nu is er 'n museum ondergebracht, musée du Silex. 
In het dorp zie je vermoedelijk het mooiste rond punt van de regio. In Visé was het even boterhammentijd om vervolgens via Eijsden en Sint-Geertruid richting Valkenburg te fietsen. Ik kon ze natuurlijk niet allemaal fotograferen, maar mooie huisjes vind je bij de vleet. Het was er weer over de koppen lopen. Maar dat is meestal zo in Valkenburg. 
Mijn laatste foto maakte ik van 'n kerkje, juist buiten het centrum.
Ik ben Eddy Meuris