aantal stappen: 2.151.333 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 174
aantal fietstochten: 57
Zoeken in blog
07-06-2022
Sint-Ursulakerk Lanaken
Ondanks het gemiezer, toch even 'n korte wandeling gemaakt. Niet ver uit de buurt geweest, maar binnen loopafstand om rap terug thuis te zijn.
En als de kerk dan eens zijn deuren geopend heeft, dan wil ik daar wel nog eens 'n kijkje gaan nemen. Niet dat ik 'n pilaarbijter ben, verre van, maar de architectuur en het binnenzicht, interesseren mij wel. Ook elders ga ik al eens 'n kerk binnen, maar dan ook als toerist.
De Sint-Ursulakerk werd gewijd op 21/10/1864. Hierna 'n oude postkaart van de kerk, begin de jaren 1900 en eentje van nu. De eerste foto's zijn van de zijkapel.
In Pietersheim spotte ik nog 'n zwavelzwam en de toegangspilaren tot het domein.
Als je 's morgens vroeg gaat wandelen, en zeker op 'n zondag, dan zijn er niks dan voordelen. Weinig wind, gelukkig ook nog droog, geen enkele groep wielertoeristen, 'n sporadische vroege wandelaar en héél veel vogelgezang en rust. Zaaaaalig!
Tja, meestal zijn we al voor 7u30 uit de veren, zeker in de lente en de zomer. En bij het bekijken van de buienradar leek het me passend om mijn wandeling al direct (om 8u00) te maken.
Niet dat ik ver geweest ben, gewoon langs de sportoase en door de tunnel. Wat die aanduiding "Maastricht" daar te doen staat, wie weet ...? Als het is om de kortste fietsweg naar Maastricht te duiden, dan gaat die redenering enkel op in het weekend want op weekdagen kun je niet aan de haven van Sappi voorbij en moet je omrijden.
En wat verderop heb ik getracht de opkomende zon te vangen.
Wandelen langs het kanaal in alle vroegte, .... ik kan het alleen aanbevelen.
Woorden schieten mij vandaag te kort om het verhaal van mijn fietstocht te vertellen. Maar laat ik eerst met het begin starten.
Onderweg, ergens in Duitsland, kwam bij mij de gedachte op wat er allemaal nodig is om dergelijke fietstocht tot 'n goed einde te brengen. Ik fietste 118,72 km. en overwon 858 hoogtemeters. En ja, als ik daar goed over nadenk, dan komt daar veel bij kijken. Hier 'n kleine opsomming in willekeurige volgorde.
Een goede fiets waarop je kunt betrouwen, wat avontuurlijk aangelegd zijn en 'n beetje durf hebben, beschikken over 'n goede conditie, niet bang zijn om de juiste weg te vragen als je bent misgereden (hetgeen mij vandaag enkele keren overkomen is), voldoende eten en drinken mee hebben, uwe aardrijkskunde 'n beetje kennen, je lichaam goed kennen, graag uren achtereen op de fiets zitten, veel goesting hebben om te fietsen en last but not least, 'n echtgenote hebben die je steunt in je fietsactiviteiten. Ik ben er nog heel wat vergeten, maar dit heb je zeker allemaal nodig om dergelijk avontuur in je eentje aan te gaan.
En de fietstocht zelf. Vertrokken via Meerssen en Houthem (met zijn Belg. rijwielhuis). In Nuth heb je de prachtige woning "Huis Nierhoven". Ook het omliggende is mooi. En zoals op veel plaatsen, straatwerken zie je overal.
In Schinveld liet ik mij verleiden tot 'n terrasje in Brasserie Scoop. Maar goed ook, als je bekijkt dat ik op de hele rit 2.043 kcal verbruikt heb. Verder heb je in Nederland, prachtige fietspaden.
In Duitsland met 'n bang hartje mijn weg gezocht. De bordjes zijn er maar klein en je hebt er rap een gemist. Daarbij reed ik dan ook nog eens over mij totaal onbekend gebied.
In Brunssum, kwam ik zowaar midden in de golfterreinen terecht van de Brunssummerheide Golfclub. Prachtig allemaal, goed onderhouden, maar je moet wel slalommen tussen de golfkarretjes.
Onderweg naar Gulpen, nog 'n prachtige foto gemaakt van het dal.
En terug in Lanaken, was 'n oldtimertreffen in volle bedrijvigheid. Met veel geluk vond ik nog 'n tafeltje. En dat Duveltje, die had niet de tijd om "vol" op de foto te geraken, deze jongen had grote dorst.
Deze voormiddag, nog eens wat snoeiwerk afgewerkt en na het middageten, enkele huishoudelijke taken gedaan.
Maar na de drie-uur-koffie, kriebelde het toch om 'n stevige wandeling te maken, en dat is het ook geworden. Met 90 hoogtemeters over bijna 12 km. wandelen, was het 'n tocht voor toch wat geoefende wandelaars. Veel bergop en bergaf dus, voor het grootste deel in het begin wan de wandeling. Ik volgde voornamelijk het mountainbike parcours, beginnende langs het Domein Zangerheide. Zelf wil ik mij toch niet wagen aan mountainbiken, zeker niet op het gewandelde parcours van vandaag. De afdalingen zijn mij te gevaarlijk: steil naar beneden, veel dikke stenen, putten in het pad en heel wat boomwortels. Te voet had ik al moeite om niet weg te glibberen bij het dalen.
Eens de grote weg Lanaken - Zutendaal over, heb ik wat alternatieve wegen gezocht, gewoon op goed geluk, wel steeds de juiste richting voor ogen blijven houden. En dan kom je al eens door paden die nog juist niet zijn dichtgegroeid.
En die laatste foto, even op het bankje gaan zitten en genieten van de rust en de stilte.
Zelden zul je betere service en waar voor je geld krijgen, dan in de Bullenschool te Meeuwen. Het is 'n gekende stopplaats voor fietsers in het voormalige schooltje met 'n groot terras op de vroegere speelplaats. Koffie en taart kun je bekomen in de oude refter van de school. Een dikke aanrader voor elkeen die in de buurt komt.
Peter en ikzelf hadden het plan opgevat om tegen de windrichting in, te vertrekken, naar het westen dus. Zo kwamen wij door Zutendaal, Winterslag, Houthalen en Helchteren. In Helchteren heb je brouwerij De Dool, gehuisvest in de boerderij van het voormalige kasteel (daterend van de 16de eeuw, de laatste bewoner verbleef er tot 1977). Je vindt er oa. het abdijbier Ter Dolen.
Wat verder stopten wij dan in Meeuwen aan de genoemde locatie, Aen de Bullenschool. Voor 4,50 euro heb je 'n tas koffie en 'n enorme punt vlaai.
De terugweg met wind in de rug ging over Opglabbeek, As en Maasmechelen. In Kotem aan de Maas, staat er weer 'n Maasbar, 'n stopplaats voor - andere - dorstige fietsers. En even verder, 'n lust voor het oog, 'n zee van klaprozen. Mooi om te zien.
En Peter, die fietste iets meer dan 100 km. Lang geleden dat hij nog zo veel kilometers in de benen had. Goed gedaan. En ikzelf, ik rondde de kaap van 3.000 km.
Het is en het blijft vandaag 'n twijfelgeval, gaan wandelen of toch maar niet.
Vanmorgen ben ik al nat geworden met naar de bakker te gaan en geregeld zie ik op de buienradar nog regendruppels boven onze kontreien langskomen. En gezien ik sinds gisteren aan 'n nieuwe puzzel van 3.000 stuks begonnen ben, zal het vandaag 'n rustdag worden. Mogelijk zit er wel nog 'n verplaatsing in naar het centrum van onze gemeente voor 'n klein hapje en/of drankje. We zien wel.
Niet getreurd, deze keer wat oude postkaartjes bij mekaar gezocht van het kasteel van Neercanne, ook wel eens het kasteel Agimont genoemd of kasteel Poswick (zo genoemd naar de laatste bewoners: nu is het 'n befaamd restaurant, Chateau Neercanne genoemd). O ja, ook nog 'n anekdote, in 1717 kocht de Russische Tsaar Peter de Grote, het kasteel.
Neercanne is in feite 'n gehucht van de gemeente Kanne en werd in 1839 gevoegd bij Oud-Vroenhoven en in 1920 geannexeerd door Maastricht.
Als we tot ginder fietsen, hebben we hoop en al iets meer dan 10 kilometer afgelegd. We komen er dus geregeld voorbij.
En voor de wandelaars, je kunt er mooi wandelen. De auto kun je kwijt in Kanne, op loopafstand van het kasteel, net over de grens.
Wat gisteren 2de keuze was, heb ik vandaag toch bewandeld, naar Smeermaas / Oud-Caberg, zij het in tegenwijzerzin. Dus eerst naar het dorp Oud-Caberg (dat tot 1839 behoorde tot Lanaken maar in dat jaar definitief opging in de Nederlandse gemeente Oud-Vroenhoven om tenslotte in 1920 geannexeerd te worden door Maastricht) en dan naar Smeermaas.
Wandelingen hoeven niet moeilijk te zijn, je hebt 'n plan en je voert dat uit. Zo ook vandaag, eerst langs "Bloemen De Ridder", dan langs Lanakerveld, de klaprozen iets verder en dan door Oud-Caberg met zijn oude boerderijen en huisjes.
Op de terugweg richting Smeermaas, passeer je het ronde punt, plaats waar menige fietstocht start (bergaf) of de laatste helling bij terugkeer. Juist voor de grens heb je eerst de tunnel en de oude spoorwegbrug en Bloemen Leliveld, 'n goed verkopende zaak.
En de slag aan het Lanakerveld, dit leert je de geschiedschrijving:
De Slag op het Lanakerveld is een nooit gevoerde veldslag tussen de legers van Willem van Oranje en die van de Hertog van Alva op 9 oktober 1568 op het Lanakerveld bij Maastricht. De slag maakte deel uit van Oranjes eerste invasie tijdens de Tachtigjarige Oorlog.
Het was vandaag kiezen tussen 'n wandeling naar Smeermaas en Oud-Caberg of Briegden en Veldwezelt. Het is het laatste geworden, enerzijds omdat ik hoopte er nog goed langs te kunnen (het pad kan al eens dichtgroeien) en anderzijds, het was al 'n tijd geleden dat ik het pad van het begin tot het eind gevolgd heb.
Maar voor ik aan wandelen toekwam, had normaal gezien eerst 'n dakwerker zijn opwachting moeten maken. We waren al vroeg uit de veren, wachtende op zijn komst, maar we hadden ook al snel in de mot dat werken op 'n dak, er niet zou inzetten met die regen van deze morgen. En inderdaad, even later 'n berichtje: de werken zijn opgeschoven naar morgen.
Wandelen dus. Over de brug in Briegden, links af en ipv. naar beneden, rechts naar boven, het Belvédèrepad. Het gras stond nog niet te hoog, het was er dus nog goed wandelen. Links zie je goed de windmolens en rechts de kerk van Veldwezelt.
Op het eind van het pad, links de brug van Veldwezelt oversteken en langs de steenfabriek Wienerberger en busbedrijf Heidebloem, terug huiswaarts.
Op het eind nog door de tunnel en langs het bordje van onze gemeente, en de stenen duifjes.
En thuis, na het namiddagdessert, nog even de tuin ingetrokken voor wat opfrissingswerken.
Gisterenavond gezien dat mijn fietsmaten, toch de voorziene route gefietst hebben, en dat aan 'n redelijk tempo met heel wat afgelegde kilometers. Goed gedaan mannen.
Vandaag heb ik voor 'n groot deel dezelfde route genomen, zij het in het begin wat meer landinwaarts gereden met enkele hellingen als surplus, 'n lus via Aldeneik en tenslotte 'n lus via Kattevennen en Gellik.
Zoals gisteren al aangegeven, koos ik er voor om te vertrekken met wind in de rug. Dat ging via de Noorderbrug in Maastricht richting Meerssen. En daar in Meerssen, .... stond deze jongen te voet. Ik diende te laveren tussen 'n pak volk, allemaal op zoek naar de juiste inkopen op 'n grote markt.
Maar dat slaat mij uiteraard niet uit mijn lood, integendeel, in Stein kon ik enerzijds genieten van mooie huisjes en kon ik anderzijds enkele niet mis te verstane woorden gebruiken voor die ergelijke kinderkopjes. En mooie zichten onderweg, dan stop je toch even voor 'n mooie foto. In Obbicht ben ik maar niet in een van die stoelen gekropen om er mijn boterhammen op te eten.
De route liep verder via Berg aan/de Maas, Roosteren, Maaseik, Aldeneik en Wurfeld om vanaf daar, het oude kolenspoor te gebruiken om richting As te fietsen. Ik wist dat je daar goed beschut bent tegen die strakke tegenwind. En o ja, vandaag was ik passant nr. 290.
Op het einde kwam ik nog door de toeristische trekpleister Kattevennen om via Zutendaal en Gellik, op het Kerkplein in Lanaken, mijn eerste en enige stopplaats te nemen. Als ik alleen fiets heb ik altijd voldoende eten en drinken bij om onderweg nergens te moeten stoppen.
Vanmorgen stond onze kleinzoon om precies 5u18 aan ons bed, fris - klaarwakker en klaar om er stevig tegenaan te gaan. En wij, .... kreun, kreun. Gevolg: om 5u30 uit bed en om 6u00 aan het ontbijt. En om 7u00 was onze jonge man (4 jaar en 'n half) al buiten aan het spelen in de zandbak. Bomma en bompa zijn dat absoluut niet meer gewoon.
Hoe ook, ik kreeg permissie om in de namiddag 'n fietstocht te maken. Mijn maat gecontacteerd en die had ook tijd en goesting. Het was aan hem voor de keuze van het parcours. Het werd De Plank in de Voer.
We vertrokken via het Albertkanaal richting Vroenhoven en Visé om in Moelingen de bocht te maken naar Warsage, 'n deelgemeente van Dalhem. In die gemeente de 10 kilometer lange weg genomen naar Aubel met onderweg de klim van 4,4 km. lengte met de naam La Heydt (max. stijging over 100 meter: 10,9%).
En telkens bovenop zo'n helling, word je steeds beloond met prachtige vergezichten. In Brasserie Het Rode Bos te Teuven, kregen we beiden 'n aanval van goesting voor 'n hapje en 'n natje. Het was nodig met dat warme weer.
De terugweg ging over vertrouwde wegen en goed verzorgde fietspaden, oa. door Gronsveld.
Het was 'n mooie rit, niet gemaakt met de knooppunten van het fietsroutenetwerk, maar gewoon via gps.
Oef, dat was me mijn dagje wel. Vanmorgen hadden mijn vrouw en ikzelf de boodschappen verdeeld, ik naar de bakker en de slager, zij de rest. Nadien volgden nog enkele diverse huishoudelijke taken, ook weer netjes verdeeld. Na het middageten, mijn voorziene wandeling gemaakt om daarna thuis, nog juist 'n lekker tasje koffie te kunnen nuttigen in afwachting van de komst van onze kleinzoon. Hij blijft vannacht logeren en steekt nu op dit eigenlijkste moment in bed. Maar bompa heeft wel nog eerst moeten voetballen, tennissen en met de autootjes spelen. "Bompa, niet klagen" zeg ik dan altijd tegen mezelf, "hij is tenslotte je oogappel".
Maar, ... er werd dus ook gewandeld, iets meer dan 10 kilometer. De vertrekrichting wist ik: naar Smeermaas en daar het pad - voor de brug - langs de Zuid-Willemsvaart. Maar gaandeweg langs die mooie huisjes op de Kanaaldijk, dacht ik er aan om dat pad niet tot het eind te nemen, maar halverwege aan dat bankje, links het veldwegje te nemen richting de voormalige Abdij van Hocht.
Onder de brug van Tournebride doorwandelend, ben je direct in het Domein Pietersheim. En oh, verrassing, er was juist 'n bus toeristen neergestreken aan de burchtruïne, vermoedelijk Duitsers, de gids sprak alleszins Duits en de bus kwam uit Würselen, de streek juist boven Aken. Zo zie je maar, Lanaken speelt toch zijn troeven uit op toeristisch vlak.
Geen wandeling of fietstocht vandaag, "de fut is eruit".
Voormiddag en tijdens de middaguren, weer aan burenhulp gedaan door met zwaar beladen kruiwagens te zeulen. En dan kwam er die enorme plensbui over ons heen. De riolering kreeg het met moeite geslikt, getuige hiervan de geur die hing in ons toilet.
En als ik de buienradar mag geloven, zou er nog wat gedruppel op ons af komen. Voldoende redenen om eens 'n keer geen wandeling te maken.
Maar, ... ik had wel het idee om jullie te vermaken met wat oude postkaartjes, deze keer over hotel Beau Séjour te Lanklaar. Dit hotel werd gebruikt voor de gelijknamige serie die begin 2017 liep op Eén met Lynn Van Royen als Kato Hoeven in de hoofdrol. Het hotel met zijn 20 kamers, werd gebouwd in 1906 en is het oudste toeristenhotel van Limburg.
Ik had het kunnen weten, met Peter gaan fietsen, zeker na zijn langdurige inactiviteit, dat gaat wegvergissingen geven, en zo geschiedde.
Niet dat die wegvergissingen met opzet gemaakt werden, maar als je mekaar veel te vertellen hebt, dan mis je al eens 'n bordje. En 'n bordje missen, dat geeft wat zoekwerk naar de juiste richting. Dit resulteerde in wat stevige beklimmingen, iets wat we juist wilden vermijden. Zo was bvb. de Öreberg - met zijn max. stijgingspercentage van 16% - naar Cadier en Keer, toch wat van het goede teveel voor Peter.
Maar eens terug in Meerssen en Bunde, zaten de zware kleppers er op en was het gewoon doorfietsen langs oa. het Julianakanaal. Eens in Elsloo, staken we de autostradebrug over richting Kotem, hopende dat daar het fietscafé open zou zijn. Wat suikers en 'n goei tas koffie, kon er zeker in. Maar driewerf helaas, zoals op vele plaatsen, het was er gesloten.
Dan maar 'n poging gedaan in Uikhoven in café De Rio, en gelukkig, daar was het terras geopend en konden we bijtanken.
Gezien het Peter zijn 1ste rit was na zijn inactiviteit, keerde hij daarna huiswaarts (het vat was helemaal af), terwijl ik nog 'n stevige lus trok door Maasmechelen (langs de Salamander en fietsen door de heide). En uiteindelijk in Eigenbilzen, nodige de kanaalbar mij nog uit voor 'n frisse pint.
Weeral 'n mooie rit, en toch 'n prima prestatie van Peter. Je moet het toch maar doen, zo lang niet meer op de fiets gezeten en al direct 'n stevige rit maken van meer dan 60 kilometer.
Als ik zo jullie reacties lees mbt. mijn verslag van gisteren, dan moet ik toch stellen dat mijn onderneming wel wat gevaarlijker was dan doorgaans van mij verwacht wordt, maar, .... echte risico's heb ik niet genomen. Ik was met ander woorden, toch héél voorzichtig.
Nu moet ik wel zeggen dat het in mijn karakter ligt om af en toe eens buiten de lijntjes te kleuren. Dat moet kunnen, vind ik, het geeft wat extra "pit" aan je leven.
Zo ook vandaag, ik wilde naar Smeermaas wandelen en via het veld van Oud-Caberg terugkeren. In Smeermaas ben ik geraakt en ik ben zelfs de grens overgestoken, maar juist daar loopt het oude spoor en ik kon het niet laten langs dat spoor terug te keren. Even heb ik de treinbiels verlaten om door het Business Park van Lanaken te wandelen, 'n paar wegen waar je anders nooit komt. Aan de sluis, heb ik opnieuw de oude spoorbaan bewandeld om wat verderop, rechts de oude berm te verlaten en links naar de tunnel te stappen. En telkens ik er voorbij kom, stel ik mij altijd de vraag: zijn die appartementen wel goed geïsoleerd tegen al dat lawaai van die voertuigen die daar dagelijks voorbijkomen.
Dat was het voor vandaag, 'n relatief korte wandeling, morgen wordt er weer gefietst.
Waar ik het gisteren tijdens mijn wandeling over opportuniteiten had, kan ik vandaag de woorden "een tikkeltje waaghalzerij" in de mond nemen. Maar hierover, dadelijk meer.
Mijn wandeling begon via de Hoenderbroekstraat richting de Kewithdreef. Op het einde er van, rechts naar de Bergstraat. Juist voor het hoogste punt van die straat, tegenover het voormalige café Het Bergske, het pad omhoog genomen. Als je links gaat en dan rechtdoor, kom je door 'n pleintje met speeltuigen en uiteindelijk bereik je de Sint-Augustinusstraat.
Aan de kerk, daal je dan af richting de Wijerdijk om dan de brug over te steken. Links stap je dan naar het jaagpad beneden en zie je de oude spoorwegbrug voor je liggen.
En daar, ... daar begint 'n beetje mijn waaghalzerij. Ik wilde al langer die brug eens van bovenaf bekijken, maar had er dan ook nog nooit moeite voor gedaan. En vandaag had ik de durf en de goesting om die klim naar boven te maken. Goed dat ik in conditie ben, anders was het misschien niet gelukt. Eerst diende ik wat hoogtemeters te overwinnen op 'n ruw terrein om mij vervolgens héél voorzichtig boven op de brug te wagen. Als je, zoals in mijn geval, 'n oude senior bent, dan zijn dergelijke fratsen misschien 'n beetje lichtzinnig, maar, ... het was 'n berekend risico. Ik heb mijn foto's en ik ben er geweest.
Op de terugweg, 'n nieuw bord met info over de begindagen van WO II aan de brug te Briegden.
Als er zich opportuniteiten aandienen, dan is het kwestie om niet te aarzelen en direct de koe bij de hoors te vatten.
Zo kwam ik vandaag doorheen de burchtruïne in Pietersheim en zag dat de deur naar de oude kapel open stond. Dat gebeurt niet al te dikwijls, het was dus zeker 'n bezoekje waard. En ja, dan heb je van die dagen dat je meer foto's neemt dan je kilometers gewandeld hebt.
Ik was vandaag vertrokken langsheen de mooie bloemen langs onze straat en de Asbeekweg om even verderop, rechts af te slaan en oa. langs de oude Heidemolen te stappen. Op dat pad waan je je ook even in de rimboe.
Langsheen de toegangspoort naar meerdere wandelroute's, ging ik rechtsaf, het Pietersheimbos in. Op het einde ervan grenst dit gebied aan de woningen van de Goudkust, schitterende villa's die nu nog bewoond zijn, maar nooit meer verkocht zullen worden aan het oorspronkelijke bouwbedrag. Hulp van 'n robot hebben ze nu alleszins.
En dan sta je ineens aan de loopbrug naar de burchtruïne. Even twijfel of ik er overheen zou gaan, maar twijfel is 'n slechte raadgever. Doen is de boodschap, en gelukkig, ik kon in de kapel ook wat foto's nemen. Deze kapel wordt trouwens ook gebruikt voor burgelijke huwelijken.
En de eendjes in de burchtvijver, altijd 'n kiekje waard.
Weer 'n prima wandeling, en ik blijf het zeggen, geniet van elk moment. En ik zeg dit niet zomaar, 'n leeftijdsgenoot van mij, 'n goede vriend, heeft het fysiek even moeilijk gehad, maar is nu gelukkig in goede handen.
Vandaag was het de beurt aan mijn maat Hubert om de route uit te stippelen. Gelet op het beetje wind uit westelijke richting, koos hij voor 'n tocht naar Houthalen - Helchteren en Zolder.
Om niet steeds te vertrekken via de Bessemerberg, gingen we via het kanaal in Eigenbilzen richting Zutendaal. Op dat eerste stuk kwamen wij deze morgen enkele honderden fietsers tegen, op weg naar de Voer. Zij namen deel aan Bilzen Classic. Voor ons toch wat te druk.
In Genk kwamen wij langs het Genker Plantencentrum (geen eigen foto). In de buurt van transport Essers draaiden wij links af richting Zonhoven doorheen de prachtige Wijers (geen eigen foto).
Toen we zo goed als het verste punt bereikt hadden (na +/- 55 km. fietsen), wilden we toch ergens stoppen. Om niet hetzelfde mee te maken als verleden woensdag (nergens 'n terras open), kozen we ervoor om even ons voorziene parcours te verlaten en naar het Domein Bovy te fietsen. En we hadden geluk, 'n mooi terras, fijne bediening aan tafel en 'n reuzegroot bord met kaastaart en krieken. Het was wel even schrikken toen ze mij dat bord voorzetten.
Even verderop hoorden en zagen wij het circuit van Zolder. Er was blijkbaar 'n wedstrijd bezig.
De terugtocht was vrij simpel, 'n groot stuk langs het Albertkanaal, door Hasselt en Diepenbeek en langs Zutendaal en Gellik terug naar huis.
Wederom 'n fijne tocht, warm genoeg om te fietsen in 'n shirt met korte mouwen.
Het moet niet altijd 'n rit door Haspengouw of Ned. Limburg zijn, dacht ik, waarom eens niet naar Wallonië.
Zo gedacht, zo gedaan. Uiteraard weet je dat fietsen naar Wallonië, voor wat hoogtemeters zal zorgen, maar goed getraind zijnde, zou dat wel loslopen. Een eerste klim kregen wij vanuit Eben-Emael richting Visé, de Saint-Pierre, niet zo heel moeilijk, maar het wegdek zou beter kunnen.
In Visé hadden wij weer even 'n miscommunicatie, maar dat was rap opgelost. En dan ging het richting de lange klim met de naam Houtain-Saint-Siméon. 3,2 kilometer lang en 'n redelijk stijgingspercentage. Eigenlijk niet zo héél moeilijk, maar hij trekt zich lang.
Boven op het plateau wat foto's.
De rit ging verder langs Liers, Rocourt, Ans, Awans, Fexhe-le-Haut-Clocher, Freloux, Odeur om uiteindelijk in Herstappe terug op Vlaams grondgebied te komen. Op dat moment hadden we al meer dan 70 kilometer in de benen, zonder ook maar één terras ergens tegen te komen. Door de warmte hadden we dorst gekregen. Gelukkig kent Hubert de streek goed en wist hij te melden dat in Millen het terras van de Waterburcht zeker open zou zijn. En inderdaad, het was er fijn pauzeren.
Om de wind in de rug te krijgen, namen we op de terugweg het jaagpad langs het kanaal om in Vroenhoven aan de brug toch nog 'n 2de terrasje te doen (in vervanging van 'n terrasje in onze gemeente Lanaken).
Zo, dat was weer in 'n notedop onze fietstocht door oa. Wallonië. De plannen worden al gemaakt voor onze volgende tocht.
Hallo, wat 'n titel zul je zeggen. Tja, ondergetekende had nog eens goesting om van de wandeltocht, 'n kleine sportactiviteit te maken.
Met die nieuwe wandelschoenen aan, wilde ik onderweg ook eens aanvoelen hoe die schoenen zich gedragen als er ook mee gejogd wordt.
Niet dat ik ook als loper door het leven wil gaan, maar gelet op mijn jarenlange sportactiviteiten - waarbij ook het joggen aan bod kwam - heb ik vandaag toch meerdere keren mijn benen eens uitgesmeten om telkens enkele honderden meters in looppas af te leggen. En dat resulteerde uiteindelijk in 'n gemiddelde snelheid van 6,56 km/uur over iets meer dan 10 kilometer.
Vertrokken langs de sportoase en het fietspad richting Gellik, aan het kanaal, naar het jaagpad gestapt. Opvallend is er de mooie bloemenpracht en langs de ijzeren spoorwegbrug - waar ook creatievelingen aan het werk waren - , kun je niet kijken.
Ik volgde de rode wandelroute. In Gellik terug bergop om aan de Wijerdijk, de weg over te steken en verder door te wandelen richting Berenbroek, gehucht van Eigenbilzen. Via 'n korte veldweg en wat jong leven in de wei, passeerde ik nog ene opmerkelijke achtergevel. Mooi gemaakt.
Terugkeren deed ik via de Kewithdreef. En ja, ook daar diende ik het tempo hoog te houden, wilde ik niet te laat komen voor het warme middageten.
Ja, dat was de bedoeling van vandaag, mijn nieuwe schoenen eens testen. Voor alle zekerheid, toch wat stevige klevers op mijn hielen geplakt, je weet maar nooit.
En waar kun je het beste schoenen uittesten, dat is op allerlei soorten ondergrond. Je hebt tarmac, grindwegen, paden met veel steenslag, bospaden en veldwegen.
Vertrokken langs de vijver in het park en verder via de fiets- en wandelbrug aan Hercorub, direct links en daar het onverharde jaagpad genomen tot aan de brug van Tournebride. Onder de tunnel door en rechts de doorgang genomen naar het Domein Pietersheim. Bijna op het einde van dat pad (tegen de Neerharenweg aan), links het bospad genomen richting de visvijver achter de Kinderboerderij.
Met terugkeren, nog 'n laatste bospad genomen langs de terreinen van Atla. En is je conditie nog niet helemaal top, er zijn oefeningen genoeg om daar aan te werken.
Terug thuis en vóór ik dit verslag maakte, de laatste hand gelegd aan mijn puzzel. En ik moet zeggen: oef, eindelijk klaar! Er wacht mij 'n nieuwe, eentje van 3.000 stuks. Maar dat is iets voor regendagen.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
De eerste foto's zijn van de zijkapel.
Verder heb je in Nederland, prachtige fietspaden. 
Ik ben Eddy Meuris