aantal stappen: 2.151.333 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 174
aantal fietstochten: 57
Zoeken in blog
10-08-2024
Aanvulling op mijn fietstocht van vandaag, zaterdag 10/8/2024.
In mijn fietsverslag schreef ik dat de app "MyCols" mij in de steek gelaten heeft vandaag. Uiteindelijk, na het afsluiten van mijn dagelijks verslag, kreeg ik toch ineens de melding van deze app, ik had weer heel wat geregistreerde bergjes overgereden. Ik was dus even te rap met mijn verslag neer te schrijven, of .... die app had last van de warmte ....
Vooral die eerste was pittig, je ziet wel het percentage gemeten over 100 meter, maar eigenlijk zijn er plekken waar het percentage hoger ligt. Ik heb alleszins 'n kleine versnelling moeten gebruiken.
Voor mijn verslag van vandaag, scroll dus maar naar beneden.
Vandaag had ik mij voorgenomen om wat bergjes op te rijden. Ik had intussen 'n nieuwe achterband laten leggen op mijn koersfiets - de blauwe tussenlaag werd zichtbaar - en die wilde ik wel eens testen. Voor de kenners, ik rij met "Schwalbe Durano Plus 250 mm".
Mijn rit vertrok richting Wallonië om daarna via Visé, Eijsden, Margraten en Valkenburg, 'n Ned. Limburgs tintje te krijgen. Mijn vrouw suggereerde al om mijn bed daar neer te zetten omdat ik er zo dikwijls ga fietsen. Er is maar één goede reden om daar te fietsen, de fietswegen zijn er zeer goed onderhouden, weinig tot geen afval te bemerken en het fietsgedeelte bolt gewoon goed.
Maar voor ik in Ned. Limburg toekwam, kwam ik eerst doorheen Kanne, vervolgens Eben Emael, dan oa. langs die oude kapel in Bassenge (gebouwd in de 18de eeuw) om tenslotte in Roclenge sur Geer, links af te slaan, de Chavée Arecht op, 'n pittige kuitenbijter. Daarna fietste ik via Visé naar Eijsden. Onderweg had ik nog verschillende klimmetjes, oa. de Heiweg in Mesch en de Piemert tussen Slenaken en het klooster Hoogcruts. Ook op deze laatste is het duwen op de pedalen.
Mijn pauze nam ik vandaag in Banholt, ik had toen +/- 60 km. op de teller. Even vreesde ik lang te moeten wachten op het gevraagde - er zat véél volk, zowel buiten op het terras als binnen - maar gelukkig was ik toch rap geholpen. Mogelijk dat ik onbewust 'n gezicht getrokken heb naar de garçon dat ik het nodig had om terug op krachten te komen. Hoe ook, de man was zeer vriendelijk, duidelijk dus 'n plaats om terug te keren.
Terugkeren deed ik via de "Van Tienhovenmolen" op de grens tussen Bemelen en Eijsden - Margraten in het buurtschap Wolfshuis. De molen is van 1855 en sinds 2000 is ze weer maalvaardig. Toen ik er aankwam, waren de wieken volop aan 't draaien. Nadien volgde nog Berg en Terblijt (waar er duidelijk 'n massamanifestatie bezig was) om tenslotte via de Wilhelminabrug in Maastricht terug te keren naar huis. In Smeermaas zag ik dat de Maas bijzonder laag staat, op sommige plaatsen kun je er met 'n beetje geluk, te voet over. Ik zag alleszins dat sommige kajakkers moeite hadden om voldoende water te vinden onder hun vaartuig.
Deze keer nam ik mijn verfrissing niet in Lanaken zelf, maar in Neerharen bij Mesjeu, 'n plek waar je ongestoord kunt zitten. Het was weer 'n mooie rit, het enige negatieve is dat mijn app MyCols mij vandaag letterlijk in de steek laat, geen melding dus van al mijn beklimmingen in mijn Strava-account.
Mijn verslagje van vandaag begin ik met 'n korte samenvatting van het begin van mijn wandeling.
1. van de bus stappen
2. honderd meter wandelen
3. tien minuten schuilen onder een boom vanwege de regen
Tja, je moet het weer nemen zoals het is, soms heb je geluk, soms valt het wat tegen. Nu, ik ga niet klagen, na die tien minuten ben ik toch vertrokken, zij het met nog 'n heel klein beetje gemiezer. Even verderop werd het dan toch droog.
Ik wilde nog eens in Zutendaal gaan wandelen, niet al te ver, want morgen wacht mij weer 'n stevige fietstocht met enkele klimmetjes. Ik wilde dus geen krachten verspillen, maar 'n wandeling doorheen Zutendaal zag ik wel zitten. Ik heb mij beperkt tot 'n deel van de fietsroute, 'n stukje naar nr. 29 - 534 - 251. In feite 'n wandeling die ik ook maakte, jaaaaren terug toen ik nog postmeester was te Zutendaal en ik mijn middagpauze diende in te vullen.
Ik vertrok langsheen de Hoogstraat, dan voorbij manège Bosscherhof om dan aan dat kruispunt, rechts af te slaan. Rechtdoor ga je naar recreatiegebied Kattevenne. Aan de kruising van de Beverstseweg en de Veugenstraat, ben ik nog even gaan kijken aan de Mariagrot. Ik was blijkbaar de enige, het café er tegenover, dat zat wel goed vol.
Zutendaal is ook 'n gemeente waar de fietsstraten goed zijn aangelegd, in heel het centrum kunnen de scholieren veilig fietsen. Zo, dat was in 'n notendop mijn bezigheid van vandaag. Straks nog naar de olympische spelen kijken, onze landgenoten maken kans op 'n medaille in de zeven-kamp.
Ik heb mij voorgenomen om er vandaag 'n rustige dag van te maken. Natuurlijk ben ik wel eerst naar de bakker geweest, vervolgens naar de bibliotheek om dan na de koffie, aardbeien te gaan kopen. Deze namiddag ga ik nog het gras afrijden en dan gaat het met de benen omhoog, effe genieten van wat rust.
Uiteraard is 'n wandeling voor mij niet zoiets gelijk bewegen van punt A naar punt B, nee zeker niet. Er zal wel altijd 'n ommetje bij zijn, zo ook vandaag. Ik vertrok via het Uilenspiegelpark. Daar maak ik mij altijd de bedenking, hoeveel tijd het kost om dat gazon proper af te rijden, zo 'n oppervlakte? Eens de brug van Briegden over, ging het naar links, de Briegdenstraat in. Daar vind je 'n kapel van 1943. Op het einde van de straat, vertrek je aan de holle weg oftewel de Winevenstraat. Rechtdoor tot aan het voetbalveld, is het pad begaanbaar gemaakt met kinderkopjes, ik diende evenwel rechts af te slaan, ook 'n holle weg, maar deze is gewoon 'n veldweg gebleven.
Op het einde van dat pad, diende ik de straat over te steken om iets verderop mijn aardbeien uit de automaat te kunnen halen. Via het Louis Paulboonpad en de brug van Gellik, keerde ik terug langsheen de Boonakkerstraat. Ten slotte kwam ik uit aan de sportoase, tijd om mij naar huis te haasten. En ik kon direct aanschuiven, de kok was er tijdig aan begonnen.
Wat morgen brengt, daar heb ik nog geen idee over.
Het was vandaag 'n dag met verschillende gezichten, vanmorgen vrij fris en bewolkt, daarna felle regen om ten slotte toch nog zonnig te worden. Ik heb eerst buiten wat gewerkt, onkruid verwijderen aan de straatkant en mijn paden in de tuin. Tegen elven alles maar weer opgeruimd want het begon donker te worden. En ja, niet veel later kregen we flink wat regen over ons heen.
Na het middagmaal, iets na 13u00, zag het er naar uit dat het ergste leed geleden was. Mijn wandelschoenen aangedaan en 'n drinkbus met water mee voor onderweg, ik wilde namelijk heen en terug wandelen naar Maastricht, toch ruim 13 km. Ik vertrok in Smeermaas aan de grote grens om vervolgens via het nieuwe fietspad uit te komen aan de Noorderbrug. Die graffiti krijg je daar telkens te zijn als je er passeert. Wat verderop staan nog de resten van de oude Noorderbrug, deze zijn bewaard gebleven als 'n soort aandenken of monument.
Ik wilde in de "Gedeelde Weelde" mijn koffie gaan drinken, maar helaas, het verbruikerslokaaltje was niet geopend. Dan maar naar de Markt, naar Brasserie Capital. Eerst maakte ik nog 'n paar foto's van een der oudste kerken van Maastricht, de Sint-Matthiaskerk. De eerste steen werd gelegd in 1351.
En die coffeeshop, ..... daar moet ik uiteraard geen tekening bij maken, nee dus, geen koffiebar! Terugkeren deed ik via het Bassin en de kleine grens (langs de Maas dus). Mijn laatste foto maakte ik juist over de grens in Smeermaas.
Ik vertrok met nog wat licht gemiezer, maar ik keerde terug met 'n stralende zon. Een fijne wandeling dus. Tot morgen.
Het was weer 'n goed gevulde dag vandaag. Normaal had ik deze ochtend 'n afspraak bij de kapper om 8u00, maar gisteren had hij mij gevraagd of ik eventueel 'n kwartier vroeger kon komen. Voor mij was dat geen probleem maar ik heb hem toch laten weten dat mijn vrouw akkoord diende te zijn omdat we op dat uur nog lekker liggen te "knoevelen" in bed ...... ha, ha, ha. Ik kon het niet laten hem dit zo te laten weten. En vanmorgen, ik had mijn neus nog maar net bij hem binnengestoken, vroeg hij mij of we "uitgeknoeveld" waren. Wie het woord niet kent, laat je fantasie maar werken ...
Daarna nog even naar de bakker om dan thuis te horen dat onze kleinzoon al gearriveerd was. Bomma en bompa hebben het weer geweten. Eens zijn papa hem had afgehaal - omstreeks 15u00 - kon ik de deur uit om wat boodschappen te doen en 'n wandeling te maken. Het was gewoon naar het centrum voor die boodschappen en daarna naar Pietersheim. Ik vertrok langs dat mooie bloemenbed aan het politiebureau. Daarna naar het kasteel in Pietersheim. Ik volgde daar gewoon wat veldwegeltjes, oa. langs de toegang tot de dreef. Aan de Neerharenweg zie je dat alle verkeer met auto's, onmogelijk gemaakt is, gelukkig maar want anders zou die straat 'n heuse sluipweg geworden zijn.
Terugkeren deed ik via de visvijver en de kinderboerderij. En thuis diende ik nog even mijn koersfiets van stal te halen omdat mijn fietsenmaker mij gisteren had verwittigd dat mijn bestelde buitenband was toegekomen. Daar ben ik dus nog even naar toe gefietst en ik mocht effe wachten, want hij zou hem er direct opleggen.
Zo komt het dat ik nu om 19u00, pas bezig ben met mijn verslag. Het zijn drukke dagen. Misschien seffens opnieuw kijken naar het athletiekgebeuren op de olympische spelen, gisteren hebben wij het ons niet beklaagd dat we gekeken hebben, 'n nieuw wereldrecord polstokspringen zie je niet elke keer live.
Vandaag had ik 'n mooie fietstocht in gedachten die mij deels naar Wallonië bracht en deels naar Ned. Limburg. De Abdij van Val Dieu wilde ik passeren om vervolgens via Aubel en Slenaken terug te fietsen. Het weer kondigde zich goed aan, droog, niet te veel wind en 'n aangename temperatuur.
Ik vertrok weer via Maastricht om vervolgens in de richting van Eijsden te fietsen. Daar ging het linksaf, naar Warsage, 'n deelgemeente van Dalhem. Om aan de Abdij van Val Dieu te komen heb je dan twee mogelijkheden, gewoon rechtdoor ofwel rechtsaf, de helling Bois de Mauhin over. Ik hou wel van wat bergjes oprijden, deze kon er zeker nog bij. Aan de Abdij ben ik deze keer niet gestopt, ik had daar nog maar 33 km. op de teller, te vroeg dus voor 'n pauze.
Ik vervolgde mijn weg naar het centrum van Aubel waar zich de Ravel 38 aandiende, een oud kolenspoor, nu een aantrekkelijk fietspad van +/- 40 km. tussen Chênée en Plombières. Het is daar fijn fietsen met soms mooie vergezichten. Via Remersdaal was ik al rap in Teuven, hopelijk "the place to be" voor 'n pauze. En idd. in het oude schooltje kon ik terecht om verse krachten op te doen. Voorheen was het 'n jongens- en meisjesschooltje uit 1870. De bediening van café Modern was in het Engels, voor de rest, alles "pico bello".
Even buiten Voeren heb je dan de Schilberg, 'n stevige kuitenbijter met percentage's die op sommige punten flirten met max. 16%. Daarna was het 'n simpel terugritje, eerst de Bemelerberg naar beneden, dan doorheen Kasen (een buurtschap in de gemeente Meerssen) en langs dat O.L.Vrouwkapelletje. Ik kreeg laatst 'n opmerking van Monique dat ik veel kapelletjes fotografeer. Dat heeft eigenlijk 'n doel. Onderweg moet ik steeds alert zijn in het verkeer, opletten op mijn nrs. van het fietsroutenetwerk en altijd putjes en hindernissen scannen die overal opduiken. Effe stoppen bij zo 'n kapel brengt mij even tot rust, zeker in landelijke omgevingen zijn dergelijke kapelletjes 'n oase van rust. En daarbij, alhoewel ik geen pilaarbijter of kerkganger ben, mogelijk waarderen hogere sferen het dat ik daar stop en "baat het niet, dan schaadt het niet". Die kapel is trouwens van 1880.
Via de Biesenberg in Humcoven en de Sandersweg in Maastricht, ging het terug naar Lanaken. Met 'n niet-alcoholisch biertje in het Cultuurcafé kon ik weer 'n mooie dag afsluiten. Morgen kom onze kleinzoon voor enkele uurtjes.
Het wordt vandaag 'n rustige zondag. Eerst ging ik via 'n kleine wandeling naar de bakker, en seffens gaan we met zijn tweetjes uit eten. Daarna met de benen omhoog en hopen dat onze landgenote Lotte Kopecky ook 'n medaile kan veroveren in de wegrit voor dames.
Ik diende vooreerst wat medische briefjes in de brievenbus van onze ziekenkas te steken waarna ik doorheen mijn geboortestraat, de Wijngaardstraat, wandelde. Achter dat witte huis, daar was in onze kindertijd "the place to be" om te ravotten. Het tracé van het oude tramspoor lag er nog. En vervolgens ging ik naar Pietersheim, even langs de grachten en met zicht op de ruïne. Korterbij lukte vandaag niet, het evenement "Ibiza Market" was in volle opbouw en de meeste toegangspaden waren afgesloten. Straks betalen de geïnteresseerden 6,00 euro toegangsgeld.
Via de oprijlaan naar het kasteel en De Merodelaan, wandelde ik verder naar het centrum om bij de bakker mijn bestelling te gaan afhalen. En dat beeldje op die paal, de Heks, het teken van carnaval en het logo van de Raod van Laon tot Aoke.
Zo vrienden, meer valt er vandaag niet te vertellen, ik ben sowieso geen persoon die meegaat in de discussies over de grote vraagstukken in het leven. Ik heb wel 'n mening maar ik besteed geen energie om anderen te overtuigen van hun ongelijk. Morgen ga ik weer fietsen, dadelijk eens bekijken waarheen.
Vanmorgen was ik aan 't werk in de tuin toen er lichte paniek ontstond ten huize Meuris. Wat was er aan de hand ....? Mijn vrouw riep dat ik onmiddelijk moest binnenkomen, de volledige stroom was uitgevallen. Ik ben dan direct poolshoogte gaan nemen bij de buren. Jullie moeten weten dat zowel onze toekomstige overburen en onze naaste buren links, aan 't werk zijn aan hun woning. Vermoedelijk was er bij een van hen 'n probleem. En idd. onze buur links had met zijn slijpschijf hun hoofdlijn doorgesneden. Fluvius was inmiddels ter plaatse en zij hebben om veiligheidsredenen de linkerkant van de straat zonder stroom gezet. De overburen hadden meer geluk, zij zitten op 'n andere stroomlijn. Gelukkig was mijn vrouw nog niet bezig met het middagmaal. Dat hebben we wijselijkshalve maar uitgesteld tot deze avond. Je ziet maar weer hoe afhankelijk we zijn van de stroom, niks werkte nog.
Maar goed, mijn werk in de tuin heb ik toch kunnen afronden. Het ziet er weer netjes uit, tot ..... de volgende regenbui. In de namiddag had ik mij voorgenomen om 'n fietstocht te maken, nog eens in eigen provincie. Ik vertrok naar Zutendaal en vandaar naar Genk. Kort aan de Molenvijvers dien je die fietsbrug op te rijden, effe in de carrousel, bij wijze van spreken. Via Boxbergheide ging het verder richting Bokrijk. Boxberg was vroeger 'n halte op de spoorlijn Genk - Hasselt. Vermoedelijk zal de een of andere politieker die halte afgedwongen hebben, hetzij voor zichzelf, hetzij voor zijn "inner circle". De halte bestaat al lang niet meer, veel volk is er trouwens nooit op- of afgestapt.
Het domein Bokrijk zelf ben ik niet binnengereden, ik wilde de kms. beperken vandaag. In Godsheide (gehucht van Hasselt) ben ik over de Langeman gereden, de naam van die mooie fietsbrug. In Hasselt-centrum ben ik niet geweest, dat is op 'n zaterdag niet aangewezen met al die shoppers. Het ging deze keer linksaf, richting Diepenbeek. In het gehucht Lutselus stopte ik even aan die O.L.Vrouwekapel, gemaakt einde de 19de eeuw.
En in Munsterbilzen stond ik stil, 'n wielerwedstrijd doorlaten. Daar heb ik 'n plaatselijk rondje gereden en opnieuw mijn app "Komoot" aangezet om mij terug thuis te krijgen. Op gewone wegen is de stem op mijn gsm goed te horen, op drukke wegen met véél verkeer zou ik oortjes moeten indoen. Maar dit laatste heeft dan weer het nadeel dat ik het verkeer niet meer hoor, wat onveilig is. Nee, ik laat het zo, ik kan nog altijd op het kaartje kijken op mijn gsm.
In Gellik voelde ik toch 'n dorstige keel, tijd dus om even te stoppen. Nadien heb ik nog 'n ommetje gemaakt langs het grensoverschrijdend fietspad. Als ik die weg neem, dan ontdoe ik mij daar altijd van de nodige afval in mijn achterzakken. Sorry vrienden-Nederlanders, het is wel 'n vuilbakje op grondgebied van Maastricht.
Voila, deze dag zit er ook weer bijna op. Het is 'n geweldige dag geworden, onze landgenoot Remko is olympisch kampioen geworden.
Het is nu bijna 18u30 en ik kan eindelijk beginnen aan mijn dagelijks verslag. Ik heb weer niet kunnen blijven stilzitten vandaag, het was weer zo één van die dagen. Vanmorgen naar de bakker, vervolgens met de stadsfiets naar Eisden om wat benodigdheden te gaan kopen voor mijn fietstochten (oa. een spuitbus ontvetter) om daarna in mijn tuin te gaan werken tot omstreeks 17u30. Toen vond ik het welletjes. Eerst wat boterhammen gegeten als avondmaal en nu dus voor de pc, mijn tekst aan het uitschrijven.
Ja, ik had het een en ander nodig in Eisden, ik had dus gepland om in de voormiddag dat te gaan kopen om dan in de namiddag in mijn tuin te werken. Maar bijna ging mijn planning letterlijk de mist in. Toen ik vanmorgen de krant uit de bus haalde, was onze hele straat in nevelen gehuld. Dat heb je als de wind totaal is weggevallen. Even zag het ernaar uit dat die mist hardnekkig ging zijn, maar rond 9u00 begon de lucht toch op te klaren.
Ik ben dan vertrokken via Rekem om in Boorsem de brug over te steken. Hoe korter ik bij Eisden kwam, hoe meer de zon tevoorschijn kwam. Aan die tunnel kon ik niet anders dan nog enkele foto's nemen. En toen was deze jongen weer effe lomp (of vergeetachtig zoals jullie willen), aan de Decathlon heb ik mijn Strava op pauze gezet, ik wilde niet van die rare kronkels hebben op mijn kaartje van al dat geloop tussen de winkelrekken door. Maar als je iets op pauze zet, dan moet je dat ding natuurlijk ook herstarten, en dat was ik natuurlijk weer vergeten. Het is niet de eerste keer dat me dat overkomt. Heen had ik iets meer dan 22 km. terug zal het iets meer geweest zijn omdat ik een eind langs de Maas gefietst heb. Het zal mij (hopelijk) leren ...!!!
Op de terugweg heb ik wel iets nieuws geprobeerd, op mijn gsm had ik "Komoot" geïnstaleerd. Die app wilde ik wel eens testen op zijn deugdelijkheid. Je kunt er je huidige locatie op invullen (de plek dus waar je op dat moment staat) en dan geef je de bestemming in van je rit. De app geeft je dan de meest veilige en kortste weg die je dan kunt volgen. Je hoeft zelfs niet naar je gsm te kijken, 'n mooie damesstem geeft aan of je bvb. aan 'n splitsing rechtdoor moet rijden of moet afslaan. De stem zegt ook na hoeveel meter je moet afslaan. En thuis aankomend zoals vandaag, zegt de stem: "je bestemming is bereikt, tot snel". Nu ga ik die app natuurlijk niet elke keer gebruiken, ik blijf werken met de uitprint van de nrs. van het fietsroutenetwerk. De app kan wel zijn dienst doen als ik weer eens verkeerd gereden ben en de weg moet zoeken. Ik hoef dan maar de bestemming in te geven (bvb. ik was van plan naar Valkenburg te rijden), de vertrekplaats kent de app al.
En die laatste foto, onze moestuin is eigenljk veel te groot voor ons twee, we krijgen dat allemaal niet meer opgegeten, stel dat we elk perseel zouden inzaaien met groenten. Enkele perselen vol met bloemen, fleuren de boel wat op, en ... daar hoef ik geen onkruid te wieden. Tot de volgende!!
Vanmorgen werden we wakker door stevige plensbuien. Er stonden enkele ramen open en die hebben we maar direct dicht gedaan. Op het nieuws van zeven uur hoorden we dat wij hier in Lanaken nog goed zijn weggekomen, elders in het land (Westhoek -Brussel - Leuvense - streek rond Hoeselt - ...) hadden ze minder geluk. Het is me wat met dat Belgisch weer.
Na het ontbijt zagen we beiden effe kans om toch de neus buiten te steken, mijn vrouw wilde gaan winkelen, ikzelf had 'n kleine wandeling in gedachten. Het is ons beiden gelukt, al waren we maar juist op tijd terug binnen.
Veel foto's heb ik vandaag niet kunnen maken, het was gewoon de Postweg in, daarna de Eikelenweg en de Bremstraat om mij via de Pannestraat, het Uilenspiegelpark en de Bessemerstraat terug naar huis te haasten.
Wat de rest van de dag gaat brengen ....??? Wat rondlummelen, mijn boek uitlezen en wat stamboomwerk doen. Om in de tuin te werken - dat was toch de bedoeling vandaag - is het veel te nat, dat zal voor 'n andere keer zijn.
Mijn fietstocht van vandaag kan ik weer omschrijven in één woord: "mèsnaot" geworden (of het kan ook met 'n ander Lanaker woord: "zeiknaot"). Ik ben dus kletsnat geworden deze voormiddag. Nu had ik wel op de buienradar gezien dat het zou kunnen gaan regenen, maar ik had toch niet kunnen bevroeden dat er zoveel hemelvocht op mij neer zou komen. Nu, jullie kennen mij intussen, als hij zich iets in zijn hoofd gezet heeft, dan dient dat te gebeuren. Het zou alsnog warm worden en de wind zou omzeggens geen rol van betekenis spelen, er zou dus gefietst worden. Gelukkig was ik bij het vertrek alert genoeg om toch maar mijn regenjasje mee te nemen, en dat bleek nodig te zijn. Ik was Lanaken nog niet buiten, of het begon al te druppelen. In Herbricht had ik nog even de hoop dat het alsnog goed ging komen, de zon kwam er effe door, maar niet veel later was het weer van dat.
Hoe ook, ik vertrok via Herbricht en Kotem om daar de brug met de autosnelweg over te steken via het afgeschermde fietspad. In Meerssen ben ik nog maar eens die Waterval overgereden (2de maal deze week) om bovenaan naar rechts te fietsen, in de richting van Valkenburg. Daar had ik het al lang niet meer zo doods gezien, ik was er natuurlijk al vroeg maar ook die regen hield de toeristen letterlijk binnen. Maar in Valkenburg had ik één speciaal doel, nog eens die moeilijke Cauberg overfietsen. Regen of geen regen, samen met nog 'n andere wielertoerist, ben ik toch maar weer eens boven geraakt, zij het met 'n kleine versnelling.
En gezien mijn kont toch al doornat was, maakte het in feite niet meer uit waarlangs ik terug zou rijden. Ik was in de buurt van de oplopende Geulhemmerweg, die ben ik dan ook maar "en passant" opgereden. Natuurlijk was het wel voorzichtig zijn bij afdalingen, de wegen waren uiteraard ook kletsnat, het was dus oppassen in iedere bocht. Wat mij ook parten speelde, dat was het zweet dat in mijn ogen begon te prikken. Meermaals ben ik moeten stoppen om mijn zakdoek boven te halen.
Uiteindelijk ben ik teruggekeerd via Gronsveld en dat veldkappeletje in Maastricht. Vandaag ben ik de Maas overgestoken via de Wilhelminabrug. Thuis stond mijn vrouw mij al op te wachten om mij te helpen bij het ontdoen van die vuile en natte kledij. Alles de wasmachine in, deze jongen onder 'n lekker warme douche, 'n smakelijk middageten en het leed was weer vergeten. En mijn fiets? Die is weer eens schoon geregend, morgen ga ik hem wel eens bekijken.
Zoals gisteren voorspeld, heb ik deze nacht geslapen gelijk 'n roos. Meer zelfs, ... ik heb de gewoonte om te luisteren naar het ochtendnieuws van 7u00 op de radio (Radio 1), maar zelfs dat heb ik vanmorgen gemist. Die slaap was dus nodig. Maar véél later dan gewoonlijk was het nu ook weer niet dat we aan het ontbijt zaten, we zijn beiden ochtendmensen.
Met het oog op de warmte van deze namiddag, ben ik maar direct in mijn wandelkledij gekropen. Het doel was deze keer de koelte in het bos. Ik vertrok via de Blindevijversweg en de Sprokkelstraat het bos in. Ik volgde gewoon het hoofdpad tot boven aan het ziekenhuis en het rusthuis. Daar de grote weg over om vervolgens het bospad te volgen tot aan het fietspad Zutendaal - Gellik. Dat pad heb ik genomen tot bijna aan de Zilverdennenlaan in Gellik. Op het einde nog effe terug het bos in, links - rechts, om uit te komen op de Berkenlaan.
Via de Kewithdreef en Op de Puin keerde ik terug huiswaarts. Onderweg nog enkele mooie beelden aan de straatkant zien staan. Het viel mij op dat er deze voormiddag al veel dagjesfietsers op pad waren, vooral dan onder de bomen op hogergenoemd fietspad richting Zutendaal.
En thuis komende stond mijn vrouw zich al af te vragen waar ik bleef. Weer oponthoud gehad zeker? En idd. dat was het geval, eerst 'n babbel met een der naaste buren, Dirk, en daarna nog met mijn overbuurvrouw.
Als alles meezit, ga ik morgen in de voormiddag fietsen. Ik wil ten laatste tegen 12u30 terug thuis zijn. Nog even kijken waarheen de rit mij zal brengen.
Even de grens over van Nederl. Limburg en Duitsland.
Één ding staat al vast, ik ga vannacht goed slapen. Het was weer 'n stevige fietstocht met 'n paar klimmetjes, wat Strade Bianche-paden, 'n stralende zon en veel fietsverkeer langs het kanaal. En die stralende zon maakte het vandaag toch 'n tikkeltje moeilijker, er was minder zuurstof in de lucht.
Maar goed, ik mag natuurlijk niet klagen over mijn tocht, het beoogde doel werd bereikt, 'n stukje Duitsland. Ik kwam ondermeer in Tüddern, de hoofdplaats in de gemeente Selfkant en Millen (nee, niet het Millen van onze contreien). Ik vertrok via Meerssen en de helling met de mooie naam, "Waterval". En dan 'n hele trits dorpjes zoals Ulestraten, Genhout en Spaubeek. Om in Duitsland te geraken, diende ik via Sittard te fietsen. Daar zag ik op de Kallenberg 'n zevental "voetvallen" in de vorm van wegkapellen. Vier zijn er gemaakt in 1907, drie in 1925. Ze zijn gemaakt ter ere van St. Rosa die boven op de berg 'n kapel heeft, daterende van 1675. St. Rosa is trouwens de patroonheilige van Sittard.
En dan dat stukje Duitsland, op de kaart te zien in de blauwe cirkel. Lang ben ik er niet geweest, het was gewoon effe flirten met de grens, 'n stuk doorheen het bos, doorheen wat velden en de genoemde dorpen. Eens Duitsland terug buiten, was ik in Susteren. Ik hoopte daar te pauzeren, maar helaas ... In Maaseik aan de brug heb ik even halt gehouden om 'n pauzemogelijkheid te bekijken, ofwel in de stad zelf ofwel in Heppeneert. En fijn, het gekende Hepperhuys in Heppeneert was open. Niks te vroeg hoor, ik had daar al meer dan 60 km. op de teller, wat zoetigheid en 'n koffie waren meer dan welkom.
Terugkeren deed ik via het oude kolenspoor Maaseik - As. De bedoeling was om via As te fietsen, maar aan de Zuid-Willemsvaart vond ik het toch welletjes. De blakende zon deed mij besluiten om langs de kortste weg naar huis te fietsen. Ik ben wel goed getraind, maar ik moet de narigheid ook niet gaan zoeken.
In Lanaken mijn laatste pauze genomen, eerst 'n energiedrankje voor het herstel en de dorst, daarna mijn merk voor de smaak en de beloning voor 'n plezante fietstocht.
Zondag, rustdag .... voor velen is dat zo. Als je de hele week gewerkt hebt en op zaterdag klusjes hebt moeten doen thuis, dan kan ik mij nog herinneren dat er op zondag gerust wordt en dat de activiteiten beperkt worden tot familiebezoek of samen zijn met het gezin. Maar voor 'n gepensioneerde gelden andere normen, ik rust wanneer ik dat nodig vind, en dat kan evengoed 'n doordeweekse dag zijn. Vandaag was het de bedoeling dat ik nog eens 'n bakje aardbeien ging kopen, dit gekoppeld aan 'n wandeling.
Ik vertrok oa. langs de Kewithdreef met zijn vele paarden. Onderweg nog 'n babbel gehad met fietscollega Jo. Hij diende om 8u30 op het verzamelpunt te zijn om aan 'n groepsfietstocht deel te nemen. Ik wandelde doorheen de verlaten Kerkstraat, het was nog vroeg op dat moment. Dat elektriciteitskastje heeft nog steeds zijn mooie kleuren behouden. Aan de kiosk ging ik linksaf, richting de Wijerdijk om aan de andere kant van de brug, weer links te gaan, de Louis Paul Boonweg in.
De automaten aan de Beekveldweg waren al goed gevuld. Een bakje kost nog steeds 3,00 euro. Terugkeren deed ik via de Kiezelweg en de brug van Briegden. Een goede 8 km. vond ik voor vandaag voldoende. Ik had thuis nog wat opfrissingswerk aan mijn aangezicht (lees: wat scheerwerk wegens wat lui uitgevallen de andere dagen ). Deze namiddag gaan we 'n terrasje doen en morgen ga ik fietsen. Het zal vermoedelijk 'n rit worden doorheen Sittard, effe de grens met Duitsland over en dan terugkeren via Maaseik.
Nog ene fijne zondag iedereen. Hier hebben we alleszins 'n stralende zon.
"Kleddernat worden in Herbricht, droog zijn in Borgharen en vanaf Maastricht terug nat worden", dat is zo ongeveer de korte samenvatting van mijn fietstocht van deze voormiddag. Ik had niet naar de buienradar gekeken toen ik omstreeks 10u00 vertrok. Ik had mijn vrouw verteld dat mijn tocht om en bij de 30 km. zou zijn en dat ik iets na 12u00 wel terug thuis zou zijn.
Ik was idd. om 12u10 thuis en de afstand bedroeg 34 km, tot daar alles goed. Maar met dat gedruppel en regen, daar had ik toch geen rekening mee gehouden, maar wederom: "so what". Ik was onderweg, het was niet koud en het zou toch niet blijven regenen zeker ...???
Ik wilde 'n relatief korte rit maken met de stadsfiets. Ik vertrok naar Herbricht. Daar zag ik al vele eilandjes in de Maas, 'n teken dat het waterpeil toch aan 't zakken is. In Uikhoven waren we met drie op het veer naar de overkant. In Geulle a/d Maas is het kasteel altijd 'n eyecatcher. In Brommelen ben ik even gestopt om mijn mandarijntje op te eten. Ik geef het toe, meestal ben ik niet zo zorgvuldig met fruitschillen, die vliegen meestal de natuur in. Vandaag zijn ze in de vuilbak beland aan dat kapelletje uit 1959. Nog steeds staat de hele plaatselijke bevolking in voor het onderhoud van die kapel.
In Borgharen zag ik 'n hele bende Koninkspaarden. Ik vermoed dat deze 'n Nederlandse paspoort hebben want dergelijke paarden lopen ook bij ons, in Hochter Bampd.
En ja, zoals gezegd, bij het thuiskomen heb ik mijn natte kledij maar direct te drogen gehangen op de wasdraad. Wat de rest van de dag nog gaat brengen, wie weet ....??
Is het jullie opgevallen dat ik inmiddels de 2 miljoen wandelstappen bereikt heb (zie mijn gegevens in de linkerkolom)? Nu, dat is uiteraard gewoon 'n statistiek, meer moet je er niet achter zoeken.
In de voormiddag had ik nog 'n vies werkje, ik diende 'n afvoerput te reinigen. En als je er met je neus recht boven hangt, dan wil die geur wel eens blijven hangen. Wat is er dan beter dan 'n mooie wandeling ...? Vandaag wilde ik met de bus naar Eigenbilzen trekken om daar 'n wandeling te maken langsheen het kasteel Groenendaal. Mijn route had ik simpel gehouden, gewoon de nrs. 505-504-67-66 van het fietsroutenetwerk.
Ik vertrok via de Zangerheistraat, dat is in feite de kortste weg naar Munsterbilzen. Maar halverwege die straat, ging ik linksaf om mij even op het grondgebied van Hoelbeek te begeven. Honderd meter verder zag ik 'n nieuw bordje, ik was in Waltwilder. Eerst zie je 'n zeer mooie vijver in het Domein Groenendaal om wat verderop het kasteel te zien. Ik diende wel even linksop te gaan om 'n aanvaardbare foto te kunnen nemen. Het kasteel is privébezit en je kunt er dus niet korterbij komen.
Wat verderop loopt nog 'n oud spoor. Op de hoek van de Langstraat en de Jonckholtstraat staat er 'n kapelletje, gewijd aan de Heilige Antonius. Volgens de gegevens die ik vond, is het kapelletje van 1912. Op het einde van de straat was ik weer in Hoelbeek. Het was nu gewoon rechtdoor wandelen doorheen de velden. En opeens ben je terug in Eigenbilzen, het terras op de Hartenberg, naast de kerk, sprak me wel aan. Ik wilde wel eens proeven van 'n alcoholvrije Cristal. En ik moet zeggen, het is een van de betere alcoholvrije pilsbieren.
"Aan de hand van Eigenbilzen" kon ik niet zomaar voorbij, jullie moeten de geschiedenis van het maken van dit beeld maar eens lezen. Het gaat terug tot historische woorden, uitgesproken door toenmalig veldwachter Cornelius Meesters in 1910. Zoek maar eens op: "de hand van Eigenbilzen".
Terugkeren deed ik via de Vossenkuilstraat. En omdat ik toch in de buurt was, ben ik nog even mijn kleinzoon gaan bezoeken. Uiteindelijk belandde ik terug aan de bushalte. Er pal naast heb je daar de kapel van de Mijnlamp en recent hebben ze er ook 'n troostplek gecreëerd.
Dat was het weer voor vandaag, seffens mijn leesboek ter hand nemen want onze tv heeft sinds zondag verlof gekregen. De afsluitende tijdrit in de Tour de France, is het laatste wat we bekeken hebben. Sindsdien hebben we bespaard op elektriciteit. Tja, als er niks van je gading op dat kastje is, dan blijft hij uitstaan, zo simpel is dat.
Neem het mij niet kwalijk, maar vandaag had ik maar één doel, 'n terrasje gaan doen in Gellik. Na die stevige fietstocht van gisteren en na eerst 'n drietal uur gewerkt te hebben in de tuin (onkruid wieden - gras afrijden), was ik er wel aan toe.
Ik vertrok en ........ na 'n paar meter stond ik weer stil, effe 'n babbel met een van mijn naaste buren. En aan de sportoase stond ik weer stil, weer 'n babbel, nu met een van mijn fietscollega's. Het is altijd plezant om wat fiets-gerelateerde weetjes uit te wisselen.
Vervolgens ging het doorheen de Boonakkerstraat, 'n straat waar veel fietsers beginnen aan hun tocht. Op het einde van de straat, aan knooppunt 65, kun je alle richtingen uit. Daar ging ik rechtsaf, de Wijerstraat in. Ik had gehoopt 'n glimp op te vangen van een maat, hopende dat hij mee zou gaan naar dat terrasje, maar helaas, het zal voor 'n volgende keer zijn.
Voor ene keer eens niet mijn vast merk gedronken, dit biertje mocht er ook wezen. Het was effe genieten op dat terras aan de kerk, temeer daar langs mij 'n viertal dames - ik denk qua leeftijd, vooraan de zestig - veel leut hadden en 'n goei fles witte wijn aan 't kraken waren.
Terugkeren deed ik via de Kerkstraat. Als ik ooit mijn kruiwagen niet meer nodig heb, dan kan hij nog altijd dienst doen. Op de Kewithdreef zag ik vandaag 'n tiental paarden en op de Pastoorslindestraat heb je 'n bibliotheek aan de straatkant.
Meer is er vandaag niet te vertellen, zij het dat ik terug wat bezig ben met mijn stamboom en af en toe iets plaats op mijn 2de blog.
Gisteren stopte het uiteindelijk toch met regenen zodat ik nog enkele uurtjes kon besteden aan mijn tuin. Enkele uurtjes maar, want toen hield ik het voor bekeken omdat de stevige wind mij begon parten te spelen. Als er iets is waar ik niet van hou, dan is het die wind. Maar hierdoor kon ik wel vandaag gaan fietsen, ik had nog 'n drie-tal foto-opdrachten van mijn kinderen, de laatsten van 'n hele hoop.
Ik had die opdracht speciaal bewaard tot het laatst omdat ik wist dat ik doorheen de Haspengouwse velden diende te fietsen, velden die er lang (en nog steeds) vochtig bijliggen. Nee, het was er niet gemakkelijk fietsen, overal betonplaten (kedoek - kedoek, dat was het geluid dat ik hoorde als ik met mijn voorwiel weer zo'n betonrand raakte), veel plassen nog en op alle veldwegen lag er aangekoekte modder, achtergelaten door de tractoren. Ik vertrok via Gellik - Hees - Vlijtingen om in Rosmeer 'n foto te maken van de kerk. In Genoelselderen heb je dan dat prachtige wijnkasteel met 'n mooi verzorgd grasveld vooraan. In Millen, deelgemeente van Riemst, staan er verschillende oude boerderijen, oa. dit prachtexemplaar. In 'n ander stuk van Riemst, in het gehucht Elst (in 2016 waren er 108 inwoners) heb je die ruime kapel, gewijd aan O.L.V. van Lourdes. Vergezichten had ik vandaag bij de vleet zoals deze nabij Tongeren.
En dan kwam ik aan in Nerem, nu 'n deelgemeente van Tongeren (sinds 1977). Tot in 1973 was er zelfs 'n spoorweghalte. Bezienswaardigheden in Nerem zijn oa. het kasteel Rosmeulen, gebouwd in het begin van de 20ste eeuw en de voormalige chocoladefabriek van 1909. Later werd het 'n tingieterij, nu is het 'n woonproject. Die vroegere fabriek is trouwens een van de foto-opdrachten die ik nog moest afwerken.
Vervolgens kwam ik Tongeren aan, 'n oude stad waar achter elke hoek wel iets te fotograferen valt. Uiteraard, niet aan te beginnen, ik heb mij dus serieus moeten beperken. De Moerenpoort, de Basiliek en Ambiorix konden natuurlijk niet ontbreken. Het was nog te vroeg in Tongeren om te pauzeren, dat deed ik in Borgloon in de stroopfabriek.
En dan was het verder fietsen naar mijn volgende opdracht, het beeld ter nagedachtenis van de Bokkenrijders. Wie deze geschiedenis niet kent, zoek dat maar even op, boeiend om te lezen. Mijn derde opdracht en tevens mijn allerlaatste, was het station van Alken. Ik diende hiervoor wel even mijn route te verlaten. Hierdoor kwam ik wel langs Brouwerij Alken, het Limburgse bier bij uitstek.
Verder heb ik geen foto's meer gemaakt omdat ik al 'n vermoeden had dat ik mijn max. van 18 bereikt had. Meer zelfs, ik heb er 'n aantal moeten weglaten bij dit verslag. Jammer maar helaas.
Terugrijden deed ik via Diepenbeek en Bilzen. In Bilzen had ik de keuze, ofwel mijn route volgen via Munsterbilzen en Eigenbilzen ofwel de kortere weg nemen via de steile Brugstraat, het oplopend tussenstuk naar Waltwilder en dat hellend stuk om Waltwilder buiten te rijden. Hiermede kwam ik vandaag aan 666 hoogtemeters zonder 'n noemenswaardige geregistreerde helling te zijn overgefietst.
Vandaag geen afsluitende pauze, maar recht naar huis. En o ja, nog het vermelden waard, vanmorgen bij het vertrek werd ik uitgewuifd door enkele bevriende bloggers. Altijd prettig!
Een mens moet al eens geluk hebben, gaan wandelen en het verstand hebben om een paraplu mee te nemen. En die paraplu was nodig.
Ik vertrok naar Smeermaas om daar vóór de brug, links af te slaan, de Kanaaldijk in. Het is daar fijn wandelen, rustig ook, je hebt er nauwelijks fietsers of andere wandelaars ook al behoort deze route tot een der mooiste wandelpaden van de gemeente. Nu het struikgewas volop in bloei staat, moet je zoeken om 'n glimp op te vangen van het kasteel van Hocht. Een mooie foto maken hoorde dan ook spijtig genoeg niet tot de mogelijkheden.
En juist toen ik die foto aan het maken was van dat witte huis op de achtergrond - het punt waar het kanaal Briegden-Neerharen samenvloeit met de Zuid-Willemsvaart - begon het te regenen, en niet 'n klein beetje, 'n fikse bui. Zelf ben je dan wel droog met die paraplu, maar die broekspijpen werden toch kleddernat. Maar wederom "so what"!
Natuurlijk ben ik via de kortste weg terug naar huis gewandeld, via de tunnel in Tournebride en langs het kasteel in Pietersheim. Ik was dan wel overgoten met het hemelse vocht maar ik had uiteindelijk toch meer dan 11 km. gewandeld.
Ik had gehoopt nog wat in de tuin te werken, maar alles is veel te nat, dat zal voor morgen zijn. Donderdag kruip ik normaal gezien weer op mijn fiets.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik was dus even te rap met mijn verslag neer te schrijven, of .... die app had last van de warmte .... 
Een fijne wandeling dus. Tot morgen.
Nu had ik wel op de buienradar gezien dat het zou kunnen gaan regenen, maar ik had toch niet kunnen bevroeden dat er zoveel hemelvocht op mij neer zou komen. Nu, jullie kennen mij intussen, als hij zich iets in zijn hoofd gezet heeft, dan dient dat te gebeuren. Het zou alsnog warm worden en de wind zou omzeggens geen rol van betekenis spelen, er zou dus gefietst worden. 
Ik ben Eddy Meuris