aantal stappen: 1.768.120 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 143
aantal fietstochten: 42
Zoeken in blog
19-06-2024
In Maaseik de brug over.
Als het wordt aangekondigd, woensdag zal het droog blijven, dan is er geen twijfelen aan, dan wordt er gefietst. En dat heb ik dan ook gedaan. Dat er wat wind was, geen zon, nog wat natte wegen na die buien van gisteren, dat kon mij allemaal niet van mijn voornemen afhouden, gefietst zou er worden.
Eerst was het mijn bedoeling om er 'n Kempenrit van te maken - dus veel door de bossen fietsen - maar daar ben ik toch wijselijkshalve van afgestapt. Onder de bomen zouden de wegen er nog wel eens kletsnat bij kunnen liggen. In de plaats koos ik voor 'n route langs het kanaal naar Maaseik, om daar de brug over te steken en via de Maas terug te keren. Veel open wegen die hopelijk opgedroogd waren.
Ik vertrok richting Rekem en Eisden om daar aan de haven wat foto's te maken. Links heb je het kanaal met heel wat aangemeerde schepen, rechts de bewoning die 'n heel stuk lager ligt dan het kanaal. Dat heeft uiteraard allemaal te maken met de koolmijn van Eisden. Vele gangen in die mijn zijn in de loop der jaren ingestort met als gevolg dat ook het straatniveau gezakt is.
In Dilsen zag ik weer 'n prachtige muurschildering. Via Neeroeteren en langs ene rustige bosweg, fietste ik verder naar de brug van Maaseik. Tijd voor enkele boterhammen en ene babbel met 'n oudere man.
Eenmaal de brug over, ben je in Roosteren. Vanaf daar was het wind in de rug. Nu was het gewoon de Maas volgen richting Stein. Onderweg in Papenhoven zag ik 'n kapel, gebouwd in 1950 door de bewoners van de straat Staai als dank voor het feit dat de buurt in WO II ongeschonden is gebleven. In Stein zelf, zag ik dat schuttersmonument. Het is nog vrij recent, van 2021.
En na 72 km. vond ik eindelijk 'n locatie om te pauzeren, "de Zeute Inval" in Meerssen, 'n voor mij bekende plaats. En ze waren niet spaarzaam met advocaat is dat glaasje. Meestal tracht ik de 100 km. te benaderen, zo ook vandaag. Daarom fietste ik omheen Maastricht om in Gronsveld langs de molen te rijden. Aan de grens ben ik nog even naar links gereden, naar Veldwezelt om daar mijn laatste foto te maken. Veldwezelt is zo 'n typisch dorp met veel oude woningen. Tenslotte op het Kerkplein nog 'n drankje genomen terwijl op het groot scherm 'n voetbalwedstrijd te zien was.
Zo, een heel verhaal, het was weer de moeite. En het weer zullen jullie vragen? Wel tussen Elen en tot Maaseik, wat licht gemiezer, daarna droog en in de namiddag kwam de zon piepen.
Nu ik dit schrijf regent het in Lanaken. Maar op de buienradar zie ik ook dat het in Oost- en West-Vlaanderen nog veel harder regent. Hopelijk hebben ze daar geen wateroverlast. Hoe ook, ik heb veiligheidshalve maar geanticipeerd op die regen. Eerst diende ik nog naar mijn geregelde dokterscontrole te gaan om op de terugweg, 'n brood te gaan uithalen. Eens thuis heb ik dan direct mijn wandelschoenen aangetrokken. Het was dan 9u30 en om 11u20 zou het gaan regenen. Ik had dus effe tijd voor 'n wandeling.
En die wandeling bracht mij weer naar de Beekveldweg in Veldwezelt. Naast aardbeien wilde ik ook 'n bakje kersen gaan kopen. Ik had namelijk gezien dat de uitbater van die automaat reclame maakte voor hun kersen en dat die dus ook te verkrijgen waren in hun automaat.
Zo gezegd, zo gedaan. Even was het nog effe uitzoeken hoe het nu juist zat met die borden aan de brug van Briegden. Het bleek nu dat ze enkel aan de rechterkant (de kant van Gellik) aan het werk waren aan het fietspad. Wandelaars en fietsers konden wel nog de brug over aan de linkerkant.
Ik had veiligheidshalve mijn regenjas aangedaan, maar hem aanhouden, ... dat was 'n ander ding, veel te warm. De aardbeien kosten nog steeds 3,00 euro, de kersen daarentegen, waren te koop voor 2,00 euro. Vandaag heb ik alleen de plantage van aardbeien van het type "hangcultuur" gezien. Daarnaast zijn er ook aardbeien van "grondcultuur". Welke ik nu juist gekocht heb, dat weet ik eigenlijk niet. Maakt ook niks uit, ze zijn sowieso lekker.
Normaal gezien wil ik morgen gaan fietsen. Uiteraard moet het droog blijven en anderzijds is het best 'n route te nemen die door de regen van vandaag, niet te nat gebleven is (lees: oa. de bossen).
En om af te sluiten, het voetbal van gisteren, ... gelukkig hebben wij beiden niet de ambitie om te kijken. Het moet niet goed geweest zijn. Ik ben niet echt 'n voetballiefhebber - al heb ik wel 8 jaar gevoetbald als rechtsachterspeler - de weinige wedstrijden die ik bekijk zijn die van oa. Liverpool, Manchester City, kortom de Engelse clubs.
Deze namiddag heb ik in de schaakclub afscheid genomen van mijn maten. Ik heb gezegd wat ik wilde zeggen, namelijk dat ik (voorlopig ...???) afscheid neem van de club. Ze hadden alle begrip voor mijn argumentatie en ik heb hen verteld dat ik de deur zeker niet helemaal heb dichtgedaan. Natuurlijk heb ik nog wel enkele spelletjes gespeeld, Matty heeft het moeten ontgelden met 2-1 verlies.
Dit gezegd zijnde, ben ik nog even 'n ommetje gaan maken. Gewoon langs de fietsbrug en de sluis van Lanaken, terug via de Sportoase naar huis. Onderweg aan het kanaal zag ik enkele "grote teunisbloemen". En die wolken, die deden mij toch besluiten om geen risico te nemen. Gelukkig bleef het bij dreigen, het heeft niet geregend. Goed om weten is ook dat ik in Briegden tijdelijk niet meer per fiets langs kan.
En wat die kabelhaspel daar nog ligt te doen, enkele jaren na de hertekening van het doorgaand vervoer, dat mag Joost weten. Hoe ook, binnenkort wordt hij misschien opgeslorpt door de natuur.
Zo mensen, binnen welgeteld 35 minuten beginnen de Belgen er aan. Winnen is 'n must.
Ik heb mij vandaag niet de moeite genomen om 'n foto te nemen van 'n Belgische vlag. En al zou ik het hebben willen doen, dan zou ik hard hebben moeten zoeken om er eentje te vinden. Ja, in onze straat hebben twee overburen hun woningen volgehangen met vlaggen, maar elders, ... je ziet er nauwelijks eentje hangen. Zou het dan zo erg gesteld zijn met het enthousiasme voor onze nationale voetbalploeg? Ze beginnen er nochtans morgen aan tegen Slowakije, en dat om 18u00. Wijzelf liggen er niet wakker van, ofwel gaat de tv uit ofwel is er toch nog iets te zien op een van de andere zenders. We kijken nog al eens naar uitzendingen over de natuur, mooie gebouwen of mensen die gaan wonen ver weg van de maatschappij.
Vandaag diende ik 'n boek terug te brengen naar de bib. De verlengtermijn was bereikt en wilde ik geen boete aan mijn broek krijgen, dan moest het uiteraard terug. In de bib zelf ben ik nog gaan zoeken naar boeken van Tom Bergs (dat was na 'n tip van collega-blogger Martin), maar die zijn er (nog) niet. Natuurlijk heb ik achteraf nog 'n ommetje gemaakt, niet te ver want het begon wat te druppelen.
Eerst kwam ik doorheen één der oudste straten van Lanaken, de Waterstraat. Je vindt er nog oude woningen en poortjes. Dan nog effe door de kinderboerderij om tenslotte via de Henri Dunantstraat terug te keren naar huis. Ik had mijn nette kledij aan, ik heb mij dus niet vermoeid met flink door te stappen of over paden te gaan die misschien niet zo netjes waren.
Al bij al was het toch iets meer dan 6 km. Morgen zal het 'n vervelende dag worden. Normaal ga ik naar de schaakclub (tenzij het weer te slecht is) en daar wil ik de boodschap gaan brengen dat het mijn (voorlopig) laatste keer zal zijn. Ik heb mij de laatste tijd de vraag gesteld of ik dat spelletje nog graag doe en het antwoord is eenvoudig: "te weinig". Ik ga soms naar de club met 'n hoofd dat onvoldoende tot rust gekomen is. Met zo'n ingesteldheid is het moeilijk schaken. Ik zou op dergelijke momenten liever buiten zijn, fietsen - wandelen (mijn passie volgen) - desnoods zelfs in de tuin werken. Dat allemaal liever dan geconcentreerd binnenzitten. Tja, ik zal het mijn maten moeten gaan vertellen, plezant is anders. Maar de schijn ophouden en soms tegen mijn goesting er naar toe gaan, dat is ook hypocriet. Doe ik daarmee helemaal de deur dicht, ... nee, natuurlijk niet. En wil ik nog eens schaken, daar heb ik mijn pc voor.
Toegegeven, het weer was niet het allerprettigst, wind, grijs en bewolkt. Maar het zou gelukkig - en dat hoopte ik toch - droog blijven. In de namiddag zat er mogelijk nog 'n werkje buiten in (dat zou ook afhangen van de wind), dus het wandelen werd gedaan in de voormiddag. Ik wilde nog eens naar Maastricht gaan met de bus van 9u12 en te voet terugkeren.
Zo gezegd, zo gedaan. Om niet al direct terug te keren naar Lanaken, maakte ik eerst nog 'n ommetje doorheen Maastricht. Eerst kwam ik aan de Stokstraat waar het beeld van de "Mestreechter Geis" (Maastrichter geest) staat. Het beeld werd onthuld in 1962 en stelt ondermeer de Bourgondische levenswijze van de doorsnee Maastrichtenaar voor. De volgende foto is gemaakt aan de Bisschopsmolen.
In de Minckelersstraat zie je dat Maastricht 'n studentenstad is. Fietsen bij de vleet, maar bij de minste harde wind gaan er ook veel tegen de vlakte. En die kunnen er soms dagenlang zo liggen. Ook in die straat, weer een van die mooie versieringen boven de voordeur.
Op de terugweg via de Bosscherweg zag ik 'n ganse rij bomen staan met het opschrift "BLA". Welke onnozelaar had hier nu weer eens goesting voor, zinloos uiteraard. Wat verderop zag ik 'n toeloop van de vrouwelijke jeugd naar de roeiclub. Er was blijkbaar van alles te doen, meerdere tenten, harde muziek en roeiwedstrijden. En niet ver daar van, waterbeleving op en naast het water. In Smeermaas hebben ze in de brug weer plantjes geplaatst. En in Lanaken-centrum kunnen de voetballiefhebbers onder het genot van 'n hapje en drankje, genieten van de voetbalwedstrijden.
En dat werkje thuis, dat is uitgesteld tot 'n rustigere dag. Ik heb nog wel wat huishoudelijk binnenwerk en mogelijk ga ik nog wat tuinieren. Nog ene fijne dag en zondag morgen.
Vandaag nam ik 'n relatieve snipperdag. Deze ochtend naar de bakker, dan wat rondlummelen in huis om op het middaguur, met ons beiden lekker te gaan eten in Lanaken-centrum. Het werd 'n hoofdgerecht plus dessert. We hadden er allebei plaats voor!
Daarna wilde ik toch gaan wandelen. Het bos in en meer bepaald, de rode route werd het doel. Ik vertrok achter de kinderboerderij aan de houten vlonder. Daarna naar links met de paardenweiden van Melchior aan je rechterzijde. Het is 'n route die naarmate je korter bij de Bessemerberg komt, pittig wordt. Je mag er dus niet op je adem trappen. Gelukkig was het zo goed als volledig droog in het bos. Nergens waren er modderige plekken waar je omheen diende te stappen.
Aan de legoblokken stapte ik de grote weg over om vervolgens weer 'n stukje bos te doen. Op 'n bepaald moment was ik effe gestopt op 'n rustige plek. Op mijn gsm kan ik nog niet zien waar ik juist mijn foto's maak, dus de juiste locatie zien waar ik de foto maakte. Ik dus wat aan 't klooien met mijn gsm. Juist toen kwam er 'n bejaard koppel aangewandeld en die vroegen beleefd wat ik aan 't doen was. Toen ik hun de reden vertelde waren ze een en al behulpzaam, maar om de een of andere reden lukte het niet om het te installeren. Geen nood, ik heb hen bedankt voor de hulp en de babbel en zij waren ook blij met dergelijke aangename onderbreking van hun wandeltocht.
Hoe ook, toen ik thuis kwam was juist onze zoon aanwezig. Het heeft geen halve minuut geduurd om het te installeren (lees: iets wat op mijn gsm uitstond, terug aan te zetten). Als ik nu 'n fietstocht achter de rug heb, hoef ik mij niet meer in te spannen om mij te herinneren waar ik mijn foto's nu ook al weer genomen heb. Mijn gsm zal het mij nu vertellen.
Zij die het voetbal gaan volgen vanaf deze avond, veel succes. Bij ons zal de tv afgezet worden. Fijn weekend iedereen.
Het gebeurt mij niet dikwijls, maar vandaag had ik het weer zitten, verkeerd gereden. Ik had 'n mooie fietstocht op papier gezet, vertrekken richting Eben-Emael, dan Roclenge-sur-Geer om daar links, de Houtainberg over te fietsen. Vervolgens naar Valkenburg en via Maastricht terug naar huis.
Maar, het is anders gelopen. Terwijl ik nog op het juiste traject zat, kwam fietscollega Jo langs mij rijden. Hij wilde ook de Houtain over maar eerst ging hij naar de Hallembaye. In Kanne gingen we dus uit mekaar, Jo rechtdoor, ik links naar Eben-Emael. Daar zag ik wat beelden staan in 'n afgesloten weide. Via Wonck, Bassenge en Roclenge zat ik nog altijd goed, maar in Roclenge had ik linksaf moeten fietsen, maar deze jongen is er rechtdoor gereden. Toen ik in de mot kreeg dat ik op 'n foutief nummer aan 't fietsen was, had ik geen goesting om terug te keren. Ik ben van het principe: "alle wegen leiden naar Rome". Ik zou wel zien waar ik uitkwam. En dat was in Sluizen, een der zuidelijkste plaatsen in Limburg.
En vanaf daar was het met de natte vinger en de fietsrouteborden op de verschillende knooppunten. In Millen zag het er goed uit voor 'n pauze, maar ik had nog maar 36 km. op de teller, te vroeg dus. En eens in het volgende dorp, Genoelselderen, kwam Jo er toevallig weer aangereden. Hij was al verwonderd mij niet gezien te hebben op de Houtain. Hij ging terug naar huis, ik wilde nog 'n heel eind fietsen. Die kapel in Genoelselderen is van het midden van de 18de eeuw. In 1995 werd het 'n beschermd monument.
Op een der borden had ik mijn verdere route bepaald, via Alden Biesen in Rijkhoven naar Bilzen-centrum om daar 'n pauze te nemen. Ik heb daar op de markt toch effe moeten zoeken naar 'n zaak waar ze vlaai of gebak hadden. Wat verder volgde, was gewoon doorrijden naar Zutendaal, vervolgens de Duivelsberg in Opgrimbie om dan via Boorsem, de Maas en Smeermaas naar Veldwezelt te fietsen. Daar zag ik dat ik de 100 km. in het bereik had, met 'n ommetje naar Gellik - om daar mijn laatste pauze te nemen - zou dat wel lukken. En inderdaad, juist iets meer dan 100 km. toen ik thuis kwam. Ik ben dan wel verkeerd gereden, het bleef toch 'n mooie tocht. En wat ik ook gezien heb, de veldwegen in Zuid-Limburg waren kurkdroog.
Het was vandaag een "kleed-me-om-dag". Dat begon deze morgen met naar de bakker te gaan, toch wat nette kledij aandoen. Terug thuis, de werkkledij aan, om na dat werk, mijn wandelkleren aan te trekken. En tegen 15u30 na 'n douchke, terug die nettere kledij aan want ik diende naar de oogarts te gaan. Verveeld heb ik mij dus niet vandaag.
Vanmorgen had ik snoeiwerk in de tuin. Ik heb sinds verleden jaar wel hulp bij het snoeien, maar die man kan pas komen einde deze maand. Maar die haag diende toch dringend gesnoeid te worden, ik ben er dus maar zelf aan begonnen. En wie snoeien zegt, zegt ook opruimen en afvoeren naar de composthoop.
Na het middageten was het dan tijd om 'n wandeling te maken. Ik had niet 'n echt specifiek doel, gewoon vertrekken langs het kanaal en daar kijken waarlangs ik terug zou keren. Ik vertrok dus via dat smal bospaadje, waar vooral de studenten fietsen, op weg naar school of terug naar huis. En dan langs het kanaal tot in Tournebride. Daar besloot ik langs de stelplaats van De Lijn te wandelen en wat verderop, links de Reistraat in te stappen. Daar zag ik die mooie spreuk staan op 'n garage. In feite wil die spreuk zeggen, "menslief, zeur eens wat minder".
In Neerharen nam ik de gelijknamige straat om terug te keren. Die boom snoei je niet met wat gewoon tuinmateriaal, daar heb je 'n hoogtewerker voor nodig. Maar als je geld genoeg hebt ... Gelukkig hebben ze de Neerharenweg grotendeels autovrij gemaakt. Je kunt er nu rustig fietsen of wandelen. Voorheen was dat 'n echte sluipweg voor auto's.
Aan de visvijver besloot ik niet rechtstreeks naar huis te gaan, maar nog 'n klein ommetje te maken langsheen de speeltuin en het kasteel. In de Broekstraat ben ik die fameuze bron eens gaan bekijken. Ik kan mij niet herinneren die bron ooit al eens gezien te hebben - of het moet al héél lang geleden zijn -. Feit is dat ik enkele mensen in die straat ken die daar geregeld fris bronwater gaan tanken.
En de oogarts, ... zullen jullie vragen. Wel in september zal ik op consultatie mogen gaan bij 'n oogdokter die mijn beide ogen zal mogen opfrissen (lees: kleine operatie). Ik kijk er naar uit. Morgen wordt het 'n fietsdag.
Het is al weer de tweede dag van de week, wat gaat de tijd toch snel. Het was deze morgen weer effe bezinnen over het doel van mijn wandeling. De buienradar voorspelde nattigheid in de loop van de dag, ik ben er dus maar direct aan begonnen. Het zou naar Gellik gaan.
Het was gewoon rechtdoor naar de Pasoorslindestraat en de Kewithdreef om op het einde, rechts af te slaan, de Bergstraat in. Die straat doet zijn naam eer aan, het is voor de fietsers 'n kuitenbijter. Ook daar heb je paarden en bloemenweiden. Via de Vlootgracht en de Houterstraat, ging het weer rechtsaf tot aan het gehucht Berenbroek. Daar ging ik linksaf, de veldweg in tot aan het Albertkanaal.
Daar kom je op een veelgebruikt fietspad. Aan de brug van Gellik maakte ik 'n foto van een der oudste site's van het dorp. Guelick zoals het vroeger genoemd werd, is al 'n heel oud dorp. Ik keerde terug onder de oude spoorbrug door en langs de dreigende hemel aan het college.
Nu nog even wat plannen maken voor de rest van de week. Morgen naar de oogarts, donderdag waarschijnlijk 'n fietstocht en vrijdag 'n etentje elders. Nog ene fijne dag verder.
Eindelijk, ik kan er aan beginnen, mijn dagelijks verslag. Het was dan ook pas om 15u39 om precies te zijn, dat ik kon gaan wandelen. Regen, regen en nog eens regen. Ook toen ik vertrok, weliswaar op 'n droog moment, begon het even later opnieuw te regenen. Gelukkig had ik mijn paraplu bij. Het was effe van moeten, onze portemonnee diende aangevuld te worden. Eens dat gebeurd, slaakte ik 'n dikke "oef", het werd droog en zelfs de zon kwam even piepen.
Ik kon dus mijn wandeling verder zetten, naar Pietersheim. Eerst langs de Koning Albertlaan, dan de Drie Eikenweg in, om dan via het Graziëllapad, de Ganzenpoel en de Putstraat, in Pietersheim terecht te komen. Ik zag dat er aan het kasteel, verschillende toeristen de weg naar de ruïne vonden. Ik ben maar in hun spoor gevolgd en heb daar weer enkele foto's gemaakt. Opvallend is de groene kleur van de langsliggende gracht.
Via de kinderboerderij met zijn geblinddoekt paard en dat oude landbouwwerktuig, heb ik mij toch met wat spoed huiswaarts gekeerd. Ik zag die donkere wolken en koos toch voor zekerheid. Ik had dan wel mijn paraplu bij, maar die zou mij van weinig nut geweest zijn door die toch wel felle wind.
Ja, het is nu 20u30. Toen ik thuis kwam kon ik al onmiddellijk de tafel dekken (boterhammetjes) om daarna naar Jeroen Meus te kijken. En bij Ben Crabbé, gebeurt het al eens dat de ogen effe dicht vallen. Natuurlijk wilde ik daarna nog het VRT-nieuws zien met de laatste stand van zaken in verband met de verkiezingen van gisteren. Ik ben benieuwd hoe de kaarten gelegd gaan worden.
Om te beginnen, dank je wel Godelieve omdat je mij er attent op maakte dat er wat scheelde met mijn blog. Ik had namelijk één foto wat te groot geplaatst (1.080 pixels ipv. max. 750). Ik heb die dag nu verwijderd en alles is terug ok. Maar kun je ook één foto verwijderen en vervangen terwijl de rest kan blijven staan? In die materie heb ik nog wat te leren.
In België mochten we vandaag gaan kiezen, Federaal - Vlaams - Europees. Wij zijn gegaan, net voor negen uur. We werden al direct geconfronteerd met enkele ellenlange file's. Maar oef, wij mochten meteen doorwandelen naar ons stembureau (nr. 39). Daar was geen kiezer te bespeuren, wij mochten direct ons ding doen. Alleen, die pc wilde bij ons beiden niet meewerken, we hebben diverse keren ons scherm moeten aanraken voor we verder konden. Uiteindelijk is het dan toch gelukt en konden wij ons briefje scannen en in de bus stoppen.
De rest van de voormiddag had ik dus vrij en ik besloot 'n korte fietstocht te maken met de stadsfiets. Ik vertrok langs La Butte aux Bois om op de hoek van Begijnenbos en de Heidestraat, links op te gaan, richting Opgrimbie. Daar wilde ik die klim naar de Duivelsberg nog eens maken. Maar omdat ik toch in de buurt was, maakte ik eerst nog enkele foto's van de Aspermansvijver. Deze vijver ligt op grondgebied Rekem, maar juist op de grens met Opgrimbie.
Boven op de Duivelsberg heb je natuurlijk 'n mooi uitzicht. Ik fietste verder via de brug van "fietsen door de heide". Ik ging tot aan de fietsbrug in As, maar juist ervoor, ging ik naar links, terug naar Wiemesmeer. Wat ik vandaag ook gewaar werd, als je 'n foto neemt van de een of andere plant - in dit geval Vingerhoedskruid - dan geeft mijn app aan in welke gemeente je die foto nam. In dit geval was dat As. Eigenlijk 'n simpele manier om te weten waar je bent.
De kerk van Wiemesmeer is nog niet zo oud. De St. Jozefkerk werd gebouwd vanaf 1935. Op de Besmer, 'n gehucht van Zutendaal, heb je het vroegere "Oud Kantoor". Lang hebben we gehoopt dat de woning, na restauratie, zou gaan dienen voor de horeca. Spijtig genoeg blijken er geen plannen in die zin te zijn.
Zo, dadelijk met de benen omhoog, genieten van Vaderdag en de resultaten van de verkiezingen wat opvolgen.
Doorheen de buurtweg tussen Pannestraat en Bremstraat.
Het gebeurt mij niet dikwijls de laatste tijd, aan 'n wandeling beginnen ná 16u00, vandaag dus ....! Vanmorgen eerst naar de bakker, dan tot 14u00 in de tuin gewerkt en daarna met ons tweetjes de horeca in Lanaken-centrum gaan steunen. Zo kwam het dus dat ik wat later dan anders, sportief kon bezig zijn.
Ik vertrok via de Blindevijversweg en de Sprokkelstraat het bos in, dat was alweer effe geleden. Die poort is altijd 'n foto waard. Ik nam vandaag wel alleen hoofdwegen, kwestie om alle nattigheid en modder te vermijden. Het is wel 'n pad dat oploopt, naar de Bessemerberg die 108 meter boven de zeespiegel uitsteekt. Zo kwam ik dus ook voorbij het rusthuis met dezelfde naam, "de Bessemerberg".
Dan de grote weg over om mijn bosweg verder te zetten. Eens terug op de Pannestraat groeide het idee om nog eens die buurtweg in te stappen tussen de Pannestraat en de Bremstraat. Ik heb verschillende keren op Facebook moeten klagen dat die weg eigenlijk niet openbaar gehouden wordt door de naastwonende mensen. De weg werd afgesloten door twee hekken (die weliswaar konden geopend worden door eventuele wandelaars) en ook werd er veel tuinafval gestort. Maar door mijn berichten op Facebook en de vele reacties erop, is alles ten gunste verbeterd. Het pad wordt goed onderhouden (lees: goed gemaaid), en zijn er geen obstakels meer zoals tuinafval en de twee hekken zijn verwijderd. Het is er nu aangenaam wandelen. Voor de rest, ik heb nergens modder of water gezien, alles was kurkdroog. Dat boekenkastje staat op onze straat aan de school. Je kunt er boeken uitnemen en/of anderen erin steken.
Morgen hebben we 'n belangrijke dag, enerzijds vaderdag en anderzijds verkiezingen. Ik ben benieuwd of de kiezer ons land al dan niet in 'n regelrechte chaos zal storten ...???
Mijn doel voor vandaag had ik al rap gemaakt, de abdij van Val Dieu. Het weer was goed, niet te veel wind en de goesting was er om te fietsen. En dan voltrekt zich zoals altijd, 'n bepaald ritueel, kijken of alles klaar ligt wat ik onderweg nodig heb. Eten en drinken, fietsslot, paspoort, geld, zakdoek, huissleutels en daarna mijn fietsbanden effe proper maken.
Toen alles was afgevinkt, kon ik vertrekken. Ik betrouwde het niet om doorheen Kanne en Lanaye te fietsen, de vorige keer was de weg afgezet wegens werken. Ik hield daarom maar rechts aan, langs het Albertkanaal en fietste vanuit Kanne, door naar Eben Emael. Daar maakte ik enkele foto's aan het fort.
En toen begon het, eenmaal de Maas over, op grondgebied Moelingen, wilde ik rechtdoor fietsen doorheen het dorp. Maar 'n wegversperring zorgde ervoor dat ik rechtsomkeer diende te maken. Dan maar via Eijsden en daar rechtsaf. Ook dat lukte niet, de weg naar Eijsden was ook volledig afgezet. Er werd zelfs gedreigd met 'n boete van 100,00 euro zou je toch doorrijden. Daar stond ik dan, wat nu ....? Terug naar de grens en de brug over de Maas. Maar ergens halverwege, was er 'n asfaltweg naar links, dwars door de velden. Die weg heb ik nooit genomen, maar ja, deze keer het proberen waard. En gelukkig, ik kwam uit in de dorpskern van Eijsden.
Eens die dorpskern voorbij, kwam ik toe in 's Gravenvoeren. Herinneringen kwamen boven van lang geleden toe wij er 'n week verbleven met onze, toen nog jonge kinderen. Eens ook die dorpskern buiten, ben je al direct in Wallonië, bekende wegen voor mij dus, Warsage, Charneux en dan dus Val Dieu. Het was er redelijk druk, veel toeristen. Tijd voor 'n pauze met 'n stuk rijsttaart en 'n cecemel (eens geen koffie).
Om niet dezelfde weg terug te moeten nemen, fietste ik richting St. Jean, weer 'n klim maar dat kon de pret niet bederven. Na Gronsveld met zijn molen, keerde ik terug met nog 'n ferme lus en klim naar rechts. Zo kwam ik nog voorbij de Mariakapel in Itteren. Deze werd gebouwd in 1841 en in 1998 volledig gerestaureerd. Nadien kwam ik ook nog door Borgharen met zijn kasteel om tenslotte via die muurschildering aan 't Bad in Maastricht, terug huiswaarts te keren.
Ik zou nog veel meer kunnen vertellen vandaag, ook meer foto's tonen, maar 18 is het max. Uiteindelijk heb ik in Lanaken nog ene lekkere Chauffe gedronken. De rit was iets langer dan 100 km. Ik ben weer uitermate tevreden. Morgen is het weer werkendag in de tuin.
Vandaag eens geen sportieve prestaties op het menu, maar simpelweg 'n snipperdag genomen. Nu snipperdag ..... dat is nu ook weer niet het juiste woord, ik heb niet aan sport gedaan, dat wil ik hiermee zeggen. Maar wat dan wel ...?
Al langer wilden we nog eens naar Tongeren gaan, naar het Gallo Romeins Museum, om er de tijdelijke tentoonstelling "de oudheid in kleur" te gaan bekijken. Maar om de een of andere reden, kwam dat er maar niet van. Tot we recent vernamen dat de tentoonstelling wegens groot succes verlengd werd tot begin september. En dan mag je niet meer twijfelen, want van meer uitstel komt uiteindelijk afstel.
Zo kwam het dat we vandaag al vroeg uit de veren waren. Om 7u10 ging ik al naar de bakker om na het ontbijt en de opsmuk, de busreizen naar de oudste stad van Limburg te maken. Eerst de 20b naar Bilzen, daar 'n pauze met koffie van 'n 20-tal minuten, en daarna lijn 10 naar Tongeren.
Het museum zelf ligt pal in het centrum, ver hebben we dus niet moeten wandelen. 65-plussers krijgen 3,00 euro korting op de toegangsprijs (5,00 euro ipv. 8,00 euro). Je kunt er kiezen, ofwel doe je enkel de tijdelijke tentoonstelling, ofwel de permanente ofwel beiden, maar in dat laatste geval betaal je voor beiden.
Hetgeen ze tentoonstellen zijn allemaal replica's. Ze zijn gemaakt door 'n Duits koppel dat gespecialiseerd is in de oudheid. Zij ontdekten dat de beelden van vroeger, allemaal beschilderd waren. In de tentoonstelling leggen ze uit hoe de oude Romeinen en Grieken hun verf maakten en hoe de beelden beschilderd werden. De echte beelden staan in diverse grote musea, overal ter wereld.
Als je er binnenkomt, word je ondergedompeld in die kleurenpracht. Je weet niet waar eerst kijken. En met je koptelefoon op, krijg je overal nadere uitleg. Het waren zeker geen verloren uren, meer nog, dat zijn zo van die activiteiten die je nog lang bijblijven.
Uiteraard hebben we van de gelegenheid geprofiteerd om naast de beroemdste inwoner van Tongeren - Ambiorix - de gaan eten. Het werd voor ons beiden 'n lekkere ovenschotel met vis.
De terugweg verliep weer zoals de heenweg met dien verstande dat we in Bilzen onze pauze hebben ingevuld met 'n korte wandeling naar en doorheen het stadspark. En eenmaal thuis ben ik nog per fiets wat bakjes aardbeien gaan kopen, 'n deel voor nu, 'n ander deel om later, gemengd met onze eigen frambozen, lekkere confituur te maken. Onderweg nog 'n collega-blogster gesproken en seffens komt nog 'n leeftijdsgenoot en vriend, op mijn pc speuren in het archief van de krant "Het Belang van Limburg".
Zo, het was dus geen sportieve dag, maar ik heb mij toch goed bezig gehouden. Morgen ga ik fietsen, naar Val Dieu. En o ja, die laatste foto, dat is "Alchemilla Mollis" oftewel vrouwenmantel die in onze tuin prachtig in bloei staat. Wij gebruiken deze plant als bodembedekker.
Verdorie, ik heb wat zitten te klooien met mijn foto's. Waar ik tot gisteren mijn foto's kon binnenhalen via mijn kabeltje verbonden met pc en gsm, lukte dat vandaag niet meer. Het moet blijkbaar nu direct via 'n verbinding tussen gsm en pc zonder kabel. En gezien ik niet het groot licht ben op vlak van techniek, duurde dat effe. Benieuwd hoe dat morgen zit.
Hoe ook, ik kan aan mijn verslag beginnen. Ik wilde nog eens naar de brug van Veldwezelt wandelen. Hiervoor vertrok ik via de Com. Giddelostraat (met zijn oud hek), aan de brug van Briegden met de voormalige spoorbrug op de achtergrond, de schaapjes op de talut en 'n boot op het Albertkanaal.
En dan aan de brug van Veldwezelt, daar is het steil omhoog. Zelfs als geoefende wandelaar voel je dat. Boven maken ze reclame voor de Neanderthalersite. Terugkeren deed ik niet via het kanaal maar via het nieuwe fietspad. Op die manier is het flirten met de grens. De ene keer ben je in België, effe daarna ben je in Nederland. Ook langs dit fietspad is er altijd wat te zien, zo ondermeer de info over het Fort aan de Zouw, een Karolingisch fort in Romeinse steil. Het archeologisch onderzoek werd gedaan in 2017.
Vervolgens ging het over de Industrieweg (met de overslaghaven voor zand) en de fietsbrug. In Lanaken had ik nog 'n korte babbel met wandelcollega Eddy. Ik zie hem geregeld en telkens hebben we het een en ander te vertellen.
Dadelijk nog wat werken in de tuin, het zal inmiddels toch al wat opgedroogd zijn. Vannacht heeft het geregend en ook tijdens mijn wandeling miezerde het 'n beetje. Morgen zijn we beiden - bij leven en welzijn - in Tongeren.
Na een aangenaam familiefeest gisteren, was het vandaag weer terug naar het normale. Je eigen ding doen, dagelijkse kost en staan en gaan waar je zelf zin in hebt.
Vandaag wilde ik gaan fietsen, weliswaar slechts 'n kort ritje want ik moest thuis helpen bij het ontdooien van de diepvrieser. Ik vertrok langs het eilandje in Smeermaas. Dat de Maas relatief hoog staat, dat zie je aan dat eilandje, het staat met de voeten in het water. In Hochter Bampd ben ik op zoek gegaan naar de paarden. Enkelen vond ik aan de kant van het water.
En dan Herbricht, en verblijven nu méér paarden dan mensen, zelfs het tienvoudige. Slechts één persoon woont er nog. In Uikhoven moest ik enkele Nederlanders de weg wijzen omdat het veer over de Maas uit dienst is genomen wegens de hoge waterstand.
Terugkeren deed ik via de O.L.Vrouw-van-Banneuxkapel in Kotem, 'n kapel van 1946 gebouwd op de plaats waar vroeger de St. Philomenakapel stond (1834 - 1891) en iets verderop vervangen werd door de gelijknamige kerk.
Dat was het zo 'n beetje, niet te veel tekst vandaag, ik ga dadelijk nog schaken in onze club. Tot morgen.
Vandaag zondag en deze namiddag moeten wij met de benen onder tafel. Niet echt mijn ding maar familiale verplichtingen dienen nageleefd te worden, zeker bij 'n 40-jarig huwelijk. Wij beiden zijn intussen al iets verder geraakt.
Maar 'n namiddag tafelen zonder eerst te gaan wandelen, dat kan natuurlijk niet. Ik vertrok daarom al redelijk vroeg (8u00), kwestie om daarna tijdig gewassen en gestreken te zijn voor die familiebijeenkomst.
Via het Uilenstraatje trok ik naar het kanaal. De bedoeling was om daar te wandelen tot aan de brug van Tournebride. Ik was uiteraard niet alleen, joggers en fietsers kruisten mijn pad. Ik heb altijd al een aantrekkingskracht gevoeld om naast het water te wandelen (of te fietsen), het "haasten en moeten" wordt daar op 'n lager pitje gezet.
In Pietersheim nog eens 'n foto van onze beroemde boom - met naam - de Veldmaarschalk, 'n tamme kastanjeboom. Aan het kasteel waren de marktkramers en standhouders volop in de weer om zich klaar te maken voor het grote publiek. Ibiza2You is 'n betalend evenement met oa. 'n markt, foodtrucks, kunst enz. Nu kon ik er nog gratis passeren.
Via de kerk in het centrum, nog even naar de bakker om 'n krantje te halen. Brood en dergelijke had ik vandaag niet nodig, ik denk dat we namiddag voldoende te eten krijgen voor de rest van de dag.
En morgen, dan zal ik nog eens moeten gaan schaken, ik kan er niet elke maandag wegblijven omwille van het goede weer.
Ga je eens wandelen zonder paraplu, en wat doet het dan ..... regenen natuurlijk. Maar "so what", niet dat ik mij dat aantrek. Ik ga uiteraard die regen niet opzoeken, als het regent bij vertrek, dan pas ik en blijf ik thuis tot het weer droog wordt. Maar als het je onderweg overvalt, dan zij het maar zo. Nu, ik ben ondanks mijn leeftijd, altijd 'n klein beetje 'n ravotter geweest en gebleven. Dat was al zo toen ik als twintiger jarenlang heb gevoetbald. Ik was rechtsachter en mijn taak was om te verdedigen. Nu moeten jullie weten dat in die tijd de velden belange niet zo mooi waren gelijk nu, dat waren eerder patattenvelden. Als je dan op 'n druilerige dag moest spelen en je moest 'n sliding maken, dan kwam de modder aan je ene broekspijp binnen en aan de andere terug eruit. Zalig vond ik dat. En nu geniet ik soms ook in het geniep van die druilerige dagen met veel slijk en vochtigheid.
Maar ik heb dus toch gewandeld. Ik vertrok via de brug van Briegden, links af, de Briegdenstraat in. Info over die kapel moet ik toch eens opzoeken, ik vind er niet direct iets over. En dan kom je iets verderop in de holle weg. Bovenaan heel wat klaprozen. De kerkdeur van Veldwezelt stond open, dus even naar binnen om wat foto's te maken. Je komt echter niet verder dan de inkomhal. De glazen deuren zijn gesloten, overal zijn ze tegenwoordig bang voor vandalisme. De kerk werd gebouwd tussen 1933 en 1936 op de plaats van 'n vroegere kerk.
Via de Kiezelweg met zijn gele fietsjes, even naar links om 'n nieuw bakje aardbeien te gaan kopen. Nog steeds 3,00 euro. Gezien het toch flink aan het regenen was en het middaguur met rasse schreden naderde, was het gewoon rechtstreeks naar huis wandelen. De laatste foto maakte ik iets voorbij de sportoase.
Zo, dat was het weer voor vandaag. Ben benieuwd wat morgen gaat brengen, we moeten naar 'n feest, 40 jaar huwelijk van familie.
Groot was mijn verbazing toen ik terug thuis kwam en mijn vrouw vroeg of ik het droog gehouden had. Dat was idd. het geval, maar in Lanaken zelf was 'n fikse bui gevallen. Ik heb er alleszins niks van gemerkt. Ik had mijn paraplu bij en het is al meer dan eens gebeurd dat het dan helemaal niet regende. Geluk gehad dus!
Maar voor ik aan mijn nieuw verslag begin, wil ik toch eerst enkele mensen danken. Zoals jullie al lazen, vier ik vandaag mijn driejarige blog. Vooral de mensen die mij ondersteunden bij het opstarten van mijn blog, ben ik dank verschuldigd, maar ook de verschillende vrienden die mij hulp boden als er al eens iets misliep en tenslotte ook zij die mij advies gaven om het beter te doen.
Mijn wandeling begon ik vandaag in Zutendaal. Van daaruit heb ik meerdere opties om terug thuis te geraken. Ik koos de optie Zutendaal - Besmer en van daaruit via Gellik naar huis. Op de 15 Augusstraat zag ik de deur openstaan van de O.L.Vrouw van Lourdeskapel. Vervolgens kwam ik in het gehucht Gewaai. En dan op de Besmer, rechtsaf richting Gellik. Op de Imkerstraat maakte ik 'n foto van een der vele paarden die ik vandaag weer zag.
Op dat fietspad van Zutendaal naar Gellik zag ik vandaag verschillende groepen wielrenners, voorafgegaan door 'n motard. Ten slotte was het voor mezelf 'n afweging maken, 'n pauze nemen of rechtstreeks naar huis? Ik heb dan toch maar het eerste gekozen, ik kon niet aan de verleiding weerstaan. Ik had geen drank bij voor onderweg, ik had dus dorst.
Niet te geloven, vandaag - 31 mei - ben ik al 3 jaar aan het bloggen. Wat gaat de tijd snel. Ik ben enorm dankbaar dat jullie mij al die tijd zijn blijven volgen en steunen. Ook al sta je positief in het leven, dat schouderklopje doet toch altijd deugd. Met veel enthousiasme blijf ik verder schrijven, foto's maken en mij uiteraard uitleven in 'n wandeling of fietstocht.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Meestal tracht ik de 100 km. te benaderen, zo ook vandaag. Daarom fietste ik omheen Maastricht om in Gronsveld langs de molen te rijden. Aan de grens ben ik nog even naar links gereden, naar Veldwezelt om daar mijn laatste foto te maken. Veldwezelt is zo 'n typisch dorp met veel oude woningen. Tenslotte op het Kerkplein nog 'n drankje genomen terwijl op het groot scherm 'n voetbalwedstrijd te zien was. 
Hoe ook, ik heb veiligheidshalve maar geanticipeerd op die regen. Eerst diende ik nog naar mijn geregelde dokterscontrole te gaan om op de terugweg, 'n brood te gaan uithalen. Eens thuis heb ik dan direct mijn wandelschoenen aangetrokken. 
Ik ben Eddy Meuris