|
Mijn doel voor vandaag had ik al rap gemaakt, de abdij van Val Dieu. Het weer was goed, niet te veel wind en de goesting was er om te fietsen. En dan voltrekt zich zoals altijd, 'n bepaald ritueel, kijken of alles klaar ligt wat ik onderweg nodig heb. Eten en drinken, fietsslot, paspoort, geld, zakdoek, huissleutels en daarna mijn fietsbanden effe proper maken. 
Toen alles was afgevinkt, kon ik vertrekken. Ik betrouwde het niet om doorheen Kanne en Lanaye te fietsen, de vorige keer was de weg afgezet wegens werken. Ik hield daarom maar rechts aan, langs het Albertkanaal en fietste vanuit Kanne, door naar Eben Emael. Daar maakte ik enkele foto's aan het fort. 
En toen begon het, eenmaal de Maas over, op grondgebied Moelingen, wilde ik rechtdoor fietsen doorheen het dorp. Maar 'n wegversperring zorgde ervoor dat ik rechtsomkeer diende te maken. Dan maar via Eijsden en daar rechtsaf. Ook dat lukte niet, de weg naar Eijsden was ook volledig afgezet. Er werd zelfs gedreigd met 'n boete van 100,00 euro zou je toch doorrijden.  Daar stond ik dan, wat nu ....? Terug naar de grens en de brug over de Maas. Maar ergens halverwege, was er 'n asfaltweg naar links, dwars door de velden. Die weg heb ik nooit genomen, maar ja, deze keer het proberen waard. En gelukkig, ik kwam uit in de dorpskern van Eijsden. 
Eens die dorpskern voorbij, kwam ik toe in 's Gravenvoeren. Herinneringen kwamen boven van lang geleden toe wij er 'n week verbleven met onze, toen nog jonge kinderen. Eens ook die dorpskern buiten, ben je al direct in Wallonië, bekende wegen voor mij dus, Warsage, Charneux en dan dus Val Dieu. Het was er redelijk druk, veel toeristen. Tijd voor 'n pauze met 'n stuk rijsttaart en 'n cecemel (eens geen koffie). 
Om niet dezelfde weg terug te moeten nemen, fietste ik richting St. Jean, weer 'n klim maar dat kon de pret niet bederven.  Na Gronsveld met zijn molen, keerde ik terug met nog 'n ferme lus en klim naar rechts. Zo kwam ik nog voorbij de Mariakapel in Itteren. Deze werd gebouwd in 1841 en in 1998 volledig gerestaureerd. Nadien kwam ik ook nog door Borgharen met zijn kasteel om tenslotte via die muurschildering aan 't Bad in Maastricht, terug huiswaarts te keren.
Ik zou nog veel meer kunnen vertellen vandaag, ook meer foto's tonen, maar 18 is het max. Uiteindelijk heb ik in Lanaken nog ene lekkere Chauffe gedronken. De rit was iets langer dan 100 km. Ik ben weer uitermate tevreden. Morgen is het weer werkendag in de tuin. 
|
Ik ben Eddy Meuris