|
Wat kan het leven toch mooi zijn, gaan en staan waar je wilt, doen en laten zonder verantwoording te moeten afleggen. Aan het ontbijt bespreken mijn vrouw en ikzelf altijd onze dag. Ik eerst naar de bakker, dan werken in de tuin en in de namiddag 'n fietstocht met de koersfiets. Zij wilde gaan winkelen, hare pc wat opruimen en het middagmaal voorbereiden. En na de gezamenlijke afwas, kon ik vertrekken. 
Ik had mij in de voormiddag effe achter de pc gezet om 'n route maken naar Gulpen (Ned. Limburg). Uiteraard zouden het geen 100 km. worden zoals gewoonlijk, maar uiteindelijk werden het er toch nog 80. Het was niet de ideale rit, er waren wat dingen die mij stoorden onderweg. Het wijzertje van mijn versnellingen (rechts boven op het stuur) zit vast en ik krijg het niet meer los. Mijn remmen lopen op hun laatste benen, vooral in stevig bergaf fietsen, word ik dat gewaar. Werk voor de fietsenmaker. En daarnaast, weer eens verkeerd gereden (afslag naar links niet gezien). Dat krijg je als je al fietsend je blog aan het voorbereiden bent, even de aandacht kwijt en je kunt op je stappen terugkeren. Ik zat bijna in Slenaken, niet ver van de Voer. 
Maar geen gezeur, ik vertrok via Maastricht naar St. Geertruid. Vervolgens naar Banholt en Mheer om dan aan de Mariakapel te komen in Slenaken. Daar zag ik dat ik 'n nummertje gemist had. Terugkeren dus.  Die kapel stamt trouwens van 1880. De kerk in Banholt is van 1875 en sinds 1939 is het dorp 'n zelfstandige parochie. 
De kerk van Gulpen is van 1924, juist 100 jaar jong dus. Om daar te stoppen was het mij veel te druk. Gewoon verder fietsen, ondermeer doorheen Wijlre. Daar heb je nog 'n zeer oude kerk, gebouwd tussen 1835 en 1839. Vele van die kerken zijn nu 'n Rijksmonument. Pauzeren wilde ik in Meerssen maar in Schimmert en meer bepaald in het buurtschap Oensel, zag ik dat pannenkoekenhuis. Nog nooit binnen geweest, dus het uitproberen waard.  Je komt er in 'n boerderij van 1833. Het buurtschap telde in 2017, 40 woningen en boerderijen en 105 bewoners. 
Ik keerde terug via de afdaling van de Waterval in Ulestraten, dan Meerssen en tenslotte Maastricht. Toen ik op mijn klok keek, zag ik dat er vandaag geen tijd was voor 'n aperitiefje, het avondeten kwam er aan. Ik nam zelfs de kortste weg naar huis achter de Sappi. Als 'n volleerd cyclocrosser met de fiets aan de hand, de trapjes naar beneden.  Thuis kreeg ik de permissie om nog eerst te douchen, ... hoe zou je zelf zijn als echtgenote, aan tafel moeten zitten met 'n kerel die naar zweet ruikt .... ha, ha, ha. 
|
Ik ben Eddy Meuris