aantal stappen: 1.535.907 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 132
aantal fietstochten: 82
Zoeken in blog
11-07-2024
Fietstochtje doorheen Maastricht.
Onze kleinzoon werd vanmorgen om 8u30 bij ons afgezet en omstreeks 16u30 werd hij weer opgehaald. Dat heb je als zijn mama en papa moeten werken en er op de Vlaamse feestdag geen opvang is. Dan zijn bomma en bompa steeds de redders in nood. We doen dat graag maar we merken wel dat we, gezien onze leeftijd, niet meer opgewassen zijn tegen dat jong geweld. We hebben alle truken van de foor moeten uithalen om hem doorheen de dag te krijgen.
Na het avondeten had ik dan effe tijd nodig voor mezelf en wat is er dan beter dan 'n kort fietstochtje. Ver wilde ik niet gaan, 'n goed uur fietsen zou moeten volstaan.En daar kende ik het ideale parcours voor, via Veldwezelt doorheen Maastricht en dan langs Smeermaas terug naar huis.
Ik vertrok dus via het voormalige douanekantoor aan de grens in Veldwezelt. Vervolgens 'n foto van één van de vele kerken in Maastricht om daarna door te fietsen in de richting van de Noorderbrug. Daar kom je langs het rangeerstation van de spoorwegen. Aan de Sandersweg waar ik dat klimmetje omhoog reed, zie je een der mooiere moestuinen van de streek.
In Smeermaas en aan het gemeentehuis in Lanaken, maakte ik mijn laatste foto's. Ik had vandaag onderweg precies niet al te veel inspiratie. Maar ja, dat vraagt ook niemand, volgende keer beter. Nu mijn verslagje afwerken en seffens op één kijken naar Vive le Vélo.
En zij die het willen weten, het weer viel bij ons in Lanaken best mee vandaag. Morgen zou er regen kunnen vallen.
Als ik ga wandelen probeer ik het toch altijd wat attractief en uitdagend te maken, steeds hetzelfde rondje maken, is ook maar saai. Normaal gezien had ik vandaag in Zutendaal willen gaan wandelen maar aangezien het dorp vooral bestaat uit bossen - en de wandelroutes dus ook door die bossen gaan - ben ik maar afgestapt van die optie. Na die stevige regenbui van gisterenavond zou het wel eens heel drassig kunnen zijn in het bos. Nu, ik moet zeggen dat wij Limburgers nog goed zijn weggekomen bij dat onheil, op vele andere plaatsen is de schade door valwinden, hagel en wateroverlast, zeer groot. Nee, best nu nog even wegblijven uit het bos.
Ik vertrok dus voor mijn wandeling aan de sportoase en dan de brug van Briegden over. Om het niet te eentonig te laten worden, ben ik weggebleven van het Albertkanaal, het jaagpad dus, maar ben gewoon via de Kiezelweg doorgestapt tot aan de Lindestraat waar ik linksaf ging. Met 'n foto van de achterkant van de kerk van Veldwezelt, kwam ik al rap aan de brug over het kanaal. Een paar honderd meter verder begint dan het fietspad naar enerzijds Smeermaas en anderzijds de Industrieweg in Lanaken. Ik koos voor het laatste, via Smeermaas wandelen zou mij teveel tijd kosten.
Ja, het is daar flirten met de grens, soms ben je in Maastricht en dan weer in Lanaken. Op het Kerkplein in Lanaken had ik nog 'n babbel met mijn schoonbroer Patrick en zijn pa André.
Deze namiddag staat er nog 'n kuisopdracht op het programma, ons terras mag nog eens grondig gereinigd worden en dan is er 'n - hopelijk - attractieve rit in de Tour de France. En ja, misschien 'n tip voor jullie, vanmiddag stond er pasta op het menu, samen met berloumi. En wie dat laatste niet kent, dat is het Belgische antwoord op het Cypriotische streekproduct halloumi, grillkaas, meestal van geitenmelk gemaakt. Altijd lekker.
En het uitdagende aspect van mijn wandeling ...? Wel, ik ben nog eens flink doorgestapt met uiteindelijk 'n gemiddelde van 6,27 km/uur. Het zweet moest ik er wel bijnemen.
Nee, het zijn vandaag geen 100 km. geworden, daarvoor had ik wat te veel pech onderweg. Het begon met iets onnozels, buiten mijn wil om. In de buurt van Houthalen vertelde mij 'n bord van het fietsroutenetwerk dat ik rechtdoor diende te fietsen. Zo gezien, zo gedaan. Maar wat bleek, bij de volgende kruising van wegen was nergens nog 'n blauw bordje te zien. Dan maar naar het centrum van Houthalen in de hoop ergens onderweg terug op het fietsroutenetwerk uit te komen. En inderdaad, wat verderop zag ik weer die opvallende blauwe borden van het netwerk. Even de nrs. gecontroleerd en terug nr. 317 blijven volgen. En dan tot mijn grote verrassing, dat bord dat mij had aangemaand om rechtdoor te fietsen, bleek gewoon uit de grond te zijn getrokken en nadien gewoon tegen 'n haag gelegd. Op dat punt moest ik niet rechtdoor, maar rechtsaf. Dat heb je als je geen gps op je stuur hebt.
En dan mijn tweede euvel van de dag, platte band achteraan. Als niet-geoefend hersteller had dat effe zijn tijd en vuile handen nodig om weer op pad te kunnen. Ik vertrouwde het niet voor de 100% en ben dus maar via 'n kortere weg naar Lanaken teruggefietst.
Nochans was ik bij mijn vertrek in Wiemesmeer aan de grot gestopt in de hoop 'n veilige fietstocht te kunnen maken. Wat verderop stopte ik even aan de kapel van Langerlo, 'n wijk in Genk. Mijn volgende foto's maakte ik aan C-Mine te Winterslag, eerst de oude mijnschacht en vervolgens het nieuwe fietspad over die houten brug. In Hengelhoef hield ik halt omdat 'n aantal vrouwen stonden te kijken naar 'n uitgebroken ree. Het arme beestje raakte niet meer bij zijn/haar vriendjes. Met wat hulp van die dames, raakte het diertje toch doorheen 'n afrastering, zij het dat het beestje in de verkeerde weide terecht kwam.
En dan die platte band, het duurde toch effe eer ik 'n nieuwe binnenband gestoken had en de buitenband er terug op kreeg. Maar goed, het was 'n goede oefening voor mij. Gezien ik niet ver van Meeuwen was, ben ik maar direct naar de Bullenschool gefietst om 'n pauze te nemen. En van daaruit was het gewoon de kortste weg terug naar Lanaken. Onderweg kwam ik wel nog in As om daar wat foto's te nemen van de herdenking van 'n oorlogsbemanning van Lancaster LM580. De piloot kwam om het leven bij hun vlucht van 21/6/1944. Op de heenvlucht naar Duitsland, stortte het vliegtuig neer boven As. De piloot werd in As begraven. De overige zes bemanningsleden overleefden de crash wel, zij het dat drie ervan gevangen genomen werden en tot het einde van de oorlog in gevangenschap bleven. De andere drie konden terugvluchten naar Engeland.
Zo, weer 'n heel verhaal vandaag. Dadelijk wacht het avondeten.
Ik ben bijna letterlijk tot stilstand gekomen bij mijn wandeling deze namiddag, zo hard waaide het. Gelukkig had ik niet het stoutmoedige idee gehad om toch te gaan fietsen, het zou de processie van Echternacht geweest zijn, twee meter vooruit, een meter achteruit.
Maar eerst zijn we met ons tweetjes gaan shoppen in Maastricht. En wonder boven wonder, hetgeen op ons lijstje stond, hebben we allemaal gevonden. Nadien hebben we nog lekker getafeld in het Grand Café d'n Ingel op het Vrijthof. Altijd lekker daar. En waarom Grand Café? Omdat het maar smalletjes is als je er binnenkomt, maar groots eens je achteraan in het café komt. Het is geen eigen foto van d'n Ingel.
Eenmaal terug thuis had ik al direct mijn wandelroute in mijn hoofd. Naar Smeermaas, 'n stuk langs de Zuid-Willemsvaart, dan de veldweg in richting Hocht, om tenslotte via Pietersheim terug te keren. Op de Kanaaldijk in Smeermaas staan er nog enkele mooie oude huisjes, ik heb er altijd 'n zwak voor en ze zijn steeds 'n foto waard. Aan dat bankje ging ik linksaf, die veldweg in, de oranje wandelroute achterna. Ook hier heb je weer tijd om over de akkers heen, ver te kijken. Vandaag ben ik niet tot aan het kasteel gestapt, maar gewoon links afgeslaan, langsheen die vervaarlijke vogelschrik, nou ja, ... angstaanjagend ... jullie zeggen het maar!
Aan de sluis van Neerharen was het tijd om terug te keren. Dat deed ik via de brug van Tournebride en 'n stukje Pietersheim. Thuis heb ik naar de koers gekeken en het was wederom "Afrika boven". Die man krijgt beslist 'n standbeeld in zijn land.
Morgen wordt er in principe weer gewandeld, maandag - als de wind het toelaat - gefietst. Nog ene fijne zondag en voor de Nederlanders, succes straks.
Man, man, man, wat was me dat toch vandaag. Gisteren had ik de hoop al opgegeven dat mijn tuinman zou komen opdagen. Door de regen kon ik hem natuurlijk best begrijpen dat hij het niet zag zitten om te komen snoeien. Maar uiteindelijk was hij er toch, in de Tour de France waren ze juist begonnen aan de laatste 20 km. Drie hagen heeft hij met gezwinde spoed gesnoeid. Van twee ervan, heb ik gisterenavond al het snoeisel opgeruimd, de taxushagen met relatief weinig afval. Maar het opruimen van mijn grote en brede ligusterhaag, dat was 'n werkje voor vandaag. Ik schat dat ik ongeveer drie keer zo lang bezig ben geweest met opruimen, hier en daar wat bijknippen en afvoeren naar mijn composthoop, dan het snoeien zelf door de tuinman. Maar eind goed, al goed.
Daarna kriebelde het in de benen om 'n kleine fietstocht te maken, weliswaar met de stadsfiets want de koersfiets logeert momenteel elders. Ik wilde in Uikhoven nog eens de Maas oversteken. Ik vertrok uiteraard via het gehucht Herbricht met zijn nog allerlaatste bewoner. En dan in Uikhoven met het veer de Maas over. Er kwamen 'n zestal fietsers van het bootje gestapt en ook met zijn zessen vertrokken we naar de andere kant, naar Nederland, naar Geulle a/d Maas. In Geulle zie je dat mooie kasteel. Eigenlijk is het slechts 'n restant van 'n 17de eeuws kasteel dat voor 'n groot deel werd afgebroken.
In Itteren zag ik die kajak hangen. Ik ben er al dikwijls voorbij gefietst en telkens intrigeerde mij die kajak. Blijkbaar kun je vanaf dat punt ook starten aan 'n kajaktocht op de Maas. In het dorp verder, Borgharen, stond de kerkdeur open, 'n gelegenheid om eens naar binnen te gaan en wat foto's te maken, zo dacht ik toch. Maar de kerkdeur was wel open, maar de volgende deur, 'n glazen deur, die bleef potdicht. Preventie tegen vandalisme. De kerk is gewijd door de bisschop in 1891. Wat verderop, maakte ik 'n foto van de toegangspoort van het plaatselijke kasteel.
En dan was het tijd om terug te keren, ik wilde het einde van de koers nog zien. In Smeermaas maakte ik aan het kruispunt mijn laatste foto van een der resterende oude straatnaamborden. Die waren toch veel mooier dan de huidige borden.
En voor mijn Nederlandse volgers, hup Holland hup, Dylan Groenewegen, jullie landgenoot heeft gewonnen. Proficiat.
Met het oog op de hulp die ik straks krijg van mijn tuinman, ben ik maar direct aan 'n wandeling begonnen. Eerst naar de bakker en daarna langs enkele Lanaker kastelen. En volgens de buienradar zou het vanaf 10u00 beginnen te regenen, ik moest er dus wat vaart inzetten. Het is nu 11u00 en het begint nu pas te regenen.
Ik ben dus even naar Pietersheim gewandeld en teruggekeerd langs het kasteel van Alicebourg. Eerst was ik vanmorgen in de wijk 't Penseeltje. Die wijk bevindt zich uiteraard in de schilderswijk (alle straten zijn genoemd naar 'n schilder). Dan even doorheen Pietersheim om terug te keren via het kasteel van Alicebourg. Ik zag dat ze enkele oude prefab klaslokalen aan het afbreken zijn. Er komen volledig nieuwe gebouwen op de schoolsite.
Op het Molenweideplein nam ik 'n laatste foto van het gedenkmonument van Henri Giddelo. Hij sneuvelde als commandant van zijn troepen op dag één van WO II op 10 mei 1940 op zijn commandopost in Lanaken.
Wat lanterfanten, dat was het doel van mijn dag, niet teveel doen vandaag. Ik diende wel effe de deur uit om wat briefjes van 5,00 euro te gaan tanken (die neem ik altijd mee als ik onderweg ben). Ze waren op nadat ik verleden week vergeefs aan de automaat stond (buiten werking). Natuurlijk heb ik er nog 'n ommetje aan vastgeplakt, niet te ver, zelfs geen 6 km. vandaag.
Nu was die automaat deze voormiddag gelukkig wel in werking en ik heb mij aldus voorzien voor de rest van de week. Nadien via de Koning Albertlaan naar Pietersheim. Waar vroeger de villa stond van notaris Boes, hebben ze nu 'n gigantische kelder gegoten. Dat zullen vele appartementen worden. In Pietersheim nog even in het zog van enkele toeristen, de ruïne binnengestapt.
Daarna ging het terug huiswaarts. Daar wachtte mij nog 'n huishoudelijke taak. En deze namiddag, ... dat hangt weer van de goesting af of we nog naar de jaarlijkse braderij gaan in het centrum. Niet dat we iets nodig hebben, gewoon voor de gezelligheid en misschien ook wat tijd makende voor 'n drankje.
Morgen 'n nieuwe week met minder warm weer en mogelijk wat nattigheid. Hoe ook, mijn fiets wordt dinsdag voor herstelling binnengebracht.
Wat kan het leven toch mooi zijn, gaan en staan waar je wilt, doen en laten zonder verantwoording te moeten afleggen. Aan het ontbijt bespreken mijn vrouw en ikzelf altijd onze dag. Ik eerst naar de bakker, dan werken in de tuin en in de namiddag 'n fietstocht met de koersfiets. Zij wilde gaan winkelen, hare pc wat opruimen en het middagmaal voorbereiden. En na de gezamenlijke afwas, kon ik vertrekken.
Ik had mij in de voormiddag effe achter de pc gezet om 'n route maken naar Gulpen (Ned. Limburg). Uiteraard zouden het geen 100 km. worden zoals gewoonlijk, maar uiteindelijk werden het er toch nog 80. Het was niet de ideale rit, er waren wat dingen die mij stoorden onderweg. Het wijzertje van mijn versnellingen (rechts boven op het stuur) zit vast en ik krijg het niet meer los. Mijn remmen lopen op hun laatste benen, vooral in stevig bergaf fietsen, word ik dat gewaar. Werk voor de fietsenmaker. En daarnaast, weer eens verkeerd gereden (afslag naar links niet gezien). Dat krijg je als je al fietsend je blog aan het voorbereiden bent, even de aandacht kwijt en je kunt op je stappen terugkeren. Ik zat bijna in Slenaken, niet ver van de Voer.
Maar geen gezeur, ik vertrok via Maastricht naar St. Geertruid. Vervolgens naar Banholt en Mheer om dan aan de Mariakapel te komen in Slenaken. Daar zag ik dat ik 'n nummertje gemist had. Terugkeren dus. Die kapel stamt trouwens van 1880. De kerk in Banholt is van 1875 en sinds 1939 is het dorp 'n zelfstandige parochie.
De kerk van Gulpen is van 1924, juist 100 jaar jong dus. Om daar te stoppen was het mij veel te druk. Gewoon verder fietsen, ondermeer doorheen Wijlre. Daar heb je nog 'n zeer oude kerk, gebouwd tussen 1835 en 1839. Vele van die kerken zijn nu 'n Rijksmonument. Pauzeren wilde ik in Meerssen maar in Schimmert en meer bepaald in het buurtschap Oensel, zag ik dat pannenkoekenhuis. Nog nooit binnen geweest, dus het uitproberen waard. Je komt er in 'n boerderij van 1833. Het buurtschap telde in 2017, 40 woningen en boerderijen en 105 bewoners.
Ik keerde terug via de afdaling van de Waterval in Ulestraten, dan Meerssen en tenslotte Maastricht. Toen ik op mijn klok keek, zag ik dat er vandaag geen tijd was voor 'n aperitiefje, het avondeten kwam er aan. Ik nam zelfs de kortste weg naar huis achter de Sappi. Als 'n volleerd cyclocrosser met de fiets aan de hand, de trapjes naar beneden. Thuis kreeg ik de permissie om nog eerst te douchen, ... hoe zou je zelf zijn als echtgenote, aan tafel moeten zitten met 'n kerel die naar zweet ruikt .... ha, ha, ha.
Als je met dit weer doorheen de bossen fietst, dan is dat lekker koel, maar ook ... o zo gevaarlijk. Beeld je gewoon in, je rijdt door 'n open veld in volle zon en dan moet je doorheen 'n bos. Het is dan precies of het in dat bos aartsdonker is. Het is dan uitkijken naar putjes in de weg, afgevallen takjes en omhoogduwende boomwortels. Je past dan best je snelheid aan - dat deed ik uiteraard - maar ik had het toch effe zitten, een boomwortel niet gezien. Gevolg: tegen 'n kleine betonrand gebotst, rechtervoet even van het pedaal en het tandwiel effe geraakt. Geen erg, maar toch 'n kleine schaafwonde. Ik ben niet gevallen, maar iedere kleine wonde geeft wat bloed, ik neem bloedverdunners.
Maar, laten we het niet meer hebben over dat kleine akkefietje, het was weer 'n mooie fietstocht. Het doel was de Kempen en gelet op de warmte, veel in het bos en onder de bomen fietsen. Ik begon ermee langs de Zuid-Willemsvaart. Ook daar heb je al wat beschutting tegen de zon. En wie nog nooit in Oud-Rekem is geweest, toch 'n aanrader. Op grondgebied van Maaseik zag ik 'n eerste kapel. Het gedicht is van Iono Coopmans, nu nog maar amper 14 jaar. De volgende kapel stond in Neerglabbeek. Deze is gemaakt, einde de 19de eeuw - begin 20ste eeuw. Daar was het ook tijd voor enkele boterhammen.
Na 60 km. fietsen was het tijd voor 'n echte pauze. Ik had het zo geregeld dat ik kon stoppen aan de Bullenschool in Meeuwen. Deze fietsstopplaats is er sinds 2003, voorheen was het 65 jaar lang 'n kleuterschool, geopend in 1937. De school ligt in het gehucht Bullen. De stopplaats gaat open om 12u00, ik was er om 12u20. Voor 7,20 euro heb je 'n groot stuk vlaai, 'n koffie en 'n cola.
Op de terugweg even gestopt in Ophoven aan 'n gedenksteen voor het vliegveld dat er was tijdens WO II. Het werd geopend door de Amerikanen einde 1944 en werd gebruikt tot einde mei 1945. Nu is er van dat vliegveld niks meer overgebleven. In As was ik fietser 582, vandaag dus, het is 'n druk befietste route waar verschillende knooppunten tesamen komen.
Mijn slotdrankje wilde ik in Gellik nuttigen, maar daar was alles gesloten. Dan maar naar Lanaken naar het Kerkplein, aquarius voor de dorst, 'n biertje daarna voor de smaak.
Dat was weer in 'n notendop mijn verhaal van vandaag. En mijn enkel, ... die is ontsmet en er zit 'n pleister overheen.
Normaal had ik deze namiddag moeten gaan schaken in de club, maar zoals reeds gezegd, ik ben blij de beslissing genomen te hebben om (voorlopig ...?) te stoppen en mij enkel nog bezig te houden met hetgeen ik graag doe, gaan fietsen. Stel dat ik vandaag - met zo 'n mooi weer - achter 'n bord had moeten zitten, ik zou misschien van ergernis de stukken van het bord geveegd hebben ..... ???
Gefietst heb ik dus, richting Wallonië en daarna naar Valkenburg. Ik wilde wat klimmetjes doen en dan ben je op het juiste adres als je de route neemt naar Houtain-Saint-Siméon. Het was dus eerst via Kanne naar Eben-Emael, dan Bassenge om in Roclenge-sur-Geer, links af te draaien naar de Chavée Arecht, 'n klim van 1,3 km. met toch 'n stijgingspercentage op sommige plaatsen van om en bij de 15%. Het is daar in die buurt, draaien en keren. Die bibliobus viel mij op.
Houtain-Saint-Siméon is 'n deelgemeente van Opeye sinds 1977. En dan was het naar Juprelle, Haccourt en Visé. Ik heb niet gevloekt, maar de wegen zijn in die streek abominabel, veel betonplaten met overal 'n gleuf er tussenin of met 'n klein niveauverschil, k...twegen. Sorry voor het woord.
Het was dan voor mij 'n verademing terug op Nederlands grondgebied te komen. Eerst moest ik nog door Visé en de grens met Moelingen, maar eens in Nederlands Limburg, bolde mijn fiets gelijk 'n trein. De banden waren natuurlijk ook goed opgepompt bij vertrek en mijn ketting had 'n lik olie gehad. In St. Geertruid was het tijd voor 'n pauze, ik had toen iets meer dan 50 km. op de teller.
Nadien volgde nog de Örenberg en de Bemelerberg. Vooral die eerste was 'n nijdige kuitenbijter met weer waardes boven de 14%. De volgende plaats was Valkenburg. Daar maakte ik ondermeer 'n foto van dat protestants kerkje. Sinds 1997 is het 'n Rijksmonument en het was klaar voor gebruik op 11/10/1891. Daarna nog 'n zicht van het spoorwegstation.
Nadien heb ik geen moeite meer gedaan om foto's te maken, ik zat in het juiste ritme en de weg via Bunde, Meerssen en Maastricht is al voldoende aan bod gekomen.
Morgen is het weer 'n dag om te werken en nadien 'n wandeling. Woensdag wordt er gefietst in de Kempen.
Deze voormiddag was het 'n rustig moment, alhoewel, ..... de kleinzoon was effe op bezoek met zijn mama. Na het middageten kon ik dan beschikken over wat vrije uren. Wandelen of fietsen? Het werd fietsen met de stadsfiets, niet te ver, gewoon de benen wat in beweging zetten.
Ik besloot de Maas over te trekken met het veerbootje in Uikhoven en via Maastricht terug te keren. In Herbricht zag ik al direct dat er 'n vrij grote bedrijvigheid was op de Maas, vele kajakkers en roeiers. Er waren ook veel fietsers, oa. die grote groep op de Geulerweg. Mijn instinct liet me al direct vermoeden dat ook zij de Maas overwilden. En als je dan weet dat er slechts max. 12 personen tegelijk over mogen, dan was het effe 'n tandje bijzetten om die groep toch voor te zijn.
Toen ik aankwam aan het veer, stonden er al vier personen te wachten. En idd. die grote groep wilde ook over. Zij hebben zich moeten opsplitsen, 'n deel kon nog mee, de rest moest wachten. De Maas was rustig vandaag. Op een der foto's zie je de kerk van Uikhoven op de achtergrond.
Eens in Nederland, was het rechtsaf naar Brommelen. Aan dat mooie oude huisje, was het tijd om mijn jas uit te trekken, veel te warm. En na Brommelen, 'n gehucht trouwens van Meerssen, kom je vervolgens in Bunde en Itteren. Via knooppunt 48 fiets je door 'n prachtig natuurgebied. Het volgende dorp is Borgharen. Daar ben ik nog eens van mijn fiets gestapt om wat foto's van het kasteel te maken.
De rest van mijn tocht is minder interessant, gewoon richting Maastricht en via de Wilhelminabrug terug naar huis. Van dat laatste stuk geen foto's, van Maastricht heb ik er jullie al genoeg getoond. Maar mijn allerlaatste foto is er nog eentje van gisteren, tijdens mijn wandeling zag ik dit plantje, mij zeer goed gekend, maar hoe was de naam ook al weer ....? Het is het rapunzelklokje, 'n mooie naam.
Voor de rest kan ik jullie al mededelen dat ik 'n nieuw blog aan 't voorbereiden ben, eentje dat zal handelen over de familie Meuris - Lambrechts. Het zijn mijn ouders en ik ga beetje bij beetje, kwartierstaten tonen met hun voorouders. In de mate van het mogelijke ga ik foto's toevoegen en als ik ze te pakken krijg, akte's van geboorte - huwelijk - overlijden. Natuurlijk is er de wet op de privacy, buiten mezelf zal er dan ook niemand anders van de nog in leven zijnde familie aan bod komen. Later meer hierover.
Lang heb ik vandaag niet moeten nadenken waarheen ik zou willen wandelen, het werd Neerharen. En gelet op de mogelijke regen, was het aangewezen om de voormiddagkoffie maar gewoon te skippen. Daardoor was ik al om 9u00 op pad.
Ik kwam eerst voorbij die gevel met zijn vele vogelkastjes om vervolgens langs de kinderboerderij en via de Neerharenweg, naar Neerharen te wandelen. Via de Schuttershofstraat kwam ik aan de Heirbaan. Die laatste straat loopt gewoon door tot aan de sluis. Daar vond ik die foto wel grappig: "stop".
En eens de sluis voorbij, is het gewoon rechtdoor tot in Lanaken. Je passeert eerst nog wel de brug in Tournebride. Aan de sluis in Lanaken, was er juist 'n schip aan het binnenvaren. Je moet daar 'n stuk omhoog om verder richting Luik of Antwerpen te varen.
Vandaag ben ik onderweg wandelcollega Eddy weer tegengekomen. Ook hij wandelt iedere dag. Hij vertelde mij dat zijn inwonende schoonmoeder 101 jaar geworden is.
Het is nu 13u19 en het is stevig aan het regenen, begeleid door donder en bliksem. Nog enkele dagen geduld hebben zeker ...?? En die boom tenslotte ...? Op aangeven van collega-blogger Pol, ga ik proberen 'n vierluik te maken van onze boom bij het begin van elk nieuw seizoen.
Als het wordt aangekondigd, woensdag zal het droog blijven, dan is er geen twijfelen aan, dan wordt er gefietst. En dat heb ik dan ook gedaan. Dat er wat wind was, geen zon, nog wat natte wegen na die buien van gisteren, dat kon mij allemaal niet van mijn voornemen afhouden, gefietst zou er worden.
Eerst was het mijn bedoeling om er 'n Kempenrit van te maken - dus veel door de bossen fietsen - maar daar ben ik toch wijselijkshalve van afgestapt. Onder de bomen zouden de wegen er nog wel eens kletsnat bij kunnen liggen. In de plaats koos ik voor 'n route langs het kanaal naar Maaseik, om daar de brug over te steken en via de Maas terug te keren. Veel open wegen die hopelijk opgedroogd waren.
Ik vertrok richting Rekem en Eisden om daar aan de haven wat foto's te maken. Links heb je het kanaal met heel wat aangemeerde schepen, rechts de bewoning die 'n heel stuk lager ligt dan het kanaal. Dat heeft uiteraard allemaal te maken met de koolmijn van Eisden. Vele gangen in die mijn zijn in de loop der jaren ingestort met als gevolg dat ook het straatniveau gezakt is.
In Dilsen zag ik weer 'n prachtige muurschildering. Via Neeroeteren en langs ene rustige bosweg, fietste ik verder naar de brug van Maaseik. Tijd voor enkele boterhammen en ene babbel met 'n oudere man.
Eenmaal de brug over, ben je in Roosteren. Vanaf daar was het wind in de rug. Nu was het gewoon de Maas volgen richting Stein. Onderweg in Papenhoven zag ik 'n kapel, gebouwd in 1950 door de bewoners van de straat Staai als dank voor het feit dat de buurt in WO II ongeschonden is gebleven. In Stein zelf, zag ik dat schuttersmonument. Het is nog vrij recent, van 2021.
En na 72 km. vond ik eindelijk 'n locatie om te pauzeren, "de Zeute Inval" in Meerssen, 'n voor mij bekende plaats. En ze waren niet spaarzaam met advocaat is dat glaasje. Meestal tracht ik de 100 km. te benaderen, zo ook vandaag. Daarom fietste ik omheen Maastricht om in Gronsveld langs de molen te rijden. Aan de grens ben ik nog even naar links gereden, naar Veldwezelt om daar mijn laatste foto te maken. Veldwezelt is zo 'n typisch dorp met veel oude woningen. Tenslotte op het Kerkplein nog 'n drankje genomen terwijl op het groot scherm 'n voetbalwedstrijd te zien was.
Zo, een heel verhaal, het was weer de moeite. En het weer zullen jullie vragen? Wel tussen Elen en tot Maaseik, wat licht gemiezer, daarna droog en in de namiddag kwam de zon piepen.
Nu ik dit schrijf regent het in Lanaken. Maar op de buienradar zie ik ook dat het in Oost- en West-Vlaanderen nog veel harder regent. Hopelijk hebben ze daar geen wateroverlast. Hoe ook, ik heb veiligheidshalve maar geanticipeerd op die regen. Eerst diende ik nog naar mijn geregelde dokterscontrole te gaan om op de terugweg, 'n brood te gaan uithalen. Eens thuis heb ik dan direct mijn wandelschoenen aangetrokken. Het was dan 9u30 en om 11u20 zou het gaan regenen. Ik had dus effe tijd voor 'n wandeling.
En die wandeling bracht mij weer naar de Beekveldweg in Veldwezelt. Naast aardbeien wilde ik ook 'n bakje kersen gaan kopen. Ik had namelijk gezien dat de uitbater van die automaat reclame maakte voor hun kersen en dat die dus ook te verkrijgen waren in hun automaat.
Zo gezegd, zo gedaan. Even was het nog effe uitzoeken hoe het nu juist zat met die borden aan de brug van Briegden. Het bleek nu dat ze enkel aan de rechterkant (de kant van Gellik) aan het werk waren aan het fietspad. Wandelaars en fietsers konden wel nog de brug over aan de linkerkant.
Ik had veiligheidshalve mijn regenjas aangedaan, maar hem aanhouden, ... dat was 'n ander ding, veel te warm. De aardbeien kosten nog steeds 3,00 euro, de kersen daarentegen, waren te koop voor 2,00 euro. Vandaag heb ik alleen de plantage van aardbeien van het type "hangcultuur" gezien. Daarnaast zijn er ook aardbeien van "grondcultuur". Welke ik nu juist gekocht heb, dat weet ik eigenlijk niet. Maakt ook niks uit, ze zijn sowieso lekker.
Normaal gezien wil ik morgen gaan fietsen. Uiteraard moet het droog blijven en anderzijds is het best 'n route te nemen die door de regen van vandaag, niet te nat gebleven is (lees: oa. de bossen).
En om af te sluiten, het voetbal van gisteren, ... gelukkig hebben wij beiden niet de ambitie om te kijken. Het moet niet goed geweest zijn. Ik ben niet echt 'n voetballiefhebber - al heb ik wel 8 jaar gevoetbald als rechtsachterspeler - de weinige wedstrijden die ik bekijk zijn die van oa. Liverpool, Manchester City, kortom de Engelse clubs.
Deze namiddag heb ik in de schaakclub afscheid genomen van mijn maten. Ik heb gezegd wat ik wilde zeggen, namelijk dat ik (voorlopig ...???) afscheid neem van de club. Ze hadden alle begrip voor mijn argumentatie en ik heb hen verteld dat ik de deur zeker niet helemaal heb dichtgedaan. Natuurlijk heb ik nog wel enkele spelletjes gespeeld, Matty heeft het moeten ontgelden met 2-1 verlies.
Dit gezegd zijnde, ben ik nog even 'n ommetje gaan maken. Gewoon langs de fietsbrug en de sluis van Lanaken, terug via de Sportoase naar huis. Onderweg aan het kanaal zag ik enkele "grote teunisbloemen". En die wolken, die deden mij toch besluiten om geen risico te nemen. Gelukkig bleef het bij dreigen, het heeft niet geregend. Goed om weten is ook dat ik in Briegden tijdelijk niet meer per fiets langs kan.
En wat die kabelhaspel daar nog ligt te doen, enkele jaren na de hertekening van het doorgaand vervoer, dat mag Joost weten. Hoe ook, binnenkort wordt hij misschien opgeslorpt door de natuur.
Zo mensen, binnen welgeteld 35 minuten beginnen de Belgen er aan. Winnen is 'n must.
Het gebeurt mij niet dikwijls, maar vandaag had ik het weer zitten, verkeerd gereden. Ik had 'n mooie fietstocht op papier gezet, vertrekken richting Eben-Emael, dan Roclenge-sur-Geer om daar links, de Houtainberg over te fietsen. Vervolgens naar Valkenburg en via Maastricht terug naar huis.
Maar, het is anders gelopen. Terwijl ik nog op het juiste traject zat, kwam fietscollega Jo langs mij rijden. Hij wilde ook de Houtain over maar eerst ging hij naar de Hallembaye. In Kanne gingen we dus uit mekaar, Jo rechtdoor, ik links naar Eben-Emael. Daar zag ik wat beelden staan in 'n afgesloten weide. Via Wonck, Bassenge en Roclenge zat ik nog altijd goed, maar in Roclenge had ik linksaf moeten fietsen, maar deze jongen is er rechtdoor gereden. Toen ik in de mot kreeg dat ik op 'n foutief nummer aan 't fietsen was, had ik geen goesting om terug te keren. Ik ben van het principe: "alle wegen leiden naar Rome". Ik zou wel zien waar ik uitkwam. En dat was in Sluizen, een der zuidelijkste plaatsen in Limburg.
En vanaf daar was het met de natte vinger en de fietsrouteborden op de verschillende knooppunten. In Millen zag het er goed uit voor 'n pauze, maar ik had nog maar 36 km. op de teller, te vroeg dus. En eens in het volgende dorp, Genoelselderen, kwam Jo er toevallig weer aangereden. Hij was al verwonderd mij niet gezien te hebben op de Houtain. Hij ging terug naar huis, ik wilde nog 'n heel eind fietsen. Die kapel in Genoelselderen is van het midden van de 18de eeuw. In 1995 werd het 'n beschermd monument.
Op een der borden had ik mijn verdere route bepaald, via Alden Biesen in Rijkhoven naar Bilzen-centrum om daar 'n pauze te nemen. Ik heb daar op de markt toch effe moeten zoeken naar 'n zaak waar ze vlaai of gebak hadden. Wat verder volgde, was gewoon doorrijden naar Zutendaal, vervolgens de Duivelsberg in Opgrimbie om dan via Boorsem, de Maas en Smeermaas naar Veldwezelt te fietsen. Daar zag ik dat ik de 100 km. in het bereik had, met 'n ommetje naar Gellik - om daar mijn laatste pauze te nemen - zou dat wel lukken. En inderdaad, juist iets meer dan 100 km. toen ik thuis kwam. Ik ben dan wel verkeerd gereden, het bleef toch 'n mooie tocht. En wat ik ook gezien heb, de veldwegen in Zuid-Limburg waren kurkdroog.
Eindelijk, ik kan er aan beginnen, mijn dagelijks verslag. Het was dan ook pas om 15u39 om precies te zijn, dat ik kon gaan wandelen. Regen, regen en nog eens regen. Ook toen ik vertrok, weliswaar op 'n droog moment, begon het even later opnieuw te regenen. Gelukkig had ik mijn paraplu bij. Het was effe van moeten, onze portemonnee diende aangevuld te worden. Eens dat gebeurd, slaakte ik 'n dikke "oef", het werd droog en zelfs de zon kwam even piepen.
Ik kon dus mijn wandeling verder zetten, naar Pietersheim. Eerst langs de Koning Albertlaan, dan de Drie Eikenweg in, om dan via het Graziëllapad, de Ganzenpoel en de Putstraat, in Pietersheim terecht te komen. Ik zag dat er aan het kasteel, verschillende toeristen de weg naar de ruïne vonden. Ik ben maar in hun spoor gevolgd en heb daar weer enkele foto's gemaakt. Opvallend is de groene kleur van de langsliggende gracht.
Via de kinderboerderij met zijn geblinddoekt paard en dat oude landbouwwerktuig, heb ik mij toch met wat spoed huiswaarts gekeerd. Ik zag die donkere wolken en koos toch voor zekerheid. Ik had dan wel mijn paraplu bij, maar die zou mij van weinig nut geweest zijn door die toch wel felle wind.
Ja, het is nu 20u30. Toen ik thuis kwam kon ik al onmiddellijk de tafel dekken (boterhammetjes) om daarna naar Jeroen Meus te kijken. En bij Ben Crabbé, gebeurt het al eens dat de ogen effe dicht vallen. Natuurlijk wilde ik daarna nog het VRT-nieuws zien met de laatste stand van zaken in verband met de verkiezingen van gisteren. Ik ben benieuwd hoe de kaarten gelegd gaan worden.
Om te beginnen, dank je wel Godelieve omdat je mij er attent op maakte dat er wat scheelde met mijn blog. Ik had namelijk één foto wat te groot geplaatst (1.080 pixels ipv. max. 750). Ik heb die dag nu verwijderd en alles is terug ok. Maar kun je ook één foto verwijderen en vervangen terwijl de rest kan blijven staan? In die materie heb ik nog wat te leren.
In België mochten we vandaag gaan kiezen, Federaal - Vlaams - Europees. Wij zijn gegaan, net voor negen uur. We werden al direct geconfronteerd met enkele ellenlange file's. Maar oef, wij mochten meteen doorwandelen naar ons stembureau (nr. 39). Daar was geen kiezer te bespeuren, wij mochten direct ons ding doen. Alleen, die pc wilde bij ons beiden niet meewerken, we hebben diverse keren ons scherm moeten aanraken voor we verder konden. Uiteindelijk is het dan toch gelukt en konden wij ons briefje scannen en in de bus stoppen.
De rest van de voormiddag had ik dus vrij en ik besloot 'n korte fietstocht te maken met de stadsfiets. Ik vertrok langs La Butte aux Bois om op de hoek van Begijnenbos en de Heidestraat, links op te gaan, richting Opgrimbie. Daar wilde ik die klim naar de Duivelsberg nog eens maken. Maar omdat ik toch in de buurt was, maakte ik eerst nog enkele foto's van de Aspermansvijver. Deze vijver ligt op grondgebied Rekem, maar juist op de grens met Opgrimbie.
Boven op de Duivelsberg heb je natuurlijk 'n mooi uitzicht. Ik fietste verder via de brug van "fietsen door de heide". Ik ging tot aan de fietsbrug in As, maar juist ervoor, ging ik naar links, terug naar Wiemesmeer. Wat ik vandaag ook gewaar werd, als je 'n foto neemt van de een of andere plant - in dit geval Vingerhoedskruid - dan geeft mijn app aan in welke gemeente je die foto nam. In dit geval was dat As. Eigenlijk 'n simpele manier om te weten waar je bent.
De kerk van Wiemesmeer is nog niet zo oud. De St. Jozefkerk werd gebouwd vanaf 1935. Op de Besmer, 'n gehucht van Zutendaal, heb je het vroegere "Oud Kantoor". Lang hebben we gehoopt dat de woning, na restauratie, zou gaan dienen voor de horeca. Spijtig genoeg blijken er geen plannen in die zin te zijn.
Zo, dadelijk met de benen omhoog, genieten van Vaderdag en de resultaten van de verkiezingen wat opvolgen.
Doorheen de buurtweg tussen Pannestraat en Bremstraat.
Het gebeurt mij niet dikwijls de laatste tijd, aan 'n wandeling beginnen ná 16u00, vandaag dus ....! Vanmorgen eerst naar de bakker, dan tot 14u00 in de tuin gewerkt en daarna met ons tweetjes de horeca in Lanaken-centrum gaan steunen. Zo kwam het dus dat ik wat later dan anders, sportief kon bezig zijn.
Ik vertrok via de Blindevijversweg en de Sprokkelstraat het bos in, dat was alweer effe geleden. Die poort is altijd 'n foto waard. Ik nam vandaag wel alleen hoofdwegen, kwestie om alle nattigheid en modder te vermijden. Het is wel 'n pad dat oploopt, naar de Bessemerberg die 108 meter boven de zeespiegel uitsteekt. Zo kwam ik dus ook voorbij het rusthuis met dezelfde naam, "de Bessemerberg".
Dan de grote weg over om mijn bosweg verder te zetten. Eens terug op de Pannestraat groeide het idee om nog eens die buurtweg in te stappen tussen de Pannestraat en de Bremstraat. Ik heb verschillende keren op Facebook moeten klagen dat die weg eigenlijk niet openbaar gehouden wordt door de naastwonende mensen. De weg werd afgesloten door twee hekken (die weliswaar konden geopend worden door eventuele wandelaars) en ook werd er veel tuinafval gestort. Maar door mijn berichten op Facebook en de vele reacties erop, is alles ten gunste verbeterd. Het pad wordt goed onderhouden (lees: goed gemaaid), en zijn er geen obstakels meer zoals tuinafval en de twee hekken zijn verwijderd. Het is er nu aangenaam wandelen. Voor de rest, ik heb nergens modder of water gezien, alles was kurkdroog. Dat boekenkastje staat op onze straat aan de school. Je kunt er boeken uitnemen en/of anderen erin steken.
Morgen hebben we 'n belangrijke dag, enerzijds vaderdag en anderzijds verkiezingen. Ik ben benieuwd of de kiezer ons land al dan niet in 'n regelrechte chaos zal storten ...???
Mijn doel voor vandaag had ik al rap gemaakt, de abdij van Val Dieu. Het weer was goed, niet te veel wind en de goesting was er om te fietsen. En dan voltrekt zich zoals altijd, 'n bepaald ritueel, kijken of alles klaar ligt wat ik onderweg nodig heb. Eten en drinken, fietsslot, paspoort, geld, zakdoek, huissleutels en daarna mijn fietsbanden effe proper maken.
Toen alles was afgevinkt, kon ik vertrekken. Ik betrouwde het niet om doorheen Kanne en Lanaye te fietsen, de vorige keer was de weg afgezet wegens werken. Ik hield daarom maar rechts aan, langs het Albertkanaal en fietste vanuit Kanne, door naar Eben Emael. Daar maakte ik enkele foto's aan het fort.
En toen begon het, eenmaal de Maas over, op grondgebied Moelingen, wilde ik rechtdoor fietsen doorheen het dorp. Maar 'n wegversperring zorgde ervoor dat ik rechtsomkeer diende te maken. Dan maar via Eijsden en daar rechtsaf. Ook dat lukte niet, de weg naar Eijsden was ook volledig afgezet. Er werd zelfs gedreigd met 'n boete van 100,00 euro zou je toch doorrijden. Daar stond ik dan, wat nu ....? Terug naar de grens en de brug over de Maas. Maar ergens halverwege, was er 'n asfaltweg naar links, dwars door de velden. Die weg heb ik nooit genomen, maar ja, deze keer het proberen waard. En gelukkig, ik kwam uit in de dorpskern van Eijsden.
Eens die dorpskern voorbij, kwam ik toe in 's Gravenvoeren. Herinneringen kwamen boven van lang geleden toe wij er 'n week verbleven met onze, toen nog jonge kinderen. Eens ook die dorpskern buiten, ben je al direct in Wallonië, bekende wegen voor mij dus, Warsage, Charneux en dan dus Val Dieu. Het was er redelijk druk, veel toeristen. Tijd voor 'n pauze met 'n stuk rijsttaart en 'n cecemel (eens geen koffie).
Om niet dezelfde weg terug te moeten nemen, fietste ik richting St. Jean, weer 'n klim maar dat kon de pret niet bederven. Na Gronsveld met zijn molen, keerde ik terug met nog 'n ferme lus en klim naar rechts. Zo kwam ik nog voorbij de Mariakapel in Itteren. Deze werd gebouwd in 1841 en in 1998 volledig gerestaureerd. Nadien kwam ik ook nog door Borgharen met zijn kasteel om tenslotte via die muurschildering aan 't Bad in Maastricht, terug huiswaarts te keren.
Ik zou nog veel meer kunnen vertellen vandaag, ook meer foto's tonen, maar 18 is het max. Uiteindelijk heb ik in Lanaken nog ene lekkere Chauffe gedronken. De rit was iets langer dan 100 km. Ik ben weer uitermate tevreden. Morgen is het weer werkendag in de tuin.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Nadien hebben we nog lekker getafeld in het Grand Café d'n Ingel op het Vrijthof. Altijd lekker daar. 
Ik ben Eddy Meuris