aantal stappen: 3.017.320 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 250
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
22-07-2024
Hoogtemeters zoeken in de Voer.
En ik heb ze gevonden, die hoogtemeters in de Voer. In totaal had ik vandaag 951 hoogtemeters en ben over 5 geregistreerde cols gefietst. Niet slecht voor 'n 70-jarige zou ik zo denken. Het weer zat wel mee, het was droog, niet te veel wind, de conditie is goed en ik had er zin in. Wat wil je dan nog meer ....!
Ik vertrok via Maastricht naar Cadier en Keer. Eerst moet je voorbij Bemelen, de Sint-Anthoniusbank omhoog. En dan in Cadier en Keer, eerst dat door de buurtbewoners vermaledijde beeld op die rotonde. Er zijn veel negatieve opmerkingen gemaakt door de buurt, maar blijkbaar weet niemand dat dit beeld gekozen werd door 'n jury bij 'n prijsvraag. Wat verderop kon ik mijn fietsenmaker dankbaar zijn omdat hij nieuwe remmen had geplaatst op mijn fiets. De Örenberg oprijden is één ding (flink op de pedalen duwen) maar dit bergje afrijden vraagt toch wat behendigheid en goede remmen.
Mijn eerste korte stop deed ik in Mheer, enerzijds om enkele boterhammen achterover te drukken en anderzijds om even de plaatselijke kerk binnen te stappen. Eens Mheer goed en wel buiten, heb je eerst Noorbeek en dan ben je al direct in de Voer. Op punt 429 had deze jongen zich weer effe vergist, ipv. rechtsaf naar punt 424, was ik rechtdoor gefietst naar punt 428. "Het kan verkeren" zei Bredero.
In Sint-Pietersvoeren was het dan weer 'n traktor met achteraan 'n beerton die mij het zicht benam op 'n nieuw bordje. En ja, dan moet je telkens op je stappen terug. Het kasteel heb er ik vandaag niet gezien, ik wilde die onverharde strook aldaar mijden. Wel kwam ik langs 'n deel van de forellenkwekerij rond het kasteel.
Via Sint-Martensvoeren, 'n stevige klim en Remersdaal, naderde ik Teuven. Ik hoopte te kunnen stoppen bij "Moeder de Gans", maar helaas, sluitingsdag vandaag. Dan maar gestopt bij 'n hotelletje op dezelfde straat. Ik had het beter niet gedaan, meer dan 'n Brusselse wafel konden ze mij niet bieden. Volgende keer mijn fietsdag in die regio wat beter plannen.
Eenmaal terug in Nederland, fietste ik ondermeer doorheen Schin-op-Geul. Die brug sprak mij wel aan om er 'n foto te maken. Op weg naar Walem heb je dan 'n stevige kuitenbijter met de mooie naam "Kachelberg". Op sommige plaatsen was het stijgingspercentage meer dan 10%. In Elsloo viel mij dat witte huis met jaarankers van 1782 op. Ook de straat waardoor ik daar fietste, is altijd de moeite om te fotograferen. Alleen, .... die kinderkopjes staan mij niet zo aan ... zucht!
In Stein ging het dan gewoon de autostradebrug over, terug richting België en thuis. Er restte mij alleen nog één vraag, waar zou ik mijn Duvel gaan drinken. Eerst in Kotem geprobeerd aan de Ponderosa, maar daar was zelfs geen plaats meer om mijn fietst te zetten. De volgende gelegenheid kon Uikhoven zijn aan de Maas, maar tja, het is maandag en veel zaken zijn dicht. Meer geluk had ik in Herbricht aan de Maasbar, recht tegenover het voormalige café Maasvallei van Rudi Smeets.
Voila, voor jullie weer ene hele boterham om te lezen. Seffens met 'n boek in de zetel, de tv krijgt vandaag vrijaf. Waarom John Biden zich in Amerika terugtrekt als presidentskandidaat, daar heb ik geen boodschap aan.
Met dit warme weer is 'n mens al rap wakker, wij zaten dus ook al vroeg aan het ontbijt. Zo kwam het dat ik al om 8u04 thuis vertrok om te wandelen. Mijn doel lag op het einde, wat cash geld uit de automaat halen en 'n zondagskrantje bij de bakker meenemen.
Ik vertrok via de sportoase. Daar liggen verschillende brugjes over de Langkeukelbeek. Wat verderop zat 'n poes rustig onder wat struiken de omgeving af te speuren. Via het oude spoor ging mijn wandeling verder naar het Albertkanaal. Waar vroeger alle schepen voor anker lagen op zondag, zie je er nu veel varen, zelfs op feestdagen zoals vandaag.
En dan ten slotte mijn opdrachten van vandaag en terug naar huis doorheen de winkelgalerij. Op zon- en feestdagen is het daar ontzettend stil. Thuis diende ik op te passen waar ik mijn voeten zette, de vloer lag vol met speelgoed, onze kleinzoon was even op bezoek.
Voor de rest van de dag, zal het rustig zijn. Die feestdag zal zo voorbij zijn. En voor zij die het niet meer weten, op 21 juli 1831 legde onze eerste koning Leopold I de eed af als koning van België. Ik vind het nog altijd 'n gemis dat beide Limburgen niet meer samen horen.
Het is mogelijk dat ik morgen ga fietsen. Het weerbericht nog even afwachten.
Normaal heb ik 's morgens altijd 'n vast stramien, ontbijt - krant lezen - sudoku's invullen, maar dat laatste mag blijven liggen tot straks. Ik had eerst andere katten te geselen, naar de bakker, boeken inwisselen in de bibliotheek en 'n wandeling maken. Ja, die wandeling wilde ik toch in de voormiddag nog maken, in de namiddag zou het mij toch iets te warm worden. Ik heb weliswaar ook nog 'n dikke lip van die insectenbeet (gelukkig niet meer zo fel gelijk gisteren), maar dat kon mij niet weerhouden om een mooie wandeling naar Neerharen te maken.
Ik had speciaal gevraagd om het middagmaal iets later op tafel te zetten omdat mijn tocht iets langer was. Ik vertrok langs de kinderboerderij en de affiche van het optreden van Belle Perez deze avond op het Kerkplein. Wat verder bij het Domein Zangersheide, kon mij 'n medewerker vertellen dat er vandaag 'n kleine jumping op het terrein zou plaatsvinden. De ene na de andere auto met aanhangwagen, zag ik toekomen. Judy-Ann Melchior, dochter van, zorgt verder voor de verspreiding van de goede naam van de stoeterij.
In Neerharen, even halt gehouden aan de herinneringen aan beide wereldoorlogen. Aan het kanaal waren ze volop alles aan het klaarzetten voor eventuele terrasjesjagers. Het is voor het eerst dat ik daar dat terras zag. Terugkeren deed ik via de sluis in Neerharen en de linkerkant van het kanaal. Waarom links ...? Omdat die kant goed beschut is tegen de zon.
In Lanaken-centrum waren ze ook volop bezig met de technische installatie van het optreden van deze avond. Hopelijk blijft het droog. Seffens de krant opnieuw ter hand nemen, sudoku's oplossen en naar de koers kijken. En verder, de buitendeuren goed gesloten houden zodat de warmte buiten blijft.
Vanmorgen was ik al om 5u45 bezig in de tuin en om 8u45 zat ik onverwachts bij de dokter. Hoe dat zo kwam ...? Wel, ik zat op 'n bepaald moment onkruid weg te trekken onder mijn frambozenstruiken toen één of ander insect zich bedreigd voelde en mij in mijn lip stak. En die lip werd op korte tijd heel dik. Het zag werkelijk niet uit toen ik even later in de spiegel keek. Wat doe je dan op zo 'n moment, dat is 'n ceterizine nemen om het zwellen wat te doen stoppen. En omdat ik het toch niet helemaal vertrouwde, dan toch maar naar de dokter. Maar dat was niet zo simpel, ik ga altijd naar 'n dokter in 'n groepspraktijk, maar geen enkele van de dokters had nog ergens 'n vrij moment, dat is dikwijls zo op vrijdag en maandag. Gelukkig hebben ze nog van die geblokkeerde momenten voor spoedgevallen en dan moet je effe bellen. En oef, ik kon er nog terecht. Nadat ik onderzocht was, kon ze mij geruststellen, met 'n paar pilletjes per dag en wat crème op de buitenkant van de lip, zou ik binnen enkele dagen terug de oude zijn.
Hetgeen ik op dat vroege uur in de tuin wilde doen, is wel gebeurd en ook na de koffie - wat 'n beetje moeilijk drinken was met 'n dikke lip - ben ik toch even kort op wandel geweest. Ik kon het niet laten.
Op onze straat staat er sinds enkele dagen, ene grote Amerikaanse auto. Waarom of met welke reden, ....??? En dat het zomervakantie is, dat zie je aan de speeltuigen die rondslingeren aan de sportoase. Ik wandelde vervolgens verder door naar de Kounterstraat. Daar zie je perfect dat het grondwater, zeker in onze streek, op peil is. Er staan nog vele plassen.
Nadien ging het nog naar de Kewithstraat met een der best onderhouden oude woningen van de gemeente. Op het eind ga je dan over 'n onverhard pad, 'n pad dat je naar rechts kunt nemen tot aan de Bosstraat. En vandaar was het gewoon terug naar huis, enerzijds omdat ik zwemvijvertjes onder mijn oksels begon te krijgen en anderzijds omdat die ceterizine zijn werk begon te doen met wat slaperigheid tot gevolg. De dokter had mij trouwens 'n ander product voorgeschreven dat die bijwerking niet had en daarenboven 3 keer per dag mocht ingenomen worden terwijl ceterizine max. 1 per dag is.
Hoe ook, het was weer 'n dag met wat emoties en 'n ongewild lelijk gezicht. Dadelijk naar de koers kijken in de zetel.
Soms moet je al eens knopen doorhakken, zo ook vandaag. Nadat we met ons tweetjes in 'n goed restaurant op het Kerkplein, lekker gegeten hadden (hapjes - hoofdgerecht - dessert - wat wijn - koffie), zag die zetel thuis er zéér verleidelijk uit. Maar zoals al aangegeven, het was het een of het ander, en het is het ander geworden, rap de wandelkledij aan en naar buiten.
Ik wilde nog eens 'n groot stuk van de gele wandeling doen, beginnende achter het ziekenhuis. Daarvoor moest ik wel mijn fiets van stal halen om die paar kms. tot ginder te overbruggen. Gewapend met 'n volle drinkbus en 'n mandarijntje kon ik er aan beginnen.
Veel valt er uiteraard niet te vertellen over deze wandeling, zij het dat ik enkel het gedeelte rechts van de Molenbergstraat en de Daalbroekstraat afgestapt ben. Er is ook nog 'n gedeelte aan de andere kant, maar dat stuk was er mij vandaag toch te veel aan. Eens op de grote weg ben ik gewoon doorgewandeld tot ik opnieuw het bos in kon.
Onderweg in Rekem passeerde ik aan de eerste herpetotunnels in Vlaanderen, tunnels die er gemaakt zijn voor reptielen en amfibieën. Het was vandaag stevig klimmen, voor iets minder dan 10 km. wandelen, had ik 115 hoogtemeters. Een niet-geoefende wandelaar zou er met de warmte van vandaag, moeite mee gehad hebben.
Thuis heb ik nog het einde van de koers gezien en onze landgenoot Victor Campenaerts heeft gewonnen. Proficiat.
En ja, nog even iets over die laatste afbeelding, eentje van gisteren, ik weet wel dat het 'n momentopname is, maar ik was toch blij verrast dit te zien. Allemaal jullie verdienste uiteraard, merci hiervoor.
Deze week op maandag, 103 km. en nu vandaag woensdag, weer 100 km. En toch voel ik mij zo fris als 'n hoentje. Ik ben deze namiddag omstreeks 15u30 thuis gekomen, 'n tasje koffie gedronken, 'n bad genomen en de was in de machine gedropt. En nu, 'n paar uur later en terwijl ik dit schrijf, heb ik het gevoel de hele wereld aan te kunnen. Het is te zeggen, ... bij wijze van spreken natuurlijk. Maar toch, het is al 'n tijd geleden dat ik mij zo super gevoeld heb. Afwachten natuurlijk hoe ik morgen uit bed stap ....???
Het was weer 'n ideale dag om te fietsen, niet te warm, niet al te veel wind en 'n mooi parcours. Ik wilde naar Maastricht fietsen, daar links op naar Stein, verder door naar Roosteren, de Maas over en via As terugkomen. Oorspronkelijk had ik het idee om in Tongerlo te pauzeren, maar dan moest ik effe 'n omweg maken, dan maar Heppeneert, maar ook daar diende ik even mijn parcours te verlaten. Het werd uiteindelijk Illikhoven, 'n gehucht van Echt-Susteren en kort bij Roosteren. Het fietscafé was mij uiteraard bekend.
Ik vertrok zoals zo dikwijls aan de Noorderbrug in Maastricht. Daarna ging het richting het vliegveld van Beek. Mijn enige klim van vandaag situeerde zich in die buurt, de Biesenberg. In Elsloo viel mij dat beeld op en in Stein heb ik weer met grote ogen staan kijken naar die mooie muurschildering. Enkele weken terug zag ik daar al kunstenaars aan het werk om de vorige tekeningen weg te werken, maar de nieuwe die ze gemaakt hebben, mogen er ook wezen. Prachtig!!
Zonder het bijna zelf te beseffen was ik al rap in Roosteren. De wind zat goed, de fiets bolde gelijk 'n trein en er was weinig fietsverkeer op dat traject. In Roosteren even gestopt aan de Mariakapel. Ze werd in 1945 gebouwd door buurtbewoners. En België is dan vlakbij, gewoon de brug over naar Maaseik. Ik heb al veel van die wilde paarden gezien, maar nog zelden zo 'n grote kudde.
Om terug te keren, koos ik er voor om via de deelgemeente Neeroeteren te fietsen. Wat verderop zat ik terug op het oude kolenspoor Maaseik - As. Je komt dan oa. doorheen de Ecovallei Vossenberg dat in 2022 ingehuldigd werd. Fietsers, wandelaars en dieren kunnen nu veilig onder die brug door.
Aan het station van As ging het vervolgens naar Kattevenne in Genk en Zutendaal-centrum. Daar ben ik zowaar in 'n kleine miezerbui terecht gekomen. En eens Zutendaal buiten, werd het weer droog. Ik heb er nog 'n kleine anekdote over. Ik ben acht jaar postmeester geweest in Zutendaal en ik kwam regelmatig thuis met verhalen over hevige regenbuien aldaar terwijl mijn vrouw dan enkel kon vertellen dat het in Lanaken 'n beetje gedruppeld had. Blijkbaar heeft Zutendaal dus iets met regen. Van mijn belevenissen onderweg, toch nog 'n kleine kanttekening. Als je 'n groep van meer dan twintig gepensioneerden moet voorbij fietsen, dan is het altijd "fingers crossed", niet alleen voor mezelf maar ook voor die gepensioneerden.
In Eigenbilzen aan de brug, permiteerde ik mij ene lekkere Duvel aan de Kanaalbar. Er zat heel wat volk te genieten. Zo, weer 'n heel verhaal waarvan ik 100% genoten heb. Ik kijk al uit naar de volgende trip.
Rond 14u00 begon het vandaag donker te worden, regen op komst. Tijd dus om mijn tuinwerkgerief op te ruimen. En maar goed dat ik alert gerageerd had, ik was juist binnen toen er 'n fikse bui mijn mooi geschoffeld tuintje kwam besproeien.
Mijn wandeling had ik deze voormiddag al gemaakt, bijna 8 km. Gewoon naar Pietersheim en langs het kanaal terug. Geen hoog tempo, maar 'n rustige wandeling.
Ik vertrok aan de kinderboerderij om dan naar de Neerharenweg te wandelen. Tegenover de dienstingang van Domein Zangersheide, ging ik dan Pietersheimbos binnen. Het kasteel liet ik rechts liggen, ik stapte rechtdoor naar de Rodekruisstraat in Tournebride. Terugkeren deed ik via het kanaal en de sluis.
In het centrum had ik nog 'n boodschap te doen bij de apotheker. Meer valt er vandaag niet te vertellen. Morgen staat er weer 'n fietstocht op het programma. Ik denk via Maastricht en Stein, naar Roosteren te fietsen, daar de brug over naar Maaseik, 'n pauze in Tongerlo en langs het kanaal terug. Om zeker te zijn moet ik wel eerst de windrichting bekijken, altijd van cruciaal belang bij fietstochten.
De koers is nog maar net vertrokken, ik denk dat er niet veel spanning in de rit gaat zitten. De tv zal daarom pas aangaan op het einde om de mogelijke sprint te bekijken.
Dag vriendinnen en vrienden, ik bekend schuld, ik ken niks van planten en doe dan maar beroep op mijn app Obsldentify om te weten te komen welke naam sommige planten hebben. Maar als die app mij ook in de steek begint te laten, dan kan ik alleen maar zeggen: "schoenmaker, blijf bij je leest". Ik ga er mij niet meer mee moeien. Bedankt voor de info die sommigen onder jullie mij gaven, die reuzenpapaver was dus 'n heel andere plant.
Maar nu terug tot de orde van de dag. Ik had 'n fietstocht in gedachten in Ned. Limburg. Ik vertrok via Uikhoven aan onze kant van de Maas om dan in Kotem de brug over te fietsen naar Stein. Vervolgens ging het in de richting van Geleen en het kerkdorp Puth. Oude gebouwen trekken altijd mijn aandacht. In het gehucht Wintraak (hoort bij Sittard - Geleen) zag ik 'n klooster, Huize Seraphine. Volgens mijn info is in 1857, Zuster Seraphine, samen met enkele medezusters, haar intrek gaan nemen in 'n klooster in Sittard. Daar bleef de congregatie tot 2011 waarna ze zijn verhuisd naar Wintraak.
Het volgende dorp dat ik aandeed, was Oirsbeek. Daar heb je oa. de Fatimagrot, gebouwd in 1946 als dank voor het einde van WO II. In dat dorp nam ik ook mijn pauze. Ik ken er 'n zaak en de taart is er altijd lekker.
En dan kreeg ik het wat moeilijker, als je geen gps hebt en de bordjes van het fietsroutenetwerk worden kleiner - of ze zijn verstopt achter hoog gras - dan is het effe zoeken naar de juiste weg. Vooral in en rond Brunssum was het moeilijk fietsen. Daar ben ik dus even fout gereden. In Heerlen kon ik het natuurlijk niet laten die kleurrijke stenen zetel te fotograferen. Vervolgens zit je weer in volle natuur, oa. in de gemeente Eys.
In Partij heb je de weg naar Gulpen. Het fietsroutenetwerk leid je omheen de Gulperberg. Het is weliswaar wat klimmen, maar het is goed te doen. Maar vandaag, .... ik zag de berg in het landschap liggen en ik dacht bij mezelf, foert, daar ga ik vandaag naar boven. Het was effectief stoempen op de pedalen, bijwijle had je 'n stijgingspercentage van max. 18%. Een wandelaar had mij kunnen bijhouden. Maar ik ben zonder af te stappen, boven geraakt.
Nadien was het gewoon terugkeren naar Lanaken. In Banholt nog even gestopt voor mijn laatste boterham en 'n selfie. Ten slotte fietste ik naar Maastricht, daar de Noorderbrug over en terug naar Lanaken. In het centrum nog wat gedronken (aquarius en 'n niet-alcoholisch drankje). De dag zit er weer op, seffens met de benen omhoog.
Vanmorgen viel ik bijna uit mijn bed van het verschieten, Donald Trump zou ei zo na het loodje gelegd hebben bij 'n schietpartij. Als de schutter enkele cms. naar links (of was het rechts ??) gemikt had, dan had ik mij best kunnen voorstellen dat er in de VS rellen zouden uitgebroken zijn. Of de wereld hiermee beter af zou zijn geweest ....? Wie zal het zeggen.
Maar dit terzijde, zoals gewoonlijk zaten we vroeg aan het ontbijt en zo kwam het dat ik al om 8u11 aan mijn zondagse wandeling begon. Het is zalig om zo in alle rust te kunnen wandelen, geen mens op straat. Alleen die kinderstep stond daar wat zielig te zijn op een of andere oprit. Ik trok het bos in, in Sparrendaal achter de school, gewoon recht omhoog naar de Bessemerberg. Aan die legoblokken stak ik de grote weg over. Bij het rusthuis zag ik dat groot bed mooie planten. Ik was toch wel nieuwsgierig naar de naam van die plant. Het bleek de zeldzame reuzenpapaver te zijn. Uiteraard is dat plantenbed aangelegd.
En dan ging het terug het bos in, richting Pietersheim. Aan de beek zag ik helder water vloeien. Tot nu toe had ik nog geen mens gezien in het bos, ik was héél alleen. Dat heb je natuurlijk als je al zo vroeg vertrekt. Anders was het in Pietersheimbos, daar kwamen mij toch al wat wandelaars tegemoet, allemaal met 'n hond aan de leiband. Deze keer liet ik het kasteel en de ruïne letterlijk links liggen en keerde ik terug via de Koning Albertlaan.
In het centrum had ik wat briefjesgeld nodig en bij de bakker ben ik 'n zondagskrantje gaan uithalen. Rest mij vandaag te genieten van alle rust, de koers op tv en misschien 'n terrasje. Morgen ga ik normaal gezien fietsen, naar Ned. Limburg.
En o ja, dit moet ik toch wel zeggen, ik raakte vandaag niet op 'n normale manier op Seniorennet. De pc vertelde mij dat het onveilig zou zijn. Ik heb mij dus - zogezegd - in 'n onveilige situatie moeten begeven. Wat er aan de hand is ...?????
Deze jongen stond deze morgen al om 7u15 bij de bakker, en maar goed dat ik zo vroeg was. Onze bakker gaat namelijk vanaf maandag met verlof en de klanten hebben natuurlijk hierop gereageerd door massaal te komen opdagen. Ik heb dus mijn beurt moeten wachten, niet alleen omdat er zo velen vóór mij waren, maar ook omdat iedereen 'n hele voorraad aankocht om thuis in de diepvrieser te steken. Gelukkig kon ik nog mijn twee favoriete broden meenemen, dat zou niet meer gelukt zijn op 'n later uur. Volgende weken zal ik dus naar hun concullega's moeten gaan voor ons dagelijkse brood.
Na het uitpluizen van de krant, weer wat bezig geweest in onze tuin, dat werk stopt nooit. Nochtans was alles nog kleddernat van al die regen van gisteren, maar het bezige bijtje in mij ziet niet graag onkruid. Na het middagmaal had ik al direct in mijn hoofd waarheen 'n sportieve activiteit mij zou brengen, 'n wandeling in Zutendaal. Ik nam dus de bus tot aan de kerk in Zutendaal en dan gewoon de nrs. volgen van het fietsroutenetwerk. Die had ik thuis nog even opgezocht: 251 - 534- 29- 567 - 64 -251. Wie ooit eens in de buurt is, ik zou die wandeling zeker eens maken. Zutendaal is 'n groene gemeente, redelijk wat horeca - gemoedelijke mensen.
Ik vertrok aan die kleurrijke steen het bos. Vervolgens kwam ik aan de grot. Vandaag was er meer volk aan de overkant van de straat, in 'n fietscafé. En dan ging het naar nr. 567. In mijn hoofd diende de weg rechtdoor te gaan, maar in werkelijk bleek het netwerk te zijn gewijzigd. De wijk Papendaal wordt nu aangedaan, 'n verbetering toch wel omdat nu meer ingespeeld wordt op de groene long van de gemeente.
Eens terug op de grote weg, de Molenblookstraat, kon ik het als ex-postmeester niet laten 'n foto te maken van die speciale brievenbus. Hoe noemen ze dat, .... beroepsmisvorming ???? In diezelfde straat stond er 'n racewagen te koop. Wie goed kijkt, ziet in de weerspiegeling de fotograaf.
Bij het terugkeren naar het centrum ben ik even afgeweken van het fietsroutenetwerk. Ik wilde dat bospad nemen om uit te komen aan de oude pastorij. Op dat pad staat er 'n herinneringsbord voor de vele Zutendaalse missionarissen. Kort aan de pastorij kon ik als ik wilde, blijven zitten om naar de koers te kijken, maar ik had mijn zinnen gezet op 'n bezoek aan Brasserie De Kapelanij. Een ijsje zou er wel ingaan, dacht ik zo.
Ik had nog even tijd voordat mijn bus zou toekomen, daarom nog 'n foto van die mooie muurschildering en de kerk. Voila, 'n fijne tocht van bijna 10 km. Thuis het einde van de koers nog gezien en de eerste drie plaatsen lijken mij verdeeld. Laat het ons hopen voor onze jonge Belg.
Wat was me dat allemaal deze voormiddag, 'n echte zondvloed van regen. Daar was uiteraard geen doorkomen aan, meer zelfs, vanop mijn zolderkamer kon ik nauwelijks naar buiten kijken, zo intens was die regen. Ik heb dan maar wat blogbezoekjes afgelegd en weer heel wat moois gezien.
Na het middagmaal kon ik dan eindelijk vertrekken. Veel heb ik niet moeten nadenken omtrent mijn te volgen route, het zou Gellik worden en daar verder doorstappen naar de wijk Berenbroek. Op de Kewithdreef staan er altijd wat paarden te grazen. Op de Dorpsstraat ziet het er nefast uit voor de kapel gewijd aan Maria van Eeuwig Durende Bijstand uit 1898. Zo te zien wordt er nog nauwelijks naar omgekeken, hopelijk zet zich de verloedering niet verder door. Ooit waren de buurtbewoners niet te spreken over mogelijk afbraakwerken of verplaatsing van de kapel.
Vervolgens ging het gewoon rechtdoor via de Gellikerweg naar het gehucht Berenbroek, 'n wijk van Eigenbilzen, maar helemaal liggende aan de andere kant van het kanaal. Ze hadden indertijd misschien dit stukje Eigenbilzen moeten aanhechten aan Gellik. Op de kop aan het kanaal zie je meerdere tenten staan van 'n bivak. Nochtans zag ik er vandaag geen beweging, mogelijk waren ze allemaal ergens onderweg op trektocht.
Aan de Wijerdijk ging ik bergaf naar het jaagpad. Daar heb je 'n goed zicht op de oude spoorbrug. Opmerkelijk is dat oorspronkelijk plannen waren voor 'n dubbel spoor, dat zie je nu nog heel goed. Wat ik ook opmerkte vandaag, dat waren die verschillende afvoerbekkens van oppervlaktewater. Dat water stroomde tegen hoge snelheid via 'n geul en 'n buizensysteem, naar het kanaal.
Terugkeren deed ik via de sluis van Lanaken en het Kerkplein. Terug thuis kreeg ik te horen dat het gezamenlijk koffiemoment al voorbij was. Mijn halve trouwboek wilde niet wachten tot mijn terugkeer, uiteraard weet ze nooit hoever ik ga wandelen en hoeveel tijd ik er voor nodig heb. Nu, ik was zelf verbaasd dat mijn gewandelde afstand iets meer bleek te zijn dan ik op voorhand had ingeschat. Het was al 15u30 toen ik thuiskwam. Maar geen nood, de wafels stonden nog op tafel en dat bakje koffie heeft ook in mijn eentje gesmaakt.
En de koers, ... onze Jasper heeft zijn 2de overwinning beet. Alleen jammer van al die valpartijen. Als fietser ken ik het gevaar en weet er over mee te spreken.
Onze kleinzoon werd vanmorgen om 8u30 bij ons afgezet en omstreeks 16u30 werd hij weer opgehaald. Dat heb je als zijn mama en papa moeten werken en er op de Vlaamse feestdag geen opvang is. Dan zijn bomma en bompa steeds de redders in nood. We doen dat graag maar we merken wel dat we, gezien onze leeftijd, niet meer opgewassen zijn tegen dat jong geweld. We hebben alle truken van de foor moeten uithalen om hem doorheen de dag te krijgen.
Na het avondeten had ik dan effe tijd nodig voor mezelf en wat is er dan beter dan 'n kort fietstochtje. Ver wilde ik niet gaan, 'n goed uur fietsen zou moeten volstaan.En daar kende ik het ideale parcours voor, via Veldwezelt doorheen Maastricht en dan langs Smeermaas terug naar huis.
Ik vertrok dus via het voormalige douanekantoor aan de grens in Veldwezelt. Vervolgens 'n foto van één van de vele kerken in Maastricht om daarna door te fietsen in de richting van de Noorderbrug. Daar kom je langs het rangeerstation van de spoorwegen. Aan de Sandersweg waar ik dat klimmetje omhoog reed, zie je een der mooiere moestuinen van de streek.
In Smeermaas en aan het gemeentehuis in Lanaken, maakte ik mijn laatste foto's. Ik had vandaag onderweg precies niet al te veel inspiratie. Maar ja, dat vraagt ook niemand, volgende keer beter. Nu mijn verslagje afwerken en seffens op één kijken naar Vive le Vélo.
En zij die het willen weten, het weer viel bij ons in Lanaken best mee vandaag. Morgen zou er regen kunnen vallen.
Als ik ga wandelen probeer ik het toch altijd wat attractief en uitdagend te maken, steeds hetzelfde rondje maken, is ook maar saai. Normaal gezien had ik vandaag in Zutendaal willen gaan wandelen maar aangezien het dorp vooral bestaat uit bossen - en de wandelroutes dus ook door die bossen gaan - ben ik maar afgestapt van die optie. Na die stevige regenbui van gisterenavond zou het wel eens heel drassig kunnen zijn in het bos. Nu, ik moet zeggen dat wij Limburgers nog goed zijn weggekomen bij dat onheil, op vele andere plaatsen is de schade door valwinden, hagel en wateroverlast, zeer groot. Nee, best nu nog even wegblijven uit het bos.
Ik vertrok dus voor mijn wandeling aan de sportoase en dan de brug van Briegden over. Om het niet te eentonig te laten worden, ben ik weggebleven van het Albertkanaal, het jaagpad dus, maar ben gewoon via de Kiezelweg doorgestapt tot aan de Lindestraat waar ik linksaf ging. Met 'n foto van de achterkant van de kerk van Veldwezelt, kwam ik al rap aan de brug over het kanaal. Een paar honderd meter verder begint dan het fietspad naar enerzijds Smeermaas en anderzijds de Industrieweg in Lanaken. Ik koos voor het laatste, via Smeermaas wandelen zou mij teveel tijd kosten.
Ja, het is daar flirten met de grens, soms ben je in Maastricht en dan weer in Lanaken. Op het Kerkplein in Lanaken had ik nog 'n babbel met mijn schoonbroer Patrick en zijn pa André.
Deze namiddag staat er nog 'n kuisopdracht op het programma, ons terras mag nog eens grondig gereinigd worden en dan is er 'n - hopelijk - attractieve rit in de Tour de France. En ja, misschien 'n tip voor jullie, vanmiddag stond er pasta op het menu, samen met berloumi. En wie dat laatste niet kent, dat is het Belgische antwoord op het Cypriotische streekproduct halloumi, grillkaas, meestal van geitenmelk gemaakt. Altijd lekker.
En het uitdagende aspect van mijn wandeling ...? Wel, ik ben nog eens flink doorgestapt met uiteindelijk 'n gemiddelde van 6,27 km/uur. Het zweet moest ik er wel bijnemen.
Na 'n volle voormiddag in de tuin te hebben gewerkt, was het na het middageten tijd om te gaan wandelen. Ik heb niet moeten nadenken welke richting ik uitwilde, het werd Hochter Bampd in Herbricht.
Uiteraard kom je dan eerst in Smeermaas, de brug over aan het kanaal. Het was kiezen, ofwel binnendoor naar Hochter Bampd ofwel langs de Maasdijk met zicht op het eilandje. Nu is langsheen de Maas wandelen altijd plezant, al was het maar om te zien welk debiet de stroom nu heeft. Eigenlijk kun je het al zien aan "het eilandje" dat nu 'n echt eilandje in de Maas is. Er waren ook diverse kajakkers actief, het weer leende zich ervoor, zon en weinig wind.
In Hochter Bampd was het aangenaam toeven, 'n stuk minder warm en ik zag er vele fietsers. Dieren heb ik niet gezien, de runderen en paarden zullen zich zeker opgehouden hebben aan het water. Eens Hochter Bampd buiten, ben ik aan café Mesjeu toch even gestopt voor 'n alcoholarm biertje (0,3%), 'n Kwaremont.
Terugkeren deed ik via de Schuttershofstraat waar ik dat mooi beschilderde elektriciteitskastje zag. Nu nog even mijn verslag afwerken en daarna naar het einde van de koers kijken. En hopelijk krijgen we niet te veel hinder van dat klank- en lichtspel dat voorspeld wordt voor deze avond.
Nee, het zijn vandaag geen 100 km. geworden, daarvoor had ik wat te veel pech onderweg. Het begon met iets onnozels, buiten mijn wil om. In de buurt van Houthalen vertelde mij 'n bord van het fietsroutenetwerk dat ik rechtdoor diende te fietsen. Zo gezien, zo gedaan. Maar wat bleek, bij de volgende kruising van wegen was nergens nog 'n blauw bordje te zien. Dan maar naar het centrum van Houthalen in de hoop ergens onderweg terug op het fietsroutenetwerk uit te komen. En inderdaad, wat verderop zag ik weer die opvallende blauwe borden van het netwerk. Even de nrs. gecontroleerd en terug nr. 317 blijven volgen. En dan tot mijn grote verrassing, dat bord dat mij had aangemaand om rechtdoor te fietsen, bleek gewoon uit de grond te zijn getrokken en nadien gewoon tegen 'n haag gelegd. Op dat punt moest ik niet rechtdoor, maar rechtsaf. Dat heb je als je geen gps op je stuur hebt.
En dan mijn tweede euvel van de dag, platte band achteraan. Als niet-geoefend hersteller had dat effe zijn tijd en vuile handen nodig om weer op pad te kunnen. Ik vertrouwde het niet voor de 100% en ben dus maar via 'n kortere weg naar Lanaken teruggefietst.
Nochans was ik bij mijn vertrek in Wiemesmeer aan de grot gestopt in de hoop 'n veilige fietstocht te kunnen maken. Wat verderop stopte ik even aan de kapel van Langerlo, 'n wijk in Genk. Mijn volgende foto's maakte ik aan C-Mine te Winterslag, eerst de oude mijnschacht en vervolgens het nieuwe fietspad over die houten brug. In Hengelhoef hield ik halt omdat 'n aantal vrouwen stonden te kijken naar 'n uitgebroken ree. Het arme beestje raakte niet meer bij zijn/haar vriendjes. Met wat hulp van die dames, raakte het diertje toch doorheen 'n afrastering, zij het dat het beestje in de verkeerde weide terecht kwam.
En dan die platte band, het duurde toch effe eer ik 'n nieuwe binnenband gestoken had en de buitenband er terug op kreeg. Maar goed, het was 'n goede oefening voor mij. Gezien ik niet ver van Meeuwen was, ben ik maar direct naar de Bullenschool gefietst om 'n pauze te nemen. En van daaruit was het gewoon de kortste weg terug naar Lanaken. Onderweg kwam ik wel nog in As om daar wat foto's te nemen van de herdenking van 'n oorlogsbemanning van Lancaster LM580. De piloot kwam om het leven bij hun vlucht van 21/6/1944. Op de heenvlucht naar Duitsland, stortte het vliegtuig neer boven As. De piloot werd in As begraven. De overige zes bemanningsleden overleefden de crash wel, zij het dat drie ervan gevangen genomen werden en tot het einde van de oorlog in gevangenschap bleven. De andere drie konden terugvluchten naar Engeland.
Zo, weer 'n heel verhaal vandaag. Dadelijk wacht het avondeten.
Het was weer 'n goed gevulde dag vandaag. Vanmorgen eerst naar de bakker, dan bezoek van onze dochter en kleinzoon, vervolgens 'n stevige wandeling, daarna naar de koers kijken met ons twee, nu wat bloggen en seffens naar Vive le Vélo kijken. En zo is de zondag weer bijna voorbij.
Ja, onze kleinzoon kijkt al uit naar donderdag, dan moeten we weer voor oppas spelen. Hij heeft ons al verteld waarmee hij wil spelen. Maar na het eten, terwijl mijn madam met de benen omhoog ging, ben ik nog eens het bos ingetrokken. Ik vertrok via de Sprokkelstraat met de ingang naar het laatste huis op de foto. In het bos was het gewoon rechtdoor, ik had ervoor gekozen om nog eens die moeilijke route te nemen, klimmen en dalen. Ik had uiteindelijk 81 hoogtemeters. En dan kom je zo maar ineens je achterbuurvrouw tegen, en dan nog wel halverwege 'n moeilijke afdaling. Zij was daar bijzondere stenen aan het zoeken, zwarte stenen om juist te zijn. Zij is één of twee jaar ouder dan ikzelf, maar met 'n gezondheid van 'n vijftiger.
Aan de grote weg naar Zutendaal, was het gewoon de weg oversteken om iets verderop opnieuw 'n bospad te nemen. Ook hier was het gewoon rechtdoor wandelen, missen kun je er niet. Even was ik op grondgebied van Zutendaal. Eens beneden, bijna in Sparrendal, heb ik nog "n paar paarden op foto gezet. Voor de rest heb ik weinig kunnen fotograferen, dat heb je als je in het bos wandelt.
Morgen wordt er gefietst, dan trek ik weer de Kempen in. Het zal weer iets worden van om en nabij de 100 km. De wind zal matig zijn (2 bfr.) en ze voorspellen droog weer, "fingers crossed".
Ik ben bijna letterlijk tot stilstand gekomen bij mijn wandeling deze namiddag, zo hard waaide het. Gelukkig had ik niet het stoutmoedige idee gehad om toch te gaan fietsen, het zou de processie van Echternacht geweest zijn, twee meter vooruit, een meter achteruit.
Maar eerst zijn we met ons tweetjes gaan shoppen in Maastricht. En wonder boven wonder, hetgeen op ons lijstje stond, hebben we allemaal gevonden. Nadien hebben we nog lekker getafeld in het Grand Café d'n Ingel op het Vrijthof. Altijd lekker daar. En waarom Grand Café? Omdat het maar smalletjes is als je er binnenkomt, maar groots eens je achteraan in het café komt. Het is geen eigen foto van d'n Ingel.
Eenmaal terug thuis had ik al direct mijn wandelroute in mijn hoofd. Naar Smeermaas, 'n stuk langs de Zuid-Willemsvaart, dan de veldweg in richting Hocht, om tenslotte via Pietersheim terug te keren. Op de Kanaaldijk in Smeermaas staan er nog enkele mooie oude huisjes, ik heb er altijd 'n zwak voor en ze zijn steeds 'n foto waard. Aan dat bankje ging ik linksaf, die veldweg in, de oranje wandelroute achterna. Ook hier heb je weer tijd om over de akkers heen, ver te kijken. Vandaag ben ik niet tot aan het kasteel gestapt, maar gewoon links afgeslaan, langsheen die vervaarlijke vogelschrik, nou ja, ... angstaanjagend ... jullie zeggen het maar!
Aan de sluis van Neerharen was het tijd om terug te keren. Dat deed ik via de brug van Tournebride en 'n stukje Pietersheim. Thuis heb ik naar de koers gekeken en het was wederom "Afrika boven". Die man krijgt beslist 'n standbeeld in zijn land.
Morgen wordt er in principe weer gewandeld, maandag - als de wind het toelaat - gefietst. Nog ene fijne zondag en voor de Nederlanders, succes straks.
Vandaag heb ik eens iets speciaals gedaan, gaan wandelen in de buitenwijken van Maastricht, en dan vooral in de kernen Wyck, Amby en Scharn. Het was voor het eerst dat ik daar gewandeld heb, maar het was niet voor het eerst dat ik er kwam. Tientallen keren ben ik al door die wijken gefietst. Ik heb mijn wandeling dan ook volledig afgestemd op de nummers van het fietsroutenetwerk.
Maar eerst was het deze voormiddag weer arbeid verrichten, het onkruid verwijderen aan de straatkant. Dat mijn overbuur nood had aan 'n babbeltje, dat heb ik er met de glimlach bijgenomen.
Ik vertrok met de bus van 13u12 naar Maastricht. En dat het 'n stad van fietsen is, dat wisten jullie al. Maar op vele plaatsen staan er ook massa's brommers en motorfietsen. Op de Maas was het 'n drukte vanjewelste, verschillende rondvaartboten kwamen ofwel toe of vertrokken aan de kade. En telkens zaten die boten zo goed als vol, de toerist was dus duidelijk op de afspraak.
Nadat ik de St. Servaasbrug was overgestoken, ging ik rechtsaf naar dat Maaspunttorentje of Lambrechtsrondeel. Het torentje is een Middeleeuwse waltoren van de 14de eeuw. In de richting van de Noorderbrug kwam ik die prachtige muurschildering tegen. En die tekening onder die tunnel, die mocht er ook zijn. Ik heb trouwens nare herinneringen aan die tunnel, 'n zestal jaren terug heb ik daar flink de grond gekust.
Eens in de wijk Amby heb je vrij zicht op de natuur. Je kunt er ver kijken, iets wat stadsmensen te weinig kunnen doen. Wat verderop kwam ik langs hoeve Klein Geusselt. Deze hoeve stamt vermoedelijk van einde de 18de eeuw. Op knooppunt 6 was het tijd om terug te keren naar het centrum van de stad. Op de Padualaan zag ik meerdere oude woningen staan, allemaal goed gerestaureerd.
Een laatste muurschildering zag ik onder 'n tunnel, kort aan het spoorwegstation. In het station zelf heb ik nog eens wat kleingeld mogen bovenhalen (0,70 euro) om pipi te doen. Dat krijg je als je 'n grote drinkbus met water bij hebt voor onderweg en je in 'n druk bewoonde stadskern wandelt, je zou zomaar 'n GAS-boete kunnen krijgen voor wildplassen. Dan maar zoals het hoort, zij het dat het wat centjes kost.
En dat vele landgenoten oogkleppen ophebben, dat kon ik vaststellen aan de bushalte. Bus 63 (naar Maaseik) was aangekondigd op het infobord maar toevallig kwam eerst bus 45 (naar Hasselt en niet aangekondigd op het bord) eraan gereden, en wat denk je ...? De chauffeur heeft meermaals moeten zeggen: "neen mevrouw of mijnheer, dit is bus 45, ik ga niet naar Maaseik".
En bijna thuis zijnde kreeg ik het bericht dat mijn fiets klaar was. Die ben ik dan ook direct gaan halen. 40,00 euro was de schade.
Man, man, man, wat was me dat toch vandaag. Gisteren had ik de hoop al opgegeven dat mijn tuinman zou komen opdagen. Door de regen kon ik hem natuurlijk best begrijpen dat hij het niet zag zitten om te komen snoeien. Maar uiteindelijk was hij er toch, in de Tour de France waren ze juist begonnen aan de laatste 20 km. Drie hagen heeft hij met gezwinde spoed gesnoeid. Van twee ervan, heb ik gisterenavond al het snoeisel opgeruimd, de taxushagen met relatief weinig afval. Maar het opruimen van mijn grote en brede ligusterhaag, dat was 'n werkje voor vandaag. Ik schat dat ik ongeveer drie keer zo lang bezig ben geweest met opruimen, hier en daar wat bijknippen en afvoeren naar mijn composthoop, dan het snoeien zelf door de tuinman. Maar eind goed, al goed.
Daarna kriebelde het in de benen om 'n kleine fietstocht te maken, weliswaar met de stadsfiets want de koersfiets logeert momenteel elders. Ik wilde in Uikhoven nog eens de Maas oversteken. Ik vertrok uiteraard via het gehucht Herbricht met zijn nog allerlaatste bewoner. En dan in Uikhoven met het veer de Maas over. Er kwamen 'n zestal fietsers van het bootje gestapt en ook met zijn zessen vertrokken we naar de andere kant, naar Nederland, naar Geulle a/d Maas. In Geulle zie je dat mooie kasteel. Eigenlijk is het slechts 'n restant van 'n 17de eeuws kasteel dat voor 'n groot deel werd afgebroken.
In Itteren zag ik die kajak hangen. Ik ben er al dikwijls voorbij gefietst en telkens intrigeerde mij die kajak. Blijkbaar kun je vanaf dat punt ook starten aan 'n kajaktocht op de Maas. In het dorp verder, Borgharen, stond de kerkdeur open, 'n gelegenheid om eens naar binnen te gaan en wat foto's te maken, zo dacht ik toch. Maar de kerkdeur was wel open, maar de volgende deur, 'n glazen deur, die bleef potdicht. Preventie tegen vandalisme. De kerk is gewijd door de bisschop in 1891. Wat verderop, maakte ik 'n foto van de toegangspoort van het plaatselijke kasteel.
En dan was het tijd om terug te keren, ik wilde het einde van de koers nog zien. In Smeermaas maakte ik aan het kruispunt mijn laatste foto van een der resterende oude straatnaamborden. Die waren toch veel mooier dan de huidige borden.
En voor mijn Nederlandse volgers, hup Holland hup, Dylan Groenewegen, jullie landgenoot heeft gewonnen. Proficiat.
Met het oog op de hulp die ik straks krijg van mijn tuinman, ben ik maar direct aan 'n wandeling begonnen. Eerst naar de bakker en daarna langs enkele Lanaker kastelen. En volgens de buienradar zou het vanaf 10u00 beginnen te regenen, ik moest er dus wat vaart inzetten. Het is nu 11u00 en het begint nu pas te regenen.
Ik ben dus even naar Pietersheim gewandeld en teruggekeerd langs het kasteel van Alicebourg. Eerst was ik vanmorgen in de wijk 't Penseeltje. Die wijk bevindt zich uiteraard in de schilderswijk (alle straten zijn genoemd naar 'n schilder). Dan even doorheen Pietersheim om terug te keren via het kasteel van Alicebourg. Ik zag dat ze enkele oude prefab klaslokalen aan het afbreken zijn. Er komen volledig nieuwe gebouwen op de schoolsite.
Op het Molenweideplein nam ik 'n laatste foto van het gedenkmonument van Henri Giddelo. Hij sneuvelde als commandant van zijn troepen op dag één van WO II op 10 mei 1940 op zijn commandopost in Lanaken.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Wat verderop kon ik mijn fietsenmaker dankbaar zijn omdat hij nieuwe remmen had geplaatst op mijn fiets. De Örenberg oprijden is één ding (flink op de pedalen duwen) maar dit bergje afrijden vraagt toch wat behendigheid en goede remmen. 
Het kasteel heb er ik vandaag niet gezien, ik wilde die onverharde strook aldaar mijden. Wel kwam ik langs 'n deel van de forellenkwekerij rond het kasteel. 
Ik heb weliswaar ook nog 'n dikke lip van die insectenbeet (gelukkig niet meer zo fel gelijk gisteren), maar dat kon mij niet weerhouden om een mooie wandeling naar Neerharen te maken. 
Ik ben Eddy Meuris