aantal stappen: 1.561.773 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 125
aantal fietstochten: 32
Zoeken in blog
19-05-2022
na de bui, toch even buiten
Ik had niet gedacht vandaag nog aan wandelen toe te komen. Weliswaar ben ik vanmorgen brood gaan halen bij de bakker en heb in de voormiddag boodschappen gedaan in de Oxfam Wereldwinkel, maar deze zijn niet geregistreerd.
Anderzijds zag ik de vader van mijn buurman aan het werk, en ik zag direct dat hij hulp nodig had bij de zware arbeid die hij aan het verrichten was. Mijn werkkledij aangeschoten en 'n handje geholpen. Hij was er blij mee.
En toen, .... toen brak de hemel open, 'n flinke plensbui gekoppeld aan 'n fiks onweer. Je zou voor minder binnen blijven.
En toch, even later scheen de zon weer en heb dan toch 'n korte wandeling gemaakt. Overal zag je nog de sporen van de bui en de hevige windstoten. Ook de schoolkinderen die vandaag hun scholenveldloop hielden, zijn moeten schuilen in het gebouw van sportoase. Er is niks gebeurd en niemand is nat geworden.
Nog even gewandeld achter de begrafenisondernemer door - ze hebben 'n mooie aanplanting gedaan van struiken en planten - om ten slotte 'n laatste foto te maken van de mooie wolkenformaties.
En die eerste foto, dat is het resultaat van mijn deelname aan de actie "Maai Mei Niet". Laat de bloemetjes maar groeien, voor mij minder werk en het ziet er precies wat groener uit dan in andere tuinen.
Ik had het kunnen weten, met Peter gaan fietsen, zeker na zijn langdurige inactiviteit, dat gaat wegvergissingen geven, en zo geschiedde.
Niet dat die wegvergissingen met opzet gemaakt werden, maar als je mekaar veel te vertellen hebt, dan mis je al eens 'n bordje. En 'n bordje missen, dat geeft wat zoekwerk naar de juiste richting. Dit resulteerde in wat stevige beklimmingen, iets wat we juist wilden vermijden. Zo was bvb. de Öreberg - met zijn max. stijgingspercentage van 16% - naar Cadier en Keer, toch wat van het goede teveel voor Peter.
Maar eens terug in Meerssen en Bunde, zaten de zware kleppers er op en was het gewoon doorfietsen langs oa. het Julianakanaal. Eens in Elsloo, staken we de autostradebrug over richting Kotem, hopende dat daar het fietscafé open zou zijn. Wat suikers en 'n goei tas koffie, kon er zeker in. Maar driewerf helaas, zoals op vele plaatsen, het was er gesloten.
Dan maar 'n poging gedaan in Uikhoven in café De Rio, en gelukkig, daar was het terras geopend en konden we bijtanken.
Gezien het Peter zijn 1ste rit was na zijn inactiviteit, keerde hij daarna huiswaarts (het vat was helemaal af), terwijl ik nog 'n stevige lus trok door Maasmechelen (langs de Salamander en fietsen door de heide). En uiteindelijk in Eigenbilzen, nodige de kanaalbar mij nog uit voor 'n frisse pint.
Weeral 'n mooie rit, en toch 'n prima prestatie van Peter. Je moet het toch maar doen, zo lang niet meer op de fiets gezeten en al direct 'n stevige rit maken van meer dan 60 kilometer.
Als ik zo jullie reacties lees mbt. mijn verslag van gisteren, dan moet ik toch stellen dat mijn onderneming wel wat gevaarlijker was dan doorgaans van mij verwacht wordt, maar, .... echte risico's heb ik niet genomen. Ik was met ander woorden, toch héél voorzichtig.
Nu moet ik wel zeggen dat het in mijn karakter ligt om af en toe eens buiten de lijntjes te kleuren. Dat moet kunnen, vind ik, het geeft wat extra "pit" aan je leven.
Zo ook vandaag, ik wilde naar Smeermaas wandelen en via het veld van Oud-Caberg terugkeren. In Smeermaas ben ik geraakt en ik ben zelfs de grens overgestoken, maar juist daar loopt het oude spoor en ik kon het niet laten langs dat spoor terug te keren. Even heb ik de treinbiels verlaten om door het Business Park van Lanaken te wandelen, 'n paar wegen waar je anders nooit komt. Aan de sluis, heb ik opnieuw de oude spoorbaan bewandeld om wat verderop, rechts de oude berm te verlaten en links naar de tunnel te stappen. En telkens ik er voorbij kom, stel ik mij altijd de vraag: zijn die appartementen wel goed geïsoleerd tegen al dat lawaai van die voertuigen die daar dagelijks voorbijkomen.
Dat was het voor vandaag, 'n relatief korte wandeling, morgen wordt er weer gefietst.
Waar ik het gisteren tijdens mijn wandeling over opportuniteiten had, kan ik vandaag de woorden "een tikkeltje waaghalzerij" in de mond nemen. Maar hierover, dadelijk meer.
Mijn wandeling begon via de Hoenderbroekstraat richting de Kewithdreef. Op het einde er van, rechts naar de Bergstraat. Juist voor het hoogste punt van die straat, tegenover het voormalige café Het Bergske, het pad omhoog genomen. Als je links gaat en dan rechtdoor, kom je door 'n pleintje met speeltuigen en uiteindelijk bereik je de Sint-Augustinusstraat.
Aan de kerk, daal je dan af richting de Wijerdijk om dan de brug over te steken. Links stap je dan naar het jaagpad beneden en zie je de oude spoorwegbrug voor je liggen.
En daar, ... daar begint 'n beetje mijn waaghalzerij. Ik wilde al langer die brug eens van bovenaf bekijken, maar had er dan ook nog nooit moeite voor gedaan. En vandaag had ik de durf en de goesting om die klim naar boven te maken. Goed dat ik in conditie ben, anders was het misschien niet gelukt. Eerst diende ik wat hoogtemeters te overwinnen op 'n ruw terrein om mij vervolgens héél voorzichtig boven op de brug te wagen. Als je, zoals in mijn geval, 'n oude senior bent, dan zijn dergelijke fratsen misschien 'n beetje lichtzinnig, maar, ... het was 'n berekend risico. Ik heb mijn foto's en ik ben er geweest.
Op de terugweg, 'n nieuw bord met info over de begindagen van WO II aan de brug te Briegden.
Als er zich opportuniteiten aandienen, dan is het kwestie om niet te aarzelen en direct de koe bij de hoors te vatten.
Zo kwam ik vandaag doorheen de burchtruïne in Pietersheim en zag dat de deur naar de oude kapel open stond. Dat gebeurt niet al te dikwijls, het was dus zeker 'n bezoekje waard. En ja, dan heb je van die dagen dat je meer foto's neemt dan je kilometers gewandeld hebt.
Ik was vandaag vertrokken langsheen de mooie bloemen langs onze straat en de Asbeekweg om even verderop, rechts af te slaan en oa. langs de oude Heidemolen te stappen. Op dat pad waan je je ook even in de rimboe.
Langsheen de toegangspoort naar meerdere wandelroute's, ging ik rechtsaf, het Pietersheimbos in. Op het einde ervan grenst dit gebied aan de woningen van de Goudkust, schitterende villa's die nu nog bewoond zijn, maar nooit meer verkocht zullen worden aan het oorspronkelijke bouwbedrag. Hulp van 'n robot hebben ze nu alleszins.
En dan sta je ineens aan de loopbrug naar de burchtruïne. Even twijfel of ik er overheen zou gaan, maar twijfel is 'n slechte raadgever. Doen is de boodschap, en gelukkig, ik kon in de kapel ook wat foto's nemen. Deze kapel wordt trouwens ook gebruikt voor burgelijke huwelijken.
En de eendjes in de burchtvijver, altijd 'n kiekje waard.
Weer 'n prima wandeling, en ik blijf het zeggen, geniet van elk moment. En ik zeg dit niet zomaar, 'n leeftijdsgenoot van mij, 'n goede vriend, heeft het fysiek even moeilijk gehad, maar is nu gelukkig in goede handen.
Vandaag was het de beurt aan mijn maat Hubert om de route uit te stippelen. Gelet op het beetje wind uit westelijke richting, koos hij voor 'n tocht naar Houthalen - Helchteren en Zolder.
Om niet steeds te vertrekken via de Bessemerberg, gingen we via het kanaal in Eigenbilzen richting Zutendaal. Op dat eerste stuk kwamen wij deze morgen enkele honderden fietsers tegen, op weg naar de Voer. Zij namen deel aan Bilzen Classic. Voor ons toch wat te druk.
In Genk kwamen wij langs het Genker Plantencentrum (geen eigen foto). In de buurt van transport Essers draaiden wij links af richting Zonhoven doorheen de prachtige Wijers (geen eigen foto).
Toen we zo goed als het verste punt bereikt hadden (na +/- 55 km. fietsen), wilden we toch ergens stoppen. Om niet hetzelfde mee te maken als verleden woensdag (nergens 'n terras open), kozen we ervoor om even ons voorziene parcours te verlaten en naar het Domein Bovy te fietsen. En we hadden geluk, 'n mooi terras, fijne bediening aan tafel en 'n reuzegroot bord met kaastaart en krieken. Het was wel even schrikken toen ze mij dat bord voorzetten.
Even verderop hoorden en zagen wij het circuit van Zolder. Er was blijkbaar 'n wedstrijd bezig.
De terugtocht was vrij simpel, 'n groot stuk langs het Albertkanaal, door Hasselt en Diepenbeek en langs Zutendaal en Gellik terug naar huis.
Wederom 'n fijne tocht, warm genoeg om te fietsen in 'n shirt met korte mouwen.
Toch goed dat ik getrouwd ben met de dochter van ene fietsenmaker. Al meerdere dagen had ik 'n storend geluid aan mijn fiets, vooral op oneffen terrein zoals de befaamde kinderkopjes. Ik had al alles afgezocht wat de reden van dat geluid kon zijn, ook de mening van mijn maat Hubert gevraagd, echter zonder oplossing.
Vandaag wilde mijn vrouw zich er eens mee moeien, en kijk ..., na wat over en weer gefiets voor ons huis, stoepje op en stoepje af, had ze het euvel in de smiezen. Mijn voorste metalen drinkbushouder was aan het loskomen, en met 'n volle drinkbus in die houder, geeft dat trillingen en lawaai op oneffen wegen (metaal op metaal). Schroefje vast gedraaid, probleem opgelost. Merci vrouwtje!
De wandeling van vandaag bracht mij onverwacht op Camping Jocomo. Ik wilde wel het bos in gaan en onderweg in de omgeving van San Lanaco, zag ik rechtdoor 'n pad met richtingwijzer. Dat gevolgd, maar ik realiseerde mij al rap dat ik op de camping was terecht gekomen. Nu, geen probleem, alle wegen leiden naar Rome. Ik dacht er wel ergens op de een of andere manier uit te geraken. Niet dus, via 'n grote cirkel en 'n mooie plas water (nooit van kortbij gezien), kwam ik terug uit op dezelfde ingang.
De rest van de wandeling ging gewoon door het bos richting Pietersheim. Aan de ingang van het wandelgebied, wat foto's gemaakt (beetje reclame voor ons mooie Lanaken). En ja, ook 'n zielig diertje gespot. Vermoedelijk ergens 'n probleem. Doorgaans vliegen ze weg.
De terugweg achter de burchtruïne door, en via De Merodelaan, terug naar huis.
Morgen ga ik weer fietsen, nu zonder storend geluid.
Het moet niet altijd 'n rit door Haspengouw of Ned. Limburg zijn, dacht ik, waarom eens niet naar Wallonië.
Zo gedacht, zo gedaan. Uiteraard weet je dat fietsen naar Wallonië, voor wat hoogtemeters zal zorgen, maar goed getraind zijnde, zou dat wel loslopen. Een eerste klim kregen wij vanuit Eben-Emael richting Visé, de Saint-Pierre, niet zo heel moeilijk, maar het wegdek zou beter kunnen.
In Visé hadden wij weer even 'n miscommunicatie, maar dat was rap opgelost. En dan ging het richting de lange klim met de naam Houtain-Saint-Siméon. 3,2 kilometer lang en 'n redelijk stijgingspercentage. Eigenlijk niet zo héél moeilijk, maar hij trekt zich lang.
Boven op het plateau wat foto's.
De rit ging verder langs Liers, Rocourt, Ans, Awans, Fexhe-le-Haut-Clocher, Freloux, Odeur om uiteindelijk in Herstappe terug op Vlaams grondgebied te komen. Op dat moment hadden we al meer dan 70 kilometer in de benen, zonder ook maar één terras ergens tegen te komen. Door de warmte hadden we dorst gekregen. Gelukkig kent Hubert de streek goed en wist hij te melden dat in Millen het terras van de Waterburcht zeker open zou zijn. En inderdaad, het was er fijn pauzeren.
Om de wind in de rug te krijgen, namen we op de terugweg het jaagpad langs het kanaal om in Vroenhoven aan de brug toch nog 'n 2de terrasje te doen (in vervanging van 'n terrasje in onze gemeente Lanaken).
Zo, dat was weer in 'n notedop onze fietstocht door oa. Wallonië. De plannen worden al gemaakt voor onze volgende tocht.
Hallo, wat 'n titel zul je zeggen. Tja, ondergetekende had nog eens goesting om van de wandeltocht, 'n kleine sportactiviteit te maken.
Met die nieuwe wandelschoenen aan, wilde ik onderweg ook eens aanvoelen hoe die schoenen zich gedragen als er ook mee gejogd wordt.
Niet dat ik ook als loper door het leven wil gaan, maar gelet op mijn jarenlange sportactiviteiten - waarbij ook het joggen aan bod kwam - heb ik vandaag toch meerdere keren mijn benen eens uitgesmeten om telkens enkele honderden meters in looppas af te leggen. En dat resulteerde uiteindelijk in 'n gemiddelde snelheid van 6,56 km/uur over iets meer dan 10 kilometer.
Vertrokken langs de sportoase en het fietspad richting Gellik, aan het kanaal, naar het jaagpad gestapt. Opvallend is er de mooie bloemenpracht en langs de ijzeren spoorwegbrug - waar ook creatievelingen aan het werk waren - , kun je niet kijken.
Ik volgde de rode wandelroute. In Gellik terug bergop om aan de Wijerdijk, de weg over te steken en verder door te wandelen richting Berenbroek, gehucht van Eigenbilzen. Via 'n korte veldweg en wat jong leven in de wei, passeerde ik nog ene opmerkelijke achtergevel. Mooi gemaakt.
Terugkeren deed ik via de Kewithdreef. En ja, ook daar diende ik het tempo hoog te houden, wilde ik niet te laat komen voor het warme middageten.
Ja, dat was de bedoeling van vandaag, mijn nieuwe schoenen eens testen. Voor alle zekerheid, toch wat stevige klevers op mijn hielen geplakt, je weet maar nooit.
En waar kun je het beste schoenen uittesten, dat is op allerlei soorten ondergrond. Je hebt tarmac, grindwegen, paden met veel steenslag, bospaden en veldwegen.
Vertrokken langs de vijver in het park en verder via de fiets- en wandelbrug aan Hercorub, direct links en daar het onverharde jaagpad genomen tot aan de brug van Tournebride. Onder de tunnel door en rechts de doorgang genomen naar het Domein Pietersheim. Bijna op het einde van dat pad (tegen de Neerharenweg aan), links het bospad genomen richting de visvijver achter de Kinderboerderij.
Met terugkeren, nog 'n laatste bospad genomen langs de terreinen van Atla. En is je conditie nog niet helemaal top, er zijn oefeningen genoeg om daar aan te werken.
Terug thuis en vóór ik dit verslag maakte, de laatste hand gelegd aan mijn puzzel. En ik moet zeggen: oef, eindelijk klaar! Er wacht mij 'n nieuwe, eentje van 3.000 stuks. Maar dat is iets voor regendagen.
Gisterenavond plannen gemaakt voor 'n fietstocht deze namiddag. En het moet niet altijd met fietsmaten zijn, alleen is soms ook eens plezant, zeker als er moet geklommen worden.
De bedoeling was om in Bunde 'n eerste klim te maken, de Kloosterberg, met stijgingspercentage's soms boven de 8%. Een goede opwarmer. Daarna komt 'n klim van 2 kilometer vanuit Meerssen, Waterval genoemd, niet zo moeilijk. Onderweg kom je ook het gehucht Kelmond tegen met zijn mooie oude boerderij. Het gehucht behoort tot de gemeente Geverik dat op zijn beurt behoort tot de gemeente Beek.
Mijn route ging verder via Nuth, Schimmert en Valkenburg. Daar in het centrum begint de Cauberg, steeds 'n uitdaging. De klim is iets meer dan 1 kilometer lang met uitschieters boven de 14% stijging. Vlak daarna kwam de Geulhemmerberg, ook iets meer dan 1 kilometer lang met 'n uitschieter tegen de 10% stijging. Iets makkelijker dus dan de Cauberg.
De terugrit was simpel, gewoon nog even 'n lus langs Gronsveld en in Maastricht via de Wilhelminabrug terug richting Smeermaas.
In Lanaken nog even tijd voor 'n lekkere koffie en 'n frisse pint. En de douche thuis, .... zoals steeds, ... zalig.
Benieuwd of er morgen regen valt. Het is te hopen, want het zaaigoed blijft anders liggen in de kast.
Van ons groepje van vijf, zijn Hubert en ikzelf de laatste weken de enige fietsers. De anderen haken telkens om diverse redenen af. Ons niet gelaten uiteraard, zo kunnen we de richting, de afstand en de hindernissen zelf bepalen.
Vandaag ging het naar Sint-Truiden. De heenrit via oa. het mooie kasteel van Schoonbeek, Diepenbeek, Kortessem en de kerk van Wellen om dan ineens voor het imposante kasteel van Ordingen te staan. Daar konden we uiteraard niet voorbij zonder eerst enkele foto's te maken. Ik denk dat het wel één van de mooiste kastelen van de regio is.
Iets verderop bereikten we dan ons doel, de stad Sint-Truiden. Lang hoefden we niet te zoeken voor 'n hapje en 'n natje, op de grote markt is er keuze genoeg. Het terras van café Sportwereld zag er uitnodigend uit en daar smulden wij van 'n lekkere pannenkoek en 'n tasje koffie.
De terugweg was wat heuvelachtiger, maar we zijn goed getraind en dat kunnen we wel hebben. Regelmatig zie je ook borden die de sportievelingen de juiste richting aangeven.
Bij het naderen van onze thuisbasis, stopten wij nog even op het terras van De Kimpel in Bilzen voor 'n frisse pint. Het was intussen vrij warm geworden.
Dat was in 'n notedop, onze fietservaring naar Sint-Truiden. En ja, we hadden beiden niet het gevoel dat we zoveel kilometers gefietst hebben. Dat zegt genoeg zeker over onze conditie ... ?
Zegge en schrijven, méér dan 1.100 hoogtemeters, samen met Hubert
We gingen naar het zuiden van Nederlands Limburg en dat hebben we geweten. De hele dag klimmen en dalen. Ik wist niet dat we dat nog konden.
Hoe ook, we vertrokken via Smeermaas en de Noorderbrug richting Bemelen en de Sint Antoniusbank, de eerste stevige klim van de dag.
Nadien volgden Slenaken - Teuven - Sippenaken - Vijlen - Orsbach (stukje Duitsland) - Bocholtz. De beklimmingen volgden mekaar op, vooral de Kasteelstraat vanuit Sinnich richting Teuven, was 'n kuitenbijter.
Stoppen voor 'n stuk taart en 'n warme choco , deden we in Wahlwiller in Gasterij A Gen Kirk, 'n klein plaatsje tussen Vijlen en Wittem.
Wat vooral opviel in Zuid-Limburg, waren de vakwerkhuisjes, het een nog mooier dan het andere.
In Gulpen klommen we over de Kleebergweg, weeral zo'n kuitenbijter.
En op het eind, richting Maastricht, vonden we het nodig om ook nog over de Bemelerberg te fietsen, we hadden blijkbaar nog niet genoeg geklommen.
Via de Noorderbrug ging het uiteindelijk terug naar Lanaken om onze 2de en laatste stop te houden op het terras van het Cultuurcafé.
Ik ben niet iemand die hoog van de toren blaast, maar hetgeen Hubert en ikzelf vandaag bij mekaar hebben geknutseld (meer dan 1.100 hoogtemeters), mag gelet op onze leeftijd, gezien worden.
Voormiddag en middag in Genk gaan shoppen en eten met ons twee. Gezellig en lekker.
En terug thuis had ik goesting om de niet gewandelde route van gisteren, vandaag op het menu te zetten.
Het werd dus 'n wandeling naar de brug van Smeermaas. Met die plantjes, oogt die brug mooi. En juist achter de brug, direct naar links om even verderop, Hochter Bampd binnen te wandelen. Zoals gewoonlijk moet je de beestjes gaan zoeken langs de Maas. En er was daar vandaag vrij veel volk in beweging, vooral fietsers.
De terugweg liep langs de bunker en de kerk van Neerharen. Langs het kanaal bleven de beestjes lang zitten, lang genoeg om er 'n foto van te kunnen nemen.
En aan het O.L.V. Plein in Lanaken, lopen de werken op zijn einde.
Ik wens jullie allen nog ene fijne avond en 'n goed begin van het weekend. Morgen ga ik fietsen.
Vandaag maar 'n korte wandeling. Enerzijds de naweeën van onze lange fietsrit van gisteren, anderzijds de behoefte om met mijn madam in de namiddag nog 'n fijn terrasje te doen, lekker in het zonnetje.
En leuk, in het Uilenspiegelpark, ... de schaapjes zijn terug. Fijn om te zien. Na het Graziellapad, nog even langs het kasteel van Pietersheim gewandeld en eens 'n paar foto's gemaakt, anders dan anders.
Terugkeren deed ik via het plein De Stichel.
En terug thuis, andere kleren aan en even genieten!
En oh ja, in de voormiddag is een van mijn fietsmaten mijn fiets terug in orde komen zetten. Hij kan er weer 'n tijd tegen. Merci maat.
Met twee gaan fietsen, dat wil dan zeggen dat één van beiden, de route klaarmaakt. We waren het op voorhand al eens dat het 'n fietstocht zou worden via Genk - Bree - Maaseik. Maar door 'n miscommunicatie dachten we beiden dat de ander de route zou maken. Gevolg: geen route en dus 'n fietstocht op het gevoel, de windrichting, de stand van de zon en richting noord-oost.
En het moet gezegd, ook dat is gelukt. Onze fietstocht verliep zo goed als perfect.
We zijn vertrokken via Gellik en Zutendaal, om door het bos en Wiemesmeer naar het station van As te rijden (foto uitkijktoren). Vervolgens werd Oudsbergen aangedaan waar je op verschillende plaatsen mooie kunstwerken ziet staan, voorstellende paarden, helemaal gemaakt met hoefijzers. In Opitter heb je de Pollismolen.
Onze pauze namen wij in Tongerlo langs de Zuid-Willemsvaart op het terras van De Kieper. Dat is een van onze vaste stopplaatsen, enerzijds voor de goede bediening en anderzijds voor de lekkere vlaai.
Langs Aldeneik en Maaseik kwamen wij vervolgens, om via Heppeneert de terugweg aan te vatten. Onderweg kom je 'n toeristische trekpleister tegen, De Wissen in Dilsen.
Afsluiten deden wij op het terras van bistro Ohana op het Kerkplein.
Het was wederom 'n mooie tocht, een van de verschillende 100-plus ritten van dit jaar. Als ik vergelijk met verleden jaar, dan zit ik nu al aan 2.112 km. tegen 1.452 in 2021. Het betere en drogere weer zal zeker de oorzaak zijn ...?
Vandaag werd mij 'n functie toebedeeld die ik best wel grappig vind, namelijk de titel van "Dörrepsfotograaf" (of voor de niet-Lanakenaars: dorpsfotograaf). Een van mijn vrienden kwam juist voorbij op het moment dat ik 'n foto aan het nemen was.
Voor mij geen probleem, als ik kan bijdragen tot het verspreiden van afbeeldingen van de mooie plekjes van mijn gemeente, dan is dat best ok.
Met mijn wandeling van deze voormiddag, wilde ik nog eens de grens oversteken. Ik vertrok langs het pad naast de begrafenisondernemer om even verder nog eens het Euromonument op beeld vast te leggen.
Via de Industrieweg liep mijn route eerst langs die mooie giraf om enkele honderden meters verderop, Oud-Caberg (Nederland) binnen te stappen. Maar in tegenstelling tot vorige wandelingen, ging ik niet door het centrum van het dorpje maar nam ik voor het eerst 'n veldweg links om daarna, nog eens links, opnieuw uit te komen aan het veldkapelletje.
Op dat punt naar rechts gewandeld onder de oude spoorwegbrug door en via de Grensweg terug naar Lanaken.
Het is dinsdag, dus de marktkramers waren nog actief.
Morgen staat er 'n fietstocht met 'n maat op het programma. Hopelijk is de temperatuur dan iets beter.
Omdat volgende week, de temperatuur wat minder zou zijn, heb ik vandaag nog even geprofiteerd van de relatieve warmte om nog 'n mooie fietstocht te maken. Om diverse redenen hebben mijn maten moeten afhaken, dus het is nog eens 'n soloritje geworden.
Maar omdat de wind toch strak uit oostelijke hoek kwam, heb ik uiteraard ook mijn heenrit in die richting gepland, meer bepaald langs het voormalige kolenspoor tussen As en Maaseik. (https://fietssnelwegen.be/fietssnelwegen/F751). Dit fietspad loopt grotendeels tussen de bomen en je bent dan ook min of meer beschut voor de wind.
Onderweg op dat pad, zag ik dat ik vandaag nummer 123 was die op dat punt passeerde.
Eens in Maaseik, de brug over en via Roosteren, mijn terugweg aangevat naar Stein - Elsloo en Beek. In Meerssen gezien dat ik met wat goede wil en mits 'n lus naar Gronsveld, mogelijk de 100 kilometer kon overschrijden. De benen waren goed en de goesting was er. Zo gedacht, zo gedaan.
Veel foto's heb ik vandaag niet genomen, daarvoor was mijn tempo wat te hoog (23,26 km/uur). In As aan het station, even gestopt om 'n banaan te verorberen. Mijn boterhammen gingen er aan in Heppeneert en op weg naar Spaubeek, nog wat sultana's uit mijn achterzak gehaald.
En op het Kerkplein, mijn enige rustpauze genomen met koffie en 'n lekkere Leffe.
Geen potten of pannen vandaag op het fornuis, maar 'n gezellig etentje elders met zijn twee. Zo af en toe heeft mijn wederhelft dat, geen goesting om te kokerellen. Mij niet gelaten, het heeft goed gesmaakt.
Maar van al dat eten heeft 'n mens de neiging om nadien in zijn zetel in slaap te vallen, en net dat wilde ik vermijden. De wandelschoenen dus aangetrokken en nog eens het bos in.
Deze keer weer langs dokter Neven op de Smeetsstraat. Direct valt me het frisse groen van de jonge blaadjes op. Gezien ik vandaag niet echt 'n "plan the route" had, liet ik mij verleiden tot impulsieve beslissingen op kruispunten of tweesprongen in het bos.
Zo kwam ik op paden die ik nog nooit had aangedaan. Maar, ... ik was toch steeds alert op de stand van de zon om mij enigszins in de juiste richting te houden. Het was weer af en toe, stijgen en dalen maar mooi was het alleszins.
Op de terugweg langs de ingang van camping Jocomo gewandeld en via de Lepelvormweg, nog 'n kleine lus door dat stukje bos gemaakt om uiteindelijk het bos te verlaten ter hoogte van garage Oset.
Thuis zijnde nog even getuinierd. Ook onze hyacinten staat mooi in bloei, we hoeven er niet naar het Hallerbos voor te gaan.
Heel dikwijls heeft mijn fietsmaat Hubert van die lumineuze ideeën als het gaat om 'n bestemming te geven aan een van onze fietstochten.
Zo kwam hij deze keer met het voorstel op de proppen om naar Montfort te fietsen. Tot vorige week had ik van die plaats nog nooit gehoord, maar dankzij Arnout Hauben en zijn kompanen in het programma: dwars door de lage landen, werd die gemeente wereldberoemd.
En ja, Hubert wilde die gemeente wel eens met eigen ogen zien. Montfort is vooral gekend omdat er op 20/1/1945 - in WOII dus - , 186 doden vielen door 'n groot bombardement, uitgevoerd door de Canadezen.
Om er te geraken fietsen wij langs de Zuid-Willemsvaart en de Maas tot in Meeswijk waar wij met de overzetboot de Maas overstaken. Via Roosteren kwamen wij rond het middaguur toe in Maasbracht, tijd voor 'n pauze. En die pauze duurde naar mijn goesting, toch even te lang. We hadden beiden soep besteld, maar we dienden onze beurt af te wachten. Weer 'n les voor volgende keer.
Vandaar uit waren we rap in Montfort. Het is maar 'n klein stadje en je bent er zo door uit. Een bezienswaardigheid is vooral het kasteel De Grauwert.
De terugweg verliep deels over Duits grondgebied met de gemeenten Millen en Tüddern. En vlak over de grens, rij je zo Sittard binnen. Het is 'n moeilijk stad om doorheen te fietsen. Je moet steeds alert zijn voor het verkeer, de juiste weg, ...
Na Sittard bereik je Geleen en om de rit toch naar 'n iets hoger niveau te tillen, maakten wij ook nog de lus langs Maastricht.
Het was 'n mooie rit, voor mij al de derde 100-plus rit op vijf dagen tijd.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik ben Eddy Meuris