aantal stappen: 1.414.520 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 113
aantal fietstochten: 30
Zoeken in blog
28-04-2022
Er lopen weer schaapjes in de wei.
Vandaag maar 'n korte wandeling. Enerzijds de naweeën van onze lange fietsrit van gisteren, anderzijds de behoefte om met mijn madam in de namiddag nog 'n fijn terrasje te doen, lekker in het zonnetje.
En leuk, in het Uilenspiegelpark, ... de schaapjes zijn terug. Fijn om te zien. Na het Graziellapad, nog even langs het kasteel van Pietersheim gewandeld en eens 'n paar foto's gemaakt, anders dan anders.
Terugkeren deed ik via het plein De Stichel.
En terug thuis, andere kleren aan en even genieten!
En oh ja, in de voormiddag is een van mijn fietsmaten mijn fiets terug in orde komen zetten. Hij kan er weer 'n tijd tegen. Merci maat.
Met twee gaan fietsen, dat wil dan zeggen dat één van beiden, de route klaarmaakt. We waren het op voorhand al eens dat het 'n fietstocht zou worden via Genk - Bree - Maaseik. Maar door 'n miscommunicatie dachten we beiden dat de ander de route zou maken. Gevolg: geen route en dus 'n fietstocht op het gevoel, de windrichting, de stand van de zon en richting noord-oost.
En het moet gezegd, ook dat is gelukt. Onze fietstocht verliep zo goed als perfect.
We zijn vertrokken via Gellik en Zutendaal, om door het bos en Wiemesmeer naar het station van As te rijden (foto uitkijktoren). Vervolgens werd Oudsbergen aangedaan waar je op verschillende plaatsen mooie kunstwerken ziet staan, voorstellende paarden, helemaal gemaakt met hoefijzers. In Opitter heb je de Pollismolen.
Onze pauze namen wij in Tongerlo langs de Zuid-Willemsvaart op het terras van De Kieper. Dat is een van onze vaste stopplaatsen, enerzijds voor de goede bediening en anderzijds voor de lekkere vlaai.
Langs Aldeneik en Maaseik kwamen wij vervolgens, om via Heppeneert de terugweg aan te vatten. Onderweg kom je 'n toeristische trekpleister tegen, De Wissen in Dilsen.
Afsluiten deden wij op het terras van bistro Ohana op het Kerkplein.
Het was wederom 'n mooie tocht, een van de verschillende 100-plus ritten van dit jaar. Als ik vergelijk met verleden jaar, dan zit ik nu al aan 2.112 km. tegen 1.452 in 2021. Het betere en drogere weer zal zeker de oorzaak zijn ...?
Vandaag werd mij 'n functie toebedeeld die ik best wel grappig vind, namelijk de titel van "Dörrepsfotograaf" (of voor de niet-Lanakenaars: dorpsfotograaf). Een van mijn vrienden kwam juist voorbij op het moment dat ik 'n foto aan het nemen was.
Voor mij geen probleem, als ik kan bijdragen tot het verspreiden van afbeeldingen van de mooie plekjes van mijn gemeente, dan is dat best ok.
Met mijn wandeling van deze voormiddag, wilde ik nog eens de grens oversteken. Ik vertrok langs het pad naast de begrafenisondernemer om even verder nog eens het Euromonument op beeld vast te leggen.
Via de Industrieweg liep mijn route eerst langs die mooie giraf om enkele honderden meters verderop, Oud-Caberg (Nederland) binnen te stappen. Maar in tegenstelling tot vorige wandelingen, ging ik niet door het centrum van het dorpje maar nam ik voor het eerst 'n veldweg links om daarna, nog eens links, opnieuw uit te komen aan het veldkapelletje.
Op dat punt naar rechts gewandeld onder de oude spoorwegbrug door en via de Grensweg terug naar Lanaken.
Het is dinsdag, dus de marktkramers waren nog actief.
Morgen staat er 'n fietstocht met 'n maat op het programma. Hopelijk is de temperatuur dan iets beter.
Omdat volgende week, de temperatuur wat minder zou zijn, heb ik vandaag nog even geprofiteerd van de relatieve warmte om nog 'n mooie fietstocht te maken. Om diverse redenen hebben mijn maten moeten afhaken, dus het is nog eens 'n soloritje geworden.
Maar omdat de wind toch strak uit oostelijke hoek kwam, heb ik uiteraard ook mijn heenrit in die richting gepland, meer bepaald langs het voormalige kolenspoor tussen As en Maaseik. (https://fietssnelwegen.be/fietssnelwegen/F751). Dit fietspad loopt grotendeels tussen de bomen en je bent dan ook min of meer beschut voor de wind.
Onderweg op dat pad, zag ik dat ik vandaag nummer 123 was die op dat punt passeerde.
Eens in Maaseik, de brug over en via Roosteren, mijn terugweg aangevat naar Stein - Elsloo en Beek. In Meerssen gezien dat ik met wat goede wil en mits 'n lus naar Gronsveld, mogelijk de 100 kilometer kon overschrijden. De benen waren goed en de goesting was er. Zo gedacht, zo gedaan.
Veel foto's heb ik vandaag niet genomen, daarvoor was mijn tempo wat te hoog (23,26 km/uur). In As aan het station, even gestopt om 'n banaan te verorberen. Mijn boterhammen gingen er aan in Heppeneert en op weg naar Spaubeek, nog wat sultana's uit mijn achterzak gehaald.
En op het Kerkplein, mijn enige rustpauze genomen met koffie en 'n lekkere Leffe.
Geen potten of pannen vandaag op het fornuis, maar 'n gezellig etentje elders met zijn twee. Zo af en toe heeft mijn wederhelft dat, geen goesting om te kokerellen. Mij niet gelaten, het heeft goed gesmaakt.
Maar van al dat eten heeft 'n mens de neiging om nadien in zijn zetel in slaap te vallen, en net dat wilde ik vermijden. De wandelschoenen dus aangetrokken en nog eens het bos in.
Deze keer weer langs dokter Neven op de Smeetsstraat. Direct valt me het frisse groen van de jonge blaadjes op. Gezien ik vandaag niet echt 'n "plan the route" had, liet ik mij verleiden tot impulsieve beslissingen op kruispunten of tweesprongen in het bos.
Zo kwam ik op paden die ik nog nooit had aangedaan. Maar, ... ik was toch steeds alert op de stand van de zon om mij enigszins in de juiste richting te houden. Het was weer af en toe, stijgen en dalen maar mooi was het alleszins.
Op de terugweg langs de ingang van camping Jocomo gewandeld en via de Lepelvormweg, nog 'n kleine lus door dat stukje bos gemaakt om uiteindelijk het bos te verlaten ter hoogte van garage Oset.
Thuis zijnde nog even getuinierd. Ook onze hyacinten staat mooi in bloei, we hoeven er niet naar het Hallerbos voor te gaan.
Heel dikwijls heeft mijn fietsmaat Hubert van die lumineuze ideeën als het gaat om 'n bestemming te geven aan een van onze fietstochten.
Zo kwam hij deze keer met het voorstel op de proppen om naar Montfort te fietsen. Tot vorige week had ik van die plaats nog nooit gehoord, maar dankzij Arnout Hauben en zijn kompanen in het programma: dwars door de lage landen, werd die gemeente wereldberoemd.
En ja, Hubert wilde die gemeente wel eens met eigen ogen zien. Montfort is vooral gekend omdat er op 20/1/1945 - in WOII dus - , 186 doden vielen door 'n groot bombardement, uitgevoerd door de Canadezen.
Om er te geraken fietsen wij langs de Zuid-Willemsvaart en de Maas tot in Meeswijk waar wij met de overzetboot de Maas overstaken. Via Roosteren kwamen wij rond het middaguur toe in Maasbracht, tijd voor 'n pauze. En die pauze duurde naar mijn goesting, toch even te lang. We hadden beiden soep besteld, maar we dienden onze beurt af te wachten. Weer 'n les voor volgende keer.
Vandaar uit waren we rap in Montfort. Het is maar 'n klein stadje en je bent er zo door uit. Een bezienswaardigheid is vooral het kasteel De Grauwert.
De terugweg verliep deels over Duits grondgebied met de gemeenten Millen en Tüddern. En vlak over de grens, rij je zo Sittard binnen. Het is 'n moeilijk stad om doorheen te fietsen. Je moet steeds alert zijn voor het verkeer, de juiste weg, ...
Na Sittard bereik je Geleen en om de rit toch naar 'n iets hoger niveau te tillen, maakten wij ook nog de lus langs Maastricht.
Het was 'n mooie rit, voor mij al de derde 100-plus rit op vijf dagen tijd.
Na onze stevige fietstocht van gisteren, had ik vandaag toch nog energie en goesting genoeg om een van mijn hagen te snoeien. Om technische redenen was deze in mijn moestuin verleden jaar (normaal eind oktober) niet gesnoeid kunnen worden. Ik ben er toch enkele uurtjes mee zoet geweest. Alles klaar zetten - snoeiwerk - opruimen.
Nadien had ik toch nog wat energie over om 'n wandeling te maken langsheen het Belvédèrepad. Dat pad ligt geheel aan de andere kant van het Albertkanaal en eindigt in Briegden.
Vooreerst kom je op dat pad en dan heb je de keuze, oftewel doorstappen tot aan de brug van Veldwezelt, oftwel halverwege het Kronkelpad nemen, hetgeen ik gedaan heb. Nadien volgt nog het pad Aan de Quattel en na het pad Op de Kerkberg, passeer je het voetbalstadion van Veldwezelt. Daar begint één der mooiste paden van Groot-Lanaken, de Holle Weg.
Ik heb het hierbij gelaten want morgen staat er weer 'n lange fietstocht op het programma. We gaan Arnout Hauben achterna in zijn programma: dwars door de lage landen. We fietsen naar Montfort en keren terug via Sittard.
Als 'n dochter vraagt aan haar vader: "papa, ik moet ergens zijn en ik wil daar naar toe per fiets, kun je me tot ginder vergezellen", dan doe je dat als vader.
Zo kwam het dat mijn fietsmaat Hubert vroeg of ik met hun beiden wilde meegaan om daarna nog 'n mooie fietslus er aan vast te breien.
Zo gezegd, zo gedaan. Via Diepenbeek en Hasselt kwamen wij rond het middaguur aan in de Abdij van Herkenrode waar we beiden 'n stevige kom soep hebben verorberd. Het moet niet altijd taart zijn.
Daarna ging de rit verder via het circuit van Zolder. Spijtig, maar overdag mogen we er niet op om enkele rondjes te rijden. Vervolgens ging het door de Wijers van Zonhoven. Een prachtige fietsroute, je zag het aan de talloze fietsers.
Op het einde, teruggereden via As en de brug van "fietsen door de heide".
Weer 'n mooie 100-plus tocht en Hubert, ... die had zijn Ikeaperikelen helemaal achter zich gelaten. Snelheid en afstand waren meer dan goed.
Mooi lenteritje onder plezante muzikale begeleiding.
Alleen gaan fietsen, dat heeft ook zijn charmes, je gaat waar je wil en je rijdt zo snel (of zo traag) als je wil. Meestal gaat het alleen wat sneller, temeer omdat ik alleen zijnde, niet rap onderweg 'n koffiepauze inlas. Zo ook vandaag niet, méér dan 100 kilometer gefietst en enkel 'n pauze genomen aan de meet, op het Kerkplein in onze gemeente.
De rit ging vandaag naar het station van As om daar via het natuurgebied Vossemberg in Dilsen-Stokkem (je kunt er als fietser nu veilig onder de nieuwe brug) richting "het Eilandje" in Neeroeteren te fietsen. Via Wurfeld en Aldeneik, bereikte ik Maaseik.
Daar de brug over richting Nederland, meer bepaald naar de gemeente Roosteren. Iets verderop in de gemeente Grevenbicht, werd ik getrakteerd op 'n heuse muzikale serenade. Dat was toch wat véél eer voor 'n fietser alleen. Nu, grapje ... dat muzikale was 'n ondersteuning voor de vele wandelaars die daar passeerden voor 'n speciale wandeltocht.
Verder kwam ik door het centrum van Geleen (daar verzeilde ik midden in de zaterdagmarkt), de gemeente Genhout en Beek.
Langs enkele veldkapelletjes - eentje van 1867 - en de enige echte Paashaas, gespot in Meerssen, was het tijd om terug richting Lanaken te fietsen.
Het was 'n mooie rit, veel zon, de juiste richting gekozen (wind op kop door het bos in de heenrit, wind in de rug bij de terugrit), 'n ferme muzikale intermezzo en 'n Paashaas die gewillig op de foto wou.
Toch even tijd gevonden om mijn wandelschoenen aan te trekken. Ik wist niet goed hoe de temperatuur was, en dus toch maar die jas meegenomen. Maar eens langs het kanaal weg, heb ik hem toch moeten uitspelen wegens té warm.
Voor die korte wandeling kwam ik eerst door het Uilenspiegelpark waar blijkbaar omgevallen bomen, toch in bloei komen. Na de tunnel, dan langs Sappi naar beneden naar het jaagpad. Opvallend waren die verschillende schepen die aan mekaar gekluisterd, voor anker lagen aan de sluis.
In Tournebride aan de brug, door de tunnel naar Domein Pietersheim, "the place to be" voor wandelaars.
Ik heb het vandaag rustig aan gedaan, morgen wacht mij 'n lange fietsrit die ik eens alleen wil afleggen. Maar met die paar kilometers van vandaag, ondertussen toch al de 600 wandelkilometers overschreden.
Met Hubert naar Val Dieu, is eigenlijk niet helemaal juist. We zijn wel samen in Val Dieu geweest, maar onderweg bleek hij bergop, veel last te hebben van Ikea-perikelen, opgedaan in de privésfeer. Ja, 'n mens ziet soms af met Ikeaspullen. Gevolg was dat ondergetekende, regelmatig diende te wachten op de toppen van de hellingen. En als er dan op de terugweg, ook nog eens 'n miscommunicatie is waarbij de een 'n andere weg genomen heeft dan de ander, dan hebben we uiteraard veel samen gefietst en dikwijls ook niet.
Hoe ook, de rit was zeer interessant. Het begon al goed met 'n kleine omweg achter de sluis van Lanaye. Ze waren ergens aan de Maas aan het filmen en we mochten er niet langs. Geen nood, we kennen de weg naar Moelingen zonder extra kilometers te moeten maken.
Bij het betreden van de Voer, werden wij verrast met 'n spiksplinter nieuw fietspad. Merci voor de geste.
En dan via Warsage en Neufchâteau, kwamen wij aan in Val Dieu. Het was er redelijk druk, veel hongerige toeristen. Maar we vonden 'n tafeltje en mijn taartpunt smaakte.
Via Aubel, hebben Hubert en ikzelf ons even gemist. Ik heb de ravel genomen, 'n oude spoorbaan (in dienst vanaf 1870 tem. 1989), Hubert was via 'n andere route naar De Plank gereden. Ja, mijn route via Remersdaal, Teuven en De Plank omhoog, zorgde voor heel wat hoogtemeters.
Op het einde zijn we in Bemelen nog even gestopt aan café Plateau voor 'n lekker biertje.
Zo, 'n mooie rit en hopen op goed weer voor 'n volgende trip.
Het was vandaag kiezen, oftewel naar de koers kijken - en dan vooral naar al die hellingen waar ikzelf in de loop der jaren al overheen gereden ben - oftewel gaan wandelen.
Het is het laatste geworden, er was weinig wind en af en toe scheen de zon, redenen om niet in die luie zetel te gaan zitten.
Vertrokken langs het Ceulemansplein waar 's avonds en in het weekend, tal van vrachtwagens geparkeerd staan. Wat verderop had mijn oog van ex-postmeester, weer 'n opmerkelijke brievenbus gespot.
En deze keer het bos betreden achter de Kinderboerderij en naast het Domein Zangersheide waar dit weekend weer 'n jumping aan de gang is.
Gezien ik mij voorgenomen had, er 'n iets langere wandeling van te maken, had ik 'n lekkere peer meegenomen.
En het parcours door het bos, dat is pas gaandeweg beslist geworden. Ik ken de meeste wegen, maar eens gewoon rechtdoor blijven wandelen, dat had ik nog niet gedaan. En bij het afsluiten van mijn Strava, zag ik dat ik op dat stuk, heel wat hoogtemeters gemaakt heb (87 over de hele wandeling van 10 km.). Het was tot aan de weg naar Zutendaal, op en af.
Aan de andere kant van de grote weg, terug het bospad gekozen om achter Sparrendal, het rechtste pad te nemen dat uitkomt aan de Pannestraat. En ja, paarden ..., die staan graag op de foto.
Alle grenspalen zijn genummerd, hierna enkele voorbeelden.
Ik wilde vandaag nog eens wandelen langs de Kapel van O.L.V. der 7 smarten, midden in het veld op Nederlands grondgebied. In het begin van de 19de eeuw, stond de kapel nog op grondgebied van Lanaken. Maar na het ontstaan van België en het tekenen van de grenzen, stond de Kapel op grondgebied van Oud-Caberg, in het buitenland dus.
Hoe ook, het was 'n mooie wandeling die eigenlijk begon met het gezegde: "het is Kermis in de Hel". Geloof dus nooit 'n buienradar want ik had al prijs ter hoogte van de nieuwe gebouwen van busmaatschappij Heidebloem. Enkele foto's gemaakt van de dreigende en overtrekkende lucht.
En ja, die Kapel, ze staat midden in het veld. Je moet er 'n heel eind voor wandelen op onderverharde wegen om er te geraken. Op de terugweg nog gepasseerd onder de oude spoorwegbrug en ik ben via de Kantoorweg - en zijn mooie oude woningen - en de Grensstraat, terug in Lanaken geraakt.
En dat laatste, ..... dat was al 'n tijd geleden. Dat smaakte nog eens.
Het moet niet alle dagen 'n wandeling langs het kanaal zijn, vandaag wilde ik toch eens weten hoe de toestand in het bos er uitzag, zeker na die regen van gisteren.
En ik moet zeggen, het was er vrij droog, zeker gemakkelijk bewandelbaar.
Vertrokken was ik via 'n smal pad aan de Pieter Paul Rubensstraat om vervolgens te zien dat de boeren al goed werk geleverd hebben aan De Puin. In de Kewithstraat wilde ik rechtdoor het bos in, maar dat werd mij belemmerd door enkele zware werktuigen. Tja, er zijn altijd wel ergens werken bezig. Dan maar via Dr. Neven op de Smeetsstraat en de achterliggende vijver het bos in. Iets verderop kom je dan langs de plaats waar in vroegere tijden de Smeetskluis zou gestaan hebben, bewoond door Broeder Bertus. Die kluis is afgebroken in het begin van de 20ste eeuw.
In het bos zelf, enkele gekende paden genomen om uiteindelijk ter hoogte van de ingang van Camping Jocomo, op de Bessemerstraat te komen.
En dan, in één rechte lijn naar huis waar het middagmaal wachtte.
Gisterenavond rijpte het idee om vandaag zondag, de zondag van de Ronde, te gaan fietsen. Het weer zou best meevallen (lees: niet te veel wind en droog) en onze Wout kon toch niet meedoen in de Ronde, uitstekende redenen om niet aan het beeldscherm gekluisterd te zitten.
De bedoeling was om naar Gulpen te fietsen via Bemelen om via 'n andere route terug naar Maastricht te rijden. Maar driewerf helaas, ik ben er niet geraakt. Onderweg op het fietsroutenetwerk, 'n bordje waarop het nummer 69 hoorde te staan (richting Gulpen) verkeerd gelezen. Het bleek nummer 60 te zijn en deze jongen kwam dan uit in Valkenburg. Maar geen nood, ik ken toch zowat de streek en omdat ik alleen aan het fietsen was, dacht ik van de nood 'n deugd te maken en wat hellingen in de buurt op te rijden.
Ik had nochtans al 'n stevige kuitenbreker achter de rug, Groeve 't Rooth in Bemelen met 'n max. stijgingspercentage van 10% gemeten over 100 meter (in werkelijkheid lag dat cijfer op 'n bepaald punt zeker rond de 12 à 13%).
Van Valkenburg richting Hulsberg, Klimmen, Nuth, Beek, Bunde en zo terug richting Maastricht.
In Itteren moet je tegenwoordig door 'n prachtig natuurgebied rijden. Vroeger werd de fietsroute door het dorp gestuurd, maar nu dus door de natuur.
En terug thuis, hoorde ik dat de koers al afgelopen was. De winnaar zal het wel verdiend hebben zeker ...?
Naast mijn werkkamer ligt ook nog mijn laatste thuiswerk te blinken. Een puzzel van 1.500 stuks die ik tussen al dat wandelen en fietsen, in mekaar heb gekregen.
Tja, wat doe je als de weersvoorspellingen niet al te best zijn (hele namiddag regen, zeggen ze), dan moet je wat vroeger de benen strekken dan anders.
Nu, ik diende toch naar de bakker te gaan, heb dan van de nood 'n deugd gemaakt en 'n ommetje op voorhand ingelast. Anticiperen op voorhand, noemen ze dat.
Ik ben deze keer vertrokken langs de trappen aan de Jan Rosierschool en Bloemen De Ridder. Na de tunnel, richting het kanaal gewandeld. De sluisdeuren blijven immens. En wat verderop, de bunker. Hij is bijna helemaal overgroeid. Lang, lang geleden, kwam ik er als kind dikwijls spelen. Ook waagden wij ons in de achterliggende tunnel die volledig onder de toenmalige "kip" lag. Die tunnel is inmiddels verdwenen.
Via de trappen richting de tunnel aan het college, het wandelpad nog even genomen langs de sportoase, om uiteindelijk bij bakker jeurissen mijn brood op te halen.
Een fietstocht met of zonder Michel, dat maakt 'n hemelsbreed verschil. Met hem erbij wordt er doorgereden en dat zie je aan de gemiddelde snelheid die we vandaag gedrieën haalden. Hubert en ikzelf hebben derhalve 'n tandje moeten bijsteken. Nu, voor mij geen probleem maar ik was wel positief verrast dat ook Hubert dat kon, zeker gelet op het aantal kilometers. Hubert, ferm.
De keerzijde van de medaille is, als er doorgereden wordt, er minder kansen zijn om foto's te maken onderweg. De eigen foto's beperken zich dan vandaag ook tot onze tussenstop aan het Eilandje in Neeroeteren.
Onze rit vertrok vandaag langs de molen te Boorsem met als naam: de Stormvogel en het station van As. Verder de Kempen in tot in Erpekom, deelgemeente van Peer (foto kerk). Vervolgens langs Ellikom (foto Hoogmolen) om uiteindelijk na 60 fietskilometers, te kunnen pauzeren aan het Eilandje in Neeroeteren. Het is daar gezellig zitten, spijtig dat er geen taart was. Het was dus loungen met 'n tas koffie.
Via de Maas keerden wij terug naar Lanaken. Een volgende rit is nog te bepalen wegens het minder goede weer van de volgende dagen. Het zij zo.
En ook dit moet gezegd, elke fietstocht heeft ook thuis zijn positieve kanten, de douche is zaaaaalig en het warme eten smaakt eens zo goed!
Ondanks de mist, toch mijn wandelschoenen aangetrokken.
Vertrokken langs de Pannestraat en de werken op het eind van de straat, daar het bos ingetrokken. Overal zie je nog de omgevallen bomen. Op het hoogste punt, nu eens naar links naar het fietspad tussen Zutendaal en Gellik. Dat pad even gevolgd om even verderop, terug links het bospad te nemen. Speciaal was 'n bosweg met het bord: verboden toegang, terwijl er toch het mountainbikepad voorbijkomt.
Richting Op de Puin, even 'n klein tussenstraatje genomen, ik dacht zelfs voor het eerst dat ik dat doe. Op de Puin zelf, zie je hoe mistig het is. Maar toch zag ik er ook de kalkoenen "van jetje geven".
En bijna thuis, kon ik niet voorbij die beelden zonder 'n fotootje te nemen.
Na die stevige fietstocht van gisteren, wilde ik het vandaag wat rustiger aan doen. Gewoon 'n wandeling in de buurt, over gekend terrein.
Het wandel- en fietspad gekozen naar de sportoase. Het viel mij op dat er paaltjes gezet zijn om te vermijden dat er auto's 'n binnenweg kunnen zoeken. Door het korte bospad, de weg naar Gellik over om dan beneden op het jaagpad, links te zien dat de brug over het kanaal, stevig verankerd is.
Wat verder op, zag ik 'n lange witte streep op het water. Bleek dat het gezuiverd water te zijn van Sappi dat terug het kanaal invloeit.
Aan de sluis, 'n mooie struik gespot, de Mahonie oftewel de "Berberis Aquifolium". Ik ken de plant, maar niet zijn naam. Weer iets bijgeleerd.
En na het middagmaal, nog wat getuinierd. En dadelijk ..., de benen omhoog met 'n goed boek.
Af en toe wil ik mezelf wijs maken dat mijn leeftijd maar 'n getal is en dat deze jongen met zijn 68 jaar, nog tot redelijk wat in staat is. Ben benieuwd wat morgenochtend geeft, feit is dat ik toch weer 'n rit van 100 kilometer gemaakt heb in 4u18.
Om niet weer vanaf het begin langs de Zuid-Willemsvaart te moeten rijden, koos ik er voor om mijn rit naar Tongerlo, te beginnen via de Salamander te Maasmechelen. Via de fietsbrug over de weg naar As, rij je dan langs het station en de St. Barbarakerk van Eisden en het voetbalstadion van Patro.
Wat verderop, kom je dan natuurlijk toch weer aan het kanaal uit, en dit heb ik gevolgd tot in Tongerlo. Daar voor het eerst naar rechts afgedraaid om door Kinrooi (met zijn Lemmensmolen) en Geistingen te fietsen.
Stoppen deed ik in Heppeneert in het Hepperhuys. Na 58 kilometer fietsen, had het lichaam wat suikers nodig voor de rest van de tocht.
De terugrit is altijd 'n vast gegeven, langs de Maas. Ondertussen weet ik bij wijze van spreken, er elke steen liggen.
In Herbricht bijna oud-caféhouder Rudi van zijn sokken gereden en in Lanaken mezelf beloond op 'n stevige frisse pint. Dat mocht wel.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik ben Eddy Meuris