Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
01-01-2013
Oudjaar...
Tim aan de appelflap.
Oudjaarsdag, de dag van de kniepertjes, de
oliebollen en de appelflappen. Ik ben zeer gehecht aan tradities en kan het niet
laten om elk jaar weer mee te bakken. Alleen blijft het de laatste jaren bij
appelflappen omdat we daar het meeste van houden. Ik had er een paar
bestellingen bij van Gerhard en Judith en van Mark en Jennifer. Mark heeft ze
al gekeurd en opgehaald. Die van Gerhard nemen we vanavond persoonlijk mee.
Om 11 uur stonden de buurjongens present om mee te helpen de appels in de
kaneel met suiker te rollen en achteraf te bestrooien met poedersuiker. En ook
zij kregen er een schaal van mee. Hun moeder deed het anders. Anja maakte
twee kwarktaarten, een voor ons en een voor henzelf. Ook nooit weg in deze tijd
van bezoek en op bezoek gaan. En hierbij wens ik iedereen die dit leest een
gezellig uiteinde en een goed begin. Het jaar 2013 komt er aan en zal beslist
weer voor nieuwe verrassingen zorgen. En hierbij dank ik iedereen die mijn
schrijfsels waardeert en dat af en toe laat merken.
Tante Hetty..., hoeveel dieren hebben jullie eigenlijk?' Sascha loopt met
me mee naar de schapen en ik vertel haar over de Schoonebeker ooi die door Rob
als uitbreker bestempeld is en daarom in gezelschap van een ram de winter bij
ons mag blijven achter schrikdraad èn schapengaas. Dan telt ze.. 4 kippen en de
haan, dat is vijf Tessa en de beide katten en dan de schapen Tien, roept ze
stralend. Ze is net 6 en zit in groep 2, maar ze rekent al aardig en leest al zo
maar voor t vaderland weg. Berend en José zijn er met Sascha en Olaf en brengen
meteen Rick weer mee terug vanuit Apeldoorn. Die heeft het prima naar de zin
gehad. Het wintercircus, het uitje naar Eefde en het gezinsleven bij Berend en
José doet hem goed. Berend had op de site gezien dat we gesjoeld hebben met de
Kerst en even later ligt de sjoelbak weer op tafel en wordt er, keurig volgens
de regels, gesjoeld. Rick en Berend met Sascha en Olaf vermaken zich
helemaal. Zó leuk om ze af en toe te zien. Nu hebben we ook alle tijd om eens
bij te praten over hun leven en werk. En Rick?... Die geniet. Straks blijven ze
nog allemaal hier slapen, denkt hij als de kinderen en Berend niet genoeg
kunnen krijgen van het sjoelen. Maar na het eten en een kopje koffie worden
de kinderen helemaal klaar gemaakt om thuis zo in bed te worden gestopt. Pyjama
aan en de tandjes gepoetst en de jas erover. Goed bekeken.
Het is er de tijd voor. De sjoelbak komt te voorschijn net als in veel
gezinnen de spelen zoals Risk, Monopoly en Rummycup.
De piratenkist met het oude speelgoed waar onze kinderen vroeger, Robin en
Eva wat later en onze buurkinderen nog steeds mee spelen, doet ook nu weer
dienst. Olaf heeft zich op de vrachtauto en de blokken geworpen. Hij is drie en
vind je ook niet dat hij al een architect in de dop is...?
Nee dat gaan we niet weer doen Toen we hier kwamen wonen 18 jaar terug
raadde de hovenier ons aan om eerst maar een vracht compost te bestellen. Dat
gebeurde en het was een hele toer om die dikke vrachtauto van de VAM
achteruitrijdend op de plek te krijgen waar we het wilden hebben. Het was 30
kuub en werd een bult van hier tot gunder en we zijn er, met hulp van een van
mijn leerlingen van de LTS die telkens een paar uurtjes kwam kruien, weken druk
mee geweest om dat over ons erf te verspreiden. Pas kregen we weer hetzelfde
advies: grond verbeteren. De fut is er weer uit. Nee die vrachtwagen gaat er
niet meer komen maar we halen nu de compost met de aanhangwagen op bij de stort.
Bovendien krimpen we de borders in. Waar we eerst ieder jaar de border met 20 cm
verbreedden gaat er nu telkens 20 cm af. Alleen mijn tuintje bij mn keetje wil
ik wat vruchtbaarder zien te krijgen. Mijn boerenkooltjes smaken goed maar qua
formaat halen ze het niet bij die uit Eerbeek. Baas boven baas noem je dat toch?
Daar is de bodem zo vruchtbaar dat de boerenkool gekapt moet worden. Ja
Marianne, daar mag je gerust over opscheppen. Enorm!
Morgen ga ik naar Appeledorn, zei Rick op 2e Kerstdag. En zo pakte hij
eergisteren de trein naar Apeldoorn. Daar woont neef Berend met zijn gezin. Wanneer
Berend zoals nu vrij heeft tussen Kerst en Oud en Nieuw belt hij begin december
Rick om een afspraak te maken. Uit zichzelf komt Rick er niet toe, maar wanneer
Berend iets voorstelt gaat hij er voor. Toen ze nog kinderen waren hadden ze al
iets samen. Wanneer we bij Ben en Diny waren of zij bij ons, hoefden Rick en
Berend elkaar maar aan te kijken of er werd breeduit gelachen en gegiebeld. En
dat is zo gebleven. Toen ik Rick dan ook vroeg of hij er zin in had, begon hij
al met lachen. Wat ze gaan doen? Geen idee nou ja met Sascha en Olaf
optrekken, naar Eefde gaan en misschien nog meer familie opzoeken, want Rick is
net als Berend er eentje van de nostalgie. We horen het nog wel wanneer ze
zondag komen en meteen Rick weer meebrengen deze kant op. Veel plezier daar
samen!
Toch ook handig...dat Facebook. José meldt net dat ze met de hele
cub, Rick incluis, naar het Wintercircus zijn geweest in Apeldoorn. Ze deed er
meteen een link bij. Kijk maar eens naar deze show door op http://www.youtube.com/watch?v=79jY7m1nQHA&sns=fb te
klikken... Als dat niet lachen is...!
Computers zijn rare dingen. Ze doen nooit wat je denkt dat ze doen. Als je
ook maar een punt of komma vergeet word je meteen afgestraft: adress unknown.
Zomaar zonder fatsoenlijke redenen gooien ze je mail in de afdeling ongewenste
email. Het zal er mee te maken hebben dat ze de taal niet als Nederlands
herkennen. Zo opende ik vanmorgen toevallig een paar mailtjes in de afdeling
ongewenste email waar ik erg voorzichtig mee ben en ze meestal meteen weggooi.
De titel van de ene was: Boh Foi Toch en dat is meteen de naam van een door mij
zeer gewaardeerde Achterhoekse streektaalgroep met Hans Keuper als veurzanger.
Die open ik natuurlijk wel. Met zoveel gevoel zingen ze voor mij de sterren van
de hemel omdat ik me helemaal in hun belevingswereld kan verplaatsen. Het liedje
dat me altijd bij zal blijven is die van Jantje en zien hundjen in de plee.
Meteen zie ik het beeld voor me van de ouderwetse houten plee die we op de
Boomgaard nog hadden met de stukjes krantenpapier in een bakje ernaast voor het
nawerk. t Geet aover Jantje met zien hundjen den e neet met moch nemmen naor t
huusken(- wc-) en dee em tussen de dunne beentjes deur glipt. Och arme Marianne uut
Eerbeek zal er ok een leefhebber van waen want van heur kwam de mail met de
beste wensen veur de Kasdaagn. Baovendien schrif zie-j ok wal int Achterhooks
en dat dut mien altied good, dat dut et. Now jao.. Kasdaagn he-w ehad en
daorumme wense ik heur en oele allemaole een gloepens goed nie-jjaor en 'völle
heil en zegen' en völle hazen en knienn' zoas de kinder vrogger zeien bie-j t
niejaorscheetn in de buurte.
Een ongewoon weertje op deze 2e kerstdag, aangename temperatuur en zon. Daar
maken we meteen gebruik van door met de honden naar het bos te lopen. Ik noem
het vaak ons bos, want je komt er nooit iemand tegen. Ik heb het idee dat het
paadje dat er rondom doorheen loopt enkel door ons in stand wordt gehouden.
Queeny is er ook want Mark is met de Kraakjes naar het zuiden om daar kerst te
vieren. Tessa zou bijna weer aan haar tweede rondje bos beginnen, maar nu hebben
we het door en roepen haar meteen terug. Dan komen Gerhard en Judith met
Robin aanfietsen en zo hebben we, ook nu samen met Rick, een mooi slot van de
Kersttijd. Loedertje, de zwarte kat, heeft het niet best want Ziva, de Friese
Stabij van de familie, is meegekomen. Dat vertrouwt ze niet en blijft na de
eerste heftige aanvaring, die met veel gesis gepaard gaat, boven aan de spiltrap
zitten. Nee de score van Mark halen we niet met sjoelen maar we praten weer
bij, eten lekker en nemen de koffie mee naar de kota als afsluiting. Tessa
ligt van de drukte bij te komen op haar plekje. Loeder neemt het zekere voor het
onzekere en is naar de schuur en wij ? Wij zijn blij met een paar gezellige
kerstdagen met kinderen en kleinkinderen.
En zo was het. Vanuit de kerk waar we na een mooie kerstviering ons geen
tijd gunden om een kop koffie mee te drinken ging het op huis aan. Het werd een
mooie 1e Kerstdag met de kinderen. Je weet het wel: eerst koffie, thee met
kersttaart. Daarna gingen we richting Finse kota wat altijd sfeer verhogend
werkt. Een blokje hout op het vuur en wat kooltjes. Eva had marshmallows
meegebracht om lekker te laten smelten boven het vuur. Wat later werd er
gesjoeld of het leven er van af hing. We hadden al 4 rondjes gedaan zonder Mark.
Hij kwam binnen met de opmerking: Wat is de hoogste score? Ik meen Eva met 124
punten. Hij ging er meteen overheen met dik in de 140 de smiecht. Het
gourmetten was gezellig en toen kwam de klapper: het toetje van Jennifer, de
chocoladebom: ijs, vruchten, omgeven door plakjes krentenbrood. Nadat het geheel
goed koud was geworden in de vriezer en op een bord gestort, ging er gesmolten
chocolade over. Het was allemaal lekker, maar het mooiste van zon dag is
het samenzijn en de gesprekken die je met elkaar hebt. We verheugen ons op
nog een dag, dit keer met de rest. De kip van buurman Jans wordt er een
onderdeel van en de sjoelbak hebben we maar laten staan. Wij zijn warm gedraaid!
Dus Gerhard, Judith en Robin kom maar op!
Het viel mee in de supermarkt. De meeste mensen zijn al aan het bakken en
braden, veronderstelde de man aan de kassa. Dat moesten wij dan ook maar gaan
doen. Toch was eerst de geplande bomenkap aan de beurt. Er stond nog een dode
berk en een ander die ook nog in de weg stond. Mark kwam met plezier en in korte
tijd hadden vader en zoon het klusje geklaard. Het was een precies werkje want
de kota staat er ook nog, maar terwijl Wim het touw vasthield waarmee de boom in
de goede positie gehouden werd, zaagde Mark een wig uit de boom. Even later lag
hij op de geplande plaats. De stukken stam liggen nu te wachten op het verder
zagen en kloven. De avond stond hier in het teken van 'All you need is love',
altijd goed voor een paar stiekem weggepinkte traantjes. En morgen ? Kerst! Na
de kerk zullen Mark, Jenifer, Eva en Gijs van de partij zijn en Rick natuurlijk.
Gerhard en Judith konden niet maar zullen 2e Kerstdag even langskomen. Nee we
zitten niet alleen met deze dagen. De sjoelbak staat klaar en de rest
ook.
Simon, Sascha en Olaf, de trots van opa Ben en oma Diny.
Ik kon het
niet langer voor me houden. Het tweede 3 Egginks sisters schilderij was al een
poosje af. De eerste hangt bij Berdena en de tweede nu dus bij zus Diny.
Misschien moet ik toch nog aan een derde beginnen. Dan hebben we er alle drie
eentje. Het was een echte familiedag, bij de Wagenvoorts waren alle kinderen
en bij de Egginks, bij Johan en Joke al net zo. Heel wat vliegen in één klap
dus. Onderweg bij de Lindeseweg kijken we altijd even opzij naar het huis van
tante Jo. 'Kiek es Wim, Joost hef de kerstboom ok al staon'. Nadat tante Jo
overleed heeft kleinzoon Joost er een mooi appartementje van gemaakt. Het
blijft een end rijden, maar vergeleken met Amerika en Canada is het natuurlijk
een peulenschil om één uur en drie kwartier te moeten rijden voor een bezoekje.
Bovendien moesten we eerst Tessa even naar Mark en Jennifer brengen en s avonds
weer ophalen. De dag was anders te lang. Zomers laten we de honden vaak gewoon
buiten lopen maar daar is het nu het weer niet naar. Tessa gaat nu steeds meer
achteruit, ze valt soms gewoon om. Wat was het anders leuk om weer bij te
praten met die grote neven en nicht met hun aanhang en de drie kleinkinderen van
Ben en Diny te zien spelen. Maar nu is mijn dag vol en wordt het tijd om mn
bed op te zoeken. Morgen is tante Jantje uut Barchem jarig, 93 wordt ze al weer.
Met oom Bram en tante Heintje zijn ze de laatsten van hun generatie die er nog
zijn. Een fijne dag gewenst tante Jantje. Ik weet dat Diny al bij haar geweest
is en nichtje Ineke zal haar zeker opzoeken, net als Erna, buurmeisje Jannie en
nichtje Jeannet en haar familie. En waarschijnlijk loopt dat zo de hele dag
door. Een fijne dag gewenst tante Jantje!
Valerius zong prachtig gisteravond tijdens hun jaarlijkse kerstconcert, de
laatste keer met hun fantastische dirigent Daniel Rouwkema. Ze zullen hem
missen. Ben en Niesje waren er bij. Blijven jullie ook slapen?, hoef je ze
maar één keer te vragen. We hebben er met elkaar een gezellige dag van gemaakt.
De dr Denker puzzel uit de krant van vanmorgen met een moeilijk cryptogram werd
gezamenlijk, maar vooral door Ben, bijna volledig opgelost. Met koffie, thee,
shoppen, een tosti met chocolademelk bij Het Goed, samen een kerstbakje
wegbrengen bij de buurvrouw, kniepertjes proeven, de kerstkip ophalen bij
buurman Jans èn uiteindelijk samen met Rick aan de pannenkoeken met spek of
appel zorgde voor een gevulde dag. Ben en Niesje voelen zich hier helemaal
thuis. Ze hebben ook al zoveel vakanties en logeerpartijen hier meegemaakt.
Nu kijk ik met Wim samen nog even naar een opgenomen Inspector Frost en
maken ons op voor opnieuw een gezellige dag, zondag de 23e. Het is morgenvroeg
59 jaar geleden dat we bij tante Hermien en oom Sjoerd wakker werden van de
telefoon en de stem van tante Hermien hoorden: Een jonge zoon? gezond, 10 pond
en een ons? Coba ook goed? En dat was dus Johan.
Ik make altied ballegies van t beslag, zegt Doortje, een van mijn mede-
zwemsters na het aquajoggen bij de koffie. Dan druk ik ze plat en dan geet t
in t iezer. En ik maak juist altijd dun beslag. De kniepertjes worden dan zo
lekker dun en knapperig, zegt Anja. De laatste keer voor de vakantie is de
groep, die na het zwemmen gaat koffiedrinken, wat groter dan anders en de
Drentse lekkernijen die horen bij deze tijd van het jaar worden besproken.
Kniepertjes bakken is een echt Drents gebruik. Iedereen heeft wel een
wafelijzer. In het oude jaar worden ze gewoon plat gepresenteerd, het oude jaar
is immers geweest, heeft geen geheimen meer. Maar met nieuwjaar worden de
rolletjes gegeten, het komende jaar heeft nog van alles voor ons in petto wat
nog onbekend is, dus zijn ze nu nog opgerold. Buurvrouw Geesje maakt altijd
spekdikken, dat is meer een Gronings gebruik. Het zijn wat dikkere wafels met
plakjes worst er in, hartig dus. Maar al deze streekrecepten worden in een
wafelijzer gebakken. Ik heb geen wafelijzer en heb ze ook nog nooit zelf
gemaakt. Meestal krieg ik een trömmelken röllekes van Diny, want ook in de
Achterhoek worden ze gebakken. Eh wat ik doe? Ik bak op oudejaarsdag alleen
appelflappen gevuld met een dikke plak goudrenet. Tegenwoordig komen de
buurjongetjes Frank en Tim me vaak helpen. En onze eigen jongens komen langs om
ze te proeven.
Voor nog een impressie die je bij zal blijven heeft Ben Wagenvoort een
aardige film gemaakt over deze bijzondere kerstmarkt op boerderij Theenk. Vooral
dat strooien met hooi van Dirkje geeft toch iets extra's vind je ook niet? Je
weet het... klik op http://www.youtube.com/watch?v=f9LySiP931c
Soms gaat er niets boven eenvoud. Zo was de kerstmarkt in Eefde bij Eppie
en Dirkje van Zeyts een bijna intiem en sociaal gebeuren, niet alleen een
ontmoetingsplek voor mensen die een binding met het koor hebben maar voor de
hele buurt en daarbuiten, als ik mezelf mag meerekenen. Wat een werk is er
verricht om alles zo sfeervol te krijgen. Gisteravond vierden we het
kerstfeest met de vrouwen van Passage Zuidbarge Rietlanden. Heel gewoon, het
kerstverhaal afgewisseld met het zingen van kerstliederen en het voordragen van
een gedicht. Mijn zingen is niet meer wat het geweest is, ik zing grotendeels
een octaaf lager. Maar ik was gelukkig niet de enige. Maartje, naast mij, had
net zon stem en dat geeft verbroedering. Tijdens de gesprekken die we
tussendoor voerden bleken we veel dezelfde bekenden te hebben en zelfs bij
elkaar in de buurt, zij in Zutphen en ik in Vorden, te zijn opgegroeid. Het
kerstverhaal van Toon Kortooms: Mijn wonderlijkste Kerst, was al op
Sinterklaasavond bij de chocolademelk goedgekeurd door Wim. Den mo-j doen,
hartstikke mooi, was zijn commentaar. En ook bij de dames viel het deze avond
erg in de smaak. Mijn boek met kerstverhalen die ik al 40 jaar op de plank had
liggen, had ik dus niet voor niets zo lang bewaard. Weet je, vertelde
Maartje, dat Toon Kortooms Antons vader op de foto heeft gezet toen die zoals
hij elke dag deed, een duik in zee nam? En ook Thea Barnard, emeritus predikant
in Vries, die indertijd opa Egginks uitvaart leidde, was een van haar vrienden.
Wat is de wereld soms klein.
Theenk, de mooie boerderij van Ep en Dirkje van Zeyts leent zich goed voor
een Kerstmarkt.
'Ik hebbe neet vernommen daj in bedde kwamen en neet
da-j der weer uut gingn, zei ik vanmorgen tegen Wim toen ik beneden kwam. Het
was een volle dag gisteren. Het was een aangename reis per trein naar Zutphen en
terug. Arriva heeft splinternieuwe treinen ingezet in dit deel van Oost
Nederland, voorzien van de nieuwste snufjes. Opklapbare tafeltjes,
internetbereik, gewoon comfortabel. Ben haalde me op om naar de Kerstmarkt bij
Dirkje en Eppie van Zeyts te brengen, georganiseerd door het koor waar Diny lid
van is. Diny druk was met de verkoop van de in de week ervoor vakkundig in
elkaar geknutselde kerststukken. De verkoop van glühwein, erwtensoep, wafels en
koffie met gebak deed de rest. Ik was niet van plan veel in te slaan, ik was
immers met de trein! Toch kon ik het niet laten om een mand met kerstgroen voor
buiten en een heel natuurlijke bak voor binnen te kopen. Die blijft bij Ben en
Diny buiten staan tot we volgende week terug komen voor de jaarlijks
terugkomende verjaardagen. Op een gegeven moment was er een man aan het zoeken
tussen al het kerstgroen. Hij keurde al de vrolijke kerstbakken af. Ik zoek iets
sobers, zei hij. Ik zag het meteen: een man die weet wat hij wil: geen goud,
zilver of rode appeltjes en nam hem mee naar het mooiste kerststuk gemaakt van
enkel natuurlijk materiaal. Dat is het, dat bedoel ik nou. Hij bedankte me
voor het advies en ging tevreden naar huis. Het was een mooi en warm plaatselijk
gebeuren dat af en toe opgeluisterd werd door het koor. Het resultaat was er ook
naar: ik meen 2300 euro netto.
De engel uit de tuin van Ben en Diny staat bij de ingang...
En dan zo ineens zijn ze er weer, vanuit Canada. Henry en Tonny blijven een
week of 6 weer op hun vertrouwde plek in Hattem. Tonca de zwarte Labrador
logeert zolang bij Fred en Gera in Spruce View, Canada . De reden is wat dubbel.
Van de drie hartsvrienden die Henry in zijn jeugd had is het vooral Jan
Neuteboom en zijn Alie waarmee ze echt bevriend zijn gebleven. Een tijdje terug
hielp Jan nog toen Tonny alleen in Nederland was om hun huis, dat in de verkoop
is, wat op te knappen. Nu is hij ineens ernstig ziek en de vooruitzichten zijn
ronduit slecht. Daarom besloten Henry en Tonny nu naar Nederland te komen om ze
een aantal weken bij te kunnen staan. Gisteren waren ze bij ons, samen met
Ben en Niesje. Hun auto stond hier al meer dan een jaar en die kwamen ze
ophalen. Zo hebben ze in deze weken hun eigen vervoer. Wim had hem het afgelopen
jaar regelmatig even laten draaien en heeft een nieuwe APK geregeld. Alles was
o.k. En zo zaten nu drie van de vier broers van der Kolk (met ons als aanhang)
weer eens samen om de tafel, aan de rijst met kipperagout en natuurlijk de
mosterdsoep. Was erg gezellig, als vanouds zou je kunnen zeggen.
Ik kreeg een mail van mijn nichtje Pamela uit Minneapolis
met een verzoek om op Karen Gaffney te stemmen die genomineerd is voor de Vrouw
van het Jaar Award voor de Special Olympics. Ze is een inspiratie voor elke
ouder van of iemand met het Down Syndroom, zo vertelt Pamela. Afgelopen jaar
kreeg Karen tijdens een brunch een leuk contact met haar neefje Bennie, die ook geboren werd met het Down Syndroom. De Open
Water Swimming Association die haar hier steunt, omdat ze zo waarderen voor wat
zij doet, heeft een website waarbij je op haar kunt stemmen. Als je die
aanklikt, door te klikken op: http://www.worldopenwaterswimmingassociation.com/2012-wowsa-woman-of-the-year-nominees/e zie je links een hele rij
genomineerden. Je zult ook Karen Gaffney hierbij aantreffen. Door haar naam aan
te vinken en onderaan op 'vote' te klikken, kun je op haar stemmen. Wanneer
Pamela haar aanprijst als hartelijk, positief en iemand die de Award waard is,
weet ik zeker dat deze jonge vrouw, Karen Gaffney, dat zeker verdient. Wie dit ook aanspreekt... laat je niet weerhouden te stemmen. Ze
stuurde er deze prachtige foto bij van Karen met Bennie.
Dat was me het avondje wel
Zit je net klaar voor het journaal van 8 uur, zegt Wim: Waor is Tessa?. Och
den lig vaste in de mande of in de stoel. Tessa heeft zo haar vaste plekjes.
Maar niks van dat alles. Ze was er gewoon niet. Ik had net ervoor zitten te
vertellen dat ze toen we ons rondje bos deden, Queeny, Tessa en ik, dat Tessa
ook even weg was. Ze was op weg gegaan om nog een rondje te maken. Tessa loopt
wel vaker zomaar haar vaste rondjes, is oud geworden en heeft staar aan beide
ogen. Ik denk dat ze in de schemering en helemaal als het donker is de weg niet
meer weet. Na veel roepen kwam ze er aan. Maar nu in het pikkedonker? Wim en
ik met zaklantaarn het hele erf over al roepend en fluitend. Niks! We hebben
zelfs in de vijver geschenen.. je weet maar nooit. Ook niks. Wim pakte de fiets
en ging de hele buurt rond vanaf het begin van het Schoolpad tot aan
Bargeroosterveld en het Oevermanswegje, al roepend en fluitend. Na een half uur
belde ik hem maar eens op zijn mobiel, want nu was ik hem ook nog kwijt. Maar
dat viel mee. Nog steeds geen hond. We hadden intussen alle erfverlichting aan
en alle gordijnen open zodat het licht vanuit huis goed te zien was. Met
tussenpozen gingen we er maar weer bij zitten, maar met 5 graden vorst voor de
boeg zou ons hondje een slechte nacht krijgen. Tegen half 12 ziet Wim ineens
beweging in de voortuin, nee de zwarte kat is binnen, opgerold in een stoel. En
ja hoor toch Tessa! IJskoud en nat wil ze nu wel bij de kachel in een dekentje,
wat warme Brinta met een eitje gaat er ook in. Vanmorgen is het net of er
niets gebeurd is, maar ik kan je vertellen dat ik heerlijk geslapen
heb
Hebben jullie dat ook? Wanneer het een paar weken voor de kerst is dat je
dan zo onrustig wordt? Wat gaan we doen en met wie? Sturen we kaarten of is de
pc zover ingeburgerd dat meer van die pps-jes wordt. Zijn vaak erg mooi, maar je
kunt ze niet vastpakken. Doen we weer een kerstboom?... Ja natuurlijk.. Halen we
die weer bij die man op de hoek in Bargeroosterveld? Waar zijn de versieringen?
Moet er weer wat nieuws bij? Boodschappen, poetsen?? Het kerstverhaal voor de
dames van Passage moet ik nog even doornemen. Op sinterklaasavond heb ik hem Wim
al volledig voorgelezen achter de chocolademelk. Wim vond hem prachtig...
'Doen', zei hij, 'helemaal goed'. Gisteren heb ik met Trijnie en een stel
dames door de Emmer Dennen gewandeld met de Nordic walking stokken, het rook er
zo lekker! De Emmer Dennen is het bos dat midden tussen de wijken èn aan de
noordkant van Emmen ligt. Trijnie had de boom al staan, een prachtige kunstboom,
niet van echt te onderscheiden! Ja.., zei ze: Toen ik zaoterdagmiddag thuus
kwam had mien zeune Arnold em al staon.. midden in de kamer. Be-j der noe al
weer, zeg e ik had em klaor wiln hebn a-j thuus kwamen. Trijnie haar man is
afgelopen zomer overleden na een kort ziekbed en ook al probeert ze zich er goed
door te slaan, je merkt dat het moeilijk is. En dan denk ik maar weer waar
zal ik me druk om maken blij dat we nog samen zijn.
De Twentse Spreukenkalender is leuk, de Drentse ook heel aardig maar het
zal niemand verbazen dat voor mij de Achterhoekse, vooruit ook Liemerse, met de
eer gaat strijken. Ik vind zelfs dat ze rekening houden met de tijd van het
jaar. Zo las ik vandaag in deze dagen voor de Kerst: n Olde haze kent
elke strik En toen het hier s nachts 15 graden vroor: As de katte
t gat warmt, wil t snijen. Maar ook deze kan ik waarderen: Wee an
alle pötjes en pennekes lekt Krig splinters in de tonge ( Het is niet
goed je overal mee te bemoeien) Der is gin sprekker dén t n zwieger kan
verbettern. En: De weerld is as n varkenskot: Wee t hardste
slobbert hef t meeste. Ook Wim leest de spreuken, die natuurlijk zoals
bij de meesten op het toilet hangt, grondig. Gisteren stond hij weer eens als
een trouwe hond te wachten toen Agnes en ik wat rondstruinden in de winkel bij
de ANWB. Het was beredruk en Wim bleef een andere trouwe wachter gezelschap
houden bij de deur. Hij praat altijd met iedereen, in dit geval over het weer,
en ik hoor hem nog net spitsvondig zeggen: As t raegent in
november Wordt t karstmissen in december En voegt er nog gauw aan
toe: En is het eenmaal mei Dan is april voorbij. En samen gingen we de
deur uit richting V en D want nu waren we toe aan iets warms.
Computers zijn rare dingen. Ze doen nooit wat je denkt dat ze doen. Als je
ook maar een punt of komma vergeet word je meteen afgestraft: adress unknown.
Zomaar zonder fatsoenlijke redenen gooien ze je mail in de afdeling ongewenste
email. Het zal er mee te maken hebben dat ze de taal niet als Nederlands
herkennen. Zo opende ik vanmorgen toevallig een paar mailtjes in de afdeling
ongewenste email waar ik erg voorzichtig mee ben en ze meestal meteen weggooi.
De titel van de ene was: Boh Foi Toch en dat is meteen de naam van een door mij
zeer gewaardeerde Achterhoekse streektaalgroep met Hans Keuper als veurzanger.
Die open ik natuurlijk wel. Met zoveel gevoel zingen ze voor mij de sterren van
de hemel omdat ik me helemaal in hun belevingswereld kan verplaatsen. Het liedje
dat me altijd bij zal blijven is die van Jantje en zien hundjen in de plee.
Meteen zie ik het beeld voor me van de ouderwetse houten plee die we op de
Boomgaard nog hadden met de stukjes krantenpapier in een bakje ernaast voor het
nawerk. t Geet aover Jantje met zien hundjen den e neet met moch nemmen naor t
huusken(- wc-) en dee em tussen de dunne beentjes deur glipt. Och arme
Ik make altied ballegies van t beslag, zegt Doortje, een van mijn mede-
zwemsters na het aquajoggen bij de koffie. Dan druk ik ze plat en dan geet t
in t iezer. En ik maak juist altijd dun beslag. De kniepertjes worden dan zo
lekker dun en knapperig, zegt Anja. De laatste keer voor de vakantie is de
groep, die na het zwemmen gaat koffiedrinken, wat groter dan anders en de
Drentse lekkernijen die horen bij deze tijd van het jaar worden besproken.
Kniepertjes bakken is een echt Drents gebruik. Iedereen heeft wel een
wafelijzer. In het oude jaar worden ze gewoon plat gepresenteerd, het oude jaar
is immers geweest, heeft geen geheimen meer. Maar met nieuwjaar worden de
rolletjes gegeten, het komende jaar heeft nog van alles voor ons in petto wat
nog onbekend is, dus zijn ze nu nog opgerold.
Theenk, de mooie boerderij van Ep en Dirkje van Zeyts leent zich goed voor
een Kerstmarkt.
