Inhoud blog
  • Bezinning bij de derde zondag van de Advent
  • WOENSDAG IN DE TWEEDE WEEK VAN DE ADVENT
  • TWEEDE ZONDAG VAN DE ADVENT
  • EEN GEDACHTE BIJ DE ADVENT
  • BIJ DE EERSTE ZONDAG VAN DE ADVENT
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Doorheen de dagen
    Ervaringen besproken
    27-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DINSDAG IN DE GOEDE WEEK

    Petrus

               

    Hij stond wreed voor den rechterstoel gebonden,
    En zij verweten mij zijn vriend te zijn
    En lasterden, wat heilig is en rein,
    Als laagheid en afschuwelijke zonden.
                          

    'k Zag, hoe zij Hem bespotten en verwondden.
    Hij leed geduldig smaad en vuige pijn,
    Ik vreesde hunner oogen valsche schijn
    En dat ze als Hem mij martelden en schonden.

                    

    Zij vroegen huichelend: gij hebt Hem lief?
    Eer Hij naar mij zijn teedere oogen hief,
    Had ik mij vloekend van Hem afgescheiden.

                        

    Toen stiet de haan zijn schellen morgenkreet.
    'k Voelde mijn hart, dat borst van bitter leed.
    'k Voelde mijn oogen, hoe ze brandend schreiden.

    Willem de Mérode

    Jezus sprak tot Petrus :

    ‘Jij je leven voor mij geven?

    Waarachtig, Ik verzeker je:

    nog voor de haan kraait

    zul jij mij driemaal verloochenen.'

    (Johannes 13,38)

     Wat raakt mij in het feit dat vriendschap,

    verbondenheid met Jezus

    blijkbaar de mogelijkheid niet uitsluit

    dat je Hem verraadt?

    Hoe kan het zover komen?

    (Ignatiaans bidden, vastenretraite 2018)





    27-03-2018 om 08:54 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    26-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    De rijke jongeling 2

          

    Ik zou zo graag geloven dat hij later
    naar hem teruggekeerd is: in die nacht
    dat Jezus in de tuin werd opgebracht.
    Een jonge man wilde hem volgen, staat er.

    Dat hij toen echt alles had weggegeven.
    Want hij ging enkel in een linnen doek
    om zijn lichaam naar de meester op zoek.
    Het was zijn schuld niet dat ze hem verdreven.

    Het laatste wat hij had viel hun in handen.
    Naakt sloeg hij op de vlucht. Verder dan daar
    kon hij niet volgen. Als een bedelaar.
    Ik zie de tranen in zijn ogen branden
    terwijl hij rent, tussen de struiken door:
    En sinds die nacht ontbreekt van hem elk spoor.

    Michel van der Plas

    26-03-2018 om 18:25 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    24-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZONDAG 25 MAART

    PALMZONDAG – 25 MAART 2018

    HEER JEZUS, HET VOLK JUICHTE MET PALMEN 

     

    PALMWIJDING

    God wij nemen deze palm in de hand

    als een teken van hulde aan Christus,

    de vorst van de vrede. 

    Door dit gebaar willen we ook aangeven

    dat we bereid zijn om zijn weg te gaan

    met volharding en vertrouwen.

    Vandaag vieren wij dat Hij,

    die wij als koning vereren,

    zich niet wilde vastklampen aan macht en praal.

    Hij is door mensen vernederd,

    tot de dood aan een kruis. 

    Zo volbracht Hij – ten einde toe –

    wat Hij altijd gezegd had:

    wie groot wil zijn, moet dienaar worden,

    en zijn leven geven aan anderen.

     

    Jij, kleine palmtakje,

    Je kost helemaal niets,

    En toch beteken jij zoveel.

          
    Jij spreekt van Jezus

    op weg naar zijn lijden.

     

    Jij vertelt van Noach en de duif

    boven het eindeloze water

    met een takje in haar bek,

    teken dat de redding nabij was.

                     
    Met jou in de hand zien we

    de vreugde van Witte Donderdag,

    de droefheid van Goede Vrijdag,

    en de rouw van Stille Zaterdag.

     

    Als ik jou vasthoud

    draag ik Hoop in mijn handen.

    Jij kijkt naar Pasen,

    ons nu al gegeven.

         
    Gezegend ben je.

     

    (bron onbekend)







    24-03-2018 om 11:11 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    22-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOORDENKEN OP DONDERDAG

    ‘Op de weg van het Evangelie ben je geroepen

    de minste te zijn en niet te heersen,

    de lasten van anderen te dragen en geen lasten op te leggen,

    vrijheid te schenken in plaats van vrijheid te nemen,

    arm te worden om anderen rijk te maken,

    het kruis op je te nemen om anderen vreugde te verschaffen,

    te sterven opdat de anderen leven.

     

    Dat is het geheim van het Evangelie

    waarover je verder slechts kunt zwijgen.

    Het wordt pas waar en waarachtig als je het doet’

    ‘Regel voor een nieuwe broeder’

     

    (Bron: Ignatiaans bidden, vastenretraite 2017, Citaten Week 5)

    22-03-2018 om 11:48 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    20-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    Een witte ochtend, eerste dooi 

    de lucht wit-grijs, egaal gespreid 

    en aan de lange horizon 

    welt nu een witte zon.

             

    Geen wind, beweging of geluid. 

    Er botten waterdruppels uit; 

    aan iedre tak en iedre struik 

    zijn knoppen licht.

            

    Een hartstochtsloze en totale aanwezigheid 

    maakt zich nu kenbaar en het is 

    of in een diepe adempauze van de tijd, 

    dichtbij, een pasgeboren kind 

    zich stil, volmaakt en ademend bevindt.

              

    M. Vasalis





    20-03-2018 om 08:09 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    17-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZONDAG 18 MAART

    5de VASTENZONDAG B – 18 MAART 2018 

    IN DE LEERSCHOOL VAN HET LIJDEN 

     

    De voorbije weken stond het kruis van Jezus voorop, en evenzeer ‘de kruisgang door de tijden’, van zovele mensen, die zijn weg gaan.

    Dit kruis van Christus is onmiskenbaar ‘het grote mysterie van ons geloof’. Paulus spreekt hier terecht van een dwaasheid in het oog van de mensen, maar voor wie gelooft is juist dit kruis ‘Gods Kracht en Gods Wijsheid.’

    Goede Vrijdag komt nu heel dichtbij, deze eucharistie spreekt dan ook eens te meer over die samenhang van kruis en verlossing, die samenhang van leed en leven. Onlosmakelijk zijn beide met elkaar verbonden, ook al gaat dit alle verstand te boven.

     

    Hoewel Hij Gods Zoon was,

    heeft Hij in de leerschool van het lijden

    gehoorzaamheid geleerd.

    (Brief aan de Joodse Christenen 5,6)

                 

    Kort voor Hij ter dood gebracht werd, zei Jezus:

    Als een graankorrel niet in de aarde valt,

    blijft het één graankorrel,

    maar wanneer hij sterft, draagt hij veel vrucht.

    Wie zich aan zijn leven vastklampt, verliest het; 

    maar wie zijn leven prijsgeeft in deze wereld,

    zal het behouden voor het eeuwige leven. 

    Wie Mij wil dienen, zal Mij moeten volgen, 

    en waar Ik ben, daar zal ook mijn dienaar zijn. 

    Wie Mij dient, zal erkenning vinden bij de Vader. 

    Nu het zover is, is mijn ziel ontsteld.

    Zal Ik dan zeggen:

    `Vader, red Mij uit dit uur'?

    Nee, want juist daarom ben Ik gekomen:

    met het oog op dit uur.

     (Johannes 12,24-27)

     

    'GEHOORZAAM IN HET LIJDEN'

     

    ‘Christus heeft tijdens zijn leven op aarde, onder tranen en met luide stem, gesmeekt en gebeden, en zo heeft hij gehoorzaamheid geleerd’. De woorden van de eerste lezing klinken weer bijzonder hard. Maar Jezus’ eigen woorden in de hof van Olijven, tijdens het verhaal van zijn lijden, spreken eenzelfde taal: ‘Vader, red mij uit dit uur. En als het mogelijk is, laat deze kelk voorbijgaan. Doch niet mijn wil, maar uw wil geschiede’. Bovendien: zoals we in het evangelie van vandaag lezen, sprak Jezus reeds enkele dagen voor zijn uitlevering vrijwel letterlijk dezelfde woorden: Zal Ik dan zeggen: `Vader, red Mij uit dit uur'? Nee, want juist daarom ben Ik gekomen: met het oog op dit uur.

    Kruis, gehoorzaamheid en redding behoren – in hun onderlinge samenhang – tot de diepste kern van Jezus’ leven, en dus ook van ons geloof. Maar eens te meer moeten wij beklemtonen: dit lijden wordt niet om zichzelf geprezen, en Jezus’ gehoorzaamheid is geen slaafs naleven van zinloze regeltjes, zoals wij ons nog voorbeelden herinneren uit verhalen van vroeger. Zijn lijden sluit aan bij zijn diepste roeping, waarvoor Hij in de wereld gekomen is: ‘de mensen vrij maken, van zonde en van alle kwaad dat uit die zonde voortkomt’. Doorheen dit lijden toont Hij ons een weg ten leven en voert Hij ons weg uit duisternis en dood. Langs de weg van dit lijden opent Hij voor ons de toegang tot een waarachtig leven van een diepe, volkomen vreugde.

    Ook de gelovige koestert het lijden niet om zichzelf, maar opdat de medemens – doorheen dit pad van leed en pijn – menswaardiger zou kunnen leven. Wie zijn leven afstemt op de weg, die Jezus ging, aanvaardt het om eigen voordeel en belang op te geven, hopende om zo het leven van zijn lijdende medemens draaglijker te maken … want zo heeft Jezus voorgedaan. Zo zijn kruisweg en redding onlosmakelijk verbonden.

    En dan is er die gehoorzaamheid, zo dikwijls misbruikt om mensen klein te houden of te onderdrukken. De gehoorzaamheid die Jezus voorleeft is een gehoorzaamheid aan God zelf. Wij moeten inderdaad afstand doen van eigen willetjes en grilletjes, om een hoger goed te dienen, een doel dat groter is dan ons eigen persoontje: een aarde, waarvan we niet alleen bij de schepping kunnen zeggen: ‘en God zag dat het goed was’, maar een aarde, die ons ook nu nog laat jubelen: ‘en God ziet dat het goed is’, de voltooiing van zijn Rijk, een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar Hij daadwerkelijk en zichtbaar woont tussen de mensen.

    Daar staan wij nog ver van af … en we zullen nog heel wat  gehoorzaamheid moeten opsteken in de leerschool van het lijden. Opnieuw denken we dan aan die profetische woorden uit het Oude Testament: ‘Beide houd ik u voor: dood en leven. Kies dan het leven’.

    Kies dan het leven … dat kan alleen maar door de onthechting van de graankorrel en door lijden, dat leven geeft. Kies dan het leven … dat vraagt ook gehoorzaamheid aan Gods mensgeworden Woord en aan zijn visioen over deze aarde en al wat er woont.

     

    Het uur is gekomen

     

    Nu is het uur gekomen

    van zijn ontsteltenis:

    dat al zijn mensendromen

    hem worden afgenomen

    en dienen doodgaan is.

      

    Nu zal hij moeten lijden,

    om ons van alle schuld

    en schande te bevrijden.

    Nu worden onze tijden

    door eeuwigheid gevuld.

       

    Nu zal hij moeten sterven,

    graankorrel in de grond.

    Bloed zal de aarde verven,

    maar wij, wij zullen erven

    van elke diepe wond.

        

    Nu wordt het kwaad verdreven,

    nu wordt ons arm bestaan

    hoog op het kruis geheven

    en deelt het in een leven

    dat nooit meer zal vergaan.

      

    Michel van der Plas

    ---

    Hoe kunnen wij

    bij de opbouw van de mensenfamilie

    voorbijgaan aan het feit

     

    dat zovele volkeren

    de gestalte aannemen van

    ‘de lijdende Dienaar Jezus’:

     

    veracht, verguisd,

    volkeren, voor wie men de ogen sluit,

    zij, die eigenlijk onze ziekten dragen.

     

    Broeder Roger van Taizé









    17-03-2018 om 09:00 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    14-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOORDENKEN OP DONDERDAG

    JEZUS,

    TEKEN VAN GODS LIEFDE

     

    God is liefde. Pure scheppende, zichzelf gevende liefde. Hij is niets anders. Hij kan niets anders zijn. Zijn scheppende liefde zoekt zijn schepsel, zijn liefde zoekt de mens. De Ene en Eeuwige zoekt de mens die leeft in tijd en ruimte. Hij daalt af naar de mens, ‘ontledigt’ zich, komt binnen in tijd en ruimte, wordt mens. Hij komt binnen in de lange evolutie van de materie en van het leven, komt binnen in onze menselijke geschiedenis, en deelt ons sterfelijk menselijk bestaan, ons leven en onze dood.

    In de mens Jezus van Nazareth wordt God zichtbaar onder ons. Hij is de Christus, de Gezalfde. De mens van en in Gods liefde. In Hem zien wij wat goddelijke liefde doet. In Hem zien wij wie wij zijn en kunnen zijn, en beginnen wij te vermoeden wie God is en wie God wil zijn.

    De mens Jezus van Nazareth, de Verrezen Gekruisigde, de Zoon van de Vader, is de kern en het hart van ons christen-zijn. Het hart van het christen-zijn is geen leer, geen morele wet hoe hoogstaand ook, maar Iemand, een Persoon, de Levende. Ons geloven is geen kennis maar ontmoeting; ons geloven is geen weten maar vertrouwen; ons geloven is uiteindelijk dankbare overgave in liefde en vertrouwen.

    Daarom luisteren we altijd weer opnieuw naar de ‘evangelies’ van en over Hem, naar Paulus (zijn brieven zijn de oudste geschreven getuigenissen over Hem, ouder dan de vier evangelies), en naar andere brieven die over Hem getuigen. Zij zijn de toegang tot onze ontmoeting met Hem als de Levende, nu. Zij zijn en blijven de nooit opdrogende bron van zijn genade, altijd weer opnieuw.

    (Bron: Ignatiaans bidden, vastenretraite 2017, Geloofsimpuls 4)









    14-03-2018 om 15:51 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    12-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    BERICHT AAN DE REIZIGERS

     

    Bestijg den trein nooit zonder uw valies met dromen
    dan vindt ge in elke stad behoorlijk onderkomen.

     

    Zit rustig en geduldig naast het open raam:
    gij zijt een reiziger en niemand kent uw naam.

     

    Zoek in 't verleden weer uw frisse kinderogen,
    kijk nonchalant en scherp, dromerig en opgetogen.

     

    Al wat ge groeien ziet op 't zwarte voorjaarsland,
    wees overtuigd: het werd alleen voor u geplant.

     

    Laat handelsreizigers over de filmcensuur
    hun woordje zeggen: God glimlacht en kiest zijn uur.

     

    Groet minzaam de stationschefs achter hun groen hekken,
    want zonder hun signaal zou nooit één trein vertrekken.

     

    En als de trein niet voort wil, zeer ten detrimente
    van uwe lust en hoop en zuur betaalde centen,

     

    blijf kalm en open uw valies; put uit zijn voorraad
    en ge ondervindt dat nooit een enkel uur te loor gaat

     

    En arriveert de trein in een vreemdsoortig oord,
    waarvan ge in uw bestaan de naam nooit hebt gehoord,

     

    dan is het doel bereikt, dan leert gij eerst wat reizen
    betekent voor de dolaards en de ware wijzen...

     

    Wees vooral niet verbaasd dat, langs gewone bomen,
    een doodgewone trein u voert naar 't hart van Rome.

         
    Jan van Nijlen







    12-03-2018 om 16:23 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    10-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZONDAG 11 MAART

    4de VASTENZONDAG B – 11 MAART 2018

    ‘ZOZEER HEEFT GOD DE WERELD LIEFGEHAD’

    ‘Gods ​liefde​ voor de mensen was zo groot, dat hij zijn enige Zoon gegeven heeft. En ieder die in hem gelooft, zal niet sterven, maar voor eeuwig leven.’ Die boodschap van liefde en leven krijgen we straks in het evangelie. Aan onszelf overgelaten staan wij ten dode opgeschreven, maar Hij schenkt ons leven: zijn weg ten leven tilt ons boven elke dood uit.

    In vele kerken hangt er vooraan een levensgroot beeld van de kruisigde Jezus. Het is goed om af en toe eens alleen – in alle stilte en buiten elke viering om – een kerk binnen te lopen en minutenlang biddend naar dit kruis te kijken. Zulk een langdurig mediterend kijken ontroert ons ten zeerste … en dat heeft niets met kunst of esthetica te maken.  

    Wat ons ontroert in dit beeld is deze overweging:

    Jezus, verworpen, gefolterd,

    als een boosdoener door mensen gekruisigd

    omwille van ons

    uit uiterste liefde voor ons

    Deze afzichtelijke, verworpen Gekruisigde is het grote mysterie, de diepste kern van ons geloof.

    ‘HIJ schenkt ons LEVEN’:

    door deze Liefde tot het uiterste,

    door zijn Lichaam – omwille van ons – gegeven en gebroken!

     

    Omdat God zo barmhartig is,

    omdat de liefde die hij voor ons heeft opgevat zo groot is,

    heeft hij ons, die dood waren door onze zonden,

    samen met Christus levend gemaakt.

    Ook u bent nu door zijn genade gered.

    (‘Brief aan de christenen van Efese 2,4-5)

     

    Zozeer immers heeft God de mensen liefgehad 

    dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, 

    opdat alwie in Hem gelooft niet verloren zal gaan 

    maar eeuwig leven zal hebben.

    God heeft zijn Zoon immers niet naar de wereld gezonden

    om de wereld te oordelen, 

    maar opdat de wereld door Hem zou worden gered.

    (Johannes 3,16-17)

     

    ‘Hij schenkt ons Leven’

     

    In het geheim komt Nicodemus op een nacht bij Jezus, in een zoektocht naar licht en leven. Hij vindt dat licht en dat leven ook bij Jezus. Maar dat gebeurt niet hals over kop of overhaast, als een donderslag bij heldere hemel. Het is een heel menselijk proces, dat tijd vraagt. Nicodemus, een mens als wij, voelt de weerstand om zijn gewone pad te verlaten en aarzelt om de sprong te wagen. Hij kan het allemaal zo moeilijk geloven omdat het zo anders is dan wat hij altijd gedacht had, zo anders ook dan wat normaal lijkt. Hij aarzelt dan ook om zich toe te vertrouwen aan die Jezus, die gekruisigd zal worden – een weg ten dode in de ogen van de weldenkende mens.

    Het kruis, dat leidt tot een nieuwe geboorte, dát is hét mysterie van de God die Leven geeft! Niemand heeft ooit God gezien, maar de Zoon heeft Hem doen kennen. Wat wij ten diepste van God weten, leren we in het lijden en de dood van Jezus. Daarin geeft Jezus zichzelf totaal en geeft de Vader zijn Zoon. Want Jezus lijdt tijdens zijn kruisgang en op zijn kruis. En de Vader lijdt mee als Hij zijn Zoon zó ziet. Vader en Zoon lijken totaal uiteengerukt: ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten’. Maar zij zijn volkomen één: in hun gegevenheid, in hun gebrokenheid voor de mens, in hun Liefde, die zich heel en al schenkt. Ook, bovenal en alleen dan wanneer het lijden in zijn talloze vormen zo overweldigend en verpletterend aanwezig is.

    Hoe kunnen wij geloven dat God leven geeft doorheen die weg van onnoemelijk lijden en dood? Hoe kunnen wij geloven dat God leven geeft, wanneer lijden en dood ook nu zo overdonderend aanwezig blijven? Hoe kunnen wij geloven dat God leven geeft? Met zoveel onrecht, oorlog en persoonlijke miserie? Waarom zoveel bloed en tranen? En bovenal: waarom vinden wij geen antwoord of afdoende verklaring voor al dit lijden? Waarom begrijpen wij niet dat het zo alomtegenwoordig aanwezig is en zoveel mensen treft, die beter verdienen? Waarom begrijpen wij niet dat het zoveel onschuldigen verminkt en doodmept? Waarom geen antwoord, waarom geen verklaring?

    Er is maar één antwoord hierop en dit is door en door paradoxaal. Wij begrijpen dit immense, meer dan levensgrote leed niet, wij vinden geen antwoord op onze vraag naar een waarom of een verklaring, omdat er geen antwoord of verklaring is. Omdat we niet mogen zeggen dat God dit lijden veroorzaakt of wil. Maar de Gekruisigde leert ons hoe wij MET dit lijden toch kunnen leven? En dat kan enkel: door in Hem te geloven zoals Hij was: verworpen, gemarteld, gekruisigd, verrezen. Zo was zijn Liefde. En alleen die oneindige Liefde laat toe om met het lijden toch te leven. Lijden wordt leefbaar omdat ook Jezus – Gods eigen Zoon en zelf God – diezelfde weg gegaan is van Lijden naar Leven. Omdat Hij wilde tonen dat Hij MEDE LIJDT en MEDE LEEFT en doorheen alle lijden tot leven kwam en blijft komen. 

    Beter dan het evangelie kunnen wij het niet zeggen: ‘God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat ieder die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om te oordelen, maar om die wereld door hem te redden.’

    Moge dit geloof ons – over alle twijfels heen – geschonken zijn!

     

    ZOZEER HEEFT GOD DE WERELD LIEFGEHAD

     

    Zozeer heeft God de wereld liefgehad,

    zozeer is Hij zijn schepping trouw gebleven,

    in lief en leed, bij nacht en ontij, dat

    Hij ons zijn eigen zoon heeft weggegeven:

                       

    zijn enige, die mens geworden is,

    hier, onder ons geboren en getogen,

    in onze schamele geschiedenis

    het teken van zijn goddelijk meedogen;

                           

    opdat wij niet verloren zouden gaan,

    maar, naar de hoge hemel opgeheven,

    gelovend in het eeuwige bestaan,

    van nu af aan gelukkig zouden leven.

                                     

    Jezus die dit gezegd heeft, woord voor woord,

    tegen een vriend, in nood tot u gekomen,

    laat deze troost, o broeder die ons hoort,

    als balsem over onze zielen stromen.

                               

    Michel van der Plas

     











    10-03-2018 om 09:02 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    07-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOORDENKEN OP DONDERDAG

    VERDRIET IS … EEN BORD TE VEEL OP TAFEL

     Op tweede kerstdag is mijn vader zachtjes weggevlogen,

    de eeuwigheid tegemoet.

     

    Vlak voor de koopjesperiode begint, moet je om korting te krijgen soms iets extra’s kopen waar je eigenlijk niet op uit bent. Zo is het ook met rouw.

                  

    Verdriet in de vorm van een bord te veel op tafel.

    Het is haast een klassieker, maar toch overkomt het me. Als ik na de uitvaart en de korte plechtigheid op de begraafplaats ’s avonds bij mijn moeder de tafel dek, staat er opeens een bord te veel. Mijn handen hebben ook voor mijn vader nog een bord geplaatst, in de hoop dat hij straks net zoals nog niet zo lang geleden overeind komt uit zijn zetel en mee aanschuift.

     

    Verdriet op de roltrap in een kledingzaak.

    Met mijn verstand op nul ga ik naar de winkel om de kamerjas die ik mijn vader voor Nieuwjaar had gekocht terug te brengen. Zoiets moet gewoon gebeuren. Het meisje aan de kassa is heel lief en ik krijg zonder problemen het geld terug, maar als ik zonder pakje weer wil weggaan, sta ik opeens met lege handen.

    Wij hebben een schat aan mooie herinneringen, maar het gemis krijgen we er telkens ongevraagd voor dezelfde prijs bij. Koppelverkoop. Het ene kan blijkbaar niet zonder het andere.

     

    Een bitterzoet verdriet dus.

    Mijn moeder huilt telkens als ze kijkt naar zijn foto op de schouw, maar ze laat die foto toch staan. Ze heeft verdriet als ze zijn horloge in de kast ziet liggen, maar toch mag het daar niet weg.

    Mensen met meer ervaring in verdriet zeggen dat het altijd zo zal blijven. Dat verdriet op de gekste momenten de kop kan opsteken, naar aanleiding van een liedje, een uitspraak of een plek waar je komt. Dat het pijn doet, maar dat het je tegelijk verbindt met wie je moet missen.

     

    Ondanks alles is dat een troost.

    Al onze herinneringen hebben een scherp randje gekregen, waar we ons van tijd tot tijd aan zullen snijden. Toch zouden we ze niet willen missen.

    We hopen en geloven dat mijn vader in de warme armen van God ligt. Onze aardse verlangens – om hem nog eens vast te houden, om nog even een grapje van hem te horen – botsen met zijn hemelse toestand. Ons hart loopt er blauwe plekken van op. Maar we blijven met elkaar verbonden.

     

    KOLET JANSSEN, in ‘KERKNET’, 6 januari 2018









    07-03-2018 om 18:26 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    05-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    Oud zijn is teren op herinneringen,

    wonen in steden die men eens bezocht,

    is gaan en keren in al kleiner kringen,

    lopen op effen wegen zonder bocht.

     

    Is wars van heimwee naar de einder kijken

    waarachter niets gebeurt dat ik niet ken,

    de dagen met de dagen vergelijken

    de man zijn die ik steeds gebleven ben.

     

    Is wachten op beweging van bezoekers

    van wie ik van vooraf de woorden weet

    als kwamen die uit eer gelezen boeken.

    Geluk is alles wat men niet vergeet.

         

    Anton van Wilderode

     









    05-03-2018 om 18:35 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    03-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZONDAG 4 MAART

    3de VASTENZONDAG B – 4 MAART 2018

    ‘DE WIJSHEID VAN HET KRUIS’

     

    In de veertigdagen tijd gaan de lezingen regelrecht en zonder omwegen naar de kern van Jezus’ blijde boodschap’, die niet alleen uit zijn woorden, maar bovenal uit zijn leven naar voor treedt. Zo luisteren we vandaag naar Paulus, die ons spreekt over ‘die ongewone wijsheid’: de dwaasheid van het Kruis. Meer dan wie ook heeft Jezus in zijn eigen leven ondervonden dat ‘zijn weg ten leven’ geen applaus oogstte, maar – op het eerste gezicht – alleen maar ten dode’ leek te leiden. Met dit inzicht voor ogen kijkt Hij ons aan. In deze wijsheid nodigt Hij ons uit.

    Het evangelie – de uitdrijving van de kooplieden uit de tempel – toont een anekdotisch voorbeeld van die ‘ware wijsheid’, die noodgedwonden MOET botsen met de berekening en de leugen van deze wereld, de berekening en de leugen, die ook ons hart kunnen beheersen.

    Zusters en broeders,

    de Joden vragen om wonderen

    en de Grieken zoeken wijsheid,

    maar wij verkondigen een gekruisigde Christus,

    voor Joden aanstootgevend en voor heidenen dwaas.

    Maar voor wie geroepen zijn, zowel Joden als Grieken,

    is Christus Gods kracht en Gods wijsheid,

    want het dwaze van God is wijzer dan mensen,

    en het zwakke van God is sterker dan mensen.

    (1 Korintiërs 1,22-25)

     

     ‘GODS WIJSHEID: DE DWAASHEID VAN HET KRUIS’

    Een gekruisigde Christus, een dwaasheid in het oog van de mensen, is Gods kracht en Gods wijsheid. De woorden van Paulus zijn schokkend. En toch: als Jezus de gids voor ons leven wordt, wacht ook ons een heel persoonlijke kruisweg. De weg van Jezus is de weg van het kruis. Bij zowat alle heiligen vinden we sporen daarvan in hun leven. Jezus had dat trouwens voorspeld: net als Hij zelf, zullen ook zijn vrienden te lijden hebben en ‘gekruisigd’ worden.

    Soms zien we uitwassen: mensen, die zichzelf pijn doen, een kruis opleggen, uit een verkeerd begrepen boete of versterving. Jezus echter zocht het kruis niet om zichzelf. Zijn kruis vloeide voort uit zijn diepste roeping of keuze. De roeping en de keuze om de mens te verlossen en de zonde weg te nemen uit deze wereld. Hij is immers het Lam Gods, dat de zonde wegneemt uit de wereld. Daarom is zijn diepste keuze een keuze tegen kwaad en onrecht, een keuze tegen de goddeloze wanorde die deze wereld regeert.

    Dat lijken harde woorden, maar zelf spreekt Jezus veel scherper: ‘Jullie weten dat heersers met ijzeren vuist regeren, mensen onderdrukken en hun macht misbruiken. Zo mag het bij jullie niet zijn. De Mensenzoon is immers gekomen om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen.’

    De keuze van Jezus gaat regelrecht in tegen de wijsheid van deze wereld: Hij koos, tot in de dood, voor hen die door de machten van zijn tijd en van altijd, verschopt werden, uitgesloten, als uitschot beschouwd. Hij koos voor hen, die niet verwaand en trots waren, maar die zich klein en arm wisten.

    Wie deze diepste keuze van Jezus volgt zal het kruis niet moeten zoeken op een kunstmatige wijze. Wie voor kleinen en armen kiest, botst vanzelf wel met rijken en machtigen, die hem, net als Jezus zullen kruisigen, omdat hij opkomt voor gerechtigheid, mildheid en mededogen. In de wereld en in de eigen omgeving.

     

    EEN BIJKOMENDE BEZINNING

    (Bron: ‘Tertio’ 942, van 28 februari 2018: Een interview van hoofdredacteur Emmanuel Van Lierde met de kardinaal-aartsbisschop van Conakry, Guinée, Robert Sarah)

     

    Emmanuel Van Lierde: ‘U kwam in Brussel uw boek ‘Dieu ou rien’ voorstellen. Is die titel niet te radicaal? Het leven is toch niet zo zwart-wit?’

    Monseigneur Robert Sarah: ‘De broosheid van het leven, de tragedies en het lijden beletten niet dat er zwart en wit bestaat. Er is dag en nacht, hemel en aarde, goed en kwaad, man en vrouw, zieken en gezonden. We moeten niet alles afzwakken en relativeren omdat er lijden en tragedies bestaan. God heeft immense ambities met ons. Hij wil ons niet laten steken in de modder. God wil dat we heilig worden. Al tweeduizend jaar brengen christenen daartoe enorme offers. De radicaliteit van het evangelie is geen rigorisme, geen rigiditeit. Het is onze roeping: allen zijn geroepen tot heiligheid.’

    ‘DIEU OU RIEN’: ik neem niets terug van die titel die goed weergeeft dat de mens altijd voor de keuze staat, een alternatief waarvan zijn eeuwige bestemming afhangt. Dat geldt zelfs nog meer in onze tijd, want het is niet alleen een keuze voor elk individu afzonderlijk, maar ook voor de toekomst van de hele mensheid. Sinds de Tweede Wereldoorlog en de twee atoombommen weten we dat ze sterfelijk is. Ze kan de nucleaire vernietiging over zichzelf uitroepen. Iets gelijkaardigs is het misprijzen van de natuur en het uitputten van de natuurlijke rijkdommen. Zelfde resultaat: vernedering, perversie en zelfdestructie. Ja, God of niets, dat is het alternatief. Ik geef toe, radicaal, maar eigenlijk is het een kreet van verdriet, de kreet van een zielzorger tegenover de hardvochtigheid van onze tijdgenoten. Het is niet anders dan een echo van Gods jammerklacht die als rode draad door de Bijbel loopt tot het Lam Gods alle lijden op zich neemt.  … Ja, wij hebben een keuze te maken: of God, of onze zelfvernietiging.

    Emmanuel Van Lierde: ‘Elke christen is een martelaar, iemand die getuigt van de radicaliteit van het evangelie’, zegt u. Hoe zijn wij vandaag martelaars, niet in het Midden-Oosten, maar hier in het Westen?’

    Monseigneur Robert Sarah: ‘Christen-zijn is niets anders dan worden als Christus, op Hem gelijken en radicaal en helemaal het evangelie en de leer van de kerk volgen. Een christen is in staat te sterven uit trouw aan Christus en door een heroïsch getuigenis van het evangelie. Je bent geen christen om te grappen. Het is belachelijk God en Christus voor te stellen als lamme goedzakken. Ja, God is goed en barmhartig, maar ook een veeleisende Vader.  ‘Als uw rechteroog u tot zonde zou verleiden, ruk het uit en werp het ver van u, want het is beter voor u dat één van uw leden verloren gaat en niet uw hele lichaam in de hel geworpen wordt’  (Matteüs 5, 29-30). Christen-zijn is je kruis opnemen en Christus volgen. Luister niet naar een hol evangelie!  ‘Het evangelie, dat is zout, en jullie hebben er suiker van gemaakt’, zegt Paul Claudel. Laten we trachten met moed, heroïsme en waarheid het voorbeeld van de martelaren te volgen.’

     

     

    HOOPVOL NAAR PASEN GAAN
     

    Jezus’ woestijntocht gaan

    en vaster gaan vertrouwen,

    biddend in ’t leven staan,

    in aandacht niet verflauwen.

           

    Weer doen wat Jezus zegt,

    onze daden diepte geven;

    eenvoudig, goed en echt

    met open handen leven.

                 

    Horen wat Jezus vraagt,

    Gods wil laten geschieden

    en doen wat Hem behaagt;

    het kwaad geen kansen bieden.

                

    Weer zien wat Jezus deed,

    de arme niet vergeten

    en ons door mensenleed

    steeds opgeroepen weten.

            

    Bij ’t kruis van Jezus staan,

    zijn wijze woord bewaren,

    hoopvol naar Pasen gaan

    en zijn vrede daar ervaren.

              

    Frans Weerts









    03-03-2018 om 10:02 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    01-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOORDENKEN OP DONDERDAG

    ‘VOLARE’ – AFSCHEID VAN MIJN VADER

    Op tweede kerstdag is mijn vader zachtjes weggevlogen,

    de eeuwigheid tegemoet.

     

    Mijn vader droomde ervan om te kunnen vliegen als een vogel. Hoog in de lucht, vrij en vrolijk, van bovenaf neerkijkend op het menselijk gewriemel.

    Als kind hoorde ik hoeveel verlangen er sprak uit die dagdroom.

    Mij leek het maar niks. Daarboven waaide er vast een harde, koude wind. Ik had op de begane grond al moeite genoeg om de weg terug te vinden, dat zou in de lucht alleen maar erger worden. En van zwaaien en buitelen werd ik beslist nog misselijker dan wat ik steevast bij elke busrit ondervond.

    Maar de ogen van mijn vader glansden als hij erover sprak. Mijn rustige, stipte vader die nooit iets onverwachts deed, was in het diepst van zijn gedachten een vrije zwaluw.

    Mijn vader is nooit weggevlogen, hij was er altijd.

    Samen speelden we landverkoper met een mes in de aarde, legden we een herbarium aan, verdiepten we ons in de Bijbel. Altijd wisselden we over alles van gedachten.

    Hij nam mij serieus en dat deed mij groeien.

    Hij bleef een vanzelfsprekende aanwezigheid in mijn leven. Hij werd 70 en 80 en 90 en er leek geen einde aan te komen. Alleen werd hij de laatste maanden brozer en doorschijnender, alsof hij stilaan vervluchtigde.

    Tot hij op tweede kerstdag in zijn slaap naar de hemel vloog.

    Het lievelingsliedje van mijn vader is ‘Volare’. Het gaat over al je zorgen achterlaten en samen met wie je lief is wegvliegen naar een oneindig blauwe hemel. Het ritme wiegt je mee op de zachte cadans van de wolken. Wij luisteren er keer op keer naar, ook al weten we dat mijn vader nooit meer tussen ons zal landen. Want hij zweeft nu in de zachte armen van God, met een ziel als een vogel zo vrij.

     

    KOLET JANSSEN, in ‘KERKNET’, vrijdag 29 december 2017

    01-03-2018 om 10:18 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    28-02-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    ECHTPAAR IN DE TREIN

        
    Met de allerliefste in een trein

    kan aangenaam en leerzaam zijn.

    De prachtig vormgegeven stoel

    geeft allebei een blij gevoel.

       
    Voor ‘t verre reisdoel kant en klaar

    zit ik dus tegenover haar.

    De trein maakt zijn vertrouwd geluid

    en zij rijdt vóór-, ik achteruit.

         
    We zien dezelfde dingen wel,

    maar ik heel traag en zij heel snel.

    Zij kijkt tegen de toekomst aan,

    ik zie wat is voorbijgegaan.
         
    Zo is de huwelijkse staat:

    de vrouw ziet wat gebeuren gaat,

    terwijl de man die naast haar leeft

    slechts merkt wat zijn beslag al heeft.

        
    Van nieuw begin naar nieuw begin

    rijdt zij de wijde toekomst in,

    en ik rij het verleden uit.

    En beiden aan dezelfde ruit.

     

    Willem Wilmink

    28-02-2018 om 10:00 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (1)
    23-02-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.BIJ VRIENDEN IN DE 'ROCA'

    BIJ VRIENDEN IN DE ROçA

    Het is moeilijk om een goede vertaling te vinden voor het woord ‘roça’. In ‘Het vlakke land dat het mijne is’ (Jacques Brel) zouden we spreken van het ‘platteland’ … of zelfs van de ‘polder’ … maar er is hier zo weinig vlak, en alles is zo heuvelachtig. En waar zou je hier in ’s hemelsnaam enig spoor vinden van ‘inpoldering’.

    Daarom een omschrijving, in plaats van een vertaling. De ‘roça’ is dan de aanduiding voor alle terreinen die enigszins van de woonkern verwijderd liggen, en waar doorgaans heel eenvoudige mensen wat landarbeid of een beetje veeteelt als beroep uitoefenen en op die manier een bescheiden inkomen, maar bovenal een heel mooie, aantrekkelijke levenswijze vinden, die vanzelf tot rust brengt, op het ritme van de zon: het werk begint nog voor zonsopgang en bij valavond gaat de rusttijd in, met soms een beetje televisie (sinds enkele jaren is er elektriciteit) en dan heel vroeg naar bed … want om 04.00 uur morgen begint een nieuwe dag.

    Vorige zondag werd ik uitgenodigd voor een dagje in de roça bij Madalena, José en Janio. Het was een heel mooie dag met leuke babbels, prachtige panorama’s, een heerlijke caipirinha en een even heerlijke churrasco, die bereid werd door Madalena en Lene.

    Geniet mee, als je de foto’s bekijkt.

    Dank je wel aan mijn vrienden in de roça!

























    23-02-2018 om 15:42 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.JUDAS TADEÃœS 4

    NAAR DE BERG VAN JUDAS TADEÜS 4

     

    Bij valavond bereik ik de top van de berg

    - met de zendmasten,

    - met een ‘levenswerk’ van Senhor Vanderlan: ‘Que Vista Linda’

    - met de kapel van Judas Tadeüs, in blauw en groen

    - met de bezoekers en pelgrims

    - en dan weer de berg af: ‘O Heer, d’avond is neergekomen, de zonne zonk, het duister klom























    23-02-2018 om 13:13 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    21-02-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.JUDAS TADEÃœS 3

    NAAR DE BERG VAN JUDAS TADEÜS 3 

    ‘DE LAATSTE LOODJES’

    Pratend met de mensen, kijkend naar alle kanten … stapje voor stapje kom ik aan een driesprong op de weg: helemaal links lijkt de weg opnieuw naar beneden te leiden (goed te zien op de laatste foto van vorig verslagje), helemaal rechts leidt een andere weg, ook bergaf naar een andere plaats in Mundo Novo. De middenweg dus, de ‘Sapé’ ligt nu volledig achter mij en ik kom aan een nieuwe ‘povoado’: ‘Santa Cruz’.

    Meteen moet ik opnieuw kiezen: je kan doorheen de wijk wandelen langs 2 wegen: bovenaan dichtbij een reeks huizen op je linkerkant, of, zowat 10 meter lager, langs een andere parallele weg, iets meer verwijderd van de huizen in de wijk. Alleen bij het begin staan rechts enkele woningen.

    Omdat mij gezegd was dat een wandeling door ‘Santa Cruz’ gevaarlijk is om overvallen te worden, kies ik voor de lagere weg, en kan ondertussen de bedrijvigheid aan alle kanten goed volgen, met onder andere een ezeltje en enkele plaatselijke ‘modellen’, die om aandacht vragen.

    Van gevaar heb ik evenwel niets gemerkt, wel – zoals steeds – veel sporen van armoede in de ‘povoado’, let bijvoorbeeld op het zwerfvuil en op de afvoerbuizen die uit de bergwand steken: zo wordt afvalwater ‘in vrije val’ en zonder riool afgevoerd .  

    Achter de volgende bocht – aan het einde van de wijk – wenkt de top van de berg, waar drie ‘wonderen’ wachten:

    - de koele technologie van de kleurloze zendmasten voor ‘cellulars’ en televisie,

    -  de ‘toren’ ‘Que Vista Linda’ van Senhor Vanderlan, die na een carrière als leraar Engels en directeur in de ‘Polyvalente’ een tweede loopbaan uitbouwde ten dienste van Mundo Novo, met bouwwerken her en der

    - de kleine kapel, in mooie schakeringen van blauw en groen, toegewijd aan de heilige apostel Judas Tadeüs

























    21-02-2018 om 13:34 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    19-02-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.JUDAS TADEÃœS 2

    NAAR DE BERG VAN JUDAS TADEÜS 2

    De ‘Sapé’, een ‘povoado’ dus, met vele verhalen, zoals alle woonkernen wel hun vele verhalen kunnen vertellen. Na een korte babbel met drie kleine meisjes en een deugniet van een jongen, met ogen die – van de pret en de levenskunst – het lachen niet kunnen laten, zie ik aan de overkant van de straat een bejaarde man zitten. Veel van zeg was hij niet, zijn handen daarentegen spraken des te meer. Als vanzelf gaan mijn gedachten uit naar een jeugdherinnering van zo lang geleden, die wel eens meer in mijn hoofd opduikt: ‘Vaders handen’ uit ‘Bartje’ van Anne de Vries:

    Vaders handen – die waren het voornaamste van vader. Zijn woorden waren niet veel, zijn ogen waren maar somber, maar zijn handen, daarin staat zijn hele leven gegraveerd.

    (een meer uitvoerige tekst, op deze blog: 2017.06.11 ‘BIJ VADERDAG – EEN HERINNERING VAN LANG GELEDEN’)

    Veel zeggen deed hij dus niet – maar onvriendelijk was hij evenmin. Hij was alleen geen man van woorden. Zoals bij Bartjes vader was zijn leven in zijn handen gegrift, een hard leven, zoals voor vele mensen hier. Misschien had hij wel vele jaren lang, als onderbetaalde ‘peão’ of dagloner, bij die andere ‘kaste’ van superrijke ‘fazendeiros’ gewerkt – herenboeren, die veel meer heer dan boer waren: een ingenieur of dokter, uit Salvador, die als geldbelegging een of meerdere supergrote ‘fazendas’ liet uitbaten door een ‘gerente’ of beheerder: 1500 koeien en 150 paarden staan, als investering immers garant voor een beter rendement dan een spaarboekje!

    Langzaam ga ik verder, de berg op, tallenkante kijkend, ondertussen. Een overjaarse vrachtwagen, ‘gepantserd’ voor de wegen van hier, dendert naar beneden. Links van mij, enkele meters lager, zie ik eerst een eenzaam huis, nadien een klein groepje van schamele huizen, nadien een hele armzalige straat, het blijkt de ‘rua do Hospital’ te zijn. Langs daar kom je bij het plaatselijk ziekenhuis. Nog enkele auto’s en brommers, omhoog, omlaag, en dan een mama met haar zoontje, te voet onderweg van ‘Santa Cruz’ boven tot de ‘Sapé’, waar zij wonen – een verdieping lager langs de berg.

    Zo bereik ik de afslag rechts naar ‘Santa Cruz’, die andere wijk, gevaarlijk – naar het zeggen van de mensen hier – maar daar heb ik niets van gemerkt. Van de armoede daarentegen des te meer.



















    19-02-2018 om 19:25 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    16-02-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.JUDAS TADEÃœS

    NAAR DE BERG VAN JUDAS TADEÜS 1

     

    Wellicht is de ‘berg’ met de kapel, die toegewijd is aan de apostel Judas Tadeüs, het belangrijkste symbool van Mundo Novo, het stadje waar ik telkens verblijf. Er gaat dan ook geen jaar voorbij zonder één, en meestal meerdere, bezoekjes aan deze plaats. De lokale devotie tot deze, niet zo ‘populaire’ heilige apostel – en de oorsprong daarvan – zullen misschien bij een latere gelegenheid wel eens aan bod komen. Vandaag is er een andere klemtoon.

    Al vele jaren zijn gesprekjes met de meest eenvoudige mensen van Mundo Novo één van mijn favoriete bezigheden, wanneer ik hier ben. De voorbije week had ik bovendien de gelegenheid om dit te combineren met een andere ‘hobby’, namelijk een redelijk fikse wandeling.

    Heel ver is de afstand van het centrum tot de top van de berg – met de kapel – niet, en het hoogteverschil is ook niet zo indrukwekkend, maar op een vrije namiddag is het toch altijd leuk om eens te voet naar boven te stappen, met een babbeltje links en een groetje rechts. Alles samen goed voor een goed gevulde namiddag van 4 uur. Allemaal heel gewoon, en de wereld verandert er niet veel door, maar het kan wel een beetje deugd doen en een dag wat zonniger kleuren. Zoals die jonge man van 26 zei tot zijn vrienden, toen ik een gesprekje begon: ‘Ik ken die man al van vroeger, die wil altijd een beetje pret maken met ons en ons een beetje blij maken.’ Groter moet een compliment of een dankwoordje niet zijn.

    Daarom vandaag enkele foto’s van enkele gewone eenvoudige mensen, die ik deze week mocht ontmoeten, op mijn pelgrimage naar Judas Tadeüs.

    De tocht vertrekt aan de zijkant van de kerk en begint meteen erg steil, met een helling van 25 of 30 %, een fikse kuitenbijter dus van enkele honderden meters over hobbelige kasseien. Dan kom je in één van de ongeveer 25 ‘povoados’ of woonkernen van Mundo Novo: ‘Sapé’. Veel armoede, maar ook een lagere school … én het kerkhof van Mundo Novo: ‘Mansáo de Saudade – de rustplaats vol van heimwee’. En zoals steeds veel hartelijke mensen en veel kinderen. Met elk zijn eigen verhaal of verhaaltje, dat een beetje verteld wordt door de rimpels rond de ogen, door de lach of door het traantje of door de groeven in de handen.

     



























    16-02-2018 om 13:12 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    14-02-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.CHAPADA DIAMANTINA

    DE WATERVALLEN OP DE RIACHINHO

    Voor een laatste keer nog even terug naar de ‘Chapada Diamantina’. Woensdag 31 januari, we hadden net ons rondje gedaan in het centrum van ‘Vale do Capão’: genoten van de muurschilderingen op de huizen en de benen ook even gestrekt. En dan weer verder naar de volgende bestemming. Via een rit over – weer eens – een zandweg, die er ditmaal niet zo best bij lag, wilden we ‘Guiné’ bereiken en daar overnachten in de plaatselijke ‘pousada’. De afstand was niet echt groot maar de zandweg ook niet echt goed. Enkele jaren geleden waren we daar bijna vast gereden op een steile helling, die niet voor niets de bijnaam ‘Cansa cavallo – de helling die de paarden afmat – gekregen  had en die er toen uiterst stofferig bijlag. Op een bepaald punt moesten we zelfs halt houden, omdat de auto helemaal onder het stof zat. Dat stukje van de weg was ondertussen wel verbeterd, maar het blijft desondanks een karwei voor de chauffeur – Lene, in dit geval – om veilig en wel daarover te geraken.

    Maar bij het buitenrijden van ‘Vale do Capão’ was er eerst nog een plaatsje dat we wilden aandoen: het gemeentelijk natuurpark van ‘Riachinho’. Na zowat zes kilometer met de auto, konden we weer eens beginnen aan een afdaling – alweer rond de 70 meter diep – die niet zo moeilijk was, maar wel de moeite loonde. Zo kwamen we bij één van de watervallen op de ‘Riachinho’, een klein riviertje – dat is trouwens de letterlijke vertaling van de naam – met stroomversnellingen en prachtige watervallen.

    Ook dit bezoekje was nieuw – voorheen nog nooit bezocht – en het was opnieuw een grote meevaller: een goede, niet al te zware fysische inspanning en een prachtige plaats om even te verpozen en tot rust te komen. 

    De foto’s tonen eerst ons bezoek aan ‘Riachinho’ en nadien enkele beelden van de ‘cansa cavallo’ … zoals die er tot voor kort bijlag.

























    14-02-2018 om 22:02 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)


    Archief per week
  • 11/12-17/12 2023
  • 04/12-10/12 2023
  • 27/11-03/12 2023
  • 20/11-26/11 2023
  • 13/11-19/11 2023
  • 28/08-03/09 2023
  • 21/08-27/08 2023
  • 31/07-06/08 2023
  • 10/07-16/07 2023
  • 19/06-25/06 2023
  • 12/06-18/06 2023
  • 29/05-04/06 2023
  • 22/05-28/05 2023
  • 15/05-21/05 2023
  • 08/05-14/05 2023
  • 01/05-07/05 2023
  • 24/04-30/04 2023
  • 17/04-23/04 2023
  • 10/04-16/04 2023
  • 03/04-09/04 2023
  • 27/03-02/04 2023
  • 20/03-26/03 2023
  • 13/03-19/03 2023
  • 06/03-12/03 2023
  • 20/02-26/02 2023
  • 13/02-19/02 2023
  • 06/02-12/02 2023
  • 30/01-05/02 2023
  • 23/01-29/01 2023
  • 09/01-15/01 2023
  • 26/12-01/01 2023
  • 19/12-25/12 2022
  • 12/12-18/12 2022
  • 05/12-11/12 2022
  • 28/11-04/12 2022
  • 17/10-23/10 2022
  • 29/08-04/09 2022
  • 06/06-12/06 2022
  • 30/05-05/06 2022
  • 23/05-29/05 2022
  • 14/02-20/02 2022
  • 27/12-02/01 2022
  • 20/12-26/12 2021
  • 13/12-19/12 2021
  • 06/12-12/12 2021
  • 29/11-05/12 2021
  • 22/11-28/11 2021
  • 01/11-07/11 2021
  • 11/10-17/10 2021
  • 04/10-10/10 2021
  • 27/09-03/10 2021
  • 17/05-23/05 2021
  • 03/05-09/05 2021
  • 26/04-02/05 2021
  • 01/03-07/03 2021
  • 22/02-28/02 2021
  • 08/02-14/02 2021
  • 01/02-07/02 2021
  • 25/01-31/01 2021
  • 18/01-24/01 2021
  • 11/01-17/01 2021
  • 04/01-10/01 2021
  • 28/12-03/01 2027
  • 10/08-16/08 2020
  • 03/08-09/08 2020
  • 27/07-02/08 2020
  • 13/07-19/07 2020
  • 06/07-12/07 2020
  • 22/06-28/06 2020
  • 15/06-21/06 2020
  • 08/06-14/06 2020
  • 01/06-07/06 2020
  • 25/05-31/05 2020
  • 18/05-24/05 2020
  • 11/05-17/05 2020
  • 04/05-10/05 2020
  • 27/04-03/05 2020
  • 20/04-26/04 2020
  • 13/04-19/04 2020
  • 06/04-12/04 2020
  • 23/03-29/03 2020
  • 16/03-22/03 2020
  • 09/03-15/03 2020
  • 02/03-08/03 2020
  • 24/02-01/03 2020
  • 17/02-23/02 2020
  • 10/02-16/02 2020
  • 03/02-09/02 2020
  • 27/01-02/02 2020
  • 20/01-26/01 2020
  • 13/01-19/01 2020
  • 06/01-12/01 2020
  • 30/12-05/01 2020
  • 23/12-29/12 2019
  • 16/12-22/12 2019
  • 09/12-15/12 2019
  • 02/12-08/12 2019
  • 25/11-01/12 2019
  • 18/11-24/11 2019
  • 11/11-17/11 2019
  • 04/11-10/11 2019
  • 28/10-03/11 2019
  • 21/10-27/10 2019
  • 14/10-20/10 2019
  • 07/10-13/10 2019
  • 30/09-06/10 2019
  • 23/09-29/09 2019
  • 16/09-22/09 2019
  • 09/09-15/09 2019
  • 05/08-11/08 2019
  • 29/07-04/08 2019
  • 22/07-28/07 2019
  • 15/07-21/07 2019
  • 08/07-14/07 2019
  • 01/07-07/07 2019
  • 17/06-23/06 2019
  • 10/06-16/06 2019
  • 03/06-09/06 2019
  • 27/05-02/06 2019
  • 20/05-26/05 2019
  • 13/05-19/05 2019
  • 06/05-12/05 2019
  • 29/04-05/05 2019
  • 22/04-28/04 2019
  • 15/04-21/04 2019
  • 08/04-14/04 2019
  • 14/01-20/01 2019
  • 07/01-13/01 2019
  • 31/12-06/01 2019
  • 24/12-30/12 2018
  • 17/12-23/12 2018
  • 10/12-16/12 2018
  • 03/12-09/12 2018
  • 26/11-02/12 2018
  • 19/11-25/11 2018
  • 12/11-18/11 2018
  • 05/11-11/11 2018
  • 29/10-04/11 2018
  • 22/10-28/10 2018
  • 15/10-21/10 2018
  • 08/10-14/10 2018
  • 01/10-07/10 2018
  • 24/09-30/09 2018
  • 17/09-23/09 2018
  • 10/09-16/09 2018
  • 03/09-09/09 2018
  • 27/08-02/09 2018
  • 20/08-26/08 2018
  • 13/08-19/08 2018
  • 06/08-12/08 2018
  • 30/07-05/08 2018
  • 23/07-29/07 2018
  • 16/07-22/07 2018
  • 09/07-15/07 2018
  • 02/07-08/07 2018
  • 25/06-01/07 2018
  • 18/06-24/06 2018
  • 11/06-17/06 2018
  • 04/06-10/06 2018
  • 28/05-03/06 2018
  • 21/05-27/05 2018
  • 14/05-20/05 2018
  • 30/04-06/05 2018
  • 23/04-29/04 2018
  • 16/04-22/04 2018
  • 09/04-15/04 2018
  • 02/04-08/04 2018
  • 26/03-01/04 2018
  • 19/03-25/03 2018
  • 12/03-18/03 2018
  • 05/03-11/03 2018
  • 26/02-04/03 2018
  • 19/02-25/02 2018
  • 12/02-18/02 2018
  • 05/02-11/02 2018
  • 15/01-21/01 2018
  • 08/01-14/01 2018
  • 01/01-07/01 2018
  • 25/12-31/12 2017
  • 18/12-24/12 2017
  • 11/12-17/12 2017
  • 04/12-10/12 2017
  • 27/11-03/12 2017
  • 20/11-26/11 2017
  • 13/11-19/11 2017
  • 06/11-12/11 2017
  • 30/10-05/11 2017
  • 23/10-29/10 2017
  • 16/10-22/10 2017
  • 09/10-15/10 2017
  • 02/10-08/10 2017
  • 25/09-01/10 2017
  • 18/09-24/09 2017
  • 11/09-17/09 2017
  • 04/09-10/09 2017
  • 28/08-03/09 2017
  • 14/08-20/08 2017
  • 07/08-13/08 2017
  • 31/07-06/08 2017
  • 24/07-30/07 2017
  • 03/07-09/07 2017
  • 26/06-02/07 2017
  • 19/06-25/06 2017
  • 12/06-18/06 2017
  • 05/06-11/06 2017
  • 29/05-04/06 2017
  • 15/05-21/05 2017
  • 08/05-14/05 2017
  • 01/05-07/05 2017
  • 24/04-30/04 2017
  • 17/04-23/04 2017
  • 10/04-16/04 2017
  • 03/04-09/04 2017
  • 27/03-02/04 2017
  • 20/03-26/03 2017
  • 13/03-19/03 2017
  • 06/03-12/03 2017
  • 27/02-05/03 2017
  • 20/02-26/02 2017
  • 13/02-19/02 2017
  • 06/02-12/02 2017
  • 30/01-05/02 2017
  • 23/01-29/01 2017
  • 16/01-22/01 2017
  • 09/01-15/01 2017
  • 02/01-08/01 2017
  • 25/12-31/12 2017
  • 19/12-25/12 2016
  • 12/12-18/12 2016
  • 05/12-11/12 2016
  • 28/11-04/12 2016
  • 21/11-27/11 2016
  • 14/11-20/11 2016
  • 07/11-13/11 2016
  • 31/10-06/11 2016
  • 24/10-30/10 2016
  • 17/10-23/10 2016
  • 10/10-16/10 2016
  • 03/10-09/10 2016
  • 26/09-02/10 2016
  • 19/09-25/09 2016
  • 12/09-18/09 2016
  • 29/08-04/09 2016
  • 08/08-14/08 2016
  • 01/08-07/08 2016
  • 25/07-31/07 2016
  • 18/07-24/07 2016
  • 11/07-17/07 2016
  • 04/07-10/07 2016
  • 27/06-03/07 2016
  • 20/06-26/06 2016
  • 13/06-19/06 2016
  • 06/06-12/06 2016
  • 30/05-05/06 2016
  • 23/05-29/05 2016
  • 16/05-22/05 2016
  • 09/05-15/05 2016
  • 02/05-08/05 2016
  • 25/04-01/05 2016
  • 18/04-24/04 2016
  • 11/04-17/04 2016
  • 04/04-10/04 2016
  • 28/03-03/04 2016
  • 21/03-27/03 2016
  • 14/03-20/03 2016
  • 07/03-13/03 2016
  • 29/02-06/03 2016
  • 11/01-17/01 2016
  • 04/01-10/01 2016
  • 28/12-03/01 2021
  • 21/12-27/12 2015
  • 14/12-20/12 2015
  • 07/12-13/12 2015
  • 30/11-06/12 2015
  • 23/11-29/11 2015
  • 16/11-22/11 2015
  • 09/11-15/11 2015
  • 02/11-08/11 2015
  • 26/10-01/11 2015
  • 19/10-25/10 2015
  • 12/10-18/10 2015
  • 05/10-11/10 2015
  • 28/09-04/10 2015
  • 21/09-27/09 2015
  • 14/09-20/09 2015
  • 07/09-13/09 2015
  • 17/08-23/08 2015
  • 10/08-16/08 2015
  • 03/08-09/08 2015
  • 27/07-02/08 2015
  • 20/07-26/07 2015
  • 13/07-19/07 2015
  • 06/07-12/07 2015
  • 29/06-05/07 2015
  • 22/06-28/06 2015
  • 15/06-21/06 2015
  • 08/06-14/06 2015
  • 01/06-07/06 2015
  • 25/05-31/05 2015
  • 18/05-24/05 2015
  • 11/05-17/05 2015
  • 04/05-10/05 2015
  • 27/04-03/05 2015
  • 20/04-26/04 2015
  • 13/04-19/04 2015
  • 06/04-12/04 2015
  • 30/03-05/04 2015
  • 16/03-22/03 2015
  • 09/03-15/03 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 23/02-01/03 2015
  • 16/02-22/02 2015
  • 09/02-15/02 2015
  • 02/02-08/02 2015
  • 26/01-01/02 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 12/01-18/01 2015
  • 05/01-11/01 2015
  • 29/12-04/01 2015
  • 22/12-28/12 2014
  • 15/12-21/12 2014
  • 08/12-14/12 2014
  • 01/12-07/12 2014
  • 24/11-30/11 2014
  • 17/11-23/11 2014
  • 10/11-16/11 2014
  • 03/11-09/11 2014
  • 27/10-02/11 2014
  • 20/10-26/10 2014
  • 13/10-19/10 2014
  • 06/10-12/10 2014
  • 29/09-05/10 2014
  • 22/09-28/09 2014
  • 15/09-21/09 2014
  • 08/09-14/09 2014
  • 01/09-07/09 2014
  • 25/08-31/08 2014
  • 18/08-24/08 2014
  • 11/08-17/08 2014
  • 04/08-10/08 2014
  • 28/07-03/08 2014
  • 21/07-27/07 2014
  • 14/07-20/07 2014
  • 07/07-13/07 2014
  • 30/06-06/07 2014
  • 23/06-29/06 2014
  • 16/06-22/06 2014
  • 09/06-15/06 2014
  • 02/06-08/06 2014
  • 26/05-01/06 2014
  • 19/05-25/05 2014
  • 12/05-18/05 2014
  • 05/05-11/05 2014
  • 28/04-04/05 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 07/04-13/04 2014
  • 31/03-06/04 2014
  • 24/03-30/03 2014
  • 17/03-23/03 2014
  • 10/03-16/03 2014
  • 03/03-09/03 2014
  • 24/02-02/03 2014
  • 17/02-23/02 2014
  • 10/02-16/02 2014
  • 03/02-09/02 2014
  • 27/01-02/02 2014
  • 20/01-26/01 2014
  • 13/01-19/01 2014
  • 06/01-12/01 2014
  • 30/12-05/01 2014
  • 23/12-29/12 2013
  • 16/12-22/12 2013
  • 09/12-15/12 2013
  • 02/12-08/12 2013
  • 25/11-01/12 2013
  • 18/11-24/11 2013
  • 11/11-17/11 2013
  • 04/11-10/11 2013
  • 28/10-03/11 2013
  • 21/10-27/10 2013
  • 14/10-20/10 2013
  • 07/10-13/10 2013
  • 30/09-06/10 2013
  • 23/09-29/09 2013
  • 16/09-22/09 2013
  • 09/09-15/09 2013
  • 02/09-08/09 2013
  • 26/08-01/09 2013
  • 19/08-25/08 2013
  • 12/08-18/08 2013
  • 05/08-11/08 2013
  • 29/07-04/08 2013
  • 22/07-28/07 2013
  • 15/07-21/07 2013
  • 08/07-14/07 2013
  • 01/07-07/07 2013
  • 24/06-30/06 2013
  • 10/06-16/06 2013
  • 03/06-09/06 2013
  • 27/05-02/06 2013
  • 20/05-26/05 2013
  • 13/05-19/05 2013
  • 06/05-12/05 2013
  • 29/04-05/05 2013
  • 22/04-28/04 2013
  • 15/04-21/04 2013
  • 08/04-14/04 2013
  • 01/04-07/04 2013
  • 25/03-31/03 2013
  • 18/03-24/03 2013
  • 11/03-17/03 2013
  • 04/03-10/03 2013
  • 25/02-03/03 2013
  • 18/02-24/02 2013
  • 11/02-17/02 2013
  • 04/02-10/02 2013
  • 28/01-03/02 2013
  • 21/01-27/01 2013
  • 14/01-20/01 2013
  • 07/01-13/01 2013
  • 31/12-06/01 2013
  • 24/12-30/12 2012
  • 17/12-23/12 2012
  • 10/12-16/12 2012
  • 03/12-09/12 2012
  • 26/11-02/12 2012
  • 19/11-25/11 2012
  • 12/11-18/11 2012
  • 05/11-11/11 2012
  • 29/10-04/11 2012
  • 22/10-28/10 2012
  • 15/10-21/10 2012
  • 08/10-14/10 2012
  • 01/10-07/10 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 17/09-23/09 2012
  • 10/09-16/09 2012
  • 03/09-09/09 2012
  • 27/08-02/09 2012
  • 06/08-12/08 2012
  • 30/07-05/08 2012
  • 23/07-29/07 2012
  • 16/07-22/07 2012
  • 09/07-15/07 2012
  • 02/07-08/07 2012
  • 25/06-01/07 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 11/06-17/06 2012
  • 04/06-10/06 2012
  • 28/05-03/06 2012
  • 21/05-27/05 2012
  • 14/05-20/05 2012
  • 07/05-13/05 2012
  • 30/04-06/05 2012
  • 23/04-29/04 2012
  • 16/04-22/04 2012
  • 09/04-15/04 2012
  • 02/04-08/04 2012
  • 26/03-01/04 2012
  • 19/03-25/03 2012
  • 12/03-18/03 2012
  • 05/03-11/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 20/02-26/02 2012
  • 13/02-19/02 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 26/12-01/01 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 12/12-18/12 2011
  • 05/12-11/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 21/11-27/11 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 24/10-30/10 2011
  • 17/10-23/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 12/09-18/09 2011
  • 05/09-11/09 2011
  • 29/08-04/09 2011
  • 22/08-28/08 2011
  • 15/08-21/08 2011
  • 08/08-14/08 2011
  • 01/08-07/08 2011
  • 25/07-31/07 2011
  • 18/07-24/07 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 27/06-03/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 06/06-12/06 2011
  • 30/05-05/06 2011
  • 23/05-29/05 2011
  • 16/05-22/05 2011
  • 09/05-15/05 2011
  • 02/05-08/05 2011
  • 25/04-01/05 2011
  • 18/04-24/04 2011
  • 11/04-17/04 2011
  • 04/04-10/04 2011
  • 28/03-03/04 2011
  • 21/03-27/03 2011
  • 14/03-20/03 2011
  • 07/03-13/03 2011
  • 28/02-06/03 2011
  • 21/02-27/02 2011
  • 31/01-06/02 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 17/01-23/01 2011
  • 10/01-16/01 2011
  • 03/01-09/01 2011
  • 26/12-01/01 2012
  • 20/12-26/12 2010
  • 13/12-19/12 2010
  • 06/12-12/12 2010
  • 29/11-05/12 2010
  • 22/11-28/11 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 11/10-17/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010
  • 19/07-25/07 2010
  • 12/07-18/07 2010
  • 05/07-11/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 21/06-27/06 2010
  • 14/06-20/06 2010
  • 07/06-13/06 2010
  • 31/05-06/06 2010
  • 24/05-30/05 2010
  • 17/05-23/05 2010
  • 10/05-16/05 2010
  • 03/05-09/05 2010
  • 26/04-02/05 2010
  • 19/04-25/04 2010
  • 12/04-18/04 2010
  • 05/04-11/04 2010
  • 29/03-04/04 2010
  • 22/03-28/03 2010
  • 15/03-21/03 2010
  • 08/03-14/03 2010
  • 01/03-07/03 2010
  • 22/02-28/02 2010
  • 15/02-21/02 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 01/02-07/02 2010
  • 25/01-31/01 2010
  • 18/01-24/01 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 04/01-10/01 2010
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2009
  • 14/12-20/12 2009
  • 07/12-13/12 2009
  • 30/11-06/12 2009
  • 28/11-04/12 -0001

    Blog als favoriet !

    Categorieën
  • Dagboek/bedenkingen (1617)


  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!