Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
09-09-2005
Toren roept haan 133 : 5de linie
Humbeek heeft een nieuwe vlag, met een prachtige haan erop. Foto 133 : Toren DSCF0094 Zaterdag 3 juni 2004 werd de 5de Linieweg in Humbeek (Grimbergen) officiëel geopend. Twee peletons van het 5de linieregiment openden de stoet. De fanfare Rumolduszonen zorgde voor de nodige muziek. Dit alles gebeurde in het kader van de kanaalfeesten. In het kanaal voeren amfibievaartuigen, waarvoor speciaal een slipway aangelegd werd. Zo kunnen de autos, die ook kunnen varen, in en uit het kanaal. Kapitein Zeppos werd er verwacht, maar of hij opdaagde, bleef voor mij een open vraag. De vlag van de Oud-Strijders van Wolvertem was aanwezig. Die van Imde bleef thuis gezien de vakantie van de eredame en het conflict tussen haar en de secretaris van de V.V.V. De Oud-Soldaten waren volgens de collegas van Beigem niet gewenst. Maar tot onze grote verrassing was hun vlag en ook die van Strombeek present. Onze honderdjarige vlag van de Oud-Soldaten van Meise, ontbrak dus op het appel. Maar wij waren toch met een afvaardiging van 4 aanwezig en de voorzitter van Berla, onze heemkundige kring, bleek ook interesse te vertonen voor vaderlandslievende activiteiten. Michel bleek nog onder de indruk van de belangstelling die hij daags voordien genoot in de pers, naar aanleiding van zijn aangekondigd vertrek, als openhouder van het wat men een bibliotheekfiliaaltje pleegt te noemen, in Westrode (Meise). Naast de kleinste toren blijft er ongetwijfeld het kleinste bibliotheek(filiaaltje). .... Hanen hebben zo hun trots, weet je.
Politiekers vertonen dikwijls haantjesgedrag, vooral tijdens verkiezingen. Dat geldt voor mannen en voor vrouwen. De toptien van onze plaatselijke politici bij de recente Vlaamse verkiezingen voor Meisenaren ziet er als volgt uit : Sonja Becq : 16828 Marie-Elise Leemans : 5108 Roel Anciaux : 4384 Roger Heyvaert : 3983 Marie-Jeanne Thaelemans : 2469 Totaal : 32772 De origineelste affichage was deze van onze burgemeester : Foto : DSCF0072 Er doken ook weer tweelingen en meerlingen op. Zouden ze onze plaatselijke politici al klonen ? Of was dat gezichtsbedrog ? Het is alleszins verspilling van papier. Bovendien komt het sympatieker over als er een koppel hangt (zie de affichage van ons aller Roger). Dat geeft tevens blijk van team spirit. De hamvraag voor de komende weken blijft : spelen wij onze enige Vlaamse volksvertegenwoordiger kwijt ? Onze haan zou er alleszins om treuren, dat een haantje daar de oorzaak zou van zijn. Het zij zo! Want Sonja werd ondertussen adjunct-kabinetschef van Yves Leterme, onze nieuwe minister - president. Zou deze brave man de voorkeur geven aan geiten i.p.v. hanen ?
De beiaardfeesten 2004 gaan de geschiedenis in zonder haan op onze toren, maar met "the juwel of Meise" ! Het beiaardconcert kwam in de verdrukking te staan door het Zuiders tintje dat de beiaardfeesten meekregen met de Caraïbische sfeer die geschapen werd. Als klap op de vuurpijl werden de klokjes geworpen vanop de kraan die de firma Sarens gratis ter beschikking stelde en waarop de hele namiddag de durvers aan hun trekken kwamen via een death- ride. Voorzitter (N.B.) Stef De Ridder zorgde voor een verrassing. De hoofdprijs bij de klokkenworp was een gouden klokje aan een halsketting. Ondertussen werd een werkgroep opgericht in de schoot van het Beiaardcomité. Zij gaan de promotie van de concerten op zich nemen. Danny Devolder sponsort dit jaar het beiaardboekje. Hij zorgde tevens voor affiches en programmas voor de eerste concerten. De verzorgde lay-out werd geapprecieerd. Op 25 mei, de Internationale dag van de Vermiste Kinderen, verzamelden de leerlingen van Sinte-Maarten rond de kerk. Zij luisterden naar het tweede kinderconcert, met uitsluitend kinderliederen. Het programma bestond uit de klassiekers die hun ouders ook aanleerden op school. Foto : kinderen rond de kerk Volgend jaar zal het concert vroeger voorbereid worden en het zal korter zijn. Bovendien kunnen de kinderen zelf het programma samenstellen. Maar zij moeten ons dan wel de titel en de partituur (liefst met akkoorden) bezorgen. Het concert 2005 zal voorbereid worden in met de 7 basisscholen die Meise rijk is. Op de rommelmarkt stond de postbode van Jean Luc De Haene. Hij had twee zilveren vechthanen te koop. Hij wachtte op de kandidaat voor Europa, maar die zat op de bekerfinale Brugge - Beveren. Ik heb ze dan maar gekocht om mijn persoonlijke collectie uit te breiden.
Op de website van Meise ontbreekt onze haan : zowel de erafgevallen oude als de nieuwe! Wat onderscheidt onze mooie gemeente van andere dorpen ? Waar mogen wij terecht fier over zijn, omdat we iets hebben waarover de meeste gemeenten niet beschikken? Eerst onze twee beiaarden. De oude beiaard werd een monument met borstbeeld van de milde sponsor Jan Van Gijsel. Tussen de bibliotheek en het gemeentehuis werd een luisterplaats ingericht. En het schijnt dat onze nieuwe beiaard met zijn 56 klokken veruit de mooiste klanken voortbrengt. Onbegrijpelijk maar waar : het Cultureel web wil de beiaard niet als 7de locatie. Het enige wat zij zouden doen is een bladzijde algemene info opnemen in de jaarlijkse brochure. De vrienden van de beiaard bereikten dan toch dat er 4 paginas kwamen. Het volledige programma van de beiaardconcerten voegden wij er in fotocopies tussen. Tweede meerwaarde is het avCVO. Sedert 1967 ontwikkelde zich dit volwassenenonderwijs tot een gespecialiseerde talenschool, waar men op een functionele wijze in een recordtempo de Europese (en recent ook andere) talen leerde gebruiken. De vier pijlers waar dit op berustte waren : de audiovisuele- structureel globale methode, het interactief talenpracticum, een specifieke methodiek, baanbrekend en uniek, en permanente kwaliteitsrevolutie. Sedert 1986 werd het aanbod uitgebreid met huishoudelijk naaien, informatica en extra initiatieven. Ondertussen beschikt de school over een eigen webstek waarop de kandidaten info krijgen en de studenten naar hartelust kunnen inoefenen, wat hun aangeleerd werd. De derde meerwaarde is de aanwezigheid door de geschiedenis van prominente figuren. Dat de sportman aller tijden Eddy Merckx er woont onder de toren van St.-Brixius - Rode is algemeen bekend. Naast baron d' Hoogvorst kun je niet kijken onder de toren van St.-Martinus. Maar in het kasteel van Bouchout in de plantentuin van Meise leefde keizerin Charlotte van Mexico, wat volgens wijlen ere-senator Février onze gemeente een keizerlijke status oplevert. Een keizerlijke haan op onze toren : dat is de oplossing !
We leven in een tijd van terreur. Het terrorisme slaat overal toe. De kam vabn de haan kleurt bloedrood en hij is alert in alle staten. Bij de aanslag in Madrid op 11.3.2004 leek het op een inferno. Picasso beeldde reeds in 1937 de chaos uit, die het resultaat was van een aanslag op de Baskische hoofdstad. Het werk hangt op 100 m van het station Atocha in de Reina Sofia. In Irak zagen wij de aanslag op 4 Amerikaanse aannemers in Falluja. De Irakezen ontaardden totaal, toen ze stenen gooiden op de brandende auto met de vier slachtoffers. Dit zinloos geweld leek nog onvoldoende. Als echte barbaren sleepten zij de verbrande slachtoffers door de straten, gevolgd door de joelende meute. De finale werd opgevoerd toen de verbrande lijken opgehangen werden aan een brug. Lachende en juichende kinderen poseerden op dit gruwelijk tafereel. Dieren doen dit ook, als ze een prooi verslinden en jacht maken op de grootste brokken. Maar die doen dat uit voedselnood. Waarom verlagen mensen zich tot onder beestenniveau ? De oorlog kan zo iets niet rechtvaardigen. Het is spijtig dat onze haan zijn protest nog niet kan uitkraaien vanop onze geliefde toren.
Vroeger hadden wij onder de toren van St.-Martinus een heuse danstempel. Het huidige Carpet 2000 was vroeger een stamenee met prachtige danszaal, één van de lokalen van fanfare Concordia (de ëzzels). Bij verbouwingen legde men onlangs het prachtige parket van de dansvloer bloot. Dit zal gerestaureerd worden. Waar vroeger het podium stond kwamen naïeve muurschilderingen te voorschijn. Zij werden waarschijnlijk aangebracht als decor voor één van de toneelstukken die er opgevoerd werden. Op het tafereel staat op een huisje : Rainer Tipping Painters. Daarover vinden we meer in Het toneelleven in Meise , dat in oktober gepresenteerd wordt tijden donderkuren, van Piet De Cuyper, lid van de orde van het gulden masker. Piet richtte daar zijn Ontdek de ster wedstrijden in. Hij deed er eens een act met een ladder met Wilfried De Goeyse als partner. Hij beklom de ladder en moest eraf vallen. Wilfried, die hem moest opvangen, draaide zich op het cruciale moment om, en Piet kwam plat op de planken terecht. Gelukkig zonder ernstige gevolgen. Ik ben toen opgetreden met Michel Verbeeck, met acrobatie. Wij hebben daar ook eens poppenkast gespeeld voor de komplete Chiro met de ouders en sympathisanten. We speelden de wraak van de rode hand. Het spel werd opgefleurd met het ontsteken van Bengaals vuur, als de hand verscheen. Boven de danszaal is momenteel de thuishaven van de reuzen Jan en Mie van Meise. De originele reuzen stonden daar ook, tot ze na een ruzie in de fanfare, verkocht werden aan iemand die aan de zee zou verblijven. Na een ruzie in het Beiaardcomité plaatsten we ze weer op hun oorspronkelijke lokatie. Maar de huidige reuzen zijn een replica in isomo. Toen Bobejaan Schoeppe huwde en die toen in Meise woonde in de dHoogvorstlaan , hield hij een volksbal in het Kursaal van Meise. Ik heb toen alles meegemaakt. Het was wijlen Louis Neefs die de presentatie van de artiesten opnam. Het pand was sedert 1906 eigendom van burgemeester Puttemans die onze gemeente bestuurde van 1914 tot 1933, toen Jan Van den Eynde de sjerp overnam. Puttemans baatte er een brouwerij uit : brasserie Saint Martin. In de prachtige gewelfde kelder, ontdekten we een tunnel, die naar de overkant van de straat liep in de kelder van Boeken en C.D.s De Cuyper. Dat gebouw diende als pakhuis van de brouwerij. De werklui rolden de vaten door de tunnel. Toen de riool aangelegd werd op de Brusselsesteenweg, werd de tunnel onderbroken. In 1933 baatte de vader van Marcel De Vroede het stamenee uit en hield varkens, waar nu de GB zich bevindt. Later kocht Henri De Donder, de vader van Dirk en Hugette, het pand en liet het stamënee en de danszaal uitbaten door achtereenvolgens Louis Scheers met Leona en Alida. De volgende uitbater was Armand De Cock. Daarna kwam Roger Janssens erin en later tapten Eva en Guy van achter de toog. Henri De donder kocht in die tijd regelmatig faillisementen op. Dirk zit moementeel nog met een stock van o.a. plastiek zakjes van een firma die overkop ging. In 1970 werd het magazijn (nu GB) een opslagplaats voor hout tot 1975. Op de Krogstraat is er onder de danszaal een ingang naar twee kleine lokaaltjes. De Chiro vond er onderdak in 1958 voor de Jong Knapen, de jongsten van de jeugdbeweging. Na de bouw van het Chiroheem wat verder, huisde er een tijdje een frituur in. Onder het terras is een ingang naar de kelder. Die werd bijgemaakt toen er een tijdje een dancing in ondergebracht werd. Van op zijn post kon onze haan toen alles overschouwen.
Als onze haan opnieuw op de toren zal staan, zal hij neerkijken op onze bibliotheek. Dit boekenparadijs wordt beheerd door de bib-commissie. Daar worden bewarende en vernieuwende ideeën gelanceerd tot verdere bloei en uitbouw van dit cultureel patrimonium. Wij vinden dat het in stand houden van gelijkaardige initiatieven, zoals wijkuitleenposten niet mag ten koste zijn van de centrale bib. Wij stellen vast dat onze mooie bib onvoldoende open is. Een vergelijking met Londerzeel leert ons dat deze bib open is alle werkdagen van 10 uur tot 19 uur en dat de heemkundige kring er ook onderdak heeft.. Toen de uitleenpost Wolvertem moest opgedoekt worden kwam er heel wat weerstand op gang. Nochtans gebeurde dit. Dat is maar goed ook, als dit aanvullende openingsuren voor de centrale bib opleverde. De nood die oprees bij het sluiten van de post werd ondertussen gelenigd. Het O.C.M.W. levert aan huis bij de mensen die zich niet kunnen verplaatsen naar de hoofdbib Er blijft echter de communicatie en de informatie over het aanbod. Ik kan momenteel de bib van de Dalaï Lama in Dahrem sa la in India via het internet inzien. Maar de Meisenaars krijgen nog niet de kans om op hun P.C. te zien welke boeken in onze bibliotheek voorradig zijn. Ondertussen zullen de bibliotheken wel verplicht worden hun aanbod ter beschikking te stellen in heel Vlaanderen. Waar staan we toch ? Dit jaar mogen de kinderen voor de eerste keer mee bepalen welke jeugdauteur de Gouden Uil krijgt. Alle kinderen zouden in de bib de kans moeten krijgen en er toe aangezet worden om te stemmen. Maar de alibis halen het weer op de prolibis. Een haan zou er zijn verenkleed bij inschieten.
Het was maar goed, dat onze haan nog niet op de toren stond. Want hij zou zeker weggevlogen zijn, toen ze de katten van de Ward op de kerkmuur projecteerden. De viering van onze gereputeerde schrijver, als aanhef en thema van de maand van het woord 2004, startte in het CC (dubbelgenoemd De Muze) met een receptie. In het auditorium schrikkelden alles aan elkaar op deze extra dag in dit schrikkeljaar. Met een goede ceremoniemeester erbij zou alles nog beter verlopen zijn. Schepen Belgrado betrok bescheiden zijn fietsen in zijn hulde. Hij feleciteerde Ward liever drie maal 25 dan in totaliteit. Michel Van den Bossche van Gaia verklaarde in zijn laudatio de band tussen hem en zijn vriend Ward met zijn zes katten. Wij gaan hier terug tot het ontstaan van de vereniging voor dierenrechten in Gent met professor Jaap Kruithof (die van Jeugd tegen de muur). Een verrassing van formaat bracht Monica Florescu op vleugelpiano met een virtuoze uitvoering van Sonate opus 58 van Chopin, de lievelingscomponist van de auteur van Het Reservaat en Het Ganzenbord. Een overdonderend applaus bekroonde haar optreden. Daarna dankte de directeur uitgever van Manteau, geflankeerd door de gevierde en burgemeester Roger Heyvaert, de initiatiefnemers. Hij verontschuldigde hun aller Angèle. Het huldeboek (feitelijk een liber amicorum) werd overhandigd aan de feesteling en getoond aan het publiek. In zijn dankwoord trad Ward Ruyslinck even uit zijn geliefde schaduw in het licht. Daarna trok heel de cultuurmeute door de verduisterde dorpskom naar de uitbreidingsruimte van de bib (het Moment). In stamenee Kadedder zat een koppel voor het uitstalraam met een stevige poes op de schoot. Wat verder bleef iedereen staan voor de computerwinkel. Maar dat was een misverstand, want het was Monica, het meisje van Cultuur, dat er met een taart stond. Over de fameuze projectie op de kerkgevel hadden we het reeds. Wat ontbrak en zou gepast hebben was een tafereel bij De Donder, onder het thema kleuren. Want het boek heet toch : De kleuren van de schrijver. En aangezien deze zaak ondergronds verbonden is met boekhandel DV, was een band tussen de twee erg origineel geweest. Men kan uiteraard niet aan alles denken. Bij de tentoonstelling en een tweede receptie kreeg iedereen een zakje kleur en woord. Er heerste wel verwarring in verband met de inhoud. Was het nu doopsuiker of waren het badkorreltjes ? Geen van beide ! Schik de steentjes rond een kaars als ornament.We bleven wel met een kater zitten na twee recepties. Wij zijn nog niet aan vier recepties, zoals in Grimbergen op de jaarmarkt.
Broeder haan van St.- Brixius Rode kijkt neer op moderne communicatie tegen een geklasseerde achtergrond. Inderdaad. Het was vroeger mooi, maar nu is het geen zicht. Foto : Rode138 en 181 We zien achtereenvolgens : 1. een verkeersbord 2. een gemeenteplan 3. een brievenbus 4. een telefooncel 5. een toeristische wegwijzer 6. een vuilnisbak 7. een verdeelkast voor teledistributie Alle goede dingen bestaan uit zeven, maar hier krijg je toch de averechtse situatie. Ze is een vermelding waard in het Guiness Book of records. Deze info met foto komt uit het parochieblad. Laat ons een goede managementtheorie toepassen. In hetzelfde blad vinden we misschien een oplossing. Bie Boon verwijst naar de benedictijn - bedrijfskundige, theoloog, dieptepsycholoog en veel gevraagd adviseur voor topmanagers - Anselm Grün en zijn boek Menschen führen - Leben wecken. Het verscheen in 3de druk onder de titel Bezielend leiding geven. Ik neem het zeker op in mijn Collegium Linguarum. Maar ondertussen kunnen we de raad van een andere goeroe, Tom Peters volgen : Just do it ! De gemeente kan onmiddellijk punt 1, 2, 5 en 6 verwijderen en verplaatsen, naar de hoek van de Broekstraat. De andere punten vallen onder andere diensten. Die kunnen er ook snel komaf mee maken. Anders moeten we op een of andere manier de ideeën van Anselm Grün en Tom Peters in het brein van onze plaatselijke managers inplanten. Ondertussen heffen wij een goed glas Irish Guiness (te drinken in In den Boomgaard) op onze zichtbare en gevallen hanen op de 8 kerktorens van onze mooie gemeente. Ik proefde reeds voor jullie in de brouwerij, bij mijn deelname aan de marathon van Dublin in 1984. Maar hier smaakt dat bier beter dan in Dublin.
Onze haan is uniek in zijn soort, streekeigen en raszuiver. Op het internet kun je op www.sle.be alles te weten komen over streekeigen rassen bij de dieren. Onder de rubriek hoenders vinden wij het Brabants hoen. Dat is een prachtige haan die in 1903 in een speciaalklub gekoesterd werd. Maar met het uitbreken van wereldoorlog I werd zijn opmars bruusk gestopt. Ik denk nochtans dat onze haan van dat ras is. Het Brabantse hoen is het enige lid van de kuifhoenders. Het is ook gekend onder de naam Brabançonne, Topman of Houpette. De haan heeft een grote rechtopstaande kam en de kuif valt nauwelijks op, en bestaat uit slechts enkele fijne veren die de lijn van het achterhoofd volgen.
Op donderdag 27.11.2003 werd 20 jaar Gros gevierd met een optreden México y Cuba en sueno. Pastoor Bie Boon bleef met een dubbel gevoel zitten. Dit totaalspektakel was volgens hem het mooiste wat we in Meise al te zien kregen. Maar hij voelde zich niet goed opnieuw te moeten zien hoe men de spot drijft met al wat te maken heeft met de kerk. Hij staat hiermee niet alleen. Wat je tegenwoordig allemaal moet slikken via de media, zogezegd onder de noemer humor, is hemeltergend. Zeg hetzelfde over de Islam en je wordt onmiddellijk aan de schandpaal geklonken. Wij trokken reeds vroeger van leer tegen het overdadig vieren in verenigingen. Kon men niet wachten tot een zilveren jubileum ? Want stilaan wordt er om de 5 jaar gevierd. Ter ere van wie? Als dan nog eens een deel van het geld dat bestemd is voor de derde wereld, zou besteed worden aan dergelijke vieringen, dan schiet men zijn doel voorbij. Wat is het resultaat van deze manifestatie ? Hoeveel euro bracht het op voor het uiteindelijke doel : projecten in en voor de derde wereld. Het is ook hoog tijd dat alles eens herzien wordt. Er komt sleet op het reglement dat ondertussen 20 jaar onverbeterd bleef. Kwaliteitsverbetering is echter een must, waarmee men best altijd bezig blijft. Professor Piet Emmer bracht ons in Nachtwacht op enkele frisse ideeën. Volgens hem moet er dringend een onderscheid gemaakt worden tussen noodhulp en ontwikkelingshulp. Wat Artsen zonder Grenzen doet valt alleszins onder noodhulp. De tweede categorie zou niets uithalen. Het is zelfs geen druppel op een heten plaat of geen zandkorrel in de woestijn. Het geld dat niet in de zakken van een paar rijke Afrikanen belandt, komt terecht bij niet-gouvernementele organisaties die dure adviezen voor westerse regeringen schrijven. Wij doen aan ontwikkelingshulp om ons geweten te sussen. De idee van schuldaflossing, omdat het Westen in het koloniale tijdperk Afrika heeft leeggeroofd, is een hardnekkige mythe die op niets steunt. De prof. verwacht heil van een systeem van rotatiearbeid. Daarin kunnen ze hun eigen vermogen om verkoopbare producten te maken ten volle benutten, en zoals Taiwan en Zuid-Korea uit hun armoede geraken. Recenter werd het onderscheid gemaakt tussen crisisopvang en basisgezondheidszorg als missie van Artsen zonder Grenzen. Die vallen uiteraard onder noodhulp. Nood moet altijd gelenigd worden, onmiddellijk. Daar bestaat geen discussie over. In 2004 brachten ze een veelzeggende folder uit : Foto : T123
Op 19 oktober 2003 werd tijdens de feestelijkheden van het vijfentwintig jarig ambtsjubileum van Z.H. Paus Johannes Paulus II moeder Theresa zalig verklaard. Op VRT spraken ze van de non. Waarom kon die aankondiging niet eerbiediger. Als ze voor hun rode broeder Stevaert de loftrompet blazen, zeggen ze toch ook niet de ober. De zaligverklaring was omstreden in India, waar zuster Theresa zo lang tussen de armsten der armen in Calcutta werkte. Zij is een Albanese en trad toe tot een Ierse kloosterorde, voor ze haar eigen orde stichtte. In 1979 kreeg zij de Nobelprijs voor de vrede. Foto : Paus met moeder Theresa Vroeger werden er 7 mirakels vereist. Dat aantal werd teruggebracht tot 1 voor zalig en 2 voor heilig. Koningin Fabiola woonde de plechtigheid in wit ornaat bij. Zij leek wel een vrouwelijke, magere variant van de paus. De mijter van de paus stond zo scheef, als de stand van onze haan op de toren, bij zijn laatste dagen.
Onze haan was deze week verontwaardigd voor zoveel dierenleed bij zijn soortgenoten. Inderdaad, het gaat hier om de gouden kiekenpootworp in Londerzeel. Zakjes met kiekenpoten worden over de massa gegooid. De gelukkigen vinden in hun zakje een briefje waarmee zon 200 braadkippen verdeeld worden. De ultieme winst gaat naar wie het winnende briefje vindt. Dit geeft recht op een gouden juweel met de afbeelding van een kiekenpoot. Foto : hanenpoot Gelukkig maar dat het geen hanenpoot is. Onze klokkenworp tijdens de beiaardfeesten heeft een vreedzamer imago. De koekjes werden vroeger gratis gebakken door bakker Van Malderen. Door de sluiting van dit bedrijf, waren wij genoodzaakt over te stappen naar de enige bakkerij die ons nog rest onder de toren van St.-Martinus : Seynave. In tien klokkenkoekjes zit een nummer. Hiermee winnen de gelukkigen een prijs. In Ieper kennen ze de kattenworp. Ik hoop dat ze daar knuffeltjes van het belfort gooien. Want een kat valt dan wel altijd op haar poten, maar op een mensenzee zou dat nogal een ravage aanrichten. Onze eerste burger van het land drinkt elk jaar levende visjes, naar aanleiding van de Krakelingenworp. Daar werpen ze koekjes, zoals in Meise. Het zijn daar wel plaatselijke delicatessen : mastellen. In de stad van onze opperhaan Jean-Luc worden er bij karnaval paardenkoppen geworpen. In Gooik is er jaarlijks hamertjesworp en in Halle houden ze op carnaval de krotworp. In Asse is het hopbellenworp op de Hopduvelfeesten. Ze werpen ook nummertjes, waarmee men een prijs krijgt. De eerste prijs is een hoppegriet, geen levend exemplaar, maar een beeldje. Onze haan viel alleszins niet ver van de kerktoren, maar niet op zijn poten, maar in het zachte gras.
In afrit 9 zagen wij een variante op het vinken zetten. Inderdaad : het gaat hier om hanen. De bezitters moeten echter het aantal keren dat de haan zal kraaien voorspellen. Zij noemen dat slagen en dat draait rond de 40. Voor de rest lijkt het allemaal zeer sterk op de vinken zetten. De hanen zitten in een kooi en hebben wel visueel contact. Na de wedstrijd worden zij in een te kleine kooi gestopt. Zij zitten daar opgeplooid in. Er is wel een opening gelaten achteraan voor hun staart. Dat pronkstuk mag niet beschadigd worden. s Anderendaags in het parochieblad werd een nieuw initiatief van Vakantiegenoegens beschreven. Hier gaat het om "Toeren Tussen Torens". De torens zijn deze die rond de luchthaven van Zaventem liggen : St. - Martinus Zaventem, Sint -Niklaas Perk en de St.-Catharina & St.- Corneliuskerk Diegem als voornaamste. Er wordt ook halt gehouden in O.L.V. van zeven smarten Diegem - Lo, waarnaast Herman Boon pr. de pastorij betrekt. En in Perk wordt het sprookjesachtige St. Catharinakerkje van Hummelgem bezocht. Dit herinnert ons aan de V.R.T.-serie Het Pleintje. St.-Lambertus Nossegem sluit de rij. Zo komen wij aan 6 torens. In Meise kun je er 8 bewonderen via de achtkerkenloop. Dit bewijst weer eens hoe uitzonderlijk dat is. Zaventem heeft dus dezelfde patroonheilige als Meise. Hier zijn prachtige sculpturen te zien, van beeldhouwer Hellemans, van de heilige als bisschop van Tours, soldaat en monnik. In de Z.W. zijkapel stoten wij op een verguld houten reliekschrijn van St.-Martinus van Filip Dussart uit 1735. Antoon Van Dijck penseelde anno 1621 De liefdadigheid van St.-Martinus.
Onze haan stak zijn borst nog eens goed vooruit en kraaide luidkeels, want de cultuurlaureaten 2003 werden gelauwerd in de Muze van Meise. Twee verenigingen vielen de eer te beurt : Vakantiegenoegens in de persoon van Frans De Smedt en de toneelklas van Frans Van der Aa, voor de originele opvoering van de vaas van Soissons. De acteurs stalen de show door de manier waarop zij opdoken uit de zaal en een fragment opvoerden van een deel uit hun opvoering. Voor de inzet voor cultuur kreeg José De Greef de trofee. Zij werd voorgedragen door de KBG als hun voorzitter en de Oud Soldaten van Meise waar zij eredame is. Haar grootvader, stiefgrootvader, vader en nonkel legden de link als opeenvolgende voorzitters voor deze jubilerende vereniging, die dit jaar tot 13 december haar eeuwfeest viert. Buiten categorie en voor een lange periode van inzet werd Roger Moerenhout bekroond. Hij was de drijvende kracht achter de 11 julivieringen die ter ziele gingen, het regionaal cultuuroverleg, het Davidsfonds, Berla en als uittredend voorzitter van de Cultuurraad. En toch werd 11 juli in Meise stiekem gevierd. De bekroonde gedichten van de beste laureaten van de Jules Van Campenhoutprijs werden voor het venster gehangen in het centrum van Meise. Dat is misschien ongemerkt voorbijgegaan. Maar als ze een steek laten vallen staat de orde van de Sibemol klaar om onder de toren van St.-Martinus de draad op te nemen. De aankondiging van de nieuwe benaming van de cultuurzaal " De Muze" gebeurde toch. Er is echter dubbel gebruik, want het gemeenschapscentrum van Drogenbos draagt dezelfde naam. Waar komt die drang toch vandaan, om aan alles nog een supplementaire naam te geven. Een kat vindt er haar jongen niet meer in. Of is het de haan die met de hen haar kuikentjes niet meer ziet in die wirwar. Noem dat kortweg CC zoals in Strombeek of Wemmel. Ze kunnen de benaming nu afkorten in MM. Geef toe : CC, MM, GC, CZ, wie kan daar nog aan uit. En de nieuwe voorzitter, die volgens de Guido van C nog nat is achter zijn oren, onderging hetzelfde lot als onze haan. Door in de wind te staan droogde het vocht vanzelf op.
Edward Saïd, Amerikaans Palestijns essayist, pleit meer dan ooit voor een humanistische benadering van de problemen van de Arabische wereld, 25 jaar na zijn werk Oriëntalisme. Hij verklaart hoe in het Westen de Arabische wereld misbegrepen wordt en omgekeerd. Nooit had men oog voor het immense bezinksel van de geschiedenis en de duizelingwekkende verscheidenheid van volkeren, talen, ervaringen en culturen. De oplossing is zeker niet te vinden in een eenheidsworst voor heel de regio. Men moet van elkaar leren en met elkaar samenleven. Het menselijk individu en subjectieve intuïtie zijn belangrijker dan macht. Maar macht is soms nodig. Dat is ook op kleine schaal toepasselijk op onze gemeente. Toen wij bij de fusie gedwongen werden onder een naam te gaan samen leven, woekerden frustraties aan beide kanten. De oplossing komt uit het benaderen van de verscheidenheid in de 8 kerkdorpen. In nachtwacht confronteerde Jan Leyers, Abou Jaja met prof. Etienne Vermeersch. Hieruit viel enkel te leren dat de twee partijen vastroestten in hun gekende standpunten. Het recent verschenen boek van Samira Belli, een beurette (van Noord Afrikaanse afkomst), Dans l enfer des tournantes doet ons onder ogen zien wat schuldig verzuim betekent in heel deze problematiek. Want onze democratisch maatschappijen zijn medeplichtig aan de onderdrukking en de mishandeling van vrouwen in de immigrantengemeenschappen, in naam van respect voor de andere culturen. Zij betekent een grote steun voor het collectief ni putes, ni soumises dat opkomt voor de emancipatie van de Maghrebijnse vrouwen. Voor haar is het dragen van de sluier dat in Frankrijk opnieuw uitbreidt, geen uiting van godsdienstigheid, maar wel van onderwerping.
Op 31 augustus 2003 huldigden wij een nieuw monument in. Stef De Ridder liet een zware blok graniet bewerken in China. De namen van de sponsors van de nieuwe beiaard werden erin gekapt. Momenteel zijn ze quasi onleesbaar. Maar de voorzitter van de VZW Nieuwe Beiaard beloofde dat de letters zullen verguld worden. Hij overhandigde aan het blinde koppel Gunther en Manuela een cheque voor een blindengeleidehond. Er daagden echter weinig sponsors op, maar de vaste luisteraars van de zondagavondconcerten kregen als slot een glas echte Champagne van uitstekende kwaliteit. De steen staat voor de oude beiaard, met de inscripties naar de klokken gericht. Hij past beter bij de nieuwe beiaard. Er was ten andere gezegd en geschreven, dat de lijst van de sponsors achteraan in de kerk zou gehangen worden. Maar dit exemplaar krijgen ze niet weg, noch kapot. Irma Claes is niet de laatste overlevende van de vrienden van de beiaard. Bij grondige nalezing van de statuten van de vrienden van de beiaard, stelde ik vast dat baron Jean Paul Van Gijsel de nieuwe voorzitter is. Art. 7 is hieromtrent zeer duidelijk : De heer Jean Baptist Van Gijsel, schenker van de beiaard, is levenslang beheerder. Bij zijn dood, ontslag of indien hij in de onmogelijkheid is zijn voorzitterschap uit te oefenen, gaat dit van rechtswege over op Mevr. Jean Baptist Van Gijsel De Heu en na haar op de heer Jean Paul Van Gijsel. Fotos : inhuldiging Zoals u kunt merken op de linkse foto is de luisterplaats en het beiaardmuseum, die wij vroegen, nogal klein uitgevallen (onderaan links, achter de fietsrekken : het voetstuk voor het beeld van Henri Lenaerts). Onze regelmatige luisteraars op zondagavond moesten her en der op de grond zitten. Wij zullen blijven aandringen en denken nu in de richting van een overdekte kiosk, tussen het gemeentehuis (pastorij) en de bibliotheek.
De foto hiernaast rechts is het patroon van deeltjes roest die achterbleven onder onze gevallen haan, nadat hij van onze kerktoren donderde met het kruis. We zijn ondertussen in het jubileumjaar van onze Oud-Soldaten (K.M.G.S.B.L.) aangeland. De nieuwe haan staat nog steeds in het bureau van de gemeenteontvanger en het nieuwe kruis wacht in deze loods van de gemeente. Onze kerk staat nog steeds in haar stalen korset. Wat maalt de administratieve molen toch langzaam! Een ding is zeker : we wachten op beter! Ik zit momenteel aan cursiefje 177. Wekelijks krijgen jullie er 7 bij voorgeschoteld. Ik heb wel op vraag of op eigen initiatief de toon af en toe wat gemilderd in de originelen. Want als je in een pijnlijke situatie alles van je af schrijft ben je wel eens vlijmscherp. Als alles wat bezonken is kun je wat relativeren. Alle opbouwende reacties voor kwaliteitsverbetering blijven welkom. De haan volgt niet het voorbeeld van de struisvogel .(Is de struisvogelman ook een haan ?) Want daar hou je het alom verbreide syndroom aan over. Doe er wat aan !
Zou de haan een rol gespeeld hebben in de Griekse mythologie ? De VRT zond een film uit op zondagmiddag, waarbij ik mij deze vraag stelde. Daar was sprake van Ioclus, de oom van Pelias. Hij vermoordde zijn broer de koning en pikte zijn moeder in. Ioclus stond bekend om het gretig innen van belastingen. Zou Verhofstadt tegenwoordig bij hem zijn inspiratie zoeken voor zuiver paars ? In Ecolo kringen noemen ze onze premier reeds Veroftax. Pelias werd beschermd door de godin Hera tijdens zijn zoektocht naar het gulden vlies. Hij slaagde erin, met een zootje ongeregeld, om zijn doel te bereiken. Dank zij een tomeloze inzet en slaagdrift lukte dat. Idas, de cartograaf, leidde hun. Orpheus zorgde voor hemelse muziek. Phineus, Hercules en de anderen spanden samen. Op een bepaald ogenblik draagt Pelias een oud vrouwtje over de rivier. Zij helpt hem door een later moeilijk moment in de film. Hieruit zijn enkele lessen te trekken. Dat deed mij denken aan een gelijkaardig fragment, waarover ik een gedicht schreef :
Charon
De helleschipper vaart schimmen tegemoet.
Stux ligt lam de doden in de onderwereld ijzig kil.
Op het plein, onder de Sint Romboutstoren, staat op de spits van een oude woning een gouden haan. Het gebouw draagt volgend opschrift : In het haentjen 1773. Voor het gebouw, naast de ingang, staat een oude waterpomp. Toen de Russische beiaardierster Nevskaja vorig jaar onze beiaard bespeelde, ging ik haar enkele dagen voor het concert fotograferen op de St.-Romboutstoren. Zij speelde toen op maandagavond in Mechelen. Ik was vrij laat en besteeg de toren in allerijl. Toen ik de 586 treden overwonnen had, stelde ik vast dat de kunstenares nog beneden was. Foto : Nevsjkaja Het was een vreemd gevoel daarboven. Er woedde een stevige bries. Op de houten trappen, die naar het klavier leiden, had ik het gevoel alsof ik zachtjes heen en weer gewiegd werd. Ik vraag mij af of onze haan dezelfde ervaring zal hebben, als hij, wie weet wanneer, terug boven op onze toren zal prijken.
