|
Ja het was gisteren de dag van de Nieuwjaarsreceptie en algemene jaarvergadering van onze afdeling.
Naar traditie gebeurt dat reeds jaren hier in het zaaltje Zwaenenburg te Stalhille.
Natuurlijk al wat gemakkelijk is voor mij. Ik heb maar een 100m te stappen.
Dit is vanaf 19u maar de dag begint steeds vroeg in de morgen. Een frisse morgen geeft een frisse geest.
En dan die stilte met alleen het zachte ruisen van de PC.
Mijn betrachting is steeds om aan de blog te werken vanaf 5u nu nog vooruit op het ochtendgloren.
De hele morgen ben ik op mijn opgewaardeerde, voordien steeds vastlopende PC geweest.
Er waren korte onderbrekingen zoals naar de serre gaan om de salade te bevrijden van haar vorstafweersysteem.
De kippen voederen is ook zon stretchoefening.
Op mijn PC werken was de laatste tijd een lastige corvee geworden omdat hij voortdurend vastliep.
Het gaf me een stootkar gevoel met hoekige wielen. PC miserie, ja dat was het geworden.
Nu met een zee van ruimte op de harde schijf ben ik op mijn wenken bediend.
Van stootkar gevoel naar een waar TGV gevoel, geen FYRA natuurlijk.
Het is een echte beleving grenzend aan computer genot.
Zelden besteed ik zo lang rijd aan computeren maar er was heel wat bij te werken.
Mijn gretige voorkeur gaat naar beweging en tuingenot.
De namiddag begon met een eerder kort gestoord rustmoment.
Slapers uit mijn ogen wrijven hoefde niet.
Ik moest aan de slag.
Aan de straatkantmuur van mijn atelier heb ik steeds één of meerdere werken hangen in weer en wind.
Nu was dat links 'De droom van het steeds samen zijn'.
Aan de rechtekant ' De nacht kan zacht en lichtend zijn'.
De ene waterproof plaat is niet de andere en zo af en toen is er eentje dat splijt aan de boven kant.
Dit is gemakkelijk te herstellen. Vroeger veranderde ik meerdere keren per jaar.
Deze hier hangen er nu een vol jaar.
Dit is mijn poëzie in kleur.
Met houtlijm er tussen opspannen en onder druk plaatsen worden ze steviger dan voordien.
Ze krijgen dan op de herstelde delen een laagje verf extra en worden opnieuw vernist.
Ik heb er een ander paneel gehangen, De zon diep in je eigen zijn
Ook al sterven delen van de natuur af, zolang er zon en regen is, is er hoop.
De natuur herstelt zich zelf als de mens die maar met rust kan laten.
Het zaaiseizoen nadert heel vlug en daar bereid ik mij tijdig op voor.
Ik heb in de serre dan nog de potgrond wat aangevuld zodat ik tot september geriefd ben.
De nieuwe aangekochte zaaigrond kan ik nog niet in de serre bewaren. Dat komt wel.
Daarom vul ik dan een emmer die ik in de serre plaats. De zak gaat naar de werktuig opbergplaats.
Hier kan de zaaigrond op serretemperatuur komen.
Dan was het tijd voor de receptie.
Ik ben wat vroegtijdig gegaan om eventjes de sfeer van de voorbereiding wat op te snuiven.
Marc, onze voorzitter stond alleen, in gedachten verzonken.
Het zag er naar uit dat hij in zijn brein aan het rondneuzen was of hij niets over het hoofd had gezien.
Ik liet hem even aan zichzelf over en groette hem als laatste. Zoals steeds was het een hartelijk welkom.
In de keuken stond alles netjes klaar. Het was natuurlijk allemaal bio wat de klok slaat.
Op de boekenstand bij Kathy, heb ik mijn leesvoer wat aangevuld.
Dit boekje heb ik hier vorige week nog besproken.
Dit doosje wordt aanbevolen als een heel mooi geschenk voor vrienden die je ecologie- bio wilt leren kennen.
De hapjes bied ik je aan in een volgende bijdrage, in het kader van het weekendrecept.
09-02-2013 om 08:01
geschreven door tuinblog d 
|
Bessen uit de tuin
