o primavera
heerlijke bloemennaam,
betekent ook begin
Over mijzelf
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
Ik ben een vrouw en woon in Halle 1500 (België) en mijn beroep is gepensioneerde leerkracht Nederlands.
Ik ben geboren op 30/06/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: poëzie, theater, oosterse cultuur, muziek en koken.
Ik publiceerde 4 dichtbundels (De dagen van de winter, Jagen, Sapkracht en De tuinen van Thevenet). In 2006 acteerde ik in 'De koffers zijn gepakt', een theaterproductie van het Masereelfonds, als eerbetoon aan Bertold Brecht.
een lief okerkleurig scharminkel
literatuur, cultuur, small talk
04-02-2013
buena sera signorina
verleden week vrijdag naar een concertje in de oude post geweest. op het programma: the jacquelines, een ladiesgroepje uit antwerpen die o.a. covers brengen van the andrew sisters.
ze wapperden nogal veel met hun handjes, maar hun stemmen waren hemels! alhoewel wij vonden (wij waren ook met 3) dat ze nog een beetje meer panache moesten krijgen... maar hun kostummpjes waren super!
van het een kwam het ander: ik vond op utube een oude opname van the andrew sisters met dean martin, van dean martin wipte ik naar ..... mijn heel oude idool: louis prima, wiens song buena sera signorina ik ondertussen vanbuiten heb geleerd. kijk, kijk toch, hoe leuk die man zingt, soms lijkt hij een aapje!
ideale muziek om naar te luisteren en om mee te swingen in deze grijze wintertijd!
een heleboel filmkes opgeladen, zo raak ik ze niet meer kwijt...
De 100 beste gedichten - gekozen door Saskia Stuiveling voor de VSB poëzieprijs 2013
Nederlands - Paperback
160 pagina's | Arbeiderspers | januari 2013
BESCHRIJVING
Dit jaar stelde Saskia J. Stuiveling, juryvoorzitter van de VSB
Poëzieprijs 2013 (de belangrijkste prijs voor dichters in het
Nederlandse taalgebied), De 100 beste gedichten samen. De selectie is
gemaakt op basis van 75 ingezonden dichtbundels die verschenen tussen 1
september 2011 en 31 augustus 2012. Opmerkelijk was de toegenomen
poëtische diversiteit. Zeer persoonlijke verzen zijn in het aanbod even
sterk vertegenwoordigd als publieke poëzie die met twee benen in de
actualiteit staat.
Naast poëzie van de genomineerden voor de VSB Poëzieprijs 2013 H.H.
ter Balkt, Luuk Gruwez, Ester Naomi Perquin, Sybren Polet en Menno
Wigman zijn in deze bundel ook gedichten opgenomen van onder anderen
Eva Gerlach, Delphine Lecompte, Ramsey Nasr en Willem Jan Otten.
Zoals elk jaar komt deze uitgave tot stand in nauwe samenwerking tussen
Uitgeverij De Arbeiderspers en de Stichting VSB Poëzieprijs. In 2013 is
de VSB Poëzieprijs gekoppeld aan de Poëzieweek. Daartoe zijn Poëzieclub,
Poetry International, Stichting Lezen Vlaanderen, Stichting Lezen
Nederland, Wintertuin, Poëziecentrum en CPNB, VSBfonds en Turing
Foundation een samenwerking aangegaan. Door de krachten te bundelen
geven we zo veel mogelijk mensen de kans kennis te maken met en te
genieten van poëzie.
ps: even de prijswinnaars van de
gedichtenmarathon eind januari 2013 benoemen: ester naomi perquin
won de vsb poëzieprijs voor haar bundel celinspecties, uitgegeven bij uitgeverij van oorschot, annemarie estor
de herman de koninckprijs voor de oksels van de bok,
uitgegeven bij de wereldbibliotheek, beste debuutbundel:
het vertrek van maeterlinckvan michael vandebril en david troch won
de publieksprijs....
jammer, dat gedichtendag
hier in mijn stadje niet officieel gevierd wordt!maar het davidsfonds orgniseerde op zondag 20 januari 2013 om 10.30u (een
weekje geleden dus) toast literair, in het o.l.v. centrum, ninoofsesteenweg 7,
1500 halle. zoiets als een mini-gedichtendagje: fantastisch! my god! niemand minder dan
eva gerlach (nederland), laureaat j.b. charlesprijs (1980), de van der
hoogtprijs (1981) en de a. roland holstprijs (1988) en delphine lecompte (vlaanderen)
kwamen naar mijn stadje afgezakt.
de hemelcontainer loste
sneeuw in dikke vlokken, de wegen waren glad. toch trok
ik mijn stoute laarzen en mijn lange regenjas aan (een hele sjieke!), zette een wollen
muts op en nam mijn dochter, die notabene ziek was, mee (zij moest mij beletten
uit te glijden). ik voelde mij zo dartel als een jong hondje. eindelijk zou ik
mijn grote idolen persooonlijk ontmoeten!
delphine had de eer
het feest te openen. zij werd hartelijk verwelkomd door jan vanhaelen,
secretaris. ze waren allebei super: jan stelde de juiste vragen, delphine gaf
robuuste, grappige antwoorden. ik nam een
mooi fotootje van delphine en profil. ondanks haar sterke
teksten lijkt zij een fragiel, tenger wezen. maar dat is ze niet en zij beschikt
over een flinke dosis humor. dat vind ik optimaal. en ze draagt daarbij toffe truitjes!
toast literair werd muzikaal begeleid door een leuk duo: madinga, twee
broers uit gooik. zij speelden accordeon en doedelzak, intrigerende instrumenten!
dan was het de
beurt aan eva gerlach om geïnterviewd te worden en neen, zij is geen verre
familie van adrien de gerlache, poolreiziger.eva gerlach heet eigenlijk margaret dijkstra. op alle fotos
vallen me haar doordringende ogen op. mooi! eva gerlach is een ragfijne dame en
schrijft ragfijne gedichten. zij leest ze ook heel verzorgd voor.
delphine daarentegen schrijft wijd
uitwaaierende zinnen en leest ze klaar en duidelijk voor. ze
kende zelfs een gedicht, het opwindaapje, helemaal vanbuiten. op de foto hebben
delphine en ik blijkbaar heel veel plezier. ik zei dat zij robuuste poëzie
schreef. zij vroeg zich af of zij dan wat moest verdikken om beter bij haar
gedichten te passen. haha!
het jaar 2012 loopt
ten einde. ik wil in dit stukje een paar fijne momenten vastleggen,
gebeurtenissen en ervaringen die me de overvloedige regens hebben doen vergeten
en me in een soort spirituele vervoering hebben gebracht.
beste lezer,
verwacht hier geen melige vertelling over een geslaagd familiekerstfeestje. een
feestje dat natuurlijk wel heeft plaatsgegrepen, met de nodige
superdeluxe-momenten. wees gerust: ik ben de mensen zeer dankbaar die mij
bedacht hebben met een leuk geschenkje...
... die intense en wijze gesprekken rondom
mij lieten vloeien, mij een deel van hun vitale energie hebben doorgegeven en
wiens fratsen mij nu nog napretjes bezorgen...
*
maar mijn moto deze
maand december was: wat geld kost, heeft geen waarde. een uitspraak van geloof
ik, richard gere. waar ik hard heb moeten over nadenken. natuurlijk is dit niet
helemaal waar en gelukkig helpen de mensen in mijn omgeving mij voortdurend oog
te hebben voor de materiële realiteit
toch zeg ik soms bij
mezelf: weinig geld hebben is leuk, want dan ga je heel bewust leven, ga je
selecteren wat belangrijk is en word je heel creatief. zelfs jaimie oliver zegt
dat arme mensen bijvoorbeeld veel meer uit hun voedsel halen en veel intenser
met ingrediënten omgaan dan zij die niet weten wat kiezen uit hun dagelijkse overvloed.
*
argh! ondanks de
eindejaarsgekte wil ik het in dit bericht toch nog even hebben over mijn
favoriete onderwerp, namelijk literatuur. het lezen van een artikel in de
groene amsterdammer * (een tijdschrift gekregen als toemaatje voor kerst, van
mijn hollandse gasten) over pc hooft
schonk mij veel bevrediging. ik vond het verrukkelijk, hoe een auteur als piet
gerbrandy kon schrijven over de
amsterdamse patriciër pieter corneliszoon hooft (1581-1647) die de kneepjes van
het vak leerde bij de rederijkerskamer de eglentier:
het
allesoverheersende thema van hoofts poëzie is de liefde. weliswaar wijdt hij
menig gedicht aan geleerde vrienden, berijmt hij psalmen en is hij een bekwaam
versificator van zedelijke spreuken, toch is hij vooral aangeraakt door de
erotische poëzie van catullus, ovidius, janus secundus en petrarca. daar hij gemakkelijk verliefd werd en als
ervaren charmeur menige dame het hof maakte, smeedde hij zijn gedichten tot
effectieve gereedschappen in het erotisch offensief. wie echter poëzie verwacht
die inzicht geeft in de zielenroerselen van de dichter komt bedrogen uit.
hoofts liedjes en sonnetten zijn, ondanks hun soms expliciet seksuele lading,
de geciseleerde taalconstructies van iemand voor wie woordspel opwindender is
dan de kunst van de vrijage.
in het
volgende (sonnet?) beschrijft pc hooft de uitwerking die het haar (gekrulde
zijde) en de ogen (dubbel sterrenlicht) van een vrouw op de spreker hebben. hij
danst om haar verschijning heen als een mug om een kaars en is ervan overtuigd
een engel voor zich te hebben:
toen t eerste maal
verscheen in mijner ogen zin
die kruifde zijd
waaraf ikzelf mijn banden strengel,
en t dubbel starrenlicht, waarom ik leg en hengel,
gelijk de mug om toorts tot haar de vlam verslin,
en t heilig aangezicht dat ik beschonken vin
met errenst ende lach
van minnelijk gemengel,
zag ik uw schoonheid aan voor enen enklen engel,
mijn lieve licht. en steekt daar nóg een engel in?
engelen zijn
puur etherische verschijningen, zegt piet gerbrandy, terwijl
de schitterende ziel van deze dame is opgenomen in een oogstrelende gedaante.
het feit dat zij een lichaam heeft maakt haar, paradoxaal genoeg, tot een
verhevener wezen dan een engel ooit zou kunnen zijn:
onzichtbre geest,
wiens gunst donwaardige komt stoven,
(wat zweemt der godheid bet?) in u gespeurd wordt, boven
een engelse gedaant zo klaar, dat mens u ziet.
met andere
woorden: in u wordt een onzichtbare geest bespeurd, wiens gunst iemand komt
stoven die het eigenlijk niet verdient, en dat in een engelachtige gedaante van
een zo grote helderheid dat mensen haar kunnen waarnemen wat zou het
goddelijke beter benaderen? het primaat van de zintuiglijkheid wordt benadrukt
door woorden die iets te maken hebben met licht, vuur, transparantie en ogen.
aldus piet
gerbandy.
ondanks de
oude taal en de vreemde woordconstructies vond ik dit gedicht heel mooi
klinken, en erg knap gecontrueerd. haha, ik zag pc hooft rondom deze
engelachtige dame dansen als een mug rond een kaars en dat verrukkelijke beeld
bleef me toch wel een halve week bij
*
oef! om te
besluiten toch nog dit grappige u-tube filmke van mijn vriend jaak over het
eten van een pitta.
van een sprong
van een bepaald soort realiteit naar een ander bepaald soort realiteit gesproken..
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
