de overgang van het zomerseizoen naar de herfst is weer achter de rug. het regent dat het giet en we bibberen af en toe van de kou: heerlijk! maar de omschakeing ging ook gepaard met onheilspellende berichten: mensen in mijn omgeving werden plots ziek, in de wereld volgden rampen mekaar in ijltempo op. ook bij ons was het bijwijlen hectisch...
we moesten poes pipo
vrijdag bij de dierenarts binnenbrengen, het beestje was
zwaargewond na een vechtpartij en een ongelukkige val. pas
zondagmiddag kregen we hem terug, na twee gesofisticeerde
operaties. maar een kat heeft negen levens en pipo wandelt - met
kaal geschoren buik en achterwerk - weer rond in het salon.
was
daar wel een beetje van ondersteboven, veearts was in het begin
niet positief en we vreesden het ergste...
maar na een periode van opschudding komt, heel onopvallend en op natuurlijke wijze, weer een rustpauze. je moet alleen een beetje aandachtig nagaan wat rondom je gaande is en openstaan voor de toemaatjes (ik schreef bijna tomaatjes!) van het lot.
een tijdje geleden kreeg ik een mooi gedicht over de zee binnengestuurd en gisteren vond ik - toeval bestaat niet - in mijn mailbox prachtige beelden en een video van henri lemineur uit sint-idesbald. ik kreeg onmiddellijk toestemming om de video te kopiëren en ook thierry deleu gaf zijn gedicht prijs. daarom dit bericht, als interval tussen ander opwindend nieuws...
ps: het gedicht begint 's morgens, de video is opgenomen bij zonsondergang, maar ala..
DE ZEE, MIJN LIEF
Mystiek de
liefde die ik voor jou
voel wanneer
ik bij ochtendgloren
mijn ogen
opendoe de zee zich
aandient als
ontbijt meeuwen krijsen
mijn
favoriete ochtendlied
tussen
zonsopgang en zonsondergang
probeert zij
mij te verrassen met
haar
liefdesspel dans van beweging
en
positionering ik lijk verstroomd
de glimlach
van de eerste golf herhaalt
zich
duizendmaal repetitio
mater
studiorum glinstering
van zoveel
oogopslagen mijn woorden
luisteren
naar de echo die in
haar verste
hoeken openknalt.
Zee, lief heb ik jouw lenig lijf!
Thierry
Deleu
|