|
mijn herinneringen zijn wollig
als ik moeite doe om ze me te herinneren lijkt het
alsof ik mezelf een beetje dronken voer met een glaasje cognac.
nochtans doemen soms beelden en moves op,
zij onderbreken mijn gedachten, mijn handelingen, mijn gemoedsrust.
ik kan mij dan onmogelijk langer concentreren
op dagelijkse beslommeringen
als het soppen van lingerie in zeepwater
of het bedenken van een kerstdiner.
ik ben mij ervan bewust dat ik op die momenten
ogenblikkelijk terug wil naar het verleden.
ik wil tussenbeide komen, om het beter te doen dan toen.
om fouten en stommiteiten, dingen die ik zei, dingen die ik deed
in de soft-rauwe grondtoon van mijn jeugd, te herschikken.
mijn herinneringen zouden warmer zijn, vriendelijker, menselijker.
ik zou me minder moeten schamen over mijn egoïsme,
ik zou mensen minder hebben gekwetst
en zelf ook minder kwetsuren hebben opgelopen.
herinneringen drijven bijna altijd in een schuimig bad van melancholie.
zij lijken sterk op het gevoel dat binnensluipt na een coïtus,
een mengeling van onbehouwenheid en oneindige zachtheid,
een soort kloppend nazinderen van lacherigheid, wellust, tederheid,
onstuimigheid, stomende levenskracht enz...
aan al mijn blogvrienden:
een gelukkig
een onstuimig
een teder
nieuw jaar 2014!
|
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
