Dit huis ziet men in de Raamstraat. Jammer dat het in zo een smal straatje staat want mocht dit ergens in een brede straat staan zou de mooie voorgevel veel beter tot zijn recht komen. Let op de boog die verder doorloopt op de venster en de mooie schildering in zijn geheel. Dit is zo een van de typische gevels waar dagelijks veel volk voorbij komt maar geen mens die dit ziet.

Vroeger, ik dacht tot halverwege de jaren '70, was er café Vogelzang. Op de venster staat er Café in de Kleine Mande, de mande hangt boven de deur. Hier kwam vroeger veel volk over de 'zulle' want 'den dop' was er naast. Op de achtergrond ziet men de oude stadsschool, waar nu de belastingen zijn. Aan de auto is er een agent bezig met de bestuurder een 'contreverse' aan te smeren zo te zien.

Ver moeten we hier niet gaan om winterfoto's te nemen. Dus trokken we deze morgen ons 'kowtsoe' bottekes aan en gingen op stap. Veel tekst ga ik er niet bijzetten, geniet van de natuur.

Deze voormiddag was het stil in de Boelare. Maar ik wou toch enkele foto's nemen van de werken met sneeuw. Als het een beetje meezit zal het de laatste keer zijn.

Bij het vernietigen van Balgerhoeke brug tijdens de oorlog is ook deze auto er in gebleven. Men kan zich dat niet voorstellen dat dit nu zou kunnen gebeuren.

Dit is de ingang van De Zuidkaai langs de kant van de Kaaistraat. Op de achtergrond het zaaltje van De Kring zoals het vroeger genoemd werd.

Deze foto moet van de jaren '70 zijn. De fotograaf staat vooraan in de Molenstraat en kijkt naar de Markt toe op. Hier zijn aan de Markt nog geen veranderingen aangebracht en was de straat nog één recht stuk. De man die men ziet staan is een politieagent die daar een oogje in het zeil houdt want in het midden van de baan ziet men daar 'pilonnen' staan. Waren er toen ook al verzakkingen in de baan?

Op ongeveer dezelfde plaats ziet er hier nu zo uit. Het kruispunt is aangepast en men kan zien dat de as van de straat naar de Markt verlegd is en er nu een bocht ligt ter hoogte van de Markt.

                                                DE EEKLOSE BIBLIOTHEEK

De werking van een archief staat of valt met de beschikbaarheid van zogenaamde ‘ingangen’:  inventarissen, indexen , registers en tekstuitgaven die de niet zo vertrouwde bezoeker de (kortste) weg wijzen naar het juiste document.  Zo’n ingang telt doorgaans een pak meer dan een paar velletjes papier, en is natuurlijk bedoeld om in lengten van dagen gebruikt te worden.

De beste manier om dit te verzekeren is de verwerking in boekvorm, maar om drukken betaalbaar te houden zijn al vlug 250 à 300 exemplaren vereist . En de gedreven archiefspeurders tel je zelfs liever niet per tiental … Gelukkig biedt de computer een ideale oplossing. Als je bovendien wat handig bent met naald, garen en lijm, kan je printen of kopiëren op A3-formaat, de bladen vouwen tot A4, rangschikken per katern en innaaien in een kleurige omslag.

Zo ontstond in 1994 de ‘Eeklose Bibliotheek’. Het kopiëren kon zonder veel kosten gebeuren op het oude apparaat op het stadhuis, zodat de eerste uitgaven verkocht konden worden voor twee à drie euro (toen natuurlijk nog in frank). Een spotprijs voor  bandjes van 40 tot 70 pagina’s.  Zoals de meeste projecten op het Stadsarchief liep de E.B. al snel uit de hand. Na vijftien jaar telt hij al meer dan tachtig uitgaven, en daar zitten ook forse banden tussen van 150 à 180 pagina’s.

De hoofdmoot vormen de 51 groene bandjes van de ‘Stadsrekeningen van de Tachtigjarige Oorlog’: een integrale uitgave van alle Eeklose rekeningen van 1566 tot 1651, compleet met uitleg, woordverklaring, naam- en toponiemenlijsten, in totaal zo’n 3600 pagina’s.  

Het meest gebruikt wordt echter de blauwe reeks ‘Werkinstrumenten’, waarin onder meer de grote landboeken verschenen, compleet met reconstructies van de nooit gevonden oude kadasterkaarten. Ook de 17^de- en 18^de-eeuwse bewijsstukken bij de rekeningen werden erin geïnventariseerd en uitgegeven, een goudmijn voor wie op zoek is naar details uit het dagelijkse leven van toen.

De gele reeks ‘genealogische indexen’ is door het overlijden van Erik De Smet niet helemaal uit de verf gekomen. Zijn reeks in- en uittredingen is op drie van de geplande acht bandjes blijven steken. Genealoog Willy Hamerlynck begon in de gele omslagen in 2008 wel een reeks ‘Eikenbladen’, aanvullingen bij het legendarische tijdschrift ‘De Eik’.

De laatste jaren zorgde stadsarchivaris Freddy Pille ten slotte voor ingenaaide uitgaven van het praktisch onvindbare historische werk van de Eeklose pioniers August Van Acker en Desiré Goethals. Hij slaagde er ook in, enkele werken van Eduard Neelemans door het Rijksarchief Brussel te laten herdrukken.

Deze foto van de bouwwerf (vroegere Broederschool) is genomen van de achterkant waar het voetbalterrein was. De opbouwwerken zijn aangevat en het zou er hier op korte tijd heel anders kunnen uitzien.

Dagelijks is er grote bedrijvigheid op de bouwwerf Kaaiken. Met twee betonwagens tegelijk is er aanvoer voor het aanmaken van de fundering.

Op deze foto zien we een Duitse soldaat die de wacht houd aan het huis waar een staf afdeling was. Dit is in de Stationsstraat een beetje voorbij de Paterstraat. Rechts ziet men de Societe Generale waar nu nog altijd een bank is. Voorbij waar de soldaat staat zien we de apotheek Roegiers (Baelde) die nu al jaren weg is en waar er appartementen in de plaats zijn gekomen. Dit is ongeveer waar nu Photo Hall is.

Op de Eeklose Markt is door de jaren heen wel heel veel veranderd. Op deze toch wel oude foto hebben we hier een zicht op het Sterrestraatje. We zien aan de linkse kant dat Rychler, de sigaretten en tabak zaak, daar al is. Er is op deze foto daar niet veel van te zien maar aan dit huis lijkt niet zo heel veel veranderd te zijn. De rechtse hoek is wat anders want hier zijn wel enkele huizen verdwenen. In die tijd kon men, aan de opschriften te zien, ook goed verticaal lezen.

Tegenwoordig ziet het er zo uit. Als men vergelijkt met de bovenste foto kan men zien dat Rychler's huis ver gelijk gebleven is. De constructie onder de dakgoot en op de andere verdiepingen lijken nog steeds hetzelfde te zijn. Als men de Markt eens goed bekijkt lijkt dit een van de oudste huizen te zijn die er nog staan. Aan de andere hoek ziet men dat er een ander gebouw staat. Het huis daarnaast, waar vroeger schoenen Edgard Van Branteghem was, lijkt ook nog goed bewaard gebleven. Vanaf daar staan er wel enkele nieuwe appartementsgebouwen.

Bij de aanleg van het nieuwe fietspad is men met het opruimen van struiken en andere wildgroei al goed opgeschoten. Op deze foto rijden we naar de Klinkaartstraat toe.

Hier dezelfde strook maar dan in de andere richting. Waar die kleine boompjes staan is de Schaapsdreef.

Om deze foto te nemen stond ik in de Magermansdreef en helemaal achteraan de foto ziet men de Schaapsdreef. Hier een beetje meer naar rechts is de Antwerpse Heirweg vanwaar men het fietspad gemakkelijk zal kunnen bereiken.

Er waren heel wat tanks bij toen de Duitsers Eeklo binnenvielen. In de Stationsstraat, men ziet het Vredegerecht staan, kijkt die mevrouw daar links verschrikt op en wist dan waarschijnlijk nog niet goed wat er aan het gebeuren was.

In de Boelare schuift men steeds verder op met de riolering. Toch niet te onderschatten werken, allemaal niet zo simpel.

Velen zullen niet meer weten van het 'boekenwinkelken' naast de kledijzaak De Coninck op de hoek van de Boelare. Het was de heer Van Ghijsegem die deze winkel open hield. Zijn voornaam ontsnapt mij want het winkeltje werd meer naar zijn voornaam genoemd. Ook hoorde men veel 'tvolkske' naar de kranten die daar verkocht werden. Als ik mij niet vergis moet dit eind de jaren '80 zijn dat deze zaak gestopt is en het huis werd afgebroken. Daarnaast ziet men nog de autorijschool Baert die veel langer is blijven bestaan maar later ook werd gesloten en het huis werd afgebroken.

Zo is het nu geworden. Het krantenwinkeltje is nu een stuk van de kledingzaak geworden. De autorijschool is samengevoegd en daar is nu een grotere winkel ontstaan. Als men hier verder richting Markt gaat is er volgens mij aan alle huizen die men tegenkomt, als men vergelijkt met vroeger, wel iets veranderd en verschillende zelfs afgebroken.

De titel Az Alma zal ik binnenkort nog wel moeten gebruiken want deze week kwam het goede nieuws dat met de bouw kan gestart worden. Na bijna 8 jaar voorbereidingswerk kunnen de bouwwerken eindelijk van start gaan. Men spreekt er van dat dit volgende maand al zou gebeuren. Voor de verhuizing wordt 2017 vooropgesteld.

Op het K.Astridplein, waar vroeger het Chinees restaurant was, heeft men gisteren de stellingen en omheining weggedaan en komt het appartement volledig tevoorschijn. Het ziet er een sober gebouw uit maar de kleine ruitjes geven het toch iets speciaal.

Deze morgen heeft men de oude elektriciteitscabine op de Gentse Steenweg afgebroken. Op deze foto ziet men het hier nog staan en het is op al die jaren dat het er stond nooit iets aan veranderd.

Dit stond er al heel lang en kwam nu in de weg te staan aan het nieuwe gebouw dat men daar vorig jaar gezet heeft.

Deze namiddag was alles opgekuist en zullen veel mensen die daar dagelijks passeren niet eens opmerken dat de cabine weg is.

Terug eens een orkest uit onze jeugdjaren. De Eeklose Jaguars hebben ons ook vele prachtige avonden bezorgd. Hier staan toch bekende Eeklonaren op. Maar een  paar namen ontsnappen mij. Wie wil mij hierbij helpen? Reageer via de link onderaan het artikel. Laat u niet afschrikken door de veiligheidscode.

VAN LANDBOEK TOT KADASTER

Naast de vele genealogen komen steeds vaker ook mensen naar het archief die willen weten wat er vroeger op hun grond allemaal is gebeurd. Soms is dat meer dan gewoon nieuwsgierigheid: de strengere milieuwetgeving vereist geregeld informatie over vroegere – mogelijk vervuilende - industriële activiteiten.

Tot diep in de jaren negentig was zo’n speurtocht zo goed als onbegonnen werk. De Eeklose percelen werden weliswaar al vanaf 1638 in kaart gebracht, maar met een ingewikkeld systeem, dat in de loop van de eeuwen driemaal totaal veranderde. ‘In kaart gebracht’ is bovendien niet de juiste uitdrukking.  Bij de eerste opmetingen voor het landboek van 1638 was er weliswaar een bijbehorende kaart gepland, maar na het samenstellen van het boek was het geld op, en die kaart is er nooit gekomen. Zo moest Eeklo tot 1834 wachten eer het zijn percelen precies weergegeven zag.

Halfweg die jaren negentig sloegen de toenmalige stadsarchivaris (Erik De Smet) en de huidige (Freddy Pille) de handen in elkaar voor een grootscheeps project: een uitgave van de vier oude landboeken (1638, 1709, 1796, 1820), met de situering van elk van de ruim drieduizend Eeklose percelen op de moderne kaart.  

Het duurde meer dan vier jaar om alle problemen en probleempjes van de oudste versie opgelost te krijgen. Het landboek 1638 verscheen in 2001 in twee delen en een index, drie jaar later gevolgd door de versie 1709, en in 2006 door het Franse landboek van 1796.  Aan het sluitstuk van de reeks, het Nederlandse landboek, was Erik De Smet nog volop aan het werk toen hij in februari 2008 plots overleed. Het tekstgedeelte lag toen al op het archief beschikbaar, maar de broodnodige kaarten – die naar zijn zeggen toen bijna klaar waren -  zijn helaas nooit teruggevonden. Een kleine ramp, want zij vormen de laatste schakel van de reeks, die de aansluiting moest vormen op het nog altijd gebruikte systeem van de Popp-kaarten.

Wie de historiek van zijn grond terug wil vinden, kan dus in het begin van de 19^de eeuw op probleempjes stuiten, maar over het algemeen is 300 jaar geschiedenis ervan binnen het uur te reconstrueren.  Niet de volle 375 :  het archief beschikt maar over gegevens tot omstreeks 1925. De recentere ontwikkelingen  zijn alleen maar te volgen op de diensten van Ruimtelijke Ordening en vanzelfsprekend op het Kadaster.

(Freddy Pille)