Vrienden van mij zijn een gezinsgroepke. Met een stuk of vijf koppels, geestelijk geassisteerd door de plaatselijke parochieherder, komen ze éénmaal in de maand op wisselende plaatsen bij elkaar. Onder het genot van zelf opgesmeerde boterhammekes gaan zij over tot de bespreking van andermans problemen. Hun eigen problemen komen niet aan bod: die zijn te aards. Het gezinsgroepke heeft het goed voor met de mensheid. En dat weten ze ook van zichzelf. Eigenlijk zijn ze een beetje zelfvoldaan en voelen zij zich in staat om de dommeklootjes rond en onder hen de weg te wijzen. Iedere maand behandelen zij een "verheven" onderwerp. De strapatsen van een medeparochiaan in het verre Thailand, het wekelijks delirium tremens van een buurman, de besteding van hun verworven spaarcenten in onroerend goed en het feit dat ze het goed met het gezinsgroepke en met zichzelf getroffen hebben. Bij een kom Nescafé en een glas plat water treffen zij dan maatregelen om ook de rest van de mensheid in hun vreugde en goedheid te laten delen. "Gloria Halleluja". Waarlijk, mijn vrienden van het gezinsgroepke hebben het met zichzelf en elkaar getroffen.Eigenlijk zijn ze een mengeling van de Rotaryclub, het leger des Heils,de Tempeliers en de plaatselijke misdienaarsbond.
Verleden week zondag beleefde Arendonk zijn nationale feestdag. Het was tellorenlikkersdag. De bijnaam voor de Arendonkenaars is "tellorenlikkers" en zal wel voortkomen uit het feit dat wij ons bord uitlikten als we gedaan hadden met eten. Op zich is daar niets mis mee. Het heeft ons zelfs een feestdag opgeleverd. Een twintigtal Arendonkse verenigingen, onder impuls van de cultuurraad, zetten dan hun kraampjes met spelletjes en hun biertentjes op het marktplein en in het aanpalend park. Alle muziekverenigingen en dansclubs geven een demonstratie van hun kunnen en het is voor iedereen peis en vree. De wijkagenten zijn ook aanwezig en brengen op hun manier de polis dichter bij de burgers. Alles verliep prima. Zelfs de verbroederingsgemeente Kobern-Gondorf was dit jaar van de partij met hun burgemeester en prins Carnaval met zijn madam. U hoort mij dus niet klagen. Alleen waren ze op een bepaald moment, zo tegen het einde van de festiviteiten, een plaatselijke politieke hoogwaardigheidsbekleder verloren. Eventjes was er paniek, maar gelukkig moesten de vlaggen nog binnengehaald worden. Toen hebben ze hem gevonden: enigszins beneveld door de uitstekende duitse Moeselwijn lag de genoemde hoogwaardigheidsbekleder in de raadszaal met zijn koppeke op tafel...en maffen dat ie deed.
In het open centrum voor asielzoekers in Arendonk, Totem,verbleven of verblijven sinds 10 september 2001 de openingsdag" tot op heden, midden 2005, een 1750 asielzoekers. Zeven onder hen konden van geluk spreken want die werden in Arendonk geboren. Voor drie onder hen is dat geluk ondertussen over want hun ouders kregen twee keer een negatief interview bij de Dienst Vreemdelingenzaken in Brussel en dat betekent vertrekken, en wie vertrekter nu in godsnaam zonder zijn kleintjes.
Waar men ook vandaan komt, de kans dat men mag blijven is nul komma nul nul één. Van de 1750 asielaanvragers in Arendonk hebben er tot nu toe ongeveer een 10%, zeg maar een 170 een positief interview gekregen; twee keer met een bang hart naar Brussel en terugkomen met een attest van ontvankelijkheid. t Is me wat: t Is er weinigen gegeven.En dan begint het: een huis zoeken, proberen aan werk te geraken, en bang afwachten wat de bijkomende onderzoeken in Brussel zullen opleveren. afwachten tegen beter weten in. Tot op vandaag zijn er vijftien, zeg en schrijf vijftien van de 170 positieven of van de 1750 arendonkse asielzoekers erkent als politiek vluchteling en komen in aanmerking voor een definitief verblijf in België. En die mensen weten zelf niet eens of zij daar blij mee moeten zijn of niet.
In de loop van de volgende dagen volgen er op deze blog een paar verhaaltjes van vluchtelingen die zover nog niet zijn en waarschijnlijk nooit zover zullen geraken.
Een vriend van mij is lid van een buurtvereniging. Dat is een club die probeert alle mensen van dezelfde straat of wijk samen te krijgen voor uiteenlopende activiteiten. Die activiteiten kunnen gaan van acties voor een veilig fietspad tot paaseieren rapen voor de kindjes of een barbeque. Om op de hoogte te blijven van wie in de buurt komt wonen of wie er vertrekt, vroeg en kreeg de wijkvereniging van het gemeentebestuur om de twee, drie jaar op eenvoudige aanvraag een bewonerslijst. Dit jaar kregen zij die lijst niet meer.De officiele reden opgegeven door het gemeentebestuur was: bescherming van de privacy. Ze dachten dat het buurtcomité ging leuren met stofzuigers en babbelutten ging verkopen. Op zich is dat natuurlijk een fatsoenlijk argument, maar.... er lopen hier in het dorp een heleboel clubs en organisaties rond die de persoonslijsten wel krijgen: Een paar los uit het vuistje: de club van de vijftigjarigen voor hun jaarlijkse jubilé, de kerkfabrieken van de parochies voor de nieuwkomers... Dan is de vraag toch heel simpel: Waarom krijgt een wijkcomité dat paaseieren uitdeelt en waar Sinterklaas elk jaar gratis bij de kindjes langsgaat die lijsten dan niet?...Of zou het gemeentebestuur iets hebben tegen de snoet van mijne vriend?
Hoe langer men natuurlijk graaft in de geschiedenis van een dorp hoe meer men te weten komt. Buiten het feit dat Arendonk Rik van Steenbergen, de beste Belgische wielrenner aller tijden, (na Eddy Merckx natuurlijk.) onder zijn zonen telde, waren wij goed in vogels en vogelen, getuige daarvan de valkeniers, de losgebroken Oehoe en de verdwaalde kauwen.(zie vroegere berichtjes.)
(vlnr.Louis Janssen, de klak van Reusel en Charel Janssen)
Arendonk telt en telde ook wereldberoemde duivenmelkers onder zijn inwoners. Legendarisch is de familie Janssen die in de midden van de vorige eeuw haar duiven wereldwijd exporteerde. De Arendonkse Janssenduif was voor een Japanees of een Taiwanees even beroemd als "manneke Pis." in Brussel. Nu nog worden in de beste kweekstations ter wereld nakomelingen ingezet van de Arendonkse Janssenduiven.
Louis Janssen met "den blauwen winterjongen van '89"
Een vriend van mij heeft een genetische afwijking. Op zich is daar niets mis mee. Ik hou zelfs van mensen met een afwijking. Getuige mijn vele vrienden. Iemand en iedereen is mijn vriend. Waar mijn vriend mee zit is een uitwas, een soort wratje, aan het oorpuntje van zijn linkeroorlelletje. Het is rozig rond - een bolleke - doet geen pijn en heeft een diameter van zo'n 3 à 4 millimeter. Het schijnt sporadisch voor te komen in zijn familie. Zijn betovergrootmoeder zou het binnengebracht hebben. Dat was een hollandse. Per generatie komt het ergens terug. De tweelingbroer van zijn vader had zo'n wratje, een neef heeft ook zo'n bolleke en de kleindochter van zijn broer was ook gezegend met een aanwasje. Omdat mijn vriend redelijk curieus is, heeft hij professoren geraadpleegd. Het schijnt een vergroeiing te zijn van de kieuwbogen, dat zijn dingen die mee vorm geven aan iemands gezicht. Op zich dus nikske ergs. Maar dat contact met de professoren had hij beter gelaten. Zoals elke boer die zichzelf respecteert, met zijn beste dikbilstier de landbouwbeurzen afschuimt, zo moet mijn vriend nu met elke genetisch gespecialiseerde professor naar seminaria om daar zijn bolleke te laten bewonderen. Om zijn bolleke te sparen heeft men voorgesteld om hem nu al op sterk water te zetten.!!!
...Arendonk is niet rijk gezegend met bezienswaardigheden en monumenten. We hebben een geklasseerde kapel, een monument voor de oorlogsslachtoffers, wat paalkapelletjes en enkele in chaos verspreide kunstprobeersels van de lokale speksteenklievers.(zie mijn berichtje van 14 mei). En we hebben natuurlijk Rik Van Steenbergen. Dat is een monument maar daar hebben we geen monument voor. We hebben ook een schepene van ruimtelijke ordening. In de ruimte die hij voorhanden had en waar hij al 10 jaar doelloos in ronddwaalde zou een monument verrijzen ter meerdere eer en glorie van Rik Van Steenbergen...en van de schepene. De plaatselijke kunstacademie werd aangesproken en in brons zou een beeld gegoten worden naar de gelijkenis van "de Grote Rik". Op 10 oktober 2004 was het zover: in aanwezigheid van een meute fietstoeristen, oude wielerkampioenen, de provinciegouverneur, andere notabelen en vele Arendonkenaars die niks anders onder handen hadden werd het monument plechtig op zijn sokkel geplaatst en onthuld. Een passend gedicht werd voorgedragen. Voortaan kan Arendonk fier zijn op zijn twee helden: Rik Van Steenbergen voor zijn onovertroffen wielercarriere en de schepene van ruimtelijke ordening die zijn plaats in de Arendonkse geschiedenisboekskes eindelijk kan verantwoorden.
De aartsvader......wachtend op zijn duiven, op de reigers,op passerende vrienden en op het moment dat iemand hem zal roepen om gouverneur te worden.(zie mijn berichtje van 25 mei over de cafébaas-gouverneur). In de tussentijd geniet hij van zijn "Blonde Leffe".
Elke dag staat het in de gazetten en in de boekskes. Elke dag wordt ge er op de Vrt of op Vtm mee rond uw oren geslagen. Met statistieken en enquetes: Zoveel procent van de bevolking weegt teveel, te weinig, zoveel procent doet dit, zoveel doet dat, 50 procent van de mannen ambeteert de 50 ander procent, enzoverder... Al die gegevens en cijfers halen ze uit statistieken en enquetes. Bevragingen van de bevolking noemen ze dat, of een representatief universitair veldonderzoek. Ik word dit jaar negenvijftig jaar, maar op al die jaren heeft er mij nooit iemand gebeld om mijn mening, mijn gedacht of wat dan ook. Jawel, één keer: Een dame van een callcenter die me vroeg of ik tevreden was over de inlegkruisjes van Always. Maar die juffrouw was verkeerd verbonden. Dus vraag ik me af: wie bellen ze dan wel? Of bellen ze altijd verkeerd? Vorige week werd ik toch een beetje ongerust. Volgens een recente enquete zouden twee op de tien echtelieden wel eens vreemd gaan. Daar zat ik dan met 4 bevriende koppels op een caféterraske. Wie moest ik nu aankijken en beschuldigen dat hij aan mijn vrouw had zitten frunniken? Mijn ongerustheid was echter van korte duur: In dezelfde enquete stond dat drie op de vijf venten last hebben van erectieproblemen. ...Mijn vrouw zal rap terug zijn.
Een tijdje geleden is Mevrouw Minodora Cliveti in Brussel komen buurten. Mevrouw Wie, zegt U... Mevrouw Cliveti is een Roemeense ambtenaar die door de Raad van Europa naar Brussel werd gestuurd om de rechten van de minderheden -in dit geval de Vlaamsprekenden patienten in de Brusselse ziekenhuizen - te controleren. Op zich een lovenswaardig initiatief, maar Mevrouw zou een keertje moeten gaan buurten in haar eigen achtertuin. In Roemenië leven ongeveer 400.000 Roma zigeuners in erbarmelijke omstandigheden.Niks hebben ze: geen kleren, geen eten, geen scholen, nikske...
Zit Madam dan niet op de verkeerde plaats om mensenrechten te controleren ???
een Roma-moeder (+/- 35 jaar) met gekregen broden....
huizen en Roma kindjes in Chiurus (Roemenië) Ook hier leven de mensen in 2005.!!!
We schrijven 1946. Als grensgemeente had Arendonk ook te maken met smokkelarij. Terwijl hun venten met vrachtwagens vol de grens over reden, gingen de vrouwen op hun manier te werk. Zij verstopten de boter en de genever onder hun rokken.
De echtgenotes van plaatselijke douaniers werden ingeschakeld om hun soortgenoten af te tasten. Een goede naam hebben "de Jeannekes" er niet aan over gehouden. Of de smokkelaarsters werden bij de leuvense stoof gezet. Na verloop van tijd druppelde de goei boter langs hun benen naar beneden.
Arendonk is het laatste jaar erg in het nieuws gekomen met vogels. Vorig najaar nog met de losgebroken hollandse oehoe die een stekje had gevonden in het centrum van Arendonk. De uil veroorzaakte een panische angst bij vrouwkes met klein hondjes en moeders met pasgeboren babies. Het bleek allemaal vals alarm. Een maand geleden hadden we opnieuw prijs: een kolonie kauwen had zich meester gemaakt van de kerkentoren en blokkeerde de galmgaten. Zij gooiden zelfs met stenen naar de visboer en naar de autos van het gemeentepersoneel. De burgemeester himself heeft de kauwen daarna weggetoeterd. In de Middeleeuwen al was Arendonk bekend om zijn valkeniers. We zaten zelfs aan de Franse en Zweedse koningshuizen. We zijn daarom ook fier op onze vogels. Zo fier zelfs dat onze pastoor, een paar jaar geleden in zijn homilie bij de begrafenis van een notabele, zich versprak en zei "... de aflijvige hield van vogelen !"....of wist de pastoor meer ???
De aartsvader......wachtend op zijn duiven, op de reigers,op passerende vrienden en op het moment dat iemand hem zal roepen om gouverneur te worden.(zie mijn berichtje van 25 mei over de cafébaas-gouverneur). In de tussentijd geniet hij van zijn "Blonde Leffe".
