Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
03-10-2005
Westerbork 1
Op de vroegere appelplaats van het kamp "Westerbork" staan 102.000 steentjes als stille getuigen van de gedeporteerden naar de uitroeiingskampen tijdens de tweede wereldoorlog.
Een vriend van mij is duivenmelker. Voor alle duidelijkheid: dat is niet hetzelfde als met de duiven spelen. Gasten die met de duiven spelen doen elke week het ringetje dat rond die beestjes hun pootjes zit in een constateur ( een soort ouderwetse computer), steken de duiven, gesorteerd op jaarlingen, weduwnaars, jonge en oude duiven , in een kevie, binden die kevie op hunne velo en rijden daarmee naar het clublokaal. Daar zetten ze die beestjes op de camion naar Quivrain, Barcelona of als 't kermis is naar Schoonbroek,da's vlakbij, en gaan dan zitten wachten aan den toog. Bij mannen die met de duiven spelen zijn de duiven somtijds eerder thuis dan de baasjes. Zoniet mijne vriend: da's nen duivenmelker. Dat doet ie nog maar enkele jaren. Vroeger hing mijne vriend ook aan de toog. Tot hij op zekere dag Michel Wuyts op de televisie hoorde zeggen dat cyclocrossers alle dagen jonge duiven eten. Toen ging er een lichtje branden. Hij verkocht zijn constateur en zijn kevies, schafte het weduwnaarschap op zijn koters af en begon a volonté te kweken en te slachten.Van zodra de duivenkwabbekens ook maar enigszins in de pluimen beginnen te komen pitst hij ze in hun nekske en belt dan naar zijn vaste adressen.Vanaf 5 stuks brengt hij ze "franco thuis." In plaats van in het duivenlokaal rond te hangen maakt mijne vriend nu zijn toer langs coureursstaminées want ook de wielertoeristen en mountainbikers hebben nu de weldaden van zijn duivenbillekes ontdekt....Hij overweegt om zelfs de zaterdagse markten mee door te pakken.!
Bijnamen: Wij kunnen er maar niet genoeg van krijgen. Sommige Arendonkenaars dragen de hunne met ere. Zij ijveren zelfs om hun bijnaam op hun paspoort te krijgen. Anderen worden pisnijdig als ze aangesproken worden met hun spotnaam. D'r zitten er dan ook heel raar tussen. Een eerste reeks gaat over namen die betrekking hebben op een voorwerp: de Deegmop, Jeanneke Bruinesuiker, de Klak, de Kattentepel, Mis Legum, het sauspanneke en Jan Botermelk. En een reeks om het af te leren gaat tenslotte over een van de basisbehoeften van de mens: Naar het toilet gaan: Dorpelschijter, de Kakker, de Peeschijter, Truljaan, Keutel Tist en Poeperes Harrie. En dan zijn er ook nog een paar die de laatste jaren opgang maakten: Guus den bosneuker, Anna van Mamma Roza en de rosse van ons Maria. ...Over die van mijn vrienden zwijg ik zedig.
In de serieuse gazetten heb ik gelezen dat de een of andere koning van een negorij in Afrika voor de 13de keer is getrouwd. Hij heeft zijn bruid gekozen uit een kudde van 4.000 maagden. Dat is nu eens democratie, zie. Geen gravinneke, geen edele dame, neen gewoon een dagdagelijkse maagd. Ik vraag me wel af of mijnheer de koning daar in Swaziland enige educatie heeft genoten Zo ja, dan zou hij moeten snappen dat wij gesommeerd worden om 0,7 % van ons bruto nationaal product te spenderen aan armoeibestrijding. En we worden tevens gevraagd om een klein beetje te geven aan aidsbestrijding. Of zou die koning niet aan sex doen?
Mooi Drenthe. Afgelopen weekend waren we in Nederland, in Emmen in de provincie Drenthe. Mijn averechts karakter wringt tegen, toch moet ik het zeggen: Drenthe en de Drentenaren mogen er zijn. Met een uitstekende uitvalsbasis als het "Ten Cate Tulip hotel" in Emmen bezochten we diverse mooie en indringende plaatsen in de provincie. Hoe hun voorouders, zo'n 5.000 jaar geleden, hun doden begroeven in de Hunebedden (Borger), het nationaal monument en het kamp in Westerbork, de laatste stopplaats voor 100.000 joden op weg naar de gaskamers van Auschwitz en Sobibor, de Wonderwereld in Ter Apel met zijn uilen, reptielen en trollen, de legende van Ellert en Brammert en hoe de Drenthenaars in vroeger eeuwen woonden en werkten, de leuke terrasjes waar ze ook een pintje konden tappen. Ik moet mijn nederlandse vrienden natuurlijk niet te erg over hun buik gaan aaien, maar de ontvangst in het "Tulip hotel", het ontbijt, de vriendelijke mensen, zelfs de "Blonde Leffe" op maat en temperatuur, 't was af. En als je dan bij het afscheid nog een leuke presentje krijgt toegestoken van een lieve collega van het Seniorennet die weet had van onze komst (bedankt Gerda alias de Grunn'se Mollenboon: http://blog.seniorennet.be/Groningse_molleboon) dan kon het weekend niet meer stuk. Hoe we ook tegenwringen: We moeten terug naar Drenthe.
Doorheen heel de Westhoek liggen de soldatenbegraafplaatsen verspreid. Belgische, Engelse en Duitse. Kris kras door elkaar. Op verschillende ervan liggen Arendonkse soldaten, allemaal gesneuveld aan de IJzer in de eerste wereldoorlog.
Jan Lodewijk Oris Soldaat van het Rood Kruis geboren te Arendonck den 2 Augustus 1891 gesneuveld op het veld van eer te Moorsele den 28 september 1918 begraven te Oeren. hij werd 27 jaar oud.
Jan Frans Meulemans soldaat bij het 8ste Linie-regiment. geboren te Arendonck den 26 Augustus 1887 gesneuveld voor het vaderland den 23 Februari 1916 begraven te Adinkerke. hij werd 28 jaar oud.
Mijnheer de polis. De school is weer begonnen en zo rond een uur of vier staan de mama's van al die schoolgaande pagadders als bezorgde kloeken op hun kroost te wachten. Van de schoolpoort gaat het dan met de fiets of te voet huiswaarts. Dat is niet anders in Arendonk. Aan de gevaarlijke kruispunten en straten staan dan verkeersbrigadiers om een veilige oversteek te waarborgen. Op sommige plaatsen assisteert de politie. Een levend aanhangsel van de Arendonkse verkeerspolitie had ook plaats gevat op één van die kruispunten. Te pas en te onpas liet hij het rijdend verkeer stoppen om moeders met hun kindjes naar de overkant te sturen, wat zeg ik: te jagen. Dat is normaal ook zijn werk maar de manier waarop hij zijn job uitvoerde deed je rillingen krijgen. Als een perfecte copie van een overjaarse legersergeant snauwde en hakte hij de moeders met hun kroost toe dat ze moesten voortmaken, ondertussen druk gesticulerend met zijn beide pollekens. Moest ik nu alleen geweest zijn die deze scenes gezien had, ik zou zwijgen want ze zouden me niet geloven, maar nee; verschillende moeders , zelfs leerkrachten waren geschokt door de brute en arrogante manier waarop hij de moederkloeken over het kruispunt joeg. En terwijl de wijkagenten "den burger dichter bij de polis" proberen te brengen gaat de "fine fleur" van het Arendonkse korps" op zijn eentje verder om herinneringen aan "de goeie ouwe tijd" ook in Arendonk levend te houden...Ceaucescou is toch allang dood hé, of vergis ik me?.
De waarkmens. Sommige van mijn vrienden werken nog. Trouw pakken ze elke dag hun bazas met de boterhammekes die moeder de vrouw 's morgens klaar maakt. Afhankelijk van hun appetijt en smaak smeren zij elke ochtend 10 tot 15 sneeën met gekookte hesp, jonge kaas en nog twee met siroop. Mijne vriend kust elke morgen om zeven minuten voor de zessen stipt zijn vrouw, die terug onder het donsdeken kruipt, start zijn buske en begint aan zijne toer langs de maten die mee moeten op "den travaux". Zeven stuks moet hij er zo opladen. 't Is een ongeschreven wet dat hij niet hoeft te wachten, en diegenen die niet in de voordeur klaar staan, kunnen het vergeten. Die moeten met de bus komen, als 't niet te ver is met de velo, of als 't een vriend is van den baas, met die zijne Mercedes. Vorige week is mijne vriend drie lege voordeuren gepasseerd, heeft eens getuterd, zijn bus gedraaid, nog eens achterom gekeken en is dan doorgereden. Gelijk is afgesproken. Aan de vierde voordeur stond ook niemand. Toen begon het te dagen: Vaag herinnerde hij zich dat zijn vrouw had verteld dat de wekker kuren had gekregen. Op de autoradio hoorde hij nog net de radiovrouw van dienst het ochtendnieuws afsluiten. 't Was 10 na de vieren. Mijne vriend is terug naar huis gereden, heeft zijn bus geparkeerd en is ook terug onder het donsdeken gekropen. Om zes uur was hij weer present, en zijn maten stonden allemaal trouw te wachten, zoals afgesproken.
Sinterklaas. 't Is vandaag de 23ste september en Sinterklaas is in 't dorp geweest. Ik heb hem zelf niet gezien maar vanmorgen was ik met een paar maten in de Aldi in Arendonk, en daar zag ik het. U kent de Aldi wel; het Duits etablissement dat zich sterk maakt dat het alles in stock heeft en aan lage prijzen. In de rekken waar normaal de pakjes tutterfrut en de reepjes Mars liggen waren de chocoladen sinterklaasjes opgestapeld. Witte sinterklaasjes, bruine sinterklaasjes, in alle maten en vormen. Nu heb ik niets tegen chocolade mannekes, integendeel, maar als er half september, nog voor de kastanjes en de noten van de bomen zijn gevallen, al chocoladen sinterklaasjes in de winkelrekken liggen dan gaat er iets wringen. Mag ik dan zeggen dat mijn Duitse vrienden van de Aldi en in hun spoor hun Belgische collega's wel erg opvallend laten blijken dat voor hen Sinterklaas alleen op het kasticket gevierd wordt. ...? 't Zal bij hun collega-kruideniers wel niet anders zijn zeker?....En da's spijtig !!!
De Westhoek en zijn monumenten.... Klik op de fotos voor een vergroting.
Een neef van mij die mijn adoratie voor de Westhoek en de geschiedenis ervan kent, had me begin deze week uitgenodigd voor een tweedaags bezoek aan de IJzerstreek. We hebben ervan genoten: Hapkin-, Kerels-, Hommels- en andere godenbieren hebben we gedronken, bij B&B Hortensia in Ieper uitstekend geslapen.... en dan rondgereden en bezoekjes gebracht: Naar Zonnebeke: "het Memorial Museum of Passchendaele", "Tyne Cot Cementery", naar Langemark-Poelkapelle "de Duitse oorlogsbegraafplaats", een indrukwekkende Last Post aan de Menenpoort. Diksmuide bezocht met zijn "IJzertoren en het museum", "de Dodengang", de begraafplaats van Vladslo met de beeldengroep van Kate Kölwitz, verder naar Oud-Stuivenkeskerke met de verdwenen loopgraven rond de Reigersvliet, terug naar Ieper voor een bezoek aan het "In Flanders Fieldmuseum", een bezoekje aan Zillebeke met zijn "Hill 60" en tenslotte naar de militaire begraafplaats van Steenkerke bij Veurne. De woonplaats van Willem Vermandere en de laatste rustplaats van onze grootoom Felix Frans De Bie, die bij de "Slag om de Reigersvliet" sneuvelde. ....De Westhoek, een streek die kost wat kost in ere dient gehouden te worden.
Arendonkse bijnamen. Het lieflijk dorpke Arendonk is gezegend met mensen die allemaal een bijnaam hebben. Tenminste diegenen waarvan de voorvaders in Arendonk het schoon weer hebben helpen maken. In een vorig berichtje (midden september 2005) hadden we het over bijnamen met dieren en die met een handicap: De Paling en Platte Mus bijvoorbeeld. Deze aflevering komen de erotische bijnamen aan de beurt. Ons reputatie kennende zijn er die nogal wat: den Dorpstier, Jef Pallul, Flikker, Trul Jef, Poepenand , Frans Memlut, Kleine Kloot en die van Preute. Bijnamen over raar beroepen kennen we ook: Den Dopper, Mette matroos, De Lapper, Trien de Metser en de Begijn. En dan zijn er nog bijnamen over een karaktereigenschap: Den Broebbel, Sus Lawaat, de Sloekoep, de Raaskont, den Herrieschupper, Mette Serieus en Kaai Lies. Volgende keer gaan we verder met bijnamen die gaan over voorwerpen en zaken. Ook een reeksje over de dagelijkse behoeftes van een gewone mens.
Ik zie mijn buurman nog binnenkomen in 't café. "Geef ze allemaal ietske van mij en vertel me eens wat een vat bier kost." 't Moet zo ergens half maart 2004 geweest zijn. Hij was sinds de eerste januari van dat jaar op pensioen gegaan. Vanaf zijn veertiende had hij bij den "Daf" gewerkt. Nu hij 60 jaar was geworden mocht hij stoppen. Om dat te vieren kwam hij in zijn stamcafé de prijs vragen voor een vat bier. Zijn vrienden van de voetbal, de vissersclub en de wielertoeristen hadden daar hun clublokaal en die mochten meevieren. Hij heeft zijn vat bier nooit kunnen geven. Half april vorig jaar komt hij thuis met stekende pijn in zijn lies na een voormiddagje fietsen. De kinesist stuurt hem naar de dokter, die stuurt hem naar de specialist, foto's maken, onder de scanner en dan het kwaaie nieuws: kanker op zijn botten en overal uitgezaaid. De doktoren gaven hem geen half jaar meer. Ze gokten bijna een jaar verkeerd. Gisterenmiddag, twee maand voor zijn 62ste, en na kuren van chemo, bestralingen, pillekes en poeierkes is mijn buurman overleden.
Ik denk dat men aan de overkant, waar hij is aangekomen, wel een pintje heeft klaarstaan: dat heeft hij dubbel en dik verdiend. Hier beneden is 't er niet meer van gekomen !!!
Remonneke van het Groenewoud. Een vriend van mij zou de kassa twee dagen bezetten om aan een kaartje te komen voor Raymond van het Groenewoud. 't Is dus een hevige fan. Maar nu is mijne vriend in zijn gat gebeten door Raymond. Die heeft het namelijk gepresteerd om een "zogezegd" rappend luisterliedje te schrijven. "Weg met Amerika" heet het onding en het gaat over dwaze macho's, over machtsmisbruik, en de boeren van Amerika. 't Is natuurlijk het volste recht van Remonneke te schrijven en te zingen wat hij wil, maar als tegenwoordig iedereen klaagt over zedenvervaging, vieze praat, gebrek aan tolerantie en begrip voor anderen dan zou een voorbeeldfiguur als de genoemde zanger daar in moeten voorgaan. En dat hij met zo'n liedekijn een groot deel van zijn trouwe fans tegen de haren instrijkt zal hem daarbij worst wezen. 't Zal waarschijnlijk allemaal voortkomen uit de ongetwijfeld positieve invloed die zijn "Spruytje" op hem heeft. Alhoewel, in een interview in De Morgen is Remon niet te spreken over de negatieve reacties: Boertige reacties krijg ik, zoals "Ordinaire klootzak". Ja, Mijnheer van het Groenewoud, ik versta U: Gij moogt schimpen en schelden, ander mensen niet; toch zeker niet als ze niet van uw gedacht zijn. Om U een ideetje te geven van zijn woordgebruik, volgt hieronder de integrale tekst. Als U ook moet overgeven mag je vroeger stoppen met lezen.
Weg met Amerika.
Hamburgers en cola, ja dat wist u al Maar kent u ook de oorzaak van het algemeen verval? Kortzichtig denken, luidruchtig spreken Eeuwig in one-liners blijven steken
Weg met Amerika! Weg met die boeren van Amerika
Weg met Amerika! Weg met het kolonialisme van Amerika Weg met dat lelijke, knauwende Engels Al die Angelsaksische pretentie, arrogantie Ja, een gloeiende pook in hun gat En dat is dat Weg met die rappers en hun eeuwige "fuck" Weg met de verheerlijking van de stompzinnigheid Inderdaad, fucking assholes, krijg het slingerschijt Leve Italië, leve de mafia, Weg met na-apen van Amerika Verenigde Naties, lammetjes die blaten Het zijn allen vazallen van de Verenigde Staten
Weg met Amerika! Weg met die boeren van Amerika
Weg met Amerika! Weg met het imperialisme van Amerika Hun voorgekauwde kleutercultuur Vol van genante voorspelbaarheid En Hollywoodmonsters van oppervlakkigheid Dan zit je in België, daar loop je gebukt Onder al die stupide en ook nog eens mislukte Imitaties van onnozele Amerika-producten
Weg met Amerika! Weg met die boeren van Amerika
Weg met Amerika en zijn professionaliteit Maskerade voor de ledigheid Democratie, ammehoela! We worden geknecht lijk een tamme poema Huh, lelijke opkopers, ook van de vrijheid Hun opgefokte, opgedrongen, betekenisloze vrijheid Weet u wat er scheelt, weet u wat er scheelt? De dictatuur van 't Amerikaanse vrijheidsbeeld, ja Dat is wat er scheelt Die dwaze macho's, moh vent, moh vent, Die spelen nu al zestig jaar politie-agent
Weg met Amerika! Weg met die boeren van Amerika
Hun chewing-gum-flinkheid, hun schietgeweren Hun plastic blonde wijven met het Pepsodent-gebit En hun belachelijke Terminator Full of shit Het is namelijk nooit gedaan Daar kan je op aan Weg met die cowboys van de CNN Het land dat de complexiteit niet erkent Waar het denken is gestremd Zet die boeren in hun hemd Weg met die cowboys, leven de indianen! Hier spreekt de laatste der Mohikanen Ik ben van het Belgische, het Europese panel En ik verzoek u: "Clear my channel! Clear my channel!" Megalomane eencellige idioten Kiss my ass, ja, kus mijn kloten
Weg met Amerika! Weg met die boeren van Amerika Weg met Amerika! Weg met die boeren van Amerika
Mijn schat en ik zijn vandaag, de 17de september 2005, 37 jaren getrouwd. Ik ben daar helemaal niet rouwig om, integendeel. Bedankt maat, voor al die mooie jaren. !!!
Een bijnaam moet ge verdienen. Iemand die langs een achterpoortje in een dorp of gemeente komt aansleffen krijgt geen bijnaam. Daar zeggen ze tegen Jo van den Dré, Sus van Marie, of zoiets. Bij ons in Arendonk heeft elke autochtoon een eigen bijnaam. Afhankelijk van wat hun voorvaders hier in 't dorp hebben uitgefreten hebben ze een schone of minder schone. Ze kunnen verband houden met hun beroep, hun handicap, hun kwaai manieren, ge noemt maar op. Een paar voorbeeldekes. Iets met dieren: Lowie van de Koei, Jan Geitjes, de Muis, de Zilvervos, Lies Poes, den Boterhond, 't Kieken van den Dikke, Platte Mus en 't Kotvarken. Iets met een handicap: Peer Bult, de Kromme, Gloeiig Hol, den Hollander, Nand zonder Gat.
En volgende aflevering meer, maar dan over erotische bijnamen en andere vieze praat. Geschreven door Staf van Jef Koffie.
Lang voor er in Arendonk sprake was om het dynamietfabriek te sluiten (zie berichtje van 3 september) bestonden reeds de plannen om in Arendonk een munitiedepot neer te poten. Dat alles in het kader van "de koude oorlog". De legerbasis zou onder het bevel komen te staan van Duitse Wehrmachttroepen. In 1959 werden de plannen goedgekeurd en kort daarop begonnen de bouwwerken. Op een domein van 96 hectaren werden 92 bunkers gebouwd met alles er op en eraan. De plannen stuitten op grote weerstand. Niet direkt van de Arendonkse bevolking - die werden opgejut - , maar van de toenmalige BSP en de "Belgische nationale Unie". Die pakten uit met slogans als "Arendonk voor de derde keer bezet door den Barbaarschen Duits" .Alle straten en pleinen van Arendonk werden volgekalkt, en obscure krantjes gaven extra edities uit. (zie foto hierboven) Ook het feit dat op het einde van de tweede wereldoorlog 8 burgers door SS-ers werden geëxecuteerd op de plaats waar de basis zou komen speelde mee. ...'t Ging toch door. En zoals gewoonlijk:...Degenen die het hardst en het felst tegen de komst van het munitiedepot waren, zaten als eersten in de bus om zich in Brussel te laten inschrijven als toegewijd personeelslid.
Arendonk is er goed bij gevaren: Tot 1997 werk voor honderden arbeiders en bedienden en verschillende Arendonkse poppemiekes die een Duitser aan den haak konden slaan. In 1997 kwam er een einde aan het verhaal: De Duitsers trokken richting "Heimat en Bierstube" en het Belgische leger werd eigenaar van de Basis. Nu huist er het open asielcentrum van Arendonk.....En ook dat had heel wat voeten in de aarde voor het zover was.
