Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
01-01-2009
annus horibilis
't Is afgelopen met 2008.
We hebben er een eind aangebreid, aan 2008. Zelfs de extra seconde die het jaar langer maakte zijn we zonder kleerscheuren doorgekomen.
Afgezien van de twee donkere plekken in de voorbije maanden, veroorzaakt door het wegvallen van twee van mijn beste maten, is het jaar naar redelijke tevredenheid verlopen.
Jef en Louis.
Mijn zes nakomelingen groeiden op in wijsheid, kracht en intelligentie naar het grote voorbeeld van hun grootvader daarbij zijn "averechts karakter" volgend. Zij bekwaamden zich in vissen, jonge mussen vangen, slibberen (nee Carolus Egberts, niet swaffelen) en tussendoor "het varkske" uithangen. Ook mijn wettige echtgenote is me dit jaar graag blijven zien en is nog steeds bij me, wat gezien het eerder aangehaald "averechts karakter van den opa" toch een redelijk succes mag genoemd worden. Door samen te blijven gaan we stilaan behoren tot een uitstervend ras: drie van de vijf koppels houden het statistisch voor gezien, separeren zich of beginnen iets met een ander. ....breng een mens niet op slechte gedachten.!!!
De rest van gebeurtenissen uit 2008 laat ik over aan de fantasie van mijn favoriete sterreporter van mijn lievelingsgazet. Ik leg me toe op de toekomst. Dat hebben we zo afgesproken; de sterreporter van mijn lievelingsgazet en ikke.
En daarmee zijn we in 2009 aanbeland. En zoals in de nieuwjaarsbrieven met wensen, voorspellingen, hoop en verlangens. Wat kunnen we ons zoal toewensen voor het nieuwe jaar? Gezondheid, vrede, vreugde, goedkope mazout, toch een nief lief, naastenliefde, voor sommigen onder ons de herenliefde.... Maar mag het ook een ietsje meer zijn, en
- Bijvoorbeeld vragen aan onze regeerders om het gezond verstand van de meerderheid van haar bevolking te respecteren en te opteren voor een nieuw wippend ophaalbruggeske. - Of hopen dat ons gemeentebestuur onder de curatele van het Vlaams gewest weggeraakt en zelf kan beslissen wanneer het fietspad naar Ravels wordt aangelegd. - Of nog: aan alle eigenaars van "op paden en gazonschijtende" viervoeters elke dag een paar schoenen en hun tapis-plein vol stinkende en plakkende hondenstront. - of het ultieme bewijs - bijv. een perkamenten documentje uit 1390 - waaruit zou blijken dat onze politieke verantwoordelijke van het OCMW, tevens eminent perfesser, als achter-achter-achter-kleinkind een product zou zijn van een toevallige ontmoeting tussen Jan Van Eyck -jawel, dé grote Jan - en een spaanse haagweef. - of moed aan de politieke chef van de gemeentefinanciën om te laten zien dat er wel degelijk ballen aan dat lijf hangen en alsnog zijn morele verantwoordelijkheid opneemt voor de gebeurde flaters en stommiteiten op zijn diensten. - heel veel inspiratie aan onze middenstanders bij het bepalen van hun giften en cadeautjes aan de sinte katrienazangertjes op 25 november 2009 e.k.: bij Jeanne Trul bijv. een Blonde Leffe, bij Pol Frut bijv. een kom heldere bouillonsoep, het grote vaginaboek bij den tandarts, bij de Swa op de Vraai een bonzaike met kerstballen en een piek erop en bij Mil Kavou op de Mét een consumptiebonneke voor de Wannes in de Mét. Voor de kruideniers en toebaksblaaikesverkopers zonder inspiratie een koersvelooke met een koersbrukske. - uitkijktorens in de Langschelpen, de zeshonderd, de Rooi del, op het Glossocircuit, het Kongobos, 't konijnenboske, tegenover het Stekske, en op den Deroissart. ...en ene grote op het Sluiske. - Overschot op de gemeentebegroting voor de aanschaf van twee kilo bladgoud en lasbegetten voor de grillie rond de kerk. ......... Ongetwijfeld hebt U nog bijkomende wensen; Jef Koffie's trots, J.Rekel en den Brabbes, tesamen met hun voltallige redactie zullen deze wensen in dank aanvaarden. Ondertussen wensen zij U - zij het met gepaste terughoudendheid - een gelukkig tweeduizend en negen. Gods vrede, die van Allah en zijn mullahs, de Hara Krisnjah, koning Albert en de vrede van nog een heleboel andere oelewappers zijn de Uwe.
Louis Van Gorp. (Arendonk 21/09/1932 - 26/12/2008) In memoriam
Vanmorgen overleed plots Louis Van Gorp tijdens een fietstochtje door Arendonk. Hieronder volgt een korte beschrijving van zijn levensloop. (Bron: Wikipedia)
Corneel Lodewijk Pieter Van Gorp (Arendonk, 21 september1932) is een Belgischkunstschilder. Hij is de oprichter van de Gemeentelijke Academie voor Schone Kunsten in Arendonk en is vooral bekend als portretschilder. Zijn atelier is gelegen in de Kempense gemeente Arendonk.
Van 1948 tot 1954 volgt Louis Van Gorp les (tekenen en anatomie) aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. In 1954 slaagt hij er met grote onderscheiding en behaalt hij de Prijs Jussiant. Van 1958 tot 1964 volgt hij bijkomend een opleiding aan het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten in Antwerpen, onder meer portret-, figuur- en dierenschilderen en kopergravure. Hij wordt er Laureaat, een titel die als erkenning van het meesterschap geldt.
In 1963 richt Louis Van Gorp de Gemeentelijke Academie voor Schone Kunsten in Arendonk op, waarvan hij tot 1993 directeur was en les gaf in de hoogste jaren. In 1968 huwt hij met Mariet Lavrijsen (Reusel, 30 juli 1944). Samen hebben ze zeven kinderen: Viola, Baldwin, Angelo, Roeland, Diederik, Marjolijn en Jasmijn. Er volgde diverse tentoonstellingen in binnen- en buitenland (o.a. Parijs en Osaka, Japan). In 1988 ontvangt hij de Prijs Erkenning van Verdienste Ernest Albert. Bij een privé-bezoek van koning Albert II en koningin Paola in 1994 krijgt hij de opdracht om portretten van het vorstelijke paar te schilderen. Later volgen het statieportret van koning Albert II voor de "Galerij der Koningen" van de Generale Maatschappij en de portretten van Frank Swaelen, erevoorzitter van de Senaat, Fred Chaffart, erevoorzitter van de Generale Bank, Francois Narmon, voorzitter van het B.O.I.C. en de Dexia-bank en het gezin van Groothertog Henri van het Groot-Hertogdom Luxemburg. In 1996 ontvangt hij de Burgerlijke Medaille Eerste Klasse, het ereteken van Ridder in de Kroonorde en het ereteken van Officier in de Orde van Leopold II. In 2000 krijgt hij het Ereburgerschap van de gemeente Arendonk toegekend. In mei 2008 is een reportage over de schilder en zijn echtgenote, die ook schildert, te zien in het tv-programma de Canvascollectie. (bron: Wikipedia.)
Bartel Pegh, Jan van Eyck en de mannen van de heemkunde....
Nog drie jaar slapen en dan is het 800 jaar geleden dat ene Flip, hertog van Brabant en omstreken, op een stukske perkament liet schrijven dat Arendonk voortaan "stad ende Vrijheit" mocht zijn. Vanaf toen is 't in 't honderd beginnen lopen.
Op die 800 jaar hebben we drie ereburgers opgespaard, wat afgeschilferde keitjes uit het ijzertijdperk gevonden, (speerpuntjes zeggen ze daar tegen), sigarenbandjes verzameld, munitie, dynamiet, plastieke korrels en jutten zakken gemaakt, Rik van Steenbergen zien winnen, Mieke Gijs en Leo Mertens horen zingen, de kerk en het volkshuis weten bouwen.... Bartel Pegh en Jan van Eyck waren ook gekende Arendonkenaars. Allé dat beweert "Als ice can" toch.
"Als ice can" is het koosnaampje voor de Arendonkse heemkundige kring en tevens de lijfspreuk van ene Jan van Eyck, schilder en middeleeuwer met een onduidelijke afkomst. Het sanhedrin van deze lokale culturele club is een verzameling van lieden en luitjes die zich tot doel hebben gesteld de geschiedenis van Arendonk te onderzoeken. Ze doen dit via een museum en door de uitgifte van een driemaandelijks blaaike aan de rest van het plaatselijke plebs. Een plezierige nevenactiviteit van de kring is het ondersteunen van de lokale brouwers door het promoten en opdrinken van Blonde Leffes.
"Als ice can" probeert al sedert haar ontstaan aan te tonen dat de fameuse "Lam Gods"schilder Jan van Eyck, zijn broer den Hubert en nog wat broers en zusjes afkomstig zijn uit Arendonk. Zij baseren zich daarvoor op een paar boekskes uit de jaren '50 van de vorige eeuw. Een paar amateur-historici meenden toen aanwijzingen gevonden te hebben dat Jan en zijn familie valkenvangers waren, tussendoor potten en plaveien bakten en ook het beroep van molenaar uitoefenden. Allemaal aan de hand van veronderstellingen en interpretaties van een paar oude papierkes die tussen de stoffige resten van de Postelse abdij-archieven naar boven waren gespit. Dat de heemkundige kring tot op heden geen enkel tastbaar en sluitend bewijs gevonden heeft om van Jan van Eyck een "teljorenlekker" te maken deert de clubleden niet. Ook niet nadat Leuvense hoogleraars, Parijse professoren, of een Arendonkse doktoor afhaakten in hun zoektocht naar de wieg van Jan de Moeldere. De "Als ice canners" blijven overtuigd van hun grote gelijk, negeren andersluidende theorieen en gaan gemakshalve en ongegeneerd voorbij aan vaststaande feiten. Ze klampen zich vast aan Janneke Goris, Flor Prims en een godsdienstjuffrouw uit een lokale middelbare school. Waarmee natuurlijk niet gezegd is dat die slimmerikken uit Maaseik het wel bij het rechte eind zouden hebben...
Acuraatheid, luisterbereidheid, zin voor relativering en controleren van "bekende" gebeurtenissen behoren duidelijk niet tot de kerntaken van de huidige generatie van Arendonkse geschiedkundigen. Dat dit aanleiding kan geven tot een foute of onjuiste geschiedschrijving getuigt volgend cruciaal punt in de "rijke criminele geschiedenis van Arendonk".....
........ Nog bekender dan de drie ereburgers en de huidige gemeenteraad van Arendonk is Bartel Michielsen, alias Bartel Pegh. Bartel was een geimmigreerde hollander uit Reusel die rond 1680 in de heivlaktes van Arendonk, in de buurt van het Galgeven, met zijn huishouden was komen wonen. Hij was aan "den armen" gelijk ze zeggen en om daaraan te verhelpen pikte hij links en rechts wel eens een koei of een os. Dat alles weten we van E.H. Welvaerts o.praem, een witheer uit Postel die tussendoor pastoor speelde in Arendonk en er tegelijkertijd de geschiedenis over schreef. Eén van de hoofstukken uit Welvaarts "geschiedenis van Arendonk" behandeld uitgebreid de procesgang rond Bartel Pegh: de diefstal van twee ossen in Balen, de verhoren van de schout, getuigen, de martelingen en ten slotte de berechting van Bartel door ophanging met de strop in 1705. Bartel Pegh kreeg een prominente plaats in de Arendonkse geschiedenis en in het collectieve geheugen. Hij gaf aanleiding tot plaatsbezoeken aan het Galgeven, verschillende liederen, een film, toneelstukjes, een vitrinekast in het Heemhuis met de gebruikte tortures en in elk studiejaar van de lagere klassen één overhoring per jaar.... Kortom de Arendonkenaars hadden gedurende meer dan 200 jaar iemand waar ze met trots op neerkeken en die de buurgemeentes hen benijdden.
...Een tiental jaren geleden dook er in de Antwerpse archieven een dokument op van de schepenbank in 's Hertogenbosch waarop in zwarte letters geschreven stond dat Bartel Michielsen alias Bartel Pech, wegens diefstal en stroperij levenslang verbannen werd uit de stede Den Bosch. Het dokument was ondertekend door de griffier en drie schepenen - toch volk dat ge moet vertrouwen -. Eronder stond het jaartal "1710". Vijf jaar nadat hij in Arendonk was opgehangen schupte men Bartel in Den Bosch door de stadspoort naar buiten.
Inderdaad: mijnheer pastoor Welvaerts zaliger had bij het schrijven van zijn boekske het papier over Bartel Pegh verkeerd gelezen en hem tien jaar vroeger laten ophangen dan in werkelijkheid was gebeurd.
De historici van het geschiedkundig genootschap van Arendonk weten dus al meer dan 10 jaar dat hun informatie over Bartel Pegh, noch in hun museum, noch in hun publicaties met de waarheid strookt. Al die jaren is er geen enkele rechtzetting in die zin verschenen. Erger nog: enkele jaren geleden was hun eindejaarsuitgave volledig gewijd aan onze struikrover. Van een wijziging van de sterfdatum -toch een wezenlijk gegeven in een mensenleven - geen woord.
Muggenzifterij, zout op slakken leggen?... 't kan, maar als mijn grote vrienden van "Heemkundige kring Als ice can", de club waar ook ik lid van ben, het de moeite niet vinden om minstens in hun eigen boekskes of in hun vitrinekast een correctie aan te brengen dan zegt dit veel over het waarheidsgehalte van hun exposities, hun publicaties en de moeite die ze hebben om iets wat "door anderen" is bewezen en aangetoond te accepteren....
Op die manier zal 't nog lang duren vooraleer ze uitgevogeld hebben waar Jan van Eyck nu echt vandaan komt. En wat betreft die muggenzifterij: Als Jan en Hubeer dan echt in Arendonk geboren zijn gelijk mijn dierbare heemvrienden zeggen, was 't dan op de Vraai, op den Berendonk of in het Flierenbos.
Deze cache bevindt zich in de buurt van het Bartel Pegh Wandelpad. Respecteer het bos, blijf op de paden en voer geen graafwerken uit. Een prikstok kan handig zijn.
Bartel Pegh is in de streek gekend als een ossendief: Volgens De geschiedenis der vrijheid Arendonk werd Bartel Pegh in 1705 op de Postelse weg te Arendonk aangehouden en ondervraagd over de herkomst van de ossen die Bartel bij zich had. Ge zult wel horen, waar dat er markt is geweest antwoordde Bartel. Hij werd veroordeeld voor zijn diefstallen en op 11 jul 1705 in vertegenwoordiging van de gehele Schepenbank van Arendonk aan de galg opgehangen aan het galgenven, een gebied tussen Arendonk en Reusel. Men zou later het gezegde: Ge zult wel horen, waar dat er markt is geweest, nog gebruiken in deze streek als zijnde: Iets geheim houden.
De seniorenbond van de kattelieken (Okra) is een geweldig actieve vereniging. Ge kunt het zo zot niet bedenken of ze hebben het in de aanbieding: velorijden voor oude en iets jongere knarren, haken, crocheteren en lapkes aan elkaar zetten, pietjesbak spelen, petanquen, biljaren, gaan wandelen, toneeltjes verzinnen, zangstondes houden, met vreemde venten danspasjes aanleren... ge verzint het maar. Ne mens zou op zijne oude dag nog van partij en van kleur veranderen...
Nu hebben ze iets nieuws gevonden: ze zijn aan het kwissen geslagen. Op initiatief van de nationale bond werd verleden donderdag overal te lande een kwis gehouden. Op achttien verschillende locaties in Vlaanderen streden tientallen ploegen om de bewondering en de adoratie van hun grijze supporters. De drie beste ploegen van elk verbond mogen volgend jaar in Brussel voor de nationale beker spelen.
Arendonk had 5 ploegen afgevaardigd naar Retie waar de clash tussen de kempische Okraatjes zou plaatsvinden. Vier vrienden van mij, een dame en drie venten vormden het E-team. De dame en haar aimant waren gespecialiseerd in aubergines, kerktorens en carnaval, de inbreng van de tweede vent beperkte zich tot het opschrijven van al dan niet foute antwoorden en tot de contacten met de catering, terwijl de vierde heer zich presenteerde als alleskenner: hij zou alles afweten van de "bigbang" de "gangbang" een crack zijn in geschiedenis, wiskunde, actualiteit, aardrijkskunde, politiek, wetenschappen, heimatmuziek en volgens eigen zeggen gedoktoreerd hebben in de godgeleerdheid. Zijn grootste specialiteit was Honoré de Balzac. De vriend in kwestie was meer dan zeventig jaar geleden uit een Retiese boerenbroek geschud, had daar (tegen beter weten in) boven het wijwatervat gehangen en in een hoekske van de kelderkamer in de verkeerde boekskes geneusd,terwijl broers en zussen de koeien moesten melken. Op aanraden van foute vrienden ging hij na zijn pubertijd bij "Pierre van Maxen" in Arendonk pinten pakken, vond daar een lief en bleef er plakken; zeer tot ongenoegen van de lokale boerenbevolking, zo bleek later...
Team-E was één van de topfavorieten: tenminste, dat vonden ze toch van zichzelf. Maar het liep al verkeerd nog voor de kwis was begonnen. Bij het binnenkomen van de kwiszaal zag het "geheim wapen" van het E-team, een voor haar jaren pront uitziende Retiese dame (een weef naar later bleek) die hij terug herkende van in zijne plechtige communietijd. (zie foto hierboven.)
De kwis was meer dan half toen de twee uitgebuurt waren en elkaar rendez-vous hadden beloofd "bij 't coiffeurke", een plaatselijke kroeg in de buurt van de lindenboom. De tweede kwishelft verliep al niet veel beter: Nog onder de indruk van het onverwacht weerzien geraakte de "allesweter" van zijn melk, begon te kwijlen en meende in elke collega-kwisster een jong meiske te herkennen waarmee hij destijds in de zwarte Nete of een bijloopke ervan had gehaffeld. Hij geraakte zo over zijn toeren dat hij op de simpelste vragen compleet verkeerde antwoorden begon te geven. Getuige de volgende bloemlezing: - Vr. Noem één van de generaals van Napoleon? A. Nikita Chroetsjov. - Vr. Hoe heet de goeverneur van Limburg? A. Wilfried Martens. - Vr. Van welk weekblad was Guy Mortier hoofdredacteur? A. de Joepie.. - Vr. Wie schreef "de Witte van Zichem"? A. Ernest Hemingway. - Vr. ................
Niettegenstaande het vierde groepslid functioneerde als een kapotte bougie in een Daffodil Variomatic slaagde het E-team er toch in om als eerste te eindigen van de vijf Arendonkse ploegen en zevende in de eindstand op een totaal van 48 ploegen. Als "het oud zot" niet had toegeslagen dan had de Arendonkse gepensioneerdenbond volgend jaar in mei kunnen meestrijden voor eeuwige roem en glorie in Brussel. ....Misschien waren ze dan wel in aanmerking gekomen voor de nog uit te vinden cultuurprijs van de "Stad en Vrijheid Arendonk" vóór de plaatselijke stadsdichter en de speksteenklievers van de academie.
Jeltsin met een stuk in zijn voeten, Michel Daerden aan de fles, Alain Vanderbiest zaliger aan de Cointreau en nu ook Pieterke De Crem, eerste burger van Aalter en verlichte halfgod voor sommige Arendonkse politiekers aan de New Yorkse whisky Crisis, Fortis naar de verdoemmenis, geen zinkproductie meer het volgend half jaar, koopkrachtvermindering... en tot overmaat van ramp een zatte minister van oorlog en kanonnen die luid wordt toegejuicht door zijn kattelieke maten in het parlement ...
Een mens is tegenwoordig voor nikske meer verlegen. Stem dan al ne keer voor de ChristenDemocratischeVlamingen of zoals een kwaliteitsgazet ze omschrijft als "polletiekers met waarden en normen".
Welke zal ik kiezen voor die stomme trut van een "hollandse baarmijt" ?
sinte katerina, een frutkot, ne velo en den televies...
Volgens RTV-Kempen, een plaatselijke televisiezender gesponsord door meubelgigant Odrada en het iets kleinere 't Kleske was het Arendonkse sinte katrienafeest dit jaar een grandiose happening. Dat RTV alleen een plaatselijke velomaker en zijn genereuse pa aan het woord liet deed bij sommigen de wenkbrauwen fronzen. Van de andere locaties geen enkel beeld, geen zinnig woord. Zou het kloppen dat onze kempische televisietrots alles komt filmen, zelfs een koei met drie uiers als ge van te voren maar een paar honderd euros doorschuifelt? Vandaar die genereuze pa dik in beeld natuurlijk.
Volgens mijn lijfgazet die ik in hoge mate bewonder voor haar correcte cijfers waren er 665 zangers en zangeresjes die aanschoven voor een bak patat en een lootje voor een kindervelo. Ook mijn drie kleinzonen hebben een frietzak leeggegeten: eentje van de drie at er zelfs vier leeg, gespreid tussen zes en acht uur. Daarvoor had hij drie keer in een redelijk tempo de verkorte processietoer gelopen, daarbij alle andere horecazaken negerend. 't Gevolg van die vier bakskes frut was een frak vol mayonaise en een woensdagvoormiddag met buikpijn in zijn bed in plaats van met zijn klas in de zwemles.
Een cafébaas, boenk op de Mét had zo'n 400 versnaperingen uitgedeeld. Waar zaten die ander 265 zangers dan vraagt ne mens zich af: kan 't zijn dat die cafébaas maar tot 400 kan tellen? was hij selectief en tracteerde hij enkel de meisjes op een babbelut? waren het de zangers die zijn etablissement negeerden in hun rush naar het volgend lootje? of zat het verschil tussen die 665 van de velomaker en de 400 van de horecaboer bij de pastoor aan de jenever?
In tegenspraak met wat sommigen ons willen wijsmaken loopt het sinte katrienazingen niet achteruit. Alleen, de locaties voor het zingen verplaatsen zich, mede onder impuls van wijkcomités en andere verenigingen. Dat de gemeente hieraan meehelpt en sinds dit jaar ook daadwerkelijk sponsort is alleen maar toe te juichen. Ook de kleuter- en lagere scholen blijven hun best doen om de kinderen "lampionnekes maken en liekes zingen" aan te leren.
Voor de liefhebbers van statistieken: op de Voorheide waren dit jaar 130 zangers, in de Wampenberg een dikke honderd, op de Grens zo'n 75, ook in de Bosvelden was er een ferme opkomst en dan vergeten we er nog een paar... Allemaal volk dat in eigen straat en wijk blijft om te zingen. 't Loopt dus niet achteruit, integendeel.
Wie wel een inburgeringscursus kunnen gebruiken zijn de nieuwkomers in Arendonk: de geimigreerde maar "nog" niet geintegreerde noorderbuur die van toeten noch blazen weet en die in elk sinte Katrienazangertje een potentiële asielzoeker ziet: Verschieten, de deur op slot en het licht uit. Gelijk ze in Wezembeek-Oppem en in Kraainem verplicht nederlands moeten leren zo zou het gemeentebestuur enkel paspoorten en bouwvergunningen mogen afleveren in ruil voor het zingen van een sinte katrienalieke, het mag zelfs zijn van "..hoog huis, leeg huis, d'r zit een gierige pin in huis..." Op de dienst bevolking zitten er een paar die daar capabel voor zijn, om het aan te leren.
Rest nog de vraag wat een brave huisvader of een goedmenende kruidenier nu moet verzinnen om mee te kunnen spelen met "wie boven mij"? Wat gaat er nog boven een frutkot en een filiaal van de Lotto? - een ballonvaart voor het mooiste lampionneke? - een bak Westvleteren voor de leukst uitziende opa? - een gratis optreden van K3 voor uw kroost in uw eigenste living? - een gastrolleke in Matrousjka's nr. 3 voor uw madam? - een dagje gratis plopsaland voor de kleintjes? - een intiem dineetje bij candle-light met onze burgervader? - een barbequeke op de uitkijktoren van 't Sluiske? - een sessie naaktzwemmen met de schepene van sport en spel?
Of gaan we gewoon terug naar de tijd dat elk zangerke een grop blaas-uit-lievevrouwkes kreeg of zo'n haffel droge koekskes ter grootte van een oude belze frank met daarop een gedraaid suikermopke in de vorm van een hondendrolleke... hoe heten ze ook alweer? Ja, Sinte Katriena, ge hebt wat in gang gezet: Waart ge nu indertijd eens met Sinte Maarten getrouwd dan hadden we uw liekes samen met 't volk van Retie kunnen meebrullen aan hun kampvuren. Wel iedereen in zijn eigen wijk: want in Retie daar blijven ze weg van de markt, de lindeboom zou anders in de fik kunnen schieten... --------------------------
Op den Broekkant - of all places: 70 zingers/zingeressen, das 30 meer dan vorig jaar. Gezien in't kabaske van de kleinzoon: schoon stukken Mars, Zip, Leo-koeken van den Aldi en mandrinnekes/clementinnekes. In elk geval in de eigen straat is men iets royaler blijkbaar.(de reactie van Stingray, een fiere broekkantbewoner.) -------------------
Ik vind U een ongelooflijk toffe pee als ge het hebt over uw Kato, over de chiro en als ge uw lippen naar binnen tuit.
Waar ik minder lol aan beleef is uw steeds weerkerend adagio van "het grote gelijk krijgen". Als ik U lees of hoor dan moeten steeds weer anderen hun groot gelijk halen. Zou het tegendeel niet eerder het geval zijn? Los van uw sympathieke sinterklaasacties met overheidsgeld voor voetbalploegen, elitaire theaters... zal uw plaats in de lokale geschiedenisboekjes beperkt blijven tot acties die nikske hebben opgeleverd: "Id21" de voormalige VU binnenlullen, oorzaak zijn van de splitsing van die voormalige VU, spirit laten ontploffen in diverse overloopfracties, een kartel aanpraten met de socialisten en nu dit weer. En iedere keer met het oog op "uw eigen groot gelijk". Ge hebt alles te danken aan uw pa, uw damienne en het gros van de vlaamse pubermeisjes en -moeders. Feit is echter dat waar gij voorbijkwam er binnen de kortste keer ruzie in 't kot was.
Kies eindelijk eens eieren voor uw geld en hou de eer aan uzelf. Ge gaat er uzelf een plezier meedoen, uw eigen bloeikes van kinderen, de rest van uw huishouden en de normaal reagerende burgers van Vlaanderen. Uw mimiek en lichaamsuitdrukkingen kunnen U ongetwijfeld werk bezorgen in de uitvaartsector. Moest dit onverhoopt niet lukken kunt u een hoogstpersoonlijk recyclagebedrijfje in lichaamseigen vochten opzetten in de steppen van Mongolië.
Veel plezier en arbeidsvreugde gewenst in uw nieuwe carriere.
Deze week zitten we volop in "de week van de smaak". Overal te lande duikelen er initiatieven op om de gewone burger smakelijk aan het eten te krijgen.
.... In Brussel bij Poverello schuiven ze met honderden aan voor de overschotten van den Delhaise. De gaarkeukens van zuster Jeanneke en andere hulpposten voor armoeizaaiers hebben elke dag meer supporters... Dit soort volk zal het een zorg zijn of ze met smaak zullen eten,... als ze maar genoeg kunnen eten. Koopkracht nietwaar.!!!
"De week van de smaak" richt zich dus niet op de Kamiel en de Sjarel die tussen hun geschooid eten door, naast hun hond of een toevallig lief in de goten en parken van de grootsteden liggen. "De week" is gebonden aan enige standing en een minimaal aan fatsoen. Om enigszins aan dat gevoel van standing en fatsoen te voldoen had de organiserende club zo'n tachtig burgemeesters, gemeentenotabelen en ander politiek volk bereid gevonden om te koken: In Leuven bijvoorbeeld lulde Louis Tobback voortdurend over een zachtgekookt eitje, Bert Anciaux maakte stoemp op franse wijze, in Kalmthout stond Bouillabaise op de kaart en in Vichte de musette, de cassoulet en ne ratatouille.
't Volk van Arendonk deed niet mee. Tenminste niet de burgervader, niet zijn schepenen en ook niet het restant aan dorpsnotabelen. Ik kan me voorstellen dat er een hoop tellorenlekkers stiekem zijn gaan proeven en smikkelen op de mét van Brakel, Turnhout, Kobern-Gondorf en in de Pas de Calais of bij Pieter de Crem thuis... De dichtsbijzijnde deelnemende gemeente in de Kempen was Kasterlee, wat geen referentie is want die doen aan alles mee.
't Had anders een schoon gelegenheid geweest voor onze Arendonkse dorpsbestierders om terug "to the basic" te gaan, om met de jeannekes en de jullekes uit de dorpsstraat bij een teljoor rowie kolle en een potje rijzepap te explikeren hoe ver het staat met:
- de achterstallige vuilnisbelastingen, - het dossier van het Glosso-crosscircuit, - het verschil tussen een hoge brug en een wipbruggeske, - het toekomstig standbeeld van Jan van Eyck, - de oneindige toekomstvisie op het sportpark aan den Heikant, - de opgehoogde karrensporen aan weerszijden van Brug vijf, - de opgepotte overuren van den baas van de verkeerspolis,
Misschien kan onze pasverkozen dorpsdichter eens met onze notabelen gaan buurten, en er een beetje 't vuur inkrijgen.
't Gaat gebeuren; na 8 jaren zijn we hier in 't lieflijk dorpke in de Kempen met z'n allen in slaap gevallen. Sjieke dinges.... Bedankt, dorpsbestierders en ander potverteerders.
Verleden week woensdag was het koerslopen aan het Zilvermeer in Mol. Alle lagere basisscholen van de provincie Antwerpen mochten meelopen en proberen om de provinciale beker van mevrouw de goeverneur mee naar hun school te halen. Ze waren ongeveer met zo'n 2500. Jongens en meisjes van overal uit de provincie. Behalve uit Antwerpen, Turnhout, Herentals, Lier, Mechelen en nog wat obscure stadjes of dorpen waar ofwel geen lagere scholen zijn, geen loopsloefen in de solden of waar men met enige minachting neerkijkt op het boerengrut uit de Noord-Oost-Kempen dat wel massaal was vertegenwoordigd.
De Arendonkse scholengemeenschap was naar goede gewoonte sterk aan de start met een ruime delegatie van basisschool Sint Clara met zo'n 140 lopertjes, en de beide gemeentescholen van de Voorheide en Arendonk-centrum met samen zo'n 200 koerslopers. Allemaal vergezeld van een hoop fanatieke supporters.
Nadat de schoolgaande jeugd de ziel uit hun jonge lijf had gelopen, vooruitgebruld door supporterende opa's en oma's, was het de beurt aan de leerkrachten en de verwekkers van die schoolgaande jeugd. Eerst het vrouwvolk, (1ste:Ann Beyens, 3de:Katrien Dieltjens) daarna de venten. Ge kunt natuurlijk niet iedereen herkennen, maar wie wel prominent aanwezig was en voor iedereen zichtbaar, was Erwin Cools, de directeur van Sinte Clara. Geen gezever en geen gelul was zijn advies. Gewoon lopen met het verstand op nul. Vertrokken als een "oude diesel bouwjaar 1925" won hij ronde na ronde plaatsen. Meester Erwin van 't Sinte Clara is niet als eerste aangekomen, ik betwijfel of hij zelfs bij de eerste dertig is aangekomen en waarschijnlijk snakte hij halfweg al naar een ijskoude Blonde Leffe, maar - no nonsens - hij heeft meegelopen. Hij was erbij om de kleuren van "zijn club" te verdedigen. Ne mens, zeker ne senioor moet daar zijn klak voor af doen.
Een oudeventenblog zoals het seniorennet/brabbes er eentje is moet niet gaan selecteren en zeker niet oordelen over de fysieke paraatheid en de sportieve goesting van schooldirecteurs. Maar aan "den boer zijn kleren kent ge de boerderij", om maar te zeggen dat voorbeelden strekken. Volgens mijn intieme vrienden worden volgend jaar alle bekers van mevrouw de provinciegouverneur gewonnen door 't volk van Sinte Clara. 't Is hun meer dan gegund.
Ge ziet het; hij ging zelfs te rap voor de aanwezige camera's....
