Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
22-08-2008
hondjes
Extreme liefde voor ons Flosjke...
Iedere "Brabbes-blog"lezer weet dat ik een onwaarschijnlijke liefde heb voor dieren en voor honden in het bijzonder. Het feit dat een vriend van mij, klein Néjke, in zijn billen werd gebeten door de verbasterde reproductie van een rotweiler van madam de barones, doet niets af aan mijn adoratie voor die keffende en bassende beesten.
Met die ingesteldheid zat ik te genieten van een Blonde Leffe in een, mij goedgezinde, taverne uit de Arendonkse horeca. Naast mij zat een mid-livekoppel met tussen hen in een buggy. De stand van de kinderwagen ten opzichte van de tafelpoten belette mij het zicht op de inhoud van het wagentje. Toen de mid-live-dame een coupe dame blanche voor haar zelf, een ice tea voor "dieje van ons" en een horentje met één bol vanille voor ons Flosjke bestelde roerde er iets in de voiture. Flosjke bleek een hondje te zijn: zo'n mormel dat bij deurwaarders op de vloermat ligt en als beloning voor uw laatste afbetaling van de huisvuilbelasting nog eens geniepig in uw enkels probeert te happen. Een "hielenbijtertje" in vaktermen. Het bolleke ijs op het horentje werd door Flosjke vakkundig opgefreten. Voke kreeg het horentje.
Ik geraakte aan de klap met het koppel, of liever gezegd met madam; "dieje van ons" zat beaat ja en nee te knikken en bekommerde zich om het beest in de buggy. ... Flosjke was pas twee jaar geworden maar had al een triestige jeugd achter de rug. Het koppel had hem uit een hondenasiel gehaald nadat zijn vorige papa en mamma hem daar hadden geplaatst wegens baldadigheden met de kat van de buren en ongepaste intimiteiten met een een passerende straathond. En nu, een half jaartje geleden, was Flosj uit de kastanjeboom gevallen bij de jacht op een stel jonge merels. Daarbij was de knie van de linkervoorpoot verbrijzeld, notabene de poot waar hij pootjes mee gaf.
Niettegenstaande het midlive-koppel een duidelijk slachtoffer was van de koopkrachtvermindering, last had met de huishuur en de maandelijkse uitkeringen onvoldoende bleken om de electriek en "den Diftar" te betalen negeerden zij het aanbod van de veearts om een gratische euthanasie. Flosjke mocht naar de dierenkliniek voor een volledig nieuw knietje in titanium en plastiek. Kostprijs 1175 euro te betalen in twee beurten. Nu nog tien keer naar de dierenkinesist à 13,50 euro per beurt en ons Flosj kan opnieuw op merels en achter de kat van de buren jagen.
Ja, het midlivekoppel was verslingerd op hun kefferke. 's Nachts mocht het tussen hen in slapen, bij het avondeten ging het mee aan tafel en kreeg het geprakte patatten met bloemkool en chipolataworstjes: eerst een schepke voor ons moeke, dan eentje voor Flosjke, dan een scheppeke voor ons voke en dan weer voor Flosjke, en telkens met hetzelfde ferket..... Nu het hondeke slecht te been was droeg het ook nog pamperkes, ja van die speciale voor honden....... Eén pak voor 17 euro.
... Vier van hun vijf kinderen kwamen niet meer thuis; de familierelatie was al jaren verzuurd, alleen met sinterklaas en Pasen, als er iets te rapen viel. Ze hadden het wel gezien met de mensheid, hondjes daar kon men op rekenen. Pure liefde en vriendschap voor een prakje patatten met bloemkool.
Ik snapte het volledig, dronk hals over kop mijn Blonde Leffe leeg en spoedde me naar mijne velo. In het passeren van Flosjke wilde ik hem nog eens door zijn witte krullekes aaien maar hij was me voor: vanuit spreidstand haalde hij uit en klauwde met zijn rechtervoorpootje naar mijne kop. Net op tijd kon ik die woeste aanval pareren: uit pure zelfverdediging heb ik Flosjke toen een sjot verkocht: recht op de gereviseerde knie van zijn linkervoorpoot. Opnieuw een scheurtje in het titanium.
De politieofficier van dienst geloofde mijn versie van de gebeurtenissen niet (hij heeft zelf een Flosjke) en buiten een gepeperde rekening kan ik me opnieuw verwachten aan een officiële aanklacht voor dierenmishandeling. De derde al. En telkens voor hondenbeesten. In afwachting van mijn opsluiting heb ik me voorgenomen om geen gesprekken meer te beginnen met eigenaars van rotweilers, duitse schepers, cocker Spaniels of wat voor hielenbijters dan ook. Ik weiger ook patatten met bloemkool en chipolataworstjes en trakteer mezelf niet meer op een coupe Dame blanche...
Welgeteld 74 euro en veertig eurocent had mijn vriend nog over van zijn huishoudbudget voor de maand juli. Als beloning voor zoveel spaarzin besloot hij om samen met zijn liefhebbende het overschotje op te souperen in "de Mèt", een nieuw staminee in het centrum van Arendonk. Er staat geen verse dagsoep op de prijslijst dus de kans dat er soepvreemde ingrediënten zoals schilferkes en pellekes tussen slierten vermicelli drijven is onbestaande. ...Over "de Mèt" later meer...
Net toen zij samen op hunne velo wilden springen stopte de gemeentebode en overhandigde mijn vriend een ongefrankeerde enveloppe. Op de vraag naar de inhoud van die enveloppe antwoordde de bode "ge zult wel lezen waar dat het mert is geweest", met een vettige knipoog Bartel Pegh imiterend. De inhoud van de omslag was een aanmaning van het Arendonkse gemeentebestuur wegens het niet betalen van 74 euro en veertig eurocent huisvuilbelasting. Nadat mijn vriend zijn liefhebbende een serieuse uitbrander had gegeven voor haar gebrek aan burgerzin en het ontduiken van de gemeentebelastingen, bleek bij nader toezien dat de aanmaning betrekking had op een huisvuilbelasting uit het jaar ons heren 2003.... Neen, neen...'t is geen tiepfout, 't is 2003.
... Op 13 maart 2003 zou het Arendonks gemeentebestuur een aanslag gestuurd hebben voor de inning van 74,40 euro. Nu, meer dan vijf jaar na datum, zouden ze er bij uitgekomen zijn dat die fameuse 74 euro nog steeds niet betaald was. Mijne vriend is niet alleen: desgevraagd verklaarde de bevoegde schepene van financiën dat er wel 1.500 aanmaningen werden verstuurd. Stel U voor: 1.500 aanmaningen; dat is een stapel van een halve meter hoog en vertegenwoordigd een bedrag van meer dan 4 miljoen oude belse franken.!!!!
Er zijn in Arendonk weinig burgers die hun rekeningen en betalingen langer dan een jaar bijhouden, laat staan vijf jaar. Dus ga maar eens een keertje bewijzen dat ge uw facturen wel hebt betaald. Wat nog groffer is vanwege het gemeentebestuur is hun dreiging met deurwaarders en gerechtelijke vervolgingen. ".... U wordt aangemaand binnen de 15 dagen te voldoen. Indien de algehele betaling niet is geschied zie ik mij verplicht de invordering door rechtsdwang te vervolgen.....". Dat is pas goed bestuur en als staaltje van bangmakerij naar de Arendonkse sussen en ander klootjesvolk toe kan het tellen.
De uitleg die de verantwoordelijke schepene aan een populaire gazet geeft klopt natuurlijk niet: de aanmaningen hebben nikske met het Diftar-systeem te maken en de rekeningen zijn al jaren niet meer gecontroleerd. Volgens een andere vriend van mij, van onverdacht allooi (die heb ik ook) en al jaren geleden opgenomen in de arendonkse galerij van ere-notabelen, loopt het al meer dan 10 jaren fout met het Arendonkse huishoudgeld -uw en mijn portemonnee dus -. "Het toppeke van de ijsberg" zegt mijne vriend met kennis van zaken: Na deze 1.500 aanmaningen gaan de herinneringsbrieven komen voor de urbanisatiebelasting, de belasting op drijfkracht, tewergesteld personeel, leegstand en verkrotting.... Waarom moest er eerst een bijzondere inspectie vanuit de provincie Antwerpen komen vooraleer er orde op zaken werd gesteld ???
Het is niet de taak van de burger om het uitvoerend personeel op het matje te roepen, daar zijn andere instanties voor. Wat wij als gewone burger wel kunnen, zelfs moeten doen is de verantwoordelijke politiekers hierover aanspreken. Hoe is het mogelijk dat de schepene van financiën en met hem de volledige meerderheidspartijen dit ongestraft meer dan 10 jaar hebben laten gebeuren en nooit hebben ingegrepen? Natuurlijk waren zij op de hoogte en wisten ze dat er geen opvolging werd gegeven aan openstaande facturen. Integendeel, jaren aan een stuk werd deze zaak afgedaan als een akkefietje, als een pluisje aan een azuurblauwe arendonkse hemel. In gelijk welke bananenrepubliek; het weze Moldavië, Kirgizië of bij de bosjesmannen in Zoeloeland zou de verantwoordelijke schepene de eer aan zichzelf houden en aftreden. Om het met de woorden van zijn opperste partaaigoeroes te zeggen: "vijf minuutjes politieke moed" en nog eentje "wie gelooft die mensen nog?"...
Ook de oppositiepartijen gaan natuurlijk niet vrijuit: herhaaldelijk werden de opperste partijorganen van het lichtblauwe partijke geinformeerd over de gang van zaken. Gebrek aan durf en persoonlijke relaties wogen zwaarder dan de plicht om hun werk als politieke waakhond uit te oefenen. Foei "Plus +++", Ge zijt nog niet aan de macht en het loopt nu al in het honderd.
't Gaat moeilijk worden binnen vier jaar in het stemhokje: Toch allemaal maar een tattoe laten zetten zeker???
********************* Citoyens van Arendonk die willen overgaan tot collectieve burgerlijke ongehoorzaamheid en die ook uitroepen: "lang leve de kolderbrigade", mogen zich via onderstaande "reacties" melden. Uw bericht zal "per omgaande" worden behandeld en niet op 2 augustus 2013".
Op de Voorheide, het residentieel voorgeborgte van Arendonk startte zaterdagavond Vraai-kermis. Een baganaal van vier dagen zuipen, vettige hotdogs, schuinsmarcheren en mekanders lief afpakken. Vanaf zaterdagnamiddag tot woensdagmorgen wordt de Vraai overspoeld door feestvierders uit alle windhoeken van het Vlaamse gewest waarbij de autochtone bewoners veruit in de minderheid blijken te zijn.
Om de kermis enige culturele uitstraling te geven wordt er al voor de 94-ste keer "vogelepikke" georganiseerd. Een wedstrijd waaraan, volgens de organisatie, zo'n 1600 mannekes en vrouwkes deelnemen. Vergezeld van een oude velo moeten de deelnemers al rijdend een stuk, van vakjes voorziene vezelplaat proberen te raken. Diegene met de meeste punten krijgt een pak bierbonnekes en plaatselijk eeuwige roem. .....Als hij rap is mag hij even aan de tieten van de cafébazin zitten....
Om al dat geweld van drank te voorzien zijn er 2 staminees, een parochiecentrum en een grote biertent voorhanden. Na elke vogelepikbeurt duikelen dan zo'n paar honderd deels bezopen feestvierders de kroegen binnen. De vier horecazaken die van de omzet van dit vierdaags zuipfestijn grotendeels hun jaarlijkse huur kunnen ophoesten of hun eerste voetbalploeg een half jaar in 't zwart kunnen betalen, sparen kosten noch moeite om het hun klanten naar de zin te maken. Tegen dat het grote feest begint wordt het hele cafémeubilair naar veiliger oorden getransporteerd: kruisbeelden, sporttrofeëen, gordijen, barkrukken, biljarttafels,... alles wordt van de muur of de vloer gehaald tot er één kale ruimte overblijft. Zoals gezegd kosten nog moeite wordt gespaard.
... Dit jaar doet er weer een hollandse cafébaas mee. Ieder jaar verschijnt er wel een of andere Zwollenaar of Appelschader op het appèl die wild geworden van de woeste verhalen over groot geldgewin in de Arendonkse horeca, zijn geluk komt uitproberen in een of ander plaatselijk stamineeke. Naast de vaststelling dat een doorsnee hollandse kroegbeheerder nog steeds grosseille in een Westmalse trippel durft kappen en een tonic verwart met een koffie verkeerd, ziet het exemplaar dat nu is opgedoken vooral op tegen het leeghalen van zijn staminee. Hij heeft de voor- en achterkant van zijn kroeg hermetisch laten dichtspijkeren met driecentimeter dikke vezelplaten en zijn activiteiten verplaatst naar een groezelig achterafzaaltje in zijnen hof. Of dat zaaltje veilig is voor de massale toeloop, of de brandweer in noodgevallen kan passeren, dat alles schijnt bijzaak te zijn. Als den brouwer maar kan passeren...
We moeten iedereen zijn kostwinning gunnen, maar cafébazen hebben nog altijd een sociale functie en moeten zich minstens aan de lokale gewoontes en gebruiken aanpassen. Een dichtgetimmerde café hoort daar niet bij, doet zeker niet kermisachtig aan en verpest zelfs een beetje de feeststemming.
Of zien we het verkeerd en is het afgeleverde timmerwerk de voorbode van weer maar eens een faillissement van "kezen" die ons, simpel boerkes uit het tochtgat Vlaanderen, komen voordoen hoe ge een goeie "Expoor" of een "stella met kraag" moet tappen.
Onderstaande foto vonden we op de site van onze bevriende sterreporter van "het Nieuwsblad". Dat deed ons onwillekeurig terugdenken aan een akkefietje dat een vriend van mij laatst meemaakte in een Arendonkse sporthal. Hieronder volgt zijn verhaal...
..... Als grensgemeente hebben wij de "de eer en het genoegen" om meer dan 10 procent van onze inwoners te mogen aanspreken met "mijnheer of madam den hollander". Sommigen wonen hier al lang en buiten een uitbarsting van collectieve waanzin en gezwaai met oranje vlaggekes bij een schaatsende nederlander of een gemiste penalty is de meerderheid van dat volk best te pruimen. Alhoewel "best te pruimen" is een uitdrukking die onze noorderburen niet kennen. Net zo min als een heleboel andere vlaamse uitdrukkingen: een "turlevies" een "joindekulas", of een " pèrre-total" zijn woorden waarbij hun oren gaan flapperen. "Poepen" is nog zo'n woord: Verleden week in de sporthal komt er ineens een fleurig uitziende hollandse dame driftig en gehaast op me toegestapt met de vraag: "Waar kan ik hier ergens poepen.
.... Als ik met vrienden ergens aan de toog hang, en na een vijftal Blonde Leffes, durven we wel eens fantaseren over de cafébazin; sommige van mijn vrienden zouden die ook wel eens willen poepen. Ik ga hier natuurlijk niet in detail vertellen wat zij daar mee bedoelen. Een omschrijving zoals "zich vleselijk vervoegen met de waardin" of " van bil gaan", of "wippen en douwen met Jeaninneke" moet volstaan om te omschrijven wat wij hier te lande met poepen bedoelen. De hollandse dame moet ongetwijfeld mijn rood aanslaande kop bemerkt hebben toen ze nogmaals vroeg: "Nou zeg, waar poepen jullie hier?" Ik heb nederig mijn hoofd gebogen en me van de plaats des onheils verwijderd. Aan de toog van de sporthal vertelde ik mijn wedervaren. Een vriend van mij die nog ooit met een hollandse deerne had liggen rotzooien op vaders zolder wist te vertellen dat poepen op z'n hollands alleen wilde zeggen dat ze hoogdringend aan een of andere vorm van ontlasting toe zijn. Zo zie je maar tot wat misverstanden kunnen leiden en waaraan ik ben ontsnapt.
"Poepen" ... Alhoewel als ik het zo bedenk: "...Zeg nu zelf, als ge hoort zeggen: "Ik ga straks na het avondeten nog eens heerlijk poepen." dan zijn de vlaamse vooruitzichten toch een stuk gezelliger en spannender dan de hollandse....
De sie-ie-joo van Postel, een wel erg close vriend van mij is teruggetreden. Gedurende twaalf jaar was pater Marcellus o.praem de prelaat van de Postelse Norbertijnerabdij. In de loop van dit jaar wordt hij zeventig en er liggen nogal wat ongelezen boeken op hem te wachten.
Zijn pontificaat (zo noemen ze de ambtsperiode bij gekruiste hoogwaardigheidsbekleders ) werd gekenmerkt door miserie met volgelingen van de "groene gedachte" (zijn weilanden met bijhorende koeien kwamen in het gedrang), miserie met een weerspannige rug en bovenal miserie met de uitwassen op de ruimbemeten parkings van de Postelse abdij. Die werd in de loop der voorbije jaren ingepalmd door wild neergeplante frietkoters, hotdogkramen en crême-glasboeren. Kortom een verzameling van losgebroken middenstanders. Die werd dan weer op haar beurt uitbundig bezocht door hollandse dagjestoeristen in bermuda's en schreeuwlelijke topjes. ...De invasie van de Hunnen maar dan op z'n hollands.!!! "Nou lekker zeg, met vettige mayovingers zo'n lekkere zak belze petat leegsteken en dat onder een kloostertoren uit 1140 anno domini" vertelde Kees dan 's anderendaags geestdriftig aan zijn collegae in 't schoeftkot van de Philips Gloeilampen nv.
Dat de gemeente Mol -voogd van de Postelse abdij- iedere maandagmorgen de vuilkar met 5 supplementaire straatvegers terplaatse moet sturen om de platgetreden tipbuiltjes, kwakken mayonaise en ander achtergelaten viezigheid van Kees, Koos, Toos en Miep op te ruimen zal hen worst wezen.
Al dat rumoer en lawaai en bijhorende stank was een steek erbij in de al zo kwaaie rug van de regerende prelaat. Hij baalde van die "wereldlijke" streken. Heer prelaat had ook zijn aangename momenten: als 's avonds de poorten dichtgingen, de koeien slapen waren, de bollen kaas te rijpen lagen en de medebroeders aan het brevieren sloegen, dan had hij rust en kon hij zich verdiepen in datgene waarvoor de Here hem had geroepen: bidden voor ander mensen, onkruid wieden, gansen voederen en in stilte bezig zijn met de medemens: ver weg van alle lawaai en drukte.
In de plaats van mijn wel erg close vriend is er een nieuwe prelaat gekozen: de Zeer eerwaarde Heer Fréderic Testaert O'Praem, geboren in Ukkel, opgegroeid in Linkebeek in de buurt van Brussel-Halle-Vilvoorde en momenteel pastoor van de parochie van Mol-Postel. Hij wordt nu de chef van Postel en haar inboedel: nog zo'n 37 paters en broeders, een kaasmakerij, een kruidentuin, een kolonie vleermuizen en natuurlijk de aanpalende frietkoters.
De teruggetreden prelaat Z.E. Heer Marcellus O'praem kan nu de club van "prelaten op rust" vervoegen: Ze zijn al met z'n drieën: pater prelaat Waterschoot, pater prelaat Broeckx en pater prelaat Lasters... Na de Vespers , het Angelus en het avondeten en nadat de nieuwe pater prelaat Testaert zijn medebroeders een avondkruisje heeft gegeven kunnen ze nu een potje gaan kleurenwiezen of rummicuppen.
Even dacht ik aan een spelleke sexpoker als afsluiter van hun kaartavondje maar ik heb die even zondige als verdorven gedachte snel opzij gezet... Foei Brabbes...
