Hallo, Goede middag met het meldpunt voor tigerkidnappings
Ah, Goedemiddag madam.
Wat kunnen wij voor u betekenen ?
Wel, Hallo. k Zen bezig met zuen kidnapping en k peisdigen k zal maar eens bellen voor wat inlichtingen.
Ach U weet dat wij informatie kunnen doorspelen naar de bevoegde diensten om het probleem van de tigerkidnappings in kaart te brengen ?
Ja ja Vaneigens. Mau k zijn bezig met zuen kidnapping en k peizdigden om wat inlichtingen te vragen. Mag ik touw gebruiken om het slachtoffer te immobiliseren. Of mag ook plakband of ducktape ? Mag ik het huis verlaten ? Of niet ? t Es den iesten kier hé madam weetge zon hulplijn is wel tof.
Geen paniek. Blijf rustig. Kijk goed en vertel wat U ziet. Heeft het slachtoffer strepen ?
Strepen ? Euh neen.
Beschrijf eens de kleur.
Bruin. Oranjebruin.
Ok dan zitten we goed. Heeft het slachtoffer strepen ?
Strepen ?
Ja strepen of vlekken ?
Neen, niets. Het ziet oranjebruin. En ola kek nou. Het heeft floskes aan zijn oren. Zwarte floskes.
Oei een Lynx ? Neen meneer dan kunnen wij niet helpen. Wij zijn alleen bevoegd voor tigerkidnappings. Voor lynxen moet ik u doorverwijzen naar een ander nummer. Hebt u iets om te noteren ?
Euh mag ducktape ..?
Hebt u het nummer meneer ? Daar kunnen ze u verder helpen. Maar opgelet ze zijn alleen beschikbaar in het weekend en op woensdagnamiddag als het gesneeuwd heeft. Tja dan gaan peekes of meekes met hun kleinkinderen langlaufen in de Ardennen en als ze dan een lynx zien en willen kidnappen .
Tja ja hartelijk dank. Ik zal daar eens proberen ! Mag ik echt geen ducktape voor de mond aanbrengen ?
Het zonnetje scheen. Het was koud. Min 3 gaf de thermometer aan. Het was afzien geweest. Ik en mijzelf alleen tegen de koude en de wind. Want die was er ook. Een schrale scherpe. En altijd tegen. Het was stoempen en zweten. Ik verdiende die lekkere moppie-soep wel. Zij had die klaargemaakt. Vers, met verse groeten van vorige donderdag. Dat terwijl ik fietste. Het nieuwe begin. Afzien tegen 24 per uur. Moet binnen enkele maanden naar 34 per uur. Met evenveel afzien.
Ik zat dus voor het raam in het zonnetje. Weldadig. Na de douche. De tas verse soep in de hand. De kinderen uit de staat hadden ook de zon gezien. En dan spelen ze buiten. Hoe koud of winderig het ook moge zijn. Zij was er ook, de grote. Elf ongeveer en spelend met de veel jongere kinderen die onze straat bevolken. Dreunend over de stenen, de kleintjes opjagend. Silke de Silkofant. Met Jef als gewillig slaafje, de Jefosaurus of eerder de Jeflodocus. Een goedaardige lobbes. Het dikkerdje dat voor alles opdraait dat in het naargeestig misdadig brein van de silkofant tot rot gegist heeft. Nog jonger zijn de heftige meelopertjes. De Jorrodil (Jorre) die zijn kans afwacht en toeslaat in het heet van de Jeflodookse actie. En de Krokorik (Rik), even verradelijk. Marwan doe ook mee springerig, luidruchtig, uitdagend .doet mij aan een aapje denken. Zon kleintje .maar ik zoek geen rijmdier want hij is allochtoon.
De meisjes doen niet mee met de vorig genoemde. De silkofant is nauwelijks een uitzondering. Zij hollen samen hun fantasie na. Doelloos vanachter het raam bekeken. De fewi (Fee) haar hoofd doet mij aan een kiwi-ei denken. Veel te groot voor zon klein lijf. Zij valt. Zon kop dragen is geen lachertje. De samfijn is lief. Iedereen wil die wel een kusje geven. Als oudere man hou ik mij in. Stel je voor. De Lunazelle dreint en jankt vuile tranen die strepen op haar wangen maken. Yafiah houdt zich bij de juiste groep. Ook zij is niet echt Belgisch. Geen zusje van wij zijn geïntegreerd. Allen doen mee. Zij is lief en schattig. Zoiets als een pupje of klein poesje. Maar welk dier kan vervoegen met Yafiah ? Kea speels en destructief ? Neen ! Ach ara reimt. Mooi fladderig. Yafiah de ara. Dat is het.
De zon draait dat is een natuurwet. De schaduw van het raamkozijn valt mij aan. Ik kan niet winnen. Spinnen in de warmtezon wordt moeilijker. Mijn linkerarm doet niet meer mee. De kinderen spelen verder. In de zon. Flexibiliteit van de straat en van de kinderen. De ouders komen buiten. Ik ga ook. Het is lang geleden en doet deugd. Die winter mag gedaan zijn. Wij, verzaamde ouders, hebben die wel gehad. Kunnen de kinderen wat buiten spelen. Scheelt een hoop Perdolan voor de ouders. Blijkbaar. Mag niet gezegd maar toch ! TV biedt geen soelaas meer. WII en Playstation of X box. Wij spreken af. De meer gelukkigen, in bezit van zon kindertranquilizer willen delen. Ze moeten maar komen op woensdag of in het week-end. Neen, geen hoofdpijn. Staat op de kinderkamer. Ze mogen alles. Geen probleem.Multicultureel Umayma en Majid mogen ook meespelen. Wij drinken nog iets. Een Jupiler voor de mannen. Muntthee voor de vrouwen. En zon voor de zondag.
TV-sterren in de nacht. In de vooravond. Aangezet als achtergrondlawaai en als soms welkome strohalm om de gesprekken op gang te houden. De TV om pijnlijke stiltes op te vullen. Ik weet meestal wel iets te zeggen. Doch daar op bezoek, bij mensen die men nauwelijks kent. Men kan niet over de spiraalbreuk van de voorarmbeenderen blijven praten. En carnavalvieren tot men die armen gebroken heeft is al helemaal mijn dada niet.
Dus komen de benen van Wendy, ge moet weten dat ze 50 is, als geroepen. Ze mogen er nog zijn die benen, doch ik zal er niet voor naar de tweede bakker rijden. Walter Baele en Nathalie Meskens. Ze waren goed. Nu déjà vu. Ach die Vlaamse komedie. Zij vinden het goed. Ik relatieveer. Hard. Sommigen zijn echt wel slecht. Heftig gesprek. Op TV masturberen ze elkaar rustig verder zonder dat iemand kijkt. Doel bereikt. Moet wat bijdraaien, anders haal ik de prijs van azijnpisser binnen. Zover hoeft mijn dwarsliggerij niet te gaan. Goede tompoesjes op tafel en pikante nootjes.
De van Vlees en Bloed cultus schiet op gang. Verdomme, had ik daarnet de Vlaamse komedie wat welwillender aangepakt kon ik nu mijn mening zeggen. Het werd dus een knikje bij dat is echt wel goed hé. De gevolgen van dergelijke diepten van de wansmaak van mijn gezicht houden kost moeite. Verbergen dat ik mij afvraag hoe het mogelijk is dat zulke dommigheden mensen kunnen boeien en nog prijzen krijgt ook ontneemt mij de mogelijkheid tot woorden. Als ik iets zeg zal het negatief zijn. Dus op mijn tong bijten en zwijgen dat ik zweet. Mensen belachelijk maken en spotten met mentaal gehandicapten is gemakkelijk. Geen amusement. Daarmee lachen of daarvan genieten is laag.
Ook deze kelk ging voorbij. Ik moest drinken. Eén, twee, ja zelfs drie keer. Zever, zeverder, zeverst. Een derde orvalleke ? Bah god, waarom niet ik heb wat door te spoelen. Of de kinderen al uitgaan ? De TV kreeg terug zijn verdiende plaatst. Als ik het was, ik zou hem uitzetten. Mijn gasten zo terroriseren met debieligheden als Van vlees en bloed prijzen geven verdient een straf ! Veertien dagen uitstaan.
Een 8,8 een mooi gemiddelde moest ik het over schoolresultaten hebben. Voor een aardbeving is dit van het zwaarste dat een mens kan meemaken. Nestelt zich met gemak in de top 5 van de zwaarste aardbevingen van de voorbije 100 jaar. Zoiets treft dan Chili. Enkele weken nadat een klein broertje, een zwakker bevinkje Haïti had getroffen. Met een 7,3 mag men zeker buiten komen zonder het schaamrood op de wangen te krijgen. Nochtans Chili had er eentje die 80 keer straffer was dan Haïti. Logaritmische schalen hebben zon effect.
Denkt u nu dat Chili ook 80 keer luider heeft staan roepen dan Haïti ? Neen dus. In alle rust en kalmte handelt het Zuid-Amerikaanse land deze ramp af. Geen met machetes zwaaiende bendes die door de straten dweilen. Geen overvallen hulpverleners. Er wordt wat geplunderd in Chili, maar snel grijpt de politie in. Neen, ze doen niet mee zoals in Haïti. Ze proberen onder de moeilijke omstandigheden de orde zo goed mogelijk te bewaren. De president die deemoedig meeleeft doch vastberaden vooruitblikt naar de wederopbouw. Het is allemaal wat anders dan de president van Haïti die wild schopt en klopt naar de bereidwillige hulpverleners. Neen als we Chili zien, moeten we toegeven dat Haïti zeer hard werkt om zijn status van één van de grootste apenlanden van de wereld hoog te houden, zelfs al heeft de natuur hen maar bedeeld met een 7,3.
Juich en jubel ! België heeft een fenomenaal fantastische prestatie neergezet op de Olympische Winterspelen ! Waaaw ! Wij zijn veertiende geworden in de vrouwenbobslee ! Das wat anders dan de Hollanders ! Oeoeps die waren achtste. Sorry Hollanders. Maar toch veertiende ! Ongelofelijk of euh ? Ja, van de 18 die uiteindelijk de eindstreep haalden. Is daar iets mis mee ? Als men de uitslag omkeert hadden wij bijna een medaille ! Ze hadden zichzelf een zeer moeilijke opdracht gegeven natuurlijk. Het doel was binnen de eerste zestien eindigen. Met een beetje geluk zou mijn hond in die bobslee dus ook wel zoiets bij elkaar gegleden hebben ! Hoera applaus.
Maar die fenomenaal vierde laatste plaats wordt verkocht als een nationale overwinning. Het wij gevoel moet er in geramd worden. Wij zijn veertiende ? Euh ! Zij dus, de twee dames. Ik heb daar niet veel mee te maken. Ik vrees dat de koning zich wel al mag gaan voorbereiden op een rondje bobsleehandjesschudden. De laatste show wenkt, een huldiging in Phara. Sportvrouw en sportvrouw van het jaar. De dode mus heeft weer een hoop Belgen blij gemaakt. Journalisten dan toch.
Willem zat alleen. Zondagmorgen. Moppie ? Werken. Alweer. Zin in koeken. Koffiekoeken. Bij bakkerij R. hebben ze de beste. Met de auto. Willem is sportief, maar niet op zijn nuchtere maag. Ik rij rond. Vermijd zo twee gevaarlijke kruispunten. Het eentje waar ze mijn vriend hebben doodgereden. Moet zo voorbij twee bakkers. Van de ene zijn baksels krijg ik rond 11 uur het zuur aan mijn maag. Voorbijrijden dus. Voor het plezier gaat niemand Rennietoestanden uitlokken. Ik rij de straat uit waar ik naar rechts moet voordat ik aan de tweede bakker kom. Op het einde is een moeilijk kruispunt. Men ziet er weinig. Ik rij rustig en probeer al 50 m op voorhand achter de hoek te kijken. En daar staat ze. Te wachten om bij de tweede bakker binnen te kunnen. Ze is blond, dat heb ik nog net gezien.
Die benen. Uit een korte minirok. Te kort voor de tijd van het jaar. Omhuld met donkere nylons. Eindeloos. Gesculpteerd door God himself. Hot legs, in your satin shoes. Ik geniet. Stop. Voorrang van rechts. Ik verzaak hem vrijwillig. Ze mogen rijden. Hot legs, wearing me out. Ik zak dieper. Mijn blik. De strakke dijen en billen. Sublieme knieën. Gespannen kuiten. Tot aan de enkels. Eén volle meter genot. Daar begonnen de zwarte hooggehakte botjes.
Het tuteren van de wagen achter mij deed mij waarschijnlijk mijn mond sluiten. Mijn kin was gelukkig nog droog. Even overwoog ik de auto aan de kant te gooien. De tweede bakker had misschien ook wel goede koffiekoeken. Maar neen. Willem heeft karakter. Zelfs een fenomenaal uitzicht kunnen de koffiekoeken van R. niet naar de tweede plaats verdringen.
Vier oud-grootjes van de Belgische politiek hebben den tsjeens gezien. Geen kernwapens meer in Europa. Want met kernwapens kunnen Europeanen bvb Iran niet verbieden ook zulke dingen te maken.In een eerste euforische opwelling ben ik blij. Een wereld zonder wapens. Het is geleden van mijn veertiende dat ik daar nog over gedroomd had. Op die leeftijd heeft iedereen wel nog het hart op de juiste plaats maar kent geen reet van de internationale geopolitiek. En inderdaad het verhaaltje van de onderuit gezakte vader die sigaretten lurkend met de whisky in de hand zijn zoon verbiedt om te roken en te drinken bevat een zekere bodem van waarheid.
Maar het idee dat als wij onze wapens wegdoen, misschien de anderen gaan volgen ....hallo zeg hoe idealistisch wereldvreemd kan men zijn ? Of is het de invallende seniliteit die begint op te spelen. Men spreekt hier wel over onbetrouwbare schurkenstaten als Noord Korea of Iran. Wie vertrouwt trouwens op stabiliteit in Pakistan...de Taliban met kernwapens....Zijn de Russen wel zo'n schoothondjes geworden als men vermoedt ? De belangen van de VS blijven hetzelfde ten aanzien van die landen, ondanks het veranderingsgepreek van den Black Djeezes. Over de grote plas zullen ze niet staan springen voor het denkwerk van Oud Europa.
Diep in mijn dromen ben ik natuurlijk pro een wapenvrije wereld. Maar de realiteit ligt nu eenmaal complexer. Dat zouden de vier toch moeten weten. Tja...ik zie al in een cowboyfilm de woesiboy zijn pistool weggooien en pathetisch verklaren dat de anderen nu hetzelfde moeten doen. De volgende scene staat de woesiboy smekend tegen de muur met een badboy voor hem die hem bedreigt met een vuurwapen. In het vervolg van de film is de woesiboy de vloermat waarover de badboys lopen. Deze laatste moeten maar effe naar hun pistool wijzen en de woesi krimpt in elkaar als een bang konijntje.
Het zal natuurlijk zon vaart wel niet lopen. De Brullende Muis, Michel, de man die de Belgische opstand tegen Amerika leidde, hoeveel serieux heeft die man nog ? We zullen maar eens gniffelen zeker ? En Verhofstadt droomde ooit over belastingsvermindering. Wij betalen nog voor zijn fantasmen. Claes ? Vroeger een gedegen man. Heeft geopolitieke ervaring zat. Wij kunnen zijn deelname allen maar verklaren door het oudzot. Sinds zijn scheiding is het alsmaar meer gaan tingeltangelen in zijn hoofd. Dat Dehaene ook meespeelt met zon gekke oproep ? Was er misschien een skoon stuiverken aan te verdienen ?
Buizingen heeft mij onthutst. De ramp. Dag ma, dag schat da-ag. Tot vanavond. Ik leef mee met de mensen waarvoor het nooit meer vanavond wordt. Menselijke dramas. Houvast weggeslagen. Een levenslange zoektocht naar nieuwe ankerpunten. Vragen ? Antwoorden nooit vinden.
Dat deze ramp een impact heeft op iedereen is begrijpelijk. Medeleven, emotionele verbondenheid, verwerkingsmomenten. Vlaanderen wandelt daarom graag. Nu niet. Even stilstaan. Een minuut stilte. Een reflectiemement. Het ene moment zit men te lezen in de zetel van de trein. Het volgende is men dood. Moeilijk te kaderen.
De oorzaak wordt nu belangrijk. Een mens is door het rood gereden. Een menselijke fout. Gebeurd ook met autos. De impact is groot. De machinisten staken wat zegt u ? Staken die luiwammesen omdat een collega door het rood is gereden ? Dit lijkt mij gewoonweg ongehoord. Stel je voor, op een bedrijf rijdt iemand door het rood en veroorzaakt een dodelijk accident. Hebt u al gehoord dat men dan gewoon maar het bedrijf platlegt door een staking ? Ik niet ! Die staking is een duidelijke uiting van de lamstraalmentaliteit die bij die saurier-instelling NMBS heerst.
Onthutsend is ook de reactie van de politiek. Parapluutje openen. Zwarte pietje zoeken ! De sul zonder zon afschuifsysteem. Verder ruzie maken. Vlaanderen in het zwart. Moest België zijn. Dit kan alleen in een land waar stommekloten politiekers mogen worden. En dan maar ramptoerist uithangen. Ook de koning kon zijn sensatiezucht niet onderdrukken. Ik miste alleen de hotdogkramen. Of moet het voor dat soort volk een mobiel sterrenrestaurant zijn ?
Tien jaar is natuurlijk heel lang om een veiligheidssysteem te installeren. Te lang. Nederland, Frankrijk, Duitsland . Konden wel zon systeem aan de praat krijgen. België niet ! Apeland ? Ik mag het niet zeggen maar . Is die ganse queeste op zoek naar een zondebok wel nodig ? Is dit onterende schouwspel onvermijdelijk ? Is het meer dan eigen imago redden ? Als ik verdomme door het rood rij komt toch ook geen normale kat op het idee om het merk van mijn wagen op het matje te roepen omdat ze geen automatisch stopsysteem voor roodrijders hebben geïnstalleerd ?
Frank Vandenbroucke : geniale analyse of toegegeven onkunde
Een slapend genie is wakker geworden. De politieker die geen minister meer mocht worden. De oude teletubie. Dhr. Vandenbroucke dus. Frank. Hij heeft geanalyseerd. De toestand van de staat ontleed. En hij zag dat het zorgwekkend is. De pensioenen komen in gevaar. Onbetaalbaar, zoals elke niet-politieker al tientallen jaren weet. Dhr. Frank ziet het ganse sociale systeem in gevaar.
En hij kan het weten natuurlijk. Het is diezelfde heer VandenBroucke die in de regering Verhofstadt zat. Bevoegd voor pensioenen als ik mij niet vergis. Toen had dhr. Vandenbroucke minder kritiek. Het zijn nochtans die twee paarse rampen die de basis hebben gelegd voor de precaire situatie waar België en zijn sociale systeem zich in bevinden. Het waren economische hoogdagen toen. Toch lieten de heren ministers het toen na een appeltje opzij te leggen. Ze wisten dat de vergrijzing er aan kwam. Met een lege zilverdoos paaiden ze het volk, niet met goed bestuur als een huisvader. Een ideetje van dat ander socialistisch genie ! En nu gaat het slecht meneer ! Met de pensioenen en met de crisis ! Awel, ferm bedankt meneer Vandenbroucke, een schone analyse. Kort samengevat dus : U en uw paarse collegas hebben hun werk niet gedaan en (mede) daarom wordt het nu zorgwekkend.
Ook ferm bedankt meneer Vandenbroucke voor de oplossing die u aanreikt. De tweeverdieners zullen nog wat harder gestroopt en gebrandschat worden ! Wat een creativiteit ! De slovende mens nog maar wat verder uitkleden. De mensen die door hard werken zich willen verheffen boven hun uitgangstoestand. Die hun kinderen een betere toekomst willen geven. De mensen die toch niets anders kunnen dan verder nog harder werken. Ik zal nu maar al voorspellen dat die gemakkelijkheidoplossing ruim onvoldoende zal zijn. Niet dat ik dienstencheques gebruik. Ik was, kuis, kook, strijk en tuinier volledig zelf. Maar het principe zegt heel veel over hoe onze politiekers denken.
En dergelijke derderangs figuren worden tot de top van onze politieke klasse gerekend ? De grote genialecriticaster van nu hebben het voorbije decennium zoveel in de soep laten lopen dat ik vrees dat we er beter in leren zwemmen.
Het lijkt mij een rustige tijd. Of ben ik milder geworden. Toch niet onverschillig ? Ik erger mij in elk geval minder. De schrijfdrang is dus minder. Letters breien. Ik sta ook niet meer vooraan natuurlijk als men de vrije tijd uitdeelt. Meer geld heeft zo zijn consequenties. Misschien volg ik ook het allemaal een beetje minder. De radio blèrt nochtans de ganse dag. Weet ik veel welke post. Eentje waar men niet zoveel leutert als op Radio 1. Achtergrond, hoorbaar behang. Haïti weet niet hoeveel doden de beving gemaakt heeft. Ze kloppen er maar wat naar als een blinde naar een ei. Enkele tienduizenden of zelfs honderdduizend meer of minder ? Wie maalt ? Ik ben alvast niet verbaasd van deze kakafonie van cijfers. Velen zouden vertrekken. Op reis. Krokusverlof. Nog meer blijven. Wie maalt ? Ach onze kustexploitanten natuurlijk want de vertrekkers vinden de weg naar de Noordzee niet. Of zijn minder in getale dan men laat uitschijnen. Een halletje Zaventem is nu ook niet zo veel. De gevangenen willen niet naar Nederland. Hebben gevangenen dan iets te willen ? Clinton heeft stents gekregen ? De Lowie van op den hoek ook. De politiek verslaapt zich in de vastgeroeste rustigheid. Leterme. Nog eens goed gelachen met zijn onkunde tot begrijpend lezen. Maar ach ik raak aan die Guust gewoon.
Ondertussen heeft mijn zoon de examens achter de rug. Het eerste een 11. Kon beter. Maar ook veel slechter. Alle kansen blijven open. Zoiets als een 1-1 thuis in de champions league. Onze dochter troggelt ons geld af met een goed rapport. Ben steeds voorstander van motiverend werken. De praktijk kan geld kosten. Moppie werkt en werkt. Niet dit weekend. Er zijn nog pistes open. Langlaufen en eens goed gastronomisch eten. Misschien een overnachting meepikken dan kan er een glaasje meer. Laat het circus maar draaien, het zilverfonds blijkt leeg.
Een absoluut record ! Eindelijk nog eens een top gescheerd in België. En dan nog in iets waar we goed in zijn. Rustige vastheid, of eerder stilstand. 900 km file nog nooit gezien. Ook in ons landelijk boerendorp is de recordkoorts "laten we gezamelijk wat stilstaan" niet onopgemerkt voorbijgegaan. Dan toch voor de autoverslaafden die ik voorbijfietste deze morgen op weg naar de bakker. En dat allemaal omdat er wat kans op sneeuw was. Misschien 1 à 2 cm. Het zijn er op dit moment zeker al 5 en de vlokken razen met een nooit geziene furiositeit voorbij het raam. Elk autospoor wordt binnen de kortste keren ingesneeuwd. Een fantastische voorspelling, moeten wij toegeven ! Sinds de antropogene opwarming van de aarde kritiekloos aanbeden wordt, dient blijkbaar elke verwijzing naar koude en andere wintertoestanden geminimaliseerd ? Zelfs de weersvoorspellingen lijken aangepast. Achteraf worden deze voorspellingen als echte feiten in de statistieken verwerkt. Het warmt op meneer ! Al meer dan 900 km lang.
Er is iets mis met Willem. Of met een deel van de rest van de wereld. Het is mij beginnen dagen met de aardbeving in Haïti. Ik kreeg geen aanval van vrijgevige sympathie als ik de beelden van daar zag. Integendeel ik werd overvallen door een golf van antipathie als ik de groepjes machetes zwaaiende zwartjes door de verwoeste straten zag schuimen. Mijn wil tot joviaal geld afstaan werd verder onderdrukt als ik hoorde dat dergelijke bendes de hulpverleners overvallen en beroven. Komaan zeg hoe onbeschaafd onontwikkeld kunnen wilden zijn ? Zelfs de B-fast hulppost is er geplunderd. Dit kan toch niet meer ? Hoe dan ook dit is ongezien. Ik heb bij nog geen enkele ramp in geen enkel deel van de wereld dergelijke verbijsterende verhalen gehoord.
Bevestigd door een panorama uitzending blijkt Haïti een land zonder werkende overheid te zijn. Een non-staat zonder structuur. Geleid door de ene dictator opgevolgd door de andere despoot. Een deel van de bevolking is gepatenteerd tegen en gaat bijgevolg al naar gelang de windrichting het eigen al dan niet het andere deel uitmoorden. Net de president van zon overheidsloos land heeft het lef om kritiek te geven op de coördinatie van de hulpverlening ! De onbestaande Haïtiaanse overheid zou dat volgens hem zelf moeten doen ? In elk geval heeft deze man de laatste restjes van mijn eventuele gulhartigheid gedood.
Is Willem nu de enige die een dergelijke afwijzend gevoel heeft ? Moeten wij zomaar goedgeefse sympathie ten toon spreiden als wij een kind op TV zien ? Zeker als wij weten dat de ouders van dit kind eigenlijk meer begaan zijn met elkaar uit te moorden dan met een zekere toekomst voor dat kind uit te bouwen ? Moeten wij bij elk kinderkopje met triestige oogjes joviaal de geldbeugel boven halen ? Zeker als wij weten dat de leiders van het land van dat kind regelrechte corrupte zakkenvullende dictators zijn ? Of miscaste onbenullen ?
Mogen wij als kwistig gevend Westen dan niet de vraag stellen naar de verantwoordelijkheid van de betrokken landen zelf ? Of naar de individuele responsabiliteit van de burgers daar ? Ola ik hoor de meer gehaaide lezers al denken dat ik nu een De Gucht fan geworden ben ? Neen dat nog niet ! Maar als burger, los van enige geopolitieke randvoorwaarden, heb ik misschien toch wel de morele plicht vragen te stellen in het belang van de ontvangende bevolking. De smachtende kinderoogjes verdienen een echte toekomst en daarom moeten kritische vaststellingen luidop gezegd worden. Niemand is gebaat bij financiële gewetenssussertjes die verdwijnen in de zakken van corrupte leiders of worden aangewend voor nieuwe machetes te kopen om tegenstanders af te maken, ook al zou de koper de vader van de kinderoogjes zijn. Wij rijke mondige burgers van het Westen hebben ook daarin macht ! Tenzij anders onze regeringen ons zuur verdiend belastingsgeld blijven vergooien in de bodemloze putten van onverantwoorde regimes en blijven verkwisten aan toekomstlozen die elkaar liever afmaken dan te werken aan een betere toekomst voor hun kinderen.
