Frank Vandenbroucke : geniale analyse of toegegeven onkunde
Een slapend genie is wakker geworden. De politieker die geen minister meer mocht worden. De oude teletubie. Dhr. Vandenbroucke dus. Frank. Hij heeft geanalyseerd. De toestand van de staat ontleed. En hij zag dat het zorgwekkend is. De pensioenen komen in gevaar. Onbetaalbaar, zoals elke niet-politieker al tientallen jaren weet. Dhr. Frank ziet het ganse sociale systeem in gevaar.
En hij kan het weten natuurlijk. Het is diezelfde heer VandenBroucke die in de regering Verhofstadt zat. Bevoegd voor pensioenen als ik mij niet vergis. Toen had dhr. Vandenbroucke minder kritiek. Het zijn nochtans die twee paarse rampen die de basis hebben gelegd voor de precaire situatie waar België en zijn sociale systeem zich in bevinden. Het waren economische hoogdagen toen. Toch lieten de heren ministers het toen na een appeltje opzij te leggen. Ze wisten dat de vergrijzing er aan kwam. Met een lege zilverdoos paaiden ze het volk, niet met goed bestuur als een huisvader. Een ideetje van dat ander socialistisch genie ! En nu gaat het slecht meneer ! Met de pensioenen en met de crisis ! Awel, ferm bedankt meneer Vandenbroucke, een schone analyse. Kort samengevat dus : U en uw paarse collegas hebben hun werk niet gedaan en (mede) daarom wordt het nu zorgwekkend.
Ook ferm bedankt meneer Vandenbroucke voor de oplossing die u aanreikt. De tweeverdieners zullen nog wat harder gestroopt en gebrandschat worden ! Wat een creativiteit ! De slovende mens nog maar wat verder uitkleden. De mensen die door hard werken zich willen verheffen boven hun uitgangstoestand. Die hun kinderen een betere toekomst willen geven. De mensen die toch niets anders kunnen dan verder nog harder werken. Ik zal nu maar al voorspellen dat die gemakkelijkheidoplossing ruim onvoldoende zal zijn. Niet dat ik dienstencheques gebruik. Ik was, kuis, kook, strijk en tuinier volledig zelf. Maar het principe zegt heel veel over hoe onze politiekers denken.
En dergelijke derderangs figuren worden tot de top van onze politieke klasse gerekend ? De grote genialecriticaster van nu hebben het voorbije decennium zoveel in de soep laten lopen dat ik vrees dat we er beter in leren zwemmen.
Het lijkt mij een rustige tijd. Of ben ik milder geworden. Toch niet onverschillig ? Ik erger mij in elk geval minder. De schrijfdrang is dus minder. Letters breien. Ik sta ook niet meer vooraan natuurlijk als men de vrije tijd uitdeelt. Meer geld heeft zo zijn consequenties. Misschien volg ik ook het allemaal een beetje minder. De radio blèrt nochtans de ganse dag. Weet ik veel welke post. Eentje waar men niet zoveel leutert als op Radio 1. Achtergrond, hoorbaar behang. Haïti weet niet hoeveel doden de beving gemaakt heeft. Ze kloppen er maar wat naar als een blinde naar een ei. Enkele tienduizenden of zelfs honderdduizend meer of minder ? Wie maalt ? Ik ben alvast niet verbaasd van deze kakafonie van cijfers. Velen zouden vertrekken. Op reis. Krokusverlof. Nog meer blijven. Wie maalt ? Ach onze kustexploitanten natuurlijk want de vertrekkers vinden de weg naar de Noordzee niet. Of zijn minder in getale dan men laat uitschijnen. Een halletje Zaventem is nu ook niet zo veel. De gevangenen willen niet naar Nederland. Hebben gevangenen dan iets te willen ? Clinton heeft stents gekregen ? De Lowie van op den hoek ook. De politiek verslaapt zich in de vastgeroeste rustigheid. Leterme. Nog eens goed gelachen met zijn onkunde tot begrijpend lezen. Maar ach ik raak aan die Guust gewoon.
Ondertussen heeft mijn zoon de examens achter de rug. Het eerste een 11. Kon beter. Maar ook veel slechter. Alle kansen blijven open. Zoiets als een 1-1 thuis in de champions league. Onze dochter troggelt ons geld af met een goed rapport. Ben steeds voorstander van motiverend werken. De praktijk kan geld kosten. Moppie werkt en werkt. Niet dit weekend. Er zijn nog pistes open. Langlaufen en eens goed gastronomisch eten. Misschien een overnachting meepikken dan kan er een glaasje meer. Laat het circus maar draaien, het zilverfonds blijkt leeg.
Een absoluut record ! Eindelijk nog eens een top gescheerd in België. En dan nog in iets waar we goed in zijn. Rustige vastheid, of eerder stilstand. 900 km file nog nooit gezien. Ook in ons landelijk boerendorp is de recordkoorts "laten we gezamelijk wat stilstaan" niet onopgemerkt voorbijgegaan. Dan toch voor de autoverslaafden die ik voorbijfietste deze morgen op weg naar de bakker. En dat allemaal omdat er wat kans op sneeuw was. Misschien 1 à 2 cm. Het zijn er op dit moment zeker al 5 en de vlokken razen met een nooit geziene furiositeit voorbij het raam. Elk autospoor wordt binnen de kortste keren ingesneeuwd. Een fantastische voorspelling, moeten wij toegeven ! Sinds de antropogene opwarming van de aarde kritiekloos aanbeden wordt, dient blijkbaar elke verwijzing naar koude en andere wintertoestanden geminimaliseerd ? Zelfs de weersvoorspellingen lijken aangepast. Achteraf worden deze voorspellingen als echte feiten in de statistieken verwerkt. Het warmt op meneer ! Al meer dan 900 km lang.
Er is iets mis met Willem. Of met een deel van de rest van de wereld. Het is mij beginnen dagen met de aardbeving in Haïti. Ik kreeg geen aanval van vrijgevige sympathie als ik de beelden van daar zag. Integendeel ik werd overvallen door een golf van antipathie als ik de groepjes machetes zwaaiende zwartjes door de verwoeste straten zag schuimen. Mijn wil tot joviaal geld afstaan werd verder onderdrukt als ik hoorde dat dergelijke bendes de hulpverleners overvallen en beroven. Komaan zeg hoe onbeschaafd onontwikkeld kunnen wilden zijn ? Zelfs de B-fast hulppost is er geplunderd. Dit kan toch niet meer ? Hoe dan ook dit is ongezien. Ik heb bij nog geen enkele ramp in geen enkel deel van de wereld dergelijke verbijsterende verhalen gehoord.
Bevestigd door een panorama uitzending blijkt Haïti een land zonder werkende overheid te zijn. Een non-staat zonder structuur. Geleid door de ene dictator opgevolgd door de andere despoot. Een deel van de bevolking is gepatenteerd tegen en gaat bijgevolg al naar gelang de windrichting het eigen al dan niet het andere deel uitmoorden. Net de president van zon overheidsloos land heeft het lef om kritiek te geven op de coördinatie van de hulpverlening ! De onbestaande Haïtiaanse overheid zou dat volgens hem zelf moeten doen ? In elk geval heeft deze man de laatste restjes van mijn eventuele gulhartigheid gedood.
Is Willem nu de enige die een dergelijke afwijzend gevoel heeft ? Moeten wij zomaar goedgeefse sympathie ten toon spreiden als wij een kind op TV zien ? Zeker als wij weten dat de ouders van dit kind eigenlijk meer begaan zijn met elkaar uit te moorden dan met een zekere toekomst voor dat kind uit te bouwen ? Moeten wij bij elk kinderkopje met triestige oogjes joviaal de geldbeugel boven halen ? Zeker als wij weten dat de leiders van het land van dat kind regelrechte corrupte zakkenvullende dictators zijn ? Of miscaste onbenullen ?
Mogen wij als kwistig gevend Westen dan niet de vraag stellen naar de verantwoordelijkheid van de betrokken landen zelf ? Of naar de individuele responsabiliteit van de burgers daar ? Ola ik hoor de meer gehaaide lezers al denken dat ik nu een De Gucht fan geworden ben ? Neen dat nog niet ! Maar als burger, los van enige geopolitieke randvoorwaarden, heb ik misschien toch wel de morele plicht vragen te stellen in het belang van de ontvangende bevolking. De smachtende kinderoogjes verdienen een echte toekomst en daarom moeten kritische vaststellingen luidop gezegd worden. Niemand is gebaat bij financiële gewetenssussertjes die verdwijnen in de zakken van corrupte leiders of worden aangewend voor nieuwe machetes te kopen om tegenstanders af te maken, ook al zou de koper de vader van de kinderoogjes zijn. Wij rijke mondige burgers van het Westen hebben ook daarin macht ! Tenzij anders onze regeringen ons zuur verdiend belastingsgeld blijven vergooien in de bodemloze putten van onverantwoorde regimes en blijven verkwisten aan toekomstlozen die elkaar liever afmaken dan te werken aan een betere toekomst voor hun kinderen.
De politie betoogt voor meer veiligheid ? Hebben die mensen dan niet door dat zij zelf instaan voor de veiligheid ? Welk IQ ondergrens moet men doorbreken om te gaan betogen tegen het feit dat men het eigen werk niet goed doet ?
Of is bovenstaande eigenlijk een onwaarheid ? De Brusselse politie wil wel. Kijk maar naar de nultolerantie ! Maar dan komen de rechters al snel een stokje in de wielen steken. Neen zij willen niet harder werken. Een bevlinderdaste kwam dat op TV beweren. In anderen woorden natuurlijk maar zijn lichaamstaal was duidelijk ! De wil ontbrak om mee te werken aan een oplossing voor het fait divers van vurende Kalasjnikovs in onze hoofdstad.
Maar ook de rechters vormen niet het fundament van het probleem. Het probleem is dat er geen probleem is. Volgens sommigen. Zware vuurgevechten, overvallen, scholen die moeten verhuizen wegens geweld op de leerlingen .maar een veiligheidsprobleem ? Toch niet in Brussel vinden de maffiose bazen van de politieke baronieën van de hoofdstad. Vlaanderen en Vlaamse politici vinden dat gewoon maar uit ! Ach er zijn een paar dingskes, maar kom zeg niet overdrijven hé ! Molembeek klein geslagen fait divers ! Kuregem onveilig kom zever niet hé ! Allemaal Vlaamse propaganda !
Brussel is dus een groot probleem. De enen zijn niet slim genoeg, sommigen willen niet en weer anderen durven niet. Hoe erg kan het in een mini-stadje met zelfbeschikkingsrecht mis gaan ? Hoe ver kunnen beleidsmakende veelverdieners van hun probleemgebieden vervreemden ? Kunnen struisvogels stikken onder het zand ?
Het was even verschieten. Hoorde ik wel goed ? Nultolerantie in bepaalde wijken in Brussel ? Gevraagd, gekregen en bejubeld door de progressieven ? Groen! en sp.a die het Vlaams Blok nakwaken ? De vooruitstrevenden die moeten toegeven dat er no-go zones zijn voor de Brusselse politie ? De linkse pamperaars die met een geweldige schok van hun multicultureel luchtparadijs vallen ? Het is om van je stoel te vallen van verbazing.
Eigenlijk komt de volledige loosheid van links alweer maar eens pijnlijk aan het licht. Samen met de socialistisch vastgeroeste baronieën uit Brussel hebben zij de terecht gemelde problemen met allochtonen steeds onder de mat geveegd. Het subjectieve onveiligheidsgevoel gecultiveerd door extreem rechts was een gevaarlijk waanidee voor de electorale stabiliteit van de Franstalige sossen in Brussel.
Het moet daar echt paniek zijn in die linkse progressitische kringen. Misschien moeten ze daar maar karrenvrachten Motilium bestellen. Want van eindeloos bochten maken wordt men misselijk en gaat men kotsen.
De vissen waren er weer. Hallo hapten ze. De baarmoeder leek vriendelijk. Ik was er alleen. Niet eerst anders kom ik er niet zomaar in. Ik wachtte. De mooie stem kwam enkele seconden voor 8 uur. Ze vroeg wat ik kwam doen. Werken zei ik. Ik moest wachten.
Een man in maatpak kwam mij snel halen. Eventjes kennismaken. De dikke is de Freddy. De oude de Jackie. De mooie is Gracy, de lange Arlette. De serie ging mijn aanvoelens eindeloos door. Ik ben slecht in namen. Toch als ik ze maar eenmaal hoor. En veel snel achter elkaar volgen. Ik leer ze wel de volgende weken of maanden. Ze wensten mij allen succes. Nu nog. Wacht maar tot ik in hun vaarwater kom. Of tot ze nog maar denken dat ik in hun weg ga lopen. Ik huppelde achter Bert, want zo noemde het maatpak. Of toch de man erin.
Ik deelde mijn kantoor met hem. Of eerder hij deelde het zijne met mij. Mijn buro is een bijgezette tafel naast zijn eikenhouten bureaumeubel. Ik zou daar niet genoeg mee hebben. Snel werd een tweede tafel bijgeschoven. Computer, nieuw zo op het eerste gezicht en een telefoon. Meer moet een mens blijkbaar niet hebben. Ik kwam voor het project. Daar wist ik alles van. Of toch meer dan iemand hier. Dus, als ik vragen had deed ik maar, maar antwoorden zouden zeldzaam blijven.
Of ik een aanvalsplan had. Een taktiek. Drie maand is niet veel. Dus ? Ah zo ? Ja dat lijkt logisch. Ja doe maar. Iedereen werkt mee. Indien niet moest ik het maar zeggen. Zijn telefoon oppakken. Zeg maar dat ik zal terugbellen. Succes er mee. Ik stel voor elke vrijdag een projectvergadering te doen ? Ja ! Ok tot later.
De telefoon deed het. Nu al Moppie bellen. Om wat te zeggen ? Ik heb een telefoon ? Neen dus. Het vasttapijt was diepblauw. Een beetje verschenen. De houten inmaakkasten achter zijn bureau maken indruk. Eventjes opentrekken om erin te kijken ? Later die kans komt nog. Ik kijk op de binnentuin. Ook met vissen, en een vijver natuurlijk. De computer startte. Snel, heel snel. Het was echt wel een nieuwe. Het WC ? Een mogelijkheid om ontdekkingstocht te gaan. Ja ik zoek het toilet. Een mogelijkheid om mijn weg te leren kennen. Ze glimlachten. Het is hier nog redelijk sympathiek.
Ik typte mijn eerste letters. Het was elf uur. Nog een uur en de middagpauze gaat mijn ijver stoppen. Wat na die eerste letters ? Vandaag mijn deel ? Ik zou het willen voorleggen. Niemand dus ik beslis zelf. Mijn deel. Info inwinnen, ijs breken dat is voor later. Of moet ik initiatief tonen ? Nu al ? Met wie beginnen ? De vloertegels in de gang waren bevuild. Sommigen erg. Dat had ik niet gezien tijdens de vluchtige bezoeken om aan werk te raken. Het toilet lag simpelweg achter de hoek. Ik was snel terug dacht ik. Te snel. De tijd leek een pauze te nemen.
De middagpauze. Ze was snel voorbij en viel reuze mee. TV bespreking. Vanuit het voorzorgsprincipe toch maar gekeken gisteren. Twee homos, ja dat vond ik ook. En daarmee de middagstop doorgeleuterd. Mijn deel was hard werken voor één namiddag. Morgen voormiddag gaat er ook aan verloren. Voor een deel. De mooie Gracy maakt tijd voor mij. Ze zal wat uitleg geven. Het kon hier slechter beginnen. Mooie blauwe ogen, blond. Klein maar vinnig. Lijkt mij intelligent, tegen alle vooroordelen in. Eventjes droom ik weg. Snel terug mijn deel is groot en moet uitgetypt. Ik zal Moppie veel kunnen vertellen deze avond. Ook van Gracy morgen ? Ik zie nog wel.
Ik had plannen voor mijn laatste vrije vrijdag. De volgende weken, maanden, ik hoop jaren zal de woensdag mijn vrije dag worden. Dus nog eventjes mij laten gaan. Misschien eens gaan langlaufen. Is jaren geleden. Neen dus, daarvoor veel te laat opgestaan. Fotos dacht ik zo. Maar de regen trekt striemende lijnen op de ramen. Ook neen dus. Dus maar in grenzeloos genieten lekker lui liggen nietsen tot de dag voorbij is. Ik ben eraan begonnen. Met Steve Roach en Eric Wollo. Ogen toe en wegdromen. Effekens. Uw dag verdoen met niets ? hoorde ik in mijn hoofd. Eerst koppig ja gezegd. Helemaal nutteloos hier liggen ? Dan maar 1984 van George Orwell uitgelezen. Ik was al ver dus zon moeite was het niet. Het folterhoofdstuk.
Orwell had toch een treffende analyse over de toekomst. Het is niet zo erg geworden ook al zijn er zo ongeveer evenveel cameras als er in het boek tweewegs teleschermen zijn. Zijn idee om de taal aan te passen aan het politieke doel is echter overal om ons heen. Nieuwspraak, dubbeldenk, misdenk. Bekijk de communicatie van het IPCC en de getrouwen maar eens als het op klimaatsverandering op aan komt. Orwell was op dat gebied visionair. Ook raak was hij met de uitspraak dat de macht nooit wordt opgenomen in het belang van het volk maar wel om de macht zelf. Dat illustreert de Belgische politiek vandaag tot den treure toe. Geschiktheid speelt geen rol ! Macht vergaren door de partij.
Helemaal raak zat Orwell met zijn visie dat het gepeupelte aan de praat wordt gehouden door de amusementsindustrie. Niet alleen liedjes zoals hij voorzag. Maar ook alle andere vormen van schadeloos onderdrukken van de actieve geest. De jeugd verdringt de stemmetjes in het hoofd met mp3 en vierspelers. Vele anderen worden van hun gedachten beroofd door avondlijke TV. Debiele uitzendingen voor een doelpubliek op het niveau van een verstandelijk minderbegaafde twaalfjarige. Afgewisseld met een intelligente quiz natuurlijk. Niveau middelmatige dertienjarige. Niet hoeven nadenken en toch het gevoel hebben slimmer te zijn dan de slimste mens. Heerlijk slapen gaan. Of vol van gefrustreerde woede in bed kruipen en nog uren bedenken welke vreselijkheden op de haatpaginas van de winnares zullen gepleurd worden. Orwelliaanse haatminuten.
Linda heeft dus gewonnen. Een prachtvrouw, reeds lang. Begeesterd en gedreven in haar vak. Een vrouw met een mening, behept met de wil te winnen. Zelfs tegen mannen. Zulke vrouwen zijn echte uitdagingen. Moesten er zo meer zijn de kans op Willemiaans overspel zou sterk vergroten. Vele mannen worden daar echter bang van. Bange mannen gaan laf schelden en blind verwijten in alle anonimiteit van het internet. De overexposure in de pers zal wel weer niet te dragen zijn. Maar als we dat zien, horen, lezen, bespreken, moffelen wij de miserie van de wereld weg. Onwetendheid is vrijheid nietwaar ! De droogkast piept. Ik zal maar wat gaan strijken .één van mijn laatste keren (hoop ik).
De oen van de dag Willem ? Euh ja, ik volg het zo niet meer. Peeters en zijn Opel strapatsen komen in aanmerking ? Maar zelfs dat volg ik te weinig. Tot deze middag ! Leterme in de senaat !
De goede man las gewoon van het verkeerde papier de vraag die aan hem gesteld was. Ok een verkeerd papier aan de eerste minister bezorgen ? Missen is menselijk. Dit beginnen lezen Ok missen is menselijk. Maar dit tot aan de punt doorlezen zonder zijn vergissing, groeiend naar belachelijkheid door te hebben .?
Dat is een eerste minister onwaardig ! Dat is een blunder ! Een bewijs van incompetentie ! Want geef toe, een premier die niet begrijpend kan lezen ? Dat kan niet ! Vooral omdat die goede man de ene blunder aan de andere flater breit. Verkeerde volksliedjes, niet weten wat de nationale feestdag herdenkt, geen organisatie, geen leidinggevende capaciteiten, in slaap vallen tijdens presentaties van buitenlandse staatshoofden, de klok (van een blackberry) niet kunnen beheren, zich verslapen en vliegtuig missen, en nu dit !
Ik kan dhr Leterme maar één raad geven. Namelijk dat hij zich moet houden aan wat zijn competentiematrix mogelijk acht. Geiten hoeden dus. Meer zit er echt niet in voor die oen van het decenium.
Mijn ongeloof ten aanzien van de reacties op het sluiten van Opel Antwerpen stijgt. De vakbonden bezig gehoord ? Vind u ook niet dat die beter een toontje lager zouden zingen ? Houd u die vakbonden niet op zijn minst voor een deel verantwoordelijk voor de uitverkiezing van Antwerpen om gesloten te worden ?
Wordt u ook zo ziek van de schijnheilige hypocrisie van de politiekers ? Hun verontwaardiging klinkt hol en vals. Het ganse Vlaamse politieke leven was reeds van in mei vorig jaar op de hoogte van de sluiting. Peeters, de minikeizer van de Vlaamse fröbeltuin vraagt een businessplan ? Euh .versta ik dat goed ? Welke kiek gaat er nu een plan opstellen voor een fabriek die zeker dicht moet ? Welk uilskuiken veronderstelt dat zoiets zou bestaan ?
Onze politiekers hebben met die kennis niets gedaan. Nu zich uitsloven voor iets dat verloren is ? Ze zouden beter beginnen regeren en beleid maken. Zo kunnen ze misschien Volvo nog redden. Onze derderangs politiekertjes zijn liever bezig met geld te vergooien aan luxehotels voor illegalen. Of laten oogluikend toe dat wij gebruikt worden als OCMW van de wereld door een niet meer te controleren tsunamie van gelukszoekers. Anderen hangen liever de paljas uit in het buitenland of schrijven haikus in de hoop dat de crisis daarmee overgaat. Gelukkig zijn er een deel van die onheilszaaiers naar Europa geloosd. Anderen zou ik de raad willen geven op geiten te gaan letten, dat past beter binnen hun competentieprofiel.
Oh, er zijn politiekers die zwijgen ! Nu Opel Antwerpen slachtoffer is van het moordende kapitalistisch liberalisme, nu horen wij de VLD-ers niet ! Waar zit nu de ultraliberaal Dedecker ? Ook Vlaams Belang loopt deze ultraliberale ideeën achterna. Hoe gaan ze dat uitleggen in het belang van de Vlaamse slachtoffers van GM ?
En wij burgers ? Hoelang gaan wij die derderangsfiguren blijven verkiezen ? Wij hebben nood aan staatsmannen die Vlaanderen en samen daarmee België aan de top van de ontwikkelingsladder kunnen houden. Wij hebben bezielde figuren nodig die een dringende 1212 actie opzetten voor de ruïne van het Belgische industriële landschap. Geen slapjanussen die vadsige vastgeroestheid belangrijker vinden. Geen breedsmoel beeldenstormers. Gewoon goede politici met verstand en verantwoordelijkheid. Het zal een politieke revolutie moeten worden of het geblaat over collectieve verarming gaat echt wel heel concreet worden.
Op de dag dat Obama één jaar president was, was het er weer. Op het moment dat het gebleit over Haïti zo ongeveer iedereen de strot uitkomt stoot het dit deeleiland van de eerste nieuwsplaats. De sluiting van Opel Antwerpen.
Het komt weer allemaal boven. De onzekerheid. De spanning. Ik herbeleef het mee. Gaan slapen. Beter gezegd in bed gaan liggen. Draaien, keren. Niets help. Al elf uur. Nog zes uur te liggen. Dan terug. Naar waar, naar wat. Wat zal het nu zijn. Toch ontslagen. Of de valse ziekelijk makende spanning van de valse hoop verder rekken. Ze zeggen het nu echt wel op de radio. Sluiting. De vakbonden, de breedsmoelen roepen wel. Ze roepen al lang en veel te veel. Mede de oorzaak dat Antwerpen sluit ? Komaan zeg we werkten hard, we mochten toch wat verdienen ? Of niet soms ? Wat gaan we volgende week verdienen, volgende maand ? volgend jaar ? Gaan we nog verdienen ? Kunnen onze kinderen wel verder studeren ? Ons huis, nog vijf jaar ? Wat ga ik met mijn tijd doen ? Twaalf uur. De andere kant van het bed beweegt ook. Ook niet slapen. Zwijgen omdat praten pijnlijker is. Vijf na twaalf. Het is te laat.
Knijpende kroelwormen in de maag. Koffie om de slaaptekortkater te verdrijven. Straffe koffie. Sluiting ? En dan ? Doppen. Hoe lang ? Kan ik nog werk vinden ? Waar ? Wat sleuren we mee ? Johnson Controls ? Dat is zeker. Wie uit de broodjeszaak zal moeten gaan ? Wie bij de busmaatschappij die ons, de mannen, ophaalde thuis. Wie bij de kuisfirma ? Ach ik heb er nooit gewerkt. Wel als klant gekend. Preventief ontslagen. Opel valt toch zeker weg. Hoeveel zijn er zoals ik. Hoeveel gaan er volgen ?
De verontwaardiging van de politiekers klinkt hol. De derderangsfiguren die hier het beleid in handen hebben wisten al van in mei vorig jaar dat de General (spreek uit op zijn Vloams) Motors ging sluiten. Het wordt hoog tijd voor een electorale revolutie. Wij hebben politici nodig, neen staatslieden hebben wij nodig die eindelijk iets doen voor het binnenland en zijn inwoners. Geen zakkenvullers die er alleen maar op uit zijn plezierreisjes in het verre buitenland te maken. Geen pamperaars die meer aandacht besteden aan de illegaal inkomende gelukzoekers. Wij moeten geen geld wegsmijten om nuttelozen op hotel te laten logeren. Wij hebben het hier meer dan nodig. Wij hebben beslissingsmakers nodig die nutteloze pestbelastingen voor Vlaamse bedrijven durven afschaffen. Die arbeid niet extremistisch duur houden maar het mogelijk maken om mensen in dienst te nemen zonder failliet te gaan. Er is werk genoeg aan de winkel hier in het binnenland. Yes we can ! Obama focust ook op de VS. Er is niets mis met een extra inspanning voor het eigen electoraat. Geld vergooien aan anderen kan iedereen. Vlaanderen aan de top brengen (of houden) van de welvarendste, rijkste, productiefste, ..regios ter wereld is nu de prioriteit. En wij, kiezers, gaan toch niet eindeloos blijven toekijken hoe ongeschikte derde provincialers ons land naar de kloten laten gaan ?
U denkt allicht, beste lezer, dat ik nu mijn dagen aftel tot 1 februari. In alle ledigheid. Mis dus. Nog nooit zo druk bezig geweest. Pa, wil je mij eens wegvoeren ? En komen halen. Nog snel eens naar de Lucas of naar iets anders. Gij kunt nog wel eens dit of gindse ? Nog nooit zo weinig tijd gehad. Ik weet niet wie de tijd verdeelt maar ik voel mij zwaar tekortgedaan.
Ondertussen is Leonard Danneels geworden. Zijn er drie moorden opgelost. Heeft Daerden de show gestolen in de senaat. Heeft Anderlecht Standard vernederd en Witsel zijn crapuligheid bevestigd. De Gucht onderlijnt zijn onbenul nu ook op Europees niveau. Haïti heeft gebeefd en bevestigd in de nasleep ervan alle vooroordelen die ik er omtrent had. Ten eerste als magneet voor miserie, ten tweede als grootste apenland ter wereld. Hulpverleners die zwaar bewapende soldaten nodig hebben om zich te beschermen ? Hoeveel verder mag het gaan voordat het nut van sturen van hulp in vraag mag worden gesteld ? Is het verantwoord, hoe groot de ramp ook, om mensen te sturen naar gebieden waar met machetes uitgeruste bendes door de straten zwerven. Waar ze deze lange messen voor nodig hadden blijft mij een raadsel, waarvoor ze ze wel zouden gebruiken behoefde geen tekening.
Het jaar dendert zijn tweede week in. Miserie alom. Er zijn echter ook kleine korte positieve flitsjes. Straffen Taf trap het af. Bij de roepgroeners. Hartverwarmend is de implosie van dit extreem linkse zweeppartijtje. De erfenis van de communisten. Net zo verheugend als de luide tramalant waarmee de rechts extremisten aan het imploderen zijn. Funadamentalistisch extremisme is een nagel aan de doodskist van de democratie. Dat de extreme politieke strekkingen aan het verdwijnen zijn, is alleen maar positief nieuws.
En de wereld draait maar verder. Ik ga nog een beetje genieten van mijn laatste weken waarin ik de luxe van de tijd aan mijn zijde heb. Ik ga mij verder nog wat ergeren aan het stakende onbenul dat niet alleen met vele jobs speelt maar bovendien nog onze lucht vervuilt met het opstoken van geïmpregneerde palletten. Nogal wel dat een zinnig denkende directie daar paal en perk wil aan stellen.
Ze hebben hem. De gebuur heeft het toch gedaan. Hij zei dat hij was gepest. Door het lint gegaan om op zijn gemak een busje naft te gaan halen en zijn schietgeweer. Dan vielen er twee doden. Wanstaltig afschuwelijke daad. Geen enkel zinnige reden, hoe zwaarwichtig ook kan zulke bestialiteiten verantwoorden. Maar de twijfel was gezaaid. Een serene kadering van deze daad was niet meer mogelijk. De pers, inderdaad maden, produceerden een hoeveelheid bagger die een weldenkend mens niet voor mogelijk houdt. Naam en toenaam, adres met fotos. Het kon niet op. Ik dacht aan de achterblijvenden van de slachtoffers. Ook zij hebben nood aan een serene verwerkingsperiode. Ze zullen het zo al kwaad genoeg hebben. Maar ook dacht ik aan vrienden en familie van de dader. Ook zij hebben nood aan kadering, plaatsing van de gruweldaden.
Toen kwam Annick. Of de onthulling van haar moordenaar. Het wordt beangstigend. Zonder aanleiding deze keer. Dus ook zonder reden op Nieuwjaar. Psychopaat. Hier bij ons. Een gewone man. Lachend op internetfilmpjes. Kan dit wel ? Kan ik onze buur nog betrouwen. Ben ik zelf betrouwbaar ? Komt er nog meer ? Zijn er nog van dat slag ?
Neen Willem wordt niet paranoïde. Maar net zoals iedereen probeer ik de moorden te duiden. Te plaatsen. Af te zonderen en een etiket op te plakken. Liefst zo eentje met daarop een reden voor de gruwelijke feiten. Dat geeft zekerheid en houvast. Mij zal dat niet overkomen, want ik ga niet dit of dat doen. En dat labeltje plakken lukt hoe langer hoe minder in dit geval. Zinloos geweld lijkt het. Geen greep op te krijgen. Geen oorzaak op te plakken. Net daarom zo intrigerend en beangstigend.
De wekker had een trage nacht. Sloom sleurde hij zich door de donkerte. Elke keer ik keek vorderde hij zo weinig mogelijk. Linkerzijde, rechterzijde, rug buik. Allemaal raakten ze de matras eenmaal per minuut. Ik mocht bellen. Mijn 2010 kon goedgemaakt worden. Of zijn start missen.
Negen uur rende voor mij uit. Wou ontsnappen, zich toch niet laten vangen. Trillende vingers had ik al. Niet nodig zei de pessimist in mijn linker oor. Niet bellen, 't wordt toch niets. Zo'n ouwe zof maakt geen schijntje kans. Nog even wachten en dan vlug eens horen fluisterde zijn optimistische antagonist in mijn rechter. Zo'n hoofdschotel als jij hebben ze nog nooit afgevogeld.
Eindeloos leek het wachten. Rond juli de komst van Sinterklaas uitzitten. Twee toetsen tegelijk indrukken. Terug afleggen en opnieuw. Drie pogingen. Mijn hartritme dreef zo hoog als de verwachting. Goede morgen, Willem, ik zou graag....Goede morgen en mijn beste wensen. Die hoefde ik niet. Zij moest mij niets wensen. Zij kon gewoon mijn jaar maken. Of nu reeds knakken. Ik wenste beleefd terug. Ik bewonderde mijn durf als ik mij hoorde zeggen dat ik eens wou informeren of ze mijn jaar nu al geslaagd zou maken. Ze kan geen spanning opbouwen op aanhouden. Ja zei ze. Ik zei dank u en vroeg En nu. Woensdag de details regelen.
Ik legde de telefoon af. En zakte in elkaar. Moppie vond mij slapend in de late namiddag. Ik had niets gedaan. Niet gekuist, niet gewassen, niet gestreken. Alleen geslapen. Voor het eerst in een jaar zorgeloos. Ik was blij. Ze zag het. Toch zei ik het nog. Nutteloze communicatie. We kusten. Lang en heftig.
Het is vanaf 1 februari een 4/5de geworden. Laat de rest van 2010 nu maar komen.
Min 10. Geen beursevolutie. Gewoon de temperatuur. Lang geleden zegt men dan. Want met die opwarming van de aarde . Dat het vorig jaar deze tijd net zo koud was is men al lang vergeten. Gemanipuleerd vergeten. De angstzaaierij doet zijn werk goed. Langzaam maar zeker dringen de ongefundeerde one-liners door tot het collectieve bijgeloof. Net zoals de dom extremistische non-argumenten van het Vlaams Blok/Belang de maatschappij hebben vergiftigd. De klima-dommigheid zit zover dat men de huidige koude winter ziet als een gevolg van de .euh opwarming ja toch wel van de aarde. De hogepriesters van de nieuwe religie hadden begin oktober wel een zeer zachte winter voorspeld. Diezelfde opwarming, je weet wel.
Het is gelukkig een hartverwarmende goede oude koude winter. Zo eentje die het een beetje belachelijk maakt om over opwarming van de aarde te zeveren. Trouwens die vermeende opwarming krijgt de laatste tijd nogal wat kletsen tegen de oren. Begonnen met Climategate, de openbaring van het klima-gesjoemel, de ontmaskering van de AGW-maffia. Zo was er ook net op het nippertje nog de belangrijkste gebeurtenis van de jaren nul begin december 2009. Het mislukken van het concilie van Kopenhagen. Het meest uitdrukkelijke en duidelijkste signaal dat die ganse opwarming een overroepen klucht is. Want als er echte bewijzen zijn, zoals in het geval van zure regen, of van ozonafbraak dan zijn de wereldleiders snel bereid echte noodzakelijke maatregelen te treffen. Trouwens mocht het echt opwarming is dat alleen positief voor onze stookkosten. Want ondanks het mooie van het winterweer, is zon koudeprik heel wat tonnen extra CO2 waard. En laat het nu net die energie-sparende opwarming zijn die de anti-CO2 kliek wil bestrijden !
Iedereen een gelukkig, succesvol maar vooral gezond 2010 gewenst. Eindelijk is de ramp 2009 voorbij. Moge het komende jaar weer zo'n kinderlijk zorgeloze periode worden voor iedereen. Geen afdankingen. Geen verkeersdoden, ... geen negatieve berichten. Niet omdat de pers eindelijk een positievere kijk ontwikkeld, maar gewoon omdat er geen zijn. Zo'n veilige tijd waar men zich gerust en in geborgen voelt. Niemand 's avonds bang om 's morgens weer wakker te moeten worden. Geen onoverkoombare bergen om het zorgeloze uitzicht op de rest van de dag te belemmeren. Een jaar lang geen cultivatie van de angst. Geen kleinmenselijke bangheid voor het vreemde. Geen apocalyptische angstindoctrinatie. Gewoon een jaartje blij zijn met het mooie (van het) leven. Verwonderd door het leven zelf. Eén jaartje terug de onbezonnen en onbekommerde kindertijd mogen beleven met de levenservaring van een volwassene...dat wens ik iedereen toe.
En toen zette ik het punt achter deze zinnen en keerde terug naar het uitzicht op de grauw-blauwe nieuwjaarsluchten. Enkele sneeuwvlokken dartelen in elk geval al onbekommerd voor het raam.
Weer door de lange glazen gang over de waterpartij. De vissen waren er ook terug. Enkelen hapte lucht aan het oppervlak. Ik kon er nu geen welkomstlied in herkennen. Ik was zenuwachtig. Een tweede gesprek. Stel je voor. De onnozelheid van zingende vissen ligt dan al enkele stappen achter je. Het was ernst nu. Ik had een half pilletje Alprazolam genomen. Het was te belangrijk om zenuwachtig te zijn. Niet alleen voor mij. Alweer straalde Moppie. De kinderen hoopten positief mee met mij, zeiden ze.
Meneer zus of zo, die mij verwachtte liet even op zich wachten. De grote hall leek in niets meer op een veilige baarmoeder. Het overdadig vasttapijt, leek samen gesmeten door een blinde en riep meer beeld op van het canvas van een boksring dan van gezellige babbelpartijen. Hij putte zich uit in excuses voor de wachttijd. Maar hij bleek toch gezellig. Het klikte. Gezamenlijke kennissen bleken een leuk aanknooppunt. Gelijke interesses een bron van een twee uur durend flitsend gesprek. Bezegeld met een handdruk ter afscheid. Met de boodschap dat "zij" alles zou afhandelen. Bel maar een keer....
De vissen zwaaiden mij uit. Het was reeds donker. Thuis kon ik de hoop brandend houden. Ik zou morgen bellen. Ik belde zelfs de volgende morgen. Nog niets beslist...dat vermoedde ik al. Een tijdschema, meer hoefde ik niet. Want wij waren toch met vakantie. Zelfs helemaal op reis. De eerst mogelijke dag eens terug telefoneren ? Tuurlijk kan dat. De woorden spelen door mijn hoofd. Dansen voor mijn ogen, nemen bezit van mij. Zeker nu de motor eentonig verder zoemt en de rest slaapt. Nog vierhonderd kilometer. Het zal een zenuwachtig verlof worden. Ik heb mijn kleine witte ovalen vriendjes mee. Dat zal helpen. Want het moet bovenal eerst een leuke vakantie worden.
Willem, het begint lang te duren. Zouden we niet eens stoppen ? Een tasje koffie en een broodje of iets anders ? Zeker Moppietje we zullen de volgende snelwegparking eventjes stoppen. Het rustige zoemen van de motor trekt zich niets aan van onze wens. Maar we hebben geluk ! Enkele tientallen minuten verder meldt een blauw verkeersbord de aanwezigheid van een parking. Luik voorbij, Verviers voorbij, net aan de aanvang van het eindeloos lijkende deeltje Duits België. Onooglijk genoemd, maar voor wie Prüm verwacht net na Luik ongeveer zo groot als de Sahara en zo interessant als de schapen die de wol voor de sokken van Pius XI hebben geleverd.
Dus even stoppen. Grote kranen voorspelden een opbouwen. De wegwijzer naar het restaurant bevestigde dit en verwees ons over de zeer nabije viaduct naar de andere kant van het gigantische complex. Dat leek zinvol. De kranen troepten samen aan deze kant. De overkant was kranenvrij. De overkantparking was echter wel in minder vergevorderde staat van afwerking. Met onze redelijk laagliggendesportieve gezinswagen baggerden wij door sneeuw, water en modder. Maar alweer hadden wij geluk. Een plaatsje op het verharde tarmac net voor de deur was vrijgekomen.
Met zijn vijven stormden wij op de deur af ? Vijven ? Toch wel de Iraanse vriendin van Willems zoon was mee. Onze eerste indruk, in het doorvoersas was er een van medelijden. De chique grijsmarmeren vloer was bedekt met een modderig doorweekt tapijt. De pijnscheuten van de parkingaanleg dachten wij. Na de tweede schuifdeur nam ongeloof en verontwaardiging het over. De zeer rijkelijk uitziende grote hall was kouder dan buiten. In tijden dat de opwarming van de aarde zich uitte door massale sneeuwval en ver beneden normale temperaturen is dat redelijk onaangenaam. In het toilet zagen wij de grijze sneeuwhemel door de grote gaten in het plafond.
Ook het geïmproviseerd verkoopsstandje van exclusief dure broodjes was niet echt een uiting van luxe. De bediening was echter echt hilarisch. Moest ik deze zomer Paradisio niet ondergaan hebben, ik zou het een marteling noemen. Eén echt Nederlands onkundig Waalse deed haar best. Met een roedel Nederlanders voor ons was dat ruimschoots tekort schieten, maar Willem en acolieten stelden hun kennis van de Franse apenklanken ter beschikking van de Fransonkundige Hollanders. Puur eigenbelang. Nu duurde het slecht 35 minuten om 5 mensen een broodje en een drankje te verkopen. Ik mag niet denken wat het zonder ons hulp zou geworden zijn.
Rillend van de doorkleumde kou mochten wij na meer dan een half uur vaststellen dat, net zoals in Paradisio, ook hier drie mensen aanwezig waren achter de toog. Eén deed iets wat met een positieve ingesteldheid werken zou kunne genoemd worden. Eéntje GSM-de (ja ook hier, echt waar !)en ééntje reed met een lege mandkar door de grote hall. Van de broodjesbarak naar de winkelimprovisatie en terug en terug en terug.... dan heb ik de observatie van de nutteloosheid opgegeven. Vlamingen zijn duidelijk minder veeleisende mensen dan Hollanders. Want wij, ons vijven, waren op 15 minuten bediend. Cinq baguette jambon et 5 Coca ! 15 minuten ! Door de afwezige opgewarmde aarde, hebben wij alles op 7 minuten verorberd en zijn in de auto gevlucht. Op weg naar de eerste parking in Duistland. Daar is het ten minste warm en proper. En efficiënt. Twee koffies en twee cola's en een fanta in minder dan 45 seconden !
Als ik ooit thuiskom, bel ik Bart De Wever. NVA moet gewoon excursies naar Wallonië organiseren. De werkelijkheid daar is veel overtuigender voor een onafhankelijk Vlaanderen dan enig welk woord van Bart himself !
Mocht het erg zijn...dan sprak men toch over iets anders ?
Stel heel even dat de menselijke CO2 inderdaad globale opwarming veroorzaakt. En dat men na 100 jaar vindt dat het 5 na 12 is om die opwarming te stoppen. De inzichtelijken waarschuwen pathetisch voor een nakende verdrinkingsdood in kokend smeltwater. Twaalf jaar na de eerste stappen om uitstoot verminderende acties globaal te coördineren, organiseert de mensheid een ultieme reddingstop voor het klimaat. De zieners hebben zich uitgesloofd om de verdrinkingsdood nog gruwelijker voor te stellen dan ze zal zijn. DAN verwacht een zinnig mens toch dat ze op die top praten over extra vermindering van CO2 uitstoot ? Niet dus op de klima-joke van Kopenhagen. Als we de berichten in de kwaliteitsmedia mogen geloven leuteren ze zich daar te pletter over extra geldtransfers naar corrupte regimes die zich reeds 50 jaar onverantwoord gedragen. Dat een mens dan concludeert dat het allemaal niet zo erg is, dat is toch normaal ? We moeten toch allemaal niet masochistisch smeken onszelf te verarmen en nog meer geld in nutteloze putten te vergooien ?
