wat hebben we deze week geleerd?

dat KOEN GEENS (CD&V), minister van justitie, heel veel kansen wil blijven geven aan gedetineerden, en dat hij niet instaat voor de gevolgen daarvan, in casu weinig of geen kansen voor de niet-gevangenisbevolking (zoals de gebeurtenissen in LIEGE met de dood van twee politieagenten en een toevallige passant hebben aangetoond)

dat JOHN CROMBEZ, partijvoorzitter van de 'socialisten', het leven van STEVEN VANDEPUT (NVA) probeert zuur te maken door (valse?) mails over de aankoop van F16 vliegtuigen

dat BART DE WEVER, partijvoorzitter van de NVA en burgemeester van ANTWERPEN, het durft te zeggen dat terroristen en zwaar geradicaliseerden in de gevangenis moeten blijven zolang er terreurdreiging is, maar dat voornoemde GEENS al dadelijk repliceert met te zeggen 'dat men binnen een wettelijk kader moet blijven'

en... dat een wedstrijd lopen nog iets anders is dan drie trainingskes van 5 km

en natuurlijk is dit laatste het belangrijkste; vraag het maar aan de eveneens hier reeds voormelde BART DE WEVER, fervent jogger en sportman

wat de wedstrijd voorafging

een bezoek van een op dit moment hard trainende (naar zijn normen zeker) zoon met de melding dat hij zinnens is om een wedstrijd te lopen; het moest op vrijdag, want zaterdag en zondag konden voor hem om verschillende redenen niet; natuurlijk had ik zin om mee te gaan; om mee te doen ook; maar... amper gelopen de laatste tijd; een opspelende RECHTERKUIT weet je wel, die me de laatste tijd meer last heeft bezorgd dan me lief is; en natuurlijk weet ik wel dat er ergere dingen zijn in het leven maar uiteindelijk zijn we toch ook 'sportman' (toch een beetje) en weten we dat elk ongemak er een te veel is; veel tijd om na te denken heb ik niet; loop ik morgen of niet; ik zeg ja; waar gaan we lopen; er zijn een aantal plaatsen waar een afstand van 5 km geprogrammeerd staat (voor lange wedstrijden pas ik op dit moment zeker) maar die vallen af om verschillende redenen; uiteindelijk kiezen we voor WAARSCHOOT; niet zo ver weg en gemakkelijk te bereiken; enig nadeeltje: je hebt daar geen 5 km-wedstrijd maar wel afstanden van 3,8 km (1 ronde), 7,6 km (2 ronden) en 11,4 km (3 ronden); we vinden beiden dat een ronde wat weinig is en kiezen dan maar voor de middelste afstand; op hoop van zegen denk ik; en als dat maar goed komt

de accomodatie

vrijdagavond 18 uur; we zijn onderweg; nog steeds druk op de weg; is het soms nog anders? maar we komen tijdig aan; daar ben ik altijd al gelukkig om; de parking is dichtbij, net voor de sporthal waar de inschrijvingen plaatsvinden; het voetbalterrein van FC WAARSCHOOT er net naast; alles verloopt vlot, ook de inschrijving; die kost ons 5 EUROKES; democratisch dus; ik twijfel nog even wat de afstand betreft maar... wil toch eens een wedstrijd lopen samen met JONAS; dus gaan voor die 7.6; de heren moeten zich omkleden in de kleedkamers van het voetbalterrein, de dames mogen in de sporthal blijven; douches en toiletten zijn prima; het kan dus voorlopig allemaal niet vlotter gaan; we kleden ons om en zoeken...

de startplaats

opmerkelijk is dat die bijna een kilometer van de sporthal gelegen is; toevallig hoorden we dit zeggen in de kleedkamer; anders hadden we het niet geweten (misschien een minpuntje van de organisatie); we gaan dus even op verkenning en vinden gemakkelijk de plaats waar het allemaal moet beginnen want er zijn verschillende bordjes aangebracht die dit duidelijk maken

de start

het is een eerder kleine organisatie; niet zo heel veel deelnemers; ik schat maximaal 200; maar alles verloopt keurig; een fluitsignaal geeft ons het sein dat we mogen vertrekken; en alles redelijk stipt; 19.30 u en we zijn weg

de eerste ronde

ik had met jonas afgesproken dat we best elk onze eigen wedstrijd zouden lopen; hij zou niet te vlug van start gaan vertelde hij me; ik was zinnens om 'normaal' te doen; ik loop in den beginne zowat in 25e à 30e positie en kom aan kilometer 1 door na 4 minuten; niet slecht; het gaat ook goed vind ik zelf; jonas vertelde mij naderhand dat hij op amper 50 meter volgde; de tweede kilometer voel ik dat ik gemakkelijk dat tempo kan aanhouden maar ik vergeet wel even te checken of dat inderdaad zo is; maar dan, even over halfweg de eerste ronde, je houdt het niet voor mogelijk maar daar is ze, DE RECHTERKUIT; de pijn komt op; ik voel nu al voor het eerst; dit is geen training, je zit hier in een wedstrijd, en die loop je niet zomaar; je wil een bepaald tempo lopen, je moet rekening houden met tegenstanders, het is moeilijker je paslengte in de gaten te houden, enzovoort enzovoort; vraag die bij me opkomt op dat moment; wat doe ik nu, stoppen of doorgaan; omdat ik toch terug moet besluit ik verder te lopen; op het einde van de ronde vraag ik me opnieuw af; wat nu...

de tweede ronde

uit de wedstrijd stappen of aankomen na een ronde in de hoop van toch opgenomen te worden in de uitslag van de 3.8? maar dan sta ik niet bij JONAS in de uitslag; die laatste betrachting besluit me dan toch maar door te gaan; eventueel wat trager lopen zeg ik bij mezelf; de eerste ronde heb ik afgelegd in 15 minuten; ik vertraag een klein beetje; ik loop immers nog voor jonas en denk zelfs dat ik nog een ruime voorsprong op hem heb; wat achteraf niet waar bleek te zijn want hij hield mij in het vizier vertelde hij me; maar dat wist ik op dat moment niet; gelukkig maar want dan had ik waarschijnlijk nog meer geforceerd; enkele lopers halen me bij en er vormt zich een groepje van een zestal atleten; ik besluit te volgen; behoudens DE KUIT heb ik ook geen problemen; eigenlijk voel ik zelfs dat ik iets sneller zou kunnen; maar mijn voornaamste optie is nu uitlopen en als het even kan, toch voor jonas blijven; maar dat laatste is nu wel bijzaak; ik tel de kilometers af; chronometreren doe ik niet meer; vijf kilometer... zes kilometer; nog anderhalve, iets meer; dat moet lukken; de pijn is gelukkig nog te harden maar aangenaam lopen is het natuurlijk niet; zeven kilometer... nog enkele honderden meters; hoera; een jongeman, EMIEL DE MEYERE (1999), begint de eindspurt in te zetten; nog een andere atleet passeert me; ik ben gelukkig dat het einde nabij is en reageer niet; tot zowat honderdvijftig tot tweehonderd meter voor de meet en ik plots zie dat ik nog kan eindigen onder het halfuur; die inspanning wil ik nog wel leveren; en inderdaad, het lukt me zowaar nog ook; vlug een bekertje water genomen en... proberen te stappen; het lukt me nauwelijks; DE KUIT zegt neen, het is genoeg; oei, dat is even schrikken; daarnet nog lopen aan circa 15 km/uur en nu geraak ik geen meter meer vooruit; ik strompel terug met mijn bekertje en laat het nog eens vullen; ik denk bij mezelf dat er nu verondersteld wordt dat ik uitloop; hoe moet ik in hemelsnaam terug die kilometer naar de kleedkamer afleggen; ik wacht nog even en denk plots dat het nog even zal duren voor jonas arriveert; maar dat blijkt een vergissing want plots zie ik hem afkomen; probeer hem nog wat aan te moedigen maar het vat is blijkbaar leeg; maar een puike prestatie van zijnentwege; trainingen blijken dan toch vruchten af te werpen; hij bekomt nog even en ik... begin aan mijn lijdensweg naar de douches

de after-party

we krijgen een geschenkje; een bakje aardbeien; smaakt altijd zeker; we blijven nog wat nakeuvelen in de gezellige cafetaria van de sporthal; om halftien begint de prijsuitreiking; de eerste van elke reeks, zowel de dames als de heren, krijgen een prijs; de rest komt in aanmerking voor de tombola; mits je aanwezig bent stelt men nog eens nadrukkelijk; als voorlaatste word ik dan nog uit de mand getrokken ook zodat ik nog een prijsje (een te kleine pull) moet afhalen; nog eens een paar tientallen meters strompelen; en dan... is het wel genoeg geweest; het was een aangename wedstrijd; ondanks alles tevreden dat ik meegedaan heb en dat ik samen met jonas in de uitslag vermeld sta; maar... hoe moet het nu verder met die verdomde KUIT