BOTTELARE - KETSKESLOOP - WEDSTRIJD 160

INLEIDING

Reeds 25 jaar lang was er een jogging in Bottelare. Het was de zogenaamde 'stratenloop van Bottelare'. De organisator vond evenwel dat het voldoende geweest was en dat het tijd werd om de fakkel door te geven. Dat gebeurde dus en de Gezinsbond van Bottelare nam de nieuwe organisatie in handen. De stratenloop werd 'ketskesloop' en de jogging ging voortaan niet meer door in de maand mei zoals voorheen, maar nu wel begin september. Ook het traject werd veranderd. En vooral dat laatste zullen we geweten hebben.

DE VOORBEREIDING

Deze verliep zo goed als vlekkeloos. Mij rustig kunnen houden. Zoals het hoort. Is niet altijd gemakkelijk en vanzelfsprekend. Gelukkig was er heel wat wielrennen op televisie te bekijken! Maar dus niet te veel gelopen. Spaarzaam geweest met de kilometerteller. Maar in wat we deden zat wel wat kwaliteit.

Ook niet te veel de handen uit de mouwen gestoken. Enkel de noodzakelijke karweien. Niet te veel andere klusjes opgezocht.

Zoals steeds ook nu weer tijdig vertrokken zodat we de startlocatie en de onmiddellijke omgeving ervan wat konden verkennen.

DE ACCOMMODATIE

Alles was gecentraliseerd in de plaatselijke lagere school. Heel klassiek. Speelkoer, wat leslokalen, toiletten. Heel speciaal was wel dat er geen eigenlijke omkleedruimte voorzien was. Aan de toiletten was er wel enige ruimte maar voor de rest had je niks. Merkwaaridg. Ik had de indruk dat men er gewoon niet aan gedacht had. Ook geen douches maar dat wisten we via de website. Eigenlijk kwam het er op neer dat je wat verfrissing na de wedstrijd betreft een beetje je plan moest trekken. Dat verwonderde mij toch wel omdat een loop met zo'n traditie toch een beetje zou moeten weten wat de noden zijn van atleten. Een oorzaak van een en ander zou kunnen zijn dat vroeger alles doorging in en nabij de plaatselijke voetbalclub en nu dus niet meer.

Voorinschrijving was verplicht en dat was maar goed ook. Deze mensen zouden zeker niet opgewassen geweest zijn tegen een nog grotere toeloop dan de 400 deelnemers die er nu waren. Dat was nu reeds meer dan voldoende!

DE WEDSTRIJD

Het ging er heel ontspannen aan toe. Het was perfect loopweer zo in de vroege avond. Heerlijk. Heel wat ingeschrevenen stonden er ook met het idee dat uitlopen al meer dan voldoende was. Zowel voor de kortste als voor de langste afstand (5,6 km of 13,2 km). Enkele gesprekjes links en rechts leerden mij dat ook. Iemand was een fervent fietser maar lopen, neen, zeker niet elke week. En toch aan de start van de langste afstand. Iemand met veel vertrouwen dacht ik zo.

De start werd perfect op tijd gegeven. Dat is een pluspunt. Ik zou ook niet weten op wie men zou gewacht hebben. Alle deelnemers stonden reeds lang op voorhand klaar. Al zou ik niet zeggen dat ze stonden te trappelen van ongeduld.

Een rare start ook. Niet op de Ridder A. Stas de Richellelaan zelf maar wel in een zijstraatje ervan. Je moest dan na 20 meter direct links en dan terug rechts wat toch niet echt praktisch was. Waarom het eigenlijk moeilijk maken als het gemakkelijk ook kan dacht ik zo!

Het was eigenlijk het begin van een wel erg ongewone wedstrijd. Mijn 160e zal ik mij toch vooral in die zin herinneren.

In eerste instantie was er het parcours. Dat was dus totaal veranderd in vergelijking met vroeger. Destijds bleef men op de mooie, weliswaar smalle straatjes die Bottelare rijk is. Nu dus niet meer. Men had de 'mooiste' onverharde wegels van Bottelare en Munte opgezocht. Het deed mij meer denken aan een parocurs voor een wandeltocht dan aan een loopwedstrijdtraject. Eigenlijk was het op sommige plaatsen zelfs ronduit gevaarlijk. Gelukkig was het droog gebleven. Als je dit moet belopen op een nat en glibberige ondergrond vrees ik dat er ongelukjes gebeuren. Bovendien zou deze wedstrijd dan nog meer op een veldloopparcours geleken hebben dan nu reeds het geval was. Dit was eigenlijk meer een trail dan een gewone loopwedstrijd.

Met het parcours is het voornaamste ook gezegd over deze run. Ik liep de ganse wedstrijd vooraan. Drie atleten staken boven de rest uit en verdwenen vrij vlug uit ons gezichtsveld. Daarna volgde een groepje van een vijftal lopers waarin de posities nogal eens wisselden. Dat kwam vooral door het traject. Zo moest er op bepaalde plaatsen redelijk geklommen worden op zo'n aarden wegel (een ketske dus) en daar had ik het toch moeilijk mee. Ik kwam er amper vooruit en verloor een paar plaatsen. Dat was er trouwens de oorzaak van dat kilometer 6 werd gelopen aan een tempo van 4.33 en kilometer 8 aan 4.31. Dus toch wel traag! Op beter beloopbare wegen kon ik dan terug iemand bijbenen. Daar had ik een tempo van ongeveer 4.00 min/km. 

Uiteindelijk moet ik zowat op een zesde plaats geëindigd zijn vermoed ik in een toch wel prima tijd van 0:51:55. Dit vooral rekening houdende met de hiervoor geschetste omstandigheden.

Als aandenken was er ook een Bottelaars ketske. Inderdaad, een ketske is niet alleen een onverharde wegel, maar ook een biertje met een alcoholpercentage van 6%. Gezondheid!