Hoe staat het nu eigenlijk op dit moment met het ACHRO-criterium 2022. Welnu, er zijn vier wedstrijden gelopen: le jogging des AS Velainois op 12 februari - les 10 km de Dottignies op 20 februari - l' hérinoise op 12 maart - en nu le jogging de l'institut libre des métiers op 19 maart. Aan de eerste twee heb ik niet deelgenomen. Aan de laatste twee wel. En ook nog even meegeven dat 'le jogging du printemps' in februari werd geannuleerd. Nog 35 te gaan! Voor wie ze allemaal wil lopen natuurlijk. Maar die atleten zijn er wel!

De wedstrijd van gisteren ging dus door in de gemeente Kain. Gelegen in de provincie Henegouwen en een deelgemeente van Doornik. Ik kende de gemeente niet. Ze werd nochtans wel beroemd (en berucht) toen bleek dat ene Marc Dutroux hier in 1996 Sabine Dardenne had ontvoerd.

Er was een schitterende zonsopgang. Ik keek en wreef mijn ogen uit. Dit wordt vast een mooie dag. Veel zon en geen regen. Ideaal weer voor de maand maart. En zeker een meevaller nu we zinnens waren ons naar de Waalse provincie te begeven voor een loopwedstrijd.

Het is een korte wedstrijd die in Kain op het programma staat. Amper tien kilometer. Daarmee is het een van de kortste uit de hele reeks. Dit varkentje zou ik wel eens vlug wassen dacht ik zo. Maar het liep toch even anders.

Ik vertrek tijdig en rij rustig richting Doornik. Het is zeker niet overdreven druk zo op het middaguur. Na een goed uurtje zijn we reeds op onze bestemming. Ik parkeer mij op de dorpsplaats net aan de kerk. Meteen de eerste bezienswaardigheid. De deur staat open en ik stap even naar binnen. Van zodra je een kerk binnenkomt komt er altijd een zekere rust over je heen. Meestal zie je niemand (God ziet mij wel natuurlijk) en je hoort ook niets. Wie even de stilte wil horen moet een kerk binnenstappen. Je moet er voor zijn maar ik hou er wel van.

We zijn toch nog wat te vroeg dus we wandelen nog even rond het dorpsplein. Ik zie onder meer een frietkot. De frietjes zijn zowel ter plaatse te verorberen als om mee te nemen lees ik. Maar nu dus zeker geen frieten voor mij. Is toch al niet mijn lievelingsgerecht. Dus kan men mij er ook nauwelijks mee verleiden.

Even verder passeer ik een warenhuis. Op dit moment heb ik weinig nodig dus ga ik er niet binnen.

Ik wandel verder naar de Rue du Troisième Age. Mooie straatnaam vind ik dat. Toepasselijk ook want daar bevindt zich het rust- en verzorgingstehuis. Het zou trouwens ook in deze straat zijn dat straks de start van de wedstrijd wordt gegeven.

Van op die plaats zie je ook terug het dorpsplein waar aan de rechterkant de beroepsschool is gelegen en waar dus de inschrijvingen en de prijsuitreiking plaatsvinden. Daar is er ook mogelijkheid om ons om te kleden en om ons te verfrissen achteraf.

We schrijven ons dus in en lopen de binnenkoer van de school op. Heel veel bouwmateriaal, allerlei soorten stenen en dergelijke. Hier kan je dus gaan voor metser, voor schilder of een ander beroep. Maar daar zijn wij dus nu niet voor gekomen.

Ik kleed mij om. De kleine wasbakjes staan ook reeds klaar. Alles eenvoudig maar proper. Niks op aan te merken. We beginnen aan onze verkenning van het begin en het einde van het parcours. Het begin situeert zich dus recht tegenover het bejaardentehuis. De aankomststreep is getrokken op de binnenplaats van de school. Toch wel een apart kader.

Na wat over en weer geloop en enkele spurtjes maken we ons klaar om van start te gaan. Dit wordt hier niet zo heel lastig dacht ik zo. Misschien wel wat kleine hellingen maar voor de rest zou dit toch moeten meevallen. Ik lees immers dat men het parcours omschrijft als 'licht heuvelachtig op asfaltwegen en op een landelijke weg'. Maar dit zou wat later toch even tegenvallen!

Ik ga redelijk vlot van start. Dat moet. Zeker als het in het begin plat is. Want dan weet je dat er nog wat aankomt en dat je dan tijd gaat verspelen. De eerste kilometer in 4.02. Tevreden daarmee.

In de tweede kilometer blijven we dezelfde weg volgen. Het is nu wat zoeken naar atleten waar we kunnen mee meelopen. De wind zit wat in het nadeel. Het is dus wat zoeken en aftasten. Ons wat verschuilen of toch voluit doorgaan. Op die manier verloopt die kilometer iets trager en wordt het 4.06. Zeker geen drama.

De derde kilometer wordt beter. Eindelijk beginnen we in een min of meer vast groepje te lopen. Het tempo gaat ook de hoogte in 3.54.

Maar de ontnuchtering komt snel en overvalt me. De vierde kilometer gaat over een vrij slechte weg, lichtjes bergop en met wind tegen. Het tempo begint te stokken 4.28.

De vijfde kilometer wordt helemaal dramatisch. Het is de vorige kilometer in het quadraat. De weg gaat nu vrij goed omhoog. Net zoals mijn hartslag trouwens. Bovendien staat in deze open vlakte de wind pal op de neus. Een hoge hartslag en toch sta ik bijna stil. Ik kijk reikhalzend uit naar het einde van deze beklimming. Tempo, of wat daar moet voor doorgaan, is 4.46! Het is lang geleden dat ik in een wedstrijd moeite moest doen om niet te stappen maar nu was het dus bijna zover.

Gelukkig is kilometer zes beter. We lopen terug. Alhoewel 4.29 is nog niet om over naar huis te schrijven. En we moeten nog vier kilometer! Maar de bevrijding is toch nabij.

Kilometer zeven volgt een dalend traject. Ik laat mij echt naar beneden vallen. Het gaat snel en ik moet opletten dat ik niet struikel. Ik passeer ook enkele atleten. Men roept mij toe dat ik tussen de 40e en 45e plaats aan het lopen ben. Na wat mij daarnet is overkomen stelt mij dit toch wat gerust. Ik ben wat opgelucht ook! Wat bevrijd! Deze kilometer in 3.39. Allicht een record. Nog drie kilometer! Het aftellen kan beginnen. Ik verwacht nu geen beklimmingen meer. Wel lkrijgen we nog enkele bruggen die we over moeten. Maar in vergelijking met wat we hiervoor gekregen hebben zijn dat peanuts.

In kilometer acht gaat het over een snelwegbrug. Het tempo vertraagt natuurlijk wat maar een en ander blijft binnen de perken. Ik zie nu 4.03. En belangrijker: het einde komt stilaan in zicht.

Nog een aardeweg en een tegelpad in kilometer negen. Maar het is vlak. Ook geen last van de wind hier. Een heel goede kilometer is het resultaat. Ik loop hem in 3.59.

Ik weet niet of het om ons te treiteren is maar ook in de laatste kilometer moeten we nog even een snelwegbrug over. Ik haal toch nog eens alles uit de kast en passeer zo onder meer nog een V2-atleet (Bruno Mas). Dat doet eigenlijk altijd wel goed aan het gemoed. Je weet dat je stuk gaat maar ook andere atleten hebben het nu moeilijk. Via de Résidence du Vert Lion, nemen we een pad links naar de Rue des Déportés de Kain. We dwarsen deze weg en komen zo op de binnenplaats van de school terecht. Mooie aankomst! Een redelijk goede laatste kilometer toch nog in 4.08. En een goede eindchrono, zeker gezien de omstandigheden, van 0:42:28. We krijgen daarvoor net geen 8000 punten, 7980 om precies te zijn.

Na de wedstrijd slaan we nog even een babbel. Onder meer met Bruno Mas. Dan onze dorst wat lessen, enkele versnaperingen nuttigen, en ons verfrissen en omkleden. De prijsuitreiking vindt vlug plaats. Ook op de binnenkoer van de school. Ik krijg een mooie trofee. Beloning voor het afzien tijdens deze wedstrijd.