Le jogging de l'école verte et Coeur - Rumillies - zaterdag 30 april - 15 uur

Een zaterdagmorgen. Ontwaken rond 7 uur. De weersvoorspellingen waren behoorlijk goed. Fris maar droog. Zon en wolken. Daar weten we al behoorlijk veel mee. Toch even checken. Ik zie de zon mooi boven de horizon te voorschijn komen. Dit is alvast een goed teken en een goed begin van de dag.

Wat het weer betreft dus geen probleem. Maar hoe zit het met het programma voor de komende weken. Ik weet immers dat het hier eigenlijk nog allemaal om voorbereidingswedstrijden gaat. En dan vooral voorbereiding op zaterdag 21 mei en eigenlijk ook al op zondag 5 juni. Het begint stilaan serieuzer te worden. Hoe de komende weken er gaan uitzien weet ik nog zo niet. Er is nog wat twijfel. Ik heb de keuze tussen: 'l' Atertous' in Vezon op zaterdag 7 mei voor een 10 kilometer race, of de 'Persijzer run' diezelfde dag waar ik de keuze heb tussen 5 kilometer of 10 kilometer; op zaterdag 14 mei is er ook nog 'l' Enfertje des collines' in Oeudeghien over een afstand van 13 kilometer. Maar aan deelname aan deze wedstrijd heb ik, een week voor 'les 20 km de Velaines', toch mijn twijfels. De titel van de run alleen al laat immers uitschijnen dat dit een zware wedstrijd wordt.

Maar dat is dus toekomst. Vandaag gaan we naar Rumillies voor 'le jogging de l'école Verte et Sacré Coeur'.

Rumillies is een dorp in Henegouwen en een deelgemeente van de stad Doornik. Het heeft iets minder dan 2000 inwoners. Centraal in de gemeente staat de Sint-Maria-Magdalenakerk. Meteen het eerste waarmee ik kennis maak als ik in de gemeente aankom. Het vroegere gemeentehuis van de gemeente zie ik ook staan. Het staat er wat verlaten bij en is blijkbaar dringend aan een opknapbeurt toe.

Maar ik moet nog even verder naar de Rue de la Solitude'. Ik zie dat het van hieruit iets meer dan 4 kilometer is naar Doornik, iets minder ver naar Havinnes en nog dichterbij, amper 2 kilometer hier vandaan, Warchin. Als je een en ander met de fiets doet welteverstaan.

De omgeving is groen. Zoals steeds bijna. Zo kom ik in de straat waar het te gebeuren staat. Er is alvast een voetbalterrein. Maar ook een zaak waar men zijn hond kan laten verzorgen. Wie dus denkt dat hier waarlijk niks is heeft het mis voor.

Maar ik zoek een school. Daar is de start van de jogging. Daar kan men zich inschrijven. Daar is de prijsuitreiking. Een paar honderd meter voorbij het voetbalterrein zie ik het bord dat aangeeft dat ik op de juiste plek ben aangekomen 'École Verte et du Sacré-Coeur'.

Ik bemerk direct de plaats waar we straks zullen aankomen op het einde van de jogging. En ook de wagen staat reeds vertrekkensklaar. Het is inderdaad koers. Loopkoers.

Ik kom op de binnenkoer van de school. Er staat een grote tent opgesteld. Is dit alleen voor de koers of zijn er ook nog andere festiviteiten? Ik vermoed van wel. maar zeker ben ik het niet.

De inschrijving verloopt vlot. Zoals steeds. Geen probleem. In de wedstrijdbeschrijving op de site van de organisatie stond vermeld dat we de kleedkamers  en de douches van het voetbalterrein konden gebruiken. Maar dat blijkt een loze belofte. Het is hier ter plaatse te doen en we zullen ons moeten behelpen met een teiltje en wat koud water. Een minpunt.

Het parcours wordt dan weer omschreven als 'licht heuvelachtig' met twee kleine bulten en met een slechte weg over een lengte van een kilometer.

Ik warm mij vrij goed op. Voor mijn doen toch. Wat loslopen en enkele korte en iets langere spurtjes. Tot ongeveer een goede vijf minuten voor het startsein wordt gegeven. Maar ik ben er niet gerust in. Zowat alles doet pijn. De binnenkant van mijn knie een beetje. Maar vooral de binnenkant van mijn linker dijbeen baart mij zorgen. Dit is immers een nieuw ongemak en ik weet niet hoe ik daar mee om moet gaan. Verdorie toch! Ik vrees dat het een beetje een alles of niets spelletje zal worden. Ofwel loopt het goed af, ofwel wordt dit een fiasco! Ik prevel een schietgebedje.

Zoals gezegd maakt deze wedstrijd deel uit van de voorbereiding op wat komen moet. Ik had gelezen dat een snelle start zijn voordelen heeft. Dus dat wou ik nu toch even uitproberen. Ondanks mijn problemen tijdens de opwarming. Ik zou het er op wagen. Snel betekent wat mij betreft ongeveer 4.00/km en liefst er net iets onder. Het lukt mij om in dit verband alvast de eerste vier kilometers goed door te komen in respectievelijk 3.59, 3.59, 3.57 en 4.01. Prima!

Voorlopig houdt mijn lichaam stand. Dat verschaft mij een zekere rust. Wat mij nu minder rust geeft is het parcours. Ik krijg een eerste 'bult' voor de voeten, en ook de tweede doemt in de verte al op. Deze laatste gaat dan nog over een aardeweg met hier en daar een steen die er boven uit steekt. Heel moeilijk lopen. Gelukkig is het droog. Maar mijn kilometertijden gaan de vekeerde kant uit. Kilometer 5 in 4.20. Kilometer 6 in 4.20. Kilometer 7 in 4.27. Voor het overgrote deel dus wel aan het parcours te wijten en niet of toch veel minder aan mijn snelle start.

De weg gaat nu in dalende lijn. Dat komt het tempo terug ten goede. Ik doe kilometer 8 in 3.51 en kilometer 9 in 4.05.

Het einde van de wedstrijd komt nu dichterbij. Nog een moeilijk stuk in kilometer 10 en een chrono van 4.21. Maar dan is het ergste leed geleden en loop ik in gewoon tempo de wedstrijd uit. Kilometer 11 in 4.09.

Tevreden over mijn eindchrono en vooral ook tevreden dat alle spieren hebben stand gehouden. Dit kon immers wel eens verkeerd afgelopen zijn.

Dat de beloofde douche er niet was heb ik reeds vermeld. De beloofde beker voor de eerste van elke categorie was er evenmin. Wel was er een lekker plaatselijk blond biertje 'Diôle'. Elke winnaar kreeg een fles van 75 cl. Zeker mooi. Zeker lekker. Maar dus niet wat is afgesproken. Tweede minpuntje dus.

Wat er wel was: mogelijkheden om iets te drinken en om te eten. En tijd om even na te keuvelen over de wedstrijd en om even te genieten van de voortreffelijke muziek in de tent.