Ballonloop 2023

1.   Het weer.

Vandaag werd het, na het optrekken van lokaal ochtendgrijs, vrij zonnig met hoge wolkensluiers. De maxima varieerden van 21 graden in de Hoge Venen tot 26 graden elders. De wind waaide zwak, aan zee soms matig, uit oost tot noordoost.

Vertaald naar de lokale situatie in Sint-Niklaas: het was warm, er was veel zon en er waren weinig wolken. Niet echt ideaal voor een loopwedstrijd maar de omstandigheden waren natuurlijk voor iedereen gelijk. De ene kan er vanzelfsprekend beter tegen dan de andere. En op dat punt mag ik nog steeds niet echt klagen. Zolang het maar een paar graden onder de dertig blijft!

2.   Het evenement.

De ballonloop die plaats heeft tijdens de Vredesfeesten heeft een nieuw parcours. Editie negen zag er dus anders uit dan de vorige. Ook het stadspark werd deze keer aangedaan. Andere trekpleisters zoals de Grote Markt, de Stationsstraat en het Stationsplein werden behouden.

Voor alle lopen samen waren er 2100 inschrijvingen. Het was meteen het sportieve hoogtepunt van deze Vredesfeesten. Het werd met andere woorden een topeditie.

3.   De voorbereiding.

Het was van belang om een paar plaatsen goed te kunnen situeren. In de eerste plaats het Waasland Shopping Center en in het bijzonder de parking daarrond. Verder was er de plaats van inschrijving en/of afhalen van de borstnummers in het Romain De Vidtspark. Dit was trouwens ook de plaats waar start- en aankomstplaats gelegen waren. En tenslotte ook de kleedkamers en douches. Daarvoor moesten we in sporthal ‘De Witte Molen’ zijn in de Azaleastraat.

Inschrijven had ik op voorhand gedaan. Ook al was het niet echt verplicht. Je kon ook nog inschrijven ter plaatse. Maar het is wel handig als dat al in orde is. En meestal ook iets goedkoper. Zodus.

Borstnummer afgehaald. Nog wat de omgeving verkend en dan naar ‘De Witte Molen’. Daar staat hij trouwens ook, net naast de sporthal. Nog een paar bekenden gezien uit het arbiterswereldje en een gesprek gehad met een deelnemer van 72 jaar. Hij vroeg mij wat het tempo was dat ik zinnens was te lopen en ik antwoordde dat ik toch graag rond de 42 minuten zou willen afklokken. Al naargelang de correctheid van de afstand natuurlijk. Enkele honderden meters maken immers direct een groot verschil. Hij had destijds nog met Emiel Puttemans gelopen en dergelijke maar ging het nu toch rustiger aan doen en dacht aan een tijd van rond het uur.

4.   De start.

Een redelijke opwarming gedaan. Bij een temperatuur van om en bij de 26 graden moet dat wat mij betreft niet super intensief maar het hart moet toch wat sneller hebben geslagen. Reeds een kleine tien minuten voor het startsein zou worden gegeven stond ik al ter plekke. Klaar om te vertrekken. Het voordeel van zo ’n warm weer is dat je het niet koud krijgt terwijl je wacht. Dat is bij meer winterse toestanden wel even anders.

Twee ronden moesten er worden afgelegd om de voorgeschreven afstand te lopen. Die was nagenoeg 100% correct zo bleek achteraf. Dus zeker een pluspunt. Er werd ook op voorhand duidelijk gecommuniceerd dat de tijd niet begon te lopen bij het geven van het startsein maar wel pas op de Grote markt. Vierhonderd meter verder dus. Heel speciaal. Had ik nog niet eerder meegemaakt. Toch niet zo. In Brussel duurt het ook wel even alvorens je de startmatten overschrijdt maar dit was toch anders.

Ik besliste om mijn chrono direct in te duwen. Zeker is zeker. Zo kon ik naderhand ook nagaan of een en ander overeen kwam met de gegevens van de organisatie.

Die start is en blijft telkens weer een verschrikking voor mij. Steeds opnieuw is het alsof ik stilsta. Ik kan niet harder en elke poging daartoe doet mij op de adem trappen. Ik ben dan ook altijd blij als die eerste kilometer voorbij is. 4.07 zie ik. Ja, supersnel is dit zeker niet maar het is wat het is.

5.   De wedstrijd.

Dan begint het eigenlijk voor mij. Ik probeer toch een tandje bij te steken. Er lopen mij immers te veel atleten voorbij naar mijn goesting. En diegene die mij passeren lopen steeds verder van mij weg. Het moet dus iets sneller of het wordt een mindere dag. Dat kan natuurlijk altijd. Maar kilometer 2 is beter in 4.00 rond.

Dat tempo kan ik echter niet aanhouden. De derde kilometer (4.05) is weer iets langzamer en in kilometer 4 zak ik er bijna volledig door met 4.15. We peppen onszelf terug op en gaan naar een al bij al degelijke vijfde kilometer (4.06). Dat tempo hou ik nu een paar kilometer aan en klok achtereenvolgens twee keer af in 4.07.

We beginnen stilaan naar het slot van de wedstrijd te gaan. Nog een drietal kilometer te gaan. Ik denk aan de Finse piste waar ik zo vaak op loop. Nog vijf rondjes daar. Dat moet hier ook lukken. Ondanks de warmte. Maar toch begint de vermoeidheid te spelen. En de kilometers acht, negen en tien verlopen toch iets trager, respectievelijk met 4.11, 4.23 (traagste kilometer!) en 4.15.

Dan volgt er nog de sprint in de laatste rechte lijn. Die laatste vierhonderd meter vallen al bij al nog mee en doe ik in een redelijke 1.53.

Toch even uitpuffen nu. Het was toch zwaar geweest.

6.   Na de wedstrijd.

In eerste instantie wat de schaduw opzoeken. En drinken. Tijdens de run had ik niks genomen. Ik krijg ook liefst geen koud water over mij. Ook al is dat allicht vaak goed bedoeld. Toch maar liever niet. Maar achteraf moet een en ander wel aangevuld worden natuurlijk.

Dat aanvullen kan ik ook via een goede verkwikkende douche. Die hebben we dan ook met heel veel plezier genomen daar nabij ‘De Witte Molen’.

Prijzen waren er enkel voor de top drie dames en heren. Toch een paar schitterende tijden. Er was dus toch wel wat kwaliteit aan de start gekomen. Maar eenieder kreeg een toch wel mooie medaille. Een beloning voor de geleverde inspanningen.