Wedstrijd - Erpelkappersloop - Axel - Nederland

1. Het weer.

Het was, alvast tijdens de run, droog, met veel bewolking maar toch ook mooie opklaringen. Het was heel zacht voor de tijd van het jaar met een temperatuur van maar liefst 13,3°. Er waaide een licht voelbare wind.

2. De voorbereiding.

Zeker niets specifiek gedaan voor deze wedstrijd. Wel zijn we volop bezig met ons kilometeraantal op te drijven. Dit wil zeggen meestal weken van rond de honderd kilometer of meer. Dit met als doel elke afstand tot en met de marathon vlot te kunnen uitlopen. Dit is de minimale doelstelling. Liefst doe ik een en ander natuurlijk ook aan een redelijk tempo.

Misschien heeft dit mij vandaag wel een beetje parten gespeeld. Alhoewel, ik voelde mij toch vrij goed uitgerust. Van enige vermoeidheid vooraf in de benen was helemaal geen sprake. Indien ik een marathon zou willen lopen zouden de wedstrijden die ervoor komen maar aan maximum 90% mogen gelopen worden lees ik. Nu, daar ben ik toch wel boven geweest. Maak er maar gerust 99% van. Zo niet 100.

3. Plaats van het gebeuren.

Nederland. Net over de grens. Axel. Ik kom er graag. Altijd een heel mooi parcours. Ik liep deze run al eens vijf jaar geleden. En ik liep ook reeds de 'halve van Axel' (binnen twee weken wordt die trouwens opnieuw georganiseerd). Telkens waren het voltreffers wat de omloop betreft. Dus ook nu weer. Bijna vijftien kilometer en twee grote ronden langs rustige wegen. Mooi!

De omgeving van Axel kent enkele boerderijen (voornamelijk 19e eeuwse) die geklasseerd zijn als Rijksmonument.

Net ten zuiden van de stad staat in een bosrijk gebied een watertoren van 60 meter hoog. Deze kan beklommen worden. Bij helder weer is Vlissingen te zien.

In Axel start ook de Fortenroute, een fietsroute die over een afstand van veertig kilometer langs de mooiste plaatsen in de streek leidt en een twintigtal voormalige forten aandoet.

4. Eerpelkappers.

Axelaars worden 'êêrpelkappers' of aardappelkappers genoemd. Zij hadden vroeger de gewoonte op de aardappelvelden naar achtergebleven aardappelen te zoeken wanneer de boeren de velden hadden geoogst. Deze bijnaam geldt in Axel als een geuzennaam. Dit wil zeggen dat men die ziet als een erenaam, juist omdat anderen die als spotnaam gebruiken. Op het J.F. Kennedyplein is trouwens een standbeeld voor de aardappelkapper opgericht.

5. De wedstrijd.

Die ging dus door ten zuiden van de gemeente. Een plaats omgeven door een openlucht zwembad, sportterreinen en ja, zeker ook die watertoren.

Die toren speelde voor mij een vrij belangrijke rol tijdens de wedstrijd. Start en aankomst waren in de nabijheid gelegen. Hoe dichter ik bij die toren kwam, hoe dichter ik dus ook bij de aankomst was.

De eerste ronde (pakweg tot kilometer zeven) verliep zeker niet slecht. Met kilometertempo's die lagen tussen 4.00 en 4.15. Nadien werd het wat minder. Zeker de laatste drie kilometer was het vat zo goed als leeg en daalde het tempo naar 4.20 tot 4.25. Factoren die zeker meespeelden waren de wind en de soms licht stijgende gedeelten. Alhoewel dat laatste toch zeker niet meer was dan vals plat. Dus daar kan ik het moeilijk aan wijten. Maar het is een beetje de aard van het beestje zeker dat we naar mogelijke oorzaken zoeken. Wat op zich niet slecht is natuurlijk. Een analyse van de wedstrijd trachten te maken moet zeker kunnen en is soms nuttig.

Een en ander wil trouwens niet zeggen dat ik ontevreden ben over mijn wedstrijd. Wel integendeel. We worden er met de jaren niet jonger op en tempo's van onder de 4.00 worden steeds moeilijker haalbaar. Daar heb ik mij al een beetje bij neergelegd.

6. Na de wedstrijd.

Zoals steeds alles piekfijn in orde. Kleedkamers, prijsuitreiking, enzovoort. De prijs? Wat dacht je, een zak aardappelen. Als je zonder zit weet je dus wat te doen: loop die erpelkappersloop!