|
La ronde des sorcières - zaterdag 13 juli 2024 - 15 uur - Ellezelles
Het weer.
In de voormiddag kon er nog een bui vallen. Maar dan vooral over het noorden en het noordwesten. Over het zuidelijk deel van het land was het overwegend droog en wisselend bewolkt. In de namiddag zou het overal droog worden. De maxima lagen tussen 15° in de Hoge Venen en 18 tot 20° in het centrum. De wind waaide matig uit westelijke richtingen.
Wat vooraf ging.
Ik had alvast mijn voorzorgen genomen. Dit wil zeggen weinig trainingskilometers. Hier en daar voelde ik wat kleine kwaaltjes. Dus die konden dan ook zoveel mogelijk herstellen. Maar hoe het nu echt met de conditie zat wist ik eigenlijk niet zo goed. De laatste wedstrijd was ondertussen weer al enige tijd geleden. Maar ik moest dus eigenlijk wel lopen. Het opnieuw laten afweten kon met deze weersvoorspellingen eigenlijk niet. Je kan altijd een uitvlucht zoeken. Maar ik geef het toe, soms heb ik evenveel zin om ter plaatse een oefenrondje te lopen. Maar dat hebben we dus niet gedaan. Het was een vrij korte verplaatsing naar Ellezelles. Dus niets of niemand kon ons tegen houden.
De gemeente.
Ellezelles (Elzele) is een gemeente van ongeveer 6000 inwoners. Ze ligt in het noorden van de provincie Henegouwen, dichtbij Ronse. Het dorp ligt in de streek genaamd ‘Pays des Collines'.
Vanaf de dertiende eeuw was het gebied een voortdurend twistpunt tussen Vlaanderen en Henegouwen. Daardoor werd de streek vaak aangeduid als het ‘debattenland’.
Ellezelles is een gemeente die gevormd wordt door de deelgemeenten Elzele, Wodecq en Lahamaide.
Elzele ligt op een hoogte van 55 meter (kerk). Naar het noorden toe liggen heuvels die een hoogte van 157 meter bereiken. In het zuidwesten ligt eveneens een heuvelrug die tot 139 meter hoogte reikt. Over het tracé van de voormalige ‘spoorlijn 87’ loopt tegenwoordig een fietspad.
Het infocentrum ‘Maison du Pays des Collines' is in feite een museum. In dat museum worden verschillende aspecten van het ‘Pays des Collines’ besproken. Via een multimediaparcours komen geschiedenis, landschap, tradities, folklore (heksen, weerwolven, enzovoort) aan bod. In de verschillende zalen worden de vele karakteristieke kenmerken van de regio belicht: het heuvellandschap, de ambachten, de folkloristische tradities.
Bezienswaardigheden.
‘Le Sentier de l’Etrange’ is een zes kilometer lang wandelpad waarlangs beelden en sculpturen staan. Meestal in verband met het heksenthema.
De Sint-Pieters-Bandenkerk. Dit is de parochiekerk. Aan deze kerk werd vooral van de 15e tot en met de 18e eeuw gewerkt. De toren is gebouwd in zandsteen terwijl de overige delen van de kerk in baksteen en kalksteen werden uitgevoerd. De onderste delen van de toren zijn 15e eeuws en werden in Doornikse steen gebouwd. De bovenste geledingen zijn in zandsteen en werden in 1643 gebouwd. Het 16e eeuwse koor is in gotische stijl en is zevenzijdig afgesloten. Het schip is in de kern gotisch maar in 1781 werden twee zijbeuken aangebouwd in classicistische stijl. Het kerkmeubilair is voornamelijk 18e eeuws.
De Sint-Antonius van Paduakerk. Dit is de parochiekerk van de plaats Grand Monchaut. Het betreft een neogotische bakstenen kruisbasiliek met ernaast een toren van vier geledingen met een tentdak.
De Sint-Pieterskapel. Deze kapel werd gebouwd in 1701 maar het uiterlijk ervan is in het begin van de 20e eeuw tot stand gekomen. Ze is gebouwd in zandsteen en de voorgevel is gepleisterd. De kapel heeft een driezijdig afgesloten koor en wordt gedekt door een zadeldak.
De Onze-Lieve-Vrouw van Bois-Duchékapel. Deze veldkapel werd opgericht op het einde van de 18e eeuw. In de 19e eeuw werd ze geheel gepleisterd. De kapel heeft een vierkante plattegrond en is voorzien van een driezijdig afgesloten koor. Links van de kapel bevindt zich een calvarie uit de 19e eeuw.
De Sint-Rochuskapel. Dit kapelletje werd in de 18e eeuw gebouwd. Het heeft een driezijdig afgesloten koor en een met leien bedekt klokkentorentje boven de voorgevel. Het interieur bewaart nog het originele meubilair van de kapel.
De Onze-Lieve-Vrouw van de Vredekapel. Deze kapel zou al in de 16e eeuw hebben bestaan, hoewel de muurankers het jaartal 1672 tonen. Ze is gebouwd in run uitgehouwen lokale zandsteen en in baksteen. De kapel heeft een driezijdig afgesloten koor en een met leien bekleed klokkentorentje boven de voorgevel.
Het Klooster van de Zusters van Liefde van de Goede en Eeuwigdurende Bijstand. Dit complex werd gebouwd in de eerste drie decennia van de 20e eeuw. Het omvatte een weeshuis, een klooster en een kloosterkapel. De kapel is gebouwd in art decostijl en heeft een betonnen skelet. Deze kapel wordt versierd door een klokkentorentje. Het interieur is nog in originele staat. Het bakstenen woongebouw heeft veeleer neoclassicistische stijlkenmerken.
De Moulin du Cat Sauvage (Kattemolen), een windmolen uit 1750. Deze molen staat op een 116 meter hoge heuvel op de grens van Elzele en Ronse en dus ook op de grens tussen het Vlaamse en het Waalse gewest. Hij is in 1750-1751 gebouwd. Op het dak prijkt een windwijzer in de vorm van een kat. Deze korenmolen bleef tot na de Tweede Wereldoorlog in gebruik. In 1952 werd hij aangekocht door de ‘Fédération du Tourisme de la Province de Hainaut’. Hij is thans in het bezit van de gemeente Elzele. Hij wordt bediend door vrijwillige molenaars. Hij is asymmetrisch door de kombuis waarin een deel van de werktuigen is opgesteld. Hij is nu een beschermd monument en ook een beschermd dorpsgezicht.
De Moulin du Tordoir, een watermolen uit 1791. Staat in de deelgemeente Wodecq. Hij stopte met malen in 1955. Hij werd opnieuw maalvaardig gemaakt in 2000 en werd plechtig geopend tijdens de Open Monumentendag op 9 september 2000.
De Moulin d’Hubermont.
De Moulin Delatre, een windmolenrestant.
De Witte Molen, een windmolenrestant.
Het Kasteel Belval. Dit kasteel werd gebouwd in de eerste helft van de 19e eeuw. Het heeft een vierkant hoofdvolume en is gedekt door een tentdak en geflankeerd door twee hoektorentjes. Aan de achterzijde bevindt zich een achthoekige toren die uitkijkt op de landschapstuin. Het hoofdvolume bestaat uit een ingangstravee, geflankeerd door twee uitspringende traveeën. Een en ander toont een eenheid van stijl en een gedetailleerde uitwerking van versieringen.
De schandpaal. Een monument in de nabijheid van het koor van de Sint-Pieters-Bandenkerk. Het bestaat uit een achtkantige zuil met op twee tegenoverliggende zijden het reliëf van een leeuwenkop. Deze zuil stamt uit het midden van de 17e eeuw.
Folklore.
In 1610 zou de plaatselijke heks Quintine in Elzele opgehangen en verbrand zijn. Om dit te herdenken wordt er sinds 1972 jaarlijks een heksensabbat georganiseerd eind juni. Daarnaast kan men doorheen het gehele dorp heksenafbeeldingen terugvinden. Ook beweren lokale folkloristen dat het fictieve personage ‘Hercule Poirot’ er op 1 april 1850 is geboren. Beide figuren zijn ook vereeuwigd als bieren van de plaatselijke brouwerij.
Brouwerij.
De ‘Brasserie des Légendes’ is een Belgische brouwerij gevestigd in Irchonwelz (Aat) en Elzele. De brouwerij werd in 1998 opgericht door brouwingenieur Pierre Delcoigne onder de naam ‘Brasserie des Géants’. In 2007 werd de in 1993 opgerichte ‘Brasserie Ellezelloise’ overgenomen. De naam werd daarop veranderd tot ‘Brasserie des Légendes’. De brouwactiviteiten zijn nu nog steeds verdeeld over de twee vestigingen.
Bieren van ‘Brasserie des Géants’:
Gouyasse Tradition (of Goliath Blonde): blond bier van 6%.
Gouyasse Triple (of Goliath triple): tripel van 9%.
Saison Voisin: amberkleurig bier van 5%.
Ducassis: fruitbier van 3%.
Bieren van ‘Brasserie Ellezelloise’:
Saison 2000: amberkleurig van 6,5%.
Hercule: donker van 9%.
Blanche des Saisis: haverwitbier van 6,2%.
Quintine Ambrée: amberkleurig van 8,5%.
Quitine Blonde: blond bier van 8%.
Quintine Bio Organic: biobier van 5,9%.
De wedstrijd.
De inschrijvingen gebeurden in het ‘Complexe Sportif’ dat gelegen is in de Chaussée de Renaix. Daar kon in feite ook geparkeerd worden. Helaas wist ik dat niet vooraf en koos ik om de wagen te plaatsen in de Rue Saint Mortier op een goede 250 meter van dat sportcomplex.
Het sportcomplex omvatte onder meer de kantine en de terreinen van de plaatselijke voetbalclub. Niks bijzonder, gewone accommodatie. Wel zag ik onmiddellijk dat er een televisie stond opgesteld. Daar zouden we na de wedstrijd zeker kunnen gebruik van maken om de Pyreneeënetappe van de Ronde van Frankrijk te volgen.
We konden vanzelfsprekend ook gebruik maken van de kleedkamers van de voetbalclub. Dus douches waren aanwezig. Altijd een positief gegeven.
De start van de wedstrijd werd ook gegeven in de Rue Saint Mortier. Precies op tijd konden we starten voor een eerder korte wedstrijd. Dat zou een gemakkelijk te verteren dingetje worden. Of toch niet?
Het zou blijkbaar een wedstrijd worden langs kerken, molens en... afbeeldingen van heksen! Ik was benieuwd.
Het parcours werd omschreven als heuvelachtig. En dat werd al bevestigd op het eind van de eerste kilometer. Toen ging het al lichtjes bergop. Een supersnelle kilometer werd het dus niet meteen. Chrono 4.15.
In de tweede kilometer ging het wat beurtelings bergop en bergaf. De wind zat daar wel goed in het voordeel. Het tempo lag nu iets hoger. Chrono 4.10.
In de derde kilometer kregen we evenwel de zwaarste helling van het parcours voorgeschoteld. We stegen naar een hoogte van 72 meter en het maximum stijgingspercentage bedroeg 10,8%. Dat is niet min. Sommigen stonden volledig geparkeerd en waren aan het wandelen. Ik kon dat nog net vermijden. Maar het tempo zakte wel naar 4.33/km.
Dat was moeilijk te vermijden. Toch niet door mij. Gelukkig ging het in de vierde kilometer terug overwegend bergaf zodat het tempo opnieuw wat werd opgedreven. Chrono 4.22.
Kilometer 5 was een topper. Volledig bergaf nu. Dat was ‘vliegen’. Eindelijk nog eens een kilometer onder de 4.00. Chrono 3.58.
Meteen waren we ook al over halfweg. Helaas bleef het niet bergafwaarts gaan. Wel integendeel. Veel vals plat. Een trage zesde kilometer dus. Chrono 4.29.
Hopeloos traag is dat allemaal niet. Maar een topeindtijd mag je op dit parcours dus wel vergeten. Maar dat wist ik eigenlijk wel vooraf. Vanaf kilometer zeven kregen we er een aantal obstakels bij. De wind blies in het nadeel en hier en daar ging het ook over veldwegeltjes. Kilometer 7 werd dan ook de traagste van allemaal met 4.42.
De meeste hellingen hadden we nu wel gehad. De enige overblijvende obstakels waren dus nog de wind en de slechte paden. In kilometer 8 ging het nog redelijk. Chrono 4.28.
Het slechtste stuk bevond zich in de laatste kilometer van de wedstrijd. Daar was het dus nog even doorbijten en vooral zorgen dat we niet struikelden of uitgleden op het natte wegdek. Dat kon ik gelukkig vermijden en kilometer 9 ging dan ook in een nog vrij vlotte 4.24 en de laatste 400 meter werden in een tempo van 4.33 afgelegd.
Officiële wedstrijdchrono 0:41:11 of een gemiddeld tempo van 4.24/km. Ik eindigde daarmee op een 54e plaats algemeen en werd tweede in de categorie 60+. Prijs: een goed biertje ‘Moinette Blonde’ 75 cl 8,5% vol alcohol.
|
