|
TR318 – 5KM500 – 0:47:01 + wedstrijd 10 km Berlare – chrono 0:43:08
Het weer.
Zwaar bewolkt met geleidelijk perioden van regen of buien.
‘s Morgens trok een actieve neerslagzone over ons land. Het was zwaar bewolkt tot betrokken met perioden van regen of buien. Hier of daar kon een donderslag weerklinken, vooral in het westen. In het begin van de namiddag verschenen er (brede) opklaringen vanaf de Kuststreek. Later was dat ook het geval in het binnenland.
De maxima schommelden tussen 11 graden in de Hoge Ardennen en 15 graden in de Kempen.
De zuidenwind was matig, en vlak aan zee en in de Ardennen vrij krachtig. We kregen rukwinden tot 50 km/uur.
Actueel.
MISDAAD
Geweld tegen hulpverleners blijft toenemen.
In 2020 werden 235 pv’s opgemaakt voor geweld tegenover medisch personeel. In 2023 ging het al om 354 gevallen. En in de eerste drie kwartalen van 2024 werden 259 pv’s opgemaakt.
In het geval van brandweerlui ging het om zes gevallen van slagen in 2023 en elf gevallen in de eerste drie kwartalen van 2024, naast één geval van doodslag.
Intussen denkt een op drie hulpverleners eraan een andere job te zoeken door het geweld. Er zou een nultolerantie moeten komen ten opzichte van geweld tegen hulpverleners.
Terug in de tijd: maandag 1 november 2010.
5 km gelopen (8 rondjes Finse piste). Chrono 0:28:10. Gestart om 15.30 uur. Omdat het zonnetje mooi scheen (jawel, op 1 november), het weer ultrazacht was (zo’n 15°) en om de toch wel stramme spiertjes wat beweging te gunnen. Het werd wel letterlijk een lichte uitlooprun. Heel rustig dus. Daarna een goed bad genomen. Hopelijk voelen de spieren morgen al wat beter aan.
Gewicht 60,9 kg.
De run vandaag.
Wedstrijd: Berlare – De mooiste halve en 10 en 6 km run – start Donk – 13 uur – deelnemers 291.
TR318 – Finse piste – afstand 5km500 – chrono 0:47:01 – km-tijd 8.33 - calorieën 319 – temperatuur 13,9° - gewicht 62,0 kg – hartslag 84-106 – pasfrequentie 139 – een ochtendloop; vroeg uit de veren dus
De dag was, een beetje zoals gepland, begonnen met deze vroege run direct na het opstaan. Het vervolg erop was minder voorzien, zeg maar totaal onverwacht.
Net voor de middag (kwart voor twaalf) kreeg ik een melding van zoonlief dat hij niet tijdig in Berlare kon zijn om daar deel te nemen aan de 10 km wedstrijd in het kader van ‘de mooiste halve’ die voor de 10e keer georganiseerd werd. Een jubileumuitgave dus.
Hij was op voorhand ingeschreven voor die wedstrijd. Dat moet want hij is steeds ‘uitverkocht’ en op de dag zelf is er nooit nog mogelijkheid om in te schrijven. Het waarom van die maatregel ontgaat mij volledig maar dit is een andere zaak. Daarom stelde ik hem voor om eventueel in zijn plaats te lopen. Enig probleem: hoe moeilijk zou het zijn voor mij om daar tijdig te geraken. Aanvangsuur wedstrijd: 13 uur.
Gelukkig stond alles reeds zo goed als vertrekkensklaar voor de wedstrijd die morgen op het programma staat (of ik die nu ook ga lopen ga ik morgenvroeg bekijken). De wagen in en een verplaatsing van een twintigtal kilometer maken. Dat ging, ondanks het regenweer, redelijk vlot. Een gekend probleem is daar evenwel de parking. Er zijn wel heel wat plaatsen maar vaak zijn die natuurlijk allemaal bezet. Voor mij was het toch ongeveer anderhalve kilometer vermoed ik om tot bij de startplaats te komen. Al lopend dus maar. Ik denk dat ik die afstand bijna even snel heb afgelegd als de kilometers in de wedstrijd zelf. Maar goed: ook dit heeft zijn voordeel. We waren opgewarmd. En we hadden nog een kwartiertje om ons loopkledij aan te trekken en om onze tas in verzekerde bewaring te geven. En dat bleek allemaal net voldoende!
Nog nooit was het voorspel voor een wedstrijd dusdanig. En ik hou er ook helemaal niet van. Rustig een wedstrijd voorbereiden is altijd mijn motto geweest.
Maar we zouden dus wel zien wat een en ander ging geven. Het begin ging vrij goed en ik liep zelfs in de voorwacht van het uitgerekte peloton. Niet bij de allereerste maar toch top vijftig vermoed ik.
Toen de wedstrijd wat vorderde, het was ondertussen opgehouden met regenen, begon ik ook wat deelnemers in te halen. Dat geeft altijd een goed gevoel. Nagenoeg niemand kwam mij voorbij. Dit betekende dus onder meer dat ik er een vrij egaal tempo op nahield. Eens de laatste kilometer in zicht was kon ik het tempo nog wat opdrijven. Helemaal op het laatst, in de laatste paar honderd meter liep mij nog iemand voorbij. Een jonge kerel. Zijn naam Guust Harinck. Tegen zijn eindsprint had deze oude man geen verhaal. Op dat moment vloekte ik wel even. Maar naderhand was ik opgelucht. Ik werd geen dertiende maar veertiende. En dertiende eindigen na een dag als vandaag. Neen, toch liever niet!
|
