************Populaire muziek van de vorige eeuw tot nu************
02-08-2009
Een diamant van een singer-songwriter !
Een diamant van een singer-songwriter !
Neil Diamond is zo een diamant. Hij begon in het begin van de jaren '60 als schrijver van songs in de Brill Building (http://en.wikipedia.org/wiki/Brill_Building). Zo was hij het die met twee formidabele nummers The Monkees bekend maakte bij het brede publiek, inzonderheid de jeugd van toen (1966-1967). "I'm A Believer" (1966) en "A Little Bit Me, A Little Bit You" (1967) waren op het lijf van de jonge snuiters van The Monkees geschreven en zij waren samengebracht door handige platenbonzen om het succes van The Beatles in Amerika te counteren. Het is hen niet gelukt.
Maar Neil Diamond schreef en schrijft nog altijd prachtige songs.
Al was hij vaak het slachtoffer van kritiek, voornamelijk op zijn uiterlijk. Zijn propere, afgeborstelde imago speelde hem parten bij een welbepaald soort publiek. Een zanger(es) zou nooit mogen beoordeeld worden op zijn/haar imago ! Het zijn de vocale kwaliteiten die tellen.
Die kritiek veranderde enigszins toen een groep als Deep Purple zijn nummer "Kentucky Woman" coverde in 1968 ! "Red Red Wine" kent iedereen en de covers zijn ontelbaar. De twee belangrijkste zijn die van Peter Tetteroo en UB40. Cliff Richard had zijn song "Girl, You'llBe A Woman Soon" al gecoverd in 1967 en het lied werd in de jaren '90 weer opgepikt in de soundtrack van Pulp Fiction door Urge Overkill. Lulu zong in 1966 "The Boat That I Row" en Jonathan King had in 1970 een dikke hit met Neil Diamond's "Cherry Cherry"."I'mA Believer" werd zelfs in 1968 weer eens een hit voor The Four Tops !
De laatste jaren is hij weer actief aan het schrijven geslagen en niet zonder succes.
Mijn favorieten blijven: "I'm A Believer", "Kentucky Woman"; "Cherry, Cherry"; "Solitary Man"; "Girl, You'll Be A Woman Soon"; "Do It", "Red, Red Wine", "Cracklin' Rosie"; "I Am, I Said"; "Song Sung Blue"; "Sweet Caroline"; "Love On The Rocks", "Desiree", "Soolaimon" en de soundtrack van "Jonathan Livingston Seagull".
Zoals Raymond van het Groenewoud ooit zong: "Ik hou van veel muziekjes, en wie doet mij dat na ?".
Het spreekwoord luidt: "Beter een goede kopie dan een slecht origineel".
In 1967 was er al een parodie op de James Bond-films, m.n. "Casino Royale" die flopte bij het brede publiek maar wat voor een soundtrack had ! De hoes van die LP en de affiche in de bioscopen blijven voor altijd in het collectief geheugen opgeslagen (zie foto links).
Ook een geslaagde parodie op de James Bond-films en de TV-serie "The Saint" (allebei met Roger Moore in de hoofdrol) zijn de drie films van Austin Powers:
- Austin Powers: International Man Of Mystery - Austin Powers: The Spy Who Shagged Me - Austin Powers in Goldmember
De drie soundtracks van deze films zijn geweldig. Een greep uit de songs:
Sergio Mendes & Brasil ’66 met “Mas Que Nada”; Burt Bacharach met “What The World Needs Now Is Love”; Madonna met "Beautiful Stranger"; The Who met "My Generation"; Lenny Kravitz met "American Woman" (van The Guess Who); Burt Bacharach & Elvis Costello met "I'll Never Fall In Love Again"; "Miss You" van The Rolling Stones; Britney Spears met "Boys"; Earth, Wind & Fire met "Shining Star", maar vooral Quincy Jones met "Soul Bossa Nova", een leuk deuntje uit 1962, het jaar van de eerste Bondfilm "Dr. No".
Kijk vooral naar de links en de trailers die hieronder toegevoegd zijn:
Vandaag staat John Barry, Brits orkestleider en componist, in de schijnwerpers.
John Barry schreef prachtige filmmuziek en instrumentale hits.
Als orkestleider van The John Barry Seven ofJohn Barry & Orchestra stond hij regelmatig in de hitlijsten, ook als begeleider van de Britse zanger Adam Faith.
Zo zal zijn naam voor eeuwig verbonden (let op de woordspeling !) blijven met James Bond.
Zelfs zijn initialen (JB) zijn dezelfde ! In de jaren Â’60 was hij enige tijd getrouwd met een andere JB, met name Jane Birkin !
Overbekend zijn de scores van “Born Free”, “The Lion In Winter”, “Zulu”, “The Ipcress File”, “The Knack”, “Midnight Cowboy”, “The Deep”, “Out Of Africa”, “King Kong” en “Dances With Wolves”.
Maar het wereldbekende thema uit alle James Bond films is en blijft het instrumentale “The James Bond Theme” met zijn trompetten en twang-gitaren, zo typisch voor het begin van de jaren ’60, Carnaby Street en het hippe swinging London.
Het overbekende "James Bond Theme" werd nochtans niet geschreven door John Barry maar door Monty Norman. Onlangs won deze laatste nog een proces tegen een Britse krant die beweerd had dat John Barry eigenlijk de componist was. Hij hield er een aardige stuiver aan over !
In 1967 kwam er zelfs een parodiefilm in het circuit met als titel “Casino Royale” waarvoor Burt Bacharach (let op de initialen !) de soundtrack schreef. “The Look Of Love” gezongen door Dusty Springfield werd een geweldige hit, maar de film flopte niettegenstaande de uitzonderlijke cast: Peter Sellers, Woody Allen, David Niven, Ursula Andress, Orson Welles, Deborah Kerr, William Holden, Charles Boyer, John Huston, Jean-Paul Belmondo en George Raft. De LP met de soundtrack daarentegen verkocht als zoete broodjes. Herb Alpert & The Tijuana Brass stond ook maandenlang in de hitparades met “Casino Royale Theme”.
Zo is er ook een connectie tussen James Bond en The Beatles: Ringo Starr leerde Barbara Bach kennen op een filmset en trouwde met de Bondgirl, Paul McCartney schreef de titelsong voor “Live And Let Die”, George Martin vervolledigde die soundtrack met instrumentale muziek en Peter Sellers (boezemvriend van de Fab Four) speelde mee in de parodie “Casino Royale” uit 1967. Kijk eens naar onderstaand filmpje waar men “You Know My Name (Look Up The Number)” van The Beatles (b-kant van de single “Let It Be”) heeft geplakt op de trailer van “Casino Royale” uit 2006 met de nieuwe James Bond, Daniel Craig. De titelsong van deze officiële Bondfilm is van Chris Cornell en heet ook “You Know My Name”. Gewoonweg hilarisch !
You Know My Name = James Bond + Look Up The Number = 007.
In 1983 kwam er weer een onofficiële Bondfilm uit met Sean Connery: “Never Say Never Again”, een remake van “Thunderball” uit 1965. De titel sloeg op het antwoord dat de acteur gegeven had aan de producers die hem hadden gevraagd terug in de huid van James Bond te kruipen. Steevast antwoordde hij “Never Again” (Nooit meer).
Toen Ian Fleming, een vogelaar, die veel tijd doorbracht op de BahamaÂ’s zijn boeken over James Bond schreef, had hij eigenlijk de acteur Cary Grant in gedachten. Sean Connery werd geselecteerd omdat hij onbekend was en zeer goed geleek op Cary Grant. Toen men jaren later Roger Moore aanwierf was dit grotendeels omdat hij zijn wrange humor met Cary Grant gemeen had.
Enkele Jamaïcaanse artiesten zoals Prince Buster en Desmond Dekker werden ook geïnspireerd door James Bond en brachten het nummer "007" uit.
Het is niet de bedoeling hier bij elke film een link te plaatsen naar de titelsong (diverse compilaties waarvan hieronder een foto zijn in de handel verkrijgbaar), maar mijn favoriete deuntjes zijn, in chronologische volgorde:
The James Bond Theme uit Dr. No (1962) dat in alle films terugkomt. Gecomponeerd door Monty Norman en uitgevoerd door John Barry & Orchestra.
Goldfinger uit de gelijknamige film (1964) gezongen door Shirley Bassey.
Thunderball uit de gelijknamige film (1965) gezongen door Tom Jones.
You Only Live Twice uit de gelijknamige film (1967) gezongen door Nancy Sinatra.
On Her MajestyÂ’s Secret Service uit O.H.M.S.S. (1969) gespeeld door The JohnBarry Orchestra.
We Have All The Time In The World uit O.H.M.S.S. (1969) gezongen door LouisArmstrong.
Diamonds Are Forever uit de gelijknamige film (1971) gezongen door Shirley Bassey.
Live And Let Die uit de gelijknamige film (1973) gebracht door Paul McCartney &Wings.
GoldenEye uit de gelijknamige film (1995) gezongen door Tina Turner.
Die Another Day uit de gelijknamige film (2002) gezongen door Madonna.
Ook de moeite waard is de soundtrack uit “Never Say Never Again":
Afsluitend kun je stellen dat de sixties gedomineerd werden door 3 B's: The Beatles, James Bond en John Barry.
"James Bond will be back !"
Een piepjonge John Barry.
Een wat oudere John Barry (let op het hippe kapsel !)
John Barry schreef ook het wondermooie thema voor de TV-reeks "The Persuaders", met alweer Roger Moore in de hoofdrol. http://nl.wikipedia.org/wiki/The_Persuaders In Vlaanderen was deze serie (1971-1972) bekend als "De Speelvogels" en in Nederland als "De Versierders". De tweede hoofdrol was weggelegd voor Tony Curtis.
Dit is Monty Norman, de componist van het overbekende thema van James Bond. Hij komt lachend uit de rechtzaal omdat hij zijn proces tegen een Britse krant heeft gewonnen ! Zijn schadeclaim werd ingewilligd en hij hield er een paar miljoenen aan over.
Alle films op een rijtje in chronologische volgorde.
Een beeld dat op het netvlies van elke Bondfan is gebrand: in "Goldfinger" bekoopt de Bondgirl haar alliantie met James met de dood !
Ook een beeld dat op het netvlies van elke bioscoopganger is gebrand.
Het welbekende logo van 007 (Double O Seven).
Hieronder enkele compilatie-albums die echt de moeite waard zijn !
Nog enkele bekende beelden of affiches van James Bond, die iedereen wel eens gezien heeft.
De allereerste Bond: Sean Connery.
De tweede Bond, de Australiër George Lazenby, werd genadeloos door de critici neergesabeld en ook het publiek mocht hem niet. De enige Bond die ooit trouwde, maar het tragisch einde van de film verklap ik niet ! Toch een wondermooie soundtrack. Luister eens naar Louis Armstrong met een krop in de keel !!!
Roger Moore was de derde Bond. Hij kreeg ook veel kritiek, maar ik hield wel van zijn humor. Ik kende hem al van "Ivanhoe", "The Saint" en "The Persuaders".
De vierde Bond: Timothy Dalton.
De vijfde Bond: Pierce Brosnan.
De zesde Bond: Daniel Craig. Voor de film uitkwam fel bekritiseerd omdat hij klein en blond was.
Toch werd Daniel Craig onlangs uitgeroepen toe de meeste sexy James Bond aller tijden. Het moet gezegd worden: hij is de sportiefste van alle zes !
Alle zes op een rij (vlnr): Daniel Craig, Sean Connery, George Lazenby, Timothy Dalton, Roger Moore en Pierce Brosnan.
Toevallig of niet: deze vijf acteurs zijn ongeveer even groot (tussen 1 m 90 en 1 m 92). Daniel Craig is de enige blonde (hier niet op de foto) en meet "slechts" 1 m 80.
Schrijver Ian Fleming had eigenlijk Cary Grant voor ogen toen hij zijn fameuze boeken schreef op de Bahama's. De producers vroegen hem maar hij sloeg het aanbod af. Hij wou alleen de hoofdrol in Dr. No en dan moesten de filmproducenten weer uitkijken naar een ander acteur. Daarom werd Sean Connery gekozen, een onbekend vrachtwagenchauffeur en turnleraar.
Musica in Cinema !
Muziek in de film: een geweldige combinatie !
