************Populaire muziek van de vorige eeuw tot nu************
20-04-2014
LP's uit 1979: augustus/september
LP's uit augustus en september 1979
In augustus 1979 bracht Ry Cooder zijn elpee 'Bop Till You Drop' op de markt en op die geweldige schijf stond niet alleen zijn prachtige bewerking van 'Little Sister' bekend van Elvis Presley maar ook een mooie cover van 'Go Home, Girl'. Net als The Beatles, The Rolling Stones, de Bee Gees, Bob Dylan, Willy DeVille en zovele andere artiesten vóór hem koos hij voor een compositie van iemand die ik steevast "Alexander, de grote" noem: Arthur Alexander.
De Amerikaanse singer-songwriter Randy Newman stak het in augustus 1979 ook niet onder stoelen of banken want op zijn 6de langspeelplaat -getiteld 'Born Again'- gaf hij eerlijk toe dat hij het enkel en alleen deed voor het geld: 'It's Money That I Love', of zou hij het dan toch sarcastisch bedoeld hebben? Kijk maar eens goed naar zijn beschilderd gelaat op de hoes dat meteen naar de shockrockgroep KISS verwijst...
Boney M. verkocht in september 1979 nog altijd platen als zoete broodjes, zowel singles als elpees. Hun vierde schijf op 33 toeren heette 'Oceans Of Fantasy' en naast alle bekende hits die al in de hitparade hadden gestaan stond dit zeer dansbare 'Bahama Mama' en producer Frank Farian was daarmee zeer opgetogen.
De immer jong ogende Cliff Richard bracht ook in september 1979 een nieuwe elpee op de markt. Toepasselijk heette die schijf 'Rock 'n' Roll Juvenile' en natuurlijk stond het prachtige 'We Don't Talk Anymore' daarop maar ook 'Carrie', een compositie van Terry Britten en B.A. Robertson, jeweetwel die kerel van 'Bang Bang' die ook in dezelfde maand in de hitparades genoteerd stond.
Na 'Nooit meer drinken' en 'Kamiel in België' bracht Raymond van het Groenewoud samen met zijn Centimeters zijn elpee 'Ethisch Reveil' uit die volgens recensent Guy Mortier van HUMO over je heen ging als een trein... Topmuzikanten als Jean Blaute, Stoy Stoffelen (drums) en Mich Verbelen (bas) dragen hier hun (geweldig) steentje bij. Denk maar aan 'Aalst', 'Trek het je niet aan' en 'Ys' maar ik kies vandaag voor het hallucinante 'Brussels by night' dat later nog zou gebruikt worden door Marc Didden voor zijn gelijknamige film (september 1983).
Met binnenin een poster! Detail van de cover. De achterkant.
Raymond met zijn voortreffelijke backing band The Centimeters.
Welke langspeelplaten (vinyl op 33 toeren!) werden er zoal uitgebracht in die zomer van 1979? Eerst en vooral was er de Australische new wave/popgroep Flash And The Pan met hun gelijknamige elpee waarop oudere nummers uit 1977 en 1978 stonden die op single pas recent waren doorgedrongen tot West-Europa. Maar er stond ook deze formidabele song op die ging over het orkest van de Titanic dat in 1912 naar verluidt maar bleef doorspelen tot de laatste man. 'And The Band Played On (Down Among The Dead Men)' was één van de vele hoogtepunten op de LP 'Flash And The Pan' uit juni 1979.
Gerry Rafferty bracht in juni 1979 ook een elpee op de markt met als titel 'Night Owl', met de prachtige hoes getekend door Patrick. De gelijknamige song was trouwens al op single uitgebracht en had al in de BRT Top 30 gestaan. Op die plaat stond ook de knappe compositie 'Take The Money And Run'.
En kijk de kompaan van Gerry Rafferty in die formidabele band Stealers Wheel bracht ook in juni 1979 een elpee uit die hij 'Out Of Nowhere' noemde. En het was opvallend hoezeer de stem van Joe Egan op die van zijn spitsbroeder geleek en er perfect bij paste toen hij met hem samenzong in Stealers Wheel. Ik kies op deze Stille Zaterdag voor het emotioneel geladen maar prachtige 'Back On The Road'...
Ondertussen was Robert Palmer (Robeir Palmeir zoals sarcastisch stond aangeduid in de Brusselse Music Mania) al aan zijn vijfde soloplaat toe. Die LP uit juni 1979 heette 'Secrets' met daarop o.a. de formidabele versie van Moon Martins 'Bad Case Of Loving You' maar ook een knappe versie van Todd Rundgrens 'Can We Still Be Friends?'.
In juli 1979 kwam de elpee 'Communiqué' van Dire Straits uit en daarop stond de song 'Once Upon A Time In The West', die niets te maken had met de gelijknamige compositie van Ennio Morricone. Mark Knopfler begon tijdens optredens meer en meer rond te lopen met een zweetbandje op zijn hoofd en demonstreert hier eens te meer zijn geweldige beheersing van de gitaar.
Een heel ander geluid kwam uit de Verenigde Staten (Athens, Georgia) met de band The B-52's. De groepsnaam was ontleend aan de geweldige pruiken van de twee zangeressen, de zogenaamde "beehives" (bijenkorven). Cindy Wilson en Kate Pierson vormden de experimentele new-waveband samen met Keith Strickland, Ricky Wilson (gitaar) en Fred Schneider na een dronken nacht in een Chinees restaurant. De eerste elpee uit juli 1979 heette toepasselijk 'The B-52's' waarop dance en surfmuziek werd gecombineerd en Cindy Wilson was duidelijk een fan van Yoko Ono, aan haar hoog stemgeluid te horen...
Dit is de hoes die gebruikt werd voor de West-Europese markt.
De twee kompanen uit Stealers Wheel brachten elk een soloplaat uit.
Op zaterdag 29 september 1979 viel de verschrikkelijke Dschinghis Khan vanuit West-Duitsland al lachend Moskou binnen, niet in een gehucht van Gent maar in de hoofdstad van de U.S.S.R. Enkele maanden voordien had de groep nog deelgenomen aan het Eurovisiesongfestival maar dit was de opvolger: 'Moskau'. Nieuw in de BRT Top 30 van toen en even waren de kozakken, de Casatschok en Iwan Rebroff terug in ons geheugen...
'The Wizard of Oz' is een bekende film uit 1939 met in de hoofdrol Judy Garland, de moeder van Liza Minelli. De film is gebaseerd op de verhalen uit 1900-1920 over de tovenaar van Oz van schrijver L. Frank Baum. Een muzikale film, geregisseerd door Sidney Lumet, werd uitgebracht in oktober 1978. Het was de verfilming van de gelijknamige Broadway musical uit 1975. De rollen werden enkel gegeven aan Afro-Amerikaanse artiesten zoals o.m. Diana Ross (als Dorothy), Michael Jackson (als de vogelverschrikker), Nipsey Russell, Ted Ross en Richard Pryor. De eerste vier zongen onder de naam 'The Wiz Stars' het enthousiast lied 'A Brand New Day' dat opmerkelijk veel meer succes had dan de film zelf. Nieuw in de BRT Top 30 van zaterdag 29 september 1979.
Op 29 september 1979 maakten we via de hitparade kennis met ene B.A. Robertson en zijn leuke song 'Bang Bang'. Hierin somde de Schotse zanger een hele resem bekende historische figuren op (The mighty fall!). Een totaal andere song dan die van Cher of Nancy Sinatra (My baby shot me down). Het was ook de tijd dat men onbeschaamd rondliep met witte sokken onder te korte smalle broeken (zie ook Michael Jackson op de cover van 'Off The Wall').
Van een verrassing gesproken! ELO, het Electric Light Orchestra, was in de periode 1977-1979 enorm populair over de hele wereld en in het bijzonder in de Verenigde Staten waar de jongens uit Birmingham de status van supersterren hadden verkregen. Grootmeester singer-songwriter Randy Newman schreef zelfs een leuke ode aan ELO die op zijn LP 'Born Again' stond en ook als single werd uitgebracht: 'The Story Of A Rock And Roll Band'. Het plaatje verscheen voor het eerst in onze hitlijsten op zaterdag 29 september 1979. Newman was mee met zijn tijd want op 'Born Again' en op het singletje stond hij afgebeeld met een volledig geschminkt gelaat, alsof hij het vijfde lid was van de shockrock/hardrockband KISS.
Maar tegen de Nederlandse BZN (Band Zonder Naam) was geen Amerikaanse, Britse of andere productie opgewassen want op zaterdag 29 september 1979 kwam de Volendamse band als hoogste nieuwkomer postvatten in de BRT Top 30 met 'Marching On'. Niet mijn soort muziek maar ik was dan toch blij dat Cliff Richard de nieuwe nummer 1 werd met 'We Don't Talk Anymore'.
Op zaterdag 22 september 1979 kregen we via de BRT Top 30 een eigenaardig verzoek van Grace Jones te horen! De Jamaïcaanse zangeres en tevens model had duidelijk liefdesperikelen want ze vroeg dat haar vrijer deemoedig vergiffenis zou vragen op zijn knieën: 'On Your Knees'. Het was de enige single uit haar LP 'Muse' die het platenkopend publiek grotendeels links liet liggen want disco was op zijn retour...
De Zuid-Afrikaanse meidengroep Clout lag op zaterdag 22 september 1979 duidelijk onder vuur toen ze de BRT Top 30 binnenstormden met hun nieuwste single 'Under Fire'. Je kon zelfs verscheidene kogels horen rondfluiten op het 45-toerenplaatje...
Verwondering alom toen Mac Kissoon alweer scoorde zonder zijn zusje Katie. Op zaterdag 22 september 1979 was 'Surprise, Surprise' inderdaad zijn tweede solosingle die in onze hitparade terechtkwam. Katie Kissoon werd een zeer gewaardeerde achtergrondzangeres. Zo was ze vast lid van Eric Claptons band en werkte ze ook met o.a. George Harrison, Van Morrison, Stevie Wonder, Pete Townshend, Annie Lennox, Robbie Williams, James Last en George Michael en maakt sinds 1984 deel uit van het tourgezelschap van Roger Waters (ex-Pink Floyd).
De stemmen van de drie zingende zussen Toni, Marianne en Betty Kowalczyk van de Nederlandse band Pussycat herken je ook meteen uit duizend. De op één na hoogste nieuwkomer in de BRT Top 30 van zaterdag 22 september 1979 was een klaaglied gericht aan een of andere vader: 'Daddy'. Hun gitaarleraar Werner Theunissen schreef de meeste nummers voor de Limburgse pop- & countrygroep.
♫♫♫ Two girls for every boy! ♫♫♫... Zo klonk de intro van de allerhoogste nieuwkomer in de BRT Top 30 van zaterdag 22 september 1979 en het was een gouwe ouwe uit 1963 (!). Brian Wilson gaf een half afgewerkte song aan Jan Berry die hem met behulp van zijn maat Dean Torrence finaliseerde. Deze laatste kreeg geen credits daarvoor maar dat vond hij niet zo belangrijk. Op het plaatje speelden een resem studiomuzikanten mee onder de naam 'The Wrecking Crew' en dat waren niet de minsten: Billy Strange en Glen Campbell op gitaar; Hal Blaine en Earl Palmer op drums; Ray Pohlman gitaar en Bill Pitman bas. Het idee van twee drummers kwam van producer Billy Strange (die wonderbaarlijke gitarist op 'Bang Bang' in de versie van Nancy Sinatra, te horen op de soundtrack van 'Kill Bill'). Het plaatje kwam meteen binnen in onze hitlijsten op nummer 13 en dat getal bracht Jan & Dean geen ongeluk... Het windsurfen zat in die periode geweldig in de lift!
De hoogste nieuwkomer uit de BRT Top 30 van zaterdag 8 september 1979 was 'Can't Stand Losing You' van het trio The Police dat op sublieme wijze reggae, pop, ska, new wave, rock en jazz wist te vermengen met de attitude van punkers. De leadzanger/bassist Sting werd omstreeks die periode meer en meer bekend en zijn maten waren Andy Summers (gitaar) en Stewart Copeland (drums).
De vier zusjes Sledge wisten op 15 september 1979 weer te scoren met hun nieuwe single 'Lost In Music'. De grootste successen behaalde de discoformatie Sister Sledge door samen te werken met producers/componisten Nile Rodgers en Bernard Edwards van Chic en dat is eraan te horen! Wat een heerlijke dansmuziek!
Tijd voor een buitenbeentje in de popmuziek. The Buoys was een Amerikaanse progressieve rockband uit de jaren '70 die bestond uit Bill Kelly (zang), Jerry Hludzik (basgitaar), Fran Brozena (keyboards), Carl Siracuse (drums) en Chris Hanlon (gitaar). Hun eerste hit was 'Timothy' (1971), een nummer dat ging over kannibalisme en de opvolger 'Give Up Your Guns' over een bankovervaller. In 1972 èn in 1979 werd deze single een hit dankzij Radio Veronica (Alarmschijf èn gebruikt in een reclamespot voor centrale verwarming). Op 15 september 1979 verschenen The Buoys dan ook in onze BRT Top 30 en als ik me goed herinner stond 'Timothy' op de b-kant. Een single met een dubbele a-kant dus! Beide nummers werden geschreven door Rupert Holmes, een Britse componist en singer-songwriter die spoedig zelf in onze hitlijsten zou verschijnen.
De hoogste nieuwkomer in de BRT Top 30 van zaterdag 15 september 1979 was ene Marilyn. Ze zag er uit als Mireille Mathieu maar ze zong in het Engels een rock-'n-rollnummer getiteld 'A Little Bit To The Left'. Deze leuke compositie van Chris Peeters en Johnny Blenco verbleef 10 weken in onze hitparade en bereikte zelfs een 11de plaats. Niet slecht voor een Belgische productie!
Op naar zaterdag 22 september 1979 want toen verschenen de Commodores in onze hitparade met het nummer 'Sail On', voornamelijk gezongen door Lionel Richie die toen bij ons nog vrij onbekend was. In de Verenigde Staten stond de leadzanger vrijwel constant in de spotlights zodat de Amerikaanse zanger/muzikant met het "Fellainikapsel" in 1982 dan ook solo ging. Het logo van de band was wel indrukwekkend en leek zo uit een episode van Star Trek te komen...
Bij de heruitgave van de single werden beide hits aan elkaar gekoppeld.
Het logo van de Commodores was meteen herkenbaar!
Blijkbaar waren de ouders van Marouane Fellaini (hieronder) ook fans van Lionel Richie (hierboven) en inspireerde de Rode Duivel zich op een foto van de Amerikaanse zanger om zich een Afrokapsel uit de jaren 1970 aan te meten.
Op zaterdag 1 september 1979 verwelkomden we een onbekende groep genaamd The Knack met de geweldige single 'My Sharona' die als de bliksem onze hitlijsten veroverde. Helaas bleef het bij deze eendagsvlieg voor de Amerikaanse new wave rockband, maar de hoesfoto zal wel voor altijd op menig netvlies gebrand blijven staan...
De hoogste nieuwkomer in de BRT Top 30 van zaterdag 1 september 1979 was alweer de nieuwste single van het Electric Light Orchestra. 'Don't Bring Me Down' zat weer knap in elkaar met dank aan Jeff Lynne, het muzikaal genie. De single werd meteen een instant meezinger.
Een week later stond er 8 september 1979 op mijn kalender te lezen en die zaterdag was ik blij te horen dat Roxy Music weer genoteerd werd in de BRT Top 30. Er heerste wel wat verwarring in die periode in de hitlijsten want ook ABBA had een song die 'Angel Eyes' heette, maar deze song van Bryan Ferry en zijn kompanen klonk toch helemaal anders! De Scandinaven schreven de titel wel in één woord als 'Angeleyes'...
Eddy Grant had zijn groep The Equals verlaten om een met succes aan een solocarrière te beginnen. Zijn muziekgenre kan nog het best omschreven worden als elektrische reggae met een politieke boodschap. Zijn eerste hit kwam in onze hitparade binnen op zaterdag 8 september 1979 en die single heette 'Living On The Frontline'. Zijn grootste hits zaten er aan te komen, maar dat is voor de jaren '80...
Met die overgang van wintertijd naar zomertijd (of omgekeerd) zijn er wel momenten geweest dat ik mijn klok wou slaan vanwege slaapproblemen en mijn spijsvertering die overhoop lag. Op zaterdag 8 september 1979 maakten de broertjes Mael nog eens hun opwachting in onze hitparade met de single 'Beat The Clock'. Er zat een nieuw decennium aan te komen en dat hoorde je aan sommige muziek en dat kon je zien aan de leuke videoclips natuurlijk! De Amerikaanse groep Sparks schreef een record op zijn naam: 'Beat The Clock' is de snelstverkopende single uit de geschiedenis van Virgin Records.
Onnodig te zeggen dat de verkoop van witte onderhemdjes iets later steil de hoogte inging...
Rennend naar de dichtstbijzijnde oase...
Roxy Music had altijd van die stijlvolle en sexy hoezen met soms een ondeugende toets...
Hierboven de broers Russell en Ron Mael. Alternatieve hoesjes...
In de maand september 1979 werden heel veel nieuwkomers in de BRT Top 30 genoteerd. Hier volgen de eerste vijf die hun opwachting maakten op zaterdag 1 september. De eerste hitsingle komt van de broers Mark en David Knopfler die met hun rockgroep Dire Straits scoorden dankzij hun 'Lady Writer', het derde succesplaatje op rij in onze hitlijsten.
Iets hoger dan de Britse Dire Straits stond de Amerikaanse funk/soul/jazz/discogroep Earth, Wind & Fire met een mooie sfeervolle ballade, ditmaal verrassend genoeg geen uptemponummer. Op zaterdag 1 september 1979 stond 'After The Love Has Gone' genoteerd in onze hitparade. Maurice White en Philip Bailey werden een begrip in de muziekwereld en begonnen zich stilaan ook bezig te houden met solo- en nevenprojecten wat in 1984 het einde van de groep zou betekenen.
Van over het Kanaal kwam de boysband Racey overgewaaid met hun nieuwste single die toepasselijk 'Boy, Oh Boy' heette en die op zaterdag 1 september 1979 voor het eerst werd gespot in de BRT Top 30. De nieuwste sensatie in het Verenigd Koninkrijk vermengde rock-'n-roll uit de jaren '60 met glamrock uit de jaren '70. Opmerkelijk waren hun ingestudeerde danspasjes en het kenmerkend geluid van de keyboards.
Een hemelse intro voor een tragisch, waargebeurd verhaal dat ons verteld werd door Bob Geldof en zijn kompanen uit de Ierse rockband Boomtown Rats. Op 29 januari 1979 schoot de 16-jarige Brenda Ann Spencer op de campus van een school in San Diego twee volwassenen dood en verwondde ze acht kinderen en één politieagent. Ze had geen berouw voor haar wandaad en de enige uitleg die ze gaf was: "I don't like Mondays. This livens up the day". Haar familie probeerde nog te verhinderen dat de song in de V.S. werd uitgebracht, maar tevergeefs. Toch werd de single geen hit over de grote plas en op sommige radiostations zelfs verboden. 'I Don't Like Mondays' werd wèl een hit in West-Europa en wordt nu nog vaak gedraaid op de radio, meestal op een maandag. Zoals nu trouwens op mijn tijdlijn/blog. Opmerkelijke nieuwkomer in de BRT Top 30 van 1 september 1979.
Toen ik deze song voor het eerst op de radio hoorde wist ik meteen dat er een nieuwe nummer één in aantocht was. 'We Don't Talk Anymore' werd geschreven door Alan Tarney en deze hitsingle van Cliff Richard werd geproducet door zijn makker Bruce Welch, ex-slaggitarist van The Shadows en tevens ontdekker van Olivia Newton-John. Dit knap 45-toerenschijfje kwam op zaterdag 1 september 1979 voor het eerst zijn opwachting maken in de BRT Top 30.
