Deze Nederlandse band, met twee giganten als Jan Akkerman en Thijs van Leer, zag ik in 1971 optreden in Vorst-Nationaal in het voorprogramma van Ten Years After. De hitsingle van toen was 'House Of The King' maar we werden toen van onze stoel geblazen door een magistrale versie van 'Hocus Pocus' uit de LP 'Focus II'. Dit nummer werd pas op single uitgebracht in 1972 en bereikte de Amerikaanse en Canadese hitlijsten in 1973.
Na Focus trad de Britse blues/rockband 'Ten Years After' in Vorst-Nationaal op. Natuurlijk wou Alvin Lee zijn gitaarkunstjes tentoon spreiden met een vingervlugge versie van 'I'm Going Home' maar mijn gevoelige oren gaven toch de voorkeur aan deze protestsong uit 1971 waarin Lee niet alleen de overbevolking aankloeg maar ook de kloof tussen rijk en arm, de milieuvervuiling en de oorlog in Vietnam. Humor en muziek kunnen wel degelijk de wereld veranderen...
Op 24 september 1971 trok ik naar het Antwerps Sportpaleis voor een legendarisch optreden. In het voorprogramma speelde de Amerikaanse singer/songwriter Tony Joe White. Deze single, met de veel te lange titel, was toen net uit en een tijdje later kon ik hem tegen een spotprijs op de kop tikken. Maar de hoofdact van de avond moest nog komen...
En die hoofdact op 24 september 1971 was niemand minder dan CCR, herleid tot een trio. Tom Fogerty had de band enige tijd voordien verlaten voor een solocarrière maar zijn broer John ging op Europese tournee samen met bassist Stu Cook en drummer Doug Clifford. Natuurlijk was iedereen gekomen voor de meestampers als 'Suzie Q', 'Proud Mary', 'I Put A Spell On You', 'Fortunate Son', 'Green River', 'Bad Moon Rising', 'Who'll Stop The Rain' en zovele andere maar toen deze intro door het Antwerps Sportpaleis weergalmde, ontplofte zowat de hele zaal!
Zie ik hier enige gelijkenis met de hoesfoto van de single 'Masterpiece' van Irish Coffee (ook uit 1971) of is dit puur toeval?
De gitaarvirtuoos Jan Akkerman waar Eric Clapton toen naar opkeek.
Fluitist Thijs van Leer kon gekke bekken trekken bij het jodelen van 'Hocus Pocus' en vooral bij het opzetten van zijn falsettostem.
Gitarist Alvin Lee was de stichter van zijn groep in 1966, exact tien jaar nadat (ten years after, heb je hem?) Elvis Presley (zijn groot idool) doorbrak.
De dageraad is aangebroken... Deze welbekende christelijke hymne werd reeds in 1931 uitgebracht. De Engelse auteur Eleanor Farjeon schreef de lyrics op de traditionele melodie 'Bunessan' uit de Schotse Hooglanden (dezelfde melodie als het 19de eeuwse kerstlied 'Child in the Manger'). Rick Wakeman, klassiek geschoold muzikant en lid van de symfonische groep Yes, kreeg in 1971 slechts 10 Britse Ponden voor zijn mooi pianospel. Uit de LP 'Teaser and the Firecat' (oktober 1971) en in 1972 stond Cat Stevens hiermee hoog in de Amerikaanse hitlijsten.
De Amerikaanse componist Paul Williams schreef dit "ouderwets liefdeslied" en 'Three Dog Night' had er in 1971 een grote hit mee. Chuck Negron is hier de leadzanger. Rare groepsnaam? De oorspronkelijke bewoners van Australië hadden vroeger de gewoonte onder de grond te slapen samen met een dingo. Bij koude nachten kropen ze dicht bij twee wilde honden en als het vroor was het een "three dog night"...
Deze Franse zanger werd blind geboren in Parijs op 28 december 1951. Toch leerde hij piano en orgel spelen. Hier zingt hij in een vlekkeloos Engels en zonder accent (!) een mooi liefdeslied. Het werd een grote Europese hit voor hem in het najaar van 1971. Nadien werd het bij ons een beetje stil rond hem maar in Frankrijk bracht hij tot in 2006 nog platen uit.
Nadat zijn tweede single ('Underneath The Blanket Go', uitgebracht in februari 1971) geen hoge ogen had gegooid, was het met deze slow uit juli 1971 weer raak! Hij was fan van Charlie Chaplin (getuige daarvan zijn gekke outfit) en mooie melodieën uit zijn mouw schudden kon hij als geeneen. Hieronder een mooi optreden uit 'Top Of The Pops'.
Deze compositie liep niet van een leien dakje. In 1968 schreef Lennon op deze melodie 'Child of Nature'. De song bleef in de kast liggen tot hij met een andere tekst verscheen op de LP 'Imagine' in september 1971. Vreemd genoeg verscheen 'Jealous Guy' pas op single in 1985. Roxy Music had er in 1981, enkele maanden na de moord op Lennon, een hit mee. Nicky Hopkins speelt piano, Klaus Voormann bas en Jim Keltner drums.
Twee songs uit de LP 'Imagine' van John Lennon & The Plastic Ono Band.
Film in 1971: 'Dirty Harry' geregisseerd door Don Siegel met Clint Eastwood in de hoofdrol. De man die verantwoordelijk was voor deze opwindende score schreef ook pareltjes voor o.a. 'Enter The Dragon', 'Mannix', 'Mission: Impossible' en 'Bullitt'.
Film in 1971: 'A Clockwork Orange' geregisseerd door Stanley Kubrick met Malcolm McDowell in de hoofdrol. De man die zorgde voor de opwindende soundtrack was Walter Carlos die niet alleen veel experimenteerde met synthesizers maar ook een baanbreker was in het genre. Hij onderging later een geslachtsoperatie en gaat nu door het leven als Wendy Carlos.
Film in 1971: 'Summer of '42' geregisseerd door Robert Mulligan met Jennifer O'Neill in de hoofdrol. De Franse componist die zorgde voor de romantische soundtrack was Michel Legrand die ook 'Les moulins de mon coeur' schreef, beter bekend als 'The Windmills of Your Mind'.
Film in 1971: 'Diamonds Are Forever', de 7de James Bondfilm, geregisseerd door Guy Hamilton met Sean Connery en Jill St. John in de hoofdrollen. Shirley Bassey zingt het thema gecomponeerd door John Barry (muziek) en Don Black (lyrics). De Welshe zangeres heeft nog altijd het record van 3 Bondnummers achter haar naam staan.
Film in 1971: 'Shaft' geregisseerd door Gordon Parks met Richard Roundtree in de hoofdrol. In dat jaar kreeg de blanke James Bond concurrentie van de zwarte John Shaft. De soundtrack werd dan ook geschreven door de Afro-Amerikaan Isaac Hayes met de wah-wah gitaar van Charles Pitts in een muzikale hoofdrol. "Can you dig it?"...
Uitstekende verzameling soundtracks van Schifrin die ik op compact disc heb.
Toen ging hij nog door het leven als Walter omringd door zijn synthesizers.
Ook een favoriete track uit dat legendarisch album 'L.A. Woman' uit 1971 waarop Jim Morrison aka 'Mr. Mojo Risin' (anagram) voor het laatst te horen is. Zonder de leadzanger ging de groep nog een tijdje door, maar in 1973 hielden Ray Manzarek, John Densmore en Robbie Krieger het voor bekeken. Enkele reünies volgden in 1978, de jaren '90 en '00 doch Morrison kon nooit vervangen worden.
Openingstrack uit 'Sticky Fingers', de elpee met een echte ritssluiting. Op de single stonden twee songs op de b-kant: 'Bitch' en 'Let It Rock'. Alhoewel de song toegeschreven wordt aan het duo Jagger/Richards is het Mick Jagger die hem grotendeels schreef met Marsha Hunt in gedachten. Ik hou het bij bruine suiker op mijn pannenkoeken, mijn favoriet dessert.
Nog zo'n geweldige track die nooit op de radio komt. Uit het formidabel album 'Ram' en tevens de b-kant van de single 'Eat At Home'. Onbekend is onbemind, maar ik draaide deze song wel op de eerste T-Dansant van het Jeugdhuis 'De Bezem' in het Hooghuis van Bosvoorde. En toen was de dansvloer ineens te klein...
In september 1971 ontmoette ik de ware op een bal in het Hooghuis van Bosvoorde en op de tonen van deze rocker maakten we kennis. Samen dansen ging nog niet zo goed maar ondertussen zijn we toch bijna 38 jaar gelukkig getrouwd. Deze draag ik dan ook op aan mijn schatje.
Een van de leukste rocksongs uit 1971 was volgens mij deze 'Resurrection Shuffle' van een nieuwe groep met een blazerssectie, zoals ik ze graag hoor. Tom Jones bracht datzelfde jaar nog een cover uit van deze song, maar ik verkies toch deze original. ♫♫♫ Put your hand on your hip, now you let your back bone slip ♫♫♫...
Zonder de charismatische frontzanger Jim Morrison was de groep The Doors ten dode opgeschreven.
Bobbey Keys speelt saxofoon op 'Brown Sugar'. 'Let It Rock' is een compositie van Chuck Berry en deze versie is live.
Welke muziek werd er nog gedraaid in 1971? Deze bonte bende bracht de ene hitsingle na de andere uit op RAK Records waar producer Mickie Most het mooie weer maakte. Bij dit druilerige weer komt een kopje warme chocolademelk goed van pas. Opgelet, vergeet niet te blazen of je verbrandt je lippen!
Ook in 1971 regende het veel, net zoals nu. Dit Brits quintet brengt dat gevoel van gelatenheid en droefenis perfect over. Een echt maandagsgevoel. Maar we moeten optimistisch blijven: de regen spoelt het strooizout weg en geeft de bomen en de planten te drinken. Spoedig zullen die uit hun winterslaap ontwaken.
In de zomer van 1970 stond dit plaatje op nummer 1 in Spanje. Een Vlaamse deejay hoorde het tijdens zijn vakantie en bracht het mee naar België. Hij draaide het singletje meermaals in zijn discotheek en tegen de zomer van 1971 kwam het de BRT Top-30 binnen. Hoe een dubbeltje rollen kan...
Deze Amerikanen daarentegen waren in 1971 nog nooit in Spanje geweest . Hoyt Axton componeerde dit geweldig nummer en misschien doet de naam Axton een belletje rinkelen. Zijn moeder, Mae Boren Axton, schreef namelijk 'Heartbreak Hotel' samen met Thomas Durden en... Elvis Presley.
Gisteren draaide ik 'Proud Mary' in de versie van Ike & Tina en vandaag is het de beurt aan de b-kant, die trouwens ook op de steengoede elpee 'Workin' Together' uit 1971 staat. Aanstekelijke funk van de bovenste plank!
Cover uit 1971: de song werd geschreven door Jerry Leiber en Phil Spector en was al een hit voor Ben E. King in 1960. Toch slaagde The Queen of Soul erin het origineel te doen vergeten. Zij legde een persoonlijke toets in haar knappe versie. ♫♫♫ There is a rose in Spanish Harlem ♫♫♫...
Cover uit 1971? Technisch gezien is dit het origineel want de auteursversie van Bob Dylan werd pas uitgebracht in 1975. Op zijn legendarische LP 'The Basement Tapes' (Bob Dylan & The Band) uit 1967 stonden naast deze parel ook o.a. 'Million Dollar Bash', 'Too Much Of Nothing' en 'This Wheel's On Fire'. Fairport Convention; Jonathan King; Peter, Paul & Mary en Julie Driscoll & The Brian Auger Trinity hadden al gretig geplukt uit deze opnamesessies en daarmee een hit gescoord. Manfred Mann had veel ervaring met het coveren van Dylansongs. Op de single wordt deze song toegeschreven aan Manfred Mann terwijl hij op de eerste elpee staat van Manfred Mann's Earth Band.
Cover uit 1971: deze compositie van Norman Whitfield, Barrett Strong en Janie Bradford werd oorspronkelijk opgenomen door The Temptations. Maar de bekendste versie is wellicht die van Marvin Gaye. De New Yorkse groep 'Mardi Gras' had er in elk geval een dikke Europese hit mee in de overgang van 1971/1972.
Cover uit 1971: Toen was alles nog koek en ei tussen Ike en Tina. Ze drukten allebei hun stempel op deze compositie van John Fogerty zodat de song vanaf 2:19 minuten ontploft en zich ontpopt tot een andere: 'Rollin' on the river'! De Turners deden zowaar de versie van Creedence Clearwater Revival tijdens hun live-optredens vergeten. Maar toch blijft de originele versie van CCR mijn voorkeur wegdragen.
Cover uit 1971: het origineel werd geschreven in 1970 door Pete Ham en Tom Evans van de groep Badfinger. Toen Nilsson die versie hoorde op een party dacht hij dat het The Beatles waren. Vreemd genoeg hadden andere artiesten grote hits met composities van Nilsson terwijl hijzelf enkel scoorde met coverversies. Paul McCartney noemde deze compositie "the killer song of all-time". Ze stond op de LP 'Nilsson Schmilsson' en werd als single uitgebracht in oktober 1971. In maart 1972 stond het plaatje nog altijd in de hitparades.
'Mrs. Henry' geschreven door Bob Dylan in 1967 als 'Please Mrs. Henry' stond op de debuutelpee van Manfred Mann's Earth Band terwijl de single simpelweg werd toegeschreven aan Manfred Mann. Manfred Mann Chapter III stond nochtans tussen deze twee formaties in.
In 1971 stond Tina Turner op het hoogtepunt van haar schoonheid. Vooral haar benen waren indrukwekkend!
Graham Nash had de band al in 1968 verlaten en met de nieuwe voorzanger Terry Sylvester werden nieuwe muzikale paden bewandeld. De song gaat over de verwijfde zanger van een rockbandje en in de periode van de opkomende glamrock geen echt grote hit in 1971. Misschien had de naamkeuze daar schuld aan want op mijn single staat 'Hey Willie' gedrukt... Eind 1971 zou Allan Clarke uit onvrede met de keuze van de nummers de groep eveneens verlaten.
Begin jaren '70 begon de klad te komen in al die sixtiesgroepen. Een voor een vielen ze uit elkaar of herrezen ze uit hun as onder een andere naam. Roy Wood zwaaide jarenlang de plak over deze band maar moest Jeff Lynne naast zich dulden. In december 1971, enkele maanden na deze single, werd de groep hervormd tot het 'Electric Light Orchestra'. In 1972 verliet Wood uit onvrede ELO en stampte hij de glamrockformatie 'Wizzard' uit de grond.
De mannen van Deep Purple waren zo slim hun groepsnaam te behouden, ook na enkele personeelswisselingen. Mark II bestond net zoals bij 'Deep Purple in Rock' uit Ritchie Blackmore - gitaar; Ian Gillan - vocals; Roger Glover - bas; Jon Lord - toetsen, Hammondorgel en Ian Paice - drums. Deze single steeg in 1971 dan ook als een raket naar de hoogste regionen van de hitparades.
De kerels van The Collective Consciousness Society (CCS) o.l.v. Alexis Korner, de peetvader van de Britse blues, bleven maar uit hetzelfde vaatje tappen. Ze lieten de pure blues voor wat hij was en kozen resoluut voor aanstekelijke popmuziek. En dat leverde hen in 1971 een leuke dansbare hitsingle op geproducet door Mickie Most.
Maar de allermooiste song uit die periode stond te blinken op de LP 'Hunky Dory' (1971). Deze parel met verwijzingen naar Mickey Mouse en Lennon werd pas als single uitgebracht in juni 1973 (!). Bowie slaagde er als geen andere in zonder kleerscheuren uit de sixties te komen en zowaar te scoren in de seventies met een nieuwe sound. Even een woordje uitleg: Bowie schreef in 1968 de Engelse lyrics ('Even a Fool Learns to Love') op muziek van 'Comme d'habitude' (1967). De song werd nooit uitgebracht, Paul Anka kocht de rechten op en herschreef de tekst als 'My Way' en Frank Sinatra had er een wereldhit mee in 1969. Als reactie hierop en als parodie schreef Bowie 'Life On Mars?' en op de elpeehoes staat 'inspired by Frankie'. Rick Wakeman van de symfonische groep Yes speelt piano terwijl gitarist Mick Ronson zorgt voor de wondermooie partij violen. De zinsnede "Look at those cavemen go" komt uit 'Alley Oop', een hit voor de Amerikaanse doo-wopband The Hollywood Argyles (1960). En is er leven op Mars? Ik weet het niet want 'curiosity killed the cat'...
Over de hele wereld heette de song 'Hey Willy'.
Behalve in België: EMI Belgium slaagde erin 'Hey Willie' te laten afdrukken op het hoesje of was dat de schuld van Druco uit Halle. In elk geval ziet mijn singletje er zo uit.
Op dit singlehoesje uit 1973 staat Bowie alweer met een ander imago (Ziggy Stardust). Op de LP 'Hunky Dory' uit 1971 zag hij er met zijn lang haar nog uit als een hippie.
Flashmob in Het Spiegelpaleis Om Bruno Wyndaele en Sam De Bruyn te bedanken voor het toffe programma 'Het Spiegelpaleis' in het Vlaams Parlement te Brussel op Een (VRT) verrasten wij hen op een flashmob, gezongen op de tonen van 'Gimme Hope Jo'anna', ook bekend als 'Laat het gras maar groeien' in de versie van Sam Gooris.
Zondag 27 januari 2013
De echtgenoot van Gerdje Noels (midden) is cartoonist en die had gezorgd voor twee gelijkende portretten van Sam en Bruno.
Dennis de applausmeester (rechts) zorgde meestal voor flauwe of aangebrande moppen.
