************Populaire muziek van de vorige eeuw tot nu************
26-05-2013
LP's uit semester 1, 1974
LP's uit semester 1, 1974
De elpee 'Planet Waves' van Bob Dylan verscheen in januari 1974 en bevatte o.m. deze parel. Dankzij een technische ingreep kon deze song op YouTube geplaatst worden want de platenmaatschappij van "His Bawbness" doet er alles aan om alle videoclips van de grootmeester te blokkeren. Benieuwd hoelang deze 'Forever Young' er zal blijven opstaan.
In januari 1974 stond de elpee 'The Dark Side Of The Moon' van Pink Floyd, uitgebracht in maart 1973, nog altijd genoteerd in de hitlijsten van best verkochte albums en dat zou nog enkele jaren duren. Hieruit een instrumentale track getiteld 'On The Run'. Richard Wright legde tijdens een interview uit dat de song gaat over het vele reizen van de band en de vliegangst die telkens opduikt bij wereldtournees. Op het eind van het nummer hoor je trouwens een neerstortend vliegtuig.
Over vliegtuigen gesproken! In januari 1974 bracht Brian Eno -die Roxy Music intussen had verlaten omwille van meningsverschillen met Bryan Ferry- een soloplaat uit onder de naam Eno. Hij bracht ook artrock of glamrock maar hij was experimenteler. Hij kreeg op zijn elpee de hulp van o.m. Chris Spedding, Phil Manzanera, Paul Thompson, Andy Mackay en Robert Fripp. Hier komen de warme straaljagers!
In februari 1974 bracht Steely Dan alweer een fantastische elpee uit onder de naam 'Pretzel Logic'. Hieruit post ik twee geweldige nummers. Het eerste doet mij altijd denken aan Ricky, een jongen uit het Aalsterse, die ik leren kennen had in West-Duitsland in 1973 tijdens mijn legerdienst. Hij was ook heel fel begaan met muziek. 'Rikki Don't Lose That Number' staat dan ook tussen mijn favoriete songs allertijden!
Het tweede nummer is een bewerking van een oud jazznummer van Duke Ellington, gewoonweg fantastisch:
Op 8 maart 1974 verscheen de tweede elpee van de Britse groep Queen die glamrock en hardrock combineerde met de theatrale zangstijl van Freddie Mercury. Van de eerste LP kende ik alleen de hoes want ik ging regelmatig snuisteren in platenwinkels. Van deze 'Queen II' kende ik enkel 'Seven Seas Of Rhye' van de charts op de BBC. Uit deze tweede plaat pluk ik ook 'Ogre Battle'. De kreten in het midden van het nummer komen van Mercury die de song schreef op gitaar. De foto van de hoes zou later veelvuldig herbruikt worden, vooral voor de videoclip van 'Bohemian Rhapsody'.
Deze song doet mij onwillekeurig denken aan 'This Town Ain't Big Enough' van Sparks. Zouden deze Amerikanen fan geweest zijn van Freddie Mercury & Queen?
In april 1974 was het de beurt aan David Bowie om een steengoed album uit te brengen met de controversiële hoestekening van de Belg Guy Peellaert, die dan ook gecensureerd werd. 'Rebel Rebel' heb ik enkele weken geleden als single al gepost, daarom valt mijn keuze vandaag op het titelnummer 'Diamond Dogs'. Bowie had zijn alterego Ziggy Stardust afgezworen en zijn muziekstijl leunde nu meer aan bij die van Iggy Pop en zijn Stooges of die van de Stones.
Nog even terug naar februari 1974, de maand waarin Deep Purple de elpee 'Burn' uitbracht. Het titelnummer is bekend maar mijn voorkeur gaat vandaag uit naar 'Might Just Take Your Life' met het prachtig orgelspel van Jon Lord. De memorabele hoes toont vijf brandende kaarsjes die de hoofden van de groepsleden voorstellen.
Vandaag post ik de laatste 6 nieuwkomers uit de BRT Top 30 van juni 1974. Toen vloog deze hemelvogel de hitlijsten binnen, recht uit de soundtrack van 'Jonathan Livingston Seagull', gecomponeerd door Neil Diamond en uitgebracht op 3 november 1973. Het was zijn eerste elpee na zijn live album 'Hot August Night' uit 1972. Het verhaal gaat over een zeemeeuw die leert vliegen en samenleven in groep met zijn soortgenoten. De soundtrack had meer succes dan de film.
De tweede nieuwkomer was een eendagsvlieg: Leo Unger kwam uit Den Haag en scoorde toen een hit met 'Run To The Sunshine'. Een andere song van hem is 'It Isn't Really Like They Say', beter bekend als 'Algebra', de Nederlandstalige versie gezongen door Loeki Knol. Hans Vandenburg speelde samen met Leo Unger en zou later succes hebben met Gruppo Sportivo.
De derde nieuwkomer uit juni 1974 was een oldie uit 1965: The Fortunes brachten toen geweldige herinneringen teweeg met het fantastische 'You've Got Your Troubles'. Geen idee waarom deze single opnieuw werd uitgebracht maar het was een geweldig goed idee van de platenmaatschappij. Zo leerde een hele nieuwe generatie de muziek van de jaren '60 kennen.
Bij de vierde spitste ik mijn oren: was dit opera of operette? Een revolverschot werd na de intro gelost en de song was toen echt vertrokken. Dit was volgens mij glamrock of was het poprock van de broers Ron en Russell Mael met invloeden van Roxy Music en Queen. Russell viel op door zijn krullenbol en zijn kopstem en Ron door zijn Hitler/Chaplin-snorretje. Deze Amerikaanse band uit L.A. zou hiermee zijn grootste hit scoren.
Over kopstemmen of falsettostemmen gesproken! De terechte zomerhit uit 1974 kwam in juni al binnengestoven in alle hitlijsten van o.m. de Benelux, Scandinavië, het VK, Frankrijk, West-Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland. Oorspronkelijk moesten de componisten Wayne Bickerton en Tony Waddington met hun liedje alle uitgeverijen aflopen om het verkocht te krijgen. Showaddywaddy vond het maar niets, Carl Wayne was ook niet geïnteresseerd en uiteindelijk werd de demogroep omgedoopt tot The Rubettes. Maar toen de single een succes werd, was de zanger met de kopstem, Paul da Vinci, al lang vertrokken voor een solocarrière. Hier is die vijfde nieuwkomer:
Het leukste nummer uit juni 1974 was deze zesde en laatste nieuwkomer. De folkgroep uit Veurne zingt op ironische wijze over ene Jean-Pierre die zijn hele bestaan lang van het leven wil genieten, maar achtereenvolgens in de kindercrèche, de school, het leger, de fabriek en het bejaardentehuis terechtkomt. De groep trad voor het eerst op tijdens de Gentse Feesten in 1972 dankzij organisator Walter De Buck. Het was de piratenzender Radio Mi Amigo die het lied oppikte waardoor het een hit in Vlaanderen werd. De melodie van het refrein "inke pinke parlez-vous" gaat terug op een oud soldatenlied uit de Eerste Wereldoorlog (Three German Officers/Mademoiselle from Armentières/Inky Dinky Parleyvoo). En mijn vader zong het lustig mee...
De broers Mael vormden de kern van Sparks.
Het collectief van Vuile Mong debuteerde op de Gentse Feesten in 1972.
Enkele weken na het origineel, geschreven door Leo Sayer en Dave Courtney, kwam de cover van Three Dog Night binnen in de BRT Top 30 van juni 1974. De intro en de outro zijn, zoals bij de single van Sayer, de 'intrede der gladiatoren' geschreven door de Tsjechische componist Julius FučÃk. De twee versies stonden dus tegelijkertijd in onze hitlijsten genoteerd.
Linksboven een foto van mijn verloofde en mezelf. We hadden net de beslissing genomen in het jaar 1975 te trouwen. We kenden elkaar al vier jaar en we vonden dat het tijd werd een nestje te bouwen.
Op 8 juni 1974 gebeurde het onwaarschijnlijke: een plaatje uit 1954 dat opnieuw werd uitgebracht in 1955 n.a.v. het succes van de film 'Blackboard Jungle' en daarna opnieuw een hit werd in 1968 (door de rock-'n-rollrevival), werd in 1974 nogmaals op de markt gegooid. Waarschijnlijk was dat omwille van het grandioos succes van de film 'American Graffiti'. Wat er ook van zij, de single '(We're Gonna) Rock Around The Clock' van Bill Haley & His Comets kon ook op de goedkeuring van mijn ouders rekenen en stond dus op die bewuste dag tussen de 30 best verkochte singles.
Een singletje dat ik altijd heel leuk gevonden heb kwam ook uit juni 1974. Want toen hoorde ik deze compositie van twee Nederlandse broers die in Zuid-Afrika waren geboren. Van Mexico droomde ik al jaren en die droom kwam enkele jaren geleden uit toen ik een prachtige rondreis maakte van bijna 5.000 km doorheen het land van de Maya's, Tolteken, Azteken, Zapoteken en andere indianenstammen. Gelukkig had ik geen last van turista zodat ik geen apotheken moest bezoeken. ♫♫♫ "Mexico, I just can't say goodbye!" ♫♫♫...
In juni 1974 kwam de derde opeenvolgende hit van The Three Degrees de hitlijsten van overal ter wereld binnengeschoten. Het was alweer een Gamble/Huff-compositie, geheel in de stijl van The Sound of Philadelphia. En of het een doorslaggevend jaar was! Mijn verloofde en ik hadden net besloten in het huwelijksbootje te stappen in 1975. De juiste datum lag nog niet vast maar ons besluit stond wel vast!
Van chocomelk heb ik altijd gehouden, vooral in combinatie met krentenbrood (hint!). Maar ook van de Britse bonte bende met de naam 'Hot Chocolate'. In de maand juni 1974 kwam de nieuwste single van de groep op kousenvoeten binnengeslopen in onze BRT Top 30. Producer Mickie Most vroeg aan de frontzanger en componist van 'Emma' meer diepgang in zijn composities te leggen en dus schreef Errol Brown dit lied over de dood van zijn moeder: "Emma, Emmaline!'...
"Uh, uh!", zo begint deze single van alweer een nieuwe groep uit de Philadelphiastal. De muzikale formaties schoten als paddenstoelen uit de grond en de jeugd in juni 1974 danste bijna op niets anders meer dan op deze soulmuziek uit Philadelphia. Zo ook op deze hitsingle van Harold Melvin & The Blue Notes. Niet tevreden? Geld terug!
Deze film bood een springplank aan tal van artiesten uit het vroege rock-'n-roll tijdperk.
Componistenduo Kenny Gamble & Leon Huff.
Frontzanger en songschrijver Errol Brown.
Producer Mickie Most in zijn kantoor bij Rak Records.
The Sound of Philadelphia begon een waar keurmerk te worden.
En het onwaarschijnlijke gebeurde op 1 juni 1974 want op die dag slaagde Ivan Heylen erin met de opvolger van 'De werkmens' uit het niets op nummer 11 binnen te komen in de BRT Top 30. 'De wilde boerndochtere' was een heel leuk lied, gezongen in een Oost-Vlaamse streektaal en mijn toekomstige schoonouders herkenden de sfeer die de populaire zanger opriep. Hij presteerde het zelfs in Nederland op nummer 1 te komen en ik herinner mij een muzikaal TV-programma van de BRT in Blankenberge waar de Vlaamse zanger een prijs in ontvangst mocht nemen geflankeerd door de mannen van Mud, Rubettes en Slade die zich beduusd afvroegen van welke planeet hij kwam. Goeiemorgen, Ivan! En prompt antwoordde hij via Facebook: "Ivan HeylenGoedemorgen Michel. Die trofee was een 'gouden leeuw' en die uitzending was legendarisch, wat in de volgende dagen kwamen aanvragen binnen voor 300 optredens. Ik zou goud geven voor een video van die 'gouden leeuwen'- uitreiking. De vrt heeft... die videobanden gewist.". Bedankt voor de bijkomende info, Ivan. Jammer dat die beelden gewist zijn want mijn verloofde en haar zus zaten toen in het publiek.
Gerechtigheid was geschied want eindelijk kwam de tweede uit het Eurovisiesongfestival 1974 in de maand juni binnen in de BRT Top 30. Mijn favoriet was, zoals eerder geschreven, 'Ik zie een ster' van Mouth & MacNeal maar toen ik deze inzending hoorde veranderde ik van mening. Eigenlijk had de Italiaanse zangeres 10 jaar na 'Non ho l'eta' toen moeten winnen!
Tijd voor een leuk one-hit wonder en tevens novelty song uit juni 1974. Resonance was een Franse studiogroep die met deze instrumentale single op het Barclay-label hoog scoorde, geheel in de stijl van 'The Untouchables' met Elliott Ness in een glansrol en Al Capone die het onderspit delft. "Fasten your seatbelts!"
Een slow waren we van Slade niet gewoon. En toch slaagde de Britse glamrockband erin zich met dit nummer te plaatsen in onze hitlijsten in juni 1974. Maar geen nood, vanaf 30 seconden zet Noddy Holder zijn keel helemaal open, zoals we van hem gewoon waren.
Het was lang geleden dat we nog iets hadden gehoord van Shocking Blue met de ravissante Mariska Veres. In juni 1974 slaagde de Nederlandse band erin met 'This America' een kleinere hit te scoren maar het einde was in zicht want nog datzelfde jaar zou ze de groep verlaten voor een solocarrière.
Dè sensatie uit juni 1974 was dit 10-jarig Schots meisje van Italiaanse komaf dat 'Opportunity Knocks' gewonnen had en nog altijd de jongste zangeres is die ooit optrad in 'Top Of The Pops' op de BBC en die tevens een elpee had die in de Top 10 van de charts genoteerd stond. Met deze cover van een hit van 'Johnny Otis & Marie Adams with The Three Tons of Joy' uit 1957 blies ze elke concurrentie van het podium.
Het vroegrijp kindsterretje was helaas geen lang leven beschoren...
Op 14 mei 2013 schreef ik enkele woorden over de piratenzender Radio Mi Amigo en hoe het pluggen van een plaatje een hit kan maken. De eigenaar van dat schip was een wafelbakker, Sylvain Tack genaamd, die tevens manager was van o.a. Paul Severs en Octopus (met o.m. Paul Michiels). Dat alles speelde zich af begin 1974. De man die technisch en muzikaal gezien aan de wieg stond van deze radiozender (toen illegaal) was de Gentse muzikant en singer/songwriter Eddy De Boeck (24/11/1946-10/12/2011). Hij trok eind 1973 naar de VS en het VK om de nodige know-how op te doen. Ik heb de man vrij goed gekend want hij was getrouwd met de nicht van mijn vrouw. Ik zag hem regelmatig op familiefeesten, ben tweemaal bij hem thuis geweest en hij woonde met zijn vrouw ons trouwfeest bij op 12 april 1975. Helaas sloeg het noodlot in 1974 toe want de B.O.B. (Bijzondere opsporingsbrigade van de Rijkswacht) kwam hem op het spoor en hij bracht enige tijd door in voorarrest. Gelukkig werd hij vrijgesproken maar het kwaad was geschied en een carrière in die muziekwereld mocht hij vergeten. Op Pinksterdag 19 mei 2013 sprak ik met Nadine, zijn weduwe, en kon ik die zwarte bladzijde uit hun geschiedenis nogmaals doornemen, ditmaal uitgelegd van naaldje tot draadje. Eddy stond voornamelijk in voor de administratie en de bevoorrading van het schip. Midden 1974 werd hij door Sylvain Tack, na een dispuut, ontslagen.
Ik zag de man voor het laatst in november 2009 tijdens een familiereünie waar hij nog een gesmaakt optreden ten beste gaf (zie foto linksboven, gemaakt door mijn echtgenote). Ik woonde natuurlijk zijn uitvaart in Lochristi bij in december 2011. Ik zal je nooit vergeten, Eddy!
De allereerste uitzending van de piratenzender:
Het illegaal radioschip.
Het DJ Team van Mi Amigo.
Eddy De Boeck, zoals ik hem leerde kennen tijdens een familiefeest.
Wegens het Pinksterweekend kwam de teletijdmachine even "back to the future" maar vanaf vandaag staat de periode weer ingesteld op mei 1974. Toen verloren Atlantic, Stax en Motown hun alleenheerschappij over de soulmuziek aan 'The Sound of Philadelphia'. Langzaam maar zeker gleed de soul naar discotheekmuziek, iets later afgekort tot disco. Zoals deze uitstekende single van The Trammps.
Ondertussen kwam de tweede single uit de goedverkopende elpee 'Ringo' de BRT Top 30 binnengeschoten. Met behulp van de overige drie Beatles (zij het niet tesamen) nam de voormalige drummer/zanger van de Fab Four een uitstekend album op. En dat is goed te horen op deze song dankzij het kruim van de studiomuzikanten. Ook dit was dansmuziek uit mei 1974.
De oudste rock-'n-rollband ter wereld (zelfs nog een jaartje ouder dan The Rolling Stones) verblijdde menigeen met de nieuwste single die in de maand mei 1974 vanuit het niets op nummer 7 binnenkwam in de BRT Top 30. En dat was nogmaals het bewijs dat onze Noorderburen bijzonder geliefd waren in ons land.
En de laatste nieuwkomer in de BRT Top 30 van mei 1974 kwam van deze Antwerpse jongens die mij met hun jongste single zeer konden bekoren. Telkens zij 'Take it easy' zingen moet ik aan de Eagles denken. Heel volwassen sound voor een Belgische formatie. Helaas bleef de internationale doorbraak uit.
Zeer degelijke single met een internationale sound.
