************Populaire muziek van de vorige eeuw tot nu************
02-12-2012
Legendarische LP's/songs uit 1970
Legendarische LP's/songs uit 1970
In 1970 werden ook legendarische elpees uitgebracht zoals deze plaat uit de maand maart. De pers bejubelde deze band meteen en de term 'supergroep' was niet van de lucht. En terecht! Stel je voor: de leden kwamen uit fantastische groepen als The Byrds, Buffalo Springfield en The Hollies. Deze LP stond maandenlang in alle mogelijke hitlijsten. De song werd geschreven door David Crosby en de titel alleen al was een nachtmerrie voor elke hippe jongere van toen.
'Handbags And Gladrags' is een legendarisch nummer geschreven door de voormalige zanger van de groepen 'A Band of Angels' en 'Manfred Mann'. Hij bracht het enkel op elpee uit in 1970. Chris Farlowe bracht het al uit op single in 1967 en Rod Stewart in 1969, met veel meer succes dan de auteur zelf. Doet de naam 'd'Abo' een belletje rinkelen? Mike is de vader van Olivia d'Abo, een actrice/zangeres/songwriter en zijn nicht is de actrice Maryam d'Abo (uit 'The Living Daylights').
Hier komt een ander legendarisch nummer geschreven door Norman Whitfield & Barrett Strong. CCR bracht zowaar een ode aan Motown in 1970! De song was al bekend in de versies van Gladys Knight & The Pips en vooral Marvin Gaye. John Fogerty kon er maar niet genoeg van krijgen en maakte er een lang dansbaar nummer van (meer dan 11 minuten!). Stond natuurlijk op een even legendarische elpee: 'Cosmo's Factory'.
De jaren '60 waren op een woelige manier geëindigd maar de seventies dreigden nog woeliger te worden. De jeugd van toen bleef maar met grote vragen zitten zoals oorlog, milieuvervuiling, seksualiteit e.d.m. De 'golden sixties' waren voorbij en de jaren van besparing en crisis kondigden zich somber aan. Ook de Moody Blues stelden zich vele vragen. Met een geweldig opwindende intro èn outro.
Vanuit Nederland kwam eind juni 1970 leuke popmuziek. De boodschap was nochtans duidelijk: "Trouw nooit met een man die aan de spoorwegen werkt". Nogal wiedes: met al die stakingen en vertragingen weet je nooit wanneer ie thuiskomt...
Pure pop voor de jeugd van toen en een meezinger van formaat! The Tremeloes namen deze song van Jeff Christie op in het Engels en ook een versie in het Spaans ('No comprendes'). Niet tevreden over het eindresultaat weigerden The Trems de single uit te brengen. De platenmaatschappij vroeg dan maar om hun stemmen weg te vegen en te vervangen door de stem van de auteur die in allerhaast nog twee muzikanten moest zoeken om de groep 'Christie' te vormen en op tournee te gaan voor de promotie van de single. Wat je hier hoort is dus de instrumentale track van The Tremeloes met daarop de stem van Jeff Christie. De Spaanse versie van The Trems werd wel uitgebracht in Spanje en Zuid-Amerika met succes. Maar in de rest van de wereld stond Christie bijna overal op het hoogste schavotje. Kijk vooral naar het videoclipje uit het jeugdprogramma Tienerklanken (BRT).
De Spaanstalige versie van The Tremeloes:
Palingpop uit Volendam. De slows van deze Nederlandse jongens die met veel pathos werden gezongen waren niet zozeer aan mij besteed, maar hun uptempo nummers kon ik wel smaken. Deze leuke single stond eind juni 1970 ook in onze hitparade.
In de maand juli 1970 ben ik een maand lang gaan werken in de plaatselijke Colruyt samen met mijn goede vriend Geert S. Een uitstekende leerschool voor later en de wedde was mooi meegenomen. Het was zwaar werk maar de voldoening achteraf was des te groter. Tijdens die mooie zomermaand hoorde ik nieuwe boeiende geluiden op de radio. Cat Stevens was in het najaar van 1968 ingestort door tuberculose en een klaplong. Het duurde een vol jaar om er bovenop te komen. De LP 'Mona Bone Jakon' was het eerste product dat hij afleverde en deze ode aan zijn ex-lief Patti d'Arbanville beheerste toen de radiogolven. Dit is dan ook de eerste song uit die periode die mij te binnen schiet:
Het vullen van de rekken en af en toe in een koker plaatsnemen om winkeldiefstallen te voorkomen van 's ochtends tot 's avonds was heel arbeidsintensief maar gelukkig was er muziek in de Colruytwinkel. De voormalige zanger/gitarist van Amen Corner had een nieuwe groep gevormd en zijn eerste single werd in de maand juli 1970 grijsgedraaid.
Elke dag van de maand juli 1970 fietste ik naar de Colruytwinkel en na een dag hard labeur was ik blij huiswaarts te keren. Vaak spookten muziekjes rond in mijn hoofd die ik overdag een aantal keren op de radio gehoord had. Zoals deze Amerikaanse versie van "Ach, was ik maar bij moeder thuis gebleven...", geschreven door Randy Newman:
Eric Burdon had in 1966 al een versie opgenomen van "Mama Told Me" maar hij noch de overige leden van The Animals weten nog wie er bij de opname aanwezig was. De single van Eric Burdon & The Animals werd nooit uitgebracht maar de song verscheen wel op een solo-LP van Burdon uit 1967. In 1969 sloot de Brit Burdon een verbond met de Amerikaanse funkgroep 'War' en deze oorwurm uit juli 1970 zong ik dagelijks mee terwijl ik de rekken van de Colruyt vulde met flessen wijn, zonder ooit enig druivenvocht te verspillen.
Maar dè grote hit van juli 1970 was zonder twijfel die song over een travestiet (waarschijnlijk de allereerste). Een dure grap zo bleek later want Ray Davies moest een Amerikaanse tour onderbreken en vanuit NY terugvliegen naar Londen om 'Coca-Cola' te vervangen door 'cherry cola'. Zo had Auntie BBC beslist. Lola, L O L A, Lola... ♫♫♫ ♫♫♫...
Cat Stevens werd op Jazz Bilzen uitgejouwd. Het publiek lustte zijn nieuw genre niet.
Conclusie: de eerste 6 maanden van 1970 werd er nog veel geluisterd naar muziek uit de jaren '60. En eigenlijk startte het nieuwe decennium van de seventies pas op 1971.
Nummer 5: Diverse Artiesten met "London Pop News"
Nummer 4: Wallace Collection met "Serenade"
Nummer 3: CCR met "Willy And The Poor Boys"
Nummer 2: Simon & Garfunkel met "Bridge Over Troubled Water"
Op 2 mei 1970 was er ook een Top-5 van de best verkochte LP's op de BRT-radio. Op nummer 5 stond de verzamelaar 'London Pop News' met o.a. pareltjes als 'A New Day Yesterday' (Jethro Tull) en 'That Was Only Yesterday' (Spooky Tooth), maar ook dit juweeltje:
De verzamelaar 'London Pop News' met op de hoes een veelkleurig stiertje staand op een wereldbol bevatte blues rock, folk rock en prog rock. Uitgegeven door platenmaatschappij Island Records met o.m. Traffic ('Medicated Goo') en ook deze rockende koningin:
Op 2 mei 1970 stond de plaat 'Serenade' van de Wallace Collection in de Top-5 van de bestverkochte elpees op nummer 4. Naast deze song stonden natuurlijk ook het titelnummer op die schijf naast 'Bruxelles (Part 1/Part 2)', 'We Gotta Do Something New', 'Hocus Pocus', 'We Are Machines', 'Dear Beloved Secretary', 'See The Man' en enkele andere minder bekende songs. De uitgeverij was Odeon (EMI).
BRT Top-5 bestverkochte LP's op 2 mei 1970: op nummer 3 stond 'Willy And The Poor Boys' van CCR uit november 1969 (!). Naast het bekende duo 'Down On The Corner' en 'Fortunate Son' stonden covers van 'Cotton Fields' (Huddie Ledbetter) en 'The Midnight Special' (Traditional) maar ook eigen werk, zoals deze rocker:
Op het fantastisch album 'Willy And The Poor Boys' van CCR (Fantasy Records) stonden ook nog 'Poorboy Shuffle', 'Don't Look Now (It Ain't You Or Me)', 'Side O'The Road', 'Effigy' en deze mooie 'Feelin' Blue', helaas maar al te vaak vergeten op onze radiostations dezer dagen. Maar op 2 mei 1970 stond deze LP dus op nr. 3 in de Top-5.
Op nr. 2 in de Top-5 van de bestverkochte LP's van 2 mei 1970 op de BRT stond het album 'Bridge Over Troubled Water' van S & G uitgebracht door Columbia Records op 26 januari 1970. Naast het titelnummer stonden 'El Condor Pasa (If I Could)', 'Cecilia', 'So Long, Frank Lloyd Wright', 'The Boxer', 'Baby Driver', 'The Only Living Boy in New York', 'Why Don't You Write Me', 'Bye Bye Love' (live opname uit Ames, Iowa. Nummer van The Everly Brothers geschreven door Felice & Boudleaux Bryant) en 'Song for the Asking'. Ook deze LP mocht ik helemaal op mijn Gründig taperecorder zetten dankzij mijn goede vriend Geert S.
Nog een song uit dat formidabel album 'Bridge Over Troubled Water' van Simon & Garfunkel dat op 2 mei 1970 op nr. 2 stond in de Top-5 van de bestverkochte elpees op de BRT. Bij deze hemelse klanken smelt ik helemaal weg. Lailalai, lai lalai lai lailalai lailalai ♫♫♫♫♫♫....
En op nr. 1 in de Top-5 van de bestverkochte 33-toeren platen van 2 mei 1970 stond deze blanke act op 'Motown Records' die zoveel succes had dat de groep een onderafdeling kreeg van die platenmaatschappij met hun eigen bandnaam, nl. 'Rare Earth'. Het album 'Get Ready' werd in de VS uitgebracht op 30 september 1969 maar vond zijn weg in West-Europa, via de discotheken, pas vanaf het voorjaar van 1970. De bezetting van de band was de volgende: John Parrish:trombone, bas, vocals Gil Bridges: saxofoon, tamboerijn, vocals Kenny James: orgel, elektrische piano, vocals Rod Richards: gitaar, vocals Pete Rivera: drums, vocals Dit is track nr. 1 (kant A):
Buiten 'Magic Key' stonden ook 'Tobacco Road' [John D. Loudermilk], 'In Bed', 'Train To Nowhere' [Kim Simmons/Chris Youlden - Savoy Brown] en deze versie van 'Feelin' Alright' [Dave Mason - Traffic] op kant A van de LP 'Get Ready' van Rare Earth, de onbetwiste nr. 1 in de LP Top-5 van de BRT-radio op 2 mei 1970.
De BRT Top-30 van 2 mei 1970: DJ Anthony had een uitgesproken mening over platen en als er een single was die hem niet zinde nam hij geen blad voor de mond. Zo had hij kritiek op De Strangers en hun 'Bij de Rijkswacht' en 'De Vogeltjesdans' speelde hij af op 78 toeren. Maar deze nummer 27 hoorde hij wel graag:
Elke zaterdagmiddag luisterde ik trouw naar de BRT Top-30 met mijn oor gekluisterd aan mijn transistorradiootje. Dat was niet altijd even makkelijk want ons gezin zat dan meestal aan tafel waardoor ik vaak de klank moest dimmen. Vooral bij deze versie van een rock & roll-song geschreven en opgenomen in 1956 door Bo Diddley. Deze fantastische versie van 'Who Do You Love' stond op 2 mei 1970 op nummer 22:
Bij het horen van de eerste noten waande ik mij meteen in de Andes. Deze song kwam eveneens uit de LP 'Bridge Over Troubled Water' en voor de muziek had Paul Simon gewoonweg de instrumentale track van Los Incas uit 1963 genomen. Deze condor stond op 2 mei 1970 op nummer 11 in de BRT Top-30:
Het origineel uit 1963:
Op 2 mei 1970 stond 'Let It Be', de zwanenzang van The Beatles, op nummer 8 genoteerd maar Paul McCartney voelde de adem van John Lennon al in zijn nek want die stond met zijn Plastic Ono Band slechts 2 plaatsjes daarvan verwijderd. Op nummer 10 hoorde ik dus toen deze single spelen:
Allereerste BRT Top-30 op 2 mei 1970: de puur commerciële muziek sla ik over. Voor deze ruigere gitaarversie van Frijid Pink met een cover van 'The House Of The Rising Sun' maak ik graag een uitzondering. Op nummer 7 stond dus:
Gitaarklanken, een stoomfluit en handgeklap: dit was de allereerste nummer 1 in de BRT Top-30 van 2 mei 1970. De volledige lijst zet ik hieronder in een link.
Ongelooflijk hoe het Festival Woodstock uit augustus 1969 een jaar later nog altijd invloed had op de platenverkoop. Het nummer werd geschreven door Joni Mitchell die het festival niet bijwoonde en daar achteraf spijt van had.
Dit is de hoes van de elpee waaruit het nummer "Who Do You Love" komt. Op het singletje stond geen foto afgebeeld.
Door toedoen van Paul Simon werd deze muziek uit Zuid-Amerika weer populair. De term wereldmuziek moest nog worden uitgevonden.
Op het oorspronkelijk hoesje stond Lennon niet vermeld.
Op 8 mei 1970 werd de 12de officiële laatste elpee van de Fab Four uitgebracht. De meeste songs waren vóór het album 'Abbey Road' opgenomen. Tijdens de opnames van deze 'Get Back'-sessies werden The Beatles gefilmd en die beelden werden gebruikt voor de film 'Let It Be'. Het publiek was getuige van de spanningen (Paul en George maakten veel ruzie en John bracht Yoko mee naar de studio). Producer Glyn Johns bracht niets terecht van de opnames in 1969, tot Phil Spector er een jaar later zijn zin mee deed, tot groot ongenoegen van Paul McCartney en de meeste fans. Toch heb ik 5 favorieten voor vandaag uitgekozen, waar ik goede herinneringen aan over hou. Dit is de eerste:
Favoriet nummer 2 uit de LP 'Let It Be' (1970) is deze blues/hard rock-song die al te horen was op het dak van de Apple building in januari 1969. Het is in feite een mix van 3 onafgewerkte songs: Paul McCartney's "I've Got a Feeling", John Lennon's "Everybody Had a Hard Year" uit de sessies van de dubbele witte (1968) en waar de song "Everyone Had a Hard Year" heette en "Watching Rainbows." Paul schreef de song voor Linda (met wie hij spoedig zou trouwen in 1969) en John had een zwaar jaar achter de rug (scheiding van Cynthia, Yoko's miskraam, arrestatie voor drugsbezit en groeiende ontevredenheid in de groep). Billy Preston speelt mee op elektrische piano.
De foto's in deze clip verwijzen naar "Abbey Road" i.p.v. naar "Let It Be".
Favoriet nummer 3 uit de LP 'Let It Be' (1970) is deze rock & roll-song waarvan de Fab Four al een versie opnamen in 1963 die niet werd uitgebracht. Ook te horen op het Rooftop Concert (Apple building - 30 januari 1969). 'The one after 909' is natuurlijk een trein. Back to basics!
Favoriet nummer 4 uit de LP 'Let It Be' (1970) is een compositie van George Harrison die zijn bewondering voor Chuck Berry ('Go, Johnny, go') en Elmore James niet onder stoelen of banken steekt. De song is gebaseerd op een "12-bar blues" met veel 'lap steel guitar'-geluiden van John Lennon. De song werd ook uitgebracht als b-kant van de single 'The Long And Winding Road', een droevige song die -naar mijn smaak- veel te veel werd overgoten met strijkers door Phil Spector, waardoor het somber gevoel bij de split van The Beatles nog versterkt werd.
Maar mijn absolute favoriet uit de LP 'Let It Be' (1970) is deze psychedelische folksong geschreven door John Lennon in 1967 tijdens een slapeloze nacht. De song werd opgenomen op 4 februari 1968 en later meermaals overdubd. Hij verscheen voor het eerst op een verzamelelpee van het 'World Wildlife Fund' getiteld 'No One's Gonna Change Our World' in december 1969 in een lichtjes andere versie dan deze uit 1970 (met toevoeging van geluidseffecten en opvliegende vogels). 'Jai Guru Deva Om', een mantra uit het Sanskriet, werd veel gebruikt door de Maharishi Mahesh Yogi en betekent zoveel als 'glorie aan diegene die schittert en de duisternis wegneemt'. Lennon was toen inderdaad veel bezig met meditatie en het spirituele. Hier volgt mijn 5de favoriet:
Front cover: nergens valt de naam van de groep te bekennen! De foto's van John, Paul, George en Ringo (kloksgewijs van links naar rechts en van boven naar onder) waren in het collectief geheugen gegrift.
Back cover: zeer donker en de appel van Apple Records is opvallend rood gekleurd i.p.v. groen! Het was ook geen halve appel maar een hele...
Bij de LP hoorde ook een boek met prachtige foto's van de opnamesessies. Voor mij kostte dit boek te veel (ik was toen 18 jaar en 6 maanden oud en studeerde nog). Maar dankzij de zus van mijn kameraad Gert-Jan H. kreeg ik het gratis. Zij was ouder en werkte in de platenwinkel Rondo onderaan het Philipsgebouw aan het de Brouckèreplein in Brussel. Een vinylplaat (33 rpm) kostte toen ongeveer 225 BEF.
The Beatles op de cover van Life Magazine.
De Fab Four waren op 10 jaar tijd volwassen geworden.
Een van de beste verzamelplaten uit 1970 was volgens mij de dubbelelpee van CBS 'Fill Your Head With Rock'. Voor deze geweldige staalkaart van diverse artiesten trok ik met mijn Gründig taperecorder naar mijn kameraad Harry H. om alles netjes op te nemen. Met het openbaar vervoer naar Anderlecht (een bus èn een tram) in die periode was geen sinecure. Ik heb 5 favorieten uitgekozen en dit is de eerste, een song geschreven door Winwood-Capaldi-Wood (Traffic):
CBS 'Fill Your Head With Rock': mijn 2de favoriet is een bewerking van een oud nummer van Ray Davies (The Kinks) uit 1965. Reeds van bij de intro (violen) spitste ik toen mijn oren. Het woord 'progressive rock' moet zowat in die periode (1970) uitgevonden zijn. De cover met een foto van de violist Jerry Goodman staat op mijn netvlies gebrand.
CBS 'Fill Your Head With Rock': mijn 3de favoriet uit die dubbele verzamelaar is deze occulte song van 'Black Widow'. Meer en meer groepen gingen die weg bewandelen en de bekendste was zonder twijfel 'Black Sabbath'. Ook dit was muziek uit 1970.
CBS 'Fill Your Head With Rock': mijn 4de favoriet is een nummer geschreven door Jerry Ragovoy en Chip Taylor. De optredens van Janis op de festivals van Monterey (1967) en Woodstock (1969) waren niet onopgemerkt voorbijgegaan. Op 4 oktober 1970 maakte een mix van heroïne en alcohol een eind aan haar jonge leven.
CBS 'Fill Your Head With Rock': mijn 5de en laatste favoriet uit dat legendarisch dubbelalbum van 1970: Al Kooper met zijn versie van een nummer van Mose Allison. Nogmaals bedankt Harry H. uit Anderlecht!
De fameuze cover van dat legendarisch dubbelalbum van CBS.
Blijkbaar een hoes die enkel voor de Oosterse markt bestemd was.
