************Populaire muziek van de vorige eeuw tot nu************
27-11-2012
8 mei 1970
8 mei 1970
Op 8 mei 1970 werd de 12de officiële laatste elpee van de Fab Four uitgebracht. De meeste songs waren vóór het album 'Abbey Road' opgenomen. Tijdens de opnames van deze 'Get Back'-sessies werden The Beatles gefilmd en die beelden werden gebruikt voor de film 'Let It Be'. Het publiek was getuige van de spanningen (Paul en George maakten veel ruzie en John bracht Yoko mee naar de studio). Producer Glyn Johns bracht niets terecht van de opnames in 1969, tot Phil Spector er een jaar later zijn zin mee deed, tot groot ongenoegen van Paul McCartney en de meeste fans. Toch heb ik 5 favorieten voor vandaag uitgekozen, waar ik goede herinneringen aan over hou. Dit is de eerste:
Favoriet nummer 2 uit de LP 'Let It Be' (1970) is deze blues/hard rock-song die al te horen was op het dak van de Apple building in januari 1969. Het is in feite een mix van 3 onafgewerkte songs: Paul McCartney's "I've Got a Feeling", John Lennon's "Everybody Had a Hard Year" uit de sessies van de dubbele witte (1968) en waar de song "Everyone Had a Hard Year" heette en "Watching Rainbows." Paul schreef de song voor Linda (met wie hij spoedig zou trouwen in 1969) en John had een zwaar jaar achter de rug (scheiding van Cynthia, Yoko's miskraam, arrestatie voor drugsbezit en groeiende ontevredenheid in de groep). Billy Preston speelt mee op elektrische piano.
De foto's in deze clip verwijzen naar "Abbey Road" i.p.v. naar "Let It Be".
Favoriet nummer 3 uit de LP 'Let It Be' (1970) is deze rock & roll-song waarvan de Fab Four al een versie opnamen in 1963 die niet werd uitgebracht. Ook te horen op het Rooftop Concert (Apple building - 30 januari 1969). 'The one after 909' is natuurlijk een trein. Back to basics!
Favoriet nummer 4 uit de LP 'Let It Be' (1970) is een compositie van George Harrison die zijn bewondering voor Chuck Berry ('Go, Johnny, go') en Elmore James niet onder stoelen of banken steekt. De song is gebaseerd op een "12-bar blues" met veel 'lap steel guitar'-geluiden van John Lennon. De song werd ook uitgebracht als b-kant van de single 'The Long And Winding Road', een droevige song die -naar mijn smaak- veel te veel werd overgoten met strijkers door Phil Spector, waardoor het somber gevoel bij de split van The Beatles nog versterkt werd.
Maar mijn absolute favoriet uit de LP 'Let It Be' (1970) is deze psychedelische folksong geschreven door John Lennon in 1967 tijdens een slapeloze nacht. De song werd opgenomen op 4 februari 1968 en later meermaals overdubd. Hij verscheen voor het eerst op een verzamelelpee van het 'World Wildlife Fund' getiteld 'No One's Gonna Change Our World' in december 1969 in een lichtjes andere versie dan deze uit 1970 (met toevoeging van geluidseffecten en opvliegende vogels). 'Jai Guru Deva Om', een mantra uit het Sanskriet, werd veel gebruikt door de Maharishi Mahesh Yogi en betekent zoveel als 'glorie aan diegene die schittert en de duisternis wegneemt'. Lennon was toen inderdaad veel bezig met meditatie en het spirituele. Hier volgt mijn 5de favoriet:
Front cover: nergens valt de naam van de groep te bekennen! De foto's van John, Paul, George en Ringo (kloksgewijs van links naar rechts en van boven naar onder) waren in het collectief geheugen gegrift.
Back cover: zeer donker en de appel van Apple Records is opvallend rood gekleurd i.p.v. groen! Het was ook geen halve appel maar een hele...
Bij de LP hoorde ook een boek met prachtige foto's van de opnamesessies. Voor mij kostte dit boek te veel (ik was toen 18 jaar en 6 maanden oud en studeerde nog). Maar dankzij de zus van mijn kameraad Gert-Jan H. kreeg ik het gratis. Zij was ouder en werkte in de platenwinkel Rondo onderaan het Philipsgebouw aan het de Brouckèreplein in Brussel. Een vinylplaat (33 rpm) kostte toen ongeveer 225 BEF.
The Beatles op de cover van Life Magazine.
De Fab Four waren op 10 jaar tijd volwassen geworden.