************Populaire muziek van de vorige eeuw tot nu************
17-05-2013
Deuntjes uit mei 1974
Deuntjes uit mei 1974
In mei leggen alle vogeltjes een ei en zo deed ook Demis Roussos in mei 1974 want toen kwam zijn nieuwste single binnen in de BRT Top 30. En de verliefde paartjes konden weer slowdansen.
De zoveelste hitsingle op rij voor de Griekse popzanger.
En George Baker liet in mei 1974 een kleine paraquayo vliegen. Niet in de betekenis van een soort papegaai maar waarschijnlijk doelde hij op een kleine indiaan uit Paraguay die hij aanspoort om zijn slavernij te ontvluchten. Hans Bouwens (de echte naam van George Baker) had blijkbaar toch iets met vogels want het jaar nadien liet hij een witte duif vliegen...
Uit mei 1974 komt ook de eendagsvlieg van Pierre Groscolas die met zijn 'Lady Lay' een redelijk grote hit had in ons land. Deze Fransman werd op 29 oktober 1946 geboren in El Amria, Algerije en hij was actief tussen 1971 en 1984.
Een van de mooiste anti-oorlogsongs kwam uit mei 1974 en werd geschreven door Mitch Murray en Peter Callander. Oorspronkelijk waren het 'Bo Donaldson and the Heywoods' die er een nummer 1 mee hadden in de VS en Canada maar het was de groep 'Paper Lace' uit Nottingham die er een hit mee scoorde in Europa. De song gaat niet over de oorlog in Vietnam maar over de Secessieoorlog in de Verenigde Staten.
Ondertussen zijn we in mei 1974 aanbeland. Ik heb lang getwijfeld of ik deze commerciële versie van 'Le moribond' van Jacques Brel zou posten maar deze single over het hoofd zien zou de waarheid geweld aandoen. De Canadese singer/songwriter (ex-lid van The Poppy Family) stond er trouwens wekenlang mee op nummer 1. Ik vind de versies van Will Ferdy en The Fortunes veel mooier. Voor de Engelse tekst zorgde Rod McKuen. De geheimzinnige gitaarintro vind ik wel mooi. Wat zou "le grand Jacques" zelf van deze versie gevonden hebben? Het zal hem alleszins via royalties een aardige stuiver opgeleverd hebben...
In dezelfde maand werd de nieuwste single van Peter Koelewijns ontdekking als nieuwkomer genoteerd in de BRT Top 30 samen met haar achtergrondgroepje. Het was een popplaatje zoals er dertien in een dozijn zitten. En hoeveel eieren zitten er in een dozijn? Dat hangt af van de grootte van het doosje!
Dit was op enkele maanden tijd al de derde hitsingle van de nieuwste sensatie uit Engeland. De groep van Les Gray kwam in mei 1974 opnieuw de BRT Top 30 binnengekropen. Eigenlijk is "binnengekropen" een onderschatting want Mud schoot plots vanuit het niets naar nummer 8 op die bewuste 11 mei 1974.
Het origineel is van B.J. Thomas uit 1969 maar de bekendste versie kwam van Jonathan King in 1971. En het is die versie die aan de basis lag van deze Zweedse versie die in mei 1974 onze hitlijsten stormenderhand veroverde. Met de klemtoon op de indianenkreten "ooga chaka ooga chaka" en het geheel overgoten met een reggaesausje. En het is precies deze versie die Quentin Tarantino koos voor zijn film 'Reservoir Dogs' uit 1992.
In mei 1974 kwam de Belgische inzending voor het Eurovisiesongfestival, geselecteerd door de RTBf, de BRT Top 30 binnen. Het is volgens mij een van de mooiste Franstalige inzendingen. De Luikenaar eindigde dan ook op een mooie en verdiende 9de plaats op 17 deelnemers.
Zeer leuke intro die we allemaal kennen als de 'entree der gladiatoren' geschreven door Julius FučÃk. En dan barst Leo Sayer los, gestoken in het plunje van een Harlekijn. Hij had al enige bekendheid verworven dankzij de vertolkingen van zijn composities door Roger Daltrey. ♫♫♫ I've been so used I've been so abused, I've been a fool I broke all the rules; I've been so used oh and abused; But I won't let the show go; I said I won't let the show oh; Won't let the show go on ♫♫♫... Prachtig, toch?
Opzij, zij die gaan sterven groeten u (Morituri te salutant):
Vandaag post ik de laatste zes songs uit april 1974. Het werd een ware invasie uit Nederland met een kleine minderheid uit Gibraltar en Zweden.
In april 1974 waren de "tsjoeke, tsjoeke, tuut tuut"-geluiden niet uit de lucht want Albert Hammond identiceerde zich met een trein en vanuit Gibraltar reisde hij doorheen heel Europa. Om het met de woorden van Lambik te parafraseren: "Tuut zei de trein en het station vertrok..."!
De Nederlander Jack de Nijs had onder het pseudoniem Jack Jersey enkele grote hits in de seventies. Hier is 'In The Still Of The Night', zijn hit uit april 1974 met een groot 'It's Now Or Never'-gehalte, Elvis achterna. Op het einde van zo'n song heb je altijd de neiging uit volle borst "chachacha" te zingen.
Nick van den Broeke scoorde in april 1974 onder de artiestennaam Nick Mackenzie deze pretentieloze pophit. De Nederlandse zanger werd in Bandung, Indonesië geboren en emigreerde in 1958. Hij werkte onder de vleugels van muziekproducent Jack de Nijs alias Jack Jersey.
De laatste Nederlandse nieuwkomer in de BRT Top 30 van april 1974 was dit duo dat net had deelgenomen aan het Eurovisiesongfestival. Mouth & MacNeal waren toen mijn favorieten maar zij moesten het helaas afleggen tegen een viertal uit het hoge Noorden. ♫♫♫ De pot verwijt de ketel dat ie zwart ziet ♫♫♫...
Ik kan maar niet kiezen tussen de twee versies:
En toen was het zover: Björn & Benny, Agnetha & Frieda hadden het Eurovisiesongfestival gewonnen dankzij een Belgische stad die de ondergang betekende voor Napoleon. Ze zagen er niet uit met hun rare kleren maar ze waren zo slim geweest het acroniem ABBA te kiezen, naar de Zweedse haring en de beginletters van hun voornamen. Het jaar voordien was het hen niet gelukt geselecteerd te worden met 'Ring, Ring', wat ik oneindig mooier vond. Hoe dan ook: zij kwamen op 27 april 1974 van niets op nummer 1 binnen in de BRT Top 30 met het rockende 'Waterloo'.
In april 1974 was het de beurt aan de badeendjes van Ronald & Donald om het mooie weer te maken in de BRT Top 30. Het plaatje verkocht heel goed in de Benelux. In Nederland werd de song omgedoopt tot 'Kwek kwek'. De uitvoerders vormen geen duo maar muziekproducent Eddy Govert schuilt achter dit project. Het plaatje kon zo populair worden doordat Govert ook wel werkte voor Sylvain Tack, eigenaar van piratenzender Mi Amigo en aldaar hevig geplugd. Niet mijn ding maar er was wel een publiek voor dit soort plaatjes.
Dan kon deze single uit april 1974 heel wat meer op mijn sympathie rekenen. De Amerikaanse zangeres/basgitariste, die vanuit Engeland opereerde gestoken in een strak leren pakje, deed menig jongenshart sneller slaan in die dagen. Ze was tenslotte de eerste vrouwelijke rockster. Iets later was ze te bewonderen in de Amerikaanse TV-serie 'Happy Days', naast "The Fonz".
Zoals ik eerder schreef begon 'The Sound of Philadelphia' meer en meer de hitlijsten over de hele wereld te beheersen. Deze meidengroep was het antwoord op The Supremes van Motown, maar zó populair werden de drie zangeressen nooit. Al zullen de jurken met de duizelingwekkende split wel bijgedragen hebben tot hun kortstondig succes. Ook deze single stond genoteerd in onze hitlijsten van april 1974.
De Volendamse Cats lieten in april 1974 een heel ander geluid horen dan de "palingsound" die we van hen gewoon waren. Deze succesvolle single werd in de Verenigde Staten opgenomen en scoorde bijzonder goed in de Benelux en West-Duitsland.
Dit was al de derde hitsingle die uit het album 'Band On The Run' werd gelicht. Want na 'Helen Wheels' (enkel op de Amerikaanse editie maar wel op de cd) en 'Mrs. Vandebilt' vloog deze 'Jet' als een straaljager naar de hoogste regionen van de BRT Top 30 in april 1974. En de bekendste song uit die LP zou pas in de maand juli in onze hitlijsten binnenkomen...
In tegenstelling tot Paul McCartney bestuurde Steve Harley geen jet maar een vliegende schotel en die hoor je goed tijdens de intro van deze zeer leuke single. De LP 'Band On The Run' stak al in mijn platenkast, dus repte ik mij in april 1974 naar de platenwinkel Metrophone in Brussel-Centrum om deze zeer verantwoorde aankoop te doen.
Belgisch platenhoesje.
Nederlands platenhoesje.
Blijkbaar ook een hit in Spanje.
Sylvain Tack van de Suzy Wafels en tevens producer van o.a. Paul Severs en Octopus.
De piratenzender Radio Mi Amigo.
Eddy Govert alias Le Grand Julot met accordeon.
The Three Degrees. Als ze geen jurken aanhadden met splitten waren het diepe halsuitsnijdingen of zoals op deze foto doorschijnende topjes...
(c) Nederland 3 & Z@pp, uitgezonden op zaterdag 4 mei 2013
De relatie tussen oorlog en popmuziek staat centraal. Het programma valt uiteen in twee delen: een documentair gedeelte en een uur waarin bekende popnummers aan bod komen die de oorlog als thema hebben. Muziek is niet weg te denken uit de oorlog. Muziek kan een manier zijn om verstrooiing te vinden, te verwerken en te herdenken. Zij kan gebruikt worden als propaganda of protest. Muziekkenner Leo Blokhuis neemt ons mee op een zoektocht naar de verbanden tussen popmuziek en oorlog en leidt de kijker langs verschillende grote oorlogen en conflicten. Presentatie: Leo Blokhuis. Prachtige documentaire van 2 uur die beslist de moeite waard is!
Terug naar maart 1974 want toen maakte deze "hijgplaat" zijn intrede in de BRT Top 30. Barry White was oorspronkelijk een platenproducer, liedjeschrijver en arrangeur (o.a. 'Harlem Shuffle' van Bob & Earl) en hij was tevens de ontdekker van... het meidentrio Love Unlimited. Sinds eind 1973 vond hij als orkestleider van het Love Unlimited Orchestra ('Love's Theme') ook zijn weg naar het platenkopend publiek. Hier is 'Never, Never Gonna Give Ya Up' van The Walrus of Love.
In de maand maart 1974 stond Will Tura alweer in de BRT Top 30 met een van zijn betere liedjes. De tekst ging over een hoogmoedig en fier man die zijn fouten en tekortkomingen niet kan toegeven. Blijkbaar herkenden velen zich daarin want het plaatje verkocht heel goed. Het zal ze leren...
In de VS zou dit de grootste hit van de broertjes Vegas worden want 'We Were All Wounded At Wounded Knee' werd daar geboycot terwijl dat net hun bekendste succes in de Benelux was. De Amerikanen wilden liever niet geconfronteerd worden met die donkere bladzijde uit hun geschiedenis. Als het maar om de liefde ging en dus kwam deze single ook in onze hitparade terecht in maart 1974.
Vrolijke meezinger uit maart 1974. De zingende ex-drummer van de Fab Four had met de hulp van John, Paul en George een hele LP volgezongen en -gedrumd. Maar niet tegelijk want het water was nog veel te diep tussen Lennon en McCartney. 'You're Sixteen' is natuurlijk een cover van Johnny Burnette zijn hit uit 1959/1960 en het origineel stond al te prijken op de soundtrack van 'American Graffiti' (1973). Vandaar wellicht deze keuze. Nicky Hopkins speelt piano; Klaus Voormann bas; Paul McCartney kazoo en Nilsson zorgt samen met Linda McCartney voor de backing vocals.
Maar de single waarop menig verliefd paartje in maart 1974 (èn de daaropvolgende maanden) slowde was deze nieuwe single van "The hardest working man in showbusiness", geheel in de stijl van zijn wereldhit uit de jaren '60: 'It's A Man's Man's Man's World'. Vanaf de intro (een drumroll om U tegen te zeggen) wist je dat deze plakker er zat aan te komen en dan was het zaak om je geliefde zo snel mogelijk naar de dansvloer te begeleiden en die ene tegel uit te kiezen waarop je bijna 6 minuten lang zou slowen...
Een van de eerste persingen van het singletje toen de titel nog ietwat anders werd geschreven...
The Walrus of Love had zijn bijnaam niet gestolen...
