************Populaire muziek van de vorige eeuw tot nu************
07-04-2013
Hits uit maart 1973 (3)
Hits uit maart 1973 (3)
Eventjes op de radio gehoord in maart 1973 zowel op West-Duitse als op Nederlandse zenders. De archieven van onze eigen BRT Top 30 leren mij nu dat de single toen ook als nieuwkomer binnenkwam. Helaas werd het geen grote hit. The Tremeloes waren sinds 1966 een van mijn favoriete popgroepen omdat ze toen een hele goede versie uitbrachten van "Good Day Sunshine", een vrolijke compositie van Paul McCartney. En zo voel ik mij vanmorgen ook na een veel te lange winter en een berekoud begin van de lente.
In maart 1973 bracht de Nederlandse zanger Jan Gerrit Bob Arend Leverman dit soloplaatje uit. In 1969 zong hij nog bij de groep Gloria. Een tijdje later herdoopte die band zich tot Unit Gloria. Eerst was deze formatie de backing band van Alexander Curly en dan van Bonnie St. Claire. In 1974 koos Robert Long resoluut ervoor om te zingen in zijn moerstaal en met het album 'Voeger of later' zou hij warempel geschiedenis schrijven.
De 'Les Humphries Singers' waren een West-Duitse band geleid door de Britse zanger Les Humphries die al jà ren in Hamburg woonde en van daaruit de West-Europese hitlijsten bestookte met aanstekelijke meezingers. Dit was de opvolger van de single 'Mexico' uit de maand maart 1973.
Wat een stem! Met haar gospelachtige composities stormde deze Amerikaanse zangeres met Canadese en Duitse roots regelmatig de West-Europese hitlijsten binnen. Met dank aan haar vleugelpiano en de formidabele blazerssectie. Het hoeft dan ook geen betoog dat deze single in maart 1973 recht naar de top steeg.
Maar de grootste verrassing uit maart 1973 kwam van de Britse band 'Electric Light Orchestra' o.l.v. Jeff Lynne, waarvan de naam spoedig werd ingekort tot ELO. Lynne had voor de intro goed geluisterd naar Ekseption ('The 5th') maar ook naar de klassieke grootmeester zelf. ELO was geëvolueerd uit 'The Move' en Roy Wood voelde hoe langer hoe meer dat hij leider à f was. In 1972 verliet hij dan ook de formatie om kort daarop terug te keren als 'Wizzard'. Hier is lange elpeeversie. Na de originele versie van Chuck Berry (1956) en de cover van The Beatles (1963) is dit voor mij ook een gedenkwaardige versie. De song werd ontelbare keren gecoverd.
Zowel Robert Long als Jeff Lynne droegen in die dagen een Afrokapsel vergelijkbaar met dat van Michael Jackson. Het was toen fel in de mode.
Terwijl Aphrodite's Child destijds West-Europa veroverde vanuit Parijs deed de zanger van de Griekse groep dat nu vanuit West-Duitsland. Van een progressieve band naar een commerciële popzanger: zijn keuze was op z'n minst verbazend, maar het zal hem geen windeieren gelegd hebben. Vanaf de maand maart 1973 was dit deuntje dan ook niet uit de ether weg te slaan. In een mum van tijd stond hij dan ook bijna overal op nummer 1, zowel in West-Duitsland, Nederland als in België.
De Griek Roussos kreeg in de maand maart 1973 toch hevige concurrentie van de Frans-Algerijnse zanger Sharif Dean die in Brussel zijn universitair diploma behaalde en er in contact kwam met popmuziek. Met behulp van de Vlaamse studiozangeres Evelyn D'Haese zong hij deze single recht naar de top. Het is de allereerste Belgische productie die op nr. 1 terechtkwam in de Nederlandse hitlijsten!
Het andere uiterste in de popmuziek was dan weer deze glamrock uit Engeland. Geregeld kwamen Engelse, Schotse en Canadese soldaten afgezakt naar onze kantine met hun luidruchtige platen van T. Rex, Status Quo en vooral Slade. Lucien en ik moesten dan geregeld op onze strepen staan vanaf maart 1973. Soms ging het er heftig aan toe maar er is nooit geweld aan te pas gekomen. En ze wisten dat we bij het minste wangedrag de tapkraan onverbiddelijk afsloten. En daar waren ze heel bang voor...
De Belgische dienstplichtigen die deel uitmaakten van de toenmalige 10de provincie waren niet verenigd in een vakbond maar onze generatie was veel mondiger dan onze voorgangers. Zo mochten we in onze vrije tijd rondlopen in burgerkleren, zelfs buiten het legerkamp en moesten onze haren ook niet al te kort geknipt zijn. De Britse soldaten die in dezelfde barracks gelegerd waren liepen daarentegen kortgeschoren rond want het waren beroepsmilitairen. Hier volgt een vakbondsdeuntje uit maart 1973.
De Nederlandse progressieve en symfonische rockband Earth & Fire was in maart 1973 bijzonder populair in West-Duitsland maar ook in het thuisland en in België want onderstaande single schoot in die periode binnen in de BRT Top 30. Zangeres Jerney Kaagman, de gebroeders Koerts, Hans Ziech en vooral drummer Ton van der Kleij geven tijdens deze act in het West-Duitse TV-programma 'Musikladen' het beste van zichzelf.
Let vooral op het accent in zijn voornaam!
Naast Sharif Dean staat studiozangeres Evelyn D'Haese.
In het voorjaar van 1973 stond Norman Whitfield constant aan de knoppen te draaien in de Motownstudio's. Deze elpee werd niet zijn meesterwerk maar toch een waardige opvolger voor 'All Directions' waarop o.a. 'Papa Was A Rolling Stone' stond. De alom geprezen componist/producer had The Temptations weer in de schijnwerpers gebracht. 'Masterpiece' verscheen in februari 1973.
Norman Whitfield stond ook aan de knoppen van die andere Motowngroep, tevens een van mijn favorieten. De composities waren inwisselbaar want sommige songs stonden zowel op het repertoire van The Temptations, The Undisputed Truth als van Rare Earth. Deze gelijknamige elpee werd ook in 1973 uitgebracht.
En in april 1973 was het de beurt aan Rare Earth om een elpee geproducet door Norman Whitfield uit te brengen. Het album heette simpelweg 'Ma' en mijn keuze viel vandaag op 'Hum Along And Dance', alweer een machtige compositie van de Amerikaanse meester-producer.
Rod Stewart en zijn Faces waren ook liefhebbers van soulmuziek in het algemeen en Motown in het bijzonder. In april 1973 brachten zij de elpee 'Ooh La La' op de markt en de single die daaruit werd getrokken was 'Cindy Incidentally'. Het werd helaas het vierde en laatste album van de rockgroep want tijdens de opnames boterde het al niet meer tussen Stewart en de rest van de band, vooral Ian McLagan en Ronnie Lane. In 1975 splitte de groep definitief en was Rod the Mod al lang aan een solocarrière aan het denken.
In mei 1973 werd de LP 'Now & Then' van The Carpenters uitgebracht met op de b-kant een heerlijke medley van oude hits aan elkaar geregen door een pseudo-DJ van een Amerikaans radiostation. In combinatie met hun hitsingle 'Yesterday Once More' was dit goed gevonden. Het 'Stars on 45'-concept zal hier wel de mosterd gaan halen zijn.
De knappe hoes van de LP 'Now & Then' van The Carpenters.
Tijd voor een overzicht van elpeemuziek uit het eerste semester van 1973. Op 14 januari werd het liveconcert van "The King" via satelliet door miljoenen mensen bekeken. De song is een parodie op het bluesgenre en werd gecomponeerd door James Taylor in 1970. Naderhand werd het concert op 33-toeren geperst en die plaat verkocht natuurlijk als zoete broodjes.
In februari 1973 werd de elpee 'Billion Dollar Babies' van Alice Cooper uitgebracht. Mijn keuze van vandaag is gevallen op 'Hello Hooray' dat later wellicht ook op single is verschenen. Onze Britse en Canadese kameraad-soldaten vonden deze band te gek en zij waren ons altijd een stapje voor. Zij leerden ons dan ook de nieuwste Angelsaksische muziek kennen.
De debuutelpee 'Can't Buy A Thrill' uit november 1972 had de prachtige single 'Do It Again' voortgebracht maar in maart 1973 leerden we in West-Duitsland een andere opwindende track van Becker/Fagen kennen. De gitaarsolo's zijn van Elliot Randall. Regelmatig kwamen Britse en Canadese soldaten in onze kantine of gingen wij bij hen en dan werden platen uitgewisseld en druk besproken.
Deze track komt uit de elpee 'Talking Book' die in oktober 1972 werd uitgebracht. Een eerste single daaruit was 'Superstition' en de song 'You Are The Sunshine Of My Life' werd pas in maart 1973 als single op de markt gebracht. De eerste regels worden gezongen door Jim Gilstrap en vervolgens valt de zangeres Lani Groves in.
Ik herinner mij dat die Britse soldaten gek waren op Roxy Music en reggaemuziek. De elpee 'Catch A Fire' van The Wailers werd in april 1973 uitgebracht. Van Bob Marley was er toen nog geen sprake en het is pas bij heruitgaven dat zijn naam op de hoes en op de vinylplaat werd bijgedrukt. Eric Clapton was ook een fan want hij zou een jaar later 'I Shot The Sheriff' coveren en zo Marley wereldbekend maken. De originele hoes is een lichtblauwe zippo-aansteker die bovenaan opengaat. De song '400 Years' werd geschreven door Peter Tosh.
De originele hoes verbeeldt een zippo-aansteker.
Het is pas bij latere heruitgaven dat de naam Bob Marley op de hoezen en op de vinylplaten verscheen.
Die 4 maanden in het opleidingscentrum van Mechelen waren voorbijgevlogen! Op 1 maart 1973 verhuisde onze kamer (16 man!) naar ons nieuw hoofdkwartier in West-Duitsland. Sankt-Tönis bij Krefeld lag zo'n 185 km oostwaarts. Onze 13de BE CIE TTR viel rechtstreeks onder het opperbevel van het NAVO hoofdkwartier in Rheindahlen. Tussen de dennenbossen kampeerden we in barracks samen met Engelse, Schotse en Canadese militairen en de vijand werd verondersteld van achter het IJzeren Gordijn te komen. De spreuk "Make love, not war" indachtig hing deze uptempoversie van 'Love Story' toen constant in de ether.
Het weer in Krefeld viel niet mee tijdens de maand maart 1973. Toen we in Mechelen vertrokken waren de eerste tekenen van de lente al zichtbaar maar in de bossen die ons kamp omringden lag er nog sneeuw. De winter zou daar nog 6 weken langer duren. Intussen konden we ons opwarmen op de tonen van Gary Glitter en zijn glamrock.
Voor de muziek waren we aangewezen op Nederlandse radiozenders want we lagen niet zo ver van Venlo verwijderd. De Duitse omroepen stonden toen nog bol van schlagers met bovenaan Freddy Breck, Vicky Leandros en consoorten. Geef mij dan maar de fantastische tweede single van deze Amerikaanse zangeres die in maart 1973 veelvuldig gedraaid werd.
De krokodillenrock van Elton John was nog maar net uitgezongen of daar verscheen zijn nieuwste single al in de hitlijsten van maart 1973. De post van "cantinier" stond vacant en liever dan op schietoefening te gaan zag ik de kans schoon en mocht ik voor de resterende 8 maanden mijn makkers van muziek voorzien in de kantine en de dorstigen laven.
De platen waren veel goedkoper in West-Duitsland en zeker in de NAVO-winkel van Rheindahlen. Onze soldij werd uitbetaald in Deutsche Marken zodat we geen verlies leden bij omwisseling in BEF. Ik kreeg een klein budget ter beschikking om moderne platen aan te kopen voor de kantine. Deze single van Bowie kocht ik dan ook als eerste in maart 1973. De titel is een knipoog naar Jean Genet, de Franse controversiële schrijver en politiek activist.
April Stevens en Nino Tempo.
Bowie wist zich als een kameleon snel een ander imago aan te meten.
Op dit hoesje staat hij nog met lang haar zoals in 1971.
Een buitenbeentje in de Belgische muziekwereld: Dan Lacksman scoorde in 1972 onder de naam 'Dan Lacksman Association' met 'The Flamenco Moog' en vervolgens stond hij van december 1972 tot februari 1973 in totaal 13 weken in de BRT Top 30 met deze instrumentale hit (Hoogste positie: nr. 13). Hij componeerde ook samen met Johan Verminnen 'Laat me nu toch niet alleen' en speelde daarop die wondermooie Moog synthesizer. Later vinden we hem terug in samenwerkingen met Two Man Sound en ook als derde lid van de groep Telex. Het cijfer 13 bracht hem dus geen ongeluk.
Hierboven een foto van de Baron Michelkazerne in Mechelen (bouwjaar 1898 - gesloopt in 1993), hèt opleidingscentrum van de Belgische transmissietroepen sinds de tweede wereldoorlog. Voorheen een kazerne voor de cavalerie. Ik was daar gelegerd tussen 2 november 1972 en 28 februari 1973.
Terwijl zijn broers nog op die "gekke paarden" galoppeerden schoot het jongste broertje van de Osmonds met zijn solosingle pijlsnel naar de hoogste regionen van onze hitlijsten in februari 1973. Bij het horen van die titel moet ik altijd aan The Beatles denken.
Tijd voor het serieuzere werk uit februari 1973. Kenny Loggins (singer/songwriter) en Jim Messina (ex-Buffalo Springfield en ex-Poco) ontmoetten elkaar in 1970 en besloten een duo te vormen. Deze single werd bij ons hun grootste wapenfeit.
Alweer een nieuwe band in onze hitparade van de maand februari 1973? Het duurde niet al te lang of we kwamen te weten dat dit een eenmansproject was van John Fogerty, nu Creedence Clearwater Revival definitief had opgehouden te bestaan. Op de elpeehoes kon je aan die 5 silhouetten trouwens goed zien dat het om Fogerty ging, zij het uitgedost met een cowboy outfit. Op latere heruitgaven van de elpee en op de ceedeehoesjes werd de naam 'John Fogerty' bijgevoegd. De song werd in 1952 geschreven door Hank Williams en 'Jambalaya' is de naam van een Kreools en Cajungerecht, een stamppot met veel garnalen, kip, rijst, selderij en allerhande sausjes.
Deze prachtige song hing al in de lucht sinds november 1972 maar geraakte pas in februari 1973 bij de 30 bestverkochte singles van ons landje. Over wie de Amerikaanse zangeres nu zingt zullen we allicht nooit te weten komen. Er waren anders genoeg kandidaten: Rod Stewart, David Geffen, Warren Beatty, David Bowie, David Cassidy of Cat Stevens. Feit is dat Mick Jagger meezingt in de achtergrond. Of ging die song dan toch over hem? Angela Bowie beweert dat zij de "wife of a close friend" is en dat Jagger toen door haar geobsedeerd was. Wij zongen in de kazerne luidkeels mee: "clouds in my coffee", als we tenminste niet van dienst waren. Met of zonder een wolkje melk: die legerkoffie was echt niet te drinken! Waarschijnlijk werd er kamfer in gemengd om de jonge rekruten kalm te houden...
Tijd voor een grote klepper! Altijd goed voor kippenvel, deze prachtige slow van de Amerikaanse soulzanger. Een nieuwkomer in de BRT Top 30 in februari 1973 en hij zou heus geen eendagsvlieg blijven. Hij weet als geen ander zijn buitenechtelijke relatie met "Mevrouw Janssens" zodanig te vergoelijken dat je hem zowaar meteen de absolutie zou geven. Heerlijk om op te dansen!
De winter van 1972-1973 was bitter koud. In de kazerne van Mechelen kregen we dan ook lange warme jassen want het vroor gedurende vele dagen tot -5 °C. En als je op wacht stond of drilloefeningen moest uitvoeren was dat geen pretje. In janu...ari 1973 konden we ons dan ook opwarmen door in onze handen te klappen en met de voeten te stampen dankzij deze productie van Peter Koelewijn. Tussen al die plaatjes van december 1972 stond deze single nieuw genoteerd in de BRT Top 30 van begin januari 1973.
Januari 1973 - Hiernaast een foto van mij in het leger. Na de administratieve opleiding (telegrams versturen, morsecode aanleren, e.d.m.) volgden drill- en schietoefeningen en manoeuvres. Geen pretje bij vriestemperaturen van -5 °C. Ook niet met een FAL van 6 kilo op je schouder terwijl je vecht tegen een bronchitis met 40 graden koorts. Theo en Jean-Pierre voelden zich wel in hun sas...
Iets minder bekend dan de vorige singles was deze leuke meezinger van de broertjes Vegas. 'The Witch Queen of New Orleans' en 'Maggie' waren grote hits geweest, maar deze 'Fais Do' verzonk al na enkele weken in de vergetelheid. Toch nieuw in de hitlijst van januari 1973 tussen hoge toppers als Freddy Breck (goes classic) en Vicky Leandros (Deutsche Schlager/Bouzouki), die ik jullie en mij bespaar.
Is dit brulboei Jacques Vermeire die zijn keel openzet in het begin van het nummer? Neen, dus. Het was de nieuwe single van de glamrockband Sweet die in januari 1973 onze hitparade binnenschoot en die in het Verenigd Koninkrijk de eerste nummer 1 zou worden van de Britse band. Chinn & Chapman hadden weer toegeslagen, en hoe!
Dan ging het er in het Vlaamse landsgedeelte veel rustiger aan toe. En daar zorgde de honingzoete en donkerbruine stem van Louis Neefs voor in die bitterkoude januarimaand van het jaar 1973. Het nummer is een vertaling van de Italiaanse inzending voor het Eurovisiesongfestival van 1971 gezongen door Massimo Ranieri ('L'amore è un attimo'). Gelukkig mochten we van de legerleiding tijdens de weekends naar huis behalve als we de wacht moesten optrekken of als er manoeuvres waren. Zo herinner ik mij een zware verkoudheid die uitdraaide op een bronchitis. De legerarts stuurde mij dan maar met 40 graden koorts naar de verpleegzaal, een zolderkamer waar ik net onder een gebroken vensterraam moest uitzieken... Na hevig protest mocht ik dan toch naar huis waar mijn verloofde op mij zat te wachten.
Dit nummer uit 1972 werd oorspronkelijk opgenomen door de groep 'Undisputed Truth', zonder succes evenwel. Producer Norman Whitfield was niet blij en besloot zijn vroegere band The Temptations een nieuwe kans te geven. Zo verdwenen zijn poulains 'Undisputed Truth' en 'Rare Earth' op de achtergrond en werden The Temptations weer Motowns nummer 1-groep. De ingekorte single verscheen in onze hitlijsten op 20 januari 1973 en hieronder staat de formidabele lange elpeeversie die in september 1972 in de VS werd uitgebracht. "A rolling stone don't gather no moss!"...
De original uit 1972 (de intro lijkt sterk op 'The Ghetto' van Donny Hathaway):
Hits uit maart 1973 
