Het weer in Krefeld viel niet mee tijdens de maand maart 1973. Toen we in Mechelen vertrokken waren de eerste tekenen van de lente al zichtbaar maar in de bossen die ons kamp omringden lag er nog sneeuw. De winter zou daar nog 6 weken langer duren. Intussen konden we ons opwarmen op de tonen van Gary Glitter en zijn glamrock.
 


Voor de muziek waren we aangewezen op Nederlandse radiozenders want we lagen niet zo ver van Venlo verwijderd. De Duitse omroepen stonden toen nog bol van schlagers met bovenaan Freddy Breck, Vicky Leandros en consoorten. Geef mij dan maar de fantastische tweede single van deze Amerikaanse zangeres die in maart 1973 veelvuldig gedraaid werd.
 


De krokodillenrock van Elton John was nog maar net uitgezongen of daar verscheen zijn nieuwste single al in de hitlijsten van maart 1973. De post van "cantinier" stond vacant en liever dan op schietoefening te gaan zag ik de kans schoon en mocht ik voor de resterende 8 maanden mijn makkers van muziek voorzien in de kantine en de dorstigen laven.
 


De platen waren veel goedkoper in West-Duitsland en zeker in de NAVO-winkel van Rheindahlen. Onze soldij werd uitbetaald in Deutsche Marken zodat we geen verlies leden bij omwisseling in BEF. Ik kreeg een klein budget ter beschikking om moderne platen aan te kopen voor de kantine. Deze single van Bowie kocht ik dan ook als eerste in maart 1973. De titel is een knipoog naar Jean Genet, de Franse controversiële schrijver en politiek activist.
 






April Stevens en Nino Tempo.










Bowie wist zich als een kameleon snel een ander imago aan te meten.


Op dit hoesje staat hij nog met lang haar zoals in 1971.