Sinds 1969 waren bands als 'Blood, Sweat & Tears' en 'Chicago' enorm populair in West-Europa en in dat kielzog bestormden andere groepen -waar de sound van blazers, gitaren en orgel centraal stond- onze hitlijsten. Luister maar naar deze hit uit 1970. ♫♫♫ "Hahahahaha... I'll find myself a real cool world" ♫♫♫
Misschien de band waarvan de sound nog het meest geleek op die van 'Blood, Sweat & Tears'. De groepsnaam komt uit een toneelstuk van Shakespeare en het is ongelooflijk hoe goed de stem van Jim Peterik gelijkt op die van David Clayton-Thomas. ♫♫♫ "Great God in heaven, you know I love you..." ♫♫♫
Zelfs uit Nederland kwamen trompetgeluiden, zij het heel wat commerciëler dan hun Amerikaanse of Britse voorbeelden. Dit is de debuutsingle uit september 1970. Jacques Kloes was de leadzanger van deze gezellige bende muzikanten.
De zoveelste hit van deze Noord-Amerikaanse band sinds zijn ontstaan als 'Chicago Transit Authority'. Was het nu 25 of 6 vóór 4 of was dat een ander nummer? Het is nu in elk geval 2 vóór half elf. Goedemorgen iedereen!
En als afsluiter voor vandaag een knappe compositie van Gerry Goffin en Carole King, met de geweldige stem van de Canadees David Clayton-Thomas, de fantastische blazerssectie en het formidabel achtergrondkoor. Ook uit 1970: "That ole sweet roll..."
In augustus 1970 bracht 'The Godfather of Soul' alias 'The Hardest Working Man in Showbusiness' een live dubbelelpee uit waarop deze parel van een funky song stond. Jammer genoeg werd hij voor de single in twee stukken geknipt (part 1 & part 2). Volgens mij de allereerste song met het woord 'sex' in de titel. ♫♫♫ "One, two, three, four... can I take 'em to the bridge?" ♫♫♫
In september 1970 bracht de vroegere zanger/gitarist van The Impressions de legendarische elpee 'Curtis' uit. Misschien moeten we deze titel in gedachten houden op 21-12-2012. Rhythm & Blues en soul gleden langzaam maar zeker over naar funk. De hoes staat in het collectief geheugen gegrift en olifantenpijpen waren toen in de mode. En dat is heus geen werkwoord...
Robert Bloom was een Amerikaanse songschrijver die vaak met Jeff Barry samenwerkte. Hij was actief in de genres pop, calypso en rock en hij had vooral een 'zwarte' stem. Zo schreef hij o.m. mee aan 'Mony Mony' (Tommy James & The Shondells). Bloom leed aan depressies en schoot zich in 1974 door het hoofd. Barry was de enige begunstigde van zijn levensverzekering. One-hit wonder uit de zomer van 1970.
Voorlopig bleef Stevie Wonder de soulmuziek en zijn platenlabel 'Motown Records' nog altijd trouw en dit resulteerde in deze grote hit uit die prachtige zomer van het jaar 1970.
Maar 'The Queen Of Soul' liet zich ook niet onbetuigd. Met deze song, geschreven door Ahmet Ertegün en Betty Nelson, kwam zij na Stevie Wonder op 1 te staan in de VS in september 1970. De compositie werd eerst opgenomen door Ben E. King in 1962 en werd opnieuw een hit voor Adriano Celentano in 1977.
Ik heb een optreden van James Brown op DVD toen hij al diep in de vijftig was. Ongezien! Fantastisch optreden!!!
Vandaag sta ik even stil bij het Isle of Wight Festival dat plaatsvond van 26 tot 31 augustus 1970. Naar schatting 6 Ã 700.000 toeschouwers (meer dan Woodstock 1969). Op het eiland woonden slechts 100.000 mensen, vandaar de enorme problemen (voedsel en water). Nadat de Canadese zangeres haar compositie 'Woodstock' had gebracht sprong de hippie Yogi Joe op het podium en begon een speech af te steken. Hij werd vlug verwijderd door haar manager en het publiek begon boe te roepen. Mitchell eindigde haar optreden met dit fijn lied, alweer een eigen compositie:
Deze Canadese singer/songwriter bevestigde op het Festival dat plaatsvond op het eiland Wight in augustus 1970. Waarschijnlijk heeft hij vele hippies in slaap gewiegd met zijn 'Bird On The Wire'. Onder hen lag Urbain Servranckx mee te luisteren. Enkele jaren later brak hij door als stand-up comedian (avant-la-lettre) en zanger onder de gevleugelde naam 'Urbanus van Anus'.
De Amerikaanse zanger/gitarist schitterde al op Woodstock en deed dit nog eens over op het eiland Wight, een jaar later. Hij bracht o.m. deze prachtige compositie van George Harrison en zong iedereen wakker. Toepasselijk veranderde hij de titel in "Here Comes The Dawn".
Wie dan nog niet wakker was op het eiland Wight zal wel opgeschrikt rondgekeken hebben toen Alvin Lee zijn keel openzette. TYA leverde ook op Woodstock schitterend werk af. Lee is een fervente fan van Elvis Presley en vandaar de groepsnaam. The King brak door in 1956 en 'tien jaar later' richtte Lee zijn groep op (1966).
Jimi Hendrix had enorme technische problemen bij het inzetten van 'Machine Gun', zijn protestsong tegen de oorlog in Vietnam. Uiteindelijk werden die problemen verholpen door de krachtigere installatie van Pink Floyd. Naar verluidt was de akoestiek op het eiland Wight abominabel door de hevige wind die de muziek naar alle richtingen blies. Na het festival ging Jimi op Europese tournee en in Duitsland werd hij uitgejouwd. Hij keerde terug naar Soho in Londen, sprak daar met Chas Chandler en Eric Burdon. Hij trad zelfs op met de funkband 'Eric Burdon & War'. Nog geen 48 uur later verwisselde hij het tijdelijke met het eeuwige...
Ook een van mijn favoriete zangers/gitaristen uit die periode was Rory Gallagher die in augustus 1970 optrad met zijn groep 'Taste' tijdens het Festival van het eiland Wight. "What's going on?" moeten die eilandbewoners gedacht hebben, toen ze die 6 Ã 700.000 hippies aan land zagen komen.
Nog een ander opgemerkt optreden op het eiland Wight was dat van de Amerikaanse band 'The Doors' met de flamboyante frontman Jim Morrison. Zij brachten o.a. 'The End' en deze meer dan 12 minuten durende song. Een jaar later was het voor deze zanger ook het einde. Hij voegde zich bij de fameuze Club 27 en jamt nu waarschijnlijk met Jimi in 'Rock and roll heaven'. Over en uit... voor vandaag.
6 Ã 700.000 hippies streken neer op dat kleine eiland.
Een van mijn eerste 45-toerenplaatjes.
Machine Gun
Voor meer uitleg over dat festival, zie onderstaande link.
De gouden jaren '60 waren voorbij en de seventies kondigden zich somberder aan. En dat vertaalde zich in de muziek. Weg met bubblegummuziek en aardige popdeuntjes. Ozzy Osbourne en zijn volgelingen brachten op vrijdag de 13de februari 1970 de LP 'Black Sabbath' uit en daarin hadden ze het over tovenaars en heksen. Heavy Metal vond zijn weg in de popmuziek en gaf later aanleiding tot Gothic Rock of simpelweg Goth. De hoes van de LP doet mij altijd denken aan de LP 'Nacht en Ontij' van Boudewijn de Groot.
Alvin Lee en zijn makkers hadden goed gescoord op Woodstock 1969 en deze single stond van juni tot oktober 1970 hoog in de Britse charts. Het zou de enige hitsingle van TYA worden. De bands begonnen zich in het algmeen meer en meer toe te leggen op de verkoop van elpees. Ik zag de groep in het voorjaar van 1971 spelen in Vorst-Nationaal. Een herinnering om nooit te vergeten.
Jimi Hendrix schitterde op Woodstock 1969 en ook op het Isle of Wight Festival dat plaatsvond van 26 tot 31 augustus 1970. Op 18 september 1970 sloeg het noodlot toe en werd de Club 27 groter. Hij haalde zijn 28ste verjaardag op 27 november 1970 niet. Die dag werd ik 19 en rond die periode stormde deze single de hitlijsten binnen. De song stond al te blinken op de dubbelelpee 'Electric Ladyland' uit 1968. "Well I'm standing next to a mountain and I chop it down with the edge of my hand..."
In november 1970 stormden Robert Plant, Jimmy Page, John Paul Jones en John Bonham de hitlijsten binnen en zodra ik de kreet van Plant hoorde dacht ik meteen aan de Vikingen. De song werd geschreven na een optreden in Reykjavik (IJsland) en zonder videoclip zag ik in mijn verbeelding al die plundertochten uit lang vervlogen dagen: "A-ah-ahh-ah, ah-ah-ahh-ah, we come from the land of the ice and snow from the midnight sun where the hot springs blow..."
Er werd in november 1970 veel gespeculeerd wie er allemaal deel uitmaakte van de nieuwe groep die eerst 'Eric & The Dynamos' heette. Tijdens een optreden in de VS werd die verkeerdelijk aangekondigd als 'Derek & The Dominos'. Eric Clapton wou anoniem blijven en koos voor die nieuwe groepsnaam. Hij werd vergezeld in de band door toetsenist Bobby Whitlock, bassist Carl Radle en drummer Jim Gordon. Allen hadden zij deel uitgemaakt van de groep 'Delaney, Bonnie & Friends'. Duane Allman werd ook uitgenodigd door Clapton en hij is hier te horen in een episch gitaarduel. 'Layla' is een ode aan Pattie Boyd die toen nog getrouwd was met George Harrison, de boezemvriend van Clapton. De single werd pas in het voorjaar van 1971 uitgebracht.
De volledig uitgeklapte hoes van de eerste elpee van Black Sabbath.
Ozzy Osbourne staat tweede van rechts.
Alvin Lee zit tweede van links.
Jimi Hendrix was in 1970 een levenslustige jongeman. Niets wees erop dat hij kort daarna zou overlijden.
Led Zeppelin naast een vliegtuig.
Eric Clapton staat hier uiterst links op de foto. Duane Allman staat er niet bij want die weigerde permanent lid te worden van Derek & The Dominos. Hij speelde op 10 van de 14 songs op de allereerste elpee.
Dit is de hoes van de dubbelelpee 'Layla And Other Assorted Love Songs'.
Duane Allman staat niet op het hoesje. Hij was slechts een gastgitarist.
In 1970 stond de neef van Ravi Shankar heel even in de Amerikaanse charts met een elpee waarop alleen maar covers stonden van pophits overgoten met een Indiaas sitarsausje. Deze single werd toen regelmatig gedraaid in Jeugdclub De Reinaert, nabij de Brusselse Beurs. Ravi Shankar zelf overleed jammer genoeg op 11 december 2012 op 92-jarige leeftijd.
Country meets pop. Joe South schreef deze knappe song en zangeres Lynn Anderson had er een wereldhit mee. Het was al een tijdje geleden dat country nog in de hitparades gestaan had (Bobbie Gentry en Jeannie C. Riley) maar dit deuntje overheerste vanaf september 1970 de ether. ♫♫♫ I beg your pardon... ♫♫♫
In de tweede helft van de jaren '60 was Neil Diamond vooral bekend als componist in de Brill Building net zoals Carole King en Neil Sedaka. Hij schreef voor o.a. voor The Monkees en 'Red Red Wine' (Peter Tetteroo) en 'Kentucky Woman' (Deep Purple) waren ook van zijn hand. Vanaf het najaar 1970 begon de Amerikaan ook bij ons door te breken als singer/songwriter. Onder meer met dit gospelachtige lied.
In oktober 1970 werd een tweede single uitgebracht uit het album 'Elton John' van ... Elton John. En eigenlijk was dit ook een gospelsong. Bernie Taupin schreef de lyrics. Toen men hem vroeg wat ze betekenden antwoordde hij dat hij zomaar woorden die goed klonken bij elkaar had geplaatst zoals de Franse dichters Baudelaire en Rimbaud dat ooit gedaan hadden.
Maar het was deze b-kant van 'Take Me To The Pilot' die de voorkeur kreeg en dus meer gedraaid werd door de deejays. 'Your Song' betekende meteen de wereldwijde doorbraak voor het schrijversduo Bernie Taupin/Elton John.
Ananda Shankar, niet te verwarren met zijn beroemde neef Ravi Shankar.
Bekende popdeuntjes met de sitar.
Een van mijn eerste singles.
De fantastische tweede elpee van Elton John uit oktober 1970. Ik heb hem tweemaal op vinyl (eentje is letterlijk grijsgedraaid) en nog eens op compact disc.
Deze progressieve geluiden kwamen in 1970 van boven de Moerdijk. Het nummer begint rustig als een kabbelend beekje doorheen een sprookje met een heerlijke dwarsfluit in de achtergrond, maar vanaf 1:40 minuten barsten de gitaren, de drums en het orgel los. De slotakkoorden lijken sterk op die van 'Hair' in de versie van Zen. Op het einde zingt Jan Stips zelfs enkele woorden in het Latijn, 40 jaar vóór het mode werd in sommige Vlaamse politieke kringen. Donna nobis pacem (Geef ons vrede)!
Na Jazz Bilzen (1965-1981), Monterey (1967), Wight (1968-1969), Hyde Park en Woodstock (1969) was het de beurt aan Nederland om een popfestival te organiseren. Het 'Kralingen Music Festival' werd gehouden in het Kralingse Bos, in de buurt van Rotterdam, van 26 tot 28 juni 1970. Fantastische affiche met o.m. Tyrannosaurus Rex, The Byrds, Santana, Jefferson Airplane, Supersister en Pink Floyd (zie link onderaan voor alle acts). Circa 120.000 toeschouwers woonden dat 'Pop Paradijs' of 'Holland Pop Festival 70' bij, gesponsord door Coca-Cola. De weergoden waren de muziekliefhebbers gunstig gestemd en daar haalden deze Britten hun voordeel uit. Het bekendste festival van Wight waar ook ene Urbain Servranckx tussen het publiek zat vond twee maand later plaats.
Na het optreden van Tyrannosaurus Rex (met Marc Bolan en Mickey Finn) in het Kralingse Boswerd deze single in oktober 1970 uitgebracht en werd de moeilijke groepsnaam ingekort tot T. Rex. De glamrockperiode zou er pas enkele jaren later aankomen. Opmerkelijk voor deze song is het ontbreken van drums. In de plaats daarvan wordt het ritme ondersteund door tamboerijn en handgeklap.
Terwijl de buitenlandse artiesten in Kralingen hun act op het hoofdpodium deden stonden Thijs van Leer (orgel, fluit), Jan Akkerman (gitaar), Martin Dresden (bas, vocals) en Hans Cleuver (drums, vocals) op een zijpodium hun ding te doen. De grote doorbraak kwam er pas in het voorjaar van 1971 toen ik Focus zag optreden in het voorprogramma van Ten Years After in Vorst-Nationaal.
Prehistorie troef in de muziekgeschiedenis: na de Troglodytes (Troggs) en Tyrannosaurus Rex (T. Rex) kwam nu de Neanderthaler op de proppen. Hier werden de zaadjes gelegd voor 10cc want wie zat achter deze eendagsvlieg, zo vernamen we later? Eric Stewart, Kevin Godley en Lol Creme. Graham Gouldman kwam er iets later bij. Op het singlehoesje stond "Play it loud!" in grote letters geschreven en dat moet je beslist doen want er wordt precies met grote botten van een dinosaurus gemept op pauken, overtrokken met vellen van sabeltandtijgers!
Dit clipje is natuurlijk beter, jammer dat er 10cc staat i.p.v. Hotlegs, want dat is geschiedenisvervalsing. Zo zullen er in het jaar 3000 wellicht ook mensen zijn die beweren dat Obelix van Gallië naar Belgica verhuisde om minder belastingen aan Caesar te moeten betalen.
Enkele sfeerbeelden van het Festival in Kralingen.
Ray Dorset was het boegbeeld van Mungo Jerry. Met zijn krullende haardos en zijn grote bakkenbaarden leek hij op een sater. In een andere clip die in openlucht werd opgenomen had hij trouwens precies bokkenpoten.
De leuze van het festival was: vrijheid, blijheid en muziek.
Hopelijk waren er niet te veel slachtoffers van die kleine hittegolf eind juni 1970.
Hotlegs bestond in eerste instantie uit Lol Creme, Kevin Godley en Eric Stewart. Graham Gouldman kwam er iets later bij. In 1972 ontpopte de groep zich als 10cc.
Een Franse single want hierop staat "A jouer très fort".
De b-kant van 'Are You Ready?' uit 1970 was minstens even boeiend. Het was een moderne versie van een oude traditionele bluessong getiteld 'Stack O'Lee Blues' gezongen door Fred Waring's Pennsylvanians (1923). Voor de ontelbare covers moet je bij Arnold Rypens zijn! (Zie link onderaan dit bericht.)
Ondertussen kwamen er psychedelische rockgeluiden uit Nederland overgewaaid. Een nieuwe band was opgericht door de tweelingbroers Chris en Gerard Koerts. De eerste zangeres was Manuela Berloth (1968–1969) en vanaf de komst van de flamboyante Jerney Kaagman (1969–1983, 1987–1990) kon het niet meer stuk. 1970 was echt wel het jaar van de doorbraak en die begon met deze mooie compositie van George Kooymans van Golden Earring.
De tweede single van deze Nederlandse rockband was ook meteen een schot in de roos! Heerlijk om je luchtgitaar eens boven te halen.
Driemaal is scheepsrecht. Nog eentje om het af te leren: dit is de derde single van de geweldige Nederlandse rockband, ook uit 1970. ♫♫♫ "Manta, she's wild and exciting!" ♫♫♫
The Golden Ear-rings werden opgericht in Den Haag in 1961 (en daarmee een jaar ouder dan de Stones), ze evolueerden naar Golden Earrings en lieten de 's' vallen in 1969. Dit was de opwindende hitsingle uit 1970. Oost, West, thuis best!
Pacific, Gas & Electric moest de naam van de band in 1971 aanpassen tot PG&E op aandringen van de gelijknamige Amerikaanse nutsmaatschappij. Een gelijkaardig verhaal gebeurde bij Chicago Transit Authority die de naam moest inkorten tot Chicago vanwege de gelijknamige autobusmaatschappij. Toppunt: als je nu PG&E intikt bij Google kom je automatisch bij de nutsmaatschappij want zij heeft die drie letters aangenomen als logo nu de band niet meer bestaat!
Earth & Fire in 1970.
De groep een aantal jaren later. Jerney Kaagman, hier geflankeerd door de twee broers Koerts, was samen met de tweeling de enige constante in de rockband.
Een elpee uit 1970.
In het begin van de jaren '70 was lang haar voor rockmuzikanten in de mode.
Isle of Wight Festival 1970
