LP's juni/juli 1979

Welke langspeelplaten (vinyl op 33 toeren!) werden er zoal uitgebracht in die zomer van 1979? Eerst en vooral was er de Australische new wave/popgroep Flash And The Pan met hun gelijknamige elpee waarop oudere nummers uit 1977 en 1978 stonden die op single pas recent waren doorgedrongen tot West-Europa. Maar er stond ook deze formidabele song op die ging over het orkest van de Titanic dat in 1912 naar verluidt maar bleef doorspelen tot de laatste man. 'And The Band Played On (Down Among The Dead Men)' was één van de vele hoogtepunten op de LP 'Flash And The Pan' uit juni 1979.

Gerry Rafferty bracht in juni 1979 ook een elpee op de markt met als titel 'Night Owl', met de prachtige hoes getekend door Patrick. De gelijknamige song was trouwens al op single uitgebracht en had al in de BRT Top 30 gestaan. Op die plaat stond ook de knappe compositie 'Take The Money And Run'.

En kijk de kompaan van Gerry Rafferty in die formidabele band Stealers Wheel bracht ook in juni 1979 een elpee uit die hij 'Out Of Nowhere' noemde. En het was opvallend hoezeer de stem van Joe Egan op die van zijn spitsbroeder geleek en er perfect bij paste toen hij met hem samenzong in Stealers Wheel. Ik kies op deze Stille Zaterdag voor het emotioneel geladen maar prachtige 'Back On The Road'...

Ondertussen was Robert Palmer (Robeir Palmeir zoals sarcastisch stond aangeduid in de Brusselse Music Mania) al aan zijn vijfde soloplaat toe. Die LP uit juni 1979 heette 'Secrets' met daarop o.a. de formidabele versie van Moon Martins 'Bad Case Of Loving You' maar ook een knappe versie van Todd Rundgrens 'Can We Still Be Friends?'.

In juli 1979 kwam de elpee 'Communiqué' van Dire Straits uit en daarop stond de song 'Once Upon A Time In The West', die niets te maken had met de gelijknamige compositie van Ennio Morricone. Mark Knopfler begon tijdens optredens meer en meer rond te lopen met een zweetbandje op zijn hoofd en demonstreert hier eens te meer zijn geweldige beheersing van de gitaar.

Een heel ander geluid kwam uit de Verenigde Staten (Athens, Georgia) met de band The B-52's. De groepsnaam was ontleend aan de geweldige pruiken van de twee zangeressen, de zogenaamde "beehives" (bijenkorven). Cindy Wilson en Kate Pierson vormden de experimentele new-waveband samen met Keith Strickland, Ricky Wilson (gitaar) en Fred Schneider na een dronken nacht in een Chinees restaurant. De eerste elpee uit juli 1979 heette toepasselijk 'The B-52's' waarop dance en surfmuziek werd gecombineerd en Cindy Wilson was duidelijk een fan van Yoko Ono, aan haar hoog stemgeluid te horen...

Dit is de hoes die gebruikt werd voor de West-Europese markt.



De twee kompanen uit Stealers Wheel brachten elk een soloplaat uit.





Voor- en achterkant van de blauwe elpee.

Experimentele new wave uit de Verenigde Staten.