Deze geweldige song werd nogmaals op single uitgebracht in 1970, 1972, en 1982. Er bestaat ook een live versie uit 1971 van Gary Brooker & Co samen met het Edmonton Symphony Orchestra uit Canada.
Ik post daarom hieronder de twee versies.
Het volledig live album van Procol Harum met het Edmonton Symphony Orchestra kon ik op de kop tikken in Rheindahlen, West-Duitsland toen ik niet ver van daar in 1973 mijn legerdienst vervulde.
Telkens ik dit nummer hoor moet ik aan een gepekelde zeehond denken.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'You Can’t Always Get What You Want' / 'Love In Vain' – The Rolling Stones
- Het nummer 'You Can’t Always Get What You Want' is geschreven door Mick Jagger en Keith Richards. Het staat op de elpee 'Let It Bleed' en op de B-kant van 'Honky Tonk Women' (single uitgebracht begin juli 1969, net na het overlijden van Brian Jones op 27-jarige leeftijd).
Het nummer wordt begeleid door het London Bach Choir. In de lange versie zingt dit koor ook de intro. Het nummer vertoont enige gelijkenis met 'Hey Jude' van The Beatles. De 'Get Back'-sessies van de Fab Four zouden pas in 1970 uitmonden in de elpee 'Let It Be'. De elpee 'Let It Bleed' van de Stones werd uitgebracht op 5 december 1969. Zou dat toeval kunnen zijn?
Charlie Watts drumt niet op deze song, maar wel producer en slagwerker Jimmy Miller. 'You Can’t Always Get What You Want' werd ook opgevoerd tijdens het Rock and Roll Circus van The Rolling Stones dat plaatsvond op 11 december 1968 maar de opnames van die avond werden pas in 1996 op cd uitgebracht!
- Het nummer 'Love In Vain' is een Delta Blues classic geschreven door Robert Johnson, een inspiratiebron voor Keith Richards. Slide gitarist Ry Cooder bespeelt de mandoline op dit lied omdat Brian Jones destijds wegens drugsproblemen niet beschikbaar was. Hij overleed in duistere omstandigheden op 3 juli 1969 in zijn zwembad.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
De laatste reeks 'Historische opnames uit 1969' is ingezet en zal -als alles goed gaat- op zaterdag 10 september 2022 beëindigd worden. Hier volgen twee geweldige nummers: één over het universum en één over een echte superster! Nog een fijne dag (zonder al te veel gedonder) en tot dan!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Across The Universe' – The Beatles
Eind december 1969 verscheen er een compilatie elpee met daarop diverse artiesten onder de titel 'No One’s Gonna Change OUR WORLD'. Wat heel uitzonderlijk was, is het feit dat ook The Beatles een bijdrage leverden onder de vorm van 'Across The Universe' geschreven door John Lennon. Het liefdadigheidsalbum werd uitgebracht ten bate van het Wereld Natuur Fonds.
Het prachtig nummer zou -in een andere versie- ook verschijnen op de LP 'Let It Be' die pas in 1970 zou worden uitgebracht.
De bezetting in 1969 was de volgende: John Lennon: zang, akoestische gitaar, elektrische gitaar; Paul McCartney: piano, achtergrondzang; George Harrison: tanpura, elektrische gitaar; Ringo Starr: maraca's, drums; Lizzie Bravo, Gayleen Pease: achtergrondzang. Deze twee fans stonden dagenlang voor het gebouw van de Abbey Road studio's te wachten om een glimp op te vangen van hun idolen en zij werden uitgenodigd om mee te zingen!
In 1970 zou Phil Spector zich ermee bemoeien en in 2003 verscheen nog een andere versie op de cd ' Let It Be... Naked', onder impuls van Paul McCartney.
Lennon kreeg inspiratie voor het nummer nadat zijn toenmalige vrouw Cynthia "door bleef gaan over iets". Het nummer kent invloeden uit de transcendente meditatie, waar de Beatles in 1967-1968 in geïnteresseerd zijn geraakt. Lennon beschreef het nummer later als "een van de beste teksten, zo niet de beste tekst, die ik ooit heb geschreven".
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Superstar' – Murray Head & The Trinidad Singers + 'Hallelujah' – Deep Purple
In 1969 ontstond het idee om een Rock Opera uit te brengen rond de figuur van Jezus Christus. 'Jesus Christ Superstar' werd voorzien van muziek van Andrew Lloyd Webber en tekst van Tim Rice. Toch zou het nog duren tot de rock opera als elpee zou worden uitgebracht (met zang van onder andere Ian Gillan, Yvonne Elliman, Murray Head en Barry Dennen) en werd vervolgens als musical op de planken gebracht in Londen en op Broadway vanaf oktober 1971.
Blijkbaar kon de platenmaatschappij niet wachten en werd in december 1969 de single 'Superstar' van Murray Head & The Trinidad Singers als voorproefje reeds uitgebracht! In januari 1970 stond hij haast in elke hitlijst met dit geweldig nummer. Murray Head speelde de rol van Judas en Yvonne Elliman was Maria.
Door religieuze groeperingen werd destijds geprotesteerd tegen de opvoering van het stuk, omdat Jezus te veel als een gewone sterveling zou worden neergezet. Inmiddels wordt het stuk echter ook opgevoerd door kerkelijke musicalgezelschappen.
In 1969 was Ian Gillan blijkbaar in een religieuze stemming want niet alleen speelde hij de rol van Jezus in de rock opera maar bracht hij met zijn groep Deep Purple een single uit die 'Hallelujah' heette met op de b-kant een gedeelte van 'April' want op de elpee duurde die song maar liefst 12:20 minuten Het werd 'April Part I'! De song gecomponeerd door Cook/Greenaway had zeker niet misstaan in de rock opera! In 1970 bracht de groep People hetzelfde lied uit onder de naam 'I Am The Preacher'.
Heel Europa was in die periode in de ban van de Jezus figuur denk maar aan de single 'Jesus' van Jeremy Faith And The St. Mathews Church Choir And Orchestra (1971). De componist van het nummer was niemand minder dan Mike Hamburger, die zijn naam later wijzigde in Michel Berger en de echtgenoot werd van France Gall. Véronique Samson zingt mee in de achtergrond.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Vervolgens komt er geweldige filmmuziek aan de beurt uit de maand december 1969 zodat deze nog gedurende heel het jaar 1970 op de radio te horen was.
In de eerste prent speelde een Australiër de hoofdrol, voor het eerst maar ook voor het laatst in deze spionagereeks. In de tweede film schitteren drie Franse acteurs voor het eerst samen als commissaris of leden van een misdadige bende genoemd naar een eilandje in de Middellandse Zee.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'We Have All The Time In The World' – Louis Armstrong
"Good old Satchmo" kreeg de eer om het themalied in te zingen van 'On Her Majesty's Secret Service' (al snel afgekort tot OHMSS), uitgebracht op het einde van december 1969.
James Bond werd toen gespeeld door de Australische acteur George Lazenby en hij kon zijn voorganger Sean Connery niet doen vergeten. 007 maakte een kapitale fout door te trouwen met Diana Rigg (jawel, bekend van The Avengers). Opmerkelijke rollen in die prent: Telly Savalas als Blofeld de slechterik (later de lolly likkende Kojak), en Joanna Lumley (later in 'The New Avengers' en vooral bekend van 'Abolutely Famous'). Zij speelde geen Bondgirl maar één van de 12 "Angels of Death" die het de superspion moeilijk maakten.
John Barry en Hal David schreven de hemelse compositie en Louis Armstrong was een verrassende maar heerlijke keuze. John Barry was Jane Birkin kwijtgespeeld aan Serge Gainsbourg maar hij wist nog altijd hoe een Bondliedje moet klinken!
Curiosum: John Barry en Jane Birkin hebben dezelfde initialen, net als James Bond trouwens!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Le Clan des Siciliens' – Ennio Morricone
Ook deze film werd in december 1969 uitgebracht en het was de eerste maal dat Maestro Ennio Morricone muziek componeerde voor een niet-Italiaanse film, geregisseerd door Henri Verneuil. Het was wel een coproductie tussen Frankrijk en Italië.
Jean Gabin en Alain Delon speelden de slechteriken uit een Sicilaanse clan en Lino Ventura was de commissaris van dienst die hen op de hielen zat. Het trio speelde voor het allereerst samen!
Dalida zong het themalied maar ik kies vandaag voor de magistrale instrumentale compositie van Ennio Morricone, gevolgd door een variatie op hetzelfde thema.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Hieronder is het de beurt aan Schotse marmelade die veel herinneringen teweegbrengt en een dankbare Engelse zanger/componist alhoewel zijn naam meteen verkeerd werd gespeld.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Reflections Of My Life' – The Marmalade
De Schotse popgroep The Marmalade scoorde eind 1969/begin 1970 een mooie hit met het prachtige en ontroerende 'Reflections Of My Life', een song die bij mij ook vele jeugdherinneringen oproept want ik was toen net achttien geworden.
In januari 1969 hadden ze nog op één gestaan in de Britse hitlijsten met hun cover van 'Ob-La-Di, Ob-La- Da' van The Beatles. The Marmalade was de allereerste Schotse band die zich aan de top van de Britse hitparade plaatste.
Op het DECCA label brachten de Schotten 'Reflections Of My Life' uit wat hun grootste wereldwijde hit zou worden. Luister vooral naar die fenomenale baspartij en de perfecte samenzang!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Thanks' – J. Vincent Edwards
J. Vincent Edwards, ook wel Vincent Edwards, is een Britse zanger, songwriter en producer. Hij speelde in de Londense productie van de musical Hair in 1968. Als solozanger had hij eind 1969/begin 1970 een grote hit met het nummer 'Thanks'. Het nummer stond vijf weken op de eerste plaats in de Vlaamse hitparade.
Niettegenstaande zijn naam verkeerd werd gespeld op de cover van zijn hitsingle was de jonge artiest zeer dankbaar voor dit succes maar ook voor Emily Jane! Hij dankte de Heer op zijn blote knieën voor zijn ontmoeting met haar. 'Love Hit Me' kwam tevens uit zijn pen en daarmee scoorde hij ook heel goed in 1976. 'Right Back Where We Started From' zou daarenboven in 1976 een internationale hit worden voor Maxine Nightingale.
In 1980 bracht hij zelfs een cover uit van 'Wonderful Tonight' van Eric Clapton met Jean Toots Thielemans op mondharmonica!
Het is Edwards i.p.v. Edward!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
En tenslotte is het nu de beurt aan een bluesnummer van een Amerikaans "koninklijk" gitaarwonder en een Britse bluesband die langzaam maar zeker evolueerde naar bluesrock/heavy metal. Het zijn de allerlaatste liedjes uit reeks 25. Zorg dus dat je er bij bent!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Thrill Is Gone' – B.B. King
Deze "koninklijke" bluesgigant bracht op 5 december 1969 deze single uit in de Verenigde Staten. In de loop van 1970 kregen wij deze 45-toeren schijf af en toe te horen in West-Europa.
De Britse rockers hadden de blues ontdekt en meegebracht naar ons continent zoals o.a. John Mayall's Bluesbreakers (een kweekvijver van talent!), Fleetwood Mac, Chicken Shack, Led Zeppelin, Alexis Korner & Blues Incorporated, The Yardbirds en Cream, maar ze hadden er een heel andere invulling aan gegeven.
Riley Ben King, beter bekend als B.B. King, scoorde met zijn versie van 'The Thrill Is Gone', een nummer geschreven door Roy Hawkins en Rick Darnell in 1951 (mijn geboortejaar).
De verrukking voor de blues is bij mij nooit verdwenen!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Oh Well (Part 1 + Part 2)' – Fleetwood Mac
Maar de grootste verrassing kwam van Fleetwood Mac, de Britse bluesgroep van Peter Green, die eind 1969 de geweldige single 'Oh Well' uitbracht. Het nummer was zo lang (meer dan 9 minuten!) dat het in twee stukken werd geknipt door de platenmaatschappij. Part 1 en Part 2 weetjewel?
Hieronder post ik de volledige versie. Het lied bestaat uit twee delen: een elektrische bluesrock die eindigt in een coda met Spaanse gitaar. Op deel 2 gaat de instrumentale versie verder. Aangezien de single in november 1969 werd uitgebracht was 'Oh Well' in 1970 nog vaak te horen op de radio en in de jeugdclubs.
In Mexico werd de single uitgebracht als "Ah Bueno", in Portugal en Spanje als "Muy Bien", en in Zuid-Afrika en Venezuela als "Oh Bien". Part 2 doet mij altijd denken aan een klassiek stuk zoals bvb. het 'Concierto de Aranjuez', een concerto voor gitaar en orkest, gecomponeerd door Joaquín Rodrigo in Parijs in 1939.
Heel raar dat iemand de sticker "Pop Music" op het vinylplaatje heeft geplakt!
'Gimme Shelter', aanvankelijk geschreven als "Gimmie Shelter", is een nummer van The Rolling Stones. Het staat op hun album 'Let It Bleed', dat in het najaar van 1969 door Decca Records werd uitgegeven. Op 'Gimme Shelter' zingt Mick Jagger samen met de Afro-Amerikaanse zangeres Merry Clayton.
Het nummer staat symbool voor het ongelukkige verloop van het Altamont Free Concert in december 1969, waarbij Hells Angels de bewaking verzorgden en iemand in het publiek door messteken overleed, en de teloorgang van de idealen van de jaren zestig. Richards schreef dit nummer in twintig minuten op een regenachtige middag in Londen. Met 'Gimme Shelter' bouwde hij muzikaal gezien voort op 'Jumpin' Jack Flash' en 'Sympathy For The Devil'. Met Nicky Hopkins op piano en Jimmy Miller schudt met de maraca's.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Girlie (P.S. I Love You)' – The Peddlers
Zoals ik verleden week aankondigde komt er nog een laatste nummer van The Peddlers in deze reeks aan de beurt. Het is vooral het geluid van het Hammondorgel dat mij bekoort maar de geweldige stem van Roy Phillips mag er ook zijn. Hij schreef het prachtig liedje trouwens. De rest van het Brits trio bestond toen uit Trevor Morais (drummer) en Tab Martin (bassist).
'Girlie (P.S. I Love You)' is jazz/soul van de bovenste plank om duimen en vingers bij af te likken!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Straks is er nog plaats op deze tijdlijn voor muziek uit 1969 die gebracht werd door een lachende Hollandse ruiter en een Engels landbouwwetenschapper! Eet smakelijk en tot dan.
'Baby I Don’t Mind' / 'Laughing Cavalier' – Wallace Collection
Gent had zijn New Inspiration en Antwerpen zijn Pebbles, maar wat waren wij Brusselaars toen trots op de Wallace Collection.
In de goede traditie van eind jaren zestig werd klassieke muziek gefuseerd met popmuziek. En dat recept werkte perfect voor de Belgische popgroep die zijn eerste elpee zelfs mocht opnemen in de befaamde Abbey Road Studios waar de geest van The Beatles nog rondhing.
In tegenstelling tot 'Daydream' nam Sylvain Vanholme de zang voor zijn rekening en niet drummer Freddy Nieuland. 'Daydream' is een wereldhit want de single werd een nummer 1-hit in meer dan 20 landen.
De eerste elpee kreeg de titel mee van 'Laughing Cavalier', naar een portret van de "zingende Hollandse ruiter" dat in de befaamde Wallace Collection hing, een nationaal Brits museum, gevestigd in het herenhuis Hertford House aan de Manchester Gardens in Londen. En vandaar ook meteen de groepsnaam.
Uit dat steengoed album heb ik voor een tweede track gekozen voor 'Laughing Cavalier', de titelsong die als een rode draad doorheen de hele elpee loopt met de geluiden van galopperende paarden!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'A New Day Yesterday'/ 'We Used To Know' – Jethro Tull
Jethro Tull is een Britse progressieve rockband uit Luton, opgericht in 1967 rond de Schotse voorman Ian Anderson. Hun muziek is herkenbaar aan de opmerkelijke zangstijl en het unieke dwarsfluitwerk van Anderson, aan de ongewone en vaak complexe liedconstructies en aan de intelligente teksten.
Maar Jethro Tull (gedoopt 1674 – overleden 1741) was eerst en vooral een Engels landbouwwetenschapper vóór de industriële revolutie. Hij wordt gezien als een van de eersten die de landbouw wetenschappelijk en empirisch benaderde.
In 1968 verklaarde John Lennon dat het enige nieuw muzikaal geluid dat uit dat jaar was voortgekomen te danken was aan de groep Jethro Tull! Oordeel zelf maar en luister naar deze track uit de elpee 'Stand Up'.
Een andere merkwaardige track uit hetzelfde album is zonder twijfel 'We Used To Know', een song die heel veel gelijkenissen vertoont met een wereldhit uit 1976: 'Hotel California' van de Eagles! Dixit Arnold Rypens: "Ian Anderson kwam er publiek voor uit dat hij hier ergens wel wat royalties voor verdiende van de heren Felder, Frey & Henley; ergens terecht.".
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'I Want You Back' – The Jackson Five / 'Someday We’ll Be Together' – Diana Ross & The Supremes
The Jackson Five (soms ook weergegeven als The Jackson 5) was een jongensgroep van vijf broers uit Gary, Indiana (Verenigde Staten) onder het leiderschap van hun vader Joseph Jackson: Jackie, Tito, Jermaine, Marlon en Michael (toen de jongste van de vijf).
Hun eerste single was 'Bad Boy' uit 1968 die grandioos flopte. De tweede single was meteen raak want 'I Want You Back' werd toen vaak aangevraagd door Amerikaanse soldaten die in Vietnam gelegerd waren. De groep zou de kip met gouden eieren blijken voor Motown Records. Toen de jongens verhuisden naar Epic via Philadelphia International Records werd hun groepsnaam gewijzigd in The Jacksons. Jermaine bleef bij Motown en de jongste broer Randy sloot zich bij de groep aan.
Als solo artiest zou Michael Jackson later een wereldster worden. Hij werd ontdekt door Diana Ross die samen met The Supremes een laatste single zou uitbrengen op 14 oktober 1969. Zij ging solo vanaf januari 1970, ook om een geweldige carrière op haar eentje uit te bouwen. 'Someday We’ll Be Together' zou een grote hit worden eind 1969/begin 1970. Eigenlijk was dit al een solo project van Diana Ross want Mary Wilson noch Cindy Birdsong waren aanwezig bij de opname. Het zijn Johnny Bristol en Maxine & Julia Waters die te horen zijn als achtergrondzangers. Onderstaande clip van The Jackson 5 komt uit The Ed Sullivan Show (14 december 1969).
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Cold Turkey' – Plastic Ono Band
Iconisch nummer van John Lennon met op de achterkant van de single 'Don't Worry Kyoko (Mummy's Only Looking For A Hand In The Snow)' geschreven door Yoko Ono.
Hardrock op zijn hardst op het einde van het bewogen jaar 1969. Vaak wordt de schuld van het splitten van The Beatles op Yoko Ono gestoken of op Paul McCartney maar John Lennon was in 1969 ook al met zijn projecten als Plastic Ono Band bezig en in december 1968 zou hij zelfs meespelen in het Rock and Roll Circus van The Rolling Stones als zanger/gitarist van The Dirty Mac (samen met Eric Clapton, Keith Richards en Mitch Mitchell in het nummer 'Yer Blues'). ‘Cold turkey’ is een manier van afkicken. 'Cold turkey' stoppen met een middel betekent dat iemand in één keer stopt met het gebruik. Zonder het middel geleidelijk af te bouwen of middelen te gebruiken die ontwenningsverschijnselen kunnen tegengaan.
Op het nummer zijn John Lennon (zang, gitaar), Eric Clapton (leadgitaar), Klaus Voormann (basgitaar) en Ringo Starr (drums) te horen. Lennon verklaarde het lied geschreven te hebben na zijn poging om van zijn heroïneverslaving af te raken maar Fred Seaman, zijn persoonlijke assistent, sprak dat tegen. John & Yoko waren ooit het slachtoffer geworden van een voedselvergiftiging na het eten van overschotjes op een kerstdiner (letterlijk een "cold turkey", een koude kalkoen). Maar Lennon was beducht om door zijn fans uitgelachen te worden en dus verzon hij een drugsverslaving!
'Cold Turkey' werd voorgesteld door Lennon voor de elpee 'Abbey Road' maar geweigerd door de drie overige Beatles. Hij nam het dan maar zelf op met de Plastic Ono Band.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Hieronder is er wederom geweldige muziek uit 1969: ditmaal van een Britse rockgroep met een hoes die waarschijnlijk de film 'La grande bouffe' heeft geïnspireerd maar ook goddelijke klanken van het kind van een beeldschone Griekse godin!
'Who Do You Love' / 'Mississippi Woman' - Juicy Lucy
Juicy Lucy is een Britse rockgroep opgericht in 1969 rond zanger Ray Owen, steelgitarist Glen 'Ross' Campbell, saxofonist Chris Mercer en gitarist Neil Hubbard. Dit kwartet wordt aangevuld door Pete Dobson op drums en Keith Ellis (ex-Van der Graaf Generator) op bas.
Op de elpee 'Juicy Lucy' (met een hoes die de makers van de film 'La grande bouffe' waarschijnlijk heeft beïnvloed) staat een cover van 'Who Do You Love' geschreven door Ellas McDaniel alias Bo Diddley. Het liedje werd als allereerste single van de gloednieuwe platenmaatschappij Vertigo uitgebracht.
Op datzelfde album uit 1969 staat ook 'Mississippi Woman', een gezamenlijke compositie van Juicy Lucy en Ray Owen. Naar het einde toe van de jaren zestig werd de muziek heviger en krachtiger, vandaar de termen hardrock en heavy metal. Die trend zou zich nog verder zetten in de jaren zeventig.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'It’s Five O’Clock' + 'Marie Jolie' – Aphrodite’s Child
De Griekse popgroep bracht eind 1969 de elpee 'It’s Five O’Clock' uit. Deze twee tracks daaruit werden pas in 1970 op single uitgebracht.
Vangelis, Demis Roussos, en Loukas Sideras hadden de groep in Parijs opgericht want zij waren, zoals eerder al aangegeven, het kolonelsregime in hun vaderland ontvlucht. Het vierde lid, Anargyros Koulouris, moest thuisblijven vanwege zijn legerdienst. Hij zou zich opnieuw bij de groep voegen voor de opnames van de elpee '666' (1970-1971) die pas in 1972 zou worden uitgebracht! Voor dat album was de popgroep geëvolueerd naar een progressieve rockband.
Vanaf 1971 begon Demis Roussos met een solocarrière die hem geen windeieren legde en Vangelis spitste zich toe op instrumentale filmmuziek die wereldwijd vele liefhebbers van het genre zou bekoren.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
De laatste loodjes wegen het zwaarst en de aandacht begint te verslappen maar nog even geduld muziekliefhebbers, want het jaar 1969 loopt op zijn laatste benen. Hierna post ik geweldige muziek van een groep die zijn naam ontleende aan een Amerikaans biermerk gekoppeld aan de rock-'n-roll revival en een geprefabriceerde groep die in het stoombad een liedje bedacht dat nu nog altijd gezongen wordt tijdens voetbalwedstrijden!
'Fortunate Son' / 'Commotion' / 'Down On The Corner' - Creedence Clearwater Revival
CCR heette voorheen The Golliwogs (en nog daarvoor Tommy Fogerty & The Blue Velvets) en als zodanig waren de vier Amerikanen redelijk succesvol in de Verenigde Staten. Tom Fogerty was toen de leadzanger van de band. Alles veranderde toen John Fogerty de rol van zijn broer overnam en de groepsnaam veranderde in Creedence Clearwater Revival. Hij had een reclame gezien van het biermerk Credence Clearwater en aangezien er vanaf 1968 een rock-'n'-roll-revival de muzikale wereld overspoelde was het niet moeilijk om op die naam te komen.
"It ain't me!" schreewt John Fogerty in 'Fortunate Son', een lied dat gaat over jonge Amerikanen die worden opgeroepen om in Vietnam te gaan strijden. Rijkeluiszonen of zonen van senatoren kunnen zich uitkopen en de minst bedeelden moeten maar met flinke tegenzin gaan vechten in een ver oosters land.
'Commotion' gaat dan weer over de stress van de moderne maatschappij, het drukke verkeer in en om een miljoenenstad en de hedendaagse mens die verplicht wordt in een tredmolen te stappen om bij te blijven.
In 'Down On The Corner' zingen en spelen John en Tom Fogerty, Stu Cook en Doug Clifford over straatmuzikanten die op de hoek van de straat proberen te overleven met het weinige geld dat in hun pet wordt gegooid. Naar het voorbeeld van The Beatles die zich voor de gelegenheid van één elpee "Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band" noemden (met Billy Shears in een sterrol) lieten de Amerikaanse muzikanten zich "Willy and the Poor Boys" noemen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Na Na Hey Hey Kiss Him Goodbye' – Steam
Op het einde van 1969 werden enkele muzikanten door de platenfirma gevraagd liedjes te schrijven. Leka werd songwriter bij Circle Five Productions, waar hij 'Green Tambourine' (1967) van The Lemon Pipers schreef en produceerde en andere nummers met Shelley Pinz. In 1969 werkte Leka bij Mercury Records en hij overtuigde A&R Records om met DeCarlo, bijgenaamd Garrett Scott, op te nemen. Met Leka als producent nam DeCarlo vier singles op, waarvan Reno dacht dat ze konden worden uitgegeven als a-kant. DeCarlo's eerste single was 'Workin' On A Groovy Thing', maar werd binnen een week verslagen door The 5th Dimension met hun eigen versie. Gary DeCarlo en Paul Leka werden gevraagd om een b-kant te schrijven voor 'Sweet Laura Lee' met Dale Frashuer. De song werd 'Kiss Him Goodbye'. Een deejay in Georgia speelde 'Na Na Hey Hey Kiss Him Goodbye' op de radio. Na velerlei verzoeken zette het radiostation de song op hun propvolle afspeellijsten en andere radiostations namen het over. En zo ging de bal aan het rollen en bereikte de song in december 1969 voor twee weken de 1ste plaats in de Verenigde Staten.
De vier muzikanten waren Paul Leka (producent, co-writer, keyboards); Dale Frashuer (co-writer); Gary DeCarlo (co-writer, leadzang, percussie); David Chester (gitaar).
Ze gingen samen met nog twee andere muzikanten in het stoombad zitten en bedachten daar de groepsnaam. De oorwurm van jewelste wordt nu nog vaak als voetbalhymne gebruikt en meegezongen in de stadions door duizenden kelen!
De Braziliaanse DJ Alok heeft voor zijn nieuwe single ‘Deep Down’ de hulp ingeroepen van de Britse singer-songwriter Ella Eyre, house-artiest Kenny Dope en disco-specialist Never Dull. De zomerse track met vocals van Ella bevat samples van dansklassiekers ‘The Bomb’ (The Bucketheads) en ‘Gypsy Woman’ (Crystal Waters). En die veelvuldige samenwerking kwam op zaterdag 20 augustus 2022 binnengevlogen in de Radio 2 Top 30, als eerste nieuwkomer!
En, toeval of niet, op zaterdag 20 augustus 2022 was de tweede en meteen hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 ook een veelvuldige samenwerking die tot dansen uitnodigde! 'Stay With Me' is een song van de Schotse DJ en producer Calvin Harris en de Amerikaanse singer/songwriters Justin Timberlake, Halsey en Pharrell Williams.
Op zaterdag 27 augustus 2022 was het al heel lang geleden dat Robbie Williams nog had gescoord in onze Radio 2 Top 30. Op 9 september 2022 brengt hij zijn dertiende studioalbum genaamd 'XXV' uit. Het album bevat nieuwe versies van zijn hits en nieuw materiaal. De eerste single uit dat album is 'Lost' en die song was de eerste nieuwkomer in onze hitlijst van die bewuste dag.
De tweede nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 27 augustus 2022 was ook een dance-single. LF System is een Brits productieduo uit Schotland, bestaande uit Conor Larkman en Sean Finnigan. Ze komen uit West Lothian en werkten eerder als dakdekker en tankstationmedewerker. 'Afraid To Feel' werd als mix gecreëerd 2019 en gereleased op 2 mei 2022, door Warner Music UK. De single kreeg bekendheid in juni 2022 en bleef gedurende 8 opeenvolgende weken op nummer één in de UK Singles Chart en piekte op nummer twee in Ierland. De song bestaat voornamelijk uit samples van 'I Can't Stop (Turning You On)' van Silk (1979), met de vocalen van Debra Henry die doorheen de single nu eens worden vertraagd en dan weer versneld.
Chris Martin met op zijn T-shirt de slogan "Everyone is an alien somewhere". 'Humankind' is de neerslag van een live optreden van Coldplay in een stadion in Mexico City tijdens hun wereldtour. De song wordt gezongen vanuit het perspectief van een buitenaards wezen. Het wezen leeft op één van de planeten in The Sphere (waar het album over gaat) en waar muziek ten strengste verboden is. Op het moment dat het wezen voor de eerste keer muziek hoort, voelt-ie zijn hart open bloeien. 'Today I heard the strangest, I heard the strangest song. A DJ a star away is, playing it to turn us on.' Hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 27 augustus 2022.
En alsof dat niet genoeg was kregen de luisteraars van de Radio 2 Top 30 op zaterdag 27 augustus 2022 een andere nummer één te horen. De volledige Top-3 staat hieronder:
1. Metejoor en Snelle stegen na 13 weken opnieuw van 2 naar 1 met 'Kijk ons nou'. 2. Camille zakte met 'Geen tranen meer over' van 1 naar 2 en zij vertoefde al 8 weken in onze hitparade. 3. Beyonce steeg na 9 weken van 5 naar 3 met 'Break My Soul'.
Slechts 5 nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van 20 en 27 augustus 2022 maar die zomerse maand werd wel afgesloten met een andere (geen nieuwe) nummer één.
Jaap Reesema schreef het liedje en Regi Penxten producete het schijfje van Pauline dat op zaterdag 6 augustus 2022 als enige nieuwkomer terechtkwam in de Radio 2 Top 30. Pauline Slangen (Lommel, 2002) is een Belgische zangeres. Ze verwierf bekendheid na haar deelname en winst van de Regi Academy. Eerder nam ze deel aan The Voice Kids. En na slechts één beluistering raakte haar single zowaar niet meer 'Uit mijn hoofd'!
Op zaterdag 6 augustus 2022 was er in de Radio 2 Top 30 slechts één nieuwkomer maar wel een gloednieuwe nummer één! Dit is de volledige Top-3:
1. Camille steeg van 2 naar 1 met 'Geen tranen meer over'. Zij had daar slechts 5 weken voor nodig gehad! 2. Harry Styles zakte met 'As It Was' van 1 naar 2. Zijn schijf verbleef al 18 weken in onze hitparade! 3. James Hype snorde met zijn 'Ferrari' van 4 naar 3. Toch had hij 13 weken nodig om bij de Top-3 te horen!
OneRepublic is een Amerikaanse poprockband uit Colorado. De band is opgericht in 2002 door Ryan Tedder en Zach Filkins. Zij werden uitverkozen om het thema van de film 'Top Gun: Maverick' in te zingen/fluiten. Het resultaat daarvan verscheen op zaterdag 13 augustus 2022 in de Radio 2 Top 30. 'I Ain't Worried' moet Tom Cruise gedacht hebben ...
Stromae kreeg op zaterdag 13 augustus 2022 bijstand van Camila Cabello in zijn villa 'Mon amour'. Hij had keuzestress met al die meiden rondom hem maar hij kreeg ook veel concurrentie van al die stoere kerels in zijn nabijheid. Het was natuurlijk een parodie naar al die reality programma's à la "Temptation Island". Onverwacht duet maar toch was dit de tweede nieuwkomer in de Radio 2 Top 30.
Beter laat dan nooit want op zaterdag 13 augustus 2022 was Rosa Linn de hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30. Zij kwam binnen op nummer 11 en zij vertegenwoordigde Armenië op het Eurovisiesongfestival dat plaatsvond van 10 mei tot 14 mei 2022 in Turijn. 'Snap' eindigde toen 20ste op 25 deelnemende liedjes en wat mij betreft had Rosa Linn veel hoger mogen eindigen!
En ook op zaterdag 13 augustus 2022 was er een nieuwe (alhoewel?) nummer één te bespeuren. Hier is de volledige Top-3:
1. Harry Styles steeg na 19 weken opnieuw naar de hoogste plaats. 'As It Was' kwam van nummer 2. 2. Camille zakte na één week met 'Geen tranen meer over' naar de tweede plaats. Haar schijfje verbleef al 6 weken in onze hitparade. 3. Metejoor & Snelle stegen na 11 weken van 4 naar 3 met 'Kijk ons nou'.
Slechts 4 nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van 6 en 13 augustus 2022 maar wel telkens een andere nummer één! Morgen is het de beurt aan de afleveringen van 20 en 27 augustus en dan is die kurkdroge en hete zomermaand, muzikaal gezien dan, volledig afgewerkt. Tot dan!
1 augustus: Vanuit de Oekraïense havenstad Odessa vertrekt de Razoni (die vaart onder de vlag van Sierra Leone) met aan boord een lading maïs, als eerste schip nadat Rusland en Oekraïne met bemiddeling van Turkije een akkoord over hervatting van de graanexport bereikten. Als gevolg van de Russische invasie van Oekraïne was de graanexport vanuit Oekraïne vrijwel volledig stilgevallen.
2 augustus: De Amerikaanse autoriteiten maken bekend dat op 31 juli in de Afghaanse hoofdstad Kabul Al Qaida-leider Ayman al-Zawahiri door middel van een raketaanval vanaf een Amerikaanse drone is gedood.
3 augustus: Nancy Pelosi, de Democratische voorzitter van het Huis van Afgevaardigden (Verenigde Staten), brengt een controversieel bezoek aan Taiwan, tot ongenoegen van China. Een dag later begint China met vooraf aangekondigde militaire oefeningen rondom Taiwan, waarbij onder andere raketten worden afgeschoten.
5 augustus: - Bij aanvallen door het Israëlische leger op de Gazastrook vallen volgens berichten van Palestijnse zijde zeker 10 doden, Israëlische bronnen spreken van 15 doden. De Israëlische aanvallen zijn met name gericht tegen Islamitische Jihad. - Het Europees Informatiesysteem voor Bosbranden (EFFIS) maakt bekend dat er in Frankijk sinds 1 januari 2022 een gebied van 470 vierkante kilometer is getroffen door bos- en natuurbranden, wat nu al meer is dan in alle eerdere jaren waarin dit is bijgehouden.
6 augustus: - Bij een busongeluk in Kroatië komen 12 rooms-katholieke pelgrims uit Polen om het leven, mogelijk doordat de chauffeur in slaap viel. De bus was onderweg naar Međugorje. - Indiana keurt als eerste staat van de Verenigde Staten de afschaffing van het recht op abortus goed. Het Amerikaanse Hooggerechtshof maakte eind juni een eind aan Roe v. Wade, waarmee het abortusrecht tot dan toe op landelijk niveau werd beschermd. - In het London Royal Hospital overlijdt de 12-jarige Archie Battersbee nadat artsen zijn gestopt met het toedienen van zuurstof. De jongen had vermoedelijk meegedaan aan een choking game. Volgens de artsen was hij al langer hersendood, maar zijn ouders bleven het beëindigen van zijn behandeling aanvechten tot aan het Europees Hof voor de Rechten van de Mens.
8 augustus: De Federal Bureau of Investigation (FBI) doet een huiszoeking bij oud-president Donald Trump. Als reden hiervoor wordt onder andere het overtreden van de Spionagewet genoemd.
12 augustus: De Brits-Indiase schrijver Salman Rushdie wordt, vlak voordat hij een lezing zou geven, neergestoken op een podium in Chautauqua en raakt daarbij zwaargewond.
15 augustus: Die dag wordt in ons gezin gevierd want Chantal is dan jarig!
26 augustus: In een zijstraat van de Brusselse Nieuwstraat rijdt een dolle chauffeur in op een terras en pleegt daarna vluchtmisdrijf. De bestelwagen wordt iets later teruggevonden in Sint-Joost-ten-Node op enkele kilometers daarvandaan. De dader wordt ’s avonds aangehouden in Antwerpen. Zes mensen werden lichtgewond.
27 augustus: In Zuidzijde (Nederland) rijdt een vrachtwagen in op een buurtfeest. Daarbij vallen zes doden en verscheidene gewonden.
30 augustus: Gorbatsjov overlijdt op 91-jarige leeftijd. Michail Sergejevitsj Gorbatsjov was van 1985 tot 1991 secretaris-generaal van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie en van 1990 tot 1991 president van de Sovjet-Unie. Hij ontving in 1990 de Nobelprijs voor de Vrede.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
De maand augustus 2022 was een van de droogste en warmste maanden ooit. Gedurende de hele maand heeft het in onze stad niet geregend en deze zomer leek heel veel op die van 1976.
'Snake In The Grass' – Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich
In het Nederlands luidt het spreekwoord "een addertje onder het gras". In de Angelsaksische wereld spreekt men van "snake (soms snag) in the grass".
In de loop van het jaar 1969 droomde Dave Dee van een solocarrière. Toch bracht hij samen met zijn makkers Dozy, Beaky, Mick en Tich nog een laatste single uit en dat was het vrolijke 'Snake In The Grass'.
Producer was Steve Rowland en vreemd genoeg kreeg de elpee waarop dit kleinood staat (samen met het legendarisch 'Don Juan') de titel van 'Together'. Was dat het spreekwoordelijk addertje want al snel zouden de vijf muzikanten niet meer allemaal samen zijn.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Tonight, Today' – Dozy, Beaky, Mick & Tich
Dave Dee koos dus voor een solocarrière en Dozy, Beaky, Mick & Tich bleven verweesd achter. Toch bleef het viertal niet bij de pakken zitten en werd de single 'Tonight, Today' uitgebracht onder de naam Dozy, Beaky, Mick & Tich (al snel afgekort tot DBM&T) .
Toegegeven, niet echt een grote hit maar wel een merkwaardig plaatje dat als een oorwurm in je hoofd blijft rondspoken eens je het gehoord hebt.
In 1970 bracht Dave Dee 'My Woman's Man' uit, een single die ook geen echte hit werd. Hetzelfde jaar brachten DBM&T de single 'Mr. President' uit die meer succes had dankzij de prominente rol van de synthesizer. Iets waar de groep Chicory Tip in 1972 de mosterd vandaan haalde met dank aan Giorgio Moroder en zijn compositie 'Son Of My Father'. Daarna werd het heel stil rond de vijf Britse muzikanten. Waren ze misschien toch beter samen gebleven?
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
In 1969 was er naast Angelsaksische muziek ook plaats voor Vlaamse of Frans-, Spaans-, Italiaans- en Duitstalige hits. Hierna komen er twee prachtige Nederlandstalige liedjes aan de beurt in mijn reeks 'Historische opnames uit 1969'. Eerst een prachtig duet gevolgd door een vroege hit van een muzikale clown. Veel lees- en luisterplezier!
'Pastorale' – Liesbeth List & Ramses Shaffy
Een pastorale is niet alleen een muziekstuk van Ludwig van Beethoven maar ook o.m. een dichtstuk, gedicht, herdersdicht, herderslied, herdersroman, herdersspel, herderszang, enz. Maar ook een prachtige compositie van Lennaert Nijgh/Boudewijn de Groot. Volgens mij het mooiste Nederlandstalige lied ooit. Het beschrijft een gesprek tussen de zon (Shaffy) en de aarde (List). Shaffy is als de zon arrogant en vurig, List de zon aanbiddende aarde. Ze worden begeleid door een orkest onder leiding van Bert Paige, die het lied ook produceerde.
Nijgh schreef het nummer in de psychedelische sfeer van de jaren zestig en als een parodie op de mystieke sfeer van 'De Toverfluit' van Mozart. Hij liet zich inspireren door de verhouding tussen Shaffy en de dames die op hem verliefd werden. "Wolkentorens" is een term die Nijgh aan Shakespeare ontleende.
Het duet doet mij ook vaak denken aan die geweldige samenwerking tussen Lee Hazlewood en Nancy Sinatra (bvb. in 'Some Velvet Morning' of 'Summer Wine'). ❤️❤️❤️
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Suzanne' – Herman van Veen
'Suzanne' is een lied geschreven door de Canadese dichter en musicus Leonard Cohen. Eerst werd het lied gepubliceerd als een gedicht in 1966 onder de titel "Suzanne Takes You Down", waarna het werd opgenomen als lied door Judy Collins in hetzelfde jaar, en Cohen bracht het als zijn debuutsingle uit in januari 1968. Het staat ook op zijn elpee 'Songs of Leonard Cohen' uit 1967.
Het lied 'Suzanne' was geïnspireerd door Cohen's platonische relatie met danseres Suzanne Verdal.
Het is de meest gecoverde compositie van Leonard Cohen. De Nederlandstalige versie van Herman van Veen kwam terecht in de Nederlandse Top 40 op nummer 39 en bereikte na enkele weken zelfs de vierde plaats.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Le responsable' – Jacques Dutronc
Ik heb Jacques Dutronc altijd veel leuker gevonden dan die Franse artiesten (m/v) die Angelsaksische hits klakkeloos imiteerden.
Samen met zijn kompaan, tekstschrijver Jacques Lanzmann, bracht hij tussen 1966 en 1970 talloze geweldige singles uit die swingden als de pest. Dutronc componeerde de muziek (een mengeling van pop, jerk en garage rock) die David Bowie en Mungo Jerry later ook zouden appreciëren! Denk maar aan 'The Jean Genie' ('La fille du Père Noël') en 'Alright, Alright, Alright' (Et moi, et moi, et moi').
Als acteur en echtgenoot van mijn idool Françoise Hardy kan ik hem minder goed appreciëren, maar dit geheel terzijde.
'Le responsable' was eind 1969 tot begin 1970 heel vaak op de radio te horen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Je t’aime … moi non plus' – Serge Gainsbourg & Jane Birkin / 'Love At First Sight' – Sounds Nice + '69 année érotique' – Serge Gainsbourg & Jane Birkin
Het lied werd een internationale hit, hoewel het in vele landen verboden was omwille van de expliciet seksuele getintheid. De single werd onmiddellijk in de ban geslagen van de BBC en als spoedig gevolgd door het Vaticaan. Daarom heb ik het schijfje tijdens de maand juli 1969 toen ik in Londen verbleef nooit heb gehoord. Telkens het de beurt was aan Gainsbourg en Birkin in de Britse hitparade werd een instrumentale versie gespeeld: 'Love At First Sight' – Sounds Nice (een gelegenheidsorkest).
Op de b-kant van de single stond '69 année érotique' en ik voeg er hieronder een instrumentale versie bij die op de soundtrack voorkomt van de gelijknamige film.
Nog enkele cijfers: nummer 1 (Verenigd Koninkrijk (ondanks de ban!), Zwitserland, Oostenrijk, Noorwegen); nummer 2 (Nederlandse Hilversum 3 Top 30, Nederlandse Top 40, Ierland); nummer 3 in West-Duitsland); en leuk detail, op nummer 69 in de Verenigde Staten.
Over België zijn er alweer geen hitparade noteringen beschikbaar.
De eerste versie van het lied dateert uit 1967. Brigitte Bardot vroeg Gainsbourg om het mooiste liefdeslied te schrijven. Het resultaat was een versie van Je t'aime... moi non plus met Serge Gainsbourg en Brigitte Bardot. Haar toenmalige echtgenoot Gunter Sachs was niet ingenomen met het lied, waarop Bardot de release van de single stopte. In 1968 speelde Gainsbourg in de film Slogan samen met de Engelse actrice Jane Birkin. Hij liet haar de onuitgegeven versie van het lied horen. Birkin was zo onder de indruk van het lied dat het opnieuw werd opgenomen. Birkin zong het lied wel een octaaf hoger dan Bardot. In 1986 kwam Brigitte Bardot op haar beslissing terug en werd het originele lied alsnog uitgebracht.
Gainsbourg werd voor titel en tekst geïnspireerd door een uitspraak van Salvador Dalí: "Picasso est espagnol, moi aussi. Picasso est un génie, moi aussi. Picasso est communiste, moi non plus" ("Picasso is Spaans, ik ook. Picasso is een genie, ik ook. Picasso is een communist, ik ook niet").
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Born On The Bayou' - 'Bad Moon Rising' / 'It Came Out Of The Sky' - Creedence Clearwater Revival
Zoals ik al eerder schreef werd CCR mijn favoriete groep, na The Beatles.
Dreigende geluiden uit de moerassen van de Bayous die regelmatig voorkomen aan de zuidelijke kust van de Verenigde Staten, meer bepaald in de Mississippi delta, waar de staten Louisiana en Texas er beroemd voor zijn. Gedurende iets meer dan 5 minuten neemt John Fogerty met zijn rauwe stem, bijgestaan door Tom, Stu en Doug, ons mee naar dat intrigerend deel van Noord-Amerika. Op een bepaald moment zingt hij over hoodoo is een vorm van magie, niet te verwarren met voodoo want dat is een religie. Hoodoo stamt oorspronkelijk uit West-Afrika en heeft zich via de Trans-Atlantische slavenhandel van de 17de tot de 19de eeuw over het Caraïbisch gebied en de Verenigde Staten verspreid. Hier heeft het Indiaanse en Europese elementen overgenomen. Door de Yoruba die in West-Afrika leven wordt hoodoo jùjú genoemd.
De grootste hit uit 1969, na 'Proud Mary', was beslist 'Bad Moon Rising'. In die song zingt John Fogerty over een orkaan, een weersverschijnsel dat sinds de klimaatopwarming vaker voorkomt.
Het optreden van CCR tijdens het festival in Woodstock heb ik pas 50 jaar na datum op compact disc kunnen bemachtigen. Door de stugge houding van hun producer Saul Zaentz komt de groep niet voor op de verzamelelpee over de live optredens tijdens dat festival.
In de laatste song 'It Came Out Of The Sky' gaat het waarschijnlijk over een UFO of een gezant van Mars die uit de lucht kwam gevallen of zagen John, Tom, Stu en Doug ze vliegen?
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Love' / 'Fly Me To The Earth' - Wallace Collection
Hun wereldhit was natuurlijk 'Daydream' en die is in deze reeks natuurlijk al lang voorbijgekomen.
Maar ook deze songs konden mij ten zeerste bekoren want ik vond die mengeling van pop- en klassieke muziek zeer geslaagd.
Oorspronkelijk is 'Love' de b-kant van de single en 'Fly Me To The Earth' de a-kant maar vandaag draai ik de volgorde om want beide liedjes werden heel vaak gedraaid in 1969. In sommige landen was 'Love' de a-kant! 'Fly Me To The Earth' was een verrassende titelkeuze want sinds de maand juli 1969 sprak iedereen over "fly me to the moon"!
Wallace Collection was een sextet dat bestond uit begenadigde muzikanten die elk een verschillende muzikale achtergrond hadden. Sylvain Vanholme en Freddy Nieuland maakten eerder deel uit van de band Sylvester's Team. Zij zorgden voor de popinvloeden in de songs van Wallace Collection, terwijl invloeden uit jazz en klassieke muziek aan de sound werden toegevoegd met de komst van toetsenist Marc Hérouet en de klassiek geschoolden Raymond Vincent (viool) en Jacques Namotte (cello). Vincent en Namotte maakten eerder deel uit van het Nationale Philharmonisch Orkest. Samen konden ze meer dan twintig instrumenten bespelen, waardoor ze geen beroep moesten doen op andere studiomuzikanten bij de opnames.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Get Me Down' – Zen
Ruim een jaar na 'Hair' kwam deze beatgroep uit Amsterdam nog eens in de lagere regionen van de Nederlandse hitparade terecht en vooral in de jeugdclub.
De coverversie van Zen had destijds meer succes in de Lage Landen dan de oorspronkelijke van The Cowsills, met dank aan het hevig pluggen door Radio Veronica.
Na die twee singles heb ik niets meer over deze Amsterdamse muzikanten gehoord.
In 2004 vond ik dan per toeval hun elpee 'Hair' en voor de schappelijke prijs van € 12,50 mocht ik hem toen mee naar huis nemen. Voor de vinylversie worden nu gekke prijzen betaald want die elpee is een verzamelobject geworden.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Sympathy' – Rare Bird
Rare Bird was een rockband uit het Verenigd Koninkrijk, die bestond vanaf 1969 tot en met 1975. Opvallend aan de groep was het feit dat er geen gitarist in zat.
Rare Bird verkocht goed in Engeland, Frankrijk en Italië maar 'Sympathy' zou pas bekend worden in de Lage Landen dankzij de cover van Steve Rowland & The Family Dogg in 1970.
Rare Bird bracht het intrigerend lied eind 1969 uit op de LP 'Rare Bird' en de single volgde begin 1970.
De tekst is vandaag helaas nog altijd van toepassing!
De 22ste reeks 'Historische opnames uit 1969' staat bol van geweldige muziek gebracht door vier jongens die op 8 augustus 1969 een zebrapad in Londen overstaken. Op 15 augustus 2009, zowat 40 jaar later, deden Michel, Mike, Michael en Mitchell die stunt nog eens over. Chantal legde dat historisch moment toen op de gevoelige plaat vast. Michael vergat toch wel zijn schoenen uit te trekken, zeker.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Come Together' – The Beatles
En toen begonnen alle radiostations tracks uit de nieuwe elpee van The Beatles te draaien. De vinylplaat met de iconische hoes van het zebrapad nabij de Abbey Road Studios kent haast iedereen.
De eerste single daaruit was 'Come Together' en dat was meteen een schot in de roos. Pas veel later kwamen wij te weten dat John Lennon zich iets te veel had laten inspireren door 'You Can't Catch Me' van zijn idool Chuck Berry. Omdat de eerste zin uit de song heel sterk lijkt op een stuk tekst uit 'You Can't Catch Me' van Chuck Berry, spande de uitgever van diens muziek Morris Levy een proces aan tegen Lennon. De tekst uit 'Come Together' luidt "Here come ol' flattop, he come groovin' up slowly", terwijl het bij Chuck Berry klinkt als "Here come up flattop, he was groovin' up with me".
Lennon beloofde Levy te vergoeden door drie nummers op te nemen uit zijn catalogus. De opbrengsten zouden dan naar Levy gaan en niet naar Lennon. Twee van deze nummers, 'You Can't Catch Me' en 'Ya Ya' stonden op Lennons album 'Rock 'n' Roll' uit 1975, terwijl het derde, 'Angel Baby', na zijn dood gepubliceerd werd.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Something' – The Beatles
En weer was er gerommel onder de Fab Four want op de b-kant van 'Come Together' stond een prachtige compositie van George Harrison. Volgens mij zijn meesterwerk. Het was een ode aan Pattie Boyd die hij op de set van 'A Hard Day's Night' in 1964 had leren kennen.
De boezemvriend van Harrison, Billy Preston, speelt hammond op dit prachtig nummer. De "stille Beatle" had zich net als Lennon ook laten inspireren, niet door een idool maar door een jonge singer/songwriter die pas een contract had gesloten met Apple Records. 'Something In The Way She Moves' is inderdaad een nummer van James Taylor uit 1968 en luister maar naar het begin van 'Something'. Er kwam geen proces van want daarvoor waren George en James te veel bevriend met elkaar.
Sommige deejays speelden vaker de b-kant dan 'Come Together' en zo gebeurde het dat de single in sommige landen opnieuw werd uitgebracht met ditmaal 'Something' als a-kant!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Here Comes The Sun' – The Beatles
Alweer een prachtige compositie van George Harrison waarmee kant 2 van 'Abbey Road' werd ingezet. Minstens even mooi als 'Something', volgens mijn bescheiden mening.
Op 26 september 1969 werd het nummer op single uitgebracht.
De bezetting in de studio op 7 juli 1969 en voltooid op 19 augustus 1969 was: George Harrison, leadzang, achtergrondzang, akoestische gitaar, elektrische gitaar, Moog synthesizer, klappen; Paul McCartney, achtergrondzang, basgitaar, klappen; Ringo Starr, drums, klappen; vier altviolen, vier cello's, contrabas, twee piccolo's, twee dwarsfluiten, twee altfluiten, twee klarinetten, alle bespeeld door onbekend gebleven musici. John Lennon leverde geen bijdrage aan het nummer, omdat hij nog aan het herstellen was van een auto-ongeval op 1 juli 1969.
Destijds werd in Nederland de plaat regelmatig gedraaid op Radio Veronica, Radio Mi Amigo, Radio Caroline en Hilversum 3, maar bereikte desondanks de Nederlandse Top 40 en de Hilversum 3 Top 30 niet. In België behaalde de plaat géén notering in de Vlaamse Ultratop 50.
Parels voor de zwijnen?
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Oh! Darling' / 'Because' – The Beatles
"Oh! Darling (I'll Never Do You No Harm)" was de werktitel van het geweldig mooi liefdeslied dat Paul McCartney schreef. Het nummer is sterk beïnvloed door de Rhythm and Blues uit New Orleans zoals de muziek van Fats Domino. De basisstructuur van 'Oh! Darling' is geïnspireerd op de swamppop uit Louisiana.
Zoals gebruikelijk in deze periode staat het op naam van Lennon/McCartney. Vermoedelijk schreef McCartney het nummer voor Linda met wie hij in 1969 trouwde.
'Because' is een lied dat werd geschreven door John Lennon en het staat ook op naam van Lennon/McCartney. Het onderscheidt zich door de driestemmige zang van John Lennon, Paul McCartney en George Harrison, die bovendien nog eens twee keer overgedubd werd, zodat in totaal negen stemmen te horen zijn.
Volgens John Lennon kreeg hij het idee voor het lied toen Yoko Ono op de piano de Mondscheinsonate speelde. Hij vroeg haar het eerste deel van de sonate achterstevoren te spelen. Het resultaat verwerkte hij tot een lied. Analyses van 'Because' laten zien dat Lennon niet zomaar Beethovens noten in omgekeerde volgorde zette, maar het materiaal wel degelijk bewerkte.
Beide nummers staan natuurlijk op de elpee 'Abbey Road'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'I Want You (She’s So Heavy)' – The Beatles
'I Want You (She's So Heavy)' is een nummer van The Beatles, geschreven door John Lennon. Het was het slotnummer van kant a van de vinyl versie van het album.
Het nummer is nogal ongebruikelijk naar Beatles-maatstaven. Het was ongewoon lang (7'47", zelfs langer dan 'Hey Jude'), vrijwel geen tekst (slechts 14 woorden worden gebruikt waarvan de titel het vaakst) en een abrupt einde. Net daarvoor is er "white noise" te horen, geproduceerd door de synthesizer van Lennon.
Bovendien was het een behoorlijk stevig nummer, waardoor het door sommige Beatles kenners wordt beschouwd als een van de "zwaarste" nummers die de band heeft opgenomen. Het blad Guitar World plaatste dit nummer in 2014 in de lijst van 50 "Heaviest songs before Black Sabbath".
John Lennon schreef het nummer voor Yoko Ono. De basis van het nummer werd op 22 februari 1969 opgenomen in de Londense Trident Studio's. Op 18 april 1969 voegden Lennon en George Harrison er hun gitaarpartijen aan toe. Twee dagen later volgden de hammondpartij van Billy Preston en de percussie (conga's) van Ringo Starr. De laatste mix van het nummer vond plaats op 11 augustus 1969, de laatste keer dat The Beatles als groep samen in één studio bij elkaar waren.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Long One' (medley) - The Beatles
'The Long One' is een medley die begint met 'You Never Give Me Your Money' en gevolgd wordt door 'Sun King', 'Mean Mr. Mustard', 'Polythene Pam', 'She Came in Through the Bathroom Window', 'Golden Slumbers', 'Carry That Weight' en 'The End'. Oorspronkelijk stond er na 'The End' nog een flard van een liedje genaamd 'Her Majesty'. Een allereerste zogenaamde "hidden track".
In 2019, ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van het legendarisch album, werd de medley gerestaureerd en werd de volgorde ervan ietwat gewijzigd. 'Her Majesty' kwam dan tussen 'Mean Mr. Mustard' en 'Polythene Pam'. Zoals hier te horen is want de originele vinyl medley heb ik op YouTube niet kunnen vinden.
Hoe dan ook, toen ik in 1969 zag dat het laatste nummer van de elpee 'The End' heette kon ik al aan mijn theewater voelen dat het wel eens definitief kon gedaan zijn met mijn favoriete groep aller tijden. Groot was dan ook mijn verwondering toen in april 1970 de elpee 'Let It Be' uitkwam. Later kwam ik dan te weten dat al die nummers van vóór 'Abbey Road' dateren, van de zogenaamde 'Get Back Sessions' uit het voorjaar van 1969.
De medley is opgebouwd uit stukken onafgewerkte liedjes en het is enkel Joe Cocker die 'She Came in Through the Bathroom Window' als een heuse single mocht uitbrengen in 1970.
Ringo kreeg in 'The End' nog een glansrol met een heuse drumsolo!
❤️"And in the end, the love you take, is equal to the love you make."❤️
22 augustus 1969: één van de laatste foto's van The Beatles als groep.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Mijn twee "muzikale vrienden" in 1969 waren een transistor radio en een tape recorder, allebei van het merk Grundig. Ik kocht in 1969 één vinyl elpee (nog vóór ik een platendraaier had) en dat was 'Messe pour le temps présent' uit 1967 met de bekende elektronische jerks van Pierre Henry & Michel Colombier, geweldige muziek die gebruikt was door Maurice Béjart voor zijn wereldbekende balletten. De platendraaier en de vinylplaten zouden er pas komen in 1971. Ondertussen loopt de reeks 'Historische opnames uit 1969' op haar laatste benen. Nog een beetje geduld!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Green River' / 'The Night Time Is The Right Time' / 'The Midnight Special' – Creedence Clearwater Revival
Sinds 1968 was ik John en Tom Fogerty, Stu Cook en Doug Clifford op muzikaal gebied aan het volgen. 'Suzie Q.' en vooral 'Proud Mary' uit het begin van 1969 hadden de doorslag gegeven.
Vanaf 1970 en zeker na het uiteenvallen van The Beatles werd Creedence Clearwater Revival (al snel afgekort tot CCR) mijn favoriete groep.
1969 werd het jaar van de definitieve doorbraak voor CCR, zowat overal ter wereld. Wat John Fogerty toen uit zijn mouw geschud heeft is niet te beschrijven. "Swamp music" werd meteen een begrip in de muziekwereld. Ik woonde een optreden bij van John, Stu en Doug (Tom had de groep toen net verlaten) in het Antwerps Sportpaleis op 24 september 1971 met Tony Joe White in het voorprogramma. Een geweldig optreden om nooit te vergeten!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'I Want To Live' – Aphrodite’s Child
Maar naast rock en pop hou ik ook van romantische muziek zoals deze moderne bewerking van 'Plaisir d’amour', bekend van Rina Ketty (1939), zo wist mijn moeder zaliger te vertellen. Het is een klassiek Frans liefdeslied geschreven in 1784 door Jean-Paul-Égide Martini; de tekst is ontleend aan een gedicht van Jean-Pierre Claris de Florian, dat voorkomt in zijn roman Célestine.
Het lied werd ontelbare malen gecoverd en de bekendste bewerking is 'Can't Help Falling In Love' een hit voor Elvis Presley en Andy Williams, allebei in 1961.
Sinds 1968 hield ik ook van de muziek van Aphrodite’s Child, gebracht door Vangelis, Loukas Sideras, en Demis Roussos. Zij waren het kolonelsregime in Griekenland ontvlucht.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Birth' – The Peddlers
Eind 1969 ging ik ook vaak luisteren naar popmuziek met een vleugje jazz. Als ik naar 'Birth' luister moet ik ook onwillekeurig aan de beginperiode van Elton John denken.
'Birth' is voor mij ook haast een religieus lied waar ik telkens weer heel stil van word.
De soul/jazz van dit Brits trio heeft mij altijd kunnen bekoren. Volgende week komen ze nog eens langs in deze reeks. Zo goed zijn ze.
Leun achterover, luister aandachtig en geniet!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Can I Get There By Candlelight?' – David McWilliams
Deze Noord-Ierse zanger, liedjesschrijver en gitarist, wordt altijd vastgepind aan zijn bekendste nummer en dat is het wondermooie 'Days Of Pearly Spencer' uit 1967, destijds hevig geplugd door de piratenstations. Nochtans heeft hij andere prachtige liedjes uit zijn mouw geschud zoals o.m. 'Three O’Clock Flamingo Street', 'This Side Of Heaven', en 'Can I Get There By Candlelight?', dat in 1976 nog eens een hit werd in de vertolking van Rob de Nijs als 'Zet een kaars voor je raam'.
Als de elektriciteitsprijzen verder de pan blijven uitswingen zullen wij er op het einde van dit jaar misschien enkel nog geraken met behulp van kaarslicht. En als ik aan de Nederlandstalige versie denk roep ik meteen: "opgepast voor de gordijnen, Rob en zet die kaars niet te dicht!". 😉
David McWilliams is dus beslist geen eendagsvlieg maar hij wist in zijn eigen land niet te scoren. Wel in de Benelux, onbegrijpelijk toch?
Of de Haagse band Shocking Blue de stunt met 'Venus' heeft kunnen herhalen in de Verenigde Staten (nummer één op 7 februari 1970) weet ik niet. Maar ik zou het betwijfelen.
Toch vond ik 'Mighty Joe' nog iets beter dan hun vorige single. ♫♫♫ Beware when he is around, Mighty Joe with the bass voice! ♫♫♫ gevolgd door een geweldige baspartij van Klaasje van der Wal en natuurlijk ook Robbie van Leeuwen op gitaar. Maar de meeste belangstelling van de jongens ging toen uit naar de knappe Mariska Veres!
'Mighty Joe' behaalde in Nederland wèl de nummer één-positie in tegenstelling tot 'Venus' dat zowel in 1969 als bij een heruitgave in 1970 bleef steken in de Top-5 (nummer 3 en nummer 2).
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Ma belle amie' – Tee Set
Dat 'Ma belle amie' wel een hit was in de Verenigde Staten, daar ben ik heel zeker van. In het voorjaar van 1970 steeg het nummer tot de vijfde plaats op de Amerikaanse hitlijst.
Tee Set (soms ook gespeld als Tee-Set) was een Nederbietgroep uit Delft, die in de jaren zestig rhythm-and-blues en vanaf begin jaren zeventig popmuziek maakte. De belangrijkste hits van Tee Set zijn 'Ma belle amie' uit 1969 en 'She Likes Weeds', een Nederlandse nummer 1-hit in december 1970. Componist Hans van Eijck was het muzikale brein. Peter Tetteroo was de zanger van de band van 1965 tot 2002. In 1968 scoorde hij solo met zijn versie van 'Red Red Wine' van Neil Diamond. In sommige streken werd aangenomen dat hij vanwege zijn stemgeluid een Afro-Amerikaan was ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Little Green Bag' – George Baker Selection
En dan kon Hans Bouwens (echte naam van George Baker) ook niet achterblijven. Zo werd de single ook een hit in de Verenigde Staten. In de zomer van 1970 behaalde de plaat de 16de positie in de Cash Box magazine-charts en de 21ste positie in de Billboard Hot 100.
De titel en de tekst berust op een mondegreen, misverstane woorden ofte Mama Appelsap. Het liedje gaat eigenlijk over een Amerikaans dollarbiljetje, een little greenback - niet een little green bag, dus geen groen tasje of zakje, met groene marihuana (?) - dat de eenzame zanger, die op zoek is naar geluk, bij nacht en dag maar niet kan terugvinden. De eerste twee regels in het Engels met rijk telkens drievoudig binnenrijm - back, track, bag en find, kind, mind - luiden: "Lookin' back on the track for a little green bag, got to find just the kind or I'm losin' my mind". De single uit 1969 bereikte de 9de positie in de Nederlandse Top 40 op Radio Veronica en de 6de positie in de Hilversum 3 Top 30. In België bereikte de plaat de 3de positie in de voorloper van de Vlaamse Ultratop 50 en de 12de positie in de Waalse hitlijst.
In 1992 werd de single met veel succes gebruikt als intro van de film 'Reservoir Dogs' van Quentin Tarantino en bereikte het nummer tevens de nummer één-positie in de Japanse hitparade nadat het gebruikt werd bij een Japanse whiskyreclame.
Het nummer is gebaseerd op een riff die basgitarist Jan Visser al tijden speelt om zijn vingers op te warmen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Evil Ways' – Santana
Na hun geslaagd optreden in Woodstock en na 'Jingo' kon het wereldwijd succes voor de band van Carlos niet uitblijven.
Het was in het najaar van 1969 al Latijns-Amerikaanse muziek wat de klok sloeg.
In de Verenigde Staten werd 'Evil Ways' uitgebracht als single in de herfst van 1969, en in onze contreien in januari 1970. Gregg Rolie zingt lead vocals en bespeelt het Hammondorgel. De gitaarsolo wordt natuurlijk uitgevoerd door Carlos Santana, die tevens in de achtergrond meezingt.
'Evil Ways' staat natuurlijk ook op het debuutalbum 'Santana', bekend van de iconische hoes met de vervaarlijke leeuwenkop waarin allerlei menselijke figuren te ontdekken zijn!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Goodbye' – Mary Hopkin
Op 18 april 1963 interviewde de toen 17-jarige Jane Asher The Beatles in de Royal Albert Hall in Londen, waarna een vijf jaar durende relatie met Paul McCartney begon. Zijn relatie met Asher inspireerde McCartney bij het schrijven van verscheidene Beatles-songs als 'All My Loving', 'No Reply',en 'I'm Looking Through You'. Asher was dus voor de fans de vrouw met wie McCartney zou trouwen.
Niet dus, want in 1968 ging de relatie stuk en werd de voormalige bassist van The Beatles vaak gezien in het gezelschap van Mary Hopkin. Zij werd een van de eerste artiesten die op het nieuwe Apple label platen mocht uitbrengen. Haar eerste single werd een monsterhit en 'Those Were The Days' zou zelfs 'Hey Jude' van de Fab Four van de eerste plaats in de Britse charts stoten.
De Welshe zangeres zou ook niet met Paul McCartney trouwen want in 1969 gaf de voormalige Beatle het ja-woord aan de Amerikaanse Linda Eastman (geen familie van de Kodak gigant, alhoewel zij een uitstekende fotografe was!). McCartney schreef wel 'Goodbye' voor Hopkin en zoals de toenmalige geplogenheden dat vereisten onder de credits "Lennon/McCartney". Net zoals John Lennon 'Give Peace A Chance' voor de Plastic Ono Band had geschreven, maar dan ook gecrediteerd als "Lennon/McCartney".
In 1971 trouwde Hopkin met Tony Visconti, een Amerikaanse muzikant en muziekproducer die vele artiesten zou begeleiden. Voornamelijk David Bowie (1969-2016) maar ook de Moody Blues, T. Rex, Mary Hopkin, Thin Lizzy, Ralph McTell, Sparks, Gentle Giant, de Boomtown Rats, Adam Ant, The Stranglers, Manic Street Preachers, en Morrissey. 'Goodbye' zou in Nederland zelfs twee weken op nummer één staan.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Come And Get It' / 'Rock Of All Ages' – Badfinger
1969 was voor Paul McCartney een druk jaar: niet alleen trouwde hij met Linda maar hij schudde ook leuke songs uit zijn mouw voor The Beatles èn voor Mary Hopkin en de groep Badfinger (voorheen The Iveys).
McCartney schreef de song voor 'The Magic Christian' (niet meer onder de noemer "Lennon/McCartney"), een film waarin o.a. Ringo meespeelde. Hij gaf gewoon een demo aan de jongens van Badfinger die hem zo getrouw mogelijk naspeelden.
'Rock Of All Ages' werd dan weer geschreven door Pete Ham, Tom Evans, en Mike Gibbins voor dezelfde film. Paul McCartney producete beide songs en speelde zelfs tambourine, piano en maracas op 'Come And Get It'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Good Old Rock ‘n’ Roll' (medley) / 'Put A Little Love In Your Heart' – The Dave Clark Five
In 1968 was er een heuse rock 'n' roll-revival en Bill Haley stond toen zowaar met 'Rock Around The Clock' opnieuw in de hitlijsten! Een uitloper van die rage werd bevestigd door vijf Britten die medio jaren zestig minstens even bekend waren in de Verenigde Staten als The Beatles: The Dave Clark Five (soms afgekort tot The DC5). De zanger van de groep was niet Dave Clark, de drummer van de band maar wel Mike Smith.
In een medley van meer dan 6 minuten bezongen zij de helden van de jaren '50 en ten behoeve van de single werd de song jammer genoeg in twee stukken geknipt: Part 1 en Part 2. Gelukkig vond ik op YouTube de volledige song.
'Put A Little Love In Your Heart' is een lied geschreven door Jackie DeShannon, haar broer Randy Myers en Jimmy Holiday. Al heel snel waren de covers legio en The Dave Clark Five brachten hun versie uit in oktober 1969.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'I’m A Man' – Chicago Transit Authority
De Amerikaanse rockband uit Chicago had het goed idee een machtige compositie van Jimmy Miller en Stevie Winwood te coveren. Zij hadden alleen beter moeten nadenken over de groepsnaam want kort na het uitbrengen van hun eerste elpee werden de muzikanten verplicht van groepsnaam te veranderen: het werd kort en krachtig Chicago!
In eerste instantie bracht de groep stevige rockmuziek waarin jazzinvloeden een hoofdrol spelen, een beetje vergelijkbaar met Blood, Sweat and Tears.
'I’m A Man' was een grote hit voor de Spencer Davis Group in 1967. Een ingekorte versie van 3:20 minuten werd als b-kant van 'Beginnings' uitgebracht maar hieronder staat de volledige elpeeversie van 7:42 minuten, in volle glorie te beluisteren!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Heartbreaker' / 'Living Loving Maid (She’s Just A Woman)' – Led Zeppelin
De elpee 'Led Zeppelin II' ging ik beluisteren bij een kameraad want ik had toen nog geen platenspeler. Mijn trouwe vriendjes waren toen mijn transistor en mijn taperecorder, alle twee van het merk Grundig!
Wat mij naast 'Whole Lotta Love' opviel op die vinylplaat waren twee nummers die in feite een soort medley waren van kort na elkaar gesperste liedjes die perfect bij elkaar passen. Ik zal ze dan ook nooit apart laten horen.
Gitarist Jimmy Page verklaarde in een interview, dat hij in 1977 had met Dave Schulps, het volgende: "In andere woorden, sommige nummers kwamen voort uit de repetities die we hadden voor de volgende concerttour om zodoende aan nieuw materiaal te komen.".
De gitaarsolo van Jimmy Page in het nummer 'Heartbreaker', is voor veel metalgitaristen, onder wie Eddie van Halen en Steve Vai, een belangrijke inspiratiebron geweest.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Handbags & Gladrags' – Rod Stewart
Rod the Mod was geëvolueerd naar Rod de solozanger. Hij koos in 1969 voor een prachtige compositie van Mike d’Abo, een Britse zanger en songwriter, vooral bekend als de zanger van Manfred Mann van 1966 tot hun ontbinding in 1969 en als de componist van de nummers 'Handbags and Gladrags' en 'Build Me Up Buttercup', waarvan dat laatste een hit was voor The Foundations.
Op jonge leeftijd was Stewart een straatmuzikant die op een dag Spanje werd uitgezet wegens landloperij en teruggestuurd naar Engeland. Op het station van Twickenham werd hij ontdekt door Long John Baldry. Vanaf 1964 trad hij veel op met Shotgun Express, Steampacket, Long John Baldry, Julie Driscoll en Alexis Korner.
Hij bleef relatief onbekend totdat hij zich in 1967 aansloot bij de Jeff Beck Group met virtuoos gitaarspeler Jeff Beck, bassist Ron Wood en drummers Aynsley Dunbar en Micky Waller.
In 1969 verliet hij de Jeff Beck Group om samen met Ron Wood over te stappen naar The Faces. Hij bracht in datzelfde jaar nog een soloalbum uit, 'An Old Raincoat Won't Ever Let You Down' en met The Faces het album 'First Step'. Toch zou hij tot 1971 moeten wachten om wereldwijd door te breken als solo artiest dankzij 'Maggie May'/'Reason To Believe'.
En om voor eens en voor altijd een vals bericht de wereld uit te helpen: "Volgens geruchten zou hij in 1964 mondharmonica gespeeld hebben in het liedje 'My Boy Lollipop' van de Jamaicaanse skazangeres Millie Small, maar in werkelijkheid was het Pete Hogman die hiervoor het harmonicaspel verzorgde.". Nepnieuws is van alle tijden ...
Chris Farlowe bracht als eerste de originele versie uit in 1967.
The Jimi Hendrix Experience ging eind 1968 ter ziele en basgitarist Noel Redding richtte samen met Jim Leverton, Neil Landon en Pete Kircher de Britse rockgroep Fat Mattress op. De drie muzikanten waren in het rockcircuit reeds bekend. Leverton speelde bas bij The Walker Brothers bij hun hit 'The Sun Ain't Gonna Shine Anymore', Neil Landon was zanger bij The Flower Pot Men en zong hun hit 'Let's Go To San Francisco'. De drie waren al sinds 1962 vrienden van elkaar. Kircher werd later vervangen door drummer Eric Dillon.
Van Fat Mattress is in onze contreien slechts één wapenfeit gekend en dat is de eendagsvlieg 'Magic Forest'. In het najaar van 1969 werd het bij ons een kleine radiohit.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Man Of The World' - Fleetwood Mac
De opvolger van de instrumentale single 'Albatross' was het sublieme 'Man Of The World' dat meer bijval had moeten verdienen. De schijf bereikte zelfs de Top-10 niet bij onze Noorderburen. Ik beschik over geen cijfers in België. In Nederland werd na 'Albatross' de single 'Need Your Love So Bad' uit 1968 opnieuw uitgegeven maar de prachtige blues behaalde niet eens de eerste plaats.
Begin november 1969 zou Fleetwood Mac een machtige single uitbrengen die de allereerste Alarmschijf en tevens nummer één (gedurende 4 weken) in de Hilversum 3 Top 30 zou worden. Maar dat is voor iets later. Luister nu vooral naar deze uitmuntende Britse bluesgroep, toen Peter Green nog de leider van de band was!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Suspicious Minds' / 'Rubberneckin’' – Elvis Presley
En toen deed The King of Rock 'n Roll weer een gooi naar de hoogste toppen van de hitlijsten en deed hij The Beatles weer concurrentie aan.
'In The Ghetto' was al een grote hit geweest in de zomer van 1969 toen in het najaar 'Suspicious Minds' werd uitgebracht. Het was het laatste nummer waarmee Elvis Presley de eerste plaats haalde in de Amerikaanse hitparade. Het lied is oorspronkelijk een compositie èn een single van Mark James geschreven onder diens pseudoniem Francis Zambon. Het lied gaat over het wantrouwen tussen twee personen die op het punt staan hun relatie te verbreken, maar het wantrouwen moeten overstijgen om die relatie te behouden. De single van Mark James flopte, die van Elvis Presley daarentegen ...
De versie van Elvis bevat een fade-out, waarna een fade-in de melodie terughaalt om vervolgens met een definitieve fade out te besluiten. Of het de bedoeling was of een foutje in de studio is nooit met zekerheid vastgesteld. Maar wel een leuke gimmick!
Op 16 augustus 1977 zou Elvis "het gebouw definitief verlaten" maar hij blijft gelukkig wel voortleven in zijn geweldige muziek.
Uit dezelfde periode komt 'Rubberneckin’', een geweldig uptempo nummer dat slechts op de b-kant stond van 'Don't Cry Daddy', een compositie van Mac Davis waarvan de tekst in verband werd gebracht met de scheiding tussen Elvis en Priscilla Beaulieu en dochtertje Lisa Marie die haar vader moest troosten. Maar ik verkoos dus de b-kant van de single!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Valentyne Suite' – Colosseum
Het album 'Valentyne Suite' staat in mijn platenverzameling te pronken, zowel op vinyl als op compact disc ("op cd" klinkt een beetje raar ...).
Niet alleen vanwege de prachtige muziek maar de mooie hoes mag er ook zijn. Bij deze suite droom ik altijd weg. Ze bestaat uit drie delen: Theme One: January's Search Theme Two: February's Valentyne Theme Three: The Grass is Always Greener Het geheel duurt 17 minuten, maar geen seconde is er te veel aan.
Deze Britse rockband, die mede verantwoordelijk was voor het ontwikkelen van progressieve rock, werd in 1968 opgericht door drummer Jon Hiseman, tenorsaxofonist Dick Heckstall-Smith en basgitarist Tony Reeves. Alle drie hadden ze eerder gespeeld in John Mayall's Bluesbreakers, een geweldige kweekvijver van muzikaal toptalent. Daarnaast werden Dave Greenslade (organist) en Jim Roche (gitaar) gerekruteerd. Roche had slechts op één track meegespeeld toen hij werd vervangen door James Litherland (gitaar en zang). Luister en geniet mee!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Time Of The Season' – The Zombies
Toen deze single een wereldwijd succes werd was de Britse band al lang gesplit. De bandleden wilden andere muzikale wegen bewandelen en in 1967 viel het besluit om te stoppen. Voor het zover was, gingen The Zombies nog eenmaal de studio in voor de opname van het album 'Odessey and Oracle' dat jammer genoeg flopte. De plaat werd uitgebracht in 1968.
Rod Argent en Russ Ballard richtten in 1969 de groep Argent op en Colin Blunstone had onder de naam Neil McArthur al een kleine hit gehad met een psychedelische bewerking van 'She's Not There', oorspronkelijk een hit voor The Zombies in 1964.
Oh ja, mocht dat zijn opgevallen: "odessey" is een verkeerde spelling van "odyssey" in de titel door de ontwerper van de LP-hoes, Terry Quirk. Bij het uitbrengen van het album probeerden The Zombies de fout nog te verbloemen door te beweren dat ze met opzet was aangebracht maar het kwaad was al geschied en niemand geloofde die stelling.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'No Fun' – The Stooges
The Stooges, ook bekend als Iggy and the Stooges was een Amerikaanse rockband, opgericht in 1967 met als leden Ron Asheton op gitaar, Scott Asheton op drums, David Alexander op basgitaar en zanger Iggy Pop. De groep wordt gerekend tot een van de voornaamste protopunkbands.
In 1969 bracht de groep het album 'The Stooges' uit en tegenwoordig geldt deze plaat als een klassieker en zijn 'I Wanna Be Your Dog', '1969' en 'No Fun' vaak gecoverde nummers. Ik kocht de vinylplaat twintig jaar later toen vinyl uit de mode geraakte en de compact disc in opmars was.
Toen kende haast niemand in onze contreien Iggy Pop en The Stooges werden ook niet op BRT Omroep Brabant of Hilversum 3 gespeeld. De legendarische zanger en showbeest is net als Keith Richards onverwoestbaar en onlangs gaf de 75-jarige Amerikaan nog een memorabel optreden. Zijn eretitel is The Godfather of Punk. Vandaag kies ik voor het geweldige 'No Fun'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'My Dark Hour' – The Steve Miller Band
In het eerste semester van 1969 ging het niet zo best met The Beatles. Hun LP 'Yellow Submarine' was de soundtrack van de gelijknamige tekenfilm. De plaat bevatte op de a-kant oudere en nieuwe nummers en op de b-kant instrumentale muziek van het George Martin Orchestra. Het album werd niet zo goed ontvangen door de fans. Paul McCartney wou snel de studio in en dat gebeurde in januari 1969. Later werden die opnames de "Get Back-sessies" genoemd maar het rommelde tussen de vier karakters. Er kwam geen nieuwe LP uit die sessies maar wel een nieuwe single, 'Get Back' die wel heel veel bijval kende. Iets later brachten John en Paul de single 'The Ballad Of John & Yoko' uit naar aanleiding van het huwelijk van John & Yoko in Gibraltar. Ook die single deed het goed in de hitlijsten. George Harrison was tijdelijk uit de groep gestapt en Ringo had te veel werk met acteren in 'The Magic Christian' samen met Peter Sellers en Raquel Welch. Enkele merkwaardige bijrollen waren weggelegd voor John Cleese, Roman Polanski, Christopher Lee, en Richard Attenborough!
In augustus werd aan een nieuwe LP gewerkt die in september het licht zou zien en in feite de zwanenzang van The Beatles was. Voor de hoes van 'Abbey Road' zouden de Fab Four het bekende zebrapad oversteken. De "Get Back-sessies" zouden in 1970 pas uitmonden in de LP 'Let It Be', na veel getouwtrek en juridische rompslomp. Zo gebeurde het dat McCartney toevallig in de lente van 1969 in de Abbey Road Studios Steve Miller ontmoette die daar een nieuw album aan het opnemen was met zijn band: 'Brave New World'. Onder de schuilnaam Paul Ramon werkte McCartney mee en zo is hij te horen op 'My Dark Hour'. Hij drumt, speelt basgitaar en zingt mee in de achtergrond. Ik heb die samenwerking toen enkel op de RTBf gehoord. Onnodig te zeggen dat de drie overige Beatles niet erg opgezet waren met die zijstap! Alhoewel John toen al bezig was met zijn Plastic Ono Band ...
The Steve Miller Band zou pas in 1973 doorbreken bij het brede publiek dankzij het meesterlijke 'The Joker'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Games People Play' / 'Walk A Mile In My Shoes' – Joe South
In 1965 schreef deze Amerikaanse singer/songwriter 'Down In The Boondocks' voor Billy Joe Royal die er een grote hit mee had. In 1967 schreef South het nummer 'Hush' dat opnieuw werd gezongen door Billy Joe Royal. In 1968 nam Deep Purple daarvan een cover op die een wereldhit werd. Het meest succesrijke nummer van zijn hand was '(I Never Promised You A) Rose Garden', ook een wereldhit in 1970 gezongen door Lynn Anderson.
Zijn doorbraak zou er in 1969 komen met 'Games People Play', dat heerlijk nummer met die specifieke klank van de gitaar die lijkt op een sitar. Ook een geluid dat bij The Box Tops klonk in 'Cry Like A Baby'.
'Walk A Mile In My Shoes' stond op de LP 'Don't It Make You Want To Go Home' uit 1969 en werd pas op single uitgebracht in 1970. Elvis Presley was er als de kippen bij en zijn versie was een grote hit in 1970.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Spooky’s Day-Off' – Swinging Soul Machine
Swinging Soul Machine is een Nederlandse soulgroep met een in de loop der jaren sterk wisselende samenstelling van 1966 tot heden. In 1969 had de band een hit met 'Spooky's Day-Off'.
De zanger van de band was Iwan "Spooky"' Groeneveld die op de dag dat het nummer -onder de productie van Jaap Eggermont- werd opgenomen vrijaf had. Maar geen nood, in 1970 verlaat Spooky de band om zijn muzikale loopbaan te vervolgen in het duo Spooky and Sue, dat twee grote hits scoorde: 'Swinging On A Star' (1974) en 'You Talk Too Much' (1975).
Maar dit is het instrumentale en zeer dansbare 'Spooky’s Day-Off' uit 1969:
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Last Seven Days' – Gloria
Unit Gloria was eind jaren zestig en begin jaren zeventig een succesvolle popgroep uit Utrecht. Tot 1969 heette de band Gloria, vanaf de single 'Our Father' (1970) werd dat Unit Gloria. De band trad in 1970 op in de Verenigde Staten. Na het vertrek van zanger Robert Long in 1971 begeleidde de band Alexander Curly op zijn nummer één-hit 'I'll Never Drink Again' en werd de band de vaste begeleidingsgroep van zangeres Bonnie St. Claire.
Robert Long zou later een carrière uitbouwen als solozanger, schrijver, componist, cabaretier en radio- en televisiepresentator. Vanaf 1974 bracht hij sublieme Nederlandstalige elpees uit waarin hij heilige huisjes intrapte (denk maar aan het album 'Vroeger of later').
Terug naar 1969: 'The Last Seven Days' deed ietwat denken aan 'In The Year 2525' want hierin werd ook het einde van de wereld voorspeld. Het nummer werd geschreven door zanger Robert Long in samenwerking met John Möring en Karel Hille en was vooruitstrevend vanwege het gebruik van een wah-wahpedaal, waarmee basgitarist Hoss van Hardeveld zijn partij inspeelde. Het was de eerste keer dat deze methode in de popmuziek werd gebruikt. Het verhaal van 'The Last Seven Days' is het tegenovergestelde van het scheppingsverhaal: God besluit om zijn schepping van de aarde terug te draaien door iedere dag iets van de planeet weg te nemen. Dit is een straf voor de mensheid, die de aarde heeft vernield. Op de voorlaatste dag wordt de mensheid dan ook verbrand, en op de laatste dag huilt God om een lege aarde.
In 1969 bracht ook Will Ferdy zijn versie uit onder de titel 'De Zeven Laatste Dagen'. Hij vertaalde de oorspronkelijk Engelse tekst van Karel Hille.
Tot begin 1969 werd de Nederlandse rockband nog The Golden Earrings genoemd. Een van de eerste singles onder de nieuwe groepsnaam was 'Everyday’s Torture' (geschreven door George Kooymans). Hij haalde de hitlijsten jammer genoeg niet.
Het nummer staat ook op de elpee 'Eight Miles High' met daarop tevens een cover van de titelsong, een compositie van Gene Clark, Jim McGuinn, en David Crosby van The Byrds.
Van een poprockgroep was de Nederlandse band geëvolueerd tot een heuse rockgroep met een donkerder geluid. In 1971 deed de Nederlander Jacques Eckhardt onder de naam Jackie Cornell (zanger van Boots) het nog eens over en zijn versie -die langzamer en psychedelischer was- bereikte wèl de hitlijsten bij onze Noorderburen. De productie was in handen van Jaap Eggermont.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Pinball Wizard' / 'I’m Free' – The Who
'Tommy' is de eerste rockopera van de Britse rockband The Who geschreven door Pete Townshend, afgezien van twee nummers die basgitarist John Entwistle schreef en een ouder nummer van bluesmuzikant Sonny Boy Williamson II dat ook in de mini-opera werd ingelijfd.
'Tommy' is het allereerste muzikale werk dat expliciet als "rockopera" betiteld werd. Er waren wel andere rockopera's avant la lettre, maar 'Tommy' populariseerde het genre.
'We're Not Gonna Take It' passeerde hier al de revue want het nummer was één van de hoogtepunten op Woodstock. Het werd in 1970 ingekort uitgebracht op single onder de naam 'See Me, Feel Me'.
Mijn keuze voor vandaag viel op de hitsingle 'Pinball Wizard' met de geweldige gitaarintro en 'I’m Free', een single die ook de hitparade bereikte en die gold als een lijflied voor een hele generatie jongeren.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Higher And Higher' – Jackie Wilson
De grootste fan van deze Amerikaanse soul- en rhythm-and-blues-zanger was niemand minder dan Elvis Presley! Hij begon zijn carrière in 1957 met het zeer leuke nummer 'Reet Petite' dat tijdens Expo '58 werd grijsgedraaid en meteen een uitdrukking die in Vlaanderen een heel andere betekenis kreeg.
In 1967 keerde hij nog een keer terug in de hitparades met '(Your Love Keeps Lifting Me) Higher and Higher'. Uitzonderlijk voor een niet-Motown-artiest werd hij daarbij begeleid door The Funk Brothers met achtergrondzang van The Andantes.
En om een mij onbekende reden werd de single opnieuw een hit in het Verenigd Koninkrijk in 1969, misschien onder de noemer "Northern Soul". De single werd zelfs in 1987 wederom uitgebracht met alweer hoge noteringen in diverse hitlijsten.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Whole Lotta Love' – Led Zeppelin
Dat 1969 het jaar van de doorbraak van Led Zeppelin was, is een open deur intrappen.
Toen wij als jonge knapen van 17-18 jaar deze single voor het eerst hoorden waren wij stomverbaasd want dit geluid was toen ongehoord.
De song was langer dan 5 minuten en werd vooral in de Verenigde Staten ingekort, niet zozeer vanwege de lengte maar omdat er vermeende seksuele geluiden in te horen waren. Hoe dan ook, 'Whole Lotta Love' is een waar "oorgasme".
En wederom, iedereen weet ondertussen dat Jimmy Page, Robert Plant, John Paul Jones en John Bonham de oorspronkelijke compositie van Willie Dixon ('You Need Love' gezongen door Muddy Waters in 1962) zich handig hadden toegeëigend.
Wat heel vreemd is want Led Zeppelin baseerde zich op de versie van de Small Faces ('You Need Loving' uit 1966). In een interview zei Steve Marriott ooit dat Robert Plant zelfs zong zoals hij dat had gedaan.
De zaak kwam alweer voor de rechter en die besliste dat zowel Willie Dixon als de vier leden van Led Zeppelin gecrediteerd werden als auteurs. Vreemd genoeg werden Marriott & Co van de Small Faces nooit lastig gevallen. Deep Purple als nummer één van de hard rock/heavy metal was zijn plaats kwijt aan deze vier Britten die vooral in de Verenigde Staten megasucces zouden hebben.
Hier is de ongecensureerde versie van 5:34 minuten!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Everybody’s Talkin’' – Nilsson
Het contrast kon niet groter zijn want naast het muzikale geweld van Led Zeppelin was er in het najaar van 1969 ook melodieuze muziek te horen op de radio.
Nilsson -de artiest die meer succes boekte met covers dan met zijn eigen nummers- koos voor de film 'Midnight Cowboy' een compositie van Fred Neil uit 1966 die toen de naam 'Everybody's Talkin' (Echoes)' meekreeg. Nilsson -volgens The Beatles hun favoriete groep- nam zijn versie op 13 november 1967 op. De single werd uitgebracht in juli 1968, zonder succes. Het is pas in 1969 dat zijn versie begon te lopen als een trein, mede door het succes van de film die in Franstalig België 'Macadam Cowboy' heette.
De film werd pas op 20 november 1969 in België uitgebracht zodat de single ook nog in 1970 heel vaak op de radio te horen was!
In sommige landen stond 'I Guess The Lord Must Be In New York City' op de b-kant van de single en dat is in feite een doorslagje van 'Everybody’s Talkin’'. Maar toch goed gedaan.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Midnight Cowboy' – John Barry & Orchestra ft. Toots Thielemans, harmonica
En in het kielzog van 'Everybody's Talkin'' van Nilsson uit de geweldige film 'Midnight Cowboy' volgde het heel ontroerend thema gecomponeerd door John Barry die van 1965 tot 1968 gehuwd was met Jane Birkin. Hij verloor ze toen aan Serge Gainsbourg die net een relatie achter de rug had met Brigitte Bardot.
Jon Voight (vader van Angelina Jolie en broer van Chip Taylor) en Dustin Hoffman schitterden in die prent. Maar genoeg over familiale relaties, terug naar de essentie en dat is voor mij muziek!
Zelden pasten muziek en filmbeelden zo goed samen als toen!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Ruby, Don’t Take Your Love To Town' – Kenny Rogers & The First Edition
The First Edition had mij in 1967 heel blij gemaakt met 'Just Dropped In (To See What Condition My Condition Was In)'. En twee jaar later was de groepsnaam gewijzigd in Kenny Rogers & The First Edition.
'Ruby, Don’t Take Your Love To Town' gaar over een verlamde soldaat die in Vietnam heeft gevochten en zijn vrouw verdenkt van een scheve schaats te rijden.
Kenny Rogers was nu de leider van de band en hij stuurde zijn groep meer en meer in de richting van de countrymuziek.
En die beslissing heeft hem geen windeieren gelegd ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Throw Down A Line' – Cliff & Hank
Cliff Richard en Hank Marvin waren in 1969 niet aan het hengelen maar zij vroegen een reddingslijn in de stormachtige zee.
Geweldig en onverwacht duet van de Britse zanger met het opperhoofd van The Shadows. Zij kregen bijstand van het Mike Vickers Orchestra en de producer was Norrie Paramor.
♫♫♫ Throw down a line, help a poor boy Who's drowning in the stormy sea Throw down a line, help a poor boy Who's hanging in a nowhere tree Have you got a place for me ♫♫♫ ...
Verrassing alom toen bleek dat de componist niemand minder is dan Hank Marvin!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Spinning Wheel' / 'And When I Die' – Blood, Sweat & Tears
"Bloed, zweet en tranen" is een heel bekende uitdrukking in de geschiedenis maar ook de naam van een toonaangevende crossoverband, die bekendstaat om het combineren van jazzmuziek met psychedelische rock uit de jaren zestig.
De groep werd opgericht in 1967 in New York door Al Kooper, Jim Fielder, Fred Lipsius, Randy Brecker, Jerry Weiss, Dick Halligan, Steve Katz en Bobby Colomby. Het veelkoppig muzikaal gezelschap werd vernoemd naar het gelijknamige album van Johnny Cash uit 1963.
In de zomer van 1969 hadden de Amerikanen mij al verblijd met het geweldige 'You've Made Me So Very Happy', een coverversie van een hit van Brenda Holloway op het Motownlabel.
Ze traden op tijdens het Woodstock festival en de tweede single die ze uitbrachten was 'Spinning Wheel' die het iets minder goed deed dan de vorige.
De derde single die in 1969 in de platenwinkels lag deed het nog iets minder goed dan de twee vorige -onterecht volgens mij- want 'And When I Die' is een compositie van Laura Nyro! De Amerikaanse singer/songwriter schreef het lied voor Peter, Paul and Mary in 1966. Haar auteursversie verscheen pas een jaar later.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Si tu dois partir (va-t-en)' – Fairport Convention
Een letterlijke vertaling van 'If You Gotta Go (Go Now)' van Bob Dylan. Maar geweldig goed gedaan!
Fairport Convention is een Britse folkrockband, opgericht rond 1967. Hun eerste optreden was in een kerk in mei 1967. De band geldt als pionier van de Engelse variant van de folkrock, een stijl die tot dan toe geheel geënt was op de Amerikaanse folk van artiesten als Bob Dylan.
Bekende artiesten die bij de band hebben gespeeld zijn onder andere Sandy Denny, Iain Matthews en Richard Thompson.
De song staat op de elpee 'Unhalfbricking' net als 'Million Dollar Bash' (ook van Dylan) en nog hetzelfde jaar bracht de groep een legendarisch album uit onder de naam 'Liege & Lief'.
Met dank aan de grootmeester voor de prachtige compositie!
'Michael And The Slipper Tree' / 'Viva Bobby Joe' – The Equals
Van de geweldige singles die door The Equals werden uitgebracht werd ik altijd vrolijk.
Vooral van 'Michael And The Slipper Tree' want zoveel liedjes met mijn naam in de titel werden er niet uitgebracht. Ik herinner mij enkel 'Michael (Row The Boat Ashore)' en 'Message To Michael'. Liedjes met 'Michel' in de titel waren er in de jaren zestig en zeventig al helemaal niet. Anouk bracht daar in 2000 gelukkig verandering in.
Dus zong ik toen uit volle borst mee met The Equals: ♫♫♫ "Michael, Michael and the slipper tree, slipper tree, slipper tree, brand new shoes for you and me!" ♫♫♫ ... Een pantoffelbloem ken ik maar een pantoffelboom? Maar ook met 'Viva Bobby Joe' zong ik toen lustig mee: ♫♫♫ Bobby Joe, viva, Bobby Joe, Bobby Joe, viva, Bobby Joe, Viva, viva Viva, Bobby Joe, viva! Bobby Joe and his funk machine, yeah, yeah! ♫♫♫ Alleen zong ik toen "foot machine" en ik wist bijlange niet wat ze daarmee bedoelden.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Monday To Friday' / 'Baby Won’t You Leave Me Alone' – The Web
The Web was een zevenkoppige band uit Groot-Brittannië die in 1969 twee vrolijke hitjes afleverde die echte meezingers werden.
In Jeugdclub De Reinaert werden die steevast gebruikt in de rondedans "la bamba" waarin jongens meisjes uitnodigden om drie kussen te geven en omgekeerd. Ik geloof niet dat dit nu nog in de discotheken bestaat.
Nadien heb ik niets meer over deze popgroep gehoord. Alle informatie is welkom!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Big Bamboo' – The Merrymen + Sugar, Sugar – The Archies
Een zomers deuntje pas goed bij deze temperaturen al is 24 à 25 °C een maximum voor mij! The Merrymen is een calypsoband uit Barbados. Samen met ska en reggae kwam de calypso ook uit de Caraïben naar onze contreien overgevlogen in 1969.
'Big Bamboo' werd in Nederland een zomerhit en bleef 19 weken in de hitlijst met een 2de plaats als hoogste klassering.
'Sugar, Sugar' van The Archies is een buitenbeentje. De song werd deels geschreven door Andy Kim (die hier enkele dagen geleden nog aan de beurt was) en die oorspronkelijk bedoeld was voor The Monkees maar al vlug door hen geweigerd. Kim speelde gitaar op het nummer en Jeff Barry was de andere componist. The Archies was een fictieve groep met studiomuzikanten gebaseerd op een tekenfilmserie uit de Verenigde Staten.
De song werd onmiddellijk ondergebracht in de categorie "bubblegum music" en minachtend behandeld door critici. Maar hij deed wel hele discotheekvloeren maandenlang vollopen!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
8 augustus 1969 Een zebrapad nabij de Abbey Road studio's.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Que je t’aime' – Johnny Hallyday
Jean-Philippe Smet werd in het 9de arrondissement van Parijs geboren. Zijn vader was de Belg Léon Smet en zijn moeder de Française Huguette Clerc die niet met elkaar gehuwd waren en kort na zijn geboorte uiteengingen, waarna Jean-Philippe opgroeide bij zijn tante Hélène Mar.
Onder invloed van Elvis Presley begon hij muziek te maken in de jaren vijftig. Hallyday vertrok tussen 1962 en 1963 naar Amerika voor nieuwe opnames. Hij verbleef in Nashville, waar hij in 1962 zijn album 'Johnny Hallyday sings America's Rockin' Hits' uitbracht.
In de periode van 'Souvenirs, souvenirs', 'Tes tendres années', 'Pour moi la vie va commencer' en 'Retiens la nuit' kon ik hem nog best pruimen maar vanaf 1961 begon hij heel bekende Angelsaksische hits te coveren terwijl ik bleef zweren bij de originele successen.
Zijn laatste single uit de jaren zestig vond ik wel geweldig: het is een compositie van Gilles Thibault en Jean Renard die hij steeds met veel passie zong. Ik mag hopen dat hij daarbij dacht aan zijn echtgenote, Sylvie Vartan, een zangeres van Bulgaarse afkomst, van wie hij op 4 november 1980 scheidde.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Galveston' – Glen Campbell
Alweer een prachtige compositie van Jimmy Webb! Alweer, want deze laatste is in mijn reeksen 'Historische opnames' (1967-1968-1969) al meermaals voorbijgekomen.
Zo componeerde hij o.m. 'Up, Up and Away', 'By The Time I Get To Phoenix', 'Wichita Lineman', 'Galveston', 'All I Know', en het legendarische 'MacArthur Park'.
Ook Glen Campbell is een regelmatige gast. Deze Amerikaanse countryzanger en gitarist verwierf vooral bekendheid als sessiemuzikant en maakte deel uit van de fameuze 'Wrecking Crew', stuk voor stuk fantastische muzikanten, die gedurende decennia verantwoordelijk waren voor de instrumentale invulling van een eindeloze reeks wereldhits van diverse artiesten.
Naast gitarist Campbell behoorden ook drummer Hal Blaine en pianist Leon Russell tot deze groep. Ze zijn te horen op albums van onder anderen Bobby Darin, Ricky Nelson, The Monkees (onder meer in 'I'm A Believer'), Elvis Presley, Frank Sinatra, Dean Martin, The Righteous Brothers (in 'You've Lost That Lovin' Feelin'') en The Mamas and the Papas. Ze vervingen bijvoorbeeld The Beach Boys instrumentaal, onder meer op hun single 'Good Vibrations'. Ook maakte Campbell als zanger deel uit van The Beach Boys toen Brian Wilson zich van het podium had teruggetrokken, tijdens de tournee van 1964 en de opnames van hun album 'Pet Sounds'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'You Showed Me' – The Turtles
De auteursversie van The Byrds werd in 1964 geschreven door Jim McGuinn en Gene Clark maar het waren The Turtles die met de compositie scoorden in 1969.
The Byrds werden beïnvloed door de “Britse invasie” van onder meer The Beatles, The Rolling Stones en vooral The Searchers en daarnaast door de folkmuziek van Amerikaanse artiesten, onder wie Bob Dylan en Pete Seeger. Jim McGuinn veranderde na 1964 zijn naam in Roger McGuinn.
The Turtles was een popgroep uit Los Angeles in de jaren zestig. Ze zijn het bekendst van hun single 'Happy Together'. Nadat de band stopte, in de jaren zeventig, gingen de twee bekendste leden, Howard Kaylan en Mark Volman, door als Flo and Eddie en zongen ze nog samen met Frank Zappa.
The Lightning Seeds brachten in 1997 een verdienstelijke cover uit.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Peaches En Regalia' – Frank Zappa
Frank Vincent Zappa was een Amerikaans componist en musicus, die ook deel uitmaakte van of de leiding had over verschillende rockgroepen (zoals The Mothers of Invention). Zappa mengde op geheel eigen wijze rockmuziek met psychedelica, jazz, experimentele muziek en eigentijdse klassieke muziek gecombineerd met een grote dosis zelfspot, humor en performance-art.
Een deel van 'Peaches En Regalia' werd ook nog gebruikt als tune voor de uitzendingen van Première op de BRT, gepresenteerd door Jo Röpcke. Het was waarschijnlijk Roel Van Bambost die de muziek had gekozen want hij werkte toen samen met de ploeg van Jo Röpcke om wekelijks fragmenten uit te kiezen van de nieuwste bioscoopfilms.
'Peaches En Regalia' duurt 6 minuten en werd vaak integraal gedraaid op de RTBF radio, op woensdagnamiddag.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'In The Year 2525 (Exordium and Terminus)' / 'Cary Lynn Javes' – Zager & Evans
Maar de grootste hit van die nazomer was beslist 'In The Year 2525', een onheilsprofetie van een Amerikaans duo. Het liedje waarschuwt voor de gevaren van technologie in een nabije maar ook verre toekomst. Het duo bracht na deze monsterhit nog een single uit die het in Nederland tot een dertigste plaats schopte: 'Cary Lynn Javes'.
Maar in België zou het bij 'In The Year 2525 (Exordium and Terminus)' blijven, een eendagsvlieg met andere woorden.
Leuke anekdote: in 1961 vertelde mijn turnleraar dat de mens in 2000 ėėn grote vinger zou hebben door almaar op knoppen te moeten drukken!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Dazed And Confused'/ 'Babe I’m Gonna Leave You' – Led Zeppelin
Led Zeppelin is een voormalige Engelse rockband opgericht in 1968 door gitarist Jimmy Page, nadat hij als enige lid van The Yardbirds was overgebleven. Naast Page bestond Led Zeppelin uit Robert Plant, John Paul Jones en John Bonham. Wegens contractuele verplichtingen werkte Page nog een tournee af in Scandinavië onder de groepsnaam Jimmy Page & The New Yardbirds.
Oorspronkelijk wou Page zanger Terry Reid en B.J. Wilson (drummer bij Procol Harum) aanwerven maar geen van beide muzikanten was beschikbaar. Reid stelde aan Jimmy Page voor Robert Plant te vragen, die toen zong bij een groep genaamd Hobbstweedle. En zo geschiedde ...
'Babe I’m Gonna Leave You'/'Dazed And Confused' stonden op de eerste elpee uit 1968 maar werden pas in 1969 op single uitgebracht, respectievelijk op de a- en de b-kant. In een tijd zonder internet dacht iedereen dat dit twee originele composities waren maar later bleek dat het "slimme covers" waren. Anne Bredon componeerde 'Babe I’m Gonna Leave You' terwijl Page & Co voor 'Dazed And Confused' de mosterd bij Jake Holmes haalden. Holmes spande een rechtszaak in maar de rechter besliste dat er voortaan moest vermeld worden dat het lied geschreven was door Jimmy Page (geïnspireerd door Jake Holmes). Het legendarisch nummer werd reeds live gepeeld door The Yardbirds in 1967 met Page die zijn gitaar bespeelt ... met een strijkstok. Een methode die hij had afgekeken van David McCallum sr., concertmeester/violist en sessiemuzikant en tevens de vader van David McCallum jr. (beter bekend als Illya Kuryakin uit The Man From U.N.C.L.E.)!
De Amerikaanse folkzangeres Anne Bredon componeerde 'Babe I’m Gonna Leave You' eind jaren '50 toen zij nog studeerde. Janet Smith, een andere folkzangeres, bracht haar versie uit en het was op die cover dat Joan Baez zich baseerde ("Traditional arr. Baez"). Jimmy Page hoorde die versie en herwerkte het lied als "Traditional arr. Page". Bredon spande een rechtszaak in en het resultaat was dat de opname voortaan gecrediteerd werd als "Anne Bredon/Jimmy Page & Robert Plant".
Zo zie je maar dat het heel belangrijk is een goede advocaat uit te kiezen!
Beide nummers heb ik in 1969 vaak gehoord op de RTBf radio maar nooit op de BRT Omroep Brabant.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Saint Paul' – Terry Knight
Terry Knight was een Amerikaanse rock-'n-roll-muziekproducent, -promotor, -zanger, -schrijver en radio-persoonlijkheid, die enig succes kende op de radio, bescheiden succes als zanger, maar fenomenaal succes als de originele manager-producer voor Grand Funk Railroad en de producer voor Bloodrock. Hij was ooit frontzanger bij Terry Knight and The Pack (bekend van hun cover van 'I (Who Have Nothing)' uit 1966).
Knight reisde naar London in 1968, in de hoop een artiest of producer te worden voor het pas opgerichte Apple Records van The Beatles. Knight ontmoette Paul McCartney en was aanwezig op sommige opnamesessies van het dubbele witte album. Hij was ook aanwezig op de sessie waarop Ringo Starr de groep tijdelijk had verlaten. Knight was verrast door het gekibbel en niet lang daarna verliet hij de Britse hoofdstad omdat hij geen redelijk contract had kunnen afsluiten. Zoals ik hieronder al schreef werd Terry Knight oorspronkelijk gevraagd door Jimmy Page om zanger te worden bij Led Zeppelin vanwege zijn krachtige stem. Knight zag het niet zitten en het werd Robert Plant (ook gezegend met een fors stemgeluid).
Begin 1969 sloot Knight een producerscontract af met Capitol Records waardoor hij ook zijn eigen liedjes als solo artist kon uitgeven. Hij schreef het lied 'Saint Paul' en bracht het op single uit, waardoor het meer dan waarschijnlijk heeft bijgedragen tot de "Paul is dead" hoax die op het einde van 1969 uitbrack. De cryptisch omschreven tekst van het lied alludeerd op de mislukte overeenkomst tussen Knight en McCartney en zijn vaste overtuiging dat The Beatles weldra zouden splitten. De tekst refereert niet aan de dood, maar werd door sommige fans aldus geïnterpreteerd. Op het einde van het lied worden de woorden "hey Paul" herhaald in een arrangement dat veel gelijkenissen vertoont met 'Hey Jude' van The Beatles. Het lied bevat tevens uittreksels van liedjes van The Beatles zoals 'A Day In The Life', 'Hello, Goodbye', 'Lucy In The Sky With Diamonds', 'All You Need Is Love' en 'She Loves You'.
De single werd eerst in de lente van 1969 uitgebracht maar nadat Capitol een zogenaamde "cease and desist" brief had gekregen van de muziekuitgeverij van The Beatles, Maclen Music (de Amerikaanse afdeling van Northern Songs), werd de single uit de winkels gehaald. Vervolgens werd een overeenkomst gesloten tussen Knight en Maclen Music. Ongeveer een maand later, in mei 1969, werd 'Saint Paul' opnieuw uitgebracht met een notitie op het label waarop stond te lezen dat 'Hey Jude' werd gebruikt met toestemming van Maclen Music ("used by permission of Maclen Music"). In de nazomer van 1969 werd de single vaak gedraaid op lokale zenders in de Verenigde Staten maar hij haalde de Billboard Hot 100 niet. Ik heb de single ook nooit op de radio gehoord maar het verhaal erover gelezen in een van mijn vele boeken over de Fab Four.
Ik wou jullie dit curiosum niet onthouden.
De tweede uitgave werd ietwat ingekort (videoclip rechts).
Shane Hales uit Nieuw-Zeeland bracht volgens mij een mooiere versie uit (ook in 1969):
De maand juli 1969 ligt nu definitief achter de rug. Op 8 augustus 1969 staken The Beatles het beroemde zebrapad over nabij Abbey Road. Die geweldige elpee met dezelfde naam en met de iconische hoes werd op 26 september uitgebracht. Diverse nummers daaruit zouden vanaf september de radiozenders en de hitlijsten bereiken. In Woodstock werd een legendarisch festival gehouden van 15 tot 18 augustus. In de vroege ochtend van 19 augustus trad Jimi Hendrix nog op, toen vele hippies de weide van Max Yasgur al hadden verlaten. Het bezoekersaantal lag ruim boven de 400.000. Het festival dat ik op 5 juli had bijgewoond in Hyde Park (de Stones en andere groepen) werd door minstens 250.000 mensen bezocht. Ik kon mij daar dus iets bij voorstellen.
Maar veel aandacht werd er toen in de media hier in West-Europa niet aan Woodstock gegeven. Het is pas dankzij de documentaire van Michael Wadleigh die pas op 4 september 1970 in België werd uitgebracht dat wij de werkelijke impact van dat festival konden inschatten. Ik was één van de eersten om die prent in de bioscoop te bekijken. Ondertussen heb ik hem nog tweemaal op tv bekeken en eenmaal in de bioscoop in Mechelen.
De allereerste artiesten die door Woodstock in de hitparades zouden geraken waren Melanie, Richie Havens, Santana, en The Who. De andere deelnemende muzikanten zouden pas vanaf januari 1970 hun voordeel uit het festival halen, zoals o.m. Creedence Clearwater Revival, Joe Cocker, Canned Heat, en Jefferson Airplane.
'Beautiful People' – Melanie
De Amerikaanse zangeres Melanie Safka bezong natuurlijk met haar prachtige ode 'Beautiful People' de aanwezige hippies in Bethel.
Het Woodstockfestival was een hoogtepunt van de tegencultuur van de jaren zestig en van het hippietijdperk. Het festival werd Woodstock genoemd naar de gelijknamige plaats op een kleine zeventig kilometer afstand die bekend stond als centrum van de toenmalige hippiecultuur.
The Beatles en Bob Dylan schitterden door hun afwezigheid maar niet getreurd want de lijst artiesten aan dat festival is gewoonweg indrukwekkend.
Ondanks het gebruik van alcohol en drugs was er weinig misdaad en geweld op het festival. Er waren echter te weinig voorzieningen getroffen voor het onverwacht grote aantal bezoekers, waardoor de autoriteiten uiteindelijk besloten de noodtoestand over het festivalterrein uit te roepen.
'Freedom' – Richie Havens
De Amerikaanse zanger Richie Havens liet zich inspireren door onder anderen Joan Baez en Bob Dylan.
Een muzikaal hoogtepunt was voor Havens zijn optreden op de beroemde Woodstock Music & Arts Fair, een van de grootste popfestivals ooit, in 1969. Vanwege de vertragingen van de aankomst van de andere artiesten, bleef Havens doorspelen totdat hij afgelost kon worden (het optreden duurde alles samen drie uur). Op het moment dat al zijn nummers al gespeeld waren, besloot hij een improvisatie te spelen op het nummer 'Motherless Child', waarin hij het woord freedom keer op keer herhaalde. Onder de titel 'Freedom' werd dit nummer een internationale hit.
Hieronder komen er nog enkele hoogtepunten uit Woodstock 1969 aan bod op deze muzikale tijdlijn. Het festival had als motto "3 Days of Peace & Music" ('drie dagen van vrede en muziek'). Het geldt als een van de belangrijkste en bekendste evenementen in de geschiedenis van de Amerikaanse hippiecultuur en popmuziek. Rolling Stone noemde het evenement in zijn '50 Moments That Changed the History of Rock and Roll'. Hoewel aanvankelijk 200.000 mensen werden verwacht, lag het uiteindelijke bezoekersaantal ruim boven de 400.000, van wie de meesten geen entreegeld hadden betaald. Hierdoor was het festival eerst niet winstgevend voor de organisatoren, maar dankzij de platenverkoop en inkomsten van de film werd het dat uiteindelijk toch.
'Jingo' + 'Soul Sacrifice' (live) – Santana
Na het Woodstock Festival kwamen nieuwe artiesten sporadisch op de radio met hun live versies van songs die nog bekend moesten worden in onze contreien.
Zo was er 'Jingo', een coverversie van 'Jin-go-lo-ba' van Babatunde Olatunji uit 1959 (!). Deze Nigeriaanse drummer verhuisde al eind jaren vijftig met een beurs naar Amerika. Na zijn muziekstudies werd hij ginder vooral binnen jazz-middens geaccepteerd (hij speelde op Cannonball Adderley's 'African Waltz' in 1961).
Carlos Santana kwam hem op het spoor via zijn conga-speler Marcus Malone. Via hem scoorde Babatunde een platencontract bij Columbia (John Hammond) als voorprogramma van The Grateful Dead (wereldmuziek avant la lettre).
'Jin-go-lo-ba' stond op de elpee 'Drums of Passion' die ook door Serge Gainsbourg werd ontdekt. Hij coverde het nummer als 'Marabout' in 1964. Met dank aan Arnold Rypens voor de correcte informatie! 'Soul Sacrifice' (live), ook een hoogtepunt op Woodstock, werd vaak op de RTBf gedraaid en de studioversie van 'Jingo' (met de iconische hoes) zou als single in het najaar van 1969 in de hitlijsten en de discotheken terechtkomen.
'We’re Not Gonna Take It' (live) – The Who
Pete Townshend had een Rock Opera genaamd 'Tommy' uit zijn brein getoverd en één van de hoogtepunten op Woodstock was de uitvoering van 'We’re Not Gonna Take It'. Een ingekorte versie zou als ‘See Me Feel Me’ op single in 1970 worden uitgebracht.
Jammer van de donkere beelden in onderstaande videoclip maar het was nacht toen The Who optraden. Vooral Roger Daltrey met ontblote bast en zijn franjes maakten indruk. Al mocht een molenwiekende Townhend die sprong als een kangoeroe natuurlijk niet ontbreken.
Hieronder plaats ik nog een hoogtepunt uit het Woodstock Festival en daarna komt de overige muziek uit dat wonderlijk jaar 1969 aan de beurt. Tot later!
'With A Little Help From My Friends' (live) – Joe Cocker
Iconische beelden uit Woodstock die ik pas een jaar later zou zien dankzij de documentaire van Michael Wadleigh. 'With A Little Help From My Friends' is een track uit 'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band' uit 1967 gezongen door Ringo. Cocker maakte in 1968 zijn ongeëvenaarde cover die hem meteen in de schijnwerpers zette.
Op de studioversie speelde sessiemuzikant Jimmy Page gitaar maar hier zijn het vooral de spastische bewegingen van Joe Cocker die het optreden naar een hoger niveau tillen. Alleen jammer van de mannelijke backing vocals.
En op 4:59 min. is dan die geweldige oerkreet van de Engelse blueszanger te horen.
Dit weergaloos optreden staat voor altijd op mijn netvlies gebrand.
'Get Together' – The Youngbloods
Deze single van deze Amerikaanse folkrockband uit 1967 werd in de Verenigde Staten opnieuw uitgebracht toen de National Council of Christians and Jews in 1969 de song als achtergrondmuziek voor hun reclamespots gebruikten. Maar het lied werd ook vaak gebruikt in documentaires en nieuwsprogramma's over het festival in Woodstock. Het paste perfect in de geest van de toenmalige jeugd.
Het legde The Youngbloods geen windeieren want het schijfje werd hierdoor meer dan een miljoen keer verkocht.
Oh ja, nog een leuk weetje: de gitarist van de groep, Lowell Levinger (bijgenaamd 'Banana') werd in 1966 als 'Electrical Banana' door Donovan in 'Mellow Yellow' vereeuwigd.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Baby I Love You' – Andy Kim + 'Anyway That You Want Me' – Evie Sands
In 1969 was er ook plaats voor geweldige popmuziek zoals onder meer 'Baby I Love You', een hit voor The Ronettes uit 1963. Een geweldige compositie van Phil Spector, Jeff Barry en Ellie Greenwich.
Andy Kim geboren als Andrew Youakim, is een Canadese zanger en componist. Hij groeide op in Montréal, Québec. Hij schreef mee aan 'Sugar, Sugar' in 1968 en zong op de opname als onderdeel van The Archies. Het was nummer één gedurende vier weken en was «Record of the Year» voor 1969. Maar daarover later meer.
Evie Sands, een Amerikaanse zangeres, liedjesschrijfster en muzikante, kende een moeizame start maar ze vond uiteindelijk succes in de hitparade in 1969 . Toen scoorde Sands eindelijk met de A&M-single 'Any Way That You Want Me', een compositie van Chip Taylor die eerder was opgenomen door zowel The American Breed als The Troggs in 1966.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Tracks Of My Tears' – Smokey Robinson & The Miracles
Maar gelukkig was er in 1969 nog altijd goede soulmuziek op de radio te horen.
The Miracles is een Amerikaanse popgroep uit Detroit, Michigan waarvan Smokey Robinson van 1955 tot 1972 leadzanger was. Van 1967 tot 1972 was de groep bekend als Smokey Robinson & the Miracles. De groep was één van de vele favorieten van The Beatles want zij coverden al heel snel 'You've Really Got A Hold On Me', hun hit in de Verenigde Staten uit 1962.
In 1969 scoorde de groep met het prachtige 'The Tracks Of My Tears' en in 1970 met de single 'The Tears Of A Clown', oorspronkelijk al in 1967 uitgebracht op een elpee.
In 1987 bracht de Britse band ABC een eerbetoon aan Smokey Robinson met de single 'When Smokey Sings'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Love Me Tonight' – Tom Jones
Thomas John Woodward (want zo heet de Welsche zanger echt) was in 1962 begonnen als ruige rocker Tommy Scott & The Senators maar langzamerhand ontpopte hij zich tot wereldster en sekssymbool. Na een zijsprongetje met enkele countrysongs ontpopte hij zich tot ... popzanger.
Barry Mason vertaalde het Italiaans nummer 'Alla Fine Della Strada' dat meedeed aan het San Remo Festival in 1969. Componisten: Mario Panzeri en Lorenzo Pilat.
En weer had Tom Jones een grote hit te pakken, ditmaal met 'Love Me Tonight'!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Don Juan' – Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich
De periode 1966-1968 was heel succesvol voor de Engelse popgroep met de rare naam. Hits als 'Bend It', 'Save Me', 'Okay', 'Zabadak', 'The Legend Of Xanadu' en 'Last Night In Sohoe bereikten allemaal de Britse top 10. In de Verenigde Staten kwam de groep weliswaar niet van de grond, maar in Duitsland waren ze op enig moment zelfs populairder dan The Beatles.
In september 1969 verliet Dave Dee de groep en probeerde het met een solocarrière. Alleen zijn single 'My Woman's Man' uit 1970 kreeg enige aandacht.
Toch had het vijftal nog drie hits in 1969 waarvan dit de eerste is. De laatste single was echter zonder frontman Dave Dee. Maar dat is voor iets later in deze reeks.
'Don Juan' gaat over een stierenvechter die na een onbeantwoorde liefde sterft in de arena want soms wint de stier!
Divine Ikubor, in de volksmond bekend onder zijn artiestennaam Rema, is een Nigeriaanse muzikant en zanger. Op zaterdag 23 juli 2022 kwam hij als eerste nieuwkomer terecht in onze Radio 2 Top 30 met het nummer 'Calm Down'. Beter een "calm down" dan een "lockdown" ...
De tweede en meteen de hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 23 juli 2022 was een zogenaamde re-entry op nummer 27. 'Running Up That Hill' van Kate Bush uit 1985 kreeg een remix dankzij 'Stranger Things', een Amerikaanse sciencefiction-horrorserie op Netflix. En zo leerde een jonge generatie de formidabele Engelse zangeres kennen.
Op zaterdag 30 juli 2022 was er slechts één nieuwkomer te bespeuren in de Radio 2 Top 30: 'Belly Dancer'. Imanbek Maratuly Zeikenov, mononiem bekend als Imanbek, is een Kazachse producer van elektronische dansmuziek. BYOR is een Russische deejay gespecialiseerd in deephouse en techhouse.
Dit waren de enige drie nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van 23 en 30 juli 2022. Respectievelijk twee en één. En daarmee zijn alle nieuwkomers van die droge en hete zomermaand allemaal besproken. Hou jullie haaks!
De Top-3 uit de Radio 2 Top 30 van zaterdag 30 juli 2022 zag er toen zó uit:
1. Harry Styles status quo op 1 met 'As It Was' (17 weken genoteerd!); 2. Camille steeg van 5 naar 2 met 'Geen tranen meer over' na amper 4 weken! 3. George Ezra sprong van 6 naar 3 met 'Green Green Grass', een vrolijke meezinger die al 13 weken in onze hitlijsten staat.
Dat de maand juli 2022 heel droog was weten we ondertussen. Zo droog dat Camille zelfs 'Geen tranen meer over' had. Het Vlaamse zangeresje kwam op zaterdag 9 juli binnen in de Radio 2 Top 30 met haar nieuwste single.
Nicholas Ure, professioneel bekend als Nicky Youre, is een Amerikaanse zanger en songwriter. Samen met ene Dazy kreeg hij succes met 'Sunroof' dankzij TikTok. En op zaterdag 9 juli 2022 kwam die single als hoogste nieuwkomer binnen in de Radio 2 Top 30.
Op zaterdag 16 juli 2022 was er slechts één nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 en dat was 'Bones' van Imagine Dragons. Deze Amerikaanse poprockband komt uit Las Vegas en werd opgericht in 2008. De band bestaat uit Dan Reynolds, Wayne Sermon, Daniel Platzman en Ben McKee.
Slechts drie nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van 9 en 16 juli 2022. Respectievelijk twee en één om precies te zijn. Morgen komen de nieuwste hits van 23 en 30 juli aan de beurt. En nog altijd wekenlang dezelfde nummer één!
De komende drie dagen neem ik jullie mee naar muziek uit de maand juli 2022. Hoezo? Vrij gemakkelijk met de DeLorean uit de geweldige film 'Back To The Future' (1985).
Het gaat uitsluitend om de nieuwkomers uit de Radio 2 Top 30.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Op zaterdag 2 juli 2022 kwamen Jérémie Vrielynck en Sali Haidara als eerste nieuwkomer terecht in de Radio 2 Top 30 met hun duet 'Als de zon schijnt'. En of de zon geschenen heeft in de loop van die kurkdroge en veel te hete zomermaand!
De tweede nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 2 juli 2022 was ook een zomers liedje. Abderraouf Derradji, professioneel bekend als Soolking, is een Algerijnse zanger en rapper. Hij begon zijn carrière onder het pseudoniem MC Sool tot 2013 voordat hij zijn nieuwe artiestennaam aannam. Hij verwerkt reggae, soul, hiphop en Algerijnse raï in zijn muziek. 'Suavemente' betekent zachtjes in het Spaans en hij voegt er meteen aan toe: "besame me".
Cleymans & Van Geel stonden op zaterdag 2 juli 2022 ook genoteerd in de Radio 2 Top 30. Ditmaal bezongen zij ene 'Olivia'. En daarmee hebben de twee boezemvrienden Jelle en Jonas alweer een hit te pakken!
Maar de grote slokop op zaterdag 2 juli 2022 was zonder twijfel Harry Styles die nog altijd op nummer één stond met 'As It Was' (13 weken genoteerd!) toen de opvolger 'Late Night Talking' zijn intrede deed in de Radio 2 Top 30.
Niemand bleek echter opgewassen tegen het dansgeweld van Beyoncé die op zaterdag 2 juli 2022 de vier andere nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 overklaste toen haar single 'Break My Soul' als hoogste nieuwkomer terechtkwam in onze wekelijkse hitparade. Onderstaande pikante videoclip zal daar wel toe bijgedragen hebben ...
Tot zover de vijf nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 2 juli 2022. Morgen is het de beurt aan de nieuwe singles uit de hitlijst van 9 en 16 juli. Nog een fijne dag en tot later!
3 juli: Bij demonstraties in de Oezbeekse regio Karakalpakië (of Karakalpakstan) vallen zeker 18 doden. Aanleiding is een wetsvoorstel van president Mirzijojev over de autonomie van het gebied.
4 juli: In Highland Park in de Amerikaanse staat Illinois worden tijdens een Independence Day-optocht zes mensen doodgeschoten. De vermoedelijke dader is een man van begin 20.
8 juli: In Nara wordt de Japanse oud-premier Shinzo Abe neergeschoten terwijl hij bezig was met een verkiezingstoespraak. Hij bezwijkt korte tijd later aan zijn verwondingen.
18 en 19 juli: In België noteert het KMI extreme temperaturen van om en bij 39°C.
23 juli: Bij gevechten tussen meerdere milities in het centrum van Tripoli vallen zeker 13 doden.
27 juli: In het zuiden van Pakistan (Beloetsjistan en de stad Karachi) vallen honderden doden door zware en langdurige regenval.
29 juli: Bij een brand in een hostel in Moskou vallen zeker acht doden en een onbekend aantal gewonden. In het hostel zouden migranten hebben gezeten, en het gebouw zou gebarricadeerd zijn geweest.
Zoals ik al eerder schreef, verbleef ik tijdens de maand juli 1969 bij een gastgezin, Mr. & Mrs. Farthing, twee gepensioneerde leerkrachten.
Dat was in het kader van een uitwisseling van studenten. In de voormiddag kregen we les in het London Institute for Foreigners om ons Engels bij te schaven en 's namiddags waren we vrij!
Dat Engeland samen met Schotland en Wales een eiland vormt weet iedereen. Sommige Engelsen zijn dan ook een beetje wereldvreemd. Zo moest ik aan Mr. & Mrs. Farthing uit Winchmore Hill de complexe situatie van België uitleggen. Vooral de taalkwestie konden ze moeilijk vatten. Als klap op de vuurpijl beweerden zij dat Knokke in Nederland lag! Het was heel toevallig dat de Ierse zanger Joe Dolan toen een hit had met zijn meezinger van formaat: 'Make Me An Island' (een compositie van Albert Hammond en Mike Hazlewood).
Hij zong dus duidelijk over een ander eiland ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Gimme Gimme Good Lovin’' – Crazy Elephant
Omstreeks 1967/1968 werd de term "bubblegum music" uitgevonden en de vaandeldragers daarvan waren zonder twijfel 1910 Fruitgum Company en The Ohio Express.
The Ohio Express en Crazy Elephant waren groepen die gecreëerd werden door Jerry Kasenetz en Jeff Katz van Super K Productions. Een latere single van The Ohio Express werd geschreven en gezongen door Graham Gouldman (die werd uitgevoerd door de vier muzikanten die later bekend zouden worden als 10cc). In mei 1970 zou Crazy Elephant een single opnemen met toekomstig 10cc-lid Kevin Godley als leadzanger!
'Gimme Gimme Good Lovin’' stond in juli 1969 genoteerd in de Top-30 van Melody Maker en werd in de nazomer bij mijn terugkeer nog vaak gedraaid in de jeugdclub.
Na de roze olifant is het nu de beurt aan de gekke olifant! 😜
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'My Cherie Amour' – Stevie Wonder
Mijn eigen "chérie amour" zou ik pas in oktober 1971 leren kennen! In juli 1969 was ik nog vrij en onbezonnen maar liefdesliedjes kon ik wel smaken.
Stevie Wonder, geboren als Steveland Judkins of Steveland Morris, is een Amerikaans zanger, componist en multi-instrumentalist. Op twaalfjarige leeftijd werd deze blinde rhythm-and-blues-, soul-, pop- en funkartiest door Motown geïntroduceerd als de nieuwe Ray Charles.
De single 'My Cherie Amour' met op de b-kant 'I Don't Know Why' werd reeds in 1967 uitgebracht en in 1969 als E.P. (extended play, een single met meer dan twee nummers). Naast 'My Cherie Amour' stonden 'I Don't Know Why' en 'Sunny' ook op dat schijfje. Met als gevolg dat Stevie Wonder alweer genoteerd stond in de Britse hitlijsten.
It's not a Wonder, it's a miracle!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Love Is Blue/I Can Sing A Rainbow' (medley) – The Dells
In 1967 deed Vicky (Leandros) mee aan het Eurovisiesongfestival met het wondermooie 'L'amour est bleu'. Ze vertegenwoordigde het Groothertogdom Luxemburg en eindigde slechts vierde. Van mij had ze gerust mogen winnen. In 1968 had het orkest van Paul Mauriat met een instrumentale versie onder de naam 'Love Is Blue' er zelfs een nummer één mee in de Verenigde Staten.
En in 1969 scoorde de Amerikaanse r&b-zanggroep The Dells een grote hit met een medley die bestaat uit 'Love Is Blue' en 'I Can Sing A Rainbow' (eigenlijk een bewerking van 'Oh What A Nite').
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Bringing On Back The Good Times' – Love Affair
Mijn verblijf in Londen tijdens de maand juli 1969 rond ik af met de Love Affair.
De Love Affair is een Londense voormalige popgroep, die in 1968 een Britse nummer 1-hit had met het liedje 'Everlasting Love'. Daarna ging het minder goed met de band en 'Bringing On Back The Good Times' is in feite de zwanenzang van zanger Steve Ellis en zijn kompanen. Phillip Goodhand-Tait schreef het nummer.
Voor mij was het ook tijd om mijn koffer te pakken en terug te keren naar huis met een pak goede herinneringen die mij nu na zelfs 53 jaar nog veel plezier bezorgen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'No llores mi amor' – Julio Iglesias
Eens terug thuis van mijn verblijf in Londen hoorde ik een heel andere soort muziek op mijn transistor radiootje. Meer Europees, zeg maar.
Zo was er de debuutsingle van ene Julio Iglesias die daarvoor keeper was bij Real Madrid. Door een ongeval moest hij lang revalideren in het ziekenhuis en kreeg hij een gitaar. Toen hij besefte dat hij nooit meer op hoog niveau zou kunnen presteren als doelwachter werd hij professioneel zanger. Mike Verdrengh draaide die single grijs in zijn Radio Matinee op zaterdag.
Namens Spanje nam Iglesias in 1970 deel aan het Eurovisiesongfestival. Hij werd vierde met het lied 'Gwendolyne'. Jarenlang heb ik vergeefs gezocht naar 'No llores mi amor' op 45 of 33 toeren. Tot ik het tijdens mijn vakantie in Spanje op cd vond in juli 1995. De aanhouder wint ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Lay Lady Lay' – Bob Dylan / 'Ballad Of Easy Rider' - The Byrds
1969 was een kanteljaar voor Bob Dylan. De twee voorgaande jaren was het redelijk stil geweest rond de grootmeester alhoewel zijn composities gretig werden gebruikt door andere artiesten.
'Nashville Skyline' is het negende studioalbum van de singer/songwriter Bob Dylan. Het werd op 9 april 1969 door Columbia Records uitgebracht. Het album kenmerkt zich door de country-invloeden. Dylan, die eerder platen uitbracht met veel folk- en rock-'n-roll-invloeden, maakte hiermee een grote omslag.
Naast het verrassend duet met Johnny Cash stonden ook deze parels op die elpee: 'Tonight I'll Be Staying Here With You'; 'I Threw It All Away' en natuurlijk ook het prachtige 'Lay Lady Lay', waarvoor ik vandaag kies.
Wie Dylan zegt denkt ook meteen aan The Byrds die veel composities van "His Bawbness" hebben opgenomen. In 1969 kwam de film 'Easy Rider' uit met geweldige muziek van o.m. Steppenwolf, The Band ('The Weight' in de versie van Smith), Roger McGuinn, The Jimi Hendrix Experience, en The Byrds. Mijn keuze voor vandaag is 'Ballad Of Easy Rider'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Space Oddity' – David Bowie
Op 2 februari 1969 nam Bowie een demoversie op van het legendarisch nummer. Producer Gus Dudgeon was niet tevreden en het lied bleef enkele maanden op het schap liggen. Het is pas toen begin juli bleek dat de Amerikanen de race tegen de Russen zouden winnen en weldra voet op de maan zouden zetten dat Bowie zich naar de studio haastte om een vernieuwde versie op te nemen met toevoeging van de mellotron van Rick Wakeman (virtuoze sessiemuzikant, later bij Strawbs en Yes).
Bowie zorgde voor de zang en bespeelde de akoestische gitaar en de stylofoon. 'Space Oddity' werd voor het eerst op single uitgebracht op 11 juli 1969. Het werd een wereldwijde hit kort na de eerste bemande maanlanding van de Apollo 11. De titel van het nummer is ontleend aan Stanley Kubricks film '2001: A Space Odyssey' uit 1968.
Nadat het nummer in 1975 opnieuw werd uitgebracht, werd het Bowies eerste nummer 1-hit in het Verenigd Koninkrijk. In de latere nummers 'Ashes to Ashes' (1980), 'Hello Spaceboy' (1995) en 'Blackstar' (2016) speelt Major Tom ook weer een rol. In 1983 had de Duitse zanger Peter Schilling een hit met 'Major Tom (völlig losgelöst)'. De Canadese astronaut Chris Hadfield voerde in 2013 het nummer uit aan boord van het Internationale ruimtestation ISS, waarmee het de eerste videoclip werd die in de ruimte is opgenomen.
Bowie heeft in 1979 een akoestische versie van het nummer opgenomen en in februari 1980 op single uitgebracht, als de b-kant van 'Alabama Song'.
Maar het lied dat heel vaak op de BBC werd gespeeld enkele dagen voor en zelfs na de maanlanding was 'Fly Me To The Moon' van Frank Sinatra.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'A demain sur la lune' – Adamo
Onze landgenoot, Salvatore Adamo, bracht in 1969 ook een mooie ode uit aan de allereerste maanlanding.
De droom van Hergé was uitgekomen want met 'Raket naar de maan' (1953) en 'Mannen op de maan' (1954) had hij toen al voorspeld dat Kuifje en zijn vrienden voet op de maan zouden zetten, en bij uitbreiding de mens.
En als het geen ode was dan kwam zijn single goed van pas bij die wereldschokkende gebeurtenis van Neil Armstrong en Buzz Aldrin.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Leaving On A Jet Plane' – Peter, Paul & Mary
Het lied werd geschreven door John Denver die een liefhebber van vliegtuigen was. Het Amerikaans trio bracht de compositie uit in 1967 op hun LP 'Album 1700' en pas op single in 1969.
In 1997 kwam Denver op 53-jarige leeftijd om het leven, toen het vliegtuig dat hij bestuurde, een Rutan Long-EZ die hij kort daarvoor had gekocht, neerstortte voor de kust van Monterey (Californië). Vermoedelijk was zijn gebrek aan ervaring in het besturen van het toestel de oorzaak van het ongeval. Zijn as werd uitgestrooid over de Rocky Mountains in Colorado.
En toen was het tijd voor mij om Londen te verlaten. Niet met een vliegtuig maar met de trein naar Dover en vervolgens met de overzetboot naar Oostende. Of ik toen met de autobus of met de trein naar Brussel ben teruggekeerd weet ik niet meer.
Tijdens mijn verblijf in Londen had ik vurig gehoopt een glimp op te vangen van de Fab Four maar in de plaats daarvan zag ik het optreden van de Stones in Hyde Park. Pas vele jaren later vernam ik dat de legendarische foto op de hoes van 'Abbey Road' op 8 augustus 1969 werd genomen, één week na mijn vertrek!
En nu op naar die geweldige muziek uit 1969, vanaf de maand augustus!
'Only A Fool' – Byron Lee & The Dragonaires & The Mighty Sparrow
Alweer een single die kwam overgewaaid uit de Caraïben maar deze keer geen ska of reggae maar calypso! Byron Lee kwam wel uit Jamaica maar The Mighty Sparrow (geboren in Grenada) kwam uit Trinidad.
In de zomer van 1969 was 'Only A Fool' een geweldige slow, zo'n plakker die op één tegel dient gedanst te worden! Byron Lee was de bassist en bandleider en The Mighty Sparrow had een zoetgevooisde stem die ietwat lijkt op die van Engelbert Humperdinck.
In 1974 en in 1982 werd het plaatje opnieuw uitgebracht met wederom hitnoteringen zodat jongere generaties het lied ook kennen.
Luister naar het orgeltje met een verfrissend drankje in de hand en geniet met volle teugen!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Oh Happy Day' – The Edwin Hawkins Singers
In die periode kwamen meer en meer populaire liedjes met een religieuze achtergrond in de hitlijsten terecht. 'Oh Happy Day' is daar een schoolvoorbeeld van.
Edwin Reuben Hawkins was een Amerikaans r&b- en gospelpianist, -zanger, -songwriter, koorleider en producent die vooral groot succes had met zijn gospelformatie "The Edwin Hawkins Singers".
Met deze groep werd Hawkins in 1969 wereldwijd bekend door de single 'Oh Happy Day', die vaak beschouwd wordt als het grootste gospelsucces ooit. En dat lag niet voor de hand met een single die meer dan 5 minuten lang was!
In de maand juli 1969 stonden Desmond Dekker & The Aces uit Jamaica nog altijd in de Britse lijsten met 'Israelites', uitgebracht in oktober 1968. Het duurde niet lang of de opvolger 'It Miek' (soms als 'It Mek' gespeld) schoot als een raket naar de top.
Desmond Dekker, echte naam Desmond Adolphus Dacres (Kingston, Jamaica), was een Jamaicaanse ska-, rocksteady- en reggaezanger en -componist.
Hij kreeg in 1969 met zijn begeleidingsgroep The Aces internationale bekendheid door zijn wereldhit 'The Israelites'. In vele landen was het de eerste reggaehit ooit; in Nederland stond het op nummer 1 in de Veronica Top 40 en in de allereerste Hilversum 3 Top 30 van 23 mei 1969. In 1975 werd het nummer in België opnieuw een hit.
In Engeland veroorzaakte de hit een regelrechte reggaerage, mede onder de daar destijds massaal arriverende Jamaicaanse immigranten in de zomer van 1969. Desmond Dekker genoot ook bekendheid als de ontdekker van Bob Marley, die hem zijn gehele leven erkentelijk bleef.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Give Peace A Chance' – Plastic Ono Band / 'Hare Krishna Mantra' – Hare Krishna Temple
Toen ik tijdens de maand juli 1969 in Londen vertoefde gonsde het van de geruchten dat The Beatles zouden splitten! John Lennon had een nieuwe groep opgericht onder de naam Plastic Ono Band en George Harrison hield zich onledig met de godsdienstige groep Hare Krishna Temple. Vaak zag ik deze laatsten in het oranje gekleed en met geschoren hoofd toen ronddwalen in de Britse hoofdstad.
Ringo Starr had het druk met de filmopnames van 'The Magic Christian' en Paul McCartney was in maart met Linda -zijn grote liefde- getrouwd en waarschijnlijk genoot hij nog met volle teugen van zijn wittebroodsweken! John en Yoko hebben het nummer opgenomen met de Plastic Ono Band (een bonte verzameling van muzikanten, journalisten en bekende artiesten zoals o.m. Petula Clark en Timothy Leary) in het Queen Elizabeth Hotel in Montréal, waar ze hun tweede Bed-In hielden.
George Harrison had de volgelingen van de Hare Krishna Temple al ontmoet in december 1968 en hij had ze aan de drie overige Beatles voorgesteld in januari 1969. De single 'Hare Krishna Mantra' werd uitgebracht op het Apple label en zou het tot nummer 12 schoppen in de Britse hitlijsten. Harrison producete en speelde mee op de single.
Beide liedjes werden gezongen als een mantra. Een mantra is een gedicht, woord, lied, uitspraak of een lettergreep dat het midden houdt tussen een spreuk met magisch effect en een gebed. In sommige gevallen wordt hij herhaald en is hij bedoeld als een continue recitatie. Een soort litanie, met andere woorden.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Boxer' – Simon & Garfunkel / 'Mrs. Robinson' – Booker T. & The M.G.’s
Simon & Garfunkel is mijn favoriet folk/rock-duo. Toen ik op 5 juli 1969 het gratis festival in Hyde Park bijwoonde dacht een meisje in het publiek dat ik Garfunkel was. In een wereld zonder internet was dat nog mogelijk, nu natuurlijk niet meer. Trouwens Art Garfunkel is tien jaar ouder dan ik maar ik begrijp wel de verwarring: de gestalte, de blonde krulharen en vooral geen baard.
'The Boxer' werd in november 1968 opgenomen en op 21 maart 1969 uitgebracht als eerste single van de legendarische elpee 'Bridge Over Troubled Water'. De autobiografische en deels op de Bijbel geïnspireerde tekst is een klaagzang van een man die probeert om te gaan met de eenzaamheid en armoede in New York. ♫♫♫ Lie la lie, lie la la la lie lie, lie la lie, lie la la la la lie la la lie ♫♫♫ ...
Toeval of niet, want -zo vernam ik veel later- in de Nederlandse Top-40 stonden Booker T. & The M.G.’s toen genoteerd met hun versie van 'Mrs. Robinson' van Simon & Garfunkel uit de film 'The Graduate'. De soundtrack daarvan stond bol van liedjes van mijn favoriet folk/rock-duo. Die film mocht in België pas bekeken worden vanaf 18 jaar. Ik heb hem in Londen gezien alhoewel ik toen pas 17 jaar en 7 maanden oud was. In het Verenigd Koninkrijk was de wetgeving minder streng en mocht de jeugd al vanaf 16 jaar naar binnen. Ik herinner mij ook nog dat er toen gerookt werd in de bioscoop! Op iedere stoel was een asbak gemonteerd ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'In The Ghetto' – Elvis Presley
En toen kregen The Beatles concurrentie van Elvis Presley want dankzij een magistrale compositie van Mac Davis, oorspronkelijk getiteld 'The Vicious Circle', scheerde The King hoge toppen.
Het ontroerend lied gaat over armoede: een jongen wordt geboren in het getto van Chicago terwijl zijn moeder al te veel kinderen heeft om te voeden. De jongen groeit op terwijl hij honger heeft. Hij steelt en vecht, koopt een geweer en steelt een auto, probeert weg te rennen, maar wordt doodgeschoten terwijl zijn eigen kind wordt geboren. De tekst impliceert dat dit kind hetzelfde lot zal ondergaan, vandaar de vicieuze cirkel.
Opmerkelijk feit: In België (zowel de Vlaamse als de Waalse verkoopcijfers) bereikte Elvis de eerste plaats, terwijl hij in Nederland op de vierde plek bleef steken.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Hello Susie' – Amen Corner
Dat Britse groepen/muzikanten uit Engeland kwamen lag voor de hand. Uit Schotland iets minder en uit Wales nog veel minder. Van Tom Jones, John Cale, Ricky Valance en Shirley Bassey was ik zeker.
Maar van de groep Amen Corner kwam ik het pas veel later te weten. Amen Corner was een Welshe muziekgroep, die eind 1966 in Cardiff werd opgericht door onder anderen Andy Fairweather Low. De band is genoemd naar een gelegenheid in Cardiff, The Amen Corner, waar Dr. Rock iedere zondag soulplaatjes uit de Verenigde Staten draaide. De groep kwam hier al eens voorbij met het mooie '(If Paradise Is) Half As Nice' uit maart 1969 en nu dus met 'Hello Susie' uit juli 1969. Deze compositie van Roy Wood (The Move) werd soms ook weergegeven als 'Hello Suzie'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'A Way Of Life' – The Family Dogg
Zachtjes kabbelend als een opkomende zee steeg 'A Way Of Life' naar de top van menige hitparade in de zomer van 1969. Roger Cook en Roger Greenaway hadden weer een oorwurm van jewelste afgeleverd!
De Britse vocale harmonie en folk/rock groep The Family Dogg zou al heel snel zijn naam wijzigen in Steve Rowland & The Family Dogg. In de oorspronkelijke band zaten naast Steve Rowland ook singer/songwriter Albert Hammond en een groep sessiemuzikanten bestaande uit John Paul Jones, Jimmy Page, en John Bonham (iets later bekend geworden als Led Zeppelin). Reginald Dwight speelde piano op deze track en de wereld zou hem spoedig leren kennen als Elton John!
♫♫♫ "Tinker, tailor, soldier, sailor Rich or poor man's wife Some they wish to change their dish But it's a way of life" ♫♫♫
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Break Away' – The Beach Boys Mijn favoriete groepen/muzikanten stonden in de maand juli 1969 allemaal in de hitlijsten genoteerd, in de Britse charts alleszins! Zo waren er uitstekende singles van o.m. The Beatles, The Rolling Stones, Creedence Clearwater Revival, The Bee Gees, Simon & Garfunkel, Donovan en natuurlijk ook The Beach Boys. Van deze laatste band zelfs twee: 'I Can Hear Music' (reeds eerder besproken) en 'Break Away', geschreven door Brian Wilson en Reggie Dunbar (pseudoniem van Murry Wilson, de vader van Brian, Dennis, en Carl).
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Saved By The Bell' – Robin Gibb
Maar met The Bee Gees ging het toen niet zo goed want er bleven slechts twee broers over: Barry en Maurice. Robin was na de elpee 'Odessa' ontevreden uit het trio gestapt en lanceerde een heuse solocarrière!
Robins eerste solosingle was een succes. Zijn 'Saved By The Bell' werd een nummer 2-hit in de UK Singles Chart en in Nederland bereikte hij daarmee zelfs de eerste plaats. Nadien bracht Robin Gibb nog twee singles uit die het veel minder goed deden en in 1970 werd de ruzie tussen de drie broers bijgelegd en namen The Bee Gees als trio opnieuw platen op.
'Saved By The Bell' is een echte "tearjerker" oftewel "tranentrekker", maar je kunt er wel een heerlijke slow op dansen.
Zoals ik reeds eerder schreef in deze rubriek was 1969 het jaar van de doorbraak van de reggae uit Jamaica. Maar in zijn kielzog kwam ook ska het Verenigd Koninkrijk binnenvallen.
Of 'Return Of Django' van The Upsetters een hit was in België in de zomer van 1969 durf ik sterk te betwijfelen. Feit is dat deze single heel vaak op de BBC radio werd gedraaid gedurende de maand juli 1969 toen ik daar verbleef in een Engels gezin.
Een geweldige productie van Lee Perry!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Frozen Orange Juice' – Peter Sarstedt
Peter Sarstedt zal altijd geïdentificeerd worden met zijn geweldige single 'Where Do You Go To My Lovely?' en wordt daarom ook in België beschouwd als een eendagsvlieg.
Nochtans had hij in de maand juli 1969 een tweede hit te pakken in het Verenigd Koninkrijk. 'Frozen Orange Juice' is een vrolijk en luchtig zomerliedje dat perfect past in de soundtrack van die heerlijke zomer in Londen waar de temperatuur toen vaak flirtte rond dertig graden Celsius!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Natural Born Bugie' – Humble Pie
De rockband Humble Pie werd in 1969 in Groot-Brittannië opgericht door Steve Marriott die kort daarvoor gestopt was met de Small Faces en besloot met Peter Frampton van The Herd, Greg Ridley van Spooky Tooth en Jerry Shirley (drums) de Humble Pie op te richten. De combinatie van deze vier muzikanten bleek uniek en al snel werd het woord "supergroep" bovengehaald.
'Natural Born Bugie' wordt vaak foutief gespeld als 'Natural Born Boogie' terwijl er duidelijk "Natural born woman" gezongen wordt!
Hoe dan ook, een geweldige single die tijdens de maand juli 1969 heel vaak te horen was op de BBC radio en het heel goed deed in de Britse hitlijsten.
Probeer hier maar eens op stil te blijven zitten!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Deep Water' – Grapefruit
Vanmorgen heb ik als ontbijt geen pompelmoes gegeten maar wel een mango. Heel gezond voor het lichaam! Grapefruit is een voormalige Britse band van eind jaren zestig, bijeengebracht door Terry Doran van Apple Publishing, een muziekuitgeverij opgericht door en eigendom van The Beatles. Hun muziekstijl was een typische mix van rock uit de late jaren 1960, die ze vaak versmolten met psychedelische effecten zoals phasers en vocoders, of klassieke arrangementen.
Terry Doran was bevriend met Brian Epstein en The Beatles. Het idee voor de bandnaam Grapefruit was afkomstig van John Lennon.
In 1968 kwam de groep eventjes piepen met de singles 'Dear Delilah' en 'C'mon Marianne' maar 'Deep Water' was hun grootste hit, vandaar dat ze voor altijd beschouwd zullen worden als een eendagsvlieg. Maar wat voor één!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Goo Goo Barabajagal (Love Is Hot)' – Donovan & The Jeff Beck Group with Madeline
De eeste persingen in het Verenigd Koninkrijk vermeldden de volledige titel die later werd ingekort tot 'Barabajagal (Love Is Hot)'. Donovan vertelde ooit dat hij de titel verzonnen had onder invloed van 'Goo Goo G'Joob (I Am The Walrus)' van The Beatles uit 1967.
De achtergrondzang werd verzorgd door Lesley Duncan, Suzi Quatro (!), en Madeline Bell, alhoewel er op het hoesje enkel Madeline vermeld staat.
De combinatie tussen Donovan en The Jeff Beck Group is ook al heel bijzonder en uitzonderlijk. Een onwaarschijnlijke hit in die zomermaand en een terechte opvolger van 'Atlantis'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Liquidator' – The Harry J All Stars
Ik verval misschien in herhaling maar de perfecte soundtrack van die warme julimaand in Londen was de nieuwe muziek die vanuit Jamaica de rest van de wereld zou veroveren: reggae en ska.
Harry J (echte naam Harry Zephaniah Johnson) was een Jamaicaans muziekproducer en The All Stars bestonden uit Winston Wright (orgel, toetsen), Val Bennett (saxofoon), Aston "Family Man" Barrett (bas), Boris Gardiner (bas), Jackie Jackson (bas), Carlton Barrett (drums). Zij stonden ook bekend als The Boys of The Jay Boys.
Harry J en zijn backing band maakten de overgang van ska naar reggae. De meeste hits waren instrumentale deuntjes waarop een dansje werd verzonnen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Dick-A-Dum-Dum (King's Road)' – Des O’Connor
Een vrolijke meezinger uit de maand juli 1969 die toen enorm populair was in het Verenigd Koninkrijk en meer bepaald in Londen, waar ik toen bij een Engels gezin inwoonde.
Of die single in die dagen ook op de BRT of de RTBf gedraaid werd weet ik niet maar waarschijnlijk wel op de Nederlandse radio's of op de piratenzenders.
In eerste instantie dacht ik dat Cliff Richard 'Dick-A-Dum-Dum' zong. Niet dus!
Desmond Bernard O'Connor was een Britse zanger en entertainer, maar zijn stem klonk wel als die van Sir Cliff.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Waterloo Road' – Lionel Morton
Hoe vaak heb ik dit deuntje tijdens mijn kort verblijf in Londen meegezongen!
Jaren later, met dank aan het wereldwijde internet, vernam ik dat Lionel Morton een Engels voormalig muzikant en televisiepresentator was. Morton werd geboren in Blackburn, Lancashire, Engeland. In het begin van de jaren zestig was hij de leadzanger/ritmegitarist van de groep, The Four Pennies.
Toen ik na één maand Londen verliet en thuis weer luisterde naar de radiozenders waar popmuziek werd gedraaid was mijn verbazing groot enkel de Franstalige versie van dit liedje te horen, m.n. 'Les Champs Elysées' van Joe Dassin. Groot was ook mijn ergernis dat het origineel in de Franstalige wereld aan Joe Dassin werd toegeschreven!
Dankzij een of andere muziekquiz ben ik veel later ook te weten gekomen dat het origineel eigenlijk niet van Lionel Morton is maar van een obscure psychedelische band uit Engeland met de naam Jason Crest. Hun versie werd reeds in 1968 uitgebracht maar ging onopgemerkt voorbij.
In Nederland had de versie van Johnny & Rijk onder de titel 'Oh Waterlooplein' dan weer succes. Het aantal covers is intussen niet meer te tellen, gaande van James Last tot Zaz.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Old Brown Shoe' – The Beatles
En weer belandde een uitstekende compositie van George Harrison op de b-kant van een single van de Fab Four. In dit geval was 'The Ballad Of John & Yoko' de a-kant waarop alleen John & Paul te horen waren!
Op 25 februari 1969 - zijn 26ste verjaardag - was George Harrison alleen in de Abbey Road Studios in Londen om demo's op te nemen van zijn drie laatste composities: 'Something', 'All Things Must Pass' en 'Old Brown Shoe', waarschijnlijk zodat de andere drie Beatles de demo's konden bestuderen en hun deel van het nummer konden leren.
Ik vond deze song zo goed dat ik hem meestal opzette op de jukebox in het café van mijn neef Willy.
Het zou niet lang meer duren of de composities van Harrison zouden naar hun echte waarde geschat worden door het duo Lennon/McCartney. Maar dat is voor iets later in deze reeks!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Wet Dream' – Max Romeo
Londen was in de loop van de maand juli 1969 in de ban van reggaemuziek. Vooral Desmond Dekker was de vaandeldrager (hij komt hier trouwens over enkele dagen nog aan bod). Maar The Harry J All Stars en The Upsetters scoorden ook vrij goed in het Verenigd Koninkrijk.
Een andere reggae artiest had iets minder geluk (alhoewel) want hij werd meteen in de ban van de BBC geslagen wegens zijn single 'Wet Dream' die volgens sommigen als obsceen werd beschouwd.
Het legde Max Romeo echter geen windeieren want juist daardoor wist hij door te stoten naar de hoge regionen van de Britse hitlijsten. In Nederland verscheen het plaatje ook in de Top 40 maar of hij in Vlaanderen ook scoorde weet ik niet want de BRT Top 30 bestond toen nog niet. Enkel een hitparade die door Mike Verdrengh werd gepresenteerd (Radio Matinee op zaterdag?) en daar heb ik geen lijsten van.
Was het vroeger allemaal beter? Waarschijnlijk niet maar er werd toen wel geweldige muziek gemaakt. En die is voor altijd opgeslagen in mijn geheugen.
Een van de allereerste singles die ik toen op de BBC radio hoorde was 'Living In The Past'.
Bij het horen van deze eerste tonen zie ik nog steeds zomerse beelden uit Carnaby Street in het hartje van Londen. Maar de Schotse voorman Ian Anderson, op één been met zijn dwarsfluit in aanslag, is ook onlosmakelijk verbonden aan dit topnummer!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'You’ve Made Me So Very Happy' – Blood, Sweat & Tears
Wist ik toen veel dat dit lied voor het eerst in 1967 werd opgenomen door Brenda Holloway, een zangeres uit de platenmaatschappij Motown.
Het werd een veel grotere wereldhit dankzij het collectief Blood, Sweat & Tears, een toonaangevende crossoverband, die bekendstaat om het combineren van jazzmuziek met psychedelische rock uit de jaren '60.
De band werd opgericht in 1967 in New York door Al Kooper, Jim Fielder, Fred Lipsius, Randy Brecker, Jerry Weiss, Dick Halligan, Steve Katz en Bobby Colomby. De groep was vernoemd naar het gelijknamige album van Johnny Cash uit 1963. Maar als ik me niet vergis had Winston Churchill ook al zo'n uitspraak gedaan in een ver verleden.
Luister vooral naar die geweldige intro gevolgd door die heerlijke blazers!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Ballad Of John & Yoko' – The Beatles
In juli 1969 gonsde het van de geruchten in Londen dat The Beatles zouden splitten. Ringo had het te druk met de opnames van 'The Magic Christian' en George Harrison was uit onvrede met het bazig optreden van Paul McCartney tijdens de "Get Back"-sessies even uit de groep gestapt.
John Lennon was ondertussen met Yoko Ono in Gibraltar getrouwd en aangezien de single 'Get Back' op de terugweg was in de hitlijsten werd er snel voor een opvolger gezorgd.
Vergis je niet want onderstaande beelden stroken niet met de waarheid: enkel John & Paul waren aanwezig bij de opnames van 'The Ballad Of John & Yoko'. John en Paul bespeelden alle instrumenten zelf en Paul was de drummer!
De b-kant van de single ('Old Brown Shoe') is een compositie van George Harrison en die komt hier later nog aan bod.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Time Is Tight' – Booker T. & The M.G.’s
De vaandeldragers van het STAX platenlabel waren zonder discussie Booker T. & The M.G.’s. M.G. is trouwens het acroniem van Memphis Group.
Het viertal uit de Verenigde Staten bestond uit Booker T. Jones (hobo, saxofoon, trombone, orgel en piano), Al Jackson Jr. (drums), Steve Cropper (gitaar), en Donald "Duck" Dunn (basgitaar).
Maar die instrumentale en zeer dansbare hits waren ook populair in Londen en de rest van de wereld.
Deze single heb ik tijdens mijn verblijf in de Britse hoofdstad in juli 1969 bijna dagelijks op de radio gehoord of in de kleurrijke Carnaby Street waar de laatste hits uit de talrijke luidsprekers schalden.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Harlem Shuffle' – Bob & Earl
'Harlem Shuffle' is een nummer van het duo Bob & Earl uit 1963. Internationaal niet echt een grote hit; het arrangement kwam van een toen redelijk onbekende Barry White!
En in juli 1969 stond de single in de Britse hitlijsten dankzij een heruitgave!
In 1986 coverden The Rolling Stones het nummer als eerste single voor hun achttiende studioalbum 'Dirty Work'.
Het duo bestond uit Bobby Byrd alias Bobby Day (bekend van 'Little Bitty Pretty One' en 'Rockin' Robin') en Earl Lee Nelson. Hun samenzang beïnvloedde latere duo's zoals o.a. Sam & Dave.
Haal die trompetten nu maar boven en "shake your tail feather, baby"!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Honky Tonk Women' – The Rolling Stones + 'Epitaph' – King Crimson
Londen telde in 1969 ongeveer 10 miljoen inwoners en dat was meer dan in heel België (officieel 9 miljoen 646 duizend)! De grootste groep immigranten in Londen zijn Indiërs (6,5%), gevolgd door Bengalen en Pakistanen (beide 2,3%). Al waren inwijkelingen uit Jamaica toen ook goed vertegenwoordigd en zij brachten een nieuwe muziekvorm met zich mee: de reggae.
Het was voor mij even aanpassen want Brussel (waar ik toen woonde) was in 1969 nog niet zo divers als Londen. Op 5 juli 1969 vond in Hyde Park een gratis concert plaats van The Rolling Stones met in het voorprogramma groepen/muzikanten als Third Ear Band, King Crimson, Screw, Alexis Korner's New Church, Family, Roy Harper, en The Battered Ornaments. Volgens de politie waren er ongeveer 250.000 toeschouwers, volgens de organisatie minstens 500.000.
Het was twee jaar geleden dat de Stones nog live hadden opgetreden. Twee dagen voordien was Brian Jones in duistere omstandigheden overleden en Mick Jagger maakte van de gelegenheid gebruik om de nieuwe gitarist (Mick Taylor) voor te stellen. Hij las een gedicht van Percy Bysshe Shelley voor waarna er honderden koolwitjes werden vrijgelaten.
Het concert van de Stones was niet zo goed: de jongens waren nog onder de indruk van de dood van Brian Jones, de gitaren waren niet gestemd en het was twee jaar geleden dat ze nog live hadden opgetreden. Sommige songs waren toen bovendien nog nooit live gebracht.
De setlist was 'I'm Yours & I'm Hers', 'Jumpin' Jack Flash'. 'Mercy Mercy', 'Down Home Girl', 'Stray Cat Blues', 'No Expectations', 'I'm Free', 'Loving Cup', 'Love in Vain', '(I Can't Get No) Satisfaction', 'Honky Tonk Women' (hun nieuwste single), 'Midnight Rambler', 'Street Fighting Man' en 'Sympathy for the Devil' (een versie van 18 minuten lang met bijstand van Afrikaanse drummers).
Tijdens de studioversie van 'Honky Tonk Women' kregen de Stones hulp van Reparata & The Delrons als achtergrondzangeressen.
Ik was op 5 juli 1969 meer onder de indruk van King Crimson en Family. Vooral 'Epitaph' klonk heel melancholisch doorheen het park en over de vijver dankzij de mellotron van Ian McDonald. Het legendarisch album 'In the Court of the Crimson King' zou pas in oktober 1969 uitgebracht worden. De iconische hoes kent haast iedere muziekliefhebber.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'That’s The Way God Planned It' – Billy Preston
De Amerikaanse muzikant Billy Preston had The Beatles leren kennen in Hamburg en was een goede vriend van George Harrison geworden.
Hij had de Fab Four geholpen met zijn vaardigheden op het orgel tijdens de Get Back-sessies in januari 1969. Bovendien werd hij samen met The Beatles gecrediteerd op de single 'Get Back'/'Don't Let Me Down', een unicum! En toen ik tijdens de maand juli in Londen verbleef stond hij met het gospelachtige 'That’s The Way God Planned It' hoog genoteerd in de Britse charts.
De single werd uitgegeven op het kersverse Apple platenlabel van The Beatles. Geproducet door George Harrison in London, met muzikale bijdragen van hemzelf, Eric Clapton, Keith Richards, Ginger Baker, en Doris Troy. De song werd ingekort tot 3 minuten voor de single maar op de elpee staat deze lange versie als 'That’s The Way God Planned It' (Parts 1 & 2)'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Something In The Air' – Thunderclap Newman
In juli 1969 hing er beslist iets in de lucht in Londen. Een top-30 om duimen en vingers af te likken, een gratis festival in Hyde Park, en naar het einde van de maand toe de eerste overwinning van Eddy Merckx in de Ronde van Frankrijk en vooral de allereerste maanlanding!
Thunderclap Newman was een Engelse band, die tijdens de jaarwisseling 1968/1969 werd opgericht door gitarist Pete Townshend van The Who. De band wist met de single 'Something In The Air' in Europa de hitlijsten te halen, maar was nauwelijks bekend in de Verenigde Staten. Bovendien een onehitwonder van jewelste en tevens een oorwurm. Gegarandeerd dat deze song de hele dag in je hoofd blijft rondspoken!
De band bestond uit songwriter John 'Speedy' Keen (zang, drums, gitaar), Andy 'Thunderclap' Newman (piano) en Jimmy McCulloch (gitaar). Pete Townshend (onder de alias 'Bijou Drains') speelde basgitaar op hun album en singles. De zeer jonge Jimmy McCulloch (°1953) zouden we later terugvinden als lid van Wings.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Dancing In The Street' – Martha Reeves & The Vandellas
Martha & The Vandellas, van 1967 tot 1972 Martha Reeves & The Vandellas, was een Amerikaanse meidengroep van soulzangeressen die vooral populair was in de jaren zestig. Ze behoorden tot platenlabel en hitmachine Motown in Detroit.
Oorspronkelijk kwam die geweldige single uit in 1964 maar door een heruitgave in 1969 werd het schijfje grijsgedraaid in het Verenigd Koninkrijk toen ik in de maand juli in Londen woonde. Sinds 1968 was er een heropleving van de soulmuziek die Northern soul werd genoemd en waardoor sommige singles uit vervlogen tijden opnieuw werden uitgebracht, en met succes!
De song werd gecomponeerd door William Stevenson, Ivy Jo Hunter, en Marvin Gaye. In 1985 werd er een versie uitgebracht door niemand minder dan Mick Jagger en David Bowie.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Dizzy' – Tommy Roe
Tommy Roe, (Atlanta, 9 mei 1942) is een Amerikaanse zanger, gitarist en songwriter. Het best herinnerd voor zijn hits 'Sheila' (1962), 'Everybody' (1963), 'Sweet Pea' (1966) en vooral 'Dizzy' (1969) werd Tommy Roe algemeen gezien als een van de archetypische bubblegum-artiesten van de late jaren zestig.
'Dizzy' werd in juli 1969 grijsgedraaid op de BBC en was ook dagelijks te horen in Carnaby Street, de hipste straat uit het toenmalige Londen!
Nog een weetje: de Franse zangeres Annie Chancel bracht op 13 november 1962 haar eerste single uit onder haar nieuwe artiestennaam: Sheila (maar dan op z'n Frans uitgesproken)!
Jimmy Haskell schreef het arrangement voor de violen en Hal Blaine speelde op de drums, Joe Osborn op basgitaar, Ben Benay op gitaar en de alomtegenwoordige Larry Knechtel op de toetsen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Carnaby Street, de hipste straat uit Londen in 1969!
