aantal stappen: 1.414.520 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 113
aantal fietstochten: 30
Zoeken in blog
25-10-2022
etentje met ex-collega's
Veel sporten zat er vandaag niet in, eerder lang met de benen onder tafel zitten. Sinds 2012 kom ik met 3 ex-collega's, geregeld samen om wat bij te babbelen onder het genot van 'n hapje en 'n drankje. Voorheen was dat in Hasselt, sinds enige tijd is dat nu in De Kimpel in Bilzen.
Gezien het vandaag droog weer was en Bilzen maar +/- 14 km. verwijderd ligt, ben ik toch maar met de fiets gegaan. De heenweg via Veldwezelt en Mopertingen, de terugweg via Munsterbilzen (met zijn mooie wandelgebieden), Hoelbeek (met tal van oude woningen en met de ruïnes van 'n slechts gedeeltelijk opgebouwd fort) en Eigenbilzen.
En ondanks dat we mekaar toch 'n paar keer per jaar zien, was er toch weer heel wat te vertellen. Uiteraard worden er wat oude koeien uit de gracht gehaald en het medisch kwartiertje van vroeger, duurt nu al 'n uur.
Maar goed, we hebben mekaar weer gezien, en ik heb uiteindelijk toch nog 28 km. gefietst.
Morgen staat er 'n langere fietstocht op het programma.
Met Hubert, 'n Flandrientocht over hellingen, door veldwegen en tegen de wind.
Ja, het was weer 'n ferme rit die Hubert ons voorgeschoteld heeft. Hij had de vrije hand om het parcours te bepalen en hij heeft ons stevig doen trappen op de pedalen.
Het begon al in Kanne met de beklimming van de Slingerberg, 'n stevige kuitenbijter van iets meer dan 800 meter lengte en hoogtepercentage's boven de 10%. Vervolgens richting Zichen-Zussen-Bolder en Millen met overal wat bergjes op en bergjes af. Gelukkig waren de meeste veldwegen droog.
Via Henis en Kortessem, 'n stukje door Hasselt om dan af te buigen naar Diepenbeek. De terugweg genomen via Schoonbeek, Zutendaal en Gellik om dan thuis zijnde vast te stellen dat we toch weer bijna 90 kilometers gefietst hebben en meer dan 500 hoogtemeters overwonnen hebben.
Met de wind in het nadeel, zeker het eerste stuk van de rit, het steeds keren en draaien en regelmatig bergje op, was het toch weer 'n rit om te onthouden.
Misschien wat weinig foto's gemaakt onderweg, maar dat heb je nu eenmaal als je met twee op pad bent en je 'n afkoeling wil vermijden. En mijn herstelde fiets, die bolde zoals het hoort.
Gelukkig, deze voormiddag geen regen, tijd dus om mijn koersfiets te gaan terughalen. Maar ik moest nog even standby blijven om de postbode te ontvangen met 'n pakje (kleinzoon verjaart en Sinterklaas uiteraard). Maar eens afgeleverd, kon ik op pad.
Via de sportoase en de vele oude bomen achter het college, de brug over in Briegden om links de Briegdenstraat in te wandelen richting de holle weg. Deze holle weg was opmerkelijk droog, doorgaans ligt er veel slijk op de kinderkopjes. En verder dan door de Lindestraat in Veldwezelt om dan bij fietsen Breibach, mijn Strava-app uit te zetten.
Mijn fiets was grondig nagezien, nieuwe buitenbanden, de drie tandwielen (vooraan) vervangen, versnellingen nagezien, mijn voorste wiel terug recht gemaakt (daar zat blijkbaar 'n kleine knik in), enz. Ik kan er weer even tegen. Morgen ga ik hem direct met Hubert uittesten.
Hubert wilde vandaag 'n fietstocht maken, maar ik ben nog steeds in blijde verwachting van de herstelling van mijn koersfiets (normaal morgen). En met mijn stadsfiets 'n grote tocht maken, dat zat er niet in. Nu, voor mezelf had ik 'n tocht gemaakt van +/- 60 km. En ja, misschien wilde Hubert wel meegaan op die tocht. En fijn, ik kreeg 'n positief antwoord. Vertrekuur: 13u00 bij hem thuis.
De tocht ging via Zutendaal, richting As om dan langs 'n mooi fietspad uit te komen op het voormalige kolenspoor tussen As en Maaseik. Onderweg heb je 'n bord dat dagelijks het aantal fietsers telt, Hubert was nr. 224, ik 225. Aan de Zuid-Willemsvaart, even naar rechts om iets verder, links af te slaan richting Dilsen (kerk Dilsen: geen eigen foto).
Die weg bleven we volgen tot aan de Maas. Op dat punt, keerden wij terug huiswaarts. Onderweg nog langs gekomen in Vucht waar op 10/1/1940 'n Duits vliegtuig neerstortte met de plannen voor WO II aan boord. (geen eigen foto).
Terug aan de Zuid-Willemsvaart was het simpel terugrijden via Boorsem - Rekem om dan via Domein Zangersheide de laatste meters af te leggen.
Gezien ik met mijn stadsfiets reed (Hubert met de koersfiets), heb ik toch 'n tandje mogen bijsteken om mijn metgezel te kunnen volgen. Zo'n fiets is uiteraard 'n stuk logger en zwaarder dan 'n koersfiets. En ik had ook niet de juiste kledij aan, dat scheelt ook. Maar goed, ondanks de wind en de wat mindere omstandigheden, toch weer gesport en dus actief bezig geweest.
Waar kan het mooier zijn dan in onze eigen bossen ...
Ondanks de natte wegen, hield ik er toch aan om weer door het bos te wandelen. Zeker nu in de herfst, is het daar op zijn mooist. Jullie zullen dat zeker met mij kunnen beamen door naar mijn foto's te kijken.
Deze keer weer het bos in via het smalle pad aan de Maastrichterstraat om dan door te wandelen naar Camping San Lanaco. Op het kruispunt van boswegen, rechtdoor blijven stappen langs de vol water staande beek. Op meerdere plaatsen blijven stilstaan om naar die mooie kleurenpracht te kijken. Prachtig!
Aan het bankje, de rode wandeling blijven volgen richting Domein Zangersheide. Daar nog enkele paarden op foto gezet. En het bos terug uit aan het inlooppunt achter de Kinderboerderij.
Ik vond het 'n prachtige wandeling, ik had zelfs nog andere paden durven nemen, maar mijn echtgenote zou niet content geweest zijn ware ik niet om 12u00 stipt aan het warme middagmaal.
Maar die laatste foto moet mij toch ook van het hart. Enkele dagen terug stond breed uitgesmeerd in de krant dat vele gemeenten - waaronder mijn gemeente - 's nachts de lichten gaan doven op gemeentelijke wegen. Ze zouden eerst eens moeten beginnen om de lichten te doven op klaarlichte dag ......
Deze voormiddag, 'n anderhalf uur met mijn mond open gezeten bij de tandarts. Mijn twee voorste tanden bovenaan, waren aan vervanging toe. Vandaag hebben ze mij twee voorlopige tanden geplaatst om dan binnen enkele weken, de definitieve exemplaren gezet te krijgen. Ik zal blij zijn als het achter de rug is.
Maar goed, ondanks 'n stijve mond (verdovingsspuitje), toch weer het bos ingetrokken. De bedoeling van vandaag was om enkele zwammen op foto te krijgen. Deze keer vertrokken via de Roelerdreef om dan via de klim naar De Bessemerberg, de weg van Lanaken naar Zutendaal over te steken.
Maar geen wandeling zonder enkele foto's van paarden. En zoals meestal, ik was weer eens de enige wandelaar zonder hond. Na de grote weg, terug bergaf langs het hoofdbospad. Ik heb het mij niet moeilijk gemaakt, zeker met het oog op de drassige ondergrond. Eens terug op de Sprokkelstraat, nog 'n babbel gehad met fietscollega Jo. Hij ging voor 'n korte rit naar Visé.
En dan terug huiswaarts naar de door mij vanmorgen meegenomen eclairs. Om 'n beetje reclame te maken, die van bakker Lambregs zijn het lekkerst.
En uiteraard, waarvoor ik het bos introk, de foto's van de zwammen met in volgorde: 1. nevelzwam 2. spitsschullige parasolzwam 3. orange oesterzwam 4. zwavelzwam 5. gewone zwavelkop.
Het was vanmorgen kantje-boortje om te fietsen, al vanaf 7u30 zag ik 'n dikke mist hangen over onze contreien. We - Hubert en ikzelf - wilden om 10u30 vertrekken, maar rond 10u00 hing die mist er nog altijd. Even de buienradar bekeken en wat overleg met mijn fietsmaat, om uiteindelijk toch op het afgesproken uur - in de mist - te vertrekken. Maar eenmaal goed en wel Maastricht buiten, brak de zon erdoor en werd het gevoelig warmer.
De bedoeling van vandaag was om in de Voer, 'n pijl te gaan verwijderen die er is achtergebleven van de fiets 4-daagse. Verleden week hadden wij die pijl al gezien, maar we hadden toen geen materiaal bij om die af te nemen.
Dus zijn we vandaag nog eens naar de Voer gefietst. Vertrokken in Maastricht richting Margraten en De Plank. En telkens moeten wij vaststellen dat de weg naar Remersdaal adembenemend is met zijn mooie vergezichten. In Veurs, 'n gehucht van Sint-Martensvoeren, hing bedoelde pijl. Op die plaats nog even overwogen om naar het Vrouwenhof te gaan, maar Hubert vond dat we te weinig geld bij hadden (grapje ...).
Bijna op de grens tussen België en Nederland, zijn we ieder afzonderlijk verder gefietst. Hubert diende tijdig terug thuis te zijn, ik heb nog 'n ommetje gemaakt via de brug over de Maas in Moelingen, 'n troosteloos terras in Lixhe (of Lieze op zijn Vlaams) en de brug van Kanne.
En omdat het al 'n tijdje geleden was, nog eens de Muizenberg omhoog gereden. Er zitten percentages tussen boven de 15%, 'n stevige kuitenbijter dus. In Gellik even 'n 0,0% drankje genuttigd en in het bos gezien dat de herfst nu wel degelijk begonnen is.
Ondanks de mist tijdens de eerste kilometers, toch weer 'n aangename rit.
Wat mijn fietsmaat Hubert vandaag uit zijn mouw heeft geschud, dat had ik niet voor mogelijk gehouden. De afspraak was dat ik de heenweg zou maken, hij de terugweg. En hij heeft er 'n spektakelstuk van gemaakt. Afgelopen dinsdag had hij samen met mij, al 74 km. gefietst - wat voor hem al 'n prestatie was - vandaag heeft hij er 'n serieuze schep bovenop gegeven.
Maar laten we beginnen bij het begin. We vertrokken in Briegden aan de brug langs het jaagpad naar Kanne, daar de brug over en verder naar Moelingen. Vandaar naar het gehucht Withuis, onderdeel van de gemeente Eijsden-Margraten. Terug de Voer in en verder naar de gemeente Warsage in de provincie Luik.
En vervolgens op weg naar de abdij van Val Dieu. Deze keer eens niet gestopt voor 'n hapje en 'n natje (Hubert vreesde af te koelen en misschien terecht). En dan de klim naar Aubel met zijn mooie vergezichten. In Aubel, de Ravel Ligne 38 genomen, eerst wat bergop en aan de brug, terug bergaf. Deze Ravel is een der betere fietspaden.
Op het einde van deze Ravel, terug naar de Voer met oa. zijn imposante spoorviaduct, nog 'n cadeautje van de Duitse bezetter in WO I. Verder was het nog regelmatig klimmen en dalen, oa. in Cadier en Keer. Hubert had zijn traject goed gekozen. Uiteindelijk naderden we Maastricht om er over de Noorderbrug terug huiswaarts te keren.
Zoals gezegd, was het vandaag bergje op en bergje af. We reden oa. over de Côte de Gaet, de Rue de Gorhez, de helling van Zinnick, de Keunestraat en de Schilberg. Van deze laatste, in de buurt van Slenaken, heb ik toch het profiel opgezocht. Iets meer dan 950 meter lang en op sommige punten lag de hellingsgraad rond de 14 à 15%.
Zo, weer in het kort onze belevenis van vandaag. We hebben ons geamuseerd en ik sta nog altijd versteld van het feit dat ook Hubert deze tocht tot 'n goed einde bracht.
Weer eens met 'n fietsmaat op pad. Hubert had zo zijn doelen op voorhand gezegd, en ik wilde daar graag in mee gaan.
Het is eens wat anders, je laten leiden door 'n metgezel ipv. zelf de route te bepalen. En het moet gezegd, Hubert heeft er 'n mooie tocht van gemaakt. Heel wat rustige wegen, meerdere hellingen (ik kwam uit op 810 hoogtemeters) en vele vergezichten.
Vertrokken zijn we oa. door langs het kasteel Geusselt in Maastricht te fietsen (17de eeuws) waarna al rap de eerste helling opdaagde, de Bemelerberg. Vervolgens 'n mooi stuk richting Gulpen met boven op de helling (met de stad onder ons) 'n allermooist zicht. Ook mooi in Ned. Limburg de diverse vakwerkhuisjes, je ziet ze overal.
Ik heb niet van alle hellingen de moeilijkheidsgraad opgezocht, maar deze in Epen met zijn 1,5 km. lengte is toch het vermelden waard. In Banholt even halt gehouden om 'n gedenksteen voor de Amerikaanse bevrijders in 1944 te bekijken.
De terugweg - voor Hubert dan toch - ging via de Noorderbrug en de Maastrichtse Slingerberg. Hubert kwam uit op iets meer dan 74 km. zijn langste rit sinds meerdere maanden. Zelf had ik nog de goesting en de benen om 'n extra lus te maken. Maar eer ik daar aan begon, mijn eerste en enige pauze genomen in De Hoeve in Gellik. Via Zutendaal, Opgrimbie en La Butte aux Bois terug naar huis.
Op te merken is dat ik inmiddels de kaap van 6.000 fietskilometers gerond heb. En mijn gewicht bij aankomst: 66,6 kg. ook 'n specialeke.
En morgen, dan is het werken geblazen, de najaarssnoei in mijn tuin.
Het was idd. vandaag van daar naar ginder. Deze morgen naar de bakker, deze namiddag naar de schaakclub en daarna naar de oogarts. Maar omdat ik iets te vroeg bij de arts zou zijn, nog 'n klein ommetje gemaakt. Ik ben dus al bij al, toch nog aan het wandelen geraakt.
Deze morgen gezien dat de Langkeukelbeek volledig toegegroeid is. Water zie je niet meer staan. Op de Stationsstraat, een der statige oude woningen. Gelukkig worden die huizen nog gerestaureerd en bewaard voor het nageslacht.
En dan deze namiddag wederom schaakles gegeven in het Dienstencentrum. En ik moet zeggen, de dames zijn enthousiast. ze hebben zelfs 'n schaak app op mijn gsm gezet.
Nadien zoals gezegd, eerst 'n klein ommetje, om bij de oogarts te moeten vaststellen dat ze véél vertraging had. Het was dus even wachten.
Terug naar huis via 't Hofje, 'n klein straatje kort bij thuis. Morgen ga ik fietsen.
Het was vandaag kiezen, 'n wandeling of 'n korte fietstocht. Het is dat laatste geworden, met dank aan de Amerikaanse kunstenaar die aan het werk is in Herbricht. Ik wilde zijn werk toch eens van kortbij zien.
Alhoewel de wegen er goed nat bijlagen, toch op mijn fiets gekropen en via Rekem naar Herbricht gereden. De kortere weg via Neerharen is nog steeds niet bereikbaar wegens werken.
En ja, de kunstenaar was aan het werk in Herbricht, ik werd er zelfs begroet. Spijtig dat het weer niet meezat, de foto's zijn wat donker uitgevallen.
En na Herbricht, nog even 'n ommetje langs de Maas gemaakt richting Uikhoven en Kotem. Het veer in Uikhoven naar Geulle a/d Maas, kun je deze maand nog nemen tussen 10u00 en 18u00 op zaterdag en zondag.
Op de terugweg heb ik mij moeten haasten, het middagmaal wordt traditioneel bij ons geserveerd om 12u00. Ik zat aan tafel om 11u59, "just in time". Mij voor de afwas toch even moeten verfrisssen.
Zo, ben toch weer even bezig geweest en 'n gerenommeerd artiest aan het werk gezien.
Vandaag is het niet gelukt om 'n fietsmaat mee op pad te krijgen, geen nood, dan maar alleen.
Gisterenavond had ik mijn route al grotendeels op papier gezet, via Winterslag naar Zonhoven door de Wijers. Het is 'n uniek natuurgebied en dat zie je aan het groot aantal fietsers en wandelaars.
Maar mijn tocht begon in Eigenbilzen langs het kanaal, waar ik het zonnetje lekker in de rug had. Dan langs de schachtbokken van de steenkoolmijn van Winterslag. En niet veel verder, .... probleem! Mijn fietszadel was aan het loskomen. Door al dat gefriemel in het zadel, was het schroefje onderaan losgekomen. Maar gelukkig heb ik altijd 'n inbussleutel bij en was het probleem rap verholpen.
En dan de Wijers, het is er fijn fietsen, veel vijvers, grasvelden, heide, vergezichten, noem maar op. Het is een van de mooiste fietsroute's van de streek. Eens je Zonhoven voorbij bent, kom je al rap door het domein van Bokrijk. Vandaag nog eens het fietspad "door het water" gekozen. Buiten het domein en over het spoor Hasselt - Genk, mijn pauze genomen om 'n stukje appeltaart te nuttigen. Het is intussen 'n vaste stek geworden als ik er in de buurt ben.
Terug op de fiets en naar het Albertkanaal richting Hasselt via de fietsbrug in Godsheide. De fietsers worden er tegenwoordig verwend met 'n goed aangelegd fietspad. Zo kom je ondermeer langs het Provinciehuis waar de Limburgse Gouverneur en medewerkers, kantoor houden.
Hoogtepunt van mijn fietstocht, zag ik in Diepenbeek waar 'n kunstenaar aan het werk was. Ik was niet de enige die vol verwondering stond toe te kijken.
Terugkeren deed ik via het station van Bilzen om aldaar nog eens de klim naar Waltwilder te maken. In Veldwezelt aangekomen, leek het me nog net iets te vroeg om al huiswaarts te rijden. Er zat nog wat jus in de benen en heb derhalve nog 'n ommetje door Maastricht gemaakt.
Voila, weer 'n uitgebreid verslag van mijn fietstocht, maar als je 92 kilometer gefietst hebt, dan zie je uiteraard veel.
Vandaag 'n relatieve rustdag genomen, zij het met toch 'n mooie wandeling als afsluiter van de dag.
Vanmorgen naar de bakker, vervolgens naar de bibliotheek, 'n etentje met zijn twee op 'n fijne locatie en in de namiddag de stofzuiger bovengehaald en mijn deel van het huishoudelijk werk gedaan.
Maar zoals gezegd, in de namiddag 'n wandeling gemaakt. Ik wist direct waarheen: via Hocht naar Smeermaas. Eerst in Tournebride de brug over en naar beneden naar het jaagpad. Direct rechts richting Hocht om even verderop de veldweg naar Smeermaas te nemen. Van ver zie je al de mooie woning "De Hochterhof" liggen. Vervolgens mijn weg verder gezet langs de Zuid-Willemsvaart om aan de grens, even de buren van Caberg (stukje Ned. grondgebied) te groeten. Die paar woningen vormen 'n klein eilandje pal op de grens.
Terugkeren deed ik langs de veldweg voorbij de grenspaal.
Mijn laatste foto is in feite 'n opmerking naar de technische dienst van onze gemeente. Afgelopen zondag werd de loopwedstrijd "De Maasrun" gehouden. Maar het is nu donderdag, en toch liggen die nadarhekkens er nog altijd.
En idd. het is gisteren nog gelukt om mijn 3de wandeling van de dag te maken, nl. mijn herstelde fiets gaan terughalen. Maar het was op het nippertje, het was letterlijk tussen twee buien in. Eerst 3,3 km. te voet tot bij de hersteller en ik was nauwelijks mét fiets thuis, toen de hemelsluizen weer opengingen. Voor 89,00 euro ben ik - hopelijk - weer enkele jaren gesteld.
Vandaag stond 'n boswandeling op mijn menu. Aan de Steenselbergweg bij garage Oset, het smalle pad links het bos in genomen. En dat je af en toe onder 'n omgevallen boom moet gaan, ... dat hoort er bij. Ook de vele plassen water kun je niet meer wegdenken, het was af en toe slalommen. Meestal neem ik toch de wat betere paden, vooral de bewegwijzerde. Aan het Domein Zangersheide liepen er heel wat paarden, meer dan gewoonlijk.
Eens de Neerharenweg over, ben je dan in Pietersheimbos, een van de plaatsen waar ik het liefst kom. Ook vandaag nog eens de doorgang gemaakt naar de binnenplaats van de burchtruïne. En die zwam? Weer de Zwavelzwam zegt mij de App Obsldentify.
De laatste foto wil ik jullie niet ontzeggen, gisteren was ik aan 't snuisteren tussen wat oude foto's, ... heel oude foto's. Ja dat brave ventje met dat gele kroontje, "that's me".
Me volgen kun je ook hier: https://www.facebook.com/eddy.meuris
Ja, Remco is ene kampioen, dat is nu helemaal zeker. Deze morgen zijn laatste 15 km. gevolgd.
En als je zo iets ziet, dan begint het te kriebelen om ook te fietsen. Even met mijn huisgenote overlegd om vervolgens groen licht te krijgen om ook 'n fietstocht te maken. Het was dus geen geplande tocht, maar 'n beslissing van het moment.
Gelet op de beregende wegen, geen veldwegen of bospaden genomen maar gewoon via de grote weg naar Zutendaal, Munsterbilzen en Bilzen gereden. In Bilzen was er 'n markt bezig met veel boeken en strips. En dan vanuit Bilzen, de grote weg naar Mopertingen. Je begint wel met 'n 3-trapshelling, eerst de Brugstraat, vervolgens de Waltwilderberg en uiteindelijk die laatste knik richting Mopertingen.
In Veldwezelt, achter het kanaal, rechts afgedraaid. Je komt dan voorbij de Neanderthalersite. Tijd voor enkele foto's en ook het moment voor 'n paar boterhammen en 'n energiereep van Sultana. Die repen heb ik altijd bij als ik ga fietsen. Via het jaagpad kom je dan in Kanne met 'n mooi zicht op het kanaal met aan weerzijden de heuvelruggen.
Na Lanaye en Lixhe, de Voer binnen gereden via Moelingen. Even verderop naar links, het plaatsje Eijsden. Daar was ook ene verkoop bezig, ene trottoirverkoop (of stoepverkoop) door één gezin.
De terugrit was eenvoudig, via Maastricht en de Wilhelminabrug aldaar, terug richting Lanaken. Op de brug reed 'n groepje wielertoeristen van Wiemesmeer juist voor mij, ideaal om mij in hun zog te nestelen (lees: door de tegenwind had ik daar in hun slipstream, geen last van). In Lanaken wel nog 'n ommetje gemaakt, ik wilde niet door het centrum fietsen omdat daar De Maasrun in volle bedrijvigheid was.
Voila, ik heb mij weer geamuseerd en tot de volgende.
Het moest er eens van komen, nog eens 'n fietsmaat die mij kon vergezellen op 'n mooie tocht.
Vanzelfsprekend was het niet, die fietstocht bedoel ik dan. Toen ik vanmorgen aan mijn raam uitkeek, was onze straat gehuld in dikke nevelen. En die mist is 'n hele tijd blijven hangen. Gelukkig, rond 9u00 begon de zon er door te komen en even later was die dikke erwtensoep helemaal verdwenen.
Het was nog eens fijn om met twee op pad te zijn al is het dan niet evident om veel foto's te maken, dat lukt gewoon niet.
We vertrokken aan de brug in Briegden om het jaagpad aan te houden tot Kanne. Daar de brug over om via de sluis van Lanaye naar Moelingen te fietsen. In Eijsden naar rechts, langs Gronsveld, Meerssen en Bunde om dan noordwaarts te rijden naar Elsoo/Stein en daar de oversteek naar België te maken via de autostradebrug.
Gezien Eric nog niet al te veel kilometers op zijn tellers heeft, was het uitkijken naar het gezellig terras om wat bij te tanken. Maar driewerf helaas, het was wachten tot Uikhoven om 'n zaak (De Rio) te vinden die op woensdag geopend was. En met 'n stuk taart, 'n goei tas koffie en voor mij nadien, 'n lekker biertje, waren we weer helemaal opgekikkerd.
Maar gaandeweg richting Lanaken, zag ik toch dat mijn maat uitkeek naar 'n warme douche en 'n zachte zetel. Ik heb hem derhalve thuis afgezet en zelf nog 'n extra rondje gemaakt via Zutendaal en Opgrimbie.
Foto's maakte ik oa. in Gellik aan het begin van het fietspad naar de Besmer, boven op de Duivelsberg met uitzicht op de Mechelse Heide (er stond veel volk te pauzeren), een van de parkings aan La Butte aux Bois, en op het einde, Domein Zangersheide waar vanaf vandaag het BK Jumping doorgaat.
Ziehier, mijn relaas van onze fietstocht, véél zon onderweg, weinig wind en ene fijne babbel met mijn maat.
Van die likdoorn - bij ons in Lanaken zeggen ze ook al eens: eksteroog - ben ik vanaf. Een medische pedicure heeft mijn voet onder handen genomen en voor 10,00 euro was het leed geleden op 5 min. tijd. Ik heb er nauwelijks iets van gevoeld, ook vandaag niet, "the day after".
Maar om toch niet te zot te doen, ipv. 'n wandeling, toch maar gekozen voor de stadsfiets voor 'n kort ritje doorheen mijn gemeente.
Langs Domein Zangersheide vertrokken waar ze alles al in gereedheid aan het brengen zijn voor volgende week, nl. Jumping World Breeding Championship for Young Horses. Dan langs La Butte aux Bois, het fietspad genomen naar Rekem. En even verderop, 'n ontdekking gedaan, nog tot einde oktober: het fietscafé De Pitstop.
En omdat ik toch in de buurt was, nog eens door Oud-Rekem gefietst met zijn pittoreske straatjes. Ook het nieuwe gebouw tegenover de museumkerk voor het eerst gezien. Er zijn veel tegenstanders voor dit gebouw, het zou afbreuk doen aan de authenticiteit van het dorp.
Van Rekem naar Herbricht waar je op 'n oudere foto kunt zien hoe de Maas al eens buiten zijn oevers kan treden en het gehucht volledig overspoeld. Er wonen nu nog slechts 'n handvol mensen. De Maas zelf is toch al wat breder geworden t.o.v. 'n week terug. Mijn laatste foto maakte ik aan Lanakerveld, heel even op Nederlands grondgebied.
En toen er enkele druppels begonnen te vallen, maar direct naar huis. Nog 'n fijn weekend iedereen.
Voor zij die Louis Paul Boon niet kennen, hij was 'n Belgische schrijver en schilder. Hij werd geboren in 1912 en overleed, véél te jong, in 1979.
Na dit kleine stukje geschiedenis, door dit pad wilde ik vandaag nog eens wandelen. Je vindt dat pad, links van het Albertkanaal tussen de bruggen van Briegden en Gellik.
Om te beginnen was het precies of die beestjes in het gelid kwamen staan om op de foto te mogen. En dan het Louis Paul Boonpad in. Ik had gelukkig waterdichte schoenen aan, het was nodig. En aan paarden, geen gebrek in Lanaken.
In Gellik heb je dan steeds 'n goed zicht op die iconische ijzeren brug. Iets verderop zie je de ochtendnevel nog hangen in de velden. En bij het terugkeren via de Kewithdreef, was het precies of enkele bewoners compassie hebben met de voorbijtrekkende wandelaars, of zou die zetel daar met 'n andere bedoeling staan ....?
Zo, weer in 'n notendop, mijn wandeling van vandaag. Of er morgen - en de volgende dagen - kan gewandeld worden, dat zal deze namiddag uitwijzen. Ik word namelijk geplaagd met 'n vervelende likdoorn aan mijn rechtervoet. Onze voetverzorgster zal mij onder handen nemen.
Tja, ik zal ook nu maar geen lelijke woorden in de mond nemen. Zoals beloofd, zou ik nog 'n verslag uitbrengen van 'n eventuele wandeling, op voorwaarde dat er 'n droog moment zou zijn.
En dat droog moment was er, zij het kortstondig. Nochtans zag het er op de buienradar véél beter uit (lees: 'n langere periode zonder regen). Ik had nog wat boodschappen te doen, oa. 'n ander paar schoenen naar de maker brengen. We prijzen ons gelukkig dat er weer 'n schoenmaker in het dorp is.
Maar die droge momenten duurden dus niet lang. Eerst 'n korte stop genomen in het centrum en de plaatselijke horeca wat gesponsord om dan toch 'n korte wandeling te maken. Ik had de paraplu bij en al bij al, regende het geen pijpenstelen.
Aan de Heuvelstraat zag ik dat de werken goed opschieten en in de Asbeekweg zag je het al overal wat groener worden. De paarden hadden geen last van al die nattigheid.
Maar goed, na iets meer dan 4,5 km. heb ik het toch voor bekeken gehouden. Ik heb mijn boodschappen gedaan en toch ook de benen even in beweging gezet. Hopelijk morgen wat beter weer.
En zij die zich afvragen of ik last heb gehad van die vaccinatie van gisteren, nee, niet het te vermelden waard!
Als je veel schrijft, heb je ook 'n redelijk grote woordenschat ter beschikking. Het weer van vandaag zou ik dan ook op vele manieren kunnen omschrijven, maar ...., laat ik het toch beschaafd houden.
En toch heb ik vandaag even dat slechte weer moeten trotseren, om 9u00 had ik 'n afspraak bij mijn tandarts. Het was weliswaar geen geregistreerde wandeling, maar ik was toch lang genoeg - met paraplu - onderweg om 'n vochtige broek te hebben. De tandarts was enigzins tevreden, maar ik moet toch nog eens terug voor 'n gaatje.
Geen gewandel of gefiets dus - zij het dat het toch nog opklaart (en dan krijgen jullie daar wel 'n verslag van) - maar weer 'n mooie fotoreeks. Deze keer de abdij van Herkenrode in Kuringen, 'n deelgemeente van Hasselt. Al in 1192 was er sprake van 'n abdij op die plaats. In de loop der jaren is veel verwoest of afgebrand, maar ook bijgebouwd. Per fiets kom ik er toch enkele keren per jaar. Het is 'n mooie stopplaats voor 'n kop koffie met taart.
De laatste kaart toont hoe het er nu uitziet. Veen kijkgenot.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Vervolgens richting Zichen-Zussen-Bolder en Millen met overal wat bergjes op en bergjes af. Gelukkig waren de meeste veldwegen droog. 
Ik ben Eddy Meuris