We lezen in  hoofdstuk 25 vers 13 En toen enige dagen verlopen waren, kwamen koning Agrippa  te Caesarea om Festus te begroeten.

Koning Agrippa II,was koning van het joodse land en kleinzoon van Herodus de grote. Hij is de laatste telg uit een vermaarde dynastie van Herodessen.

In de Bijbel komen we er vier tegen. In de eerste plaats is daar Herodes de Grote. Hij is de man van de kindermoord te Bethlehem. Eén van diens zonen is Herodes Antipas. Dat was de man die Johannes de Doper gevangen liet nemen en later betrokken is in het proces tegen Jezus. De derde Herodes is de Herodes die Jacobus laat doden en trouwens zelf voor de ogen van het publiek gruwelijk aan z'n einde komt. De zoon van deze Agrippa I is Agrippa II van Handelingen 26.

Zo was de achtergrond van Herodes Agrippa II. Hij wist precies wie Jezus was  en hij was zich goed bewust van de wreedheden die zijn voorlopers hadden gedaan 

Agrippa wordt geacht een expert te zijn aangaande interne Joodse aangelegenheden en dus krijgt Paulus de gelegenheid zich in het bijzijn van Festus en Agrippa te verdedigen.

Paulus getuigt en hij is verrast welke invloed dat op zijn toehoorders heeft

Het woord van God heeft altijd invloed op de mensen!

Paulus was kennelijk opgewonden dat hij eindelijk zijn zaak kon voorleggen aan iemand die de situatie begreep. Koning Agrippa (zie opmerking 1 bij Hand. 25:13)35 had Joods bloed in zijn aderen en was welbekend met de Joodse gewoonten (vers 3).

 Festus de gouverneur van Judea had Paulus eerder gehoord, maar dit was de eerste keer dat Festus Paulus werkelijk hoorde spreken over zijn geloof in een opgestane Christus. Hij was overweldigd. Hij dacht dat Paulus gek geworden was. Festus dacht echt dat het ongelooflijk was dat iemand kon worden opgewekt uit de dood  . We lezen in hoofdstuk 26 vanaf vers 25 : Paulus zeide: Hoogedele Festus, ik spreek geen wartaal, maar nuchtere waarheid. 26 Want de koning weet van deze dingen en tot hem spreek ik vrijmoedig, want ik kan niet geloven, dat hem iets van deze dingen onbekend is; dit is immers niet in een uithoek geschied. 27 Koning Agrippa, gelooft gij de profeten? Ik weet, dat gij ze gelooft! 28 Maar Agrippa zeide tot Paulus:  Je haalt me bijna over om een Christen te worden.

  29 En Paulus zeide: Ik zou God wel willen bidden, dat èn spoedig èn voorgoed, niet alleen gij, maar ook allen, die mij heden horen, ook zo werden als ik, uitgezonderd deze boeien.

Daar Paulus in hoger beroep gaat, wil men hem naar de keizer in Rome sturen

We zijn aangekomen aan hoofdstuk 27 van het boek de handelingen, we lezen:

1 En toen het beslist was, dat wij naar Italië zouden afvaren, vertrouwde men Paulus en enige andere gevangenen toe aan een hoofdman, genaamd Julius, van de keizerlijke afdeling. Tot daar de tekst.

Paulus begon nu aan zijn veelbewogen reis naar Rome. Deze reis duurde tenminste zes maanden,

Paulus was slechts één van meerdere gevangenen aan boord van het schip, maar voordat de reis voorbij was, nam hij de belangrijkste plaats in vanwege zijn geloof in God.

Julius was een hoofdman van de keizerlijke afdeling. Paulus werd aan zijn hoede toevertrouwd voor een veilige reis naar Rome. Hij was een vriendelijke man, wat blijkt uit zijn toestemming om Paulus in Sidon aan land te laten gaan om zijn vrienden te bezoeken dat lezen we in vers 3 van hoofdstuk 27.

Paulus gaf Julius raad in verband met het doorbrengen van de winter. Julius  wees de raad  af, maar nadat de voorspelling van Paulus was uitgekomen, volgde hij de aanwijzingen van Paulus volledig op Toen het schip waarmee ze reisden schipbreuk leed en de andere Romeinen de gevangenen wilden doden, verbood Julius dit nadrukkelijk omdat hij het leven van Paulus wilde sparen.

Na een verschrikkelijke storm kwamen ze al zwemmend aan op Malta

Allen waren Paulus dankbaar voor zijn gebed tot God

Hoofdstuk-28-

op Malta werd Paulus gebeten door een giftige slang, maar omdat zijn hand niet opzwol en zonder pijn was, dachten de mensen dat hij van goddelijke afkomst was.

Publius was de bestuurder van het eiland Malta en gaf Paulus na zijn schipbreuk drie dagen onderdak. Paulus bad voor de vader van Publius die van dysenterie werd genezen. Hierdoor kwamen ook anderen voor genezing en ongetwijfeld hoorden zij het evangelie en werden velen bekeerd.

 Paulus en zijn gezelschap gingen eerst met het zeilschip en nadien te voet  verder naar Rome. Paulus vond hier Christenen die mogelijk bekeerd waren door Aquila en Priscilla toen Paulus hen zag, dankte hij God en greep moed.

Aangekomen in Rome nam Paulus direct contact op met de belangrijkste leiders

 Paulus riep deze Joodse leiders vanwege tenminste twee redenen bijeen. Ten eerste waren het de Joden in Judea geweest die alle beroering hadden aangericht waardoor Paulus gearresteerd was.

Ten tweede had Paulus voorgenomen om de mensen in Rome het evangelie te verkondigen (Hand. 19:21)38. Hij maakte daarom gewoon gebruik van de situatie om het evangelie met de leiders van de Joodse gemeenschap te delen.

Het laatste gedeelte van het boek handelingen gaat  grotendeels over de verkondiging van het evangelie aan de heidenen. Paulus formuleert dat de heidenen het evangelie zouden ontvangen dat de Joden als geheel hadden verworpen. In vers 28 zegt Paulus dat de heidenen zich sneller tot God bekeerden dan vele joods broeders

En nadat hij dit gezegd had, gingen de Joden al redetwistende heen.

Paulus   bleef de volle termijn van twee jaar in zijn eigen gehuurde woning, en ontving allen, die tot hem kwamen,

 Paulus wordt gevangen te Rome achter gelaten.

De manier waarop het boek Handelingen de beschrijving van het leven van Paulus beëindigt is eigenlijk de meest toepasselijke manier. De bediening van Paulus is nooit beëindigd. Hij maakte discipelen, niet alleen maar bekeerlingen  en door zijn brieven bedient hij tegenwoordig meer mensen dan hij ooit heeft gedaan op al zijn zendingsreizen.

De twee jaar in Rome en zijn twee jaar gevangenschap in Caesarea (Hand. 24:27) plus de tijd die het Paulus kostte om naar Rome te reizen brachten de totale tijd van zijn gevangenschap op tenminste vijf jaar.

Deze Handelingen heeft een onverwacht slot, er komt geen verslag van Paulus’ rechtspraak, maar de nadruk wordt hier gelegd op het verspreiden van de Blijde boodschap aan de heidenen

Het begon in Jerusalem en staat nu in Rome, het hart van de toenmalige wereld

Dit boek eindigt waar het begint, met de vermelding ‘maak zoveel mogelijk volgelingen van de Heer Jezus Christus en getuigt overal ter wereld zoals Paulus, ook al was hij een gevangene in Rome

Dit moet ook voor ons een voorbeeld zijn

Er zijn te veel mensen die ten einde raad zijn en die een Helper nodig hebben

Dus laten we getuigen van Jezus en ons geloven in hem. Laten we , waar mogelijk vertellen over de liefde en de vergeving van Jezus offerdood en het geschenk voor ons van een leven in overvloed hier op aarde dankzij jezus vergeving voor al onze fouten en dank zij de genade van God en de kracht van de heilige geest. Die vreugde wensen wij iedereen toe. Ieder christen kan een intens vruchtbaar en zinvol leven leiden hier op aarde dankzij ons geloven in Jezus.

Muziek

Lieve mensen we zijn weer blij dat we tot u konden spreken dankzij de kracht van de heilige Geest.

We hopen dat u er iets aan heeft en dat het u, dagdagelijks,  iets dichter kan brengen bij Jezus. Jezus, aanwezig op elk moment van de dag, dicht bij ons , waar we ook zijn. Hij laat ons nooit alleen en met de kracht van de heilige geest kunnen we doen wat Jezus zou willen. Zoals Paulus het verwoordde in zijn brief aan de galaten. God wil voor ons een leven  in liefde vrede vreugde vriendelijkheid goedheid geduld geloof zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Dit was de laatste uitzending over het boek ‘ de handelingen’

01-11-2019 om 00:00 geschreven door GODKENNEN  

 Het christendom komt uit het jodendom voort. Jezus en zijn volgelingen waren Joden. Het begin van de Kerk begint in Jeruzalem bij Pinksteren. Later in Handelingen komen we diverse voorvallen tegen waarin Joden en christenen tegenover elkaar staan. Paulus had regelmatig conflicten met deze Joden over de boodschap die hij hen kwam verkondigen.

Behalve Paulus waren de apostelen gewone, simpele mensen. Voor de Joden moet het vreemd overgekomen zijn dat gewone eenvoudige mensen met gezag over God gingen spreken. De Joden waren gewend dat dit soort verkondiging alleen door gezaghebbende Rabbi's of geleerden werd gebracht. Het was voor veel Joden vernederend om onderwezen te worden over God door mensen die op het gebied van de schriftuitleg niets voorstelden.

Daarenboven was Jezus als Messias te gek voor woorden

Joden hebben moeite met het idee dat Jezus zichzelf als de Messias presenteert. Er was onbegrip en afkeer.

Het was moeilijk te bevatten voor een Jood dat een eenvoudige timmerman de absolute climax zou worden van de Joodse geschiedenis.

Jezus was niet de persoon die in het rijtje van de 'groten' thuishoort. Een dienende persoon die uiteindelijk aan het kruis stierf was een slappeling in plaats van een groot man. In het Oude Testament lezen we dat wie aan het kruis hangt vervloekt is 
De visie van de christenen op de kerk was ook onacceptabel en een belediging voor de Joden. De christenen zeiden dat de tempeldienst en de offers niet meer noodzakelijk waren. De hiërarchie van de Joodse religieuze leiders viel weg. De Joden waren doordrongen dat zij het volk van God waren. De christenen zagen dit anders. Zij beweerden dat het volk van God samengesteld is uit de volgelingen van Jezus Christus. Dit uitgangspunt was een groot struikelblok voor veel Joden om toe te treden tot de christelijke kerk.

Hoewel we verschillende bezwaren gezien hebben voor Joden om toe te treden tot de groep van christenen weten we dat velen dit wel gedaan hebben. Velen kwamen tot de overtuiging dat Jezus wel degelijk de langverwachte Messias was.

Het Pinksterfeest of wekenfeest is voor de joden een dank feest  Zevenmaal zeven dagen telt men vanaf het Paasfeest. Zeven verwijst in de bijbel altijd naar veel.

De joden  moesten heel lang als slaven werken in Egypte. Met de hulp van Jahweh leidde Mozes zijn volk weg uit Egypte. Dat vieren de joden met Pesach of het joodse paasfeest.  Het Wekenfeest kreeg na de bevrijding uit Egypte een extra betekenis. Het was het feest van de eerste oogst in het Beloofde Land. De joden waren nu vrije mensen in een vrij land. Maar nu begon het eigenlijk pas. Ze moesten nu laten zien dat ze goed met elkaar konden leven. Om hen daarbij te helpen hadden ze van Jahweh de Tora, de Wet gekregen. Op de Sinaïberg    had Mozes de Wet gekregen om die aan het volk  door te geven.

Vele joden kwamen dus van ver naar Jeruzalem Ze danken tijdens dit  Pinksterfeest of wekenfeest  God overvloedig voor de tarwe-oogst en  de ontvangst van de Thora.

Paulus liep daar ook rond om te spreken over Jezus. Hij was dus door vele joden gehaat en  werd tijdens zijn verblijf in Jeruzalem opgemerkt door Joden uit Asia, die ter gelegenheid van het Pinksterfeest naar Jeruzalem waren gekomen

De Joden uit Asia waren  woedend omdat Paulus  aan hun vroeger aanslagen ontsnapt was, en ze zagen nu de kans zich op hem te wreken

Hij werd dus gevangen genomen en belande uiteindelijk in  Caesarea122 km noordwaarts van Jeruzalem.

Daar moet hij  later voor gouverneur Antonius Felix verschijnen.

Deze gouverneur van Judea hoorde drie aanklachten, als zou Paulus een pest zijn van het volk, een bendeleider en hij zou de tempel ontheiligen

Hij zou oproer zaaien onder alle joden over de gehele wereld

Paulus verdediging weerlegde beleefd de drie aantijgingen

Hij prees vurig de Heer, waarvoor hij verkondigde

Mt10,32 zegt ieder die Mij bij de mensen belijdt, hem of haar zal ook Ik als de Mijne erkennen bij Mijn Vader die in de hemel is

Paulus legde als eerste uit dat rechtvaardigheid een gave van God is waarbij geloof het enige is wat wij van onze kant moeten doen. Degenen die tot de Heer worden aangetrokken vanwege de goedheid van God (Rom. 2:4) hebben een voordeel. De goedheid van God zal hen in goede en in kwade tijden blijven motiveren. Ons  geloven  is de manier om in ons dagelijks leven van hier en nu het bovennatuurlijke leven en de goedheid van God te ervaren.

Paulus had een brandend verlangen in zijn hart om het evangelie te prediken en zijn gevangenschap weerhield hem ervan om dat persoonlijk te doen. Hij benutte deze tijd om veel van zijn “gevangenis”-brieven te schrijven, maar zijn opsluiting moet erg frustrerend zijn geweest. Het enige waardoor Paulus niet ging wanhopen was dat hij meer toegewijd was aan God dan aan het werk waarvoor God hem geroepen had. Ongetwijfeld hield hij het vol door zijn gebed en zijn leven in verbondenheid  met God.

Antonius Felix, de gouverneur van Judea was Paulus goed gezind, maar liet hem nog 2 jaar opgesloten

Felix wist dat duizenden mensen van Paulus hielden en hem respecteerden. Daarom hoopte Felix dat zij hem losgeld zouden geven om de vrijlating van Paulus te bewerkstelligen.

Maar toen de termijn van twee jaar voorbij was, kreeg Felix tot opvolger Porcius Festus en daar Felix de Joden een gunst wilde bewijzen, liet hij Paulus in gevangenschap achter

In  Handelingen 25:7 lezen we  Paulus had meer dan twee jaar in Caesarea gevangen gezeten en toch waren de Joden nog steeds woedend op hem. Paulus was niet slechts een voorbijtrekkende evangelist die door zijn gevangenschap tot zwijgen was gebracht. Hij had niet alleen bekeerlingen maar discipelen gemaakt, mensen die durfden te spreken over Jezus. Het evangelie verspreidde zich nog steeds als een lopend vuurtje, ook al zat hij in de gevangenis.

Op verzoek van de Joden riep Festus, de nieuwe gouverneur van Judea in Caesarea weer een hoorzitting bijeen om de zaak van Paulus te herzien (Hand. 25:1-5)15. Toen Festus aan Paulus vroeg of hij bereid was naar Jeruzalem te reizen om daar in een religieuze rechtzaak te verschijnen, beriep Paulus zich op de keizer (Hand. 25:10)16. Festus willigde vervolgens het verzoek van Paulus in om naar Rome te reizen en voor de keizer te staan. De tegenstanders hoopten om hem onderweg te kunnen vermoorden, maar als Romeinse burger werd hij goed beschermd(22,28)

Het recht van een Romeins burger om zich op de keizer te beroepen was onschendbaar. Iedere overheidspersoon die geen acht sloeg op een beroep op de keizer zou de strengste veroordeling van de Romeinse regering over zich brengen. Omdat Paulus een beroep deed op de keizer was Festus genoodzaakt om Paulus naar Rome te sturen om voor de keizerlijke rechtbank te staan. Toen dit verzoek eenmaal was gedaan, was Festus niet meer verantwoordelijk voor de zaak van Paulus. De Joden konden hem niet veroordelen omdat hij hun eisen niet inwilligde.

10-10-2019 om 00:00 geschreven door GODKENNEN  

 Men heeft  eens uitgerekend  hoeveel km Paulus gelopen heeft en men  is tot de conclusie gekomen dat Paulus minstens 7800 km te land heeft afgelegd en 9000 km via de  zee. Daarbij heeft men zich beperkt tot de reizen die in het boek Handelingen zijn beschreven.

Paulus schrijft over zijn eigen tochten: Voortdurend was ik onderweg, bedreigd door rivieren, rovers, volksgenoten en vreemdelingen, in gevaar in de stad, in de woestijn, op zee. Ik heb gezwoegd en geploeterd, vaak zonder te slapen, hongerig en dorstig vaak zonder eten verkleumd en zonder kleren” (2 Kor.11:26)

In die tijd was het kompas nog niet uitgevonden. ‘s Nachts kon men zich alleen maar oriënteren op de sterren. Bij donkere hemel voer men eigenlijk op goed geluk.

Overdag hield men de kustlijn in het oog,  maar ’s nachts had men geen enkel oriëntatiepunt. Daarom was de reis van Kreta naar Malta voor Paulus en zijn reisgenoten zo vreselijk geweest.:Vele dagen zagen we geen zon en geen sterren (Hand. 27: 20).

 Maar Paulus was gedreven. Zijn enige passie was het evangelie van Jezus Christus te verkondigen, beginnend in de synagogen, maar vooral ook in de grote cultuurcentra in zijn tijd:  Athene, Efeze, Korinte, Filippi en Rome.

We eindigden de vorige uitzending met zijn aankomst in Efeze.

Paulus schreef vanuit Efeze aan de Korintiërs Daaruit kunnen we opmaken dat het vooral zijn zorg voor de gemeente in Korinthe was, die hem terug naar Griekenland zou drijven. Dus hij vertrok weer.

Bij de aankomst in Macedonië, het noordelijk deel van Griekenland, was Paulus’ gemoedstoestand erg somber: “(...)ons vlees had geen rust, maar wij waren in alles verdrukt: van buiten strijd, van binnen vrees.” (2 Kor. 7:5). Gelukkig werden ze al snel door God getroost door de komst van Titus, die ook nog eens goede berichten uit Korinthe meebracht (2 Kor. 7:6-7).

Nadat hij Paulus drie maanden in Macedonië had doorgebracht en hen een hart onder de riem had gestoken, wilde Paulus naar Jeruzalem gaan. Hij besloot in te schepen voor Syrië, maar daar aangekomen moest hij dit plan laten varen wegens een complot van de Joden; zij waren van plan Paulus te doden.

Hoe en waar men Paulus van het leven wilde beroven, wordt niet vermeld. God heeft hier een stokje voor gestoken; het complot lekte uit en Paulus werd ervan op de hoogte gebracht. Door over land terug te keren naar Macedonië, werd dit moordplan verijdeld.

Meer en meer kregen de christenen steun van het bestuur in de steden

Toch moest Paulus altijd oppassen voor aanslagen.

Zijn volgende bestemming was Trojas Hij kwam daar hij veilig  toe  en wekte daar  een jongeling terug tot leven.  Een wonderlijke geschiedenis over een zekere Eutychus, wiens naam zoiets betekent als ‘gelukhebber’. Hij werd door de slaap bevangen tijdens Paulus’ prediking en vanuit het venster waar hij zat, viel hij dood neer. Maar Paulus’ bemoedigt iedereen met de mededeling dat hij levend zou worden. En dit geschiedde.

Dit voorval is meer dan een wonder. Soms hebben wij ook uitzicht vanop een hoog verdiep en toch vallen we in een diepe slaap, zijn negatief. Nochtans geeft Jezus ons beloftes van eeuwig leven en vreugde hier op aarde ,we worden door hem vergeven.  Soms is het  nacht in onze wereld, maar wanneer we naar Paulus luisteren en naar de woorden van Jezus dan is er licht en uitzicht en worden we terug levend.

Paulus en zijn medeleerlingen  bleven zeven dagen in Troas.

Dit is om over na te denken. Waarom bleef Paulus nog zeven dagen in Troas? Er was Paulus veel aan gelegen om op de eerste dag van de week, de zondag, met de plaatselijke gelovigen brood te breken.

De joodse feesten kwamen voor hem dan ook op de tweede plaats.

Ook in ons leven moeten we prioriteiten stellen: wat komt op de eerste plaats? Wie komt op de eerste plaats?

Op weg naar Jeruzalem stopte Paulus in Milete in het huidige zuid Turkije onder Kusadasi . Daar hield Paulus  zijn afscheidsrede.

Het is beter te geven dan te krijgen, zei hij. Velen weenden, maar deden hem uitgeleide naar het schip dat lezen we in vers38

Over Caesarea in Israël  liep de reis naar het zuiden naar Jeruzalem, en overal bezocht hij broeders

Die raden hem aan, niet naar Jeruzalem te gaan, omdat hij zou gevangen genomen worden. Ondanks de goede raad, vond Paulus het toch nodig om naar Jerusalem te gaan om zodoende de wil van de Heer te doen. De broeders en zusters baden vurig , dat God voor hen en de leider Paulus  een hoopvolle toekomst wou geven. Wanneer wij bidden voor een hoopvolle toekomst mogen we niet vergeten er aan toe te voegen , maar niet mijn wil maar uw wil geschiedde, anders zijn we teveel gefocust op wat wij willen hier op aarde en dan zijn we intens triestig als niet gebeurt waarvoor wij hebben gebeden: bijvoorbeeld een goede gezondheid , geld, reizen genoeg vrije tijd, verstandige kinderen enz…

Te Jerusalem was er een vreugdevolle ontvangst, Paulus sprak over de eerste uitmuntende evaluatie en ook dat ze trouw de Wet moesten onderhouden 

Later  bevond hij zich in de tempel in verband met een reinigingsceremonie. Daar werd hij opgemerkt door Joden uit Asia, die ter gelegenheid van het Pinksterfeest naar Jeruzalem waren gekomen. Hoe vijandig de Joden uit Asia waren, hebben we reeds gelezen in Handelingen in hoofdstuk 20.

De Joden uit Asia waren  woedend omdat Paulus  aan hun aanslagen ontsnapt was, en ze zagen nu de kans zich op hem te wreken. Binnen een mum van tijd brachten zij de hele menigte in opschudding. Ze sloegen de handen aan Paulus, en beschuldigden hem er van de Grieken in de tempel hebben gebracht, en daardoor had hij heiligschennis  gepleegd . Deze  beschuldiging was ernstig. De heidenen hadden alleen toegang tot de buitenste voorhof, die gescheiden was van de voorhof van Israël. De afscheiding bestond uit een scheidsmuur, Soreg genaamd. Tot aan dit punt mochten de heidenen komen, maar geen stap verder. Er hing een bord waarop in verschillende talen stond vermeld dat het heidenen op straffe van de dood verboden was verder te gaan.

Paulus werd gegrepen en met geweld buiten de tempel gesleept hij werd met ketenen geboeid en afgevoerd. Toen de overste wilde weten wie hij was en wat hij had gedaan

 Om Paulus te kunnen verhoren, beval de overste hem in de legerplaats te brengen. De menigte was door het dolle heen. De gemoederen waren zo hoog opgelopen, dat de soldaten Paulus moesten dragen om hem in veiligheid te brengen. Terwijl zij hem wegdroegen, liep de volksmenigte achter hen aan en schreeuwde: ”Weg met hem!” dat lezen we in hfdst 21vs. 34-36.

Paulus verdedigde zich met glans, toch werd hij nog gegeseld, Omdat de honderdman twijfelde aan de wet ; gij moogt een Romeinse burger niet geselen zonder veroordeling, liet hij Paulus naar het Sanhedrin brengen

het Sanhedrin het joodse gerechtshof, dat uit 71 leden bestond waren haters van de eerste christenen

Paulus werd de volgende dag door de Raad van het Sanhedrin berecht op een manier die vergelijkbaar is met de manier waarop Jezus jaren eerder berecht werd. Door te wijzen op zijn eigen erfgoed als Farizeeër en zijn geloof in een wederopstanding na de dood, weet Paulus een wig te drijven tussen de Farizeeërs en de Sadduceeërs, die niet in een wederopstanding geloven.

Hij sprak met passie over zijn eigen leven in dienst van de Heer, en daarbij wees hij op het feit dat niet alle leiders, vijanden van God waren

Paulus wist dat hij in moeilijkheden zat, maar dat belette hem niet door te spreken. Hij wist dat God nog steeds zijn leven controleerde!

Na het hierop volgende debat wordt Paulus niet aangeklaagd en wordt hij weer gevangengezet. Wanneer een samenzwering tegen Paulus wordt ontmaskerd, wordt hij in het geheim 's nachts 122 km noordwaards terug naar Caesarea gebracht, waar hij later voor gouverneur Antonius Felix zal verschijnen.

Deze gouverneur van Judea hoorde drie aanklachten, als zou Paulus een pest zijn van het volk, een bendeleider, en hij zou de tempel ontheiligen

Hij zou oproer zaaien onder alle joden over de gehele wereld

20-09-2019 om 00:00 geschreven door GODKENNEN  

Hoofdstuk-18-

Het doel van alle zendingsreizen van Paulus was hetzelfde: Gods genade en de vergeving van de zonden door Christus verkondigen. God gebruikte het spreken van Paulus om het Evangelie naar de niet-Joden te brengen en de kerk te vestigen

Telkens Paulus in een nieuwe stad kwam, waren er die hem geloofden en graag zagen, maar er waren er ook die hem haten en het waren vooral de religieuze leiders, die HEM haten!!!

Hoe kan een man die zoveel haat over zijn hoofd krijgt toch energiek verder gaan? Het moet ons moed geven wanneer we zelf moeilijkheden ondervinden. De focus moet ons gebed  zijn samen met ons nederig voelen in wat we proberen goed te doen.

Paulus  leert ons dat we niet bezorgd moeten zijn om wat men van ons denkt maar wel om wat men van God denkt

Vanuit Athene vertrok Paulus naar Korinthe in Griekenland.

Daar hij alleen optrad, kwamen Aquila en zijn vrouw Priscilla, hem bijstaan

Het echtpaar had  Rome moeten verlaten toen de keizer  de Joden uit de stad verbande omdat deze voortdurend in oproeren verwikkeld waren in de verhalen ten voordele van  Christus

Hoofdstuk-19-

Priscilla en Aquila zijn tentenmakers zoals Paulus zelf . In 52 na christus maken Priscilla en Aquila samen met Paulus de oversteek naar Efeze.

Daar ontmoeten ze Apollos die nader onderricht in het geloof krijgt van het echtpaar.

 Apollos is een markante persoonlijkheid  Hij was een Jood en behoorde dus tot het oude verbondsvolk van God. Hij was echter een ‘bekeerde’ Jood –nu noemt men hen de messiaanse joden.

Hij had openlijk partij gekozen voor Jezus,

Hij was welsprekend en geleerd. Waarschijnlijk had hij een opleiding genoten aan een van de beroemde retorenscholen  in Alexandrië gelegen in Egypte

Als Jood kende hij het Oude Testament op zijn duimpje. En was hij in staat om verbanden te leggen en uitleg te geven, voor een  geloof dat gezien wordt in een levenswijze, in het bewandelen van een weg. Het is wandelen in de voetstappen van Jezus. Na de dienst namen Priscilla en Aquila  Apollos met zich mee naar huis en legden hem in privé-sfeer de weg van God ‘nauwkeuriger’ uit

Apollos voelde zich niet te trots om zich door een paar eenvoudige tentenmakers te laten bijscholen.. Laten wij niet vergeten dat de Heer Jezus een timmerman was, en dat de apostelen ongeletterde en eenvoudige mensen worden genoemd.

Hebben Priscilla en Aquila hebben een soort parochie  bij hen aan huis.^[4] In de drie jaar dat Paulus te Efeze blijft werken staan ze hem in alles bij.

Paulus doopte  de leerlingen met de H. Geest, hierdoor werd de belofte van God volbracht en velen kwamen tot geloof en keerden terug naar huis met het geloof in de redding van de zondige mens, door de Jezus

01-08-2019 om 00:00 geschreven door GODKENNEN  

Hoofdstuk-15-

 Barnabas en Paulus waren goede vrienden, en allebei zendeling. Ze trokken intensief met elkaar op. Maar deze mannen kregen toch een diepgaand conflict met elkaar. Ze waren het oneens over Johannes Marcus, een jongere medewerker. Paulus vond dat Johannes Marcus absoluut niet kon meegaan op de volgende reis en Barnabas vond dat hij mee moest. Er ontstond een verbittering en de zendelingen gingen uit elkaar. De schrijver van het boek Handelingen – Lucas – doet wijselijk geen uitspraak over wie in dit conflict nu eigenlijk gelijk had. Hiermede waren er twee missie groepen dit is duidelijk de hand van God! Paulus nam Silas mee naar Galatië en Barnabas ging met zijn neef Marcus naar Cyprus

Marcus moet de kans krijgen ervaring op te doen in het zendingswerk. Dit gaat met vallen en opstaan. Heb dus geduld met hem! Later is Johannes Marcus toch een goede zendeling geworden, die toen wél voldeed aan Paulus’ eisen (2 Tim. 4:11).

God heeft hen gelukkig weer bij elkaar gebracht.

Muziek

Nadat Barnabas en Marcus waren gescheiden van Paulus, maakte deze zich klaar voor een tweede zendingsreis. Paulus koos een andere reisgenoot en medewerker, namelijk Silas. Over zijn afkomst en familiebetrekkingen wordt ons niets meegedeeld. Wel weten wij dat hij in Jeruzalem een vooraanstaande plaats onder de broeders innam: hij was één van de voorgangers (Hand. 15:22). Net als Paulus was hij een Jood, die het Romeinse burgerrecht bezat (Hand. 16:37-38).

De hele tweede zendingsreis, die ongeveer drie jaar heeft geduurd, vergezelde Silas  Paulus.

Toen Paulus zich in de geest gebonden voelde naar Jeruzalem te reizen (Hand. 20:22), werd hem door de Geest betuigd dat hem daar gevangenschap en verdrukking te wachten stond (Hand. 20:23).

 Zowel zijn reisgenoten als de plaatselijke gelovigen drongen er op aan dat hij niet zou opgaan naar Jeruzalem (Hand. 21:12). Paulus was echter vastbesloten in zijn voornemen en liet zich niet overreden. Hij was er stellig van overtuigd dat het de wil van de Heer was de reis naar Jeruzalem voort te zetten. We laten in het midden of Paulus hier ongehoorzaam was aan de stem van de Heilige Geest en zich door zijn eigen geest liet leiden. Hoe het ook zij, de Heer heeft Paulus niet laten vallen. Integendeel, de Heer heeft hem in de verdrukking, die hem tevoren was aangezegd, ondersteund: “De volgende nacht nu stond de Heer bij hem en zei: Heb goede moed, want zoals je in Jeruzalem van Mij hebt betuigd, zo moet je ook in Rome getuigen” (Hand. 23:11).

Paulus heeft in Jeruzalem van de Heer Jezus mogen getuigen en de Heer heeft dit naar waarde geschat. Juist als het nacht is, in de donkerste perioden van ons leven, komt de Heer ons moed inspreken. Misschien zijn we wel door eigenwilligheid in de problemen geraakt, maar als we iets met ons hart voor de Heer doen, zal Hij ons bijstaan en verder leiden.

muziek

Barnabas nam Marcus mee en voer over zee af naar Cyprus, het eiland waar hij was geboren (Hand. 4:36). Paulus zette zijn reis met Silas over land voort. Zij gingen Syrië en Cilicië door en spraken daar de menigte toe.

In plaats van één, kwamen er twee zendingsreizen. Barnabas was nu in de gelegenheid om Marcus op te leiden; en Paulus nam Silas, die onervaren was op het terrein van de zending, onder zijn hoede.

Langs een kloof door het Taurusgebergte – kwamen zij aan in Derbe en daarna in Lystra. In Lystra woonde een discipel genaamd Timoteüs  Hij was de zoon van een gelovige Joodse vrouw, maar van een Griekse vader. Men neemt aan dat Timoteüs door Paulus tot bekering is gekomen

Paulus wilde dat deze met hem mee zou vertrekken, en hij nam hem en besneed hem ter wille van de Joden die in die plaatsen waren; want zij wisten allen dat zijn vader een Griek was.

Paulus had de gewoonte eerst de synagogen te bezoeken (Hand. 13:5,14; 14:1; 17:2). Timoteüs zou hem volstrekt niet van dienst hebben kunnen zijn als hij niet besneden was. De Joden wilden immers met een ‘onbesnedene’ geen omgang hebben. Daarbij kwam dat alle Joden in Lystra en Iconium wisten dat Timoteüs de zoon was van een Griek, een heiden, die zijn zoon niet had laten besnijden. Maar was deze besnijdenis dan niet in tegenspraak met Paulus’ eigen beginselen? Hij zegt immers dat de besnijdenis niets is, en het onbesneden zijn niets, dan  het  onderhouden van Gods geboden (1 Kor. 7:18-19; vgl. Gal. 5:6).

Neen, Paulus deed niets dat in strijd was met zijn eigen beginselen.

Dat Timoteüs zich wel moest laten besnijden, diende een ander doel.

 Dat Timoteüs zich moest laten besnijden was van ‘praktische’ aard. Dit was nodig om de Joden voor de Heer Jezus te winnen.

Timoteüs had zich bij Paulus en Silas gevoegd. Met zijn drieën doorreisden zij de steden in het huidige Zuid-Turkije.

 Asia (het westelijke deel van Klein-Azië) stond als reisdoel op hun kaart – dáár wilden zij het evangelie verkondigen. De Heilige Geest had echter andere plannen!

Uiteindelijk  kwamen zij 600 tal kilometers verder toe in Troas, het huidige troje, een havenstad aan de Egeïsche zee (16:8). Gewoonlijk vliegen de toeristen tegenwoordig naar izmir en gaan dan noordwaarts naar troje.

Hier aan de kust liep de weg voor de discipelen  dood.

In Troas kreeg Paulus ’s nachts een gezicht. Een Macedonisch man stond daar en smeekte hem aldus: “Steek over naar Macedonië en help ons” (16:9).  Paulus, trachtten  terstond naar Macedonië te reizen, daar hij daaruit opmaakte dat God hen had geroepen om hun het evangelie te verkondigen (16:10).

Tot drie keer toe hebben we gelezen dat de Heilige Geest ingreep in de reisplannen van Paulus en zijn metgezellen. Niet wij, maar God  bepaalt de koers die we moeten varen. De manier waarop Hij dit doet, is niet altijd eenvoudig te verklaren

Hoe Hij dit deed, weten wij niet. In ieder geval wisten zij te onderscheiden dat dit het werk was van de Heilige Geest.

Om te kunnen aanvoelen dat Gods Geest ons iets wil duidelijk maken, zal onze geestelijke antenne goed afgestemd moeten zijn. Bij Paulus was dat het geval.

Men leest in de handelingen niet dat Paulus in gebed was. Toch ben ik ervan overtuigd dat Paulus en de zijnen hun plannen in gebed bij de Heer bekend hebben gemaakt. Waarom gaf de Heer hun dan niet meteen een duidelijk antwoord? Waarom liet Hij hen al die zware en vermoeiende kilometers maken? We weten het niet. Wat we hieruit wel kunnen leren, is dat het allemaal niet zo simpel en eenvoudig ligt als sommigen ons willen voorhouden. Wij kunnen God niet voorschrijven hoe Hij heeft te handelen. God is soeverein in Zijn handelen en Hij weet wat het beste is. Gods Geest leidt op verschillende manieren. Hij doet dat door de Schrift, het Woord van God, maar Hij maakt ook gebruik van de mensen om ons heen.

Met de uitstorting van de Heilige Geest beschreven in Handelingen hoofdstuk 2 was een nieuw tijdperk aangebroken.

20-04-2018 om 00:00 geschreven door GODKENNEN  

We geven u even een overzichtje van de vorige uitzendingen:

Paulus heeft drie zendingsreizen gemaakt . Hij was een goedopgeleide Jood in een leidende positie en zijn oorspronkelijke naam was Saulus en deed zijn best om de Christelijke kerk te vernietigen. Hij nam zelfs deel aan de steniging  van de eerste Christenmartelaar, Stephanus

Toen Paulus op weg was naar Damascus om daar nog meer Christenen gevangen te nemen, werd hij van zijn paard geslagen door een fel licht, daarin verscheen God. Na zijn ervaring . Hij kreeg hij berouw en wendde zich in geloof tot Jezus Christus en werd vurige verdediger van Christus.  
Tijdens drie verschillende zendingsreizen die elk een aantal jaren in beslag namen predikte Paulus het nieuws van Jezus in vele kuststeden en handelsplaatsen.

Tijdens de eerste missiereis was hij samen met Barnabas in Syrië. In eerste instantie bestond hun evangelisatie uit het prediken in de plaatselijke synagogen. Maar toen vele Joden Christus afwezen, beseften de missionarissen dat God hen riep om bij de niet-Joden te getuigen.

Vanwege zijn sterke getuigenis van Jezus noemde men hem  Paulus. Paulus betekent in het Latijn  "klein" of "gering". Een verwijzing naar nederigheid.

Mensen die zijn boodschap verwierpen, probeerden hem te stenigen. Hij werd voor dood achtergelaten. Maar God spaarde zijn leven.

Bij een tweede missiereis vroeg hij Barnabas om hem te begeleiden Maar een later meningsverschil was er de oorzaak van dat hun wegen zich scheidden. God maakte hun onenigheid tot een voordeel, want nu waren er twee missieteams. Barnabas ging naar Cyprus met Johannes Marcus, en Paulus nam Silas mee naar Klein-Azië. 

In een droom  leidde God Paulus en Silas naar Griekenland, waardoor het Evangelie naar Europa kwam. In Filippi werden de missionarissen geslagen en gevangen gezet. Plotseling was er een aardbeving waardoor de deuren van de cel zich openden en de mannen uit hun ketenen bevrijd werden.

Ze vertrokken naar  Tessalonica 150 km zuidwaards in het huidige griekenland

In Tessalonica bevindt zich De Areopagus  https://nl.forvo.com/word/areopagus/#en

een 115 meter hoge heuvel ten noordwesten van de Akropolis. Te midden van de heuvel sprak Paulus: De dag dat God komt, is voorzien, Hij zal rechtvaardig handelen en de mensen beoordelen, niemand zal Hem kunnen antwoorden, behalve Jezus Christus, Zijn Zoon, bereidt u dus voor

In deze streek  bekeerde Paulus vele Joden bij anderen was er meestal jalousie, zij verklaarden dat Jezus een tegenstrever was van de keizer

Paulus kreeg de raad alleen verder te trekken richting  Athene

Daar  was het groot filosofisch centrum van de toenmalige wereld

Hier zag Paulus vele afgoden beelden, hij kwam in aanraking met verschillende soorten wijsgeren

Tijdens deze tweede missiereis kreeg Paulus vele leerlingen die afkomstig waren uit allerlei lagen van de bevolking

Zo belanden we in de derde missiereis die we vandaag bespreken  beschreven in (Handelingen 18:23-20:38)

01-04-2018 om 00:00 geschreven door GODKENNEN  

In de vorige uitzending verbleven Paulus en Barnabas in  Ikonium , het huidig Konya een stad in het zuidwestelijk deel van Midden-Turkije.

Wanneer ze kwaad werden aangedaan trokken ze verder naar Lystra   35 km ten zuidwesten  van  het vroegere Ikonium.

In Lystra genas Paulus een man die vanaf zijn geboorte verlamd was geweest aan zijn voeten. Dit wonder bracht de hele stad in rep en roer; men dacht dat de goden tot hen waren neergedaald in mensengedaante! "De goden zijn in mensengedaante tot ons neergedaald"  lezen we  in handelingen 14 vers 8

Omdat Paulus degene was die het woord voerde (14:8-12)  zagen ze hem als  Hermes,  de boodschapper der goden, god van de handel en de reizigers.

De kleine, welbespraakte en beweeglijke Paulus  kon niemand anders zijn dan Hermes zeiden de mensen.

In Barnabas zagen ze Zeus., de oppergod.  Barnabas zal  niet zoveel gesproken hebben als Paulus. Hij was  veel stiller.  Hij moet natuurlijk Zeus zijn, want rust, statigheid en waardigheid behoorden volgens het Oosterse denken bij de hoogste god .

Ter ere van hen werd er een offerceremonie op gang gebracht. Toen Paulus en Barnabas daarvan hoorden, scheurden zij hun mantels. Goden? Nee, net als zij waren zij gewone mensen van vlees en bloed! Ze moesten ophouden met dit gedoe en zich bekeren tot de levende God, de Schepper van de hemel en de aarde, de zee en al wat erin is (vs. 13-18).

Toen kwamen er Joden vanuit Ikonium, de plek waar Paulus en Barnabas gepredikt hadden.

Uit Jaloezie waren ze Paulus en Barnabas nagereisd.

De jaloerse joden  praatten in op de menigte om de 2  te stenigen, en de stemming sloeg meteen om.

Paulus werd beetgepakt en de stad uitgesleept, waar hij gestenigd werd. In de veronderstelling dat hij dood was, liet men hem liggen. Toen de discipelen hem omringd hadden, stond hij echter op en ging opnieuw de stad binnen.

 Door die steniging was  de apostel er erg aan toe. Zijn vrienden waren toen in een grote kring om hem heen gaan staan, anders had hij het er niet levend afgebracht. [1] Toen Paulus na zijn steniging eindelijk toch weer overeind krabbelde, zou je denken dat hij zo gauw mogelijk zich uit de voeten zou maken.  Gauw weg zijn uit Lystra waar hij er het ternauwernood  levend had afgebracht. .  Maar wat lezen we? Hij gaat de stad weer binnen. Hij zoekt het hol van de leeuw weer op.

 Paulus moet behoorlijk verwond geweest zijn en veel pijn hebben gehad. Toch lezen we alsof het een vakantiereisje was: de volgende dag vertrok hij met Barnabas naar Derbe. Dat is een afstand van meer dan 100 km! Hij heeft  zich in Lystra maar één nacht  gegund om wat op verhaal te komen. Je kunt beslist niet zeggen dat Paulus een lafaard was.

De volgende dag vertrok hij dus met Barnabas naar Derbe (vs. 19-20). Derbe ligt zuidelijker van Lystra richting het tarsus gebergte in het huidige Turkije.

Van het verblijf in Derbe wordt ons niet zoveel meegedeeld, behalve dat zij daar het evangelie verkondigden en veel discipelen maakten (14:20b-21). Het lijkt erop dat zij in Derbe geen noemenswaardige tegenstand hebben ontmoet. Zij brachten veel tijd door met leerlingen

Na hun verblijf in Derbe keerden zij in omgekeerde richting terug naar Lystra, Ikonium en Antiochië in Pisidië om de discipelen te versterken en hen te vermanen in het geloof te blijven. Ook kozen zij in elke gemeente oudsten, die over de kudde moesten waken (vgl. Hand. 20:28). Nadat zij hen onder bidden en vasten aan de Heer hadden opgedragen, reisden zij verder.

Nadat zij in Perge het woord hadden gesproken, trokken zij een 30 tal km verder naar Attalia (het huidige Antalya) en per schip voeren zij af naar Antiochië,  waar ze verslag uitbrachten over hun eerste missie tocht, en hoe God  voor de heidenen de poort opende van het geloof(vers27)

En zij verbleven nog lange tijd met die leerlingen

Zo’n vijf jaar lang waren zij onderweg geweest, om met gevaar voor eigen leven het evangelie te verkondigen.

Er zijn christenen die nog altijd  vele verdrukkingen moeten ondergaan. Zij lopen werkelijk de kans gedood te worden, als zij openlijk voor het geloof in Jezus uitkomen. En zelfs in landen waar het christendom erkend is, worden christenen soms vervolgd of moeten ze in het geheim elkaar ontmoeten. Ze moeten daarvoor liegen tegen hun familie os ze worden uitgestoten uit de familie en komen alleen te staan. Laat ons dus dankbaar en blij zijn dat wij hier vrij zijn om te mogen en te kunnen geloven. Laat ons dan ook meer moeite doen om over ons geloven te spreken het kan erg belangrijk zijn van jongeren en mensen die in een uitzichtloze situatie leven.

Nog belangrijker dan onze woorden zijn onze daden . Heb elkander lief zoals ik u heb lief gehad zegt Jezus ons.

En in de eerste brief van Johannes hoofdstuk 4 lezen we: Wij hebben lief, omdat Hij ons het eerst heeft liefgehad. Maar als iemand zegt dat hij God liefheeft, terwijl hij zijn broeder haat, is hij een leugenaar. Want als hij zijn broeder, die hij ziet, niet liefheeft, kan hij God niet liefhebben, die hij nooit heeft gezien. – 1 Johannes 4:19-20

20-03-2018 om 00:00 geschreven door GODKENNEN  

In hoofdstuk 13 wordt verteld over de uitzending van Barnabas en Paulus naar Pisidie dat is de zuid regio in Turkije  boven  Antalya u wel bekend. ( Hand. 13:14-50.) Paulus en die met hem waren gingen eerst weer naar de synagoge (vs. 14). Aanvankelijk was er niets aan de hand en werden zij hartelijk ontvangen. De oversten van de synagoge nodigden hen zelfs uit een woord van bemoediging voor het volk te spreken (vs. 15). Paulus greep deze kans onmiddellijk aan en stond op om hun de heilsboodschap te verkondigen. Op indrukwekkende wijze maakte hij vanuit het Oude Testament duidelijk dat de Heer Jezus de beloofde Messias was (vs. 16-41). De boodschap was goed gevallen, want toen zij naar buiten gingen, smeekten zij dat op de volgende sabbat deze woorden opnieuw tot hen zouden worden gesproken (vs. 42).er ontstond er een ware toeloop van Joden en proselieten die hongerig waren naar Gods Woord en meer wilden weten. Paulus en Barnabas vermaanden hen bij de genade van God te blijven (vs. 43). De volgende sabbat ging het echter mis. Bijna de hele stad was samengekomen om het woord van de Heer te horen (vs. 44). Deze massale opkomst veroorzaakte jaloezie bij de Joden, en zij begonnen Paulus lasterend tegen te spreken (vs. 45). Toen Paulus zei dat zij  tot de mensen  zouden spreken , die wél verblijd waren met  het woord van God  en het aanbod van het eeuwige leven, werden ze vervolgd.  Noodgedwongen moesten Paulus en Barnabas vertrekken, maar eerst schudden zij het stof van hun voeten af tegen hen (vs. 51). Het stof van de voeten schudden was een typisch Joods gebruik, dat de Joden bij het verlaten van een heidense landstreek in acht namen. Hier werd het tegen de Joden zelf gebruikt, die het evangelie hadden afgewezen. Zij werden op die manier gelijkgesteld met de onreine heidenen (vgl. Luc. 9:5; 10:11)

God heeft leiders en verkondigers van verschillende rassen en standen voorzien in de jonge kerk van Antiochië en Syrië.

De gelovigen baden vurig en door middel van het gebed ziet men ook beter de weg voor verkondiging. Wat moet men zeggen en hoe moet men het zeggen. Ook daar staan we heden te dage, niet in gebed verbonden met God. Wie bidt er nog wanneer er een speech moet gegeven worden of een vergadering geleid. Parochie verantwoordelijken maar ook, bedrijfsleiders zijn zo belangrijk, zij moet op het juiste focussen. Wanneer we alleen rekenen op onze eigen kracht kunnen we iets, maar wanneer we daarenboven God vragen om ons te helpen wanneer we woorden spreken, dan kunnen we veel meer.

Barnabas en Paulus waren begenadigd door God en waren vervuld van vreugde en de Heilige Geest . Zij spraken ook tot de heidenen, die zich bekeerden en  het geloof aannamen en waren voorbestemd tot het eeuwig leven .

Wat Joden verwerpen: Jezus die onze fouten vergeeft en eeuwig leven schenkt, hadden heidenen met blijdschap aangenomen,

De joden veroorzaakten een vervolging tegen Paulus en Barnabas, beiden schudden het stof van hun voeten en gingen naar Ikonium(vers51) het huidige Konya een stad in het zuidwestelijk deel van Midden-Turkije.

De naam van Konya in het Romeinse Rijk was Iconium.  De achtergebleven  bekeerde heidenen,  in de regio van Antalya waren  niet bang dat de geestelijke leiders vertrokken waren, zij waren juist met blijdschap vervuld  met de kracht van de Heilige Geest. Dus Paulus en Barbabas kwamen toe in iconium, heden ten dage, Konya  de stad waar in de 13 de eeuw de De soefi-broederschap is ontstaan beter bekend  bij ons als de dansende derwishen  Tijdens hun rituele dans draaien de monniken, gekleed in karakteristieke gewaden steeds sneller in het rond, waardoor zij in extase raken en zo hun ziel met het allerhoogste kunnen verenigen.

Terug naar onze eerste christengemeenschappen.

Aangekomen in Ikonium, het huidige Konya dus, lette niemand op Paulus en Barbabas, 2 vermoeide mannen en toch waren het helden van het geloof. Eerst gingen zij naar de synagoge. Paulus en Barnabas gebruikten grote vrijmoedigheid in het spreken, hun hart werd ruimer, de geest lichter, het woord warmer, naarmate door hen, alle medewerking van God  werd gegeven. Zij brachten het goede nieuws over Jezus in een gepassioneerde redevoering

Paulus reisde enorm veel.  Hij bekeerde Joden en heidenen, hij vertelde over  de kracht van vergeving door Jezus.  Jezus  trekt mensen naar Zich toe en geeft ze, op grond van geloof alléén, eeuwig Leven en zorgt ervoor, dat ze kunnen groeien in dat geloof. De Heilige Geest versterkt  de redevoeringen van de oudsten, de leiders van de eerste christenen

Geïnspireerd door de heilige Geest benadrukt  de apostel Paulus herhaaldelijk hetzelfde onderwerp: we lezen in zijn brief aan de Galaten hoofdstuk 2: Wij weten dat de mens niet gerechtvaardigd wordt door de wet te onderhouden, maar alleen door het geloof in Christus Jezus.
Ook wijzelf zijn daarom in Christus Jezus gaan geloven,
om rechtvaardiging te verkrijgen door het geloof,
en niet door daden die de wet voorschrijft;
“Want door zulke daden zal geen mens gerechtvaardigd worden,”
zegt de Schrift. Want ik ben dood voor de wet;
door de wet ben ik gestorven
om te leven voor God.
Met Christus ben ik gekruisigd.
Ik leef niet meer.
Christus leeft in mij.
Dit sterfelijk bestaan is voor mij nog slechts
leven vanuit het geloof in Gods Zoon,
die mij heeft liefgehad en zichzelf voor mij heeft overgeleverd.
Alleen zó erken ik de genade van God.
Als de wet ons kon rechtvaardigen,
dan was Christus voor niets gestorven. Tot daar de brief aan de galaten

Laten wijzelf ook bidden  tot God dat Hij ons de kracht en de vindingrijkheid geeft, om Zijn goede nieuws door te geven waar mogelijk Ons geloof in de vergeving door Jezus en zijn belofte van een eeuwig leven na onze dood. Laat ons daarbij niet denken aan onze angst geoordeeld te worden. Gewoon getuigen wie Jezus is voor ons en wat hij betekent in ons leven is voor anderen niet bedreigend, enkel wanneer wij willen gelijk halen en overtuigen respecteren we anderen niet.

Zo volgen we een beetje de handelingen van de apostelen.

Een grote menigte, zowel van Joden als van Grieken, kwam in iconium tot geloof; en opnieuw wekte dit de jaloezie op van de Joden die hun geen gehoor gaven. Zij hitsten de heidenen op, zodat die bitter gestemd werden tegen de broeders (vs. 2). Paulus en Barnabas gingen echter door met hun  zendingsreis : verkondiging van het woord van Gods genade. De boodschap werd door de Heer bevestigd door tekenen en wonderen die door hun handen gebeurden. Maar er was verdeeldheid ontstaan in de stad; sommigen waren voor de Joden en anderen voor de apostelen. De heidenen en de Joden met hun oversten spanden samen, en waren van plan hen te mishandelen en te stenigen. Toen zij dat gewaar werden, vluchtten zij naar de steden  Lystra en Derbe en omgeving, en verkondigden daar een tijd lang het evangelie (vs. 6-7). Maar daar vertellen we u de volgende keer meer over.

10-03-2018 om 00:00 geschreven door GODKENNEN  

hoofdstuk-12-

Ten tijde van de eerste christenen was christen worden, een gevaarlijke beweging. Volgelingen werden gedood en ook Petrus werd gearresteerd. Christen worden was, een gevaarlijke beweging volgen in uw leven,

Terwijl Petrus in de gevangenis was, werd voor hem vurig gebeden

Dit was een gewoonte  bij de eerste christenen, ze baden altijd tijdens hun bijeenkomsten en ook in de tempel. op miraculeuze wijze. Heden ten dag  geloven we soms te weinig in het  gebed, we bidden mee op zondag in de misviering maar bidden we verder nog op een ander moment? Vasthouden aan gebed is niet gemakkelijk, het vraagt om een verbondenheid en groot geloof. Dat had die eerste gemeenschap van christenen.

Herodes wilde Petrus doden, maar hij vond het beter te wachten tot na het Paschafeest.

Herodes deed alles wat hij kon om zeker te zijn dat Petrus in de gevangenis zou blijven. Petrus werd geketend aan twee soldaten die weerszijden van hem hun posities innamen (Handelingen 12:6). Er waren ook bewakers aan de buitenkant van de gevangenis (Handelingen 12:6). Zij wilden geen risico’s nemen. Waarschijnlijk herinnerden zij zich die andere keer toen Petrus op een merkwaardige wijze uit de gevangenis ontsnapte (zie Handelingen 5:17-23).

God wachtte tot het tijdstip net voordat Petrus zou gedood worden (Handelingen 12:6), en toen deed Hij iets wonderlijks. God zond een engel om Petrus te bevrijden.

Wat vroeg de engel aan  Petrus? “Sta snel op. En zijn ketenen vielen van zijn handen af. Dan zei de  engel: Doe uw gordel om en bind uw sandalen aan,  Sla uw bovenkleed om en volg mij”. Door het gebed werd Petrus  bevrijd. 

Dit doet mij nadenken. Wanneer wij ons geketend  voelen door ontgoochelingen hoe handelen wij dan en wat vraagt de engel ons misschien: Hij vraagt misschien  snel op te staan, snel aankleden, jas aandoen en dan even naar buiten voor verse lucht. Zo  begint de dag anders en vallen de ketens misschien ook van ons af.

Muziek

Terug naar de bevrijdde Petrus.

De engel kwam binnen zonder de deur te openen,  de ijzeren poort ging vanzelf open. Er zijn bepaalde dingen die enkel God kan doen en er zijn andere dingen waarvan God verwacht dat wij ze doen. Als wij ons deel doen in de kleine dingen die wij kunnen doen, zal God zeker Zijn deel doen  in de grote dingen die enkel Hij kan doen.

Alhoewel Herodes Petrus trachtte te doden, was het niet Gods tijd voor Petrus om te sterven

 Als het aankomt op leven en dood is God geheel verantwoordelijk! Hij weet wat best is voor ieder van ons.

Paulus schrijft in zijn brief aan de  Romeinen 14:8 : “Want als wij leven, leven wij voor de Heer en als wij sterven, sterven wij voor de Heer. Of wij dan leven of sterven, wij zijn van de Heer”.

De eerste christenen  baden tot God, maar toen hun gebed werd verhoord konden zij het niet geloven. Dat lezen wij in de handelingen. Hoofdstuk 12.

 Wij kunnen hier een les uit leren. Als we bidden, dan moeten we verwachten dat God onze gebeden wil verhoren overeenkomstig Zijn wil.  We lezen in het evangelie van markus:  11:24: “alles wat u biddend begeert, geloof dat u het ontvangen zult, en het zal u ten deel vallen”.

En ook Paulus schrijft aan de  (Efeziërs 3:20).: Wees niet verbaasd wanneer God onze gebeden verhoort.

God is in staat veel meer te doen dan wij kunnen vragen of denken

De eerste christenen  konden niet begrijpen dat God zo spoedig had geantwoord.  Daarom  begon het gebed nog meer een rol te spelen in de jonge kerk

Het verhaal van Lukas, zegt dat Herodes het maximum aan veiligheid had ingesteld, om zo zeker te zijn dat Petrus niet kon ontsnappen

Maar de kracht van God was groter!!!

20-02-2018 om 00:00 geschreven door GODKENNEN  

Hoofdstuk-9-

We staan even stil bij de bekering van Saulus, op weg naar Damascus, beschreven in de handelinge hoofddstuk 9

 Saulus bleef de discipelen van Jezus fanatiek achtervolgen en dreigde hen met dood en gevangenis. Hij ging naar de hogepriester en vroeg om aanbevelingsbrieven voor de synagogen in Damascus, een stad waar veel Joden woonden. Hij wilde daar mannen en vrouwen opsporen die in Jezus geloofden, hen in de boeien slaan en naar Jeruzalem brengen. Hij kreeg die brieven en ging op weg. Toen hij in de buurt van Damascus kwam, flitste er plotseling een licht vanuit de hemel, dat hem gevangen hield. Hij viel op de grond en hoorde een stem: "Saul, Saul, waarom vervolgt u Mij?"
"Wie bent U, Heer?" vroeg Saulus.
"Ik ben Jezus", zei de stem, "Die u zo fanatiek vervolgt. Sta op en ga de stad in. Daar zal u gezegd worden wat u moet doen."
De mannen die met Saulus meereisden, waren met stomheid geslagen. Zij hadden de stem wel gehoord, maar niemand gezien. Saulus stond op en deed zijn ogen open, maar kon niets zien. De mannen die bij hem waren, namen hem bij de hand en brachten hem Damascus binnen. Drie dagen lang kon hij niets zien. Al die tijd at en dronk hij niets.

(Hand. 9:10-16 – Damascus)
In hoofdstuk 9 verzen 10-16 lezen we dat ANANIAS NAAR SAULUS wordt GESTUURD.

 Ananias, één van de volgelingen van Jezus kreeg een visioen. In dat visioen’ riep’ de Heer hem. "Ananias!"   "Ja, Heer", antwoordde Ananias.
De Heer zei: "Ga naar het huis van Judas. Daar logeert een zekere Saulus uit Tarsus; hij is nu aan het bidden. In een visioen heeft hij u zien binnenkomen. En in dat visioen legt gij  uw handen op hem, waardoor hij weer kan zien."
Ananias maakte bezwaren. "Maar, Heer", zei hij. "Ik heb zoveel slechte dingen over die man gehoord. Hij heeft Uw mensen in Jeruzalem veel kwaad gedaan. Hij heeft van de hoofdpriesters zelfs toestemming gekregen om al Uw volgelingen hier in de boeien te slaan!"
Maar de Heer zei tegen hem: "U moet gaan, Ananias! Ik heb besloten die man te gebruiken. Ik heb hem uitgekozen om Mij bekend te maken aan andere volken en hun koningen en ook aan het volk van Israël. Ik zal hem duidelijk maken hoeveel leed hij voor Mij moet doorstaan."

Ananias deed wat de heer hem had opgedragen en begaf zich naar het huis waar Saulus was. Hij legde zijn handen op hem en zei: "Saul, broeder, ik ben gestuurd door Jezus, die u onderweg hebt ontmoet. U zult weer kunnen zien en vol worden van de Heilige Geest." Het was net of er een vlies van Saulus' ogen viel. Ineens kon hij weer zien. Daarna liet hij zich dopen en ging wat eten om op krachten te komen. Saulus bleef een paar dagen bij de volgelingen van Jezus in Damascus in Syrie.  En SAULUS VERKONDIGT JEZUS. Hij ging zelfs naar de verschillende synagogen en vertelde daar openlijk dat Jezus Gods Zoon is. Allen die hem hoorden, waren hoogst verbaasd. "Dit is toch de man, die in Jeruzalem de aanhangers van Jezus heeft uitgeroeid? Hij kwam hier toch om mensen van dat geloof gevangen te nemen en naar de hoofdpriesters in Jeruzalem te brengen?" Maar Saulus sprak met steeds meer overtuiging en bracht de Joden in Damascus in verwarring door te bewijzen dat Jezus de Christus is.

 Een tijd later besloten de Joodse leiders Joden in Damascus hem te doden. Dag en nacht bewaakten zij de poorten van de stad om hem te vermoorden. Maar Saulus hoorde van hun plannen. Toen het donker was, lieten zijn discipelen hem vanaf de stadsmuur in een mand naar beneden zakken.

Saulus vertrok zuidwaarts naar Jeruzalem in Israel  288 km verwijdert van Damascus, en 60 uren te voet stappen .

Toen Saulus  in Jeruzalem toekwam, probeerde hij zich bij de andere discipelen van Jezus aan te sluiten. Maar die waren allemaal bang voor hem, omdat zij niet konden geloven dat hij ook een discipel van Jezus was geworden. Maar Barnabas nam het voor hem op en bracht hem bij de apostelen. Hij vertelde hun hoe Saulus op weg naar Damascus de Heer had gezien en wat Hij tegen hem had gezegd. Barnabas vertelde ook dat Saulus in Damascus vrijmoedig over Jezus had gesproken. Saulus werd in de groep opgenomen. Hij bewoog zich vrij in Jeruzalem en sprak openlijk over Jezus. Een grote groep Joden daar waren hem echter niet goedgezind. Na enkele verhitte gesprekken met hem, probeerden zij hem te doden. Toen zijn vrienden dat hoorden, hielpen ze hem te ontsnappen naar Caesarea ,111km noordwaarts verwijdert van Jeruzalem. Vandaar  stuurden ze hem over het water naar Tarsus. Tarsus ligt in het zuid oosten van Turkije. Vanuit Jeruzalem was het r noordwaarts 869 km.verder.

De gemeenschap van Jerusalem stuurde de jonge leerling Barnabas, naar Paulus in Tarsus

Samen namen ze deel aan de bijeenkomstenen zij gaven er onderricht aan een grote menigte(vers26) . Het was in Antiochië dat de leerlingen voor het eerst “ christenen” werden genoemd. Deze streek situeert zich momenteel in het zuid oosten van turkije: nu Hatay genoemd.

Muziek

Paulus  blijft Saulus heten, zolang hij bij de Joden is en onder de Joden werkt. Komt hij echter met de Grieks-Romeinse wereld in aanraking, dan wordt van dat ogenblik de naam Paulus gebruikt.

In Handel. 13 : 9 vinden we de overgang. Beide namen hebben dezelfde betekenis. Saul is de Hebreeuwse vorm,. Paulus is de Latijnse vorm, een naam, die onder de Romeinen veel in zwang was.

Toch heeft de naamsverandering voor Gods Kerk wel enige betekenis.

De naam Saul doet ons denken aan een sterke man die groot was en boven het gewone volk uitstak. De naam Paulus betekent „de Kleine".

Wanneer God Zijn volk bekeert verliezen zij alle eigen grootheid en waardigheid en maakt de Heer ze klein en nederig .Zulke mensen roemen niet in eigen grootheid, ze zijn zich ervan bewust dat God hen heeft groot gemaakt.

Zo is Saulus een Paulus geworden.

En hoe zit het met ons, voelen wij ons groots en boven de andere uitsteken? Of zijn we ons bewust dat we alle talenten van God hebben verkregen en dat God ons groots maakt .

Ook al denken we misschien dat we nederig zijn ook dan moeten we diep in ons hart nagaan of dat dit werkelijk zo is, want hoe snel hebben we geen kritiek op anderen of denken we belangrijker te zijn dan de andere.  Daarom moeten we bidden om te mogen leven in de kracht van Gods geest. Dan kunnen we misschien beter onze grootheid en onze zwakheid zien als een geschenk van God.

10-02-2018 om 00:00 geschreven door GODKENNEN  

Hoofdstuk-6-

Omdat de gemeenschap van christenen zich snel uitbreidde in Jerusalem moest men  een keuze maken voor 7 oudsten.

De oudsten waren dezelfden als ‘de opzieners en ook  de herders

Het feit dat men in de geschriften de termen “opziener” “oudste” en herder voor dezelfde personen kan gebruiken, laat zien, dat ze niet verschillende niveaus van een hiërarchie beschrijven. Ze beschrijven simpelweg verschillende aspecten van dezelfde taak. in de tijd van de apostelen werd de gemeenschap van de eerste christenen geleidt door meerdere oudsten.  Alhoewel deze beslissing niet door God was gegeven, werd ze wel door Hem bevestigd, want de oudsten werden geselecteerd op geloof en hen werd de H.Geest toevertrouwd door gebed en handoplegging van de Apostelen

Gebed was de voornaamste activiteit, zowel in goede als in slechte tijden van vervolging, dit gebruikte God als het ware voedsel voor een snelle groei van gelovigen. Stephanus werd gekozen als 1 van de oudsten.

 In Handelingen 6:8 staat dat Stefanus vol van genade en kracht was en grote tekenen deed onder het volk. Hij was een krachtige spreker die geleid door de Heilige Geest met de wijsheid van God sprak (Hand. 6:10). Hij verdedigde zijn geloof vrijmoedig voor de religieuze leiders van de Joden  Stephanus zegt dat Israël voortdurend God wantrouwde, ondanks Gods vertrouwen. Het werd een lange maar gepassioneerde redevoering(verzen1-51), waarbij de woorden verraders en moordenaars van Jezus Christus niet gespaard bleven

De Raad werd woedend, ze stopten zelfs hun oren dicht, maar Stephanus ging maar door, vers56= Ik zie de hemel open gaan en de Mensenzoon staan aan Gods rechterhand  Hoofdstuk 7

Sommigen begonnen te redetwisten met hem, maar konden niet op tegen de wijsheid en de geest, waarmee hij sprak(vers10) Daarom werd hij gearresteerd door de tegenstanders. Uitzinnig van woede sleepten ze hem buiten om hem te stenigen. vers58)

Als martelaar van het christelijke geloof  bad Stephanus, zoals Jezus, voor diegenen die hem ter dood brachten (Hand. 7:60). Zijn getuigenis maakte waarschijnlijk een belangrijke indruk op Saulus (Hand. 7:58), die later de apostel Paulus werd (Hand. 13:9)^[i].en  de hele toenmalige  wereld rond ging als de grootste missionaris.

Zo werd Stephanus de eerste martelaar en werd het ook duidelijk dat de verkondiging van Gods Zoon niet gestopt was met de Ten hemelopening van Jezus. Op deze manier zou God de duivelse steniging, gebruiken om de verspreiding van de blijde boodschap te stimuleren

20-01-2018 om 00:00 geschreven door GODKENNEN  

Hoofdstuk-5-

We spraken over de krachten van buiten uit, die de gemeenschap van de eerste christenen aanvielen; maar nu verschenen er ook oneerlijke broeders, die geld achterhielden , zoals Ananias en zijn vrouw Saffira, dit verspreidde angst in de jonge kerk.

We lezen in de handelingen 5,1-5

‘En een zeker man, met name Ananias, met zijn vrouw Saffira, verkocht een eigendom, hield iets van de opbrengst achter, met medeweten van zijn vrouw en bracht een zeker deel en legde het aan de voeten van de apostelen. Maar Petrus zei: Ananias, waarom heeft de satan uw hart vervuld om de Heilige Geest te bedriegen en iets achter te houden van de opbrengst van het stuk land? Wat heeft je bezield om je zo te gedragen? Niet de mensen heb je bedrogen, maar God zelf. Bij het horen van deze woorden viel Ananias neer en stierf en iedereen die dit hoorde, schrok hevig’  ⁷  Nu kwam na een tussenpoos van ongeveer drie uur zijn vrouw binnen, niet wetend wat er was gebeurd. ⁸  Pe̱trus zei tot haar: „Zeg mij, hebt GIJ [beiden] het veld voor zoveel verkocht?” Zij zei: „Ja, voor zoveel.” ⁹  Daarom [zei] Pe̱trus tot haar: „Waarom zijt GIJ [beiden] overeengekomen de geest van God op de proef te stellen?  Zie! De voeten van hen die uw man hebben begraven, zijn aan de deur, en zij zullen u uitdragen.” ¹⁰  Ogenblikkelijk viel zij aan zijn voeten neer en blies de laatste adem uit.+ Toen de jonge mannen binnenkwamen, vonden zij haar dood, en zij droegen haar naar buiten en begroeven haar naast haar man. ¹¹  Dientengevolge kwam er grote vrees over de gehele gemeenschap en over allen die deze dingen hoorden. (Hand.5:1-5). Tot daar de tekst .

Moest ik in de gemeenschap zijn ik zou de grote paniek begrijpen.  Wat is dit voor een gemeenschap? Waarom staat dit in de bijbel? Om de mensen bang te maken? Steeds meer mensen gingen in de HEER geloven, staat er. Toch is het verschrikkelijk wat er hier gebeurt. Maar Lucas heeft er een hele goede reden voor om ook dit verhaal aan ons te vertellen. Lucas plaatst de geschiedenis tussen twee gedeelten in waarin de nadruk juist ligt op mooie dingen: de apostelen getuigen; de mensen leven eendrachtig samen; niemand lijdt gebrek; zieken worden genezen.

Wat er niet klopt in de gemeenschap  is dat Ananias en Saffira bewust liegen!. Dat ze bewust tegen God ingaan. Zo’n tempel wil God niet. Wat voor tempel? Een tempel waarin mensen binnenkomen met een leugen. Mensen die vanaf het begin eigenlijk niet onder de indruk zijn van de boodschap van God, maar het doen om gezien te worden  door de mensen. Ananias en Saffira geven zich niet voor 100% over aan Gods genade. Ze houden iets achter. Ze kopen zichzelf in, eigenlijk. Ze willen God dienen (zeggen ze) maar op hun eigen voorwaarden.

Wat hadden ze dan beter kunnen doen? Bijvoorbeeld zich aanmelden zonder iets mee te brengen. Of de helft geven en eerlijk zeggen dat ze alles geven (nog) niet zagen zitten.

Bij Mt6,1-4 lezen we  : alle giften blijven in het verborgene, maar God, uw Vader, die in het verborgene ‘ziet’ zal het vergelden. De leugen was een zonde en die diende gestraft

Met andere woorden voor God kunnen wij niets verstoppen, hij weet alles. God wou een voorbeeld stellen met Ananias, met zijn vrouw Saffira en God straft hen onmiddellijk. Of misschien waren ze zo geschrokken van die alwetende God dat ze een infarct deden en dood vielen.

Ananias en Saffira waren niet het uitschot van de samenleving, nee zij waren keurige mensen, alom gerespecteerd, bezig met de dingen van Gods Koninkrijk. Maar zij hangen nog aan het materiële, het aardse. Ze zijn erg bezig met het hebben, het bij elkaar verzamelen van aardse goederen.

 Jezus zou zeggen met de woorden van Matth.23:27:²⁷  Wee U, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars!,+ want GIJ gelijkt op witgekalkte+ graven, die van buiten weliswaar mooi schijnen, maar van binnen vol allerlei onreinheid. ²⁸  Zo schijnt ook GIJ, van buiten weliswaar, rechtvaardig voor de mensen,+ maar van binnen zijt GIJ vol huichelarij en wetteloosheid.en Hij voegt er aan toe: ‘En daarom zal je een des te zwaarder oordeel ontvangen’.

Tot daar de tekst van matteus

God zegt dit niet van mensen die in zonde leven, maar van mensen die zich uiterlijk voordoen als kinderen van God maar  niet leven volgens gods geboden en het plan van de wereld volgen. Het oordeel wordt dus zwaarder voor hen die zich voordoen als gelovigen en kinderen van God.

God heeft een andere maatstaf dan wij. Wij kijken en oordelen naar wat we zien, maar God ziet het hart aan en dat beoordeelt Hij.

Kijken we even naar onszelf. Wat doen wij, denken wij  dat God niet weet wanneer we dingen verdraaien of een beetje liegen en de schijn hoog houden?

Muziek

De Apostelen ondervinden tegenwerking  van de Sadduceeën(vers 17) en ze worden vervolgd en gevangen gezet, maar een engel bevrijdt hen op miraculeuze wijze.

We lezen in handelingen 5 verzen 19 en verder:

 Doch in de nacht opende Gods engel de deuren van de gevangenis en bracht hen naar buiten en zei: ²⁰  „Gaat heen, stelt U op in de tempel en blijft tot het volk spreken.”+ ²¹  Nadat zij dit hadden gehoord, traden zij bij het aanbreken van de dag de tempel binnen en gingen er onderwijzen.

Wat verder waren de hogepriester met de zijnen aangekomen, zij riepen  het Sa̱nhedrin bijeen en de gehele vergadering van oudere mannen en zij zonden beambten naar de gevangenis om de apostelen te halen. ²²  Maar toen de beambten daar kwamen, vonden zij hen niet in de gevangenis. Zij keerden daarom terug en brachten verslag uit, ²³  en zeiden: „Wij vonden de gevangenis met alle veiligheidsvoorzieningen op slot en de wachtposten bij de deuren staan, maar toen wij opendeden, troffen wij niemand binnen aan.” ²⁴  Toen nu zowel de tempelhoofdman als de overpriesters deze woorden hoorden, geraakten zij in verlegenheid over deze zaken [en vroegen zich af] waar dit toch wel op zou uitlopen.+ ²⁵  Maar iemand kwam hun berichten: „Ziet! De mannen die GIJ in de gevangenis hebt gezet, staan in de tempel het volk te onderwijzen.”+ ²⁶  Toen ging de hoofdman met zijn beambten hen halen, maar zonder geweld, want zij waren bevreesd+ door het volk gestenigd te worden.²⁷  Zij haalden hen dan en stelden hen op in de Sanhedrin-zaal, het joodse gerechtshof.

En de hogepriester ondervroeg hen ²⁸  en zei: „Wij hebben U uitdrukkelijk bevolen niet door te gaan met onderwijzen” ²⁹  Pe̱trus en de [andere] apostelen gaven ten antwoord: „Wij moeten God meer gehoorzamen dan mensen.+ ³⁰  De God van onze voorvaders heeft Jezus opgewekt,+ die GIJ om het leven hebt gebracht door hem aan een paal* te hangen God heeft Jezus een plaats gegeven aan zijn rechterhand, hem tot leidsman en redder verheven om de Israelieten tot inkeer te brengen en hun zonden te vergeven. Daarvan getuigen wij, en daarvan getuigt ook de heilige Geest, die God geschonken heeft aan wie hem gehoorzamen

”³³  Toen zij dit hoorden, voelden zij zich diepgegriefd en wilden hen om het leven brengen.+ ³⁴  Maar er stond iemand in het Sa̱nhedrin op, een Farizeeër genaamd Gama̱liël,+ een leraar der Wet, die bij het gehele volk in aanzien stond, en hij gebood de mannen een ogenblik naar buiten te brengen.+ ³⁵  En hij zei tot hen: „Mannen van I̱sraël,+ schenkt aandacht aan UZELF met betrekking tot wat GIJ van plan zijt met deze mensen te doen. ‘Daarom zeg ik u: houd u afzijdig van deze mensen en laat hen begaan, want als het mensenwerk is wat ze nastreven, zal het op niets uitlopen, maar als het Gods werk is, zult u niets tegen hen kunnen uitrichten, of het zou wel eens kunnen blijken dat u tegen God strijdt.’   ⁴⁰  Toen gaven zij hem gehoor, en zij riepen de apostelen, geselden hen+ en gaven hun het bevel niet meer op basis van Jezus’ naam te spreken+ en lieten hen gaan.⁴²  En de apostelen bleven zonder ophouden elke dag in de tempel en van huis tot huis*+ onderwijzen+ en het goede nieuws over de Christus, Jezus, bekendmaken. Tot daar de tekst uit de handelingen van de apostelen  5:38-39

Petrus  gehoorzaamt zo aan de zending van Jezus waar hij vraagt: Maak alle volkeren tot Mijn leerlingen

Durven wij vandaag nog over ons geloof in God spreken? Nemen we een voorbeeld aan de apostelen. Ondanks alle vervolgingen en laster gingen de Apostelen door met de verkondiging van de blijde boodschap, dat Jezus de Messias is

01-01-2018 om 00:00 geschreven door GODKENNEN  

Hoofdstuk-3-

Nu Jezus uit hun midden was en opgenomen werd in de hemel, beseften de volgers van Jezus dat communicatie met God zeer belangrijk was. Gebed, gemeenschap en luisteren naar de woorden van Jezus en zijn apostelen, samen eten en samen bidden werd voor de eerste christenen zeer belangrijk.

Misschien moeten wij in onze  kerken toch meer aandacht besteden aan die gemeenschap met elkaar. Het gaat hier niet over samen goede dingen doen, want dan verschillen we in niets van alle goede mensen die niet geloven in het bestaan van een God en ook de goede dingen doen.  In onze gemeenschap moeten we daarenboven vertellen over ons geloof en de betekenis daarvan in ons leven. Dat was de opdracht voor de apostelen en voor ons. Wie is die Jezus van Nazareth, wat betekent hij voor mij en hoe kan ik in verbondenheid met hem leven. En ben ik mij bewust dat ik hem daarvoor kan uitnodigen. Jezus is de brug tussen God en mijzelf. We nodigen u uit, als u dat wil, om Jezus nu, op dit moment, uitdrukkelijk te vragen in uw leven te komen.

 Muziek

Hoofdstuk-4-

We staan even stil bij de vervolging door de Joodse overheid.

Ten tijden van de eerste christenen vormden de sadduceeën  een politieke en religieuze groepering binnen het Jodendom 

De sadduceeën waren aristocraten, inclusief aristocratische priesters, die de wet van Mozes volgden zoals  beschreven in de eerste 5 boeken van de bijbel. Ze geloofden niet in de opstanding. Het herrijzen van een persoon uit de dood en dat bracht hen in groot conflict met Petrus en Johannes.

Petrus hield een toespraak waarin hij met vuur Christus en zijn opstanding verdedigde en de joodse leiders beschuldigde van moord op Christus

Petrus wijst zelfs op het feit dat het Gods plan was, dat de joodse leiders  Christus  afwijzen en verwerpen, zie psalm118,22 waar we lezen: De steen die de bouwers verwierpen is de Hoeksteen geworden.

Nu kan je misschien vragen wat voor een Vader is het toelaat dat de joden zijn zoon verwerpen.  Maar het was Gods bedoeling ons allen te verlossen en daarvoor kwam hij zelf op de aarde in zijn zoon Jezus en gaat hij tot het uiterste. Een van de bekendste Bijbelteksten is Johannes 3:16. Dit vers luidt: “Want God had de wereld zo lief dat Hij Zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.” Dit vers geeft veel inzicht in het karakter van God. Zijn karakter bestaat niet uit haat of boosheid, maar uit liefhebbende opoffering. Hij wil zegenen in plaats van vervloeken. Hij heeft dit laten zien toen Hij Zijn Zoon gaf om als offer te sterven voor de zonden van de mens; zodat de mensen niet zelf de prijs hoefden te betalen. Dat is liefde. God Zelf is alles waar liefde voor staat. “Wie niet liefheeft kent God niet, want God is liefde” lezen we in het eerste boek van 1 Johannes 4:8).

Om  meer te weten over wie God is , moeten wij  Hem willen kennen, Hem zoeken. We moeten ontevreden  zijn totdat we weten wat Hij graag wil, wat Hij niet wil, wat Hij gezegd heeft, wat Hij niet gezegd heeft. Wat voor dingen zou Hij zeggen? Wat voor dingen zou Hij zeker niet zeggen? Natuurlijk kunnen wij God niet kennen zoals het wereldlijk denken dat aangeeft. Maar diep in ons hart kunnen we God leren kennen door te luisteren naar Jezus woorden.

Petrus gaf niet op de blijde boodschap te verkondigen, Jezus is nog steeds de brug tussen God en de mens. In de handelingen hdst4,12 lezen we: Bij niemand anders is dan ook de redding te vinden en geen andere Naam onder de hemel is aan de mensen gegeven waarin wij gered moeten worden.”

Ook de apostelen waren sterk in het verspreiden van de Boodschap, een door God gegeven taak(Mt28,18-20)   We lezen: 18Jezus trad nader en sprak tot hen: “Mij is alle macht gegeven in de hemel en op aarde. 19Gaat dus en maakt alle volkeren tot mijn leerlingen en doopt hen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest en 20leert hun te onderhouden alles wat Ik u bevolen heb. Ziet, Ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding der wereld.” Tot daar de tekst van Mattheus.

Zelfs  de sadduceeën en het sanhedrin , het Joodse Hooggerechtshof probeerde aan de groeiende gemeenschap van de eerste christenen een halt toe te roepen in hun enthousiasme voor Jezus. Want de mensen werden zelfs sterker in  de moeilijkheden. Alle gelovigen waren verenigd, één in hart en geest. Dat lezen we in handelingen hdst 4..32-35  32Alle mensen die in Jezus geloofden, waren van harte eensgezind. Niemand zei dat zijn bezittingen van hem alleen waren, alles was gemeenschappelijk. 33De apostelen verkondigden met grote overtuigingskracht dat de Here Jezus uit de dood was opgestaan, en Gods zegen rustte op hen allen. 34-Er was geen enkele noodlijdende onder hen, omdat allen die landerijen of huizen bezaten, deze verkochten en de opbrengst ervan meebrachten 35om aan de voeten van de Apostelen neer te leggen. Aan ieder werd daarvan uitgedeeld naar zijn behoefte. Tot daar de tekst.   Shocking nieuws. Ik zou dat niet kunnen denk ik. Het is zeer moeilijk in eenvoud te leven. We voelen zo vlug dat dit of dat van ons is, wij hebben er voor gewerkt, wij hebben dat betaald.

Terug naar de apostelen: Met kracht en klem legden de apostelen getuigenis af van de verrijzenis van de Heer Jezus en Zijn rijke genade rustte op hen allen. Laat ons een voorbeeld nemen aan de apostelen en  vooral aan jongeren vertellen over de betekenis van ons geloof voor ons leven en hoe waardevol en zinvol ons leven daardoor geworden is. Jongeren hebben behoefte aan een richting, een focus, aan een referentiepunt die hen dichter bij de waarheid brengt zodat het niet uw waarheid en mijn waarheid is, maar Jezus waarheid.

20-12-2017 om 00:00 geschreven door GODKENNEN  

Beste mensen

We maakten voor u een reeks uitzendingen over de handelingen van de apostelen. Dit is de eerste uitzending. Het boek, de handelingen van de apostelen, wordt haast niet meer gelezen, maar wij vinden het een belangrijke boek zeker in onze tijd, want het gaat over de gemeenschap van de eerste christenen en hoe de apostelen zich verspreidde om het woord van Jezus te verkondigen. En God was in alles aanwezig met de kracht van zijn heilige Geest. Zo is de gemeenschap van de christenen steeds gegroeid door de jaren heen. Wij zijn er deel van. 

Het boek de handelingen , is geschreven voor 62 na Christus, voor de sterfdatum van Paulus. Het boek  handelingen , geschreven door Lukas eindigt  in Rome toen Paulus gevangen werd in Rome , dat lezen we op het einde in de Handelingen. Er is niets geschreven over de vervolgingen van de christenen in 62 tijdens het bewind van keizer Nero, de vernietiging van de stad Jeruzalem in 70, dus het moet voordien geschreven zijn, voor 62 na Christus dus.  

Het gaat in de handelingen over  Petrus, Filippus, Paulus en Lukas zelf.

De gebeurtenissen, weergegeven in de Handelingen spelen zich af in

Jeruzalem, in het Joodse rijk Judea, in Samaria( het land van de heidenen) en in heel het Romeinse rijk, de actuele wereld van toen

Wij geloven als christen dat de geschriften in de bijbel waardevol zijn omdat ze geschreven zijn onder en met de kracht van de Heilige Geest

De kracht van de Heilige Geest is bij ons, vooral in belangrijke momenten en vooral op momenten dat er over Jezus gesproken wordt. Dat is nu en dat was vroeger ten tijde van de eerste christenen. Die periode wordt  beschreven door Lukas in het boek ‘ de handelingen’ Met dit boek willen wij nadenken over wat de apostelen deden onder leiding van de H.Geest. Ze zouden Zijn kracht ontvangen  om te kunnen getuigen over Jezus.

Eerste uitzending:   (Hoofdstuk-1-2)

 Lukas leidt ons van de stad Jeruzalem naar de streek rond de middellandse zee, , de streek van Syrie, klein Azië de eilanden Cyprus en Malta en uiteindelijk Rome.

Omdat Judas Jezus had verraden waren de apostelen nog met 11 , Lukas beschrijft de keuze van een nieuwe apostel zodat ze terug met 12 waren . zoals de 12 stammen van Israël die al eeuwen bestonden.

Lukas beschrijft in het eerste hoofdstuk de hemelvaart van Jezus

De dood is niet het einde, en het leven is meer dan geld, gezondheid, geluk of pech. Want de dood op aarde is de weg naar de eeuwigheid. Lukas  herhaalt wat hij ook in zijn evangelie had geschreven: dat Jezus doorheen lijden en dood was gegaan, en dat Hij verrezen was en teruggekeerd naar de Vader in de hemel. Maar Hij had zijn Geest beloofd aan zijn apostelen, zo kunnen zij en ook wij  leven in de kracht van Zijn Geest.

Dit is intens Gods verlangen. Op het moment van Jezus hemelvaart staan de apostelen Hem na te kijken, misschien hopen ze Hem nooit uit het oog te verliezen. Ineens staan er twee mannen in witte gewaden bij hen, en die zeggen:  mannen, waarom staan jullie naar de hemel te kijken? Jezus komt immers terug naar de aarde, op dezelfde wijze als Hij nu naar de hemel is gegaan.’ Met andere woorden: aarde en hemel zijn door Jezus direct met elkaar verbonden. En Hij is niet weg van de aarde, Hij zal voor eeuwig aanwezig blijven door zijn Geest. Dat verklaart wellicht de blijdschap van de apostelen, zoals die door Lukas in zijn evangelie wordt beschreven. Hij geeft de opdracht weer die Jezus aan zijn apostelen geeft: dat ze hem, Jezus,  onder alle volkeren moeten verkondigen. Wanneer Jezus ten hemel wordt opgenomen, baden ze  tot Hem en ze keerden met grote blijdschap naar Jeruzalem terug.’

Met grote blijdschap’: zijn ze dan blij dat Jezus weg is? Nee, natuurlijk niet, ze zijn blij omdat Hij bij hen blijft. Niet als menselijke persoon, maar als Geest, als aanwezig teken van God. En ze zijn ook blij omdat zijn hemelvaart hen de zekerheid geeft dat de aarde niet het enige, en de dood niet het einde is. Jezus is immers verrezen en ten hemel opgenomen. Dus zullen ook zij en zullen ook wij allen verrijzen. Het is de taak van de apostelen en onze taak om daarover te spreken met iedereen die ons lief is.

Lukas  spreekt ook over het ontvangen van de  Heilige Geest . I

Iedereen die bij Jezus hemelvaart aanwezig was begreep wat er gezegd werd in zijn eigen taal. Hier vinden we een verwijzing naar de toren van Babel, waar de mensen een stad wilden bouwen met een toren die tot aan de hemel rijkt, ze wilden gelijk zijn aan God, zij wilden een eenheid van taal, dan krijgen wij naam en worden we niet over de aardbodem verspreidt lezen we Genesis 11, 1-9  

Maar God wil niet dan wij mensen, egocentrisch worden en denken om God niet nodig te hebben en onze luxe materiele wereld als meest belangrijke beschouwen. Daarom deed hij ‘toen’ de mensen vreemde talen spreken, ze begrepen elkaar niet meer en zo werden mensen over de hele wereld verspreid. Hier wordt verwezen naar het plan van God. Hij wil dat wij onszelf niet als de besten en de slimsten en de eersten beschouwen. Wij zien soms op neer op anderen, vooral op hen die vreemde talen spreken en hier bij ons wonen. We worden ongeduldig, staan niet open voor het anders zijn en dat wil God niet voor ons.

Met de neerdaling van de Heilige Geest wil God eenheid, om zo, in verbondenheid met God en met elkaar sterk te staan en Jezus  woorden te kennen. Woorden die ons leren hoe wij moeten leven, zelfs al zijn de omstandigheden soms moeilijk. Maar juist daarom ontvangen we de kracht van Zijn Geest. In die kracht wil God ook dat de apostelen en ook wij vertellen over zijn zoon, Jezus, en wat die voor ons betekent.

10-12-2017 om 00:00 geschreven door GODKENNEN  

Zonder de liefde van God is er meer kans op droogte en leegte in ons leven. Onze takken brengen dode bladeren voort.

Wakker worden en het wonder van Zijn liefde voor mij ontdekken is het grootste geschenk. Ik heb vaak meer het gevoel dat ik een onbeduidende termiet ben en toch weet ik dat God in mij mogelijkheden ziet die ikzelf niet zie.  Hij houdt van mij.

 Paulus schrijft: “nu zien wij nog door een spiegel, leven in raadselen, doch straks van aangezicht tot aangezicht. Nu ken ik onvolkomen, maar dan zal ik ten volle kennen, zoals ik zelf gekend ben. Zo blijven dan: geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de meeste van deze is de liefde” (1 Corinthiërs 13:12,13).

Als ons begrijpen van God slechts een glimp is als door een beslagen spiegel, dan kijken we verlangend uit naar het volledige en ongehinderde uitzicht. God lovend en prijzend voor die dag die eens zal komen!

Voor het leven nu hebben wij al iets heel bijzonders toevertrouwd gekregen. Het is niet te vergelijken met wat ons in het eeuwige wacht, maar het is wel het meest bijzondere in deze wereld:  de onbeschrijfelijke liefde van God.

 Bijbelleessuggestie:

Openbaring 2:7 en 22:12-14

Jeremia 17:7,8

Johannes 15:1-8

Om over na te denken / gespreksvragen:

In hoeverre kent u dit verlangen naar God en deze eeuwige bestemming?

Gelooft u in de vrucht die Gods Geest nu al wil geven (Jeremia 17:7,8 en Johannes

15:5)?

Afsluitend gebed

[7] God heeft ons niet een geest van lafhartigheid gegeven, maar een geest van kracht, liefde en bezonnenheid. [8] Schaam je er dus niet voor om van onze Heer te getuigen.  schrijft Paulus in zijn 2 de brief aan Timotheüs

Daarom bidden wij tot u:

Lieve God, ik verlang er oprecht naar u lief te hebben met heel mijn hart, mijn ziel, mijn verstand en mijn kracht.

Ik wil ook graag mijn partner en kinderen, mijn familie, mijn buren en vrienden liefhebben. Ik wil zelfs proberen mensen te beminnen met wie ik het heel moeilijk heb.

Ik ben mij ervan bewust dat ik echter niet op eigen kracht kan liefhebben.

Ik weet dat u nu mijn gebed verhoort, Jezus heeft ons dat beloofd.

Mijn grootste probleem is de angst om over U te spreken.

Helpt mij alstublieft Heer en breng iemand op mijn weg zodat ik me hierin niet alleen voel.

Geef me de kracht van de Heilige Geest als ik iemand ontmoet die nood heeft aan een goed gesprek of hulp.  Laat me voelen wat de andere nodig heeft, laat me spreken met de juiste woorden. Geef me de kracht te durven bidden met anderen als er iemand daar nood aan heeft.

Ik dank u Heer in Jezus naam

30-11-2017 om 00:00 geschreven door GODKENNEN  

We raden u aan het eerste hoofdstuk van de eerste brief van Johannes nog eens te lezen. Het is zeer kort.

God liefhebben heeft tot gevolg dat wij andere mensen beter kunnen liefhebben en anderen gaan ons ook meer beminnen.

“Als je jezelf in brand steekt komen de mensen graag kijken om je te zien branden”. Men voelt de passie, de eerste liefde voor God, de vreugde en de blijheid. Anderen worden er door gemotiveerd en geïnspireerd. Wij hebben zo enkele priesters in ons midden. Ze stralen de blijheid uit, Gods blijheid, ze zijn altijd positief, klaar voor een grapje, een bemoedigend woord.

Als echtpaar wordt onze huwelijksrelatie ook beïnvloed worden door die

eerste liefde voor God. Naar het voorbeeld van Christus kunnen we elkaar opofferend leren lief hebben, met meer verdraagzaamheid, ook de kinderen profiteren daarvan.

Als wij groeien in de nabijheid en liefde van God, dan zullen ook onze relaties met mensen om ons heen veranderen.

Het leven van veel mensen wordt gekenmerkt door onrust en verwarring.

Als wij proberen onze eigen weg te vinden, dan zullen wij uiteindelijk een innerlijke oorlog ervaren. Wij worden als de verloren zoon, levend van het afval van de wereld, terwijl wij hadden kunnen aanzitten aan het diner van onze Koning. Wij voelen dat er meer moet zijn en zijn op zoek naar het echte leven. Geld en bezittingen, beroemdheid, vermaak of andere goedkope vormen van zogenaamde levensvervulling geven geen blijvend geluk. Blijvend geluk is alleen te vinden als wij omhuld worden door de liefde van God die ons Zijn bovennatuurlijke vrede geeft.

Dan voelen we de tegenwoordigheid van God, wat er ook gebeurt en waar ik ook ben. Dan hebben we een veranderende invloed op de mensen om ons heen. De liefde van God geeft ons een intens gevoel van vrijheid en overvloedige leven zoals Jezus dat heeft beloofd aan iedereen die Hem liefheeft, vertrouwt en gehoorzaamt.

Het feest is begonnen! Laat ons tijd nemen om God te aanbidden, te loven en te prijzen. Misschien moeten we er wel een dag of meer voor vrijmaken, om in de stilte te zijn en te bidden, te zingen, te aanbidden en na te denken over de goedheid van God.

Bijbelleessuggestie:

Lucas 15:1-32

Om over na te denken / gespreksvragen:

1. Wat is uw beeld van God?

2. Wat betekent deze gelijkenis voor u persoonlijk?

3. Voelt u zich ‘thuis’ en ‘welkom’ bij de Vader?

17-11-2017 om 00:00 geschreven door GODKENNEN  

Misschien verlangen we diep in ons hart naar een vernieuwing van onze geest.

Koning David bad: (psalm 51)

Wanneer wij zo zouden bidden dan groeit onze verbondenheid met God, afstand zal verdwijnen, we zullen de warmte van Zijn liefde, en genade ervaren.

‘Die’ ervaring zal ons leven veranderen. De omgang met God zal met ons meegaan de hele dag door. Gods nabijheid hoort dan bij ons leven

We zullen daardoor kunnen weerstaan aan verleidingen en we zullen betere beslissingen kunnen nemen. God is onze leidraad, christus blijft in ons en wij in Hem.

Zo getuige een man die ik ontmoette, hij vertelde me hoe hij dank zij zijn verbondenheid met God alle verleidingen van drank en drugs kon weerstaan.  Ik wil God niet 1 dag loslaten zei hij, want dan ben ik verloren. Hij ontmoette een vrouw en trouwde later met haar. De man stond vol tattoos, had een rot jeugd gehad en in het gevang gezeten. Slechter kon niet. Maar God nam het oude weg, de oude mens die voor zichzelf leefde en in rebellie met God was.

In de plaats kwam een mens met een zuiver hart, standvastigheid, verbondenheid, hij ervaart redding, kreeg vreugde en de kracht van een sterke geest.

Daardoor kon deze man veel betekenen voor andere mensen. Een voorbeeld voor velen. Hij was blij en dynamisch. Hij getuigde van een leven in de kracht van de geest en het licht van Jezus.

In zijn eerste brief schrijft Johannes  [8] Als we zeggen dat we de zonde niet kennen, misleiden we onszelf en is de waarheid niet in ons. [9] Belijden we onze zonden, dan zal hij, die trouw en rechtvaardig is, ons onze zonden vergeven en ons reinigen van alle kwaad. (1 Johannes 1:7).

05-11-2017 om 00:00 geschreven door GODKENNEN  

Vele mensen hebben een tegenovergesteld beeld van God. Wij stellen

ons voor dat Hij schittert achter de muren van de hemel, dat Hij de wenkbrauwen fronst als wij op de hemeldeur bonzen. Wij weten dat wij hebben gezondigd en wij zijn bang voor de confrontatie met Zijn boze teleurstelling. Wij stellen ons voor dat Hij op een ontoegankelijke manier bedenkt hoe Hij ons moet straffen. Met zo’n vertekend beeld van God is het geen wonder dat mensen bang zijn om naar Hem toe te gaan of bij Hem terug te komen.

Zo is God niet, Hij kijkt naar Zijn weggelopen kinderen met ogen van liefde en betrokkenheid. Hij tuurt naar de horizon, elke dag weer opnieuw. En dan – nog voordat wij naar Hem teruggaan – komt Hij ons al halverwege tegemoet en kan Zijn vreugde niet voor Zich houden, hij wil dat iedereen meeviert.

Er is wel eens gezegd dat als wij één stap in de richting van God zetten, dat Hij er meer zet dan er zandkorrels zijn op de stranden van deze wereld. Eerder in hetzelfde hoofdstuk van Lucas lezen we het verhaal van de herder die zelfs de kudde achterlaat om het ene verloren schaap te zoeken. Jezus zegt aan het eind van dat verhaal:

[7] Ik zeg u: zo zal er in de hemel meer vreugde zijn over één zondaar die tot inkeer komt dan over negenennegentig rechtvaardigen die geen inkeer nodig hebben.

Jesaja zegt het nog anders: Zoals de bruidegom zich over de bruid verblijdt, zo zal uw God Zich over u verblijden. (Jesaja 62:5.)

25-10-2017 om 00:00 geschreven door GODKENNEN  

Leven op grote voet is iets anders is dan leven volgens hoge normen

We beschouwen zovele dingen als iets vanzelfsprekends. Mooie kleren, lekker eten, volle supermarkten, fuiven, drank, drugs. Sommige uitspattingen brengen ons tot een lager niveau. Het doet ons denken aan het verhaal van de verloren zoon.  Voor het eerst zag die zoon het slechte in zichzelf. De dwaze rebellie die hem ertoe had gebracht zijn erfdeel op te eisen en te vertrekken. Hoe had hij zijn vader zoveel verdriet kunnen bezorgen en dat alles om een zak geld. Nu weende hij bitter!

De jonge man stond op en besloot naar huis terug te gaan. Hij zou de lange weg terug gaan, hopend dat hij binnen mocht komen en weer een plek kon krijgen. Hij was bereid om het minste werk te doen dat hij zich kon voorstellen, als hij maar weer thuis was en bij zijn vader kon zijn. Maar hoe zou hij ontvangen worden? Zou zijn vader hem er niet uit smijten?

Na een lange reis kwam hij langzamerhand dichter bij de plek waar hij vroeger woonde. Het was al avond en hij keek onzeker rond. Aan het eind van de weg zag hij iemand die op zijn vader leek. Die persoon keek speurend naar de kruising van de weg en de horizon – zijn richting. De man kwam overeind en begon te rennen. Het was het hollen van een oudere man die in jaren niet zo hard had gelopen.

Het was de jonge man nu duidelijk! Die oudere man was zijn vader die hem meer dan halverwege tegemoet wilde komen. De heimwee van de zoon was niets vergeleken bij het verdriet dat de vader had over de afwezigheid van diens zoon. Vanavond zou er een feest zijn, zoals er nog nooit gefeest was in dat huis. (van Lucas 15:11-32)

 Het verhaal van de verloren zoon is een illustratie van een terugkeer naar de liefde van God nadat iemand er afstand van heeft genomen. De

jonge man bedacht hij van welke hoogte hij gevallen was.Hij voelde spijt, wou vergiffenis vragen en ging naar huis terug.

Maar het meest opvallende element in het verhaal is niet de beschrijving van de gevoelens van de zoon, maar het adembenemende van de manier waarop de Vader naar de terugkeer

uitzag. Hij wacht geduldig op diens terugkeer en groet hem op een manier die tegengesteld is aan wat wij verwacht zouden hebben. Geen bitterheid of verwijt. En er was geen sprake van dat de zoon moest werken voor het terugwinnen van zijn positie als zoon.

We lezen verder bij Lukas hfdst 15 vers 20 . Zijn vader zag hem in de verte al aankomen. Hij kreeg medelijden en rende op zijn zoon af, viel hem om de hals en kuste hem

Dat vers ontroert.  Het vertelt alles wat ik moet weten over het karakter van God.

Komt uw beeld van God overeen met de beschrijving van Lucas 15? Hij kreeg medelijden en rende op zijn zoon af, viel hem om de hals en kuste hem.

Jezus wil dat wij ontdekken dat God een Vader is, die overloopt  van blijdschap en liefde om zijn kinderen . God wil ons ook omhelzen, ons in zijn armen sluiten, ook al hebben we verkeerde dingen gedaan,

Kan dit beeld van God de Vader ons helpen om ons naar God te richten of ons terug naar God te richten?

15-10-2017 om 00:00 geschreven door GODKENNEN  

“Wij hebben lief, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad” (1 Johannes 4:19).

De houding van ons hart moet veranderen. God vergeeft ons alles uit het verleden als wij Hem dat vragen en spijt betuigen. Dan komt er een nieuwe inspiratie om Hem te dienen. Met nieuwe blijdschap en toewijding.

Voor een nieuwe start is het evangelie van Johannes een aanrader.

Ik lees slechts, 1 of 2 verzen en laat het bezinken, Ik wil begrijpen wat Jezus wil zeggen. Ik wil ook meer bewust zijn van kleine dingen die aan mij gebeuren en dank God voor kleine dingen.

De bestudering van Gods Woord is echt belangrijk, het wordt dan iets van onszelf. De woorden kunnen dan van de pagina’s afspringen en ons leven weer nieuwe energie geven.

Frisse nieuwe vreugde bepalen dan onze daden, waarbij we God moeten vragen dat hij ons leidt. Hij zal ons nieuwe energie geven. Door Jezus weten we dat we alleen maar de juiste dingen kunnen doen door de nabijheid en kracht van Gods Geest.

Het is ook belangrijk is om te vragen dat we iemand mogen ontmoeten die ons helpt in onze zoektocht naar Hem.

05-10-2017 om 00:00 geschreven door GODKENNEN