Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
05-09-2009
B.P.P.D.... en jeu de boule?
Ooit vierden we zo onze vakantie- 1982-. Hier zijn we in Oostenrijk mèt de van der Deens èn de Wagenvoorts. Rick vond het prachtig! Op de foto mis ik Mark en Berend. Wie van de twee zou de foto hebben genomen?
In Austria 1982 with friends and the Wagenvoorts. Rick enjoyed it very much.! On this picture Mark and Berend are missing. Who of the two of them made this picture?
En..? Ik kijk Wim vragend aan.Wàt zei- d-ie? Ik heb een vrouwenkwaal nou ja.... een kwaal die meer bij vrouwen dan bij mannen voorkomt. Dat was even weer schrikken gisteravond. Wim werd ineens heel duizelig en misselijk. En zweten meneertje Zijn overhemd en hemd waren al snel kletsnat. Ik had al een bak klaargezet vanwege de misselijkheid. Ik heb steeds op het punt gestaan om de Huisartsenpost te bellen. Maar nee dat hoefde nog niet. Twee jaar geleden op een zondagavond heeft Wim hetzelfde gehad alleen erger. Toen tolde alles om hem heen, de huisarts van de Huisartsenpost kwam, de Ambulance kwam, hartfilmpjes enz enz. Omdat hij een pacemaker heeft hebben ze hem een nacht in het ziekenhuis gehouden. Maar er was verder geen bijzonders en kon hij de volgende morgen weer naar huis. Volgens onze huisarts toen had het iets te maken met het evenwichtsorgaan. Vanmiddag ging hij toch maar opnieuw naar de huisarts. Helemaal happy was hij nog niet. Opnieuw de diagnose dat wat hij heeft gehad B.P.P.D. heet (moeilijk woord met de D van Duizeligheid) en op internet moest hij de oefeningen opzoeken die zouden helpen. Dat doet hij voorlopig 3 x per dag. Vanmiddag heeft Rick zn eigen persoonlijke slaapzak uitgezocht bij de Kampeerhal, een héle grote met lakenzak. Hij kocht er meteen maar een set jeu de boule ballen bij. We gaan immers richting Frankrijk. Tenminste . Misschien heb ik die slaapzak wel voor niks gekocht, zei Rick. Nou ja, bij Johan op de camping kun je ook jeu de boulen..... Maar Wim voelt zich weer helemaal fit. Dus we gaan gewoon en passen onze bezigheden gewoon aan de omstandigheden aan.
Voor diegene die denkt: waarvoor dat engels en dan ook nog niet perfect? M'n Amerikaanse familie is blij met deze poging.
And ? Whàt did he say?I looked at Wim and he answered: I have a womens disease an illness- or handicap- that is more of regular occurrence at women That was frightening yesterday evening. Wim became very dizzy and felt sick. Several times I asked him if I would phone the docter, but not yet. Two years ago on a Sunday evening- he was just waiting for the sport on tv- it happened the same, but worse. Than the docter came then the ambulance. Because of his pacemaker they took him to the hospital and kept him there for one night. But next morning he was alright and could go home again. Our family docter said it could be something with his balance organ. This afternoon Wim went again to our family docter and he got the same message .. his balance organ. Well see. The diagnose will probably be a B.P.P.D a difficult word with the D of dizziness- On the internet he could find some exercises which should help him. So he had to do that 3 x a day. This afternoon I went with Rick to a Campingshop to buy a sleeping bag for his holiday with us to Normandie. If indeed we are going.. Perhaps I have bought my sleeping bag for nothing, Rick said. But Wim is totally fit again. So we shall go. Just not in a hurry but with moments of rest. Well see.
Natuurlijk een foto van de nieuwste telg in de familie: Olaf Hendrik Wagenvoort. Berend en José zijn er maar wat blij mee. Voor Sascha was het blijkbaar even slikken. Al die mensen die vooral naar de baby gingen kijken en pakjes meebrachten voor dat kleine ding. Nee dat is even wennen. Vandaag was ze een dagje bij opa Ben en oma Diny en had ze even alle aandacht. Toen bij ons indertijd lang geleden . Rick geboren werd in Aalten, was Gerhard 21 maanden en ik zie hem nog zo de trap op kruipen voor Wim uit. Eerst leek er nog niet veel aan de hand, maar toen de kraamhulp weg was werd het anders. Als baby Rick in badje ging, wilde Gerhard ook. Dat deden we er maar achteraan. Wanneer ik in bed Rick lag te voeden kroop hij tussen ons in en duwde venijnig net zo lang tot hij in het midden lag. Het heeft een week geduurd en toen was hij er aan gewend dat hij niet de enige was. Ik moet zeggen dat toen Mark geboren werd dit helemaal niet speelde. De jongens vonden het prachtig om een nieuw broertje te hebben. Wat dàt betreft: gewoon doorgaan
This picture shows the newest baby boy in our family: Olaf Hendrik Wagenvoort. Berend and José are very happy with him. For little sister Sascha its different. All those people visiting and looking at that new baby, bringing surprises for little Olaf. No that takes some getting used to it. Today it was opa and omas day. Diny went to keep her and spend the day with her. There are grandparents for, isnt it?
Long time ago when Rick was born in Aalten, Gerhard was just 21 month old. When I close my eyes I see him coming upstairs with Wim to have a look at his little brother. He was not impressed. As long as the maternity nurse was there nothing happened, but afterwards he became very jalous. When I put little Rick into his bath he wanted too. When I was feeding Rick he climbed on bed or on my lap he wriggled himself between the two of us. It took about a week before he was used to that new situation. I have to say that when Mark was born a few years later no problems at all. The boys did like it very much to have a new little brother. So you see . just go on
Een half uur later thuis dan gepland. t Zweit steet mien nog op de rugge. Ik was bij Rick om kennis te maken met zn begeleidster van De Leite. Samen met Rick hebben we overlegd wat voor begeleiding het best bij hem past. Voor Rick is begeleidster Inge een goede uitlaatklep. Hij vertrouwt haar helemaal. En dat voorkomt al veel stress. Na de vakantie gaat hij bv iedere week een keer uit zn werk naar het eetcafé waar er met 12 anderen en een stuk of vier begeleiders gegeten wordt. Het was goed haar even te ontmoeten. Als ik naar huis ga staat mn auto zowat klem. Iemand heeft zn auto er achter geparkeerd en wel zo dat ik met mn gebrekkig gevoel voor techniek er met geen mogelijkheid uit kan komen. Ik ben wel 10 keer naar voor en weer naar achter gereden, maar als ik door zou gaan raak ik of de éne of de àndere auto. Weer terug naar Rick. Die komt de trap al af. Op dat moment komt er een jongeman aanrijden die me heel handig lijkt. Zo te zien heeft hij zijn moeder bij zich die een stapel gebak met zich mee torst. Ik kijk hem maar eens smekend aan en vraag of hij dit waagstuk aandurft. Hij neemt de toestand in ogenschouw, glimlacht even ondeugend - zie hem denken... vrouwen achter het stuur..- en stapt achter het stuur. Na een paar keer heen en weer is de auto er uit. Bedankt buurman van Rick! Lang leve de jeugd!
Im half an hour later than I expected, when Im coming home from Rick. My back is wet of sweatening. I was at Ricks home to meet his attendant. She comes every week to talk and advise. He is trusting her entirely. That prevents Rick getting stressed. She is trying to improve his socializing. When hes back after his holiday he will go to an eetcafé to eat there with 12 others and 4 attendants and to have a good time together. It was good to meet her. She is very professional. When I go home I cannot drive my car out of the parking place. An car has been parked very close behind mine. And with my lack of technical feeling!! I tried it ten times at least to get out but when I would have gone further I would have damaged one or another car. Back to Rick again But than there is a young man coming with his car. He seemed very handy to me with his own car. I give him a pleading look and ask for help. He looked at the situation, smiled a bit naughty (women...driving cars...) and jumped at the wheel. A few times forwards and backwards and . . ready. Thank you very much! Long live the youth!
Enten we wel of enten we niet? Thats the question! Jarenlang hebben we de ponys laten enten tegen influenza en tetanus. Zo ook buurman Jans. Het is een kostbaar gebeuren, vooral bij meerdere ponys en honden. Dokter Harry is er toch en daarom laten we Tessa dan maar gelijk de jaarlijkse inenting geven. Ja je wilt goed voor je beesten zorgen. Jans had al eens geïnformeerd bij andere ponyeigenaren:Laten jullie je ponys ook enten? De meeste dus niet. We vroegen dit vanmorgen aan onze dokter Harry. Inderdaad is de kans dat ze ziek worden klein, maar wanneer je een ziek paard hebt gezien wil je dat toch bij je eigen paarden voorkomen. Maar niets moet. De kans dat je paard of pony ziek wordt is kleiner dan de kans op brand, zegt hij eerlijkheidshalve. We laten nu in elk geval enten en volgend jaar zien we nog wel. Voorlopig zijn ze weerbaar tegen de griep èn tetanus. We krijgen ook de injectiespuitjes met Ivomec voor de schapen. De schapen en ponys worden meteen aan een inspectie onderworpen. Harry pakt Bram eens stevig in de rug. Hij is tevreden. Dan zijn wij het ook. Hè daarna lekker een uurtje bramen geplukt met Susan. Altijd gezellig om dat met zn tweeën te doen. Het werkt lekker ontspannen voor je geest en inspannend voor je body, als je tenminste net als ik de braambossen induik met de wandelstok. De dikste bramen zitten altijd het verste weg.
Do we vaccinate or not? Thats the question. Every year until now the vet came to vaccinate the ponys against influenza and tetanus. And also neighbour Jans did. Its rather expensive, especially when you have more ponys and dogs. Docter Harry is here and we decide to ask him about the necessity of that vaccination. You want to take care of your animals, isnt it? Jans already had asked other pony owners about that vaccination. Most of them did not. Indeed, doctor Harry said, The chance the horses to get sick is small but when you have seen those very sick horses you want to prevent it. But its not an obligation. This year we decide to vaccinate and think about it for next year. Now they are prepared. Weve got Ivomec for the sheep too, its against all kind of worms. The sheep and ponys are also inspected by our vet. He is content about their condition. So we are. Hè then we go out for a nice hour of blackberrying, Susan and I. Its fun to go along the blackberry bushes with the two of us.. Its relaxing for your mind and rather a strain for your body, if you go like I did jumping into the bushes with the walking stick . The largest ones always are on the highest spots, you know .
De bronzen scheepsbel bij het hek klingelt. Meestal is dat iemand die hier vreemd is of die bang voor onze enthousiaste honden is. Dit keer is het een man die namens de gemeente komt kijken naar de sloten die om ons grondstuk liggen. Toen we laatst op het Gemeentehuis waren hebben we gelijk ook maar gevraagd naar het onderhoud van de sloten. Een groot deel is nu helemaal overwoekerd met braamstruiken. Deze weken is dat wel aardig want er zitten hele lekkere bramen aan. Maar Wim zit al maanden zo niet langer er tegen aan te hikken hoe hij ze schoon zou moeten krijgen zodat er weer een goede afwatering komt. Deze meneer heeft een plattegrond bij zich van ons perceel en vertelt tot grote opluchting van Wim dat de sloten bij de gemeente horen en dus ook het onderhoud er van. Voor kerst gaat het nog gebeuren. Ineens ziet Wim het weer helemaal zitten. Vanmiddag kwam ook onze timmerhulp even naar een verrot kozijn kijken. Hij kreeg meteen een rondleiding over ons erf, de schapen, de ponys , de kippen en de Finse Kota. Als ik jullie was ging ik hier nooit meer weg. Alleen straks regelrecht naar het bejaardencentrum! Wie weet!? Maar morgen ga ik eerst met Susan nog op bramenjacht. Het is een goed bramenjaar. Terwijl er anders meer bramenplukkers langskomen heb ik nu nog niemand met een emmertje en een wandelstok gezien. Fijn voor ons. Vadertje Haan heeft toch pech gehad. Toen Jans hem uit de bench en in het kippenhok wilde doen, vloog hij hem aan en Jans heeft nu een paar lelijke krabben op de hand. Dat had vadertje nu net niet moeten doen. Hee hef t koppie dr al af, zei Jans vanmorgen.
The bronze ship bell next to the gate is ringing. Its often somebody strange or who is afraid of the enthusiastic dogs. But now its a man from the town hall who will have a look at our ditches along our parcel. A large part of them are totally overgrown with blackberry bushes. This time of the year I like it, because of the delicious blackberries. Its only that Wim is anxious about the problem how to clean those ditches so there will be a good drainage of our meadows. A few weeks ago we were at the town haal to ask about those ditches. This man shows us a plan of our parcel and tells us to Wims relief that the ditches have to be cleaned by the local authority. Before Chrismas it will happen. So Wim is happy again. This afternoon a carpenter came along to look at a window frame that has rotten. Heve got a walk around our yard, the sheep, the ponys, the hens with chickens and we showed him our Finnish kota. He said: If I were you I never would move somewhere else, only to the retirement home! Who knows? Also tomorrow Im going blackberrying with friend Susan. Weve a good blackberry year. Its a pity for him, but father cockie was unlucky after all. When neighbour Jans would let him out of the bench into the henhouse he attacked Jans. Jans has got a few ugly scratches on his hand. Thats what father cock never had to do. So hes got the worst of it.
Tessa en Queeny bij het hek
Vadertje kijkt toe hoe de kloek met haar kleintjes zich te goed doet aan het voer in de bench.
De eerste kleinzoon voor Ben en Diny is geboren, een stamhouder zoals dat vroeger gezegd werd. Berend en José hebben een zoon en Sascha dus een broertje. Gisteravond belde een opgetogen en opgeluchte oma Diny. Alles goed met moeder en zoon. En met de vader niet te vergeten. Olaf Wagenvoort heet de nieuwste telg in onze familie. We wensen Berend en José alle geluk van de wereld met dit nieuwe wereldwonder. Ik zit nog wel op een foto te wachten dat snappen jullie wel hè? In Hattem wordt er ook een baby verwacht. Gerard en Jetske hopen in november de vierde baby te krijgen. Of dat weer een meisje wordt? Op de echo was nog niets te zien wat op het tegendeel wees, maar je weet het niet ..
Ben and Dinys first grandson is born, their first son and heir as they called it in former days. Berend and José have a little boy and Sascha a little brother. Yesterday evening oma Diny phoned in a rapture of delight and relief. Mother and son are well. And also the father, dont forget him! Olaf Wagenvoort, thats the newest descendant in our family. We all wish Berend and José all kinds of happiness with this new little son. Im just waiting for a picture . you see?
In Hattem they also are waiting for a baby. Gerard and Jetske van der Kolk are expecting their fourth child in November. Will it again be a girl? On an echo nothing was to be seen that proved to the contrary, but you never know .
De beide kerken van Emmen Oost. Links De Voorhof met de enorme klokketoren.
Zaterdagmiddag- instructiemiddag. Robin gaat Rick uitleggen hoe de tent opgezet moet worden. Rick zn vakantie komt in zicht en hij mag de tent van Robin mee. Wij gaan ook even kijken. Het regent dat het giet maar onder de carport is het droog en wordt de instructie luid en duidelijk door Robin gegeven. Handig tentje. Als je de drie bogen gespannen hebt staat hij al en hoeft de rest alleen maar vastgezet te worden. Judith verwent ons met soep en brood en we hebben een heel gezellige middag. Tot kwart voor 7. Dan schiet Wim ineens overeind:De kerk de kerk . kosteren . Hij schrikt zich een ongeluk. Hij had om half 6 in de Voorhof moeten zijn om de voorbereidingen voor de kerkdienst van morgen te doen. De klok wordt altijd geluid van 6 tot 10 over 6. De bloemen worden gebracht. O o, wat heeft hij er een hekel aan. Wanneer we thuis zijn gaat hij toch maar even kijken en de andere werkzaamheden doen. Och morgen staat de kerk er nog wel en kunnen de bloemen vast wel op tijd voor in de kerk staan. Misschien zijn de buren van de kerk zelfs wel blij, want eerlijk gezegd is het een vreselijk geluid... die klokken. Wim zit nu in de sauna zoals bijna elke zaterdagavond en kan weer ontspannen. De volgende keer dat hij dienst heeft is 5 december en dat staat alvast genoteerd in de agenda!
Saturday afternoon- instruction day. Robin is going to give the instruction about setting up the tent. Ricks holiday is coming and he may use Robins tent. We also go there and have a look too. Its raining cats and dogs, but its dry beneath the carport. Robins instruction is loud and clear. Handy little tent it is.. When you have tightened the three bends, hes standing up and you only need to tighten the cloth of the tent with hooks. Judith cooked a very tasty soup and we had a nice afternoon together. The cycling of the Vuelta in our own Drente was on tv and the boys are excited about it. Until a quarter to 7. Then Wim jumped up shocked :The church the church Im the verger this afternoon. He should have been at the Voorhof at half past 5 to do some arrangements before the service tomorrow. And always the bell ringing from 6 o'olock to 10 minutes past 6. The flowers will be brought in. o..o.. what a frightening. When we are back at home he goes to have a look and do some arrangements. Och the church will be there tomorrow and the flowers can be brought in then too. Perhaps the people nearby the church will be glad missing that bell ringing because strictly speaking it is a terrible noise. Now hes sitting in his sauna sweating and relaxing like most of the Saturday evenings. Next time when its his turn to be verger again is on December the 5th and thats already written down in his agenda.
photo: both churches in Emmen-East On the left de Voorhof with its huge bell-tower.
Hè dat is een pak van mn hart. Vader Haan wilde maar niet in de hondenbench. Hij hield de wacht terwijl de hennetjes en de kuikens zich tegoed deden aan het voer dat ik drie keer per dag in die bench strooide. Soms joeg hij een jong hennetje er weer uit. Tja verschil moet er wezen, ook in de dierenwereld. Vanmiddag gingen we even naar Emmen om boeken te ruilen, even naar de ANWB enz. Ik had weer voer gestrooid. Ik denk dat vadertje toch even in de bench is geweest in die tijd, want toen we goed en wel thuis waren steeg er een gejuich op vanaf het terras. Vader haan was in de bench en Wim had gauw aan het touwtje getrokken en nu zat hij gevangen met twee hennetjes. De ene hen redde zich nog door uit de smalle opening, waar de bodem in moest worden geschoven, te ontsnappen, maar de haan plus één hen hadden we! De aanhanger werd achter de auto geknupt en daar ging het richting buurman Jans. Wim had hem al gevraagd of hij morgen met de buks wilde komen omdat wij die grote haan niet te pakken konden krijgen. Ik vond het maar niks. Ie-j heb ok helemaole gien geduld, hee kump vanzelf wel een keer, a-j em wieter maor neet voert, vond ik. Nu hoefde dat tenminste niet meer. Even later komt Wim terug en meldt, volgens mij ook opgelucht: De hane hef geluk. Hee zit al met zien hennegien bi-j Jans in het hok. Jans von et zon mooie jonge hane dat hee noe zien eigen olde hanen geet slachten."
Father Cock is lucky.
Hè, thats a load of my mind. Father Cock didnt want to go into the dog bench. He was looking after his hens and chickens while they were eating in the bench in which I put the feed three times a day. Sometimes a youngster was chased off the bench. O yes he is the boss. This afternoon we went by bicycle to the village of Emmen to go to the library etc. Before that I had sprinkled seed in the bench. I think the cock went in and out a few times. When we came home and packed out I heard Wim shouting :Ive got him. Father Cock was caught. Within the bench Wim brought him with one of the hens to neighbour Jans. Otherwise tomorrow Jans would have come to us to shoot that cock. We have too many chickens, about 20 and they all are sitting everywhere in the trees and on the roof of the henhouse and also like this on our table. Always one of the hens is hiding and breeding somewhere and suddenly they are back in the ren with a couple of chicks. I enjoyed it, but it's too much, you see. So that has to come to an end. After a while Wim came back, he seemed happy, and said: Our father cock is very lucky. Jans found out he's such a young and beautiful cock that he has put him ànd the hen already in his henhouse. Tomorrow Jans will slaughter their own cock, an older one. Also I'm feeling happy too. But this morning I missed his crowing.
foto: de grote pan met de originele van der Kolknassi mèt pindasaus.
Hoewel ik er dit jaar niet zo tegen op zag om jarig te zijn, blijft het een spannende bezigheid. Ik heb wel eens een verjaardag overgeslagen wanneer we op vakantie zijn, maar ja . je blijft wel jarig. Ik vier het nu in kleine kring en ik heb het geweldig naar de zin gehad. Overdag een vriendin, een buurvrouw, Ben en Niesje en de kleinkinderen. Het was immers woensdagmiddag. En tegen de avond had Wim de pan met de echte van der Kolknassi klaar. Vanaf het moment dat de jongens met aanhang vanuit hun werk ook arriveerden moest ik verplicht blijven zitten. Heerlijk! De blender die ik wel graag wilde hebben om allerlei lekkere smoothies en shakes te kunnen maken hadden we samen al gekocht. Ik heb een zee van bloemen, lekkere bodylotion en bonnen om te besteden. Ik had van Mark en Jennifer een speciale bon gekregen van een Artistshop om verf of een doek te kopen. Vreemd bedrag stond er op 39,95. Ik vroeg Mark of hij daar een bedoeling mee had gehad. "Stond er soms een mooi doek voor dat bedrag in die shop van onze Kapitein Nemo"? -Zo wordt hij nl ,door zijn stoere uiterlijk en het feit dat de winkel voor kunstenaarsbenodigdheden in de Kapitein Nemostraat gevestigd is, liefkozend genoemd door onze schildersgroep.- Nee hoor, zei Mark. Maar die man moest het bedrag voluit op de bon schrijven en dit wilde ik hem wel even zien doen. Veertig was een makkie geweest". Tot slot kwam ook zus Diny met Ben vanuit de Achterhoek. Met hen hebben we de avond uitgezeten en plannen gemaakt voor ons tripje in oktober naar Schotland en wie weet .? Als we gezond mogen blijven nog eens samen op familiebezoek naar de USA? Nee door al deze bezoekjes en kaarten en telefoontjes ben ik steeds weer blij verrast. Voor ik het bed indook keek ik nog even de mail na en tot mijn verrassing zag ik dat er een speciale mail van Curtis en Berdena was uit Minneapolis. Al met al .. ik heb ervan genoten! Dank jullie wel allemaal!
Eindelijk heb ik mijn gezin eens helemaal bij elkaar en ik wil graag met z'n allen op de foto. Ben offerde zich op en daar begon het spektakel. Nou dit is het geworden! De boys links: Rick, Gerhard en Mark, daarnaast Jennifer en Judith met Eva en Robin op de voorgrond, En daaraast Wim en ik.
My entire family all together on my birthday. And I would like to have a picture with all of us. So Ben van der Kolk offered himself to take them. The boys from l. to r.: Rick, Gerhard and Mark, Jennifer with Eva, Judith with Robin and the two of us on the right. And Queeny in front.
Mijn hele gezin. Van l naar r Rick, Gerhard, Mark, Jennifer met Eva, Judith met Robin en wij tweeën. Op de voorgrond Queeny
Dat haar van mij dat is wat! Ik ga regelmatig naar de kapper om het bij te laten knippen, maar toch. Mijn haar is supersteil èn eigenwijs. Aan de linkerkant valt het naar achteren en rechts naar voren. Dan zitten er aan de achterkant een paar kruinen. Ik wilde het maar wat langer laten groeien, maar begon volgens Wim op een gegeven moment op ma Flodder te lijken. Dat zal je gezegd worden door je liefste. Ik hield het haar al wat weg uit mn gezicht met zon beugel, minder Flodder zal ik maar zeggen . Vanmorgen volgde weer overleg met mn kapster. Nu zijn de zijkanten korter gehouden. Wim vond het meteen vééél beter. Benieuwd wat Diny er morgen van zegt. Die heeft zulk gemakkelijk haar. Die knipt het zelf en dat van Ben ook. Vorig jaar is ze één keer naar de kapper geweest voor de bruiloft van Jaap en Mirjam. Nou dat mag in de krant. Laat het toch af en toe eens in model knippen adviseerde ik haar, want dan staat het nog mooier. Ach dat gepruts an de kop, daor heb ik toch zon hekkel an! Tja daar kan ik niks tegen in brengen. Dat is persoonlijk. Ikzelf vind dat gepruts wel aangenaam.
Deze kleine Laska ging mee, wel niet erg afschrikwekkend zo te zien. Maar ze kon hééél hard blaffen.
Het is bramentijd. Ik heb er een paar jaar niet veel op uit gedaan. Dan ben je net terug van vakantie of nog net niet en dan komt er niet zo van. Ik ben gek op bramen, bramensap, bramengelei. Het moet bovendien heel bloedzuiverend zijn. Ik heb zelf een recept bedacht, wie weet bestond die al wel, van een soort jam, gemaakt van bramensap met vlierbessen en kleine stukjes appel. Als de vlierbessen nog niet helemaal rijp zijn vries ik alvast het bramensap in tot het vlierbessentijd is. Ooit heb ik er een goede beurt mee gemaakt toen ik een afspraak bij de tandarts vergeten was. Toen ik voor de nieuwe afspraak kwam bracht ik een potje bramen-vlier-appelgelei voor hem mee. Hij is het nooit vergeten. In de tijd dat we in Hengelo woonden, o zóóó lang geleden de kinderen gingen nog naar school, ging ik er vaak op uit om in de houtwallen richting Boekelo bramen te plukken, soms met Marijke of Betsy. Maar ook wel alleen. Gewapend met emmertjes en een wandelstok ging ik op pad. Wanneer ik alleen ging nam ik kleine Laska vaak mee. Een hond schrikt mannen met slechte bedoelingen af toch? En . het broodmes dat ooit van mama was in de fietstas. Ha! Niet dat ik er ooit mee zou steken, maar gewoon voor mn eigen, en meer nog Wim zn rust. Toen ik het pas nog aan Gerhard vertelde kwam die niet weer bij:"Je denkt toch niet dat je de kans kreeg daar iets mee te doen". Weinig dunk van z'n moeder in de kracht van haar leven.... Ik kom net terug van een rondje bramenpluk hier vlakbij samen met Tessa en Queeny, maar tegenwoordig zonder broodmes. Die doet nu dienst in de caravan, gewoon waarvoor het bedoeld is.
Over het algemeen slaap ik goed, maar soms is het zo druk in mn hoofd dat ik die niet op tijd leeg kan maken en dan blijven de gedachten rondtollen. Ik probeer dan zoals ik geleerd heb op de yoga om alle gedachten te laten komen en rustig weer te laten gaan.. Vannacht lukte dat niet en ondanks een beker warme melk om half twee was ik om half vier nog wakker. Gek is dat! Maar nu, midden op de dag, tol ik bijna om van de slaap. Heb ik straks wat in te halen. Je gaat dan zitten denken wat je zo uit de slaap kan houden. --In de eerste plaats koffie s avonds. Daar word ik wel erg helder van. Drink ik dus niet meer na half 8. --Ten tweede niet meer dan één glas wijn s avonds. In de meeste wijn zit sulfiet en daar ben ik allergisch voor. Dan begint me alles te jeuken. Misschien is er wel meer waar ik zo onrustig van word. Ik moet maar eens onthouden wat ik eet of drink s avonds. --Dan verder : vergaderingen en drukke visites. Zijn ook bij de top 3 om wakker van te liggen. Heb ik dus ook niet vaak meer. Je kunt beter iets bedenken om juist ìn slaap te komen. Eigenlijk ben ik een avondmens. Ik kan gerust om 11 uur s avonds de wc staan schoonmaken, tot grote ergernis van Wim. Die kan zich dat na 46 jaar nog steeds niet voorstellen. Maar . een beetje lichamelijk werk helpt ook. De beste tip is: Lekker een ontspannende film kijken. Laatst heb ik samen met Susan bij haar thuis op de bank Mama Mia gekeken. Daarna op de fiets naar huis beetje frisse lucht snuiven en even de hond aaien. Dat moeten we vaker doen.
Zaterdag 22- 8. Natuurlijk had ik deze week meer willen doen, vooral meer fietsen. Maar als de hitte zo toeslaat als woensdag en donderdag ben ik nergens meer. Het was mooi om op de terugweg toen we nog even bij Ben en Diny langs gingen te zien hoe Josca helemaal op de plek is bij hen. Ook met teckel Jippe is het koek en ei. Toen we aankwamen lag Josca bij de wei op paard Vera te passen. Ik verbeeld me steeds dat ze me herkent, maar volgens Ben net als zn vroegere bazin Jannie al zei . is het een allemansvriend. Toch denk ik .. Mark had alles hier aan het Schoolpad perfect verzorgd, de dieren, de plantenbakken en zelfs de tuin was gesproeid. De laatste dag was het niet nodig, maar met het onweer was de stroom er wel afgeslagen. Dan is het toch goed dat er een oppas is. Alles is weer bij het oude. Tessa is er weer, het terras is schoongeblazen, schrikdraad vrij gemaakt van takken, boodschappen gedaan, voor Rick een hele gezond diner gemaakt met veel groente. Nu zit Wim op tijd in de sauna want vanavond komt er weer een James Bond op tv . En dat mag je niet missen vindt hij.
De landingsplaats... over de brug en aan de rechterkant.
Op die héééle warme dag, 20 augustus 2009, de mussen vallen bij wijze van spreken dood van het dak, rijden Wim en ik rustig in Vorden en omgeving. De stop is bij Super de Boer waar een goede airco voor een tussentijdse verkoeling zorgt. Op de terugweg rijden we via de Schuttestraat weer richting Linde en zien dat de VVV hier niet stilzit. Een lekkere zitplek is er gecreëerd aan de Hissinkbeek vlakbij 't Hissink en de Leopoldhoeve. Daar in de schaduw en met een zoel windje in de rug zitten we even. Als we 20 jaar geleden onze eerste Swalbennest (van Knaus) hebben kamperen we ook al bij Johan en Joke achter het -toen nog- kippenhok en stoppen we hier met de auto. Dan is er nog geen picknickplaats of iets van die orde, maar wel een mooie platgetreden plek, precies goed om lekker te zitten lezen. We slepen een paar klapstoeltjes en boeken mee naar de kant van de beek. We zitten er amper 10 minuten of een prachtig schouwspel ontvouwt zich. Familie Zwaan komt aan zwemmen met 10 prachtige jongen. We willen het fototoestel al in aanslag brengen wanneer vader zwaan zich regelrecht naar ons toe beweegt, zo te zien met een kwaaie kop. Ik ben al heel snel in de benen en sta al in het bos. "Wim kom op.. die beeste bunt geveurlijk as ze oe niet mot". Wim was nog nooit voor een eend of zwaan uitgeweken en is dat ook nu niet van plan. Tot vader zwaan met vleugelgeklapper de wal op komt. Ik kan je vertellen dat Wim snel naast me staat met z'n klapstoeltje en met blote bene in de brandnettels. We begrijpen dat dit de vaste landingsplaats van de familie is en hebben ze maar gauw met rust gelaten.
Niet iedereen heeft ideeën om iets origineels te kunnen geven bij een bezoekje of een verjaardag. Als je vaak zon bezoekje hebt wordt het een dure bedoening al gun je je gastvrouw/-heer alle leuks of lekkers van de wereld. Wanneer je zelf bloemen in de tuin hebt wordt het al een stuk gemakkelijker. Pa en mama brachten vaak aardappelen en groenten uit eigen tuin mee. Wims moeder meestal een pak koffie en tante Gerritje later een koek of bonbons. Daor he- j altied wat an. Gisteren kwamen we op de fair natuurlijk veel tegen wat een leuk cadeautje zou kunnen zijn. Met Dirkje, Diny en Joke kwamen de verhalen natuurlijk weer los. In een familie kreeg een opa op zn verjaardag een doos sigaren. Hij rookte altijd Willem 2, maar deze doos was van het merk Ritmeester. Hij probeerde er één, maar dat viel toch tegen als je altijd Willem 2 gewend bent te roken. De doos bleef verder dicht. Toen kwam dat bijna vergeten verjaardagsbezoek aan een zwager. O gutteguttegut,,, ik hebbe niks in huus um met te nemmen. Maor ik wette wel dat hee van een sigaartje holdt, klonk het. De doos Ritmeester kwam te voorschijn en een Willem 2 sigaar kwam op de lege plek. Opoe plakte de doos netjes dicht en klaar was Kees . Dat meer mensen op dezelfde manier zich er uit redden, bleek een jaar later. Opa was jarig en kreeg opnieuw een doos sigaren van een andere verjaardagsgast. Toen oma de doos nog eens bekeek zag ze de afwijkende sigaar zitten en het plakbandje waar zij de doos zelf nog mee dichtgeplakt had. Mama vertelde vroeger eens dat de familie Eggink deze gewoonte van verjaarscadeautjes afgeschaft had. Die brachten alleen zichzelf mee wanneer er een verjaardag was. Geen gek idee. Toch probeer ik het vaak met een bloemetje of een zelfgemaakt potje jam. Iedereen mag het toch zelf weten. Voor tante Heintje brachten we een mandje met pruimen uit eigen tuin en een glazen flesje- van Switch natuurlijk- met wat takjes van een klimroos, eveneens uit de tuin van Ben en Diny. Maar ik weet zeker dat we zonder pruimen en vaasje rozen net zo welkom waren geweest.
Dit is de dag van de Fair, de Countryfair in Vorden. Het is minstens 6 jaar geleden dat ik zoiets bezocht heb. Toen raakte ik in de ban van de Finse kota. Die kwam er. Ik ben dus gewaarschuwd het kan geld gaan kosten. Joke heeft ook zin om te gaan, Wim niet. Dus deze twee schoonzussen stappen op de fiets en rijden door het prachtige Vordense bos naar Kasteel Vorden waar de Fair gehouden wordt. Man man, wat is hier veel te zien. Allemaal nodig ? Nou nee! Dat is het nou net een grasveld vol leuke onnodige spullen ., maar leuk! Diny en Dirkje zijn er ook. Diny belt om uit te leggen waar ze zijn. We blijven omschrijven wat we om ons heen zien tot Joke zegt:Kiek daor he-j Diny. We staan op 20 meter van elkaar af te bellen. We zien Serge van der Zweep met zn Skudde schapen èn zn bordercollies aan het werk, het schapendrijven en de Australian Shepherds met een demonstratie Flyball. We ontdekken nog meer takkenbouwsels om bloemen in te verwerken. We gaan er alle vier voor. Dan zie ik een klein rond vijvertje met een paar waterspuwende metalen vogels. Ik weet het meteen: dat is iets voor Wim en zo ga ik met een paar onnodige maar geweldig leuke dingen op huis an. De hitte heeft intussen toegeslagen en ik zeg tegen Joke:Heb jij dat nou ook dat de terugweg zoveel langer lijkt dan de heenweg?
Bij een prachtig bloemstuk moeten ze even op de foto: Joke, Diny en Dirkje
Wie-j woont wat butenaf, een endjen buten et derp, vertel ik een ouder vrouwtje. O, zegt ze,wie-j wonen ok net buten Winterswiek. Ik zegge wel es a-j oe twee keer languut laot valln buj in t centrum. Maor noe wone wie-j in een appartement in het centrum vlak bie-j de kerke. De buren stoakt veur ons. Wie-j kunt good merken as dr ene een tiedje weg is in de winter. We zijn weer even op de camping. Vanmorgen zijn Diny en ik naar tante Heintje geweest in Zorgcentrum De Borkeld in Gorssel. En opnieuw zit ze op haar praatstoel. Ze vindt het fijn om over vroeger te vertellen en de dochters van Hendrik Jan bij zich te hebben. Nichtje Jos van de Middelkoops kant komt net langs om boeken te ruilen en tante Heintje vertelt haar wie we zijn. O, zegt Jos.Daarom heet jullie Hendrik Jan zo. Die is in 1946 geboren, het jaar dat onze vader en haar broer Hendrik Jan overleed. Ook in Sibley werd een Henry geboren die nu Hank genoemd wordt. Tante Heintje had zo graag wat vaker naar haar ouders in Barchem gewild, maar dat was te lastig, te ver. Nu woont ze al weer heel wat jaren in de Achterhoek en met plezier. Ze vertelt over haar schoonvader waar ze het goed mee vinden kon. Hij vond haar tomatensoep zo lekker. Toen hij al heel ziek was is ze nog met Jozien in de kinderwagen naar Velp gelopen om een pannetje tomatensoep te brengen. Eén van de zwagers bracht haar dan halverwege weer terug. We bekijken een mapje met fotos. Wat een klein- en achterkleinkinderen zijn er. Mooi om te zien. Ook fotos van Henk en Jake uit Australië, die net weer terug zijn. Het doet me plezier dat er een paar fotos van de site zijn afgedrukt voor haar. Als haar diner gebracht wordt stappen we weer op. Ze zal Jozien onze groeten overbrengen. Die komt die middag en die missen we dus. We beloven een volgende keer op dinsdagmiddag te komen. Ons dagje uit gaat natuurlijk even naar Switch, de Lochemse Kringloop. We slaan weer boeken in en Diny een pop voor Sascha. Dan naar Intratuin voor een hapje en een cappuccino. Als ik weer bij Wim arriveer hebben Joke en Johan daar net de koffie op. Als Wim vertelt waar we naar toe zijn zegt Johan: Ha wat die twee bie-j de Kringloop uutspaort geeft ze natuurlijk bie-j Intratuin weer uut. En zo is dat!
Met kleinzoon Henk en achterkleinzoon Jake uit Australie
Joanne in actie tijdens de Keyenborchse Kermis om nieuw talent te zoeken voor het meidenteam van de Keyenborchse Boys.
Ooit heb ik willen paardrijden, maar nadat ik van Vurose af werd gegooid en met één voet in de stijgbeugel ben blijven hangen, enkel verstuikt had, een week lang gebracht naar en gehaald van school en de hele klas naar de azijn stonk die op het enkelverband zat .hoefde ik zonodig niet meer. Diny daarentegen werd ook wel eens door Vurose eraf gegooid, kwam zelfs in een bult mest terecht, maar die klom er zo weer op. Dat zijn dan de echte liefhebbers. Ik heb me wel eens afgevraagd waarom Joanne die toch op een boerderij opgroeit en ergens toch paardenbloed in haar aderen heeft, nooit is gaan paardrijden. Nu weet ik het! Ze heeft indertijd wèl willen paardrijden, maar dat werd door pa Johan nogal ontmoedigd. Die wilde zelf vroeger bij de voetbal maar van pa moest hij paardrijden. Diny deed dat toch ook en zelf was pa gek van paarden. Een peerdekearl minder, werd op de condoleance gezegd na de begrafenis. Johan begon dus op een Shetlander. Ach t was een lief beestje. Maar als Johan al hobbelend Reugebrink bereikte gooide dat beestje hem er af en tegen de tijd dat Johan dwars door de wei thuiskwam stond de Shetlander al bij huis gras te vreten nadat hij de omweg via Lettink gemaakt had. Nadat deze slimmerd met Johan op de rug vanaf de deel naar buiten wilde zat de bovendeur nog dicht, de pony er onderdoor en schoof de verplichte ruiter er af. Toen mocht Johan voetballen. Hij was intussen wel 12 jaar. Op een verjaardag bij de Wagenvoorts vroeg Diny: Joanne wol ie-j niet es effen peerdrie-jen. Ze hadden alleen niet zulke beste ervaringen met dit paard. Een leerling bi-j Ben van schole is dr pas af evalln en hef dree wekke niet kunnen zittn. Johan vroeg Diny:Wat zeg ie-j Diny? En Diny herhaalde het:"Dee hef dree wekke niet kunnen zitt'n". Joanne heeft het nooit meer over paardrijden gehad en meldde zich aan bij de Keyenborchse Boys. Daar voetbalt ze nog steeds, met succes heb ik me laten vertellen.
Sorry Berend, deze Wim vanderKolk komt niet naar Ughelen. Hij is geen Boekanier, maar een shantyzanger bij de Eemslander Shantys in Klazienaveen. Hij staat er ook niet voor om te dirigeren, maar af en toe een solo weg te geven. Wanneer ze eens in de buurt optreden zullen we je een hint geven.
Berend had in de krant ontdekt dat ene Wim van de Kolk met de Boekaniers naar Ughelen komt, maar nee dit is nietde énige échte . maar een andere Wim, maar leuk dat je reageerde
Niet iedereen heeft ideeën om iets origineels te kunnen geven bij een bezoekje of een verjaardag. Als je vaak zon bezoekje hebt wordt het een dure bedoening al gun je je gastvrouw/-heer alle leuks of lekkers van de wereld. Wanneer je zelf bloemen in de tuin hebt wordt het al een stuk gemakkelijker. Pa en mama brachten vaak aardappelen en groenten uit eigen tuin mee. Wims moeder meestal een pak koffie en tante Gerritje later een koek of bonbons. Daor he- j altied wat an.
