The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld In België had je vooral BUFON of het Belgisch UFO-Netwerk, dat zich met UFO's bezighoudt. BEZOEK DUS ZEKER VOOR ALLE OBJECTIEVE INFORMATIE , enkel nog beschikbaar via Facebook en deze blog.
Verder heb je ook het Belgisch-Ufo-meldpunt en Caelestia, die prachtig, doch ZEER kritisch werk leveren, ja soms zelfs héél sceptisch...
Voor Nederland kan je de mooie site www.ufowijzer.nl bezoeken van Paul Harmans. Een mooie site met veel informatie en artikels.
MUFON of het Mutual UFO Network Inc is een Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in alle USA-staten en diverse landen.
MUFON's mission is the analytical and scientific investigation of the UFO- Phenomenon for the benefit of humanity...
Je kan ook hun site bekijken onder www.mufon.com.
Ze geven een maandelijks tijdschrift uit, namelijk The MUFON UFO-Journal.
Since 02/01/2020 is Pieter ex-president (=voorzitter) of BUFON, but also ex-National Director MUFON / Flanders and the Netherlands. We work together with the French MUFON Reseau MUFON/EUROP.
ER IS EEN NIEUWE GROEPERING DIE ZICH BUFON NOEMT, MAAR DIE HEBBEN NIETS MET ONZE GROEP TE MAKEN. DEZE COLLEGA'S GEBRUIKEN DE NAAM BUFON VOOR HUN SITE... Ik wens hen veel succes met de verdere uitbouw van hun groep. Zij kunnen de naam BUFON wel geregistreerd hebben, maar het rijke verleden van BUFON kunnen ze niet wegnemen...
03-09-2018
Nieuwe animatie brengt klimaatverandering op huiveringwekkende wijze in beeld
Nieuwe animatie brengt klimaatverandering op huiveringwekkende wijze in beeld
Caroline Kraaijvanger
“Het maakt niet uit hoe je het visualiseert; het ziet er eng uit.”
Aan het woord is Antti Lipponen, onderzoeker aan het Finse Meteorologisch Instituut. Hij zette de zogenoemde GISS Surface Temperature Analysis (kortweg GISTEMP) om in onderstaande animatie.
In de animatie zie je de temperatuurafwijkingen die in individuele landen tussen 1880 en 2017 werden gemeten. Er is sprake van een afwijking als het kouder of warmer is dan normaal in een specifieke periode en op een specifieke plek het geval is. De term ‘normaal’ verwijst hierbij naar de gemiddelde temperatuur die op die plek en in die periode tussen 1951 en 1980 werd gemeten.
Verandering In de animatie is goed te zien dat er in de laatste jaren van de negentiende eeuw en beginjaren van de twintigste eeuw sprake is van een lagere temperatuur dan ‘normaal’. Maar dat verandert als we het einde van de twintigste eeuw naderen. En aan het begin van de 21e eeuw kleuren huiveringwekkend veel landen donkerrood.
Nog een animatie Het is niet voor het eerst dat Lipponen met een pakkende animatie omtrent klimaatverandering op de proppen komt. Een jaar geleden presenteerde hij onderstaande animatie die eveneens duidelijk laat zien dat landen stuk voor stuk warmer worden. En niet zo’n klein beetje ook.
Met de animaties komen de op data gefundeerde waarschuwingen van wetenschappers tot leven. Je kunt met eigen ogen zien hoe de aarde warmer wordt. De animaties zijn bedoeld als wake-upcall. Niet alleen voor de burger, maar met name ook voor politici, die na het alom bejubelde Parijse klimaatakkoord te hebben gesloten er eigenlijk nog weinig aan hebben gedaan om dat klimaatakkoord handen en voeten te geven.
The description on the video reads: “The object was dropping a lot of glowing material while flying. She did know what this object was, but she was sure this was not something man made.
“It did not produce any sound at all. When I analysed the footage I noticed the object ejected a lot of material.”
Many of UFO Today’s followers were convinced the footage was of genuine UFO activity.
YouTuber David Leach wrote: “Excellent viewing. Leaking a lot of material. Near the end it looks like a smaller UFO breaks off and goes upward.”
UFO sighting: ‘Alien spaceship’ shot down over Scotland
(Image: GETTY • YOUTUBE)
Starman 2710 added: “Came through the portal to fast and lost control?”
AKIJPN continued: “Definitely looks like some flying object is flying loosing its control. Amazing.”
However, there does seem to be a more logical explanation for the strange phenomenon.
According to locals who have taken to the social news aggregator site Reddit, the strange sightings are actually caused by people attaching sparklers to kites.
The UFO was actually a kite
(Image: YOUTUBE)
There have apparently been several instances over the last month with residents not too concerned of an alien invasion.
Reddit user Space Pecs said it is “the third time this month” that a kite with sparklers has been launched.
Bory Truro replied: “Didn't have much of a clue at first, but now that you mention it, it does look a lot like someone stuck a sparkler on a kite.”
Another alleged UFO sighting near Charlotte has appeared on Facebook and in this case, it was posted by a husband and father who says he doesn’t necessarily believe in UFOs.
Javion Hill, 35, of Kings Mountain, North Carolina, says he took several photos of the object during a storm on the night of Aug. 18, as he drove on U.S. 74 southwest of Charlotte.
The images feature something square hovering above the treeline, with its edges fringed in lights. Hill told the Charlotte Observer the craft frightened him to the point that he didn’t sleep that night.
“I was on my way home with my wife on the speaker phone, and it looked like there was a tornado coming, so I was trying to take a picture of the clouds for my wife,” says Hill.
“But then I saw something that wasn’t normal and I was, like: ‘Oh my god, what is that?’ I started trying to take as many pictures of it as possible while I was driving.”
Hill says he pulled over at the next exit to try and get video, but the aircraft had vanished. A heavy rain followed instantly, he said.
Hill says it’s possible what he saw was a military craft. Conspiracy theorists maintain many UFO sightings in the region are actually an experimental military spacecraft known as the TR-3B, an anti-gravity craft that hovers. Some believe the craft is from one of the state’s military bases, which include Fort Bragg, Pope Air Force and Camp Lejeune.
Military.com reports the TR-3B “doesn’t exist officially.”
Reaction to Hill’s photo has included mostly questions, but at least one person, Shelby native Eric White, said he also saw something in the same area that “vanished in thin air.”
Hill says what he saw is actually bigger than what is seen in the photo.
“I was worried for my safety,” he said. “I didn’t believe in UFOs until that moment.”
NASA Just Gave the Opportunity Rover a Survival Deadline on Mars—Here's What That Means
NASA Just Gave the Opportunity Rover a Survival Deadline on Mars—Here's What That Means
By Meghan Bartels, Space.com Senior Writer
An artist's depiction of the Opportunity rover on the surface of Mars.
Credit: NASA
NASA on Thursday (Aug. 30) announced a deadline for its recovery of the Mars rover Opportunity, which has been silent for months while battling a dust storm, and some scientists intimately familiar with the project say that new timeline doesn’t do the grizzled robot justice.
The rover, which launched in 2003 and landed on Mars in January 2004, has been giving its humans the cold shoulder since June 10, when a fierce dust storm enveloped the Red Planet and blocked the sun from the robot's solar panels. The storm has started to die down, so the team hopes that with enough time, the rover should be able to power on again and get back to work after its long hibernation.
But scientists familiar with the mission say that NASA's new schedule doesn't offer the hardworking rover that time. "Opportunity has everything going for her," Tanya Harrison, a planetary scientist at Arizona State University and a science team collaborator on Opportunity, told Space.com. She said that depending on how the timeline aligns with Martian weather, "We're not giving it a fair shot." [Send the Opportunity Mars Rover Your Support (and a Postard)]
Here's NASA's plan: First, the team will wait until the tau — a measurement of how much dust clouds the air — lowers to 1.5. (At the peak of the storm, the tau was likely around 10, a level one rover expert called "terrifying.") Then, the team will begin a 45-day active-listening period, during which they will send commands up to the rover that should force it to respond.
Finally, if the silence continues, the team will transition into passive listening, eavesdropping on Mars-observing antennas for chance signals from Opportunity. Regardless of when that 45-day period ends, the team will continue passively listening through the end of January, John Callas, Opportunity project manager at NASA's Jet Propulsion Laboratory, told Space.com. (NASA's original release about the decision said simply that the team would be given "several months" for passive listening after the period of active listening ends.)
But at the end of January, the rover's time will be up, and with it, the Mars Exploration Rovers mission, which originally consisted of Opportunity and its sister robot, Spirit. "We're not ending the mission after 45 days," Callas told Space.com. "But I'm not going to keep full staffing around for six months or eight months if the chance of success is low."
Dust in the wind
These side-by-side images of Mars show the planet appeared in May 2018 (left) and in July 2018 after the planet's surface was completely covered by a massive dust storm. NASA used images from the Mars Reconnaissance Orbiter to create these views.
Credit: NASA/JPL-Caltech/MSSS
If this year's dust storm is indeed the end of Opportunity, no one will be able to say the rover wasn't a survivor. Opportunity and Spirit, which landed on the planet in 2004, were expected to last only 90 Martian days (each about 40 minutes longer than an Earth day), on the planet's surface — in part because scientists expected that dust would slowly bury the robots, according to Don Banfield, a planetary scientist at Cornell University who works with the Mars Exploration Rover team. But Spirit lasted for seven years, and Opportunity was approaching its 15th year at work when the storm hit. [Mars Dust Storm 2018:What It Means for the Opportunity Rover]
Banfield said that this storm is serious business, one of the biggest observed from the Martian surface to date. Although the storm is clearing, it's difficult for scientists to predict how tau, their crucial measure of light penetrating to the surface, will fare. "Getting that last little bit of dust out of the air takes a good amount of time," Mike Seibert, a former flight director for the Mars Exploration Rovers program, told Space.com.
There's also one big problem with the Martian skies clearing: All that dust has nowhere to go but down. "I think that's the real scary thing right now is that we know that the dust is going to fall out of the sky, but it has to go somewhere," Banfield said. Dust sitting on Opportunity's solar panels will block the rover's power supply just as effectively as dust in the air does, and, according to Seibert, engineers have no way to figure out how dusty the panels are.
One factor could rescue Opportunity's solar panels from that fate, a phenomenon that surprised scientists when they first observed it early in the rovers' careers: a predictable seasonal cycle of winds that are strong enough to blow dust off instruments and rovers. Those wind events should begin, in terrestrial time, in November and last until January, said Harrison, who began her work with the Mars Exploration Rovers team by producing Martian weather forecasts when there were still twin robots.
But it's not yet clear how that will align with the 45-day window opening after the atmosphere hits 1.5 tau — so, from what NASA has stated publicly so far, engineers trying to reach the rover may not be able to send it active commands at the times when those commands are most likely to work.
The overwhelming team consensus Harrison has heard is that active listening should continue through dust-cleaning season, "which, in the grand scheme of things, is not that long from now," she said. "You're not going to suddenly be saving tens of millions of dollars by cutting the mission short."
Twin rovers, different fates
Harrison and Seibert were both struck by the timeline Opportunity is being offered in comparison to how its twin, Spirit, fared nearly a decade ago, when its travels came to an abrupt end. "We did everything we could have done: Spirit was in much worse condition going into that fourth winter than Opportunity was going into the dust storm," Seibert said. "Spirit had much less of a chance of actually returning to contact with Earth than Opportunity does now."
In April 2009, Spirit got stuck in a position that meant the robot lost power when winter came, likely freezing vital electronics on the rover. The team left the robot alone over the Martian winter, but in July 2010, NASA began an intensive, 11-month-long listening campaign that blended active and passive listening, Seibert said.
Anywhere from three times a week to daily, the team would call Spirit, performing what they nicknamed a "sweep and beep" maneuver. That included one procedure to force the rover's radio to a specific frequency and a second to cue a signal. Sessions usually lasted an hour but occasionally stretched as long as 5 hours, and they took place day and night to fit the Martian schedule.
Between those active-listening sessions, engineers with the Deep Space Network, which communicates with Martian missions, automatically scanned their feeds for signals that may have come from the trapped rover. [10 Amazing Mars Discoveries by Rovers Spirit & Opportunity]
After nary a whisper, NASA declared the rover permanently dead in May 2011. That decision came after a meeting with all the senior team members, which Seibert said he remembers well. "It was a very purely democratic discussion," he said, adding that he was the first to hesitantly suggest giving up on Spirit, focusing the mission's resources on Opportunity alone.
"It hurt to say, but in my mind, I was OK saying it, because we had done so much to try to recover Spirit and the odds were so much against that rover," he said. And back then, the team still had a piece of the mission at work. "Mars Exploration Rovers continued on. It was just losing half of the spacecraft, but there was still plenty to do."
"Shock and awe and sadness"
But there's no longer a second active rover, and Opportunity scientists and engineers have been publicly speaking out about how demoralizing the rover's silence is. Earlier this week, they realized that NASA was deciding how to proceed, with one rumor suggesting that the rover would be given 30 days of active listening after tau reached 1.5. On the evening before the meeting deciding the rover's fate, they enlisted mission allies to launch a Twitter campaign showing public support under the hashtag #SaveOppy. And they saw a flood of responses, which Harrison thinks may have influenced the managers' decision.
But even a 45-day period isn't satisfying to her or Seibert, who said that he hasn't seen the same sort of exhaustive efforts for Opportunity as he and his colleagues conducted for Spirit. "It just seems like it's an easier thing to say we're done than putting the extra effort into soldiering on in the face of adversity," Seibert said. "It still seems like it's walking away early."
NASA doesn't seem to be effectively communicating with current team members about their decisions either, said Harrison, who added that the team didn't get a heads-up about the Aug. 30 announcement. "It seems pretty arbitrary, because [a] tau of 1.5 is still relatively high and we're not sure where that number came from. That information has not been released to the team," she added.
(In addition, tau measurements may not be particularly precise right now. Banfield mentioned that tau is more difficult to measure with confidence when the rover itself is out of order, because Curiosity is on the opposite side of the planet, forcing scientists to rely on images taken by orbiters.) [Top 10 Discoveries by Mars Rovers Spirit & Opportunity: A Scientist's View]
But Callas, JPL's project manager for Opportunity, said NASA has to draw the line somewhere, as sympathetic as he is to his grieving colleagues. "It's just like a loved one that's missing in action — the more time that passes, the less likely you are" to hear anything, he said. "I mean, you still hold out hope, and we are. We'll still listen. But we have to be realistic, too, as difficult as that is emotionally."
Other Opportunity team members may not be there yet, still focused on hoping for the best for the robot they've tended to for more than a decade. And the emotional strain is reaching beyond engineers in mission control.
"It's killing me not to be there and not to be in the trenches with that team working on the problem," Seibert said. He's told friends still working with the mission to call when they get a signal, so he can jump on a plane and foot the bill for celebratory drinks. "I really hope I get that phone call soon."
Space.com senior writer Mike Wall contributed reporting to this article. Email Meghan Bartels at mbartels@space.comor follow her @meghanbartels.
Amatrice, the epicenter of the 2016 Italian earthquake.
Credit: Youtube, Wikimedia Commons.
An aftershock is like an echo — a smaller earthquake that occurs soon after a larger one, hitting the same area as the main shock. Large magnitude quakes can generate aftershocks of varying magnitudes over a period of months. For people living and working around the site of an earthquake, the subsequent days and weeks are filled with anxiety — when will there be a new one?
Seismologists have crafted models that fairly accurately predict when an aftershock is going to take place and how violent (i.e. magnitude) it will be. Now, researchers at Google and Harvard have teamed up to produce an artificial intelligence system that can also predict where the aftershock will hit next.
The collaboration devised an AI that was fed a database of 131,000 earthquakes and the location of their subsequent aftershocks. The machine learning algorithm was instructed to spot the patterns in this complex landscape of variables upon variables.
There are a lot of things that shape a seismic event — from the composition of the ground to the interactions between tectonic plates to the ways seismic waves propagate through the Earth. Making sense of all the intricate layers upon layers can be maddening. However, this sort of high-volume pattern matching is what machine learning algorithms excel at. Such AIs are currently being used by tech giants like Facebook, Amazon, and Google to sell you virtual assistants or to show search results.
“After earthquakes of magnitude 5 or larger, people spend a great deal of time mapping which part of the fault slipped and how much it moved,” said Brendan Meade, a Professor of Earth and Planetary Sciences at Harvard University.
“Many studies might use observations from one or two earthquakes, but we used the whole database…and we combined it with a physics-based model of how the Earth will be stressed and strained after the earthquake, with the idea being that the stresses and strains caused by the main shock may be what trigger the aftershocks.”
Meade was first inspired to neural networks to predict aftershocks several years ago during his two sabbaticals at Google in Cambridge. At the time, deep learning algorithms were not as established as they are today but the idea immediately sounded too good to pass.
RELATED8.3 Magnitude Earthquake strikes Chile
After years of work, Meade and colleagues came up with a model which has much better predictive power than anything before it. On a scale of accuracy from 0 to 1 — where 1 is a perfectly accurate model and 0.5 is essentially the accuracy of flipping a coin — the new AI system scored 0.849 while the previously most precise model scored only 0.583.
The neural network was able to work so well thanks a little quirk it managed to uncover all by itself. The complex calculations take into consideration a factor known as the “von Mises yield criterion”, which predicts when a material will break under a stress. It’s been mostly used by engineers in the field of metallurgy. Now, it has also found its place in earthquake science, the authors reported in the journal Nature.
“This is a quantity that occurs in metallurgy and other theories, but has never been popular in earthquake science,” Meade said. “But what that means is the neural network didn’t come up with something crazy, it came up with something that was highly interpretable. It was able to identify what physics we should be looking at, which is pretty cool.”
Another advantage of the new AI is that it works for different types of faults. Because it’s generalizable, the system can just as well predict aftershocks around slip-faults, such as those seen in California, or shallow subduction zones, as seen in Japan.
Before you get overly excited though, be aware that this AI has a number of important limitations. The system only works with aftershocks caused by permanent changes to the ground, so-called static stresses. Aftershocks, however, can also be triggered by dynamic stresses that do not permanently change the applied load and thus can trigger earthquakes only by altering the mechanical state or properties of the fault zone.
RELATEDGiant Panda no longer 'endangered' thanks to conservation efforts in China
The AI is also too slow to work in real-time, which is a must-have considering that most aftershocks occur in the first day following an important earthquake.
Going forward, the researchers hope to overcome these challenges one by one. What’s more, Meade also has his mind set to predicting the magnitude of earthquakes themselves — something which is still considered highly esoteric and, perhaps, impossible to do.
“I think there’s a quiet revolution in thinking about earthquake prediction,” he said. “It’s not an idea that’s totally out there anymore. And while this result is interesting, I think this is part of a revolution in general about rebuilding all of science in the artificial intelligence era.
“Problems that are dauntingly hard are extremely accessible these days,” he continued. “That’s not just due to computing power — the scientific community is going to benefit tremendously from this because…AI sounds extremely daunting, but it’s actually not. It’s an extraordinarily democratizing type of computing, and I think a lot of people are beginning to get that.”
Celebrate Labor Day tonight (Sept. 3) by watching a bright-green cometapproach the sun in a live webcast by the Slooh online observatory.
Comet 21P/Giacobini-Zinner will make its closest approach to Earth on Sept. 10. That same day, it will swing by the sun, appearing bigger and brighter as solar radiation strips particles from its icy surface, creating that characteristic comet "tail."
Astrophotographer Alexander Vasenin captured this photo of Comet 21P/Giacobani-Zinner from Moscow Oblast, Russia, on Aug. 18, 2018, at 12:32 a.m. local time (2132 GMT on Aug. 17).
Comet 21P is a periodic comet that orbits the sun about once every 6.6 years. It is the source of the Draconid meteor shower, which happens every year in October when Earth passes through the trail of debris that Comet 21P leaves behind as it orbits the sun.
When Comet 21P flies by Earth on Sept. 10, it will be 36 million miles (58 million kilometers) away. "On the night of September 3rd, the comet will lie just over 1 degree from bright star Capella in Auriga, making it far easier to spot," Slooh officials said in a statement.
While the comet can be seen with small telescopes and binoculars, it won't be quite bright enough to spot with the naked eye, according to EarthSky.org. "The comet is expected to reach a visual magnitude of 6.5 to 7. That means it will not be visible to the eye … but nearly," EarthSky.org reports.
During the Labor Day webcast, Slooh astronomers Paul Cox and Paige Godfrey will join Slooh's storyteller Helen Avery to talk "all about comets and what they mean to us ground observers," Slooh officials said.
Email Hanneke Weitering at hweitering@space.com or follow her @hannekescience.
Software Engineer Hacks a Knitting Machine to Create Massive Stellar Map
Software Engineer Hacks a Knitting Machine to Create Massive Stellar Map
By Chelsea Gohd, Space.com Staff Writer
Australian software engineer Sarah Spencer hacked a 1980's knitting machine to create "Stargazing: a knitted tapestry" to show the universe in a totally unique way.
Credit: Sarah Spencer
By hacking a domestic knitting machine, a software engineer advanced modern knitting and made a massive equatorial star map in tapestry form.
Australian software engineer Sarah Spencer spent years hacking and programming a 1980s domestic knitting machine for fun. This hobby grew into much more, however, as Spencer developed a new computer algorithm that did something never before accomplished with such machines. Her accomplishment — knitting with bird's-eye backing using one knit per pixel in three colors — might not mean much to anyone outside of the knitting community. But this achievement allowed Spencer to make something truly out of this world.
"As a woman in tech, I wanted to create something which would engage young minds in an area of STEM (science, technology, engineering, mathematics)," Spencer said in a statement emailed to Space.com. So, with her souped-up knitting machine, Spencer set her sights on Electromagnetic Field Camp (also known as EMF Camp), a geeky festival in the United Kingdom focused on tech and creativity. She aimed to create an astronomy-based piece to showcase at the event. [Constellations of the Night Sky: Famous Star Patterns Explained (Images)]
After 15kg of wool and over hrs of knitting, I’m finally ready to fly to the UK. Now I just need to pack the entire universe into my suitcase! I’ll see you all soon
At 6 p.m. GMT on Aug. 31 at EMF Camp, Spencer unveiled the fruits of her labors — "Stargazing: a knitted tapestry." The piece features all 88 constellations as seen from Earth, as well as the equatorial line with the zodiac constellations running along it, stars scaled according to their real-life brightness, the Milky Way galaxy, the sun, Earth's moon and all of the planets within our solar system. Spencer made sure to put the planets, sun and moon in specific, strategic positions so that the heavenly bodies indicate a specific date in time.
Spencer, of course, includesthe Southern Cross constellation in this tapestry, as this constellation is depicted in the Australian flag, on "Stargazing."
But wait, there's more!
Australian software engineer Sarah Spencer hacked this 1980's knitting machine to knit an incredible equatorial star map.
Credit: Sarah Spencer
Spencer entered "Stargazing" into REAio, a hackathon at REA Group in Melbourne, Australia. With a team of 18 excited hackers, Spencer electrified the tapestry, lighting up eight of its constellations. While the engineer said she hopes to one day light up all of the constellations on "Stargazing," successfully electrifying some of them snagged the Marvin award for Technical Excellence at the hackathon.
Spencer hopes that "Stargazing" "inspires EMF Camp attendees to go out and look up at the stars," she told Space.com in an email.
"Stargazing: a knitted tapestry" consists of locally sourced Australian wool that matches the blue color of the outfits of the accomplished Australian women depicted in portraits on display as part of the 2018 Archibald Prize at the Art Gallery of New South Wales, Australia. Spencer wanted her universe to be "dressed in a similar ultramarine blue to celebrate the achievements of all women in the fields of science," she said in the statement.
The piece stretches out to about 9 feet (2.8 meters) tall and 15 feet (4.6 m) wide. The astronomical tapestry, which took Spencer a whopping 100-plus hours to complete, weighs in at 33 lbs. (15 kilograms).
An American airman has won a legal bid to force military health chiefs to pay for the treatment of an illness allegedly caused by a UFO encounter in Suffolk.
Airman First Class John Burroughs was involved in an incident in Rendlesham Forest in December 1980 which has become known as "Britain's Roswell".
He was exposed to huge doses of radiation whilst investigating a mysterious craft and claimed this left him in need of "lifesaving" heart surgery.
After decades of being "stonewalled", he has finally persuaded the US Veteran's Association (VA) to pay for his treatment.
His lawyer hailed the dramatic legal about-turn as a "de facto" admission that UFOs exist and can cause "physical injury".
John Burroughs claims a UFO encounter ruined his health(Image: Youtube)
Burroughs told Mirror Online: "I was not looking for anyone to believe me.
"All I have been concerned about was getting care for my illness. That was all that mattered."
The Rendlesham Forest incident is one of the great unsolved UFO encounters of the 20th century.
Several members of the United States Air Force witnessed a strange craft flying overhead on three consecutive nights.
Burroughs and a colleague Jim Penniston ventured from their base to inspect the UFO at close range, with Penniston describing a strange silver craft covered in symbols which resembled heiroglyphics.
Rendlesham Forest has become so famous that it now hosts a UFO trail(Image: Flickr)
Shortly afterwards, Burroughs fell ill with symptoms resembling radiation exposure.
But the real problems started in 2011, when doctors were astonished after the mithral valve of his heart had failed - something which usually happens to men much older than 50-year-old Burroughs.
"I couldn't work and was going downhill fast," he continued.
Neither Burroughs nor his doctor were able to access his medical records, which were classified.
Burroughs even claimed the Air Force denied he was employed with them at the time of the UFO incident.
He asked for the help of presidential candidate Senator John McCain, who was also unable to get his hands on all the medical records.
Finally, Burroughs' legal team found two documents from the British Ministry of Defence which showed high levels of radiation were detected at the site where he encountered the mystery UFO.
The US Veterans Association and Department of Defence then agreed to pay for his treatment.
"I'm still trying to work out what I saw," Burroughs said. "I think this is a phenomenon the government is aware of, but are still trying to work out exactly what it is.
"We had a very weird experience. There is clearly something strange going on."
Nobody has fully explained what happened at Rendlesham Forest(Image: Flickr)
Burroughs' lawyer said the ruling was effectively an admission that UFOs are real.
"In citing the [MoD radiation documents] and in granting John Burroughs full disability for his injuries in Rendlesham Forest, the US Government has by de facto acknowledged the existence of unidentified aerial phenomena which, in John Burroughs' case, resulted in physical injury," Pat Frascogna said in an email.
Nick Pope, a researcher who spent several years investigating UFOs as a employee at the MoD, told us: "I think this development is hugely significant, whatever you believe about UFOs.
"One moment the US government was saying that nothing happened, but the next, John Burroughs and his attorney get hold of a formerly classified report that says John was probably irradiated by something in Rendlesham Forest."
However, Pope is still baffled about what exactly happened that December night in 1980.
Retired police detective Gary Heseltine, who now edits ezine UFO Truth Magazine, has spent many years investigating the incident and is the UK's leading authority on police UFO sightings.
He said: "The legal victory John Burroughs has secured with the Veterans Administration is nothing short of sensational. It's implications for the reality of UFOs as real and almost certainly of ET origin are huge.
"For the VA to acknowledge that John was exposed to radiation from a UFO/UAP during the Rendlesham Forest incident is unprecedented. Not only does it validate what the actual witnesses have been saying for 35 years but should also put paid to the ridiculous sceptical arguments that have been regularly repeated in the mainstream media that have always lacked genuine foundation."
We have asked the Veteran's Association for comment.
So what do you think about the alien encounter? For more extraterrestrial activity check out our UFO news.
Advanced Extraterrestrial Civilizations – Their Technology And Capabilities: What Can They Achieve?
Advanced Extraterrestrial Civilizations – Their Technology And Capabilities: What Can They Achieve?
What kind of technology could we expect to find on an alien planet?
Cynthia McKanzie – MessageToEagle.com – “Any sufficiently advanced technology is indistinguishable from magic, “Arthur C. Clarke once wrote a long time ago.
In this article we take a look at who could be out there and what kind of advanced technology they could posses.
“Soon, humanity may face an existential shock as the current list of a dozen Jupiter-sized extra-solar planets swells to hundreds of earth-sized planets, almost identical twins of our celestial homeland.
This may usher in a new era in our relationship with the universe: we will never see the night sky in the same way ever again, realizing that scientists may eventually compile an encyclopedia identifying the precise co-ordinates of perhaps hundreds of earth-like planets,” Dr. Michio Kaku said.
On these Earth-like planets there could be livings similar to us, or maybe totally different and perhaps even light years ahead of us when it comes to technology.
So, naturally we might wonder how advanced the physics of extraterrestrial civilizations could be.
Several scientists, among them Dr. Micho Kaku have debated how to classify extraterrestrial civilizations.
“Although it is impossible to predict the precise features of such advanced civilizations, their broad outlines can be analyzed using the laws of physics. No matter how many millions of years separate us from them, they still must obey the iron laws of physics, which are now advanced enough to explain everything from sub-atomic particles to the large-scale structure of the universe, through a staggering 43 orders of magnitude, “Dr. Kaku said.
How Can We Rank Extraterrestrial Civilizations?
How “alien” are extraterrestrial worlds?
Specifically, we can rank civilizations by their energy consumption, using the following principles:
1) The laws of thermodynamics. Even an advanced civilization is bound by the laws of thermodynamics, especially the Second Law, and can hence be ranked by the energy at their disposal.
2) The laws of stable matter. Baryonic matter (e.g. based on protons and neutrons) tends to clump into three large groupings: planets, stars and galaxies. (This is a well-defined by product of stellar and galactic evolution, thermonuclear fusion, etc.) Thus, their energy will also be based on three distinct types, and this places upper limits on their rate of energy consumption.
3) The laws of planetary evolution. Any advanced civilization must grow in energy consumption faster than the frequency of life-threatening catastrophes (e.g. meteor impacts, ice ages, supernovas, etc.). If they grow any slower, they are doomed to extinction. This places mathematical lower limits on the rate of growth of these civilizations.
Recalculating: NASA Developing GPS For Space Using Artificial Intelligence
Recalculating: NASA Developing GPS For Space Using Artificial Intelligence
Every good space crew needs a great astrogator. Charting a course through stars and debris fields is a lot harder than driving through a city because there is no infrastructure to use as a guide, but NASA is working to solve that problem.
In the history of space travel, astronauts have operated on a Point A to Point B system. Staying on course is important, but it's not like they are up there turning giant steering wheels and checking the direction of the wind like space pirates. To prevent future astronauts and space tourists from getting lost as trips out of our atmosphere become more frequent, a team at NASA's Frontier Development Lab (FDL) is developing a sort of "non-global" GPS system that uses artificial intelligence to give directions.
According to Futurism, a team at FDL found that an AI could identify a location if it were first taught using photographs. By showing the program enough photos of the surface of moon or exoplanet, the team would be training it to build a virtual model, so when a lost traveler took a photo of his/her surroundings, the AI would cross-reference it with the virtual map and be able to give directions to a desired point.
To test the system, the team developed a system to simulation the surface of the moon and provided the AI with 2.4 million images of it. During a presentation to conclude FDL's summer program, the team reported that the test was successful, and revealed that the next step would be to use actual photos of Mars-not merely a simulation of the planet- to see how the artificial intelligence would do. In science fiction, characters sometimes use probes to fly around and create three-dimensional models of a space, which is kind of what the FDL team is doing in a more plausible (by 2018 standards) way. This kind of system would make exploration and colonization of other planets a lot easier, but we suspect that changing landforms and visibility conditions would make it harder for the AI to recognize locations solely based on images.
Normally hidden from prying eyes in the Moscow region’s forests, the mysterious ‘Tesla Tower’ has been captured from above by an RT Ruptly drone. The research site is home to a massive impulse generator, one of the most powerful in the world.
RT’s Ruptly was allowed to take exclusive drone footage of the Marx generator, better known as the 'Tesla Tower,' constructed back in the 1970s by the Russian Electrical Engineering Institute. The aim of the Soviet project was to have a machine to test insulation and the effects of lightning on aircraft. It was also intended to be used in the study of the weaponization of electro-magnetic pulses (EMP), as well as the effects of a nuclear or solar blast on vehicles and electronics.
The structure – which rises above a forest near Moscow – is home to one of the world's most powerful lightning machines, which is capable of creating 150-meter artificial lightning bolts.
The generator is so powerful that it could discharge – although just for 100 microseconds – as much energy as all the facilities in Russia, including nuclear ones.
The alien-like structure has been off limits to the public, but its intriguing design has not stopped bloggers from writing about it and visiting the facility in the town of Istra, 40 kilometers west of Moscow.
The research center has conducted many tests since Soviet times. Despite its reputation as an abandoned site, the ‘Tesla Tower’ has been active all these years. Among the latest tests carried out were lightning protection tests for Russia’s Sukhoi Superjet aircraft.
WETENSCHAP & PLANEET In het Istituto Nazionale di Fisica Nucleare bij Rome zullen wetenschappers deze maand een toestel aanzetten waarmee gezocht zal worden naar een mogelijke vijfde natuurkracht. Die zou de poort kunnen zijn naar een groot deel van het heelal dat tot nu toe verborgen bleef voor ons.
De beste theorie van de werkelijkheid die fysici momenteel hebben, verklaart maar 4 procent van het zichtbare universum. De rest is een mysterie dat bestaat uit donkere materie en donkere energie.
“Momenteel weten we niet waaruit meer dan 90 procent van het universum is opgebouwd”, aldus onderzoeker Mauro Raggi van de Universiteit Sapienza Rome in de Britse krant The Guardian. “Als we die nieuwe natuurkracht vinden, kan dat alles ondersteboven gooien wat we nu weten. Het zou een heel nieuwe wereld openen en ons kunnen helpen om de partikels en krachten te begrijpen waaruit de donkere sector van de kosmos is opgebouwd.”
Momenteel kennen we maar 4 natuurkrachten: de sterke kernkracht (die atomen bij elkaar houdt), de zwakke kernkracht (die een rol speelt bij straling), de elektromagnetische kracht (die ons onder meer toelaat om te telefoneren) en de zwaartekracht (die ons letterlijk met onze voeten op de grond houdt). De vijfde natuurkracht zou niet alleen het gedrag van de onbekende deeltjes in de donkere materie sturen, maar zou ook een subtiel effect kunnen hebben op de krachten die we al kennen.
Tijdens het experiment – dat luistert naar de naam Padme: Positron Annihilation into Dark Matter Experiment – zal geregistreerd worden wat er gebeurt als een diamanten schijf van een tiende van een millimeter dik beschoten wordt met een stroom antimateriepartikels (positronen).
Als de positronen de schijf raken, smelten ze meteen samen met elektronen en verdwijnen ze in een kleine uitbarsting van energie. Die laatste bestaat uit twee lichtpartikels (fotonen). Als de vijfde natuurkracht echt bestaat, zal er echter iets heel anders gebeuren. In plaats van twee zichtbare fotonen zal er maar eentje vrijkomen, samen met een ‘donker foton’. Dat laatste zou dan het equivalent zijn van een lichtpartikel in de donkere sector.
Onzichtbaar
In tegenstelling tot een normaal lichtdeeltje, zal het donkere foton niet te detecteren zijn door Padme. Maar door de energie en de richting van de afgevuurde positronen te vergelijken met wat er uit voortkomt, kunnen de wetenschappers zeggen of er een onzichtbaar deeltje is gevormd en te weten komen wat de massa daarvan is. Normale fotonen hebben geen massa, maar donkere fotonen wél. Als we de massa kennen en de partikels waarin het donkere foton zich kan opsplitsen, zouden we voor het eerst een blik krijgen van dat waaruit het grootste deel van het heelal is opgebouwd.
Het experiment zal nog zeker tot het einde van het jaar lopen en er zijn plannen om Padme in 2021 te verhuizen naar Cornell University. Die heeft een nog sterkere deeltjesversneller dan Italië.
Zoektocht
De Universiteit Sapienza Rome is overigens niet de enige instelling die met de zoektocht bezig is. Ook de Thomas Jefferson National Accelerator Facility in het Amerikaanse Virginia zoekt. “Het donkere foton – als het bestaat – is in feite een poort”, aldus onderzoeker Bryan McKinnon. “Het zal de sluizen niet openzetten, maar het zal ons wel toelaten om een kijkje te nemen in de donkere sector.”
Wat we daar zullen aantreffen is niet duidelijk. Het zou zelfs kunnen dat er helemaal geen vijfde natuurkracht ís. Donkere materie zou ook gewoon vorm kunnen krijgen door de zwaartekracht en kunnen bestaan uit één type deeltje. Maar het zou ook een heel rijk universum kunnen zijn, waar nieuwe soorten onzichtbare deeltjes en krachten wachten om door ons ontdekt te worden.
Het internationale ruimtestation ISS is geraakt door een kleine meteoriet, die de nodige schade heeft veroorzaakt. Volgens NASA werd er door een lek lucht weggezogen en de instantie is druk bezig om dit euvel te herstellen. Er zou geen onmiddellijk gevaar zijn.
Hoe zoiets er in de praktijk uit ziet is te zien op de volgende afbeelding, waarop zichtbaar is dat op een bepaald moment alle vijf -parkeerplaatsen bij het ISS bezet waren.
Het is de aan het ISS gekoppelde Soyuz module waar de problemen door zijn ontstaan. Volgens de Russische techneuten is er een scheurtje in het schip ontstaan van ongeveer 1,5 mm door de inslag van wat men noemt een micro meteoriet.
Hierdoor wordt lucht en zuurstof vanuit de ISS gezogen, iets dat natuurlijk niet te lang moet duren. Op dit moment bevinden zich zes astronauten aan boord van het ISS en is men druk bezig met het uitwerken van plannen om het probleem op te lossen.
Gelukkig hadden de astronauten het betreffende gat snel gevonden en om te zorgen dat er niet teveel zuurstof zou ontsnappen hield één van de astronauten zijn vinger op het gat. Even later werd er de altijd betrouwbare duct tape overheen geplakt en klaar is kees.
Vol trots stuurde astronaut Chris Hadfield een tweet de wereld in, met daarin een afbeelding van het bewuste gat.
Het probleem is alleen dat de foto die Hadfield rondstuurt van het gat volkomen identiek is aan het plaatje op het album van een rockband die Remedy Drive heet. Het album heet Commodity en kwam op 23 september 2014 uit.
Dit alles is ontdekt door een dame die de onderstaande video heeft gemaakt en ze komt daarin nog met een aantal bijzondere dingen zoals de datum waarop dat album is uitgebracht; één van de meest occulte data in een jaar.
Wij op onze beurt ontvingen de video van Don Quijotte (dank!), de website waar men gelooft dat alles in de ruimte nep is, het ISS er dus niet hangt, en de aarde plat. Het onderstaande lijkt in ieder geval wederom een aanwijzing dat dat allemaal niet zo’n gekke gedachte is.
Ongetwijfeld zal NASA straks met een onzinverhaal komen dat ze dat plaatje van dat album hebben gebruikt omdat er geen goede foto van het gat zelf was te maken of iets dergelijks.
Strange horseshoe-shaped anomaly in the sky hit by lightning
Strange horseshoe-shaped anomaly in the sky hit by lightning
During a thunderstorm, a very strange horseshoe-shaped object becomes visible when it is apparently hit by a lightning strike.
I have no explanation for this phenomenon but could it be a horseshoe-shaped UFO, since similar horseshoe-shaped UFOs have been photographed in the past.
Cloaked UFO Spotted Hiding On Top Of Cloud In Canada Under Passenger Jet, Photos, UFO Sighting News.
Cloaked UFO Spotted Hiding On Top Of Cloud In Canada Under Passenger Jet, Photos, UFO Sighting News.
Date of sighting: April 21, 2017
Location of sighting: Quebec, Canada
Source: MUFON #94608
Wow! This person witnessed a disk shaped empty space on the top of a clouds while flying over Canada last year. I have never seen such a ring on the top of the clouds before, but many reports of them below the clouds have been recorded.
You see, a UFO will leave a gap in the clouds no matter what! Even when its cloaked like it is here. Yes, the UFO is still there and from its size it looks to be about a half a mile across. If the UFO flew through the clouds, it would leave a perfect hole visible, much like the O'hare airport sighting witnessed by many approve workers and pilots as they saw a disk rise up into the clouds leaving a gaping hole that was visible for over 15 minutes.
This is another great sighting that is absolute proof that UFOs do visit our skies and hover slowly observing the inhabitants below.
Scott C. Waring-Taiwan
Eyewitness states:
There is a circle in the clouds? Maybe fuel from a UFO?
Calvin Parker interviewed by Linda Moulton Howe on August 20th, 2018.
Calvin Parker interviewed by Linda Moulton Howe on August 20th, 2018.
Welcome to Phenomenon Radio. The show that covers thought-provoking breakthroughs in the fields of UAP UFOs to discover fascinating truths first-hand accounts and investigative insights into the expanding confluence of physical and mental exposure to this worldwide phenomenon. Hosted by Emmy award-winning investigative journalists Earthfiles reporter and editor Linda Moulton Howe and world-renowned experiencer of the 1980 Rendell's from bit waters incident John Burroughs and now leading off tonight's program here's Linda Moulton Howe
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:ALIEN LIFE, UFO- CRASHES, ABDUCTIONS, MEN IN BLACK, ed ( FR. , NL; E )
Zonlicht weet Marsrover Opportunity eindelijk weer te bereiken
Zonlicht weet Marsrover Opportunity eindelijk weer te bereiken
Vivian Lammerse
En dus zal binnenkort duidelijk worden of Opportunity de stofstorm heeft overleefd.
Het begint eindelijk weer op te klaren op de rode planeet, waar marsrover Opportunity al een tijdje in een slaapconditie verkeert. Door een enorme stofstorm op Mars werden de activiteiten van de op zonne-energie werkende marsrover opgeschort. En sindsdien konden de wetenschappers geen contact meer met de rover leggen. Maar nu de stofstorm alsmaar aan het afnemen is, is alle hoop er op gevestigd dat de rover binnenkort toch weer contact zal opnemen.
MEEVALLER
Opportunity gaat op dit moment al veel langer mee dan voor mogelijk werd gehouden. Zo werd de rover gebouwd voor 90-daagse missies, maar gaat hij al 60 keer langer dan dat mee. Bovendien werd de rover ontworpen om ongeveer 1000 meter af te leggen, maar heeft de rover er op dit moment al 48 kilometer op zitten.
Zonlicht Beelden van de plek waar Opportunity zich op dit moment bevindt, laten zien dat er binnen een straal van 3000 kilometer geen storm meer woedt. “De zon is op dit moment door de waas aan het heenbreken,” zegt onderzoeker John Callas. “Binnenkort zal er genoeg zonlicht aanwezig zijn voor Opportunity om de batterijen weer op te laden. En wanneer het taulevel (een maat voor de hoeveelheid deeltjes in de Mars-hemel, red.) lager wordt dan 1,5 zullen we actief gaan proberen contact te leggen met de rover.” Zo zal het team commando’s gaan proberen te sturen via de antennes van NASA’s Deep Space Network.
Staat Wat de staat van de rover precies is, kunnen de onderzoekers op dit moment alleen nog maar naar gissen. “Als we na 45 dagen nog steeds niets hebben gehoord, moeten we er sterk rekening mee gaan houden dat de kou en het stof een storing hebben veroorzaakt waar de rover waarschijnlijk niet van kan herstellen,” vertelt Callas. Toch is er genoeg hoop dat de marsrover de stofstorm wel heeft overleefd. “We zullen voor de komende maanden aandachtig blijven luisteren,” zegt Callas.
Zelfs als het team wel iets terug hoort van Opportunity, is dit geen garantie dat de rover weer volledig de oude zal worden. Zo zouden de batterijen bijvoorbeeld veel vermogen kunnen hebben verloren, of kan de storm schade hebben veroorzaakt aan de rover zelf. Toch zijn de onderzoekers voorzichtig optimistisch. Dit is namelijk niet de eerste keer dat de rover een hobbel in de weg tegenkomt. En elke keer wist de rover weer op te krabbelen. Zo verloor de rover in 2005 en in 2017 beide voorbesturingen en werkt ook het flash-geheugen niet meer. Maar niets heeft de rover op dit moment nog kunnen tegenhouden om zijn missie te kunnen voorzetten. “In een situatie als deze hoop je op het beste, maar plan je voor het ergste,” besluit Callas.
De ontdekking kan meer inzicht geven in het ontstaan van de grootste planeet in ons zonnestelsel.
Astronomen ontdekten de waterwolken met behulp van het Keck Observatory en NASA’s Infrared Telescope Facility, beiden te vinden in Hawaii. De observaties suggereren dat de waterwolken zich op grote diepte in Jupiters Grote Rode Vlek bevinden. Op die plek is de luchtdruk vijf keer hoger dan aan het aardoppervlak en liggen de temperaturen net boven het vriespunt van water.
Lagen De observaties onthullen voor het eerst dat er in de Grote Rode Vlek sprake is van een duidelijke gelaagdheid. Helemaal bovenin vinden we ammoniakwolken, daaronder – op veel grotere diepte – ammoniumwaterstofsulfide-wolken. En nog dieper de waterwolken.
Een model van de verschillende lagen in Jupiters Grote Rode Vlek.
Afbeelding: Bjoraker et al.
Elementen De diepte waarop de waterwolken zijn aangetroffen wijst er – in combinatie met metingen van een ander zuurstofdragend gas (koolstofmonoxide) – op dat er op Jupiter 2 tot 9 keer meer zuurstof te vinden is dan op de zon. Dat zware elementen – zoals zuurstof, maar ook koolstof, stikstof, zwavel en zuurstof – veel vaker voorkomen op Jupiter bewijst dat de planeet op een andere manier is ontstaan dan de zon (die voornamelijk uit waterstof en helium bestaat. Astronomen denken dat Jupiter – en ook Saturnus – ontstonden door middel van accretie: het gas waaruit de zon gevormd werd, condenseerde tot materiaal dat samenklonterde en op de één of andere manier ongeveer 1 kilometer grote objecten vormde die planetesimalen worden genoemd. Die planetesimalen kwamen in botsing, klonterden samen en vormden de kern van de gasreuzen. Zodra die kernen ongeveer tien keer de massa van de aarde hadden, waren ze in staat om gas uit de zonnenevel aan zich te binden en uit te groeien tot een echte gasreus. In grove lijnen hebben onderzoekers dus een aardig beeld van het ontstaan van de gasreuzen, maar wat ze niet weten, is waar de planetesimalen ontstonden. “En dus waar de gasreuzen gevormd werden,” vertelt onderzoeker Imke de Pater.
De verhouding tussen de verschillende elementen in de gasreuzen kan daar meer inzicht in geven. Zo onthulde de Galileo-missie – waarbij de Galileo-sonde in Jupiters wolken dook – dat zware elementen als koolstof, zwavel, stikstof en edelgassen ongeveer vier keer overvloediger op Jupiter voorkomen dan op de zon. Maar de sonde ontdekte ook dat zuurstof – in de vorm van water – op de plek waar deze in Jupiters atmosfeer dook, juist veel minder overvloedig voorkwam. In de Grote Rode Vlek lijkt zuurstof tussen de 2 en 9 keer overvloediger voor te komen dan op de zon. Dat is nogal een brede marge, té breed om iets over de geboorteplaats van Jupiter te kunnen zeggen. Want, als er 3 tot 4 keer meer zuurstof op Jupiter te vinden is dan op de zon, is de gasreus waarschijnlijk voorbij de baan van Neptunus ontstaan (waar planetesimalen een mengsel van gesteente en amorf waterijs vormen). En als er meer dan negen keer zoveel zuurstof op Jupiter te vinden is als op de zon, zou de gasreus in de omgeving van zijn huidige locatie zijn gevormd (waar planetesimalen een mengsel van kristallijn ijs en gesteente vormen, waarbij zware elementen gevangen zitten in de ijskristallen). Vervolgonderzoek moet onderzoekers in staat stellen om de overvloedigheid van zuurstof op Jupiter nauwkeuriger vast te stellen. En vervolgens kunnen er dan ook conclusies worden getrokken omtrent de geboorteplaats van de gasreus.
Hubble fotografeert spectaculair poollicht op Saturnus
Hubble fotografeert spectaculair poollicht op Saturnus
Caroline Kraaijvanger
Het poollicht danst over de noordpool van de gasreus.
Astronomen bestudeerden het poollicht op de noordpool van Saturnus met behulp van ruimtetelescoop Hubble, gedurende een periode van zeven maanden. Het onderzoek geeft meer inzicht in Saturnus’ enorme magnetosfeer – het gebied rond de gasreus waarin geladen deeltjes beïnvloed worden door het magnetisch veld van Saturnus. Op aarde ontstaat het poollicht wanneer door de zon uitgezonden deeltjes de interactie aangaan met het magnetisch veld. Dit magnetisch veld beschermt de aarde tegen zonnedeeltjes, maar kan ze ook gevangen houden en via de magnetische veldlijnen naar de magnetische polen leiden. Daar gaan ze de interactie aan met zuurstof- en stikstofatomen die zich in de bovenste lagen van de aardatmosfeer bevinden. Die interactie veroorzaakt de kleurrijke, flikkerende poollichten zoals wij die kennen.
Hubble in ultraviolet.
Afbeelding: ESA / Hubble, NASA & L. Lamy (Observatoire de Paris).
Maar ook op andere planeten in ons zonnestelsel kan het poollicht dus ontstaan. Eerder is het poollicht aangetroffen op Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus. Omdat de atmosfeer van deze planeten – in tegenstelling tot die van de aarde – voor een groot deel uit waterstof bestaat, kunnen die poollichten echter enkel op ultraviolette golflengtes worden waargenomen. Voor Hubble geen probleem, zo blijkt wel uit de prachtige foto hieronder.
Deze foto bestaat eigenlijk uit twee afbeeldingen. Het poollicht legde Hubble in 2017 vast. Vervolgens plaatste men dat poollicht op een kiekje van Saturnus – gemaakt in zichtbaar licht – dat in 2018 is geschoten.
Afbeelding: ESA / Hubble, NASA, A. Simon (GSFC) & OPAL Team, J. DePasquale (STScI), L. Lamy (Observatoire de Paris).
De beelden die Hubble van het poollicht op Saturnus heeft gemaakt, onthullen dat er nogal wat variatie zit in het poollicht (zie ook het filmpje hieronder). Het heeft alles te maken met de zonnewind en de rotatie van Saturnus (de gasreus heeft maar elf uur nodig om een rondje rond de as te voltooien).
Het is alweer elf jaar geleden dat astronomen voor het eerst melding maakten van een snelle radioflits (ook wel Fast Radio Burst of kortweg FRB genoemd). De snelle radioflits werd al in 2001 door het Parkes Observatory vastgelegd, maar pas in 2007 – tijdens een analyse van gearchiveerde data – ontdekt.
Buitenaards In de jaren die volgen, worden er nog meer snelle radioflitsen ontdekt. Natuurlijk roepen de ontdekkingen de vraag op hoe deze radioflitsen ontstaan en waar ze precies vandaan komen. Maar er is ook twijfel; alle flitsen worden door het Parkes Observatory gevonden en dus vragen sommige astronomen zich af of ze wel een buitenaardse oorsprong hebben en niet het resultaat zijn van een foutje in het instrument. In 2014 veegt een nieuw onderzoek die twijfels van tafel. Er is een nieuwe snelle radioflits ontdekt en dit keer door het Arecibo Observatory. “Nu, met de ontdekking van een radioflits door Arecibo zijn we er zekerder van dat FRB’s astrofysische fenomenen zijn,” stelde onderzoeker Laura Spitler. Maar de oorsprong van snelle radioflitsen bleef een mysterie. “We krijgen geen grip op wat het is,” erkende Spitler in 2014.
Het Parkes Observatory nam de eerste snelle radioflitsen waar. Afbeelding: Diceman Stephen West
De feiten Maar wat wisten astronomen in 2014 dan wel? Nou, ze zagen dat de radioflitsen maar kort aanhielden: hooguit enkele milliseconden. Verder wisten ze dat er een enorme hoeveelheid energie bij vrijkwam: soms wel meer dan onze zon in duizenden jaren tijd genereert. Verder was er alle reden om aan te nemen dat een snelle radioflits een eenmalig verschijnsel was; vervolgwaarnemingen in dezelfde richting als waarin de radioflits was waargenomen, leverden niets op. Dat laatste deed astronomen dan ook vermoeden dat deze radioflitsen ontstonden tijdens een extreme, catastrofale gebeurtenis, zoals een botsing tussen twee zware objecten.
Aliens? In een poging het ontstaan van snelle radioflitsen te kunnen verklaren, werden natuurlijk ook de aliens van stal gehaald. Want waren de radioflitsen misschien een poging van hun kant om met ons in contact te komen? Inmiddels hebben de meeste astronomen die verklaring wel verworpen. Zo ook Seth Shostak, verbonden aan de Search for Extraterrestrial Intelligence (SETI). In een eerder dit jaar verschenen blog schrijft hij dat het niet aannemelijk is dat aliens zo’n energierijk communicatiesignaal versturen dat zelfs in andere sterrenstelsels te zien is. Want wat is het nut daarvan? “Het is alsof je op de zinkende Titanic gebruik maakt van een vuurpistool dat zo’n helder signaal afgeeft dat het zichtbaar is vanaf Mars,” zo schrijft Shostak. Wat het idee van een buitenaardse beschaving die radiopulsen gebruikt om te communiceren echter nog veel overtuigender tegenspreekt, is het feit dat er dagelijks naar schatting duizenden van zulke snelle radioflitsen ontstaan. Een overtuigende aanwijzing dat dit het werk van moeder natuur is.
Op herhaling Dat de snelle radioflitsen maar één keer, heel kortstondig acte de présence geven, maakt het natuurlijk een stuk lastiger om te achterhalen waar en hoe ze precies ontstaan. De opwinding is dan ook groot als onderzoekers in 2015 voor het eerst getuige zijn van een zichzelf herhalende FRB: FRB 121102. Het idee dat snelle radioflitsen ontstaan tijdens een catastrofale, eenmalige gebeurtenis komt op losse schroeven te staan.
Dwergsterrenstelsel Maar hoe ontstaan de snelle radioflitsen dan? In een poging dat mysterie op te lossen, richten onderzoekers hun pijlen op dat ene exemplaar dat herhaaldelijk van zich laat horen: FRB 121102. En vorig jaar lukte het onderzoekers eindelijk om de bron van deze snelle radioflits te lokaliseren. De radioflits bleek afkomstig te zijn uit een dwergsterrenstelsel dat op maar liefst drie miljard lichtjaar afstand staat. Daarmee was nog lang niet duidelijk hoe deze snelle radioflits precies ontstond. Maar het feit dat deze het levenslicht ziet in een klein sterrenstelsel zette astronomen wel aan het denken. Het dwergsterrenstelsel bevat relatief weinig verrijk gas, waardoor er veel meer zware sterren ontstaan dan in ons sterrenstelsel. “Mogelijk is de snelle radioflits afkomstig van het ineengestorte overblijfsel van zo’n zware ster,” speculeerde onderzoeker Jason Hessels vorig jaar. Maar er bleven nog genoeg andere hypothesen over. Zo kon het ook goed zijn dat de snelle radioflits ontstond nabij een zwart gat dat gas uit de omgeving verorberde. Kortom: de oorsprong van de snelle radioflits bleef in nevelen gehuld.
Een actief zwart gat. Afbeelding: NASA’s Goddard Space Flight Center / CI Lab.
Extreme omgeving Begin dit jaar kwamen onderzoekers echter weer een stapje dichter bij de oplossing van dit inmiddels jaren oude mysterie. Astronomen stelden vast dat de bron van de repeterende snelle radioflits zich in een zeer extreme omgeving bevindt. Ze trokken die conclusie op basis van een analyse van het licht van de radioflitsen. Dat licht blijkt sterk gepolariseerd te zijn – wat betekent dat het een voorkeursoriëntatie heeft. Daarnaast is het licht ook ‘gedraaid’, wat weer te wijten zou zijn aan een sterk magneetveld. Het gaat daarbij om een extreme draaiing: 500 keer groter dan ooit bij een andere bron van radioflitsen is gezien. Een dergelijke extreme draaiing is tot op heden alleen waargenomen in de nabijheid van een superzwaar zwart gat (zoals dat in het hart van onze Melkweg bijvoorbeeld). De astronomen vermoeden dan ook dat de bron van deze radioflitsen – waarschijnlijk een neutronenster – dicht bij een zwaar zwart gat staat. Een andere mogelijkheid is dat de neutronenster zich in een energierijke nevel of een supernovarestant bevindt.
Veel vragen Nog steeds weten we dus niet hoe deze snelle radioflitsen precies ontstaan. Wat we ook niet weten, is hoe FRB 121102 zich verhoudt tot die andere (eenmalige) radioflitsen. Is FRB 121102 echt bijzonder en ontstaat deze op een andere manier dan die eenmalige radioflitsen? Of zijn die andere radioflitsen helemaal geen eenmalige verschijnselen, maar moeten we gewoon wat langer wachten alvorens ook zij nog een keer acte de présence geven?
Er zijn meer waarnemingen nodig om al die prangende vragen te kunnen beantwoorden. En zoals het er nu naar uitziet, zijn die waarnemingen ons wel gegund. Wetenschappers vermoeden dat er elke dag duizenden detecteerbare snelle radioflitsen ontstaan. De vraag is dan ook niet of, maar wanneer we zullen ontdekken hoe deze nu nog mysterieuze radioflitsen precies het levenslicht zien.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
UFO researchers release video of strange craft hovering in sky over Carolina town
hrs of knitting, I’m finally ready to fly to the UK. Now I just need to pack the entire universe into my suitcase! I’ll see you all soon 
The tapestry is installed and the planets in the sky have now aligned with those in the knitting
