Ik heb al wel vaker leuke muurschilderingen gefotografeerd en ook op deze pagina's getoond. Opvallende en interessante lichtreclames zijn ook niet verkeerd natuurlijk. Vandaag is mijn alter ego, de kerstman, naar de festivalshop in Scherpenheuvel gereden om een nieuw pak te kopen. De kleurige, stralende reclame tegen de muur langs de parking kon ik niet ongefotografeerd laten. Het nieuwe pak van de kerstman wordt morgen op Facebook getoond.
Nog minder dan anderhalve maand voor onze nieuwe kerstmusical in première gaat. We zijn druk bezig met de repetities en de voorbereidingen. Vandaag waren een aantal opnames gepland die tijdens de voorstellingen zullen worden geprojecteerd. Ik moest als kerstman een oproep doen aan alle mensen om hun wensen kenbaar te maken in veel talen en dan was er ook nog het nieuwsanker van Elf-TV, gespeeld door Jurgen, de omroeper van VC Westerlo, die in het Elfen-Nieuws vertelt dat de kerstman zou betrokken zijn bij een grootschalige drugsmokkel. Dat werd allemaal ingeblikt deze namiddag. Altijd op zoek naar afwisseling in mijn fotografie om deze pagina's zo gevarieerd mogelijk te maken vond ik dit een leuk onderwerp om vast te leggen. Green Screen is de naam van een techniek in de video-wereld waarbij de achtergrond makkelijk kan worden vervangen door eender wat. Echte professionals zijn we niet op dat gebied maar we maken gebruik van de kennis die we links en recht oppikken.
Het bleef de ganse dag redelijk mistig in onze regio en toch ben ik er even op uit getrokken met de e-bike. De onderhoudsdienst van bizz-bike was deze middag eindelijk tot in Lichtaart geraakt om een klein mankementje te herstellen. Na twee maanden, drie keer uitstel omdat de technieker zogezegd (?) ziek was en een keer omdat een wisselstuk niet voorradig was, mocht ik eindelijk juichen. Nu mijn fiets weer in optima forma is kon ik het niet laten een rondje langs het Kempisch Kanaal te doen. Twintig kilometer vond ik wel genoeg, net niet te veel om onderkoeld te raken met dit weer. Maar zelfs tijdens amper een uurtje fietsen, en regelmatig stoppen, kon ik veel leuke beelden schieten. Deze Canadese ganzen vroegen met aandrang of ze ook een plaatsje konden krijgen in mijn jaaralbum. Dat kon ik niet weigeren. De rest van de oogst heb ik al op Facebook geplaatst.
Voor de amateurfotograaf is de herfst hét seizoen bij uitstek om kleurrijke opnames te maken. Vandaag wilde het weer ook nog eens extra meewerken. In de loop van de namiddag werd het erg zonnig. Na enkele dagen die alleen maar gevuld waren met OC, thuis om te slapen en de weg ertussen, vanwege ons fotosalon, was ik best tevreden dat ik weer eens kon genieten van de beelden die het seizoen ons te bieden heeft. Ik ga er van uit dat dit wilde wingerd is en de kleuren waren zo overweldigend dat ik ze wel moest fotograferen. En... de pompoen heb ik er bij gelegd om het plaatje nog iets herfstiger te maken.
Zo, het is weer voorbij, ons fotosalon editie 2024. Het was weer een groot succes qua bezoekers aantal en zelf denken we ook dat het een kwalitatief hoogstaand salon was maar dat is aan de anderen om daar over te oordelen natuurlijk. Waar we voor de opbouw toch dik anderhave dag in de weer waren duurde de afbraak ongeveer anderhalf uur (en we hebben niks gesloopt he). We waren open tot half acht en deze foto van een lege, opgeruimde zaal is gemaakt net voor negen uur. Nog even iets drinken aan de toog en dan samen naar een restaurant om iets te nuttigen en wat na te praten, moe maar voldaan.
Hoewel we gisteren al een hele dag fotosalon achter de rug hadden was de receptie pas vanavond. We houden de traditie in ere dat we dit op een zaterdagavond doen. Het hoeft niet gezegd dat het weer erg druk was, de gratis dranken en hapjes zullen ook wel meespelen in de volkstoeloop veronderstel ik. Ik was van dienst om het officiële gedeelte fotografisch te documenteren. De toespraken, de prijswinnaars, de delegatie van het gemeentebestuur, ik heb het allemaal zo secuur mogelijk vastgelegd. Ik heb trouwens zelf de prijs voor de beste kleuropname gewonnen, maar mezelf fotograferen, dat was een beetje moeilijk. De andere prijswinnaars - beste zwart wit, beste alternatief, beste AV-reeks en de prijs van de Olense kartoenale - heb ik wel kunnen vast leggen maar een keuze maken doe ik liever niet, ik zal alles volgende week wel in de club tonen. Ik koos dan maar voor een foto van de rug van onze voorzitter die de zaal toespreekt. Ik vond 'm gewoon leuk en ik weet het, het is weer een eigenzinnige keuze maar, zo zit ik nu eenmaal in elkaar.
Ik kan de dag niet beter documenteren dan door een foto te tonen die ik rond 16h maakte van uit de regie-ruimte boven in het OC. Het was druk tijdens deze eerste dag van ons fotosalon vandaag.
Morgen is het zo ver. Ons fotosalon gaat van start in het OC in Lichtaart. De voorbije twee dagen zijn we bezig geweest met de opbouw en ondertussen heeft het vrouwke zich nuttig gemaakt door pompoensoep te bereiden. In onze gemeente en in deze maand staat immers veel in het teken van de pompoen, vertelde ik al eerder. Een kookpot van 7 liter en een van 5 liter heerlijke soep zijn ondertussen in blijde verwachting om geconsumeerd te worden door onze bezoekers en afhankelijk van het verbruik de eerste dag zijn er nog de nodige ingredienten voorhanden om de voorraad aan te vullen. Het recept ken ik niet, het vrouwke is de kok he. Ik heb wel gezien dat naast veel in blokjes gesneden pompoenen er uien, gember, wortels en zelfs sinaasappelsap gebruikt wordt. De kruidenmix kent zij ook alleen. Bij de bereiding wordt er bij het aansnijden van de pompoenen beroep gedaan op mijn spierkracht maar daarna word ik uit de keuken geweerd. Ik had nog nauwelijks de tijd om een foto te maken. P.S. Voor alle mogelijke bezoekers: naast pompoensoep zijn er nog veel andere al dan niet alcoholische lekkernijen te verkrijgen he...
Het fotosalon van onze club valt altijd in de Allerheiligen/Allerzielen week en onze kerkhofbezoeken c.q. opkuisen-onderhoud doen we altijd enkele dagen er voor. Vandaag waren we daarom een dagje in Lommel en Peer, onze respectievelijke geboorteplaatsen. We hebben er trouwens ook enkele familiebezoeken aan vastgeknoopt. Vorig jaar waren er in Peer bij veel graven bordjes aangebracht met de boodschap dat de concessie ten einde was en dat een verlenging nodig was. Ik lees dan: "betaal, want anders worden de graven verwijderd." En inderdaad, dit jaar waren er weer een aantal open plaatsen. Het viel me op dat vlakbij het graf van mijn oma en mijn overgrootouders er een totaal vervallen graf was. Ondanks het feit dat het in de zone lag die zou worden opgeruimd was het er nog steeds. Iemand heeft dus die concessie verlengd, maar enig onderhoud is er al jaaaren niet meer gebeurd, ziet zelfs een blinde. Zonder me uit te spreken over de godsdienstige inhoud vond ik het bemoste, met spinnewebben, schimmels, bladeren en dennennaalden bedekte beeld van een liggende gekruisigde Christus erg fotogeniek en ik heb het dan ook gefotografeerd.
Herfstvakantie. Dat betekent o.a. dat de schoolplichtige deelnemers aan onze kerstmusical, de elfen, vrijaf hadden en dus hadden we een hele dag repetitie ingepland. Qua logistiek moet je dan ook voorzien in drinken en eten natuurlijk. Schoonbroer Dreeke heeft de taak van kok op zich genomen en het moet gezegd: zowel de soep als de spaghetti smaakten erg goed. Ik heb natuurlijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om een en ander te documenteren met enkele foto's. Er zat sowieso weinig kleur in deze opname en dus besloot ik nog eens aan zwart-wit te denken, een contrastrijke omzetting bracht volgens mij nog net iets meer pit in de foto. Met dank aan Silver Efex.
Er zijn amateurfotografen die 's morgens vroeg de natuur intrekken. Aan mij is dat niet besteed. Ik ben een langslaper. Als het 's avonds donker wordt daarentegen, dan ga ik graag op fotojacht. Ik had vandaag het voornemen gemaakt om naar Ten Aard te rijden om daar iets te scoren maar langs de Geelse Baan in Kasterlee keek de mooi verlichte molen me zo lokkend aan dat ik mijn fotoplannen maar meteen aangepast heb. Na overleg met het vrouwke vond ik deze de leukste uit de oogst.
Dit is elk jaar vaste prik. In de maand oktober is er ieder weekend wel een evenement dat aan pompoenen gerelateerd is in onze gemeente. Het hoogtepunt van de pompoenengekte is telkens weer de pompoenregatta. Een ludieke roeiwedstrijd in uitgeholde pompoenen, geef toe het klinkt origineel en er waren dan ook weer ontiegelijk veel geïnteresseerden op af gekomen, zelfs onze nationale TV was aanwezig. Het was dit jaar de 15de editie en op enkele uitzonderingen na was ik er telkens bij om foto's te scoren. Deze keer had ik er voor gekozen de 70-300 op mijn Canon te zetten. Ik wilde eens wat beter de gezichten, emoties, gelaatsuitdrukkingen van de deelnemers vangen terwijl ze hun ding aan het doen waren. In deze opname heb ik er drie tegelijk gevangen, elk met hun eigen manier om hun gevoelens te tonen.
Ik ben een veelfotografeerder, gesteld dat dit een correct Nederlands woord is. Maar in tegenstelling tot vroeger bewaar ik niet meer alles en na een strenge kwaliteitscontrole hou ik vaak maar 2, 3, of 4 opnames over uit een fototocht. Op jaarbasis heb ik zo toch altijd wel een rijke oogst en daaruit selecteer ik dan de beste 15 of 20 om aan de collegas van de fotoclub voor te leggen. Uiteindelijk komen we dan samen tot een selectie van een achttal werken die ik toon op ons jaarlijkse fotosalon. 1, 2 en 3 november is het weer zo ver trouwens. Vandaag had ik er vier die wat mij betreft het bewaren waard waren. Tussen twee ervan twijfelde ik voor deze dagelijkse blog: twee kanovaarders op de Nete frontaal van op de Netebrug of van op diezelfde brug diezelfde kanovaarders aan de andere kant toen ze al voorbij waren. Bij de eerste zie je het wijdse landschap, bij de tweede de herfst die zijn pracht laat blijken in de bomen aan die kant. Na lang twijfelen koos ik voor de eerste, de andere toon ik morgen wel op Facebook. Wie het met mijn keuze niet eens is mag het me graag laten weten.
Als we ergens naar toe fietsen is dat meestal niet langs de meest logische of de kortste weg. Zo ging de tocht vandaag naar het shopping Center in Olen en we zijn vertrokken via Sas 9, verder langs Thomas More, alle hoofdwegen vermijdend naar de industriezone Lammerdries. Voor één keer reden we bij Sas 9 aan de overzijde van het Kempisch Kanaal en café Den Thijs was dus vandaag geen tussenstop... maar wel een foto-onderwerp. Meestal liggen er meerdere plezierboten aangemeerd maar in dit seizoen is dat een stuk minder merkte ik. De plaatsen werden ingenomen door de V277 en de V222, vaartuigen die ooit onderdeel waren van onze nationale zeemacht en die nu - naar ik hoorde - gebruikt worden door de marine kadetten.
Ook vandaag heerlijk fietsweer en ja hoor... samen met het vrouwke hebben we er weer uitgebreid van genoten. En er kwamen weer enkele leuke dingen voor de lens. Dit stel, een wit paard en een ezel stonden samen te grazen en in het tegenlicht was er een prachtige lichte glans rond het paard. Ik dacht meteen aan een zwart-wit omzetting. Van op de plek waar ik gestopt was stond die ezel echter in de weg (daar moet je een ezel voor zijn) en ik ben daarom een eind naar rechts opgeschoven. Zo stonden ze beiden vrij maar de mooie witte rand veroorzaakt door het tegenlicht was grotendeels weg. Ik toon de foto toch met deze uitleg erbij. Het loopt niet altijd zoals je het gewenst had immers...
Er zijn in onze gemeente enkele natuurlijke verhevenheden, duinen, uit de kluiten gewassen molshopen eigenlijk. Met de nodige zin voor overdrijving noemen wij dat dan bergen. Langs Cawinkel is er een boer die er nog een exemplaar heeft aan toe gevoegd. Ik heb er geen idee van waar al dat zand vandaan komt en waar het toe dient maar het is alleszins een volwassen exemplaar en ondertussen helemaal met gras bedekt. Ik kwam er vandaag langs gefietst en als je gras zegt zeg je koeien. Twee stuks waren van op dat hoge standpunt gemoedelijk de omgeving aan het observeren en dan is er een fietser die stopt om dat te fotograferen. Wie bekeek wie, that's the question.
... in het water. We zijn weer gaan fietsen. Het was wel een beetje frisjes maar met zulk mooi helder weer blijf je toch niet thuis he. De herfst is nu echt alom aanwezig en je hoeft niet alleen naar boven te kijken om te genieten van de kleuren. Als je langs een rivier, plas of kanaal fietst zijn de spiegelingen dezer dagen ook voorzien van de aangepaste tinten. De eendjes zijn niet eens het hoofdonderwerp in deze opname, het ging me meer om de kleuren. Ze zijn wel welkom in de compositie want anders zou het misschien te abstrakt zijn.
Het is weer pompoenentijd en traditioneel wordt daar veel aandacht aan besteed in de deelgemeenten van groot Kasterlee. Ook dit jaar vond ik de constructie die door de gemeentediensten op het Bobbejaan Schoepen plein neergezet is zeker een foto waard. De combinatie van een reuzenrad, refererend naar Bobbejaanland, met pompoenen in alle maten en kleuren op de gondeltjes op het plein voor de bib waar dan weer de titel van de internationaal meest verkochte hit staat, het is creatief bedacht. "Je me suis souvent demandé" staat er, door de lange sluitertijd is het een tikkeltje overbelicht, maar het was kiezen... het reuzenrad was nu eenmaal het onderwerp.
Uitzonderlijk was de repetitie voor de Kerstmusical vandaag eens in de namiddag. Na afloop zijn we doelbewust nog even in Aarschot blijven hangen omdat ik graag nog enkele blauwe-uurtje-foto's wilde scoren. Ik had een aantal potentiele locaties opgelijst. Het Kasteel van Jeanne de Merode in Westerlo, tegenwoordig het gemeentehuis, was eigenlijk de laatste locatie die we bezochten. En hoewel ik daar een aantal jaren geleden al eens een foto van toonde op deze pagina's vond ik dit beeld van uit een totaal andere hoek interessant genoeg om als foto van de dag te fungeren.
Met zulke kleinkinderen als die van ons is er altijd wel iets te beleven. Vanmiddag kregen we een telefoontje van Marie-Leen. Ze wilde samen met haar vriend en enkele kennissen gaan duiken in het duikcentrum Todi in Beringen Mijn. We hadden toch niks speciaals gepland op deze zaterdagnamiddag en we waren meteen geïnteresseerd. Eerst even opzoeken wat we mochten verwachten: Todi is een gigantisch indoor bassin van 10 m. diep en 30 m. diameter. Je kan er duiken, snorkelen, tussen de vele vissen zwemmen, initiatie lessen volgen, kortom het leek ons de moeite om er naar toe te rijden. Het moet zijn dat er iets fout gelopen is met de afspraak want toen we daar waren hebben we geen kleindochter, vriend of iemand van haar kennissen gezien. Telefonisch kontakt was uiteraard ook niet mogelijk. Als je in zwembroek of duikpak rondloopt heb je geen smartphone bij de hand he. Ik heb natuurlijk wel uitgebreid gefotografeerd vanop diverse plekken en hoewel het glas niet meteen helemaal spic en span proper was heb ik toch de nodige leuke shots kunnen maken, zeker toen drie duikers, die zagen dat ik aan het fotograferen was, even kwamen poseren. Toen we, een tikkeltje ontgoocheld, terug naar huis aan het rijden waren kregen we een telefoontje dat ze nog een half uurtje in het bassin zouden rondzwemmen... Verdorie toch, volgende keer beter afspreken. De mensen op de bijgaande foto ken ik dus van haar noch pluim, maar het is toch een leuke illustratie van ons bezoek aan het duikcentrum.
