o primavera
heerlijke bloemennaam,
betekent ook begin
Over mijzelf
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
Ik ben een vrouw en woon in Halle 1500 (België) en mijn beroep is gepensioneerde leerkracht Nederlands.
Ik ben geboren op 30/06/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: poëzie, theater, oosterse cultuur, muziek en koken.
Ik publiceerde 4 dichtbundels (De dagen van de winter, Jagen, Sapkracht en De tuinen van Thevenet). In 2006 acteerde ik in 'De koffers zijn gepakt', een theaterproductie van het Masereelfonds, als eerbetoon aan Bertold Brecht.
een lief okerkleurig scharminkel
literatuur, cultuur, small talk
10-08-2014
kunstkring aureool
lokale artiesten of nationale artiesten? belgische of buitenlandse kunst? ik vind alle soorten kunst interessant...
moet wel bekennen dat ik al vlugger de trein neem om naar tentoonstellingen in brussel of antwerpen te gaan, want ik bezit geen auto en ik neem vlot het openbaar vervoer. evenementen in het pajottenland gaan aan mij dikwijls voorbij....
maar vorig weekend trok ik toch naar het stedelijk park hier in halle, waar de jaarlijkse tentoonstelling van de kunstgroep aureool plaatsgreep, voor de 43ste keer...
dit zijn jeanne en jenne. jeanne vervaardigt kantwerkjes en wondermooie juwelen, jenne (lucas) is de organisatrice van deze tentoonstelling.
deze juwelen zijn versierd met swarovski-parels. aan een armband of een collier werkt jeanne soms een hele maand. ze vertelde me dat er in dit ambacht vele technieken bestaan. sommige juwelen worden zelfs gebreid of gehaakt.
theo o. schilderde de rommelmarkt op het pleintje achter de basiliek. heel kleurig en levensecht!
dit lijkt wel een foto. maar neen, het is een schilderij. mevrouw lucas noemt dit genre realistisch impressionisme, omdat het een impressie is van de realiteit, het leven in de stad halle, in dit geval.
de bloemenmarkt op het possozplein. alsof je erbij staat!
ik vermoed dat dit een impressie is van een heel klein straatje in halle. hoogstwaarschijnlijk het vissestraatje, in de winter.
dat wirwarrende van lover, de grilligheid van de takken....heel mooi weergegeven door dirk van kerckhoven.
in zijn eenvoud en rechtlijnigheid is dit een subtiel stilleven...
dit surrealistisch schilderij is van mevrouw lucas. zij beschilderde de kader in de kleuren van het schilderij. wat is hier te zien? een woestijnlandschap met een diepe zandput. een geweer naast het hoofddeksel van een soldaat uit het vreemdelingenlegioen. een strandstoel en een witte parasol. een onderzeeër in de lucht.
in dit schilderij zijn er details op te merken die in de realiteit niet mogelijk zijn. een onderzeeër in een rode woestijnlucht? moet kunnen!
het onnozele parasolleke geeft geen schaduw. de camouflagekleuren bij deze ligstoel passen niet bij een woestijnlandschap. het hout is ook niet woestijns. de poten vertakken... lekker irreëel!
pavlin, de bulgaar, gebruikt feërieke kleuren... zijn stijl kan dan ook een feëriek magisch realisme genoemd worden...
maar toch is hij geboeid door het vrouwenlichaam...
moet eerlijk bekennen dat dit het leukste schilderij is. die lieve koeikes van marc sterckmans...
mooi lijnenspel, mooie studie van een koe
dit schilderij van hendrik de greef vind ik bevreemdend. hoogstwaarschijnlijk spelen ook licht- en spiegeleffecten op deze foto een rol (zie de weerkaatsing van de huizen in de parklaan rechtsboven), maar door de vlekkerige techniek, het verwarrende lijnenspel, de wazige personages is dit een bijzonder schilderij. het maakt een sterke indruk op mij. als in een droom komen wollige herinneringen in me op. plots bevind ik me weer in dat park in warchau, waar een piano werd bnnengebracht en waar zomaar een concertje werd gegeven op een warme zomerdag. ik herinner me ook het oude dametje dat naast mij op een stoel zat, haar sneeuwwitte haar gekapt in een sierlijke wrong, het tere lila van haar jurk, haar fragiliteit, haar blij luisteren...
wat een schilderij kan teweegbrengen!
dit mooie porselein werd vervaardigd door een dame die zich lin van laat noemen. ik dacht tot nu toe altijd dat zij een vietnamese was, maar zij woont wel degelijk in halle.
haar bakoven bevindt zich in frankrijk, maar lin van is een echte belgische.
wij hadden kaartjes voor een filmvoorstelling/concertje genaamd jeruzalem, in het koninklijk atheneum in oostende. de film was opgenomen vÓÓr de recente gebeurtenissen in gaza, dus eigenlijk niet meer actueel. er waren 3 schermen: in het midden werden beelden geprojecteerd van de stad jeruzalem, aan de zijkanten deden de inwoners hun zegje. wij vonden de commentaren eenzijdig en onjuist.
veel meer plezier hadden we toen we het huis henri serruys binnenliepen. daar hield alexandra verhaest een mini-tentoonstelling. haar beelden lijken wel verstilde scènes, een beetje zoals bij een tableau vivant. maar er is iets mysterieus aan de hand met deze lichtbeelden...
uit de commentaren:
Temps Mort/Idle Times is het resultaat van Alexandra Verhaests jarenlange fascinatie voor kunst uit de late middeleeuwen en de vroege renaissance, voor de symboliek, het kleurgebruik, de bevreemdende personages. Deze fascinatie vertaalt zich op een intrigerende manier in haar werk Temps Mort, waarbinnen ze een familiedrama vertelt gebruikmakend van die vormelijke referenties
de dame links vooraan knippert voortdurend met haar ogen...
de vlinder in dit stilleven beweegt echt!
een beetje afschuwelijk waren de beelden van alexandra. ook hier, op dit karkas, wonderlijk fladderende vlinders...
je ziet het hier niet, maar op het tafelkleed zwermen vieze mieren...
deze dame rimpelt voortdurend haar voorhoofd en weent dikke tranen...
deze serieuze man integendeel vertrekt geen spier...
ook deze dame lijkt in kramp...
in het leopoldpark sporen van protest voor de 373 dode kinderen in gaza, om het leven gekomen in de periode tssn 8 juli en 3 augustus 2014
Leopoldpark, Oostende
Het Leopoldpark in Oostende werd tussen 1861 en 1870 aangelegd, gedeeltelijk over de oude stadswallen van Oostende. Het park werd ontworpen door tuinarchitect Louis Fuchs (1818-1904) naar het model van een Engels park, met bruggetjes, wandelwegen en bloemperken. De fraaie muziekkiosk werd in 1885 ingehuldigd. Sinds 1963 vindt ook het wereldberoemde bloemenuurwerk er haar vaste stek. In 2006 werd het Leopoldpark beschermd als monument.
en vreemde in het water drijvende hoofden....
"Allegorische koppen", bronzen drijvende installatie daterend van 1998 naar ontwerp van de Gentse kunstenaar Leo Copers (° 1947), en gelegen in de vijver (zuidzijde) van het Leopoldpark. De kunstenaar had deze beelden aangetroffen op een Frans gemeentelijk openluchtdepot, waar ze oorspronkelijk deel uitmaakten van een monument voor de advocatuur. Geeft de koppen een nieuwe rol in zijn kunstwerk. "Rechtspraak", "Welsprekendheid", "Rechtvaardigheid" en "Geschiedenis" kijken elk een andere kant op; het water reikt hen tot aan de lippen en belet hen te spreken. Bronzen hoofden (afm. 54 x 38 x 34 cm) gemonteerd op vier vlottende elementen.
De jaarlijkse editie van Arts Elingen op de Mansveldhoeve, Oudenaaksestraat 4, op 27 juli om 19uur was dit keer een feestelijk evenement: het was de 10de keer dat de kranige zeventiger Jos De Decker een bijzondere poëzieavond inrichtte. Deze zomer was Ierland aan de beurt.
Waren te gast: de Ierse dichters Dave Lordan en Ciaran O’Cealaigh, samen met dichter-vertaler Joris Iven.
Dichter Jan Vanhaelen las het welkomstwoord.
Jos De Decker gaf uitleg...
De poëzielezingen werden afgewisseld met Ierse muziek gebracht door het huistrio Pallieter, Marieke en Yani. Het zangeresje lijkt hier een dansje te doen, maar zij droeg alleen maar een zwierige jurk....
Bekende songs als Oh Danny boy en The Wild Rover beroerden menig hart!
Het hele gezelschap: Dave Lordan, Ciaran O’Cealaigh, Joris Iven, Jos De Decker, Jan Vanhaelen...
Dave Lordan, WRITER AND CREATIVE WRITING TEACHER, is een schitterend performer...
en een kanjer van een dichter!*
Dave vonden wij er uitzien als een echte Ier...
terwijl Ciaran O’Cealaigh, met zijn puntbaardje, heel goed zou passen in een aflevering van The Tudors.
Ciaran O’Cealaigh is Linguistic Administrator bij de Europese Raad in Brussel. Hij beheerst het Gaelic* volkomen en vertaalt van en naar deze taal, die sinds januari 2007 een officieel erkende Europese taal is.
Deze twee cherubijnen zien er een beetje uit als saters: ik kreeg hun rode oogjes niet helemaal weg!
Oh Danny boy is eigenlijk een smartlap.
The Wild Roverleerde ik van mijn eigen leerlingen, op bosklassen. Wat een stamper!
Twee prachtige, sterke foto's van Joris Iven, een van onze beste Vlaamse Dichters.
Hij las gedichten voor uit De prangende verbeelding, een verzameling (door hem vertaalde) Ierse poëzie, uitgegeven bij P.
Tot slot: heb me heel goed geamuseerd!
* Iers of Iers-Gaelisch (Gaeilge) is een Keltische taal die gesproken wordt in Ierland.
Het Primitief Iers is bekend uit de vijfde en zesde eeuw door inscripties in het Ogham-alfabet. Vanaf de zesde eeuw zijn er Oudierse glossen, en vanaf 700 een rijke literatuur.
* In februari 2013 werd de belangrijke bloemlezing Ierse poëzie, De prangende verbeelding. Kopstukken van de naoorlogse Ierse poëzie gepresenteerd, gekozen, vertaald en ingeleid door Peter Flynn en Joris Iven. In deze bloemlezing werd werk opgenomen van Brendan Kennelly, Michael Longley, Seamus Heaney, Derek Mahon, Eiléan Ní Chuilleanáin, Paul Durcan, Medbh McGuckian, Paul Muldoon, Nuala Ní Dhomhnaill en Matthew Sweeney.
gisteren kreeg ik een kaartje van jou met daarop persian buttercups perzische boterbloemen een naam die zacht smaakt mijn lippen worden vochtig ik proef zowaar honing moest zo nodig de betekenis opzoeken natuurlijk zijn het boterbloemen de engelsen maakten er kopjes van (denk onmiddellijk aan de mooie porseleinen kopjes die ik van je kreeg voor mijn verjaardag kadootje wat woorden met me doen - onwaarschijnlijk) de kleur van perzische boterbloemen ranunculus asiatica is niet altijd wat men noemt crèmekleurig of geel soms kleuren ze oranje of roze vijftig tinten roze de kleur roze van jouw glaasje rosé bijvoorbeeld waarover je schrijft ook de kleur van mijn glaasje rosé gris de gris cépages de saint-tropez dat ik de laatste tijd bij voorkeur drink op het terrasje van duo op de beestenmarkt desondanks, desondanks
*
ik dacht na over de woorden van b. die bij mij was toen ik op ’t veer in de oude havenbuurt van mechelen waar vroeger mosselschepen aanmeerden pardoes op de grond stuikte ik bloedde uit mijn neus als een koe ik kroop op handen en voeten want als ik rechtkwam zou mijn prachtige linnen tuniek van exclusive bloedrood kleuren mijn witte linnen broek idem dito een kroostrijke familie roma verzamelde zich in een kring rond mij kleine zigeunermeisjes in lange bloemenrokjes jongetjes met blote bruine benen en een smoel een roma moeder gaf mij een flesje water om mijn gezicht en handen te wassen een oude mediterrane roma bracht een pak papieren servetjes om het bloed te stelpen hij belde de 100 en pardoes lag ik op spoed b. zei: ik schaamde me achteraf rot dat ik onze sjacosjen tegen me aandrukte bang als ik was voor diefstal jij bent niet kleinzerig, zei ze het is niets, dacht ik, het is niets in vergelijking met
*
ik kijk vandaag naar het nieuws op tv met een pleister op mijn neus de geesten van de dode kinderen van gaza tollen in mijn hoofdje honderden doden, duizenden vluchtelingen op de smalle gazastrook een gebied waar rond 1000 vóór christus een beroemd zeemansvolk (de filistijnen) aanmeerde zij kwamen hoogstwaarschijnlijk uit mycene of kreta vrijwel gelijktijdig en gelijkwaardig aan andere grote beschavingen van die omvang de megalithische cultuur op malta anatolië, kanaän, het oude egypte, mesopotamië en helemaal in het oosten de indusvallei de geesten van de dode vaders de dode moeders de kinderen weer eens, weer eens is het zover dode palestijnen overal bloedplassen in ziekenhuizen die niet worden opgedweild wegens tekort aan personeel daverende huizen babylijkjes opgepeuzeld door honden oorlogslogica altijd, altijd afscheid nemen
*
na de ontploffing vond zij haar dode moeder onder het tapijt vier kleuters houden de wacht bij een andere dode moeder zij kunnen niet meer staan de bezorgde vader legde ze te slapen in verspreide kamers tevergeefs, tevergeefs alain platel van ballets c de la b wil meer oppositie want tegenspreken mag tegenspreken is nodig tegenspreken is pijnlijk zonder oppositie stelt een land niks voor is niet democratisch als elke vorm van verzet de kop wordt ingedrukt ach zegt a. wat zij willen is de totale vernietiging van het palestijnse volk een door amerika getolereerde genocide want deed amerika niet hetzelfde met de indianen en de aboriginals dan in australië zelfde verhaal zelfde delirium van verloren zielen soms ben ik nog zo naïef te denken dat rechtvaardigheid bestaat dat een of andere god de moordenaars zal straffen maar zegt shylock niet in the merchant of venice
If a Jew wrong a Christian, what is his humility? Revenge! If a Christian wrong a Jew, what should his sufferance be by Christian example? Why, revenge! The villainy you teach me I will execute and it shall go hard but I will better the instruction.
wraak
oorlog draait dikwijls om wraak oog om oog tand om tand maar soms vergist men zich van vijand doodt men de zwakste naaste het lijkt of de ware schuldigen hebben vrij spel
maar de ergste vijand zit diep in onszelf
wraak
is een koude schotel fluister ik voor de spiegel en bekijk mijn pleister ik kan me er niet van weerhouden diep diep in mijn hart de moordenaars alle onheil toe te wensen zij zijn de ergste vijanden van zichzelf
ik bid
*
zegt koning filip - de tijden zijn verwarrend jij zegt dat het de chaos is de chaos in mezelf
But what does revolt mean in a writerly sense? It means, I think, to follow the passion of Harold Pinter, who, in his Nobel acceptance speech—a speech the fake-neutrals at the BBC refused to broadcast because of its anti-imperialist content—advised writers to smash the mirror. I take this to mean a committed refusal to be taken in by the pomp of queens and presidents, of generals and cardinals, of economic ‘experts’ and of chief execs. I take it to mean not turning your gaze away from the ruthless means by which the ruling class maintain their power, no matter what the bribe is. I take it to mean actively taking the side of the oppressed in your work and ignoring any absurd anti-political literary taboos. I take it to mean working in words to capture unflinchingly the shocking image of power and, shocking back, to break it up, to weaken it, to reveal it to the other, to disenchant the world for your neighbour, and to change the dead stone back into living human flesh.
Dave Lordan - The Abyss Staring Back: Shock in Literature, Literature in Shock
de wereld davert. horror op het tv-scherm: een vliegtuig met toeristen wordt in oost-oekraÏne uit de lucht geknald (tot 15 km in de omgeving nog menselijke resten gevonden!), vliegtuigen crashen (in taiwan, in algerije)...
in gaza worden onschuldige kinderen vermoord.
bevolkingsgroepen in/ vertegenwoordigers van landen als zweden, noorwegen, ierland, japan, brazilië, argentinië, colombia, chili en nu ook egypte vertolken openlijk hun weerzin.
belgië labelt dadels, appelsienen, granaatappels, cosmetica en sodastream, producten afkomstig uit de bezette gebieden. het verenigd koninkrijk, denemarken en zuid-afrika deden dat reeds in 2009 en in 2012, volgens de europese en internationale richtlijnen.*
een vredesboodschap op een plein in tokyo
de nationale voietbalploeg in chili draagt de kaart van palestina op haar truitjes
een niet mis te verstane boodschap!
onderstaande links tonen twee interviews: de eerste met de schitterende palestijns-amerikaanse journaliste rula jebreal. de tweede toont kathleen cools, die de belgische israëlier tomer eilon ondervraagt. hij beweert dat de belgische media niet objectief zijn. de brave kathleen laat zich beroepsmatig beledigen, in het oog van de storm. wat een schaap!
Hij schrijft in hoofdletters. En af en toe glipt er een uitroepteken tussen. Zo urgent is de poëzie van Yahya Hassan, de 19-jarige Palestijnse Deen die van zijn debuutbundel ‘Gedichten’ liefst honderdduizend exemplaren verkocht. Het zijn ook geen traditionele gedichten, veeleer schrijnende kortverhalen met een beat van dynamiet waarin de boze jonge dichter de valse baard van de profeet afrukt.
Sinds de publicatie van ‘Gedichten’ staat Hassan onder permanent toezicht: in het land van de Mohammed -cartoons lachen ze niet met lui die de profeet aanpakken. In het station van Kopenhagen is hij zelfs aangevallen door een man met een verleden als terrorist. Gelukkig zonder veel erg, maar sindsdien mag hij niet meer alleen de straat op. Zeker niet in de stad van wijlen Theo van Gogh.
EEN MOSLIM UIT GELLERUPPARKEN
WEET DE WEG NAAR ONZE PORTIEK TE VINDEN
LEEST DE BRIEVENBUSSEN
EN KLOPT OP DE DEUR MET DE MEESTE MEISJESNAMEN
BEOORDEELT HET NAGESLACHT
WIL MIJN KLEINE ZUSJE GRAAG ALS HUISVROUW
VOOR HAAR IN EEN ANDER BETONBLOK EEN PARADIJS CREËREN
MET ALLAH ALS RAADGEVER EN 20 JAAR LEEFTIJDSVERSCHIL
(uit ‘KLOP KLOP’)
yahya hassan is wijs, ondanks zijn rebels imago, ondanks de drammende manier van voordragen. toevallig werd hij geboren in een islamitisch migrantengezin in denemarken. als tiener werd hij in internaten geplaatst, om te beletten dat hij de criminele toer zou opgaan. maar de wereld die hij aanklaagt, kan ook naar andere werelden getransponeerd worden.
in onze westerse manier van leven en denken komt veel geweld voor. soms ook verborgen geweld, verfijnd geweld. zij het in de dominantie van de consumptiemaatschappij, waarbij mensen steeds op afgelikte manier worden voorgehouden dat kopen gelukkig maakt (zoals in het gedicht van medvedev), zij het in het mysterieuze mechanisme dat mensen uitsluit, niet toelaat deel te nemen aan het maatschappelijk leven, iemand te zijn.
vreemdelingen, migranten, illegalen, vrouwen, homo's, gevangenen, mensen met een medisch dossier.... natuurlijk zijn de westerse landen rijk genoeg om deze mensen een aalmoes te gunnen, om zo te kunnen overleven. maar om deel uit te maken van the crowd, daar zijn andere trampolines voor nodig.
ijver, inzet en talent zijn meestal niet genoeg....
en het verschil tussen arm en rijk wordt steeds maar groter.
de laatste dagen toevallig met underground-dichters kennisgemaakt, die ik de nieuwe rebellen noem: de russische kirill medvedev en de deens-palestijnse yahya hassan.
vooreerst een lang gedicht van medvedev:
(Op 1 mei 2014 verscheen de bundel 'Alles is slecht', met gedichten, essays en acties van de Russische dichter en activist Kirill Medvedev. )
in de smolenski supermarkt
in de smolenski supermarkt op de hoek van de tuinring en de arbat heb ik een potje sprotpaté gevonden dat zeven roebel kostte midden in een berg dure luxeproducten; op het potje stond dat een van de ingrediënten parelgerst was ik nam twee potjes omdat ik meende dat dit een speciale aanbieding was voor de buurtbewoners die hier iedere dag komen winkelen maar die natuurlijk niet zo rijk zijn als die volgevreten burgermannetjes die hier vanuit andere stadsdelen komen aanrijden in hun auto’s om voorraden in te slaan; ik nam de paté en begon de rekken met producten af te lopen: ik was nog op zoek naar niet al te dure vis en ik keek mijn ogen uit naar de producten die daar op de rekken lagen en naar de tijdschriften die er heel vreemd uitzagen in dat decor van voedsel ik liep daar zo lang rond dat de bewakers die de wacht hielden om diefstal te voorkomen het zat werden me in de gaten te houden ik vond het daar nu eenmaal zo mooi ik had het daar zo naar mijn zin; ik herinner me dat ik niet werd afgeleid door de andere klanten omdat ze mij niet interesseerden er waren trouwens niet zo veel klanten onverschillig bijna zonder te kijken stouwden zij die mandjes op wieltjes vol met producten terwijl ik met zorg en piëteit ieder product onderzocht en me overgaf aan de lectuur van de geraffineerde benamingen van die prachtig verpakte etenswaren, soms deden die mijn hoofd duizelen (er was bijvoorbeeld een product met de naam ‘twee regenboogforellen’) ik liep daar zo lang rond dat ik uiteindelijk ten prooi viel aan een vreemd gevoel; het was een soort melancholie; het was een akelig soort verstikkende melancholie, een soort medelijden; ik kreeg erg te doen met die vissen, met de wijn, enkele honderden soorten, die verkocht werden in die winkel, en met al die gebakjes, die tijdschriften, die snoepjes, die enorme dozen snoepjes, die gigantische stukken vlees, en vis, een tijdlang staarde ik naar al die mooie domme dure blingbling die daar verspreid lag op de rekken van de supermarkt en ik begreep dat dit wellicht de basisbrandstof was van onze maatschappij (niet omdat we allemaal in een consumptiemaatschappij leven, maar gewoon omdat de rest entourage is terwijl je van voedsel kan zeggen wat je wil maar het zijn proteïnen het is de basisgarantie voor gezinsgeluk en welvaart in wezen wordt alles veroorzaakt door voedsel, en daarom hoeft het misschien niet te verbazen dat voedsel de oorzaak is van gezinnen die uiteenvallen van relaties die stuklopen en van moorden); na zo nog wat rondgelopen te hebben drong het besef tot me door dat mijn verstikkende gevoel van medelijden met die producten ook een soort fetisjisme was en ook een vorm van materialisme; want eigenlijk is er geen reden om te doen te hebben met de producten die dat alles veroorzaken; ik betaalde voor een visfilet en voor de twee potjes van die verbazingwekkend goedkope paté die ik bij mezelf ‘de paté der armen’ noemde en toen ik op straat stond met die producten drong het tot me door hoe vaak mijn afschuw voor de grimas van de consumptiemaatschappij omslaat in sentimentaliteit
Kirill Medvedev behoort samen met de feministische punkgroep Pussy Riot en het kunstenaarscollectief Chto Delat uit Sint-Petersburg tot de jongere generatie schrijvers en kunstenaars in Rusland die zich verzet tegen het regime van Vladimir Poetin. Uit protest tegen het corrupte en ingedutte literaire milieu in zijn land kondigde Medvedev in 2003 het einde aan van zijn literaire carrière. Een jaar later gaf hij ook zijn copyright op, zodat tegenwoordig alleen nog piraatedities van zijn werk kunnen verschijnen. Een paar jaar geleden begon Medvedev in Moskou een eigen uitgeverij, die voornamelijk door hemzelf verzorgde vertalingen van westerse marxistische auteurs als Pier Paolo Pasolini, Herbert Marcuse en Alain Badiou publiceert. Daarnaast speelt hij in de band Arkady Kots, vernoemd naar de Russische dichter die DeInternationale in het Russisch vertaalde. Met die band brengt hij teksten van de bekende Russische ‘kunst-terrorist’ Aleksandr Brene ten gehore.
Kirill Medvedev. Alles is slecht. Gedichten–Essays–Acties. Leesmagazijn, 2014. Vert. uit het Russisch door Pieter Boulogne. Met een inleiding door Keith Gessen. ISBN: 978-94-91717-09-3. € 19,95.
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
